దేవుడు ఎవరికి ఎవరితో ముడివేస్తాడో పెళ్లి జరిగే వరకు ఎవరికీ తెలియదు. నా పేరు నవీన. నేను చాలా అల్లరి పిల్లని. నా చిన్నప్పటి నుంచి మా బంధువులందరూ బావని పెళ్లి చేసుకుంటావా అని అడిగి ఏడిపించేవారు. నాకు మా బావ అంటే ఇష్టం ఉన్నా... కావాలని చేసుకోను అని చెప్పేదాన్ని. మా బావతో నేను ఎప్పుడు మాట్లాడేదాన్ని కాదు. తనతో మాట్లాడాలి అని ఉన్న తనని చూస్తే భయంతో మాట్లాడలేకపోయేదాన్ని. నేను పదవ తరగతిలో ఉన్నప్పుడు తనని వాళ్ల అన్న పెళ్లిలో చూశాను. చాలా సరదగా ఉండేవాడు. తన ఫ్రెండ్స్‌ అందరూ తన మీద ఎంతో అభిమానం చూపించేవారు. అది చూసి నాకు చాలా ముచ్చట వేసేది. నేను ఇంటర్‌మీడియట్‌ చదువుతున్నప్పుడు నేను వాళ్ల అన్నయ్య పెళ్లికి వెళ్లాను. అక్కడ తనని మరోసారి కలిసి మాట్లాడే అవకాశం వచ్చింది. కానీ భయంతో ఈసారి కూడా మాట్లాడలేదు. మేం ఒకేఊరిలో ఉన్న కూడా ఎప్పుడు కలవలేదు, మాట్లాడలేదు. తరువాత తను వేరే అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నాడని నాకు తెలిసింది. నా ప్రేమను చెప్పడం ఆలస్యం అయ్యినందుకే ఇలా జరిగిందని ఎంతో బాధపడ్డాను. ఆ బాధలో నా పరీక్షలు కూడా ఫెయిల్‌ అయ్యాను. తను వేరే అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నాడని తనని మాత్రం నా మనస్సులో నుంచి తీసేయలేకపోతున్నాను. నేను కాలేజీకి వెళ్లేటప్పుడు రోజు తను పేపర్‌ చదువుతూ కనిపించేవాడు. నేను తనని చూస్తూ ఉంటే తన మీద ప్రేమ పెరుగుతూ ఉండేది. నేను పై చదువుల కోసం వేరే ఊరికి వెళ్లాను. నా పుట్టిన రోజు నాడు తన ఫోన్‌ నుంచి మొదటి మెసేజ్‌ వచ్చింది. పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు మరదల్‌ అని పెట్టాడు. ఆ మెసేజ్‌ చూడగానే నా ఆనందానికి అవధులు లేకుండా పోయాయి. తను వేరే అమ్మాయిని ప్రేమిస్తున్నాడన్న విషయం కూడా మర్చిపోయాను. థ్యాంక్యూ బావ అని రిప్లై ఇచ్చాను. తను నువ్వు నన్ను బావ అని పిలవడం ఇదే మొదటిసారి కదా అని స్మైలీ సింబల్‌ పెట్టాడు. తరువాత నాతో రోజు మాట్లాడేవాడు. నేను తను ప్రేమించిన అమ్మాయి గురించి అడిగితే తను చెప్పే మాటల్లో తను ఆ అ‍మ్మాయిని ఎంతలా ఇష్టపడుతున్నాడో అర్థం అయ్యేది. (తను చనిపోయాడు అనుకున్నాను, కానీ...!) కొన్ని రోజులకు మా ఇంట్లో ఒక సమస్య వస్తే తను మాకు అండగా నిలబడ్డాడు. మాకు సాయం చేశాడు. అప్పుడు మా ఇంట్లో వాళ్లు బావని పెళ్లి చేసుకుంటావా? బావ నిన్ను చేసుకుంటా అంటున్నాడు అని అడిగారు. నా మీద జాలితో నన్ను చేసుకోవాలనుకుంటున్నాడని నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. నేను చేసుకోను అని చెప్పాను. తరువాత వాళ్ల అక్క నా దగ్గరకు వచ్చి బావ ప్రేమించిన అమ్మాయికి పెళ్లి అయిపోయిందని మా బావని చేసుకోమని అడిగింది. అది తెలిసి నేను మా బావ దగ్గరకి వెళ్లి తనని ఓదార్చాను. కొన్ని రోజులు ఫ్రెండ్స్‌గా ఉన్నాం. తరువాత మా బావ కూడా నన్ను ఇష్టపడటం మొదలు పెట్టాడు. నా ప్రేమ నిజం కాబట్టే మా బావని పెళ్లి చేసుకోగలిగాను అనిపిస్తోంది.  ఇట్లు నవీన( కరీంనగర్‌)      

ప్రేమ అనేది ఎప్పుడు, ఎక్కడ, ఎలా మొదలవుతుందో ఎవరం చెప్పలేము, ఎవరికి తెలియదు కూడా. అంతేకాకుండా ప్రేమకి వయస్సుతో పని లేదంటారు. చిన్న పెద్ద అని ఏ తేడా లేకుండా ప్రతి ఒక్కరికీ ఈ ప్రేమ అవసరమే. మన జీవితంలో ఈ ప్రేమ మనకి తెలియకుండానే ఎక్కడో, ఎప్పుడో మొదలయి, ఇంకెక్కడో, ఇంకెప్పుడో మనతో కలిసిపోతుంది. అలా ప్రేమంటే ఎంటో తెలియని వయస్సులో మన జీవితంలోకి వచ్చి ఆ ప్రేమానుభూతుల్ని పరిచయం చేసి వెళ్లిపోయి మళ్లీ మనకి ఆ ప్రేమ దోరుకుంతుందో లేదో అనే సమయంలో మనల్ని వెతుక్కుంటూ వస్తే....??? అదే నా ప్రేమ కథ.  నాకు అప్పుడు సరిగ్గా పన్నెండేళ్ళు . అప్పుడు నాకు ప్రేమంటే ఏంటో కూడా సరిగ్గా తెలియదు. అప్పుడే  ప్రేమ నాకు పరిచయం అయింది. నేను నా చిన్నతనం నుంచి నాకు ఊహ తెలిసినప్పటి నుండి ప్రతి వేసవి సెలవులకి మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లేదాన్ని. ప్రతి సంవత్సరం సెలవులు అక్కడే గడిపేదాన్ని. అలాగే నా పన్నెండేళ్ళ వయసప్పుడు వేసవి కాలం సెలవులు రాగానే యధావిధిగా మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్లాను. కానీ ఆ వేసవి సెలవులు నాకు మర్చిపోలేని జ్ఞాపకాలని ఇస్తాయి అనుకోలేదు. మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి దగ్గరలో నా స్నేహితుడు సాయి ఉంటాడు, నేను అక్కడికి వెళ్ళిన ప్రతి సారి సాయిని కలిసేదాన్ని. అలాగే అప్పుడు కూడా కలవడానికి వెళ్ళాను. అప్పుడే నేను అక్కడ సాయి తో తన స్నేహితుడు కూడా ఉండడం చూశాను. సాయి నాకు తనని పరిచయం చేశాడు, తన పేరు విక్కీ. అలా సాయిని కలవడానికి వెళ్లిన ప్రతి సారి విక్కీ కూడా అక్కడే ఉండడం తో మెల్ల మెల్లగా మా ఇద్దరి మధ్య పరిచయం ఏర్పడింది. ఎందుకో తెలియదు నేను విక్కీ తో ఉన్నంత సేపు, తనతో మాట్లాడినప్పుడు నాకు ఏదో తెలియని సంతోషం కలిగేది. తనతో అలాగే ఇంకాసేపు ఉంటే బాగుండు అనిపించేది. అలా సెలవులు గడిచిపోవడంతో నేను మా ఇంటికి తిరిగి వెళ్లాను. తనని విడిచి వెళ్తుంటే ఏదో బాధ కానీ తప్పదు ఇక వెళ్లాల్సిందే  మళ్లీ వేసవి కాలం సెలవులు ఎప్పుడు వస్తాయో అని ఎంతో ఆతృతతో చూస్తూనే ఉన్నా అంతలోనే రానే వచ్చాయి. ఇక ఎంతో ఆనందంతో, ఎప్పుడు లేని సంతోషంతో వెళ్ళాను. (తప్పు నాదీ...శిక్ష ఆమెకి) విక్కీ నీ కలుద్దాం అని ఎంతో సంతోషంగా సాయి దగ్గరికి వెళ్ళాను. కానీ అప్పుడే నాకు తెలిసింది  విక్కీ వాళ్ళ తండ్రికి గవర్నమెంటు ఉద్యోగం, వేరే ఊరికి ట్రాన్స్ఫర్ కావడం వలన వాళ్ళు ఆ ఊరు వదిలి వెళ్ళిపోయారు అని . ఏ ఊరో కూడా సాయి కి తెలియదు అని చెప్పాడు. నా ఆశలు అన్ని అడియాశలు అయ్యాయి. ఇక అక్కడ ఉండలేక మా ఇంటికి వచ్చేశాను. కానీ ప్రతి సంవత్సరం విక్కీ వస్తాడేమో అన్న చిన్న ఆశతో మా అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్తూ ఉండేదాన్ని. కానీ తనని మాత్రం మళ్లీ కలవలేదు. ఎందుకో తెలియదు కానీ తను మాత్రం నా మనసుకి చాలా దగ్గర అయ్యాడు, తనతో గడిపిన అన్ని రోజులు ఎంతో సంతోషంగా ఉండేవి, తనని తలచుకొని రోజు అంటూ ఉండేది కాదు. ఆ కొద్ది రోజుల మా పరియచయానికి ఏ పేరు పెట్టాలో కూడా నాకు అర్థం కాలేదు. అలా అలా నా చదువు పూర్తయింది. మా తల్లిదండ్రులు నాకు పెళ్లి చెయ్యాలని ఒక మంచి సంబంధం తెచ్చారు. కానీ అప్పటికి నా మనసులో ఇంకా విక్కీ నే ఉన్నాడు, తనని నేను చాలా వెతికాను, తనకోసం నేను చెయ్యని ప్రయత్నం అంటూ లేదు. అయినా విక్కీ నాకు దొరకలేదు. ఇక చేసేది ఏమీ లేక మా తల్లిదండ్రులు తెచ్చిన అబ్బాయినే నేను పెళ్లి చేసుకున్నాను, తన పేరు విక్రమ్, తనది గవర్నమెంటు ఉద్యోగం. విక్రమ్ కూడా చాలా మంచివాడు, నన్ను ఎంతో సంతోషంగా చూసుకుంటున్నాడు. అయినప్పటికీ నా మనసులో ఏదో వెలితి, విక్కీని మళ్లీ కలవలేకపోయా అని. (తను చనిపోయాడు అనుకున్నాను, కానీ...!) కలలో కూడా విక్కీని మళ్లీ కలుస్తానో లేనో అని అనుకునే సమయంలో, మళ్లీ విక్కీ రాకా నా జీవితంలో సంతోషాన్నిచ్చింది. పెళ్లి అయిన మూడు నెలలకి నేను విక్రమ్ తో కలిసి తన అమ్మమ్మ వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళాను. అక్కడ అనుకోకుండా నేను విక్రమ్ చిన్నప్పటి ఫోటోని చూశాను. ఆ ఫోటో చూడగానే నేను ఆనంద, ఆశ్చర్యాలతో ఉండిపోయాను. విక్రమ్ మరెవరో కాదు నేను చిన్నప్పుడు కలిసిన విక్కీనే...విక్రమ్.  ఎంతో సంతోషంగా విక్రమ్ దగ్గరికి వెళ్ళి నేనే తన చిన్నప్పటి నీతూని అని చెప్పాలి అనేలోపు విక్రమ్ నా దగ్గరికి వచ్చి.... నేను విక్కీని కలిశాక నాకు ఎలాంటి అభిప్రాయాలు, ఎలాంటి భావనలు అయితే కలిగాయో విక్కీ కి కూడా అలాంటి భావనలే కలిగాయి అని ఆ తర్వాత వాళ్ళు వేరే ఊరు వెళ్ళడం వల్ల మళ్లీ కలవలేకపోయా అని, తర్వాత కొన్ని సంవత్సరాలకు సాయి దగ్గరికి వెళ్లి నా వివరాలు అన్ని తెలుసుకుని, ఇప్పటికీ నేను తన గురించి వెతుకుతున్న అని తెలుసుకుని, తన ఇంట్లో వాళ్ళతో మాట్లాడి పెళ్లి వరకు తీసుకొచ్చానని చెప్పాడు. తన మాటలు విని నేను ఆనందంతో ఉప్పొంగి పోయాను. ఇలా విక్కీనే.. విక్రమ్ గా వచ్చి మా చిన్నప్పటి పరిచయానికి పేరే "ప్రేమ" అని నా ప్రశ్నకి సమాధానాన్ని, నా జీవితానికి ప్రేమని, సంతోషాన్ని ఇచ్చాడు.  ఇది మా కథ  నిత్య - విక్రమ్ ( నీతూ ❤విక్కీ )

అబద్ధం అనేది ఈ ప్రపంచంలో ప్రతి మనిషి తన జీవితంలో ఎదో ఒక విషయంలో చెప్తాడు. కానీ అబద్ధం చెప్పడం వలన కలిగే అనర్థాలు కూడా చాలానే ఉన్నాయి. అందుకే అబద్ధం చెప్పి అన్ని అనర్థాలకు కారణం అయ్యే బదులు నిజం చెప్పి సంతోషంగా ఉండడం ఉత్తమం. అబద్ధం  మనం చెప్పిన ఆ ఒక్క క్షణం ప్రశాంతతని ఇస్తుంది కావచ్చు, కానీ నిజం చెప్పడానికి కష్టం అయినా అది మనకి జీవితాంతం ప్రశాంతతని ఇస్తుంది.  మనం ఆడే అబద్దం ఇతరుల జీవితంలో ఊహించని మలుపు కి దారి తీస్తే.. ఇప్పుడు నేను మీకు చెప్పబోయే నా ఈ కథ కూడా అలాంటిదే. ఒక్క క్షణం సంతోషం కోసం నేను ఆడిన అబద్ధం నా జీవితంలో ఎలాంటి బాధని తీసుకొచ్చిందో నేను మీతో పంచుకోబోతున్నాను. నేను బి.టెక్ చదువుతున్న రోజుల్లో నాకు  ముగ్గురు స్నేహితులు ఉండేవారు. నేను ఎక్కువగా ఆ ముగ్గురితోనే ఉండేవాడిని, వారితోనే కళాశాలకు వెళ్ళడం రావడం చేసేవాడిని. ప్రతి ఒక్కటి వారితోనే పంచుకునేవాడిని. నా స్నేహితులందరిలో కూడా నేను ఆ ముగ్గురిని ఎక్కువగా నమ్మేవాడిని. అంతేకాకుండా మా కళాశాలలో నాకు ఒక అమ్మాయి అంటే చాలా ఇష్టం. ఆ అమ్మాయి పేరు రక్ష. నేను ఆ కళాశాలలో చేరిన మొదటి రోజే రక్షని చూశాను. నేను తనని చూసిన క్షణం నుండే తనని ప్రేమించడం మొదలు పెట్టాను. ఇప్పటికీ ప్రేమిస్తూనే ఉన్నాను కానీ నా ప్రేమ విషయం మాత్రం రక్ష కి ఇంతవరకు చెప్పలేదు. కారణం రక్ష నన్ను ఒక మంచి స్నేహితుడిగా భావిస్తోంది. ఇప్పుడు నేను తనని ప్రేమిస్తున్న విషయం చెప్తే రక్ష తన స్నేహాన్ని తప్పుగా అర్థం చేసుకున్నానని ఎక్కడ బాధ పడుతుందో అని, నాతో మాట్లాడడం ఎక్కడ మానెస్తుందో అని, తనని బాధ పెట్టడం ఇష్టం లేక  ప్రేమికుడిలా కాకపోయినా ఒక మంచి స్నేహితుడిలా అయినా ఉందాం అని చెప్పలేదు. నా స్నేహితులు ముగ్గురికి కూడా నా ప్రేమ విషయం తెలుసు. అది అలా ఉండగా బీ.టెక్ నాలుగవ సంవత్సరం రానే వచ్చింది. రక్ష కి నాకు మధ్య స్నేహం ఇంకా పెరిగి మేమిద్దరం చాలా దగ్గరయ్యారు. అది గమనించిన నా స్నేహితులు నాతో రక్ష కూడా నన్ను ప్రేమిస్తుందనీ అందుకే నాతో అంత సన్నిహితంగా ఉంటుందనీ చెప్పారు. ఇక మిగిలింది  ఒక్క సంవత్సరం మాత్రమే ఇప్పుడు కూడా నేను నా ప్రేమ విషయం చెప్పకపోతే తనని కోల్పోయి చాలా బాధ పడాల్సి వస్తుంది అని హెచ్చరించారు. వెంటనే వెళ్లి రక్ష కి నా ప్రేమ విషయం చెప్పమన్నారు. నేను కూడా ఏమి ఆలోచించకుండా నా స్నేహితులు చెప్పింది విని రక్ష దగ్గరికి వెళ్ళి నా ప్రేమ విషయం చెప్పాను. కానీ ఇక్కడ నేను మొదట్లో అనుకున్నదే నిజం అయింది. రక్ష నన్ను ప్రేమించడం లేదు. నన్ను ఓ మంచి స్నేహితుడిగానే భావిస్తోంది. ఇక చేసేది ఏమి లేక తిరిగి నా స్నేహితుల దగ్గరికి వచ్చాను. అప్పటికే నా స్నేహితులు రక్ష కూడా నన్ను ప్రేమిస్తుంది అనే నమ్మకంతోనే ఉన్నారు, వారికి రక్ష నన్ను ప్రేమించడం లేదని చెప్పలేక, చెప్తే స్నేహితుల ముందు నా పరువు పోతుందేమో అని ఆలోచించి వారికి రక్ష కూడా నన్ను ప్రేమిస్తుంది అని, ఆ ఒక్క క్షణం సంతోషం, ప్రశాంతత కోసం అబద్ధం చెప్పాను. ఇక మా ప్రేమ విషయం నా స్నేహితుల ద్వారా కళాశాల మొత్తం తెలిసింది. అంతేకాకుండా మా కళాశాలలోనే రక్ష వాళ్ళ బంధువుల అమ్మాయి కూడా చదువుతుండడం తో తనకి కూడా ఈ విషయం తెలిసింది. ఆ అమ్మాయి రక్ష ఎవరినో ప్రేమిస్తుంది అని తన ఇంట్లో వాళ్ళకి చెప్పేసింది. వారు రక్ష కి బంధువులే కావడం వలన ఆ విషయం రక్ష వాళ్ళ ఇంట్లో అందరికి తెలిసింది. (కోవిడ్‌–19 లవ్‌స్టోరీ) రక్ష ప్రేమ విషయం తెలిసి తన పరువు అందరి ముందు పోయింది అని రక్ష తండ్రి తనని చదువు మాన్పించి, తను ఎవరిని ప్రేమించడం లేదని ఎంత చెప్పినా వినకుండా వేరే సంబంధం తెచ్చి పెళ్లి చేశాడు. కానీ ఈ విషయాలేవీ కూడా అప్పటికి నాకు తెలియవు. నేను నా బీ.టెక్ పూర్తి చేసుకుని, రక్ష ఎలాగో నన్ను ప్రేమించడం లేదు కదా అని తనని మెల్ల మెల్లగా మర్చిపోతూ, జీవితంలో పైకి ఎదగాలని ఒక మంచి ఉద్యోగం చేస్తూ బెంగుళూర్ లో స్థిర పడ్డాను. కొన్నాళ్ళకు నా తల్లిదండ్రులు ఒక మంచి సంబంధం తెచ్చి నా పెళ్లి చేశారు, ఆ అమ్మాయి చాలా మంచిది, నేను తనతో సంతోషంగా నా జీవితాన్ని గడుపుతున్నాను. ఇది ఇలా ఉండగా ఒకరోజు రక్ష భర్త తాగి వాహనం నడపడం వలన ప్రమాదం జరిగి చనిపోయాడు. దాంతో రక్ష తన కలలు తన చదువు అంతేకాకుండా తన జీవితం కూడా ఇలా మధ్యలో ఆగిపోయినందుకు  డిప్రెషన్ లోకి వెళ్లిపోయింది. ఈ విషయాలన్ని  నేను ఆఫీస్ పని మీద హైదరాబాద్ వెళ్ళినప్పుడు నా స్నేహితులని కలిస్తే వాళ్ళు జరిగిందంతా చెప్పారు. ఆ విషయాలన్ని తెలిసి నేను చాలా బాధ పడ్డాను. నేను ప్రేమించిన అమ్మాయి జీవితాన్ని నా చేతులారా నేనే నాశనం చేశానా అని కృంగిపోయాను. వెంటనే వెళ్ళి రక్షని కలవడానికి ప్రయత్నించాను కానీ కుదరలేదు. చేసేది ఏమీ లేక బెంగుళూర్ తిరిగి వెళ్ళిపోయాను. కానీ నా వల్లేరక్ష జీవితం ఇలా అయిందన్న బాధ నన్ను వెంటాడుతూ ఉంటుంది. అంతేకాకుండా నేను చేసిన తప్పుకి జీవితాంతం పశ్చాత్తాప పడుతూనే ఉంటాను. చదవండి: (ఎవరైనా ఇలా ప్రేమిస్తారా?) ఇలా నా జీవితంలో నేను క్షణ కాల సంతోషం, ప్రశాంతత కోసం చెప్పిన అబద్దం మరొకరి జీవితంతో ఆడుకోవడమే కాకుండా జీవితాంతం భరించలేని బాధని కూడా నాకు ఇచ్చింది. "మనం మన జీవితంలో అబద్దంఆడాల్సి వస్తే అది పది మందికి ఉపయోగపడేలా ఉండాలి కానీ మరొకరి జీవితాంతంతో ఆడుకునేలా మాత్రం కాదు. ఇట్లు  వివేక్.

పరిచయం అనేది నాలుగు అక్షరాల పదమే అయినా ఎంతో మందిని కలుపుతున్న ఒక అద్బుతం. ఒక్క చిన్న పరిచయం ఎన్నో సంబంధ బాంధవ్యాలకి మూల కారణమవుతుంది. చిన్న చిన్న పరిచయాలే  కొన్ని గొప్ప గొప్ప స్నేహాలు గా, మరికొన్ని ప్రేమగా, ఇంకొన్ని బంధుత్వాలుగా మారితాయి. పరిచయం అనేది ఒకరి నుండి మరొకరికి, వారి నుండి ఇంకొకరికి అలా అలా పెరుగుతూ పోతూ ఎక్కడో ఉన్న ఒకరిని, ఇంకెక్కడో ఉన్న మరొకరిని కలుపుతుంది. అలా ఏర్పడ్డ ఒక చిన్న పరిచయమే నా జీవితానికి ప్రేమని పరిచయం చేసి, తనని నా జీవితంలోకి ఆహ్వానించింది. ఆ చిన్న పరిచయం నా జీవితంలో చేసిన మార్పులని నేను మీతో పంచుకోబోతున్నాను.   నేను పీ.జీ చదువుతున్న రోజులవి. అప్పట్లో నాకు స్నేహం అన్నా స్నేహితులు అన్నా చాలా ఇష్టం.  నాకు స్నేహితులు కూడా ఎక్కువే. అమ్మాయి, అబ్బాయి అని ఏ తేడా కూడా లేకుండా స్నేహం చేసేవాడిని. ఎవరికి ఎంత ప్రాధాన్యత ఇవ్వాలో అంతా ఇచ్చి అందరితో సంతోషంగా ఉండేవాడిని. నా స్నేహితులకి నేనంటే కూడా అంతే ఇష్టం ఉండేది. కాకపోతే  చిన్న చిన్న పరిచయాల ద్వారా కలిసిన వాళ్ళతో నేను ఎక్కువగా ఉండేవాడిని కాదు. వాళ్ళతో స్నేహం చేసేవాడిని  కాదు. చిన్న చిన్న పరిచయాలు ఎక్కువ కాలం ఉండవు అని నమ్మేవాడిని. కానీ నా నమ్మకం నిజం కాదు అని చెప్పడానికి నా జీవితంలోకి వచ్చింది ఒక అమ్మాయి. ఆ అమ్మాయి నా జీవితంలోకి రావడమే కాదు తానే నా జీవితంగా మారిపోయింది. నాకున్న స్నేహితుల పిచ్చితో నాకు ప్రతి ఒక్క డిపార్ట్మెంట్ లో స్నేహితులు ఉండేవారు. అందులో ఒక డిపార్ట్మెంట్ అమ్మాయితో నా స్నేహం కొంచెం ఎక్కువగానే ఉండేది. తన పేరు లేఖ్య. నా ఖాళీ సమయాల్లో ఎక్కువగా లేఖ్య దగ్గరికి వెళ్ళి  తనతో సమయాన్ని గడిపేవాడిని . నా గురించి నా జీవితం గురించి ప్రతి ఒక్కటి తనకి తెలుసు.  లేఖ్యకి తన ఇంటివద్ద చిన్ననాటి స్నేహితురాలు కీర్తి ఉండేది. ఇద్దరు చిన్నప్పటి నుండి చాలా మంచి స్నేహితులు. ఒకసారి లేఖ్య, కీర్తిని తీసుకుని మా కళాశాలకు వచ్చింది. నేను కీర్తి నీ మొదటి సారి చూసింది అక్కడే. లేఖ్య తన స్నేహితులు అందరికి కీర్తిని పరిచయం చేసింది. అప్పుడే నాకు తను పరిచయం అయ్యింది. ఆ క్షణం తనని అలానే చూస్తూ ఉండిపోవాలని అనిపించింది. తను అక్కడ ఉన్నంత సేపు నేను తననే చూస్తూ ఉండిపోయా. కాసేపటి తరువాత తను వెళ్లిపోయింది. ఇక అప్పటి నుండి నా మనసు నాలో లేదు, తనని చూడాలి మాట్లాడాలి అనే తపన నాలో పెరిగింది. లేఖ్య దగ్గరికి వెళ్ళి తన గురించి తెలుసుకుని, తన ఫోన్ నంబర్ అడగాలి అనిపించింది. కానీ అలా అడిగి తర్వాత నా వల్ల  వారిద్దరి మధ్య ఏదైనా ఇబ్బంది వచ్చి, గొడవ రాకూడదు అని అడగకుండానే ఉండిపోయా. ఇక ఆ తర్వాత అప్పుడప్పుడు కీర్తి మా కళాశాలకు వచ్చేది, వచ్చిన ప్రతి సారి నేను ఏమి మాట్లాడకుండా తనని చూస్తూ ఉండేవాడిని. తను కూడా ఏమి మాట్లాడేది కాదు. అలా అలా కొన్ని రోజులు గడిచాయి, అయినా నేను తనని చూడడం, తను నన్ను చూడడంతోనే సరిపోయేది. కొన్ని రోజుల తర్వాత నేను మా స్నేహితులు, లేఖ్య అందరం కలిసి ఒక చిన్న విహార యాత్రకి వెళ్ళాలి అని నిర్ణయించుకుని వెళ్ళాం, అక్కడికి మాతో పాటు కీర్తి కూడా వచ్చేది.  నాకు తనకి మధ్య మాటలు కలిశాయి. మెల్ల మెల్లగా మేమిద్దరం మాట్లాడుకోవడం ప్రారంభించాం. మేమందరం ఒకసారి విహారయాత్రకి వెళ్లాం. విహారయాత్ర లో ఎంతో ఆనందంగా గడిపి తిరిగి ఇంటికి వచ్చేశాం. ఆ విహార యాత్ర నాకు జీవితంలో మర్చిపోలేని ఆనందాన్ని, జ్ఞాపకాలని ఇచ్చింది. ఎప్పుడు కుటుంబం తో, స్నేహితులతో వెళ్ళినా రాని సంతోషం ఎందుకో నాకు తెలియకుండానే ఈ విహారయాత్ర నాకు ఇచ్చింది, దానికి కారణం కీర్తి రాకనే అని నా మనసు చెప్పింది. ఇక బాగా ఆలోచించాను, కీర్తితో నేను చేసిన విహారయాత్ర నే నాకు అంత సంతోషాన్ని, ఆనందాన్ని, జీవితంలో మర్చిపోలేని జ్ఞాపకాలను ఇచ్చినప్పుడు, నేను నా జీవితం మొత్తం కనుక కీర్తి తో ఉంటే ఎంత అద్భుతంగా ఉంటుందో అనిపించింది. తను నాతో ఉన్న అన్ని రోజులు నేను ఎంతో సంతోషంగా ఉన్నాను, అదే తను నాతో జీవితాంతం ఉంటే ఇంకెంత సంతోషంగా ఉంటానో అనిపించింది.  ఇక ఆలస్యం చెయ్యకుండా కీర్తిని కలవాలి అనేలోపు కీర్తినే నన్ను కలవడానికి వచ్చింది. నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని కీర్తి తో నేను చెప్పేలోపు తానే నన్ను ప్రేమిస్తున్నాను అని, లేఖ్య నిన్ను పరిచయం చేసినప్పుడే, నీ గురించి ఏమీ తెలియకుండానే నిన్ను ప్రేమించడం మొదలుపెట్టాను... అంతేకాకుండా మీ కళాశాలకు పదే పదే రావడానికి కారణం కూడా  నిన్ను చూడడానికే. నీతో మాట్లాడాలి అని చాలా సార్లు ప్రయత్నించాను, కానీ ఎందుకో నా వల్ల కాలేదు. ప్రతి రోజు నీ గురించి లేఖ్యని అడిగి తెలుసుకునే దానిని. విహారయాత్ర లో నీతో గడిపిన ప్రతి రోజూ నాకు ఎంతో సంతోషాన్ని ఇచ్చింది. అందుకే ఆ సంతోషం నాకు జీవితాంతం కావాలి అని నిర్ణయించుకుని నీ దగ్గరికి వచ్చాను. నన్ను పెళ్ళిచేసుకుని నాకు నా సంతోషాన్ని ఇస్తావా ?? అని అడిగింది. తను అలా అడిగేసరికి నాకు ఎంతో సంతోషంగా అనిపించింది. నిజానికి నేను తనకి ఇదే విషయం చెప్పడానికి వచ్చాను అని నేను కూడా తనని ప్రేమిస్తున్నాను అని చెప్పేశాను.ఇక అలా మా ప్రేమ యాత్ర మొదలయింది. నాకు ఒక సాఫ్టువేర్ కంపెనీలో లో మంచి ఉద్యోగం వచ్చింది. వెంటనే నేను కీర్తి విషయం మా ఇంట్లో చెప్పి మా పెళ్లికి నా తల్లిదండ్రులని ఒప్పించాను. కానీ కీర్తి ఇంట్లో మాత్రం  మా పెళ్ళికి ఒప్పుకోలేదు, అంతేకాకుండా కీర్తి కి మరో సంబంధం తెచ్చి పెళ్లి చెయ్యాలని చూశారు.  తన తల్లిదండ్రులకి ఎంత చెప్పినా వినకపోయేసరికి ఏమి చెయ్యలేని నిస్సహాయ స్థితిలో కీర్తి ఉండిపోయింది. ఇక నేను నా తల్లిదండ్రుల అండతో కీర్తి దగ్గరికి వెళ్లి నాతో పాటు వస్తావా?? పెళ్లి చేసుకుని జీవితాంతం నిన్ను సంతోషంగా చూసుకుంటా అని అడిగాను. తను నాతో నా తల్లిదండ్రులు తెచ్చిన సంబంధం నేను చేసుకోలేను,  గడిపితే నీతోనే సంతోషంగా నా జీవితాన్ని పంచుకుంటాను, లేకుంటే నువ్వు లేని ఈ జీవితం నాకు వద్దు అని చెప్పేసింది. ఇదే విషయం తన ఇంట్లో వాళ్ళకి చెప్పి తను నాతో పాటు వచ్చేసింది. నా తల్లిదండ్రులు మా ఇద్దరి పెళ్లి చేసేశారు. అంతేకాకుండా తన తల్లిదండ్రులు తనతో లేరు అన్న లోటు తనకి తెలియకుండా నా తల్లిదండ్రులు కీర్తి నీ సంతోషంగా చూసుకుంటున్నారు. నన్ను నమ్మి నాకోసం తన తల్లిదండ్రులని వదులుకున్న కీర్తి కి నేను వాళ్ళని తిరిగి ఇవ్వ లేకపోవచ్చు కానీ, జీవితాంతం తనకి ఎలాంటి కష్టం రాకుండా, సంతోషంగా చూసుకుంటాను. ఇలా నా జీవితంలో ఏర్పడిన చిన్న పరిచయం కాస్తా ప్రేమగా మారి నాకు జీవితాంతం సంతోషాన్ని ఇస్తూ, నాతో జీవితాన్ని పంచుకుంది. ఇట్లు  ఆదిత్య (హైదరాబాద్‌)

ఈ ప్రపంచంలో ప్రతి మనిషి జీవితంలో సర్వసాధారణంగా వారికే తెలియకుండా జరిగేవి రెండే రెండు విషయాలు. ఒకటి జననం ; రెండు మరణం.  ఈ రెండు విషయాలు ప్రతి మనిషి జీవితంలో ఏదో ఒక భావనని మాత్రం కలిగిస్తాయి. జననం పది మందికి సంతోషాన్ని కలిగిస్తే , మరణం వంద మందికి బాధని కలిగిస్తుంది. అయితే ఈ జనన మరణాల మధ్య కొట్టు మిట్టాడే ప్రతి మనిషి జీవితంలో కలిగే మధురానుభూతి ప్రేమ. ఈ ప్రేమ కూడా జనన మరణాల్లో ఒక భాగమే. "రెండు ప్రేమల కలయిక జననం అయితే ... అదే రెండు ప్రేమలు విడిపోవడం మరణం".  జననం ఎంత సంతోషాన్ని ఇస్తుందో మరణం అంతకు రెట్టింపు బాధని ఇస్తుంది. ఆ బాధకి కారణం కూడా ప్రేమే. మనం ప్రేమించిన వాళ్ళు మరణిస్తే ఆ బాధ ఇంకా చెప్పలేనిది. ఆ వార్త వినడానికి కూడా మనం సిద్దంగా ఉండం. ఒకవేళ అదే వార్త ఒక అబద్ధం అయితే , అబ్బా ..!! ఆ ఊహ కూడా ఎంతో సంతోషాన్ని ఇస్తుంది కదా !? ఇప్పుడు చెప్పబోయే నా ఈ కథ కూడా అలాంటిదే. నా పేరు దీక్ష. నేను పీజీ చదువుతున్న రోజులవి. ప్రతి రోజు కళాశాలకు వెళ్ళడం ఇంటికి రావడం నా తల్లిదండ్రులతో సంతోషంగా గడపడం ఇదే నా దిన చర్య గా ఉండేది. నేను నా తల్లిదండ్రులకి ఒక్కగానన్కొక్క కూతురిని కావడం వల్ల నన్ను కొంచెం గారంబంగానే పెంచారు.  అంతే కాకుండా వాళ్ళకి నేను అంటే ఎంతో ఇష్టం.  నాకు నా తల్లిదండ్రులు అంటే చాలా ప్రేమ. నా తల్లిదండ్రులు, వాళ్ళ ప్రేమ తప్ప ఇంకొక మనిషికి, వారి ప్రేమకి నా మనసులో చోటు ఉండేది కాదు. అలాంటి నన్ను మార్చి నా మనసులో ఇంకొకరికి స్థానం ఇచ్చేలా చేసి ఇంకో ప్రేమని పరిచయం చేసిన వ్యక్తి ఆనంద్. తను నేను చదివే కళాశాల లోనే పీజీ చదువుతున్నాడు. మొదట్లో తనకి నాకు అస్సలు పడేది కాదు, కానీ నిజానికి తను చాలా మంచివాడు, మంచి మనస్తత్వం కలవాడు, సున్నిత స్వభావి. తనని నేను మొదటిగా మా కళాశాలలో ఒకరితో గొడవ పడుతుండగా చూశాను. అలా గొడవ పడటం నాకు నచ్చలేదు, తర్వాత తను నా సహా విద్యార్థే అని తెలిసింది. మొదట్లో నేను తనతో సరిగ్గా మాట్లాడేదాన్ని కాదు. ఒకే తరగతి కావడం వల్ల తర్వాత తర్వాత మా ఇద్దరి మధ్య మాటలు కలిశాయి కానీ, ఆ మాటలు కూడా తూటాల్లా ఉండేవి. అలా మేము కలిసిన ప్రతి సారి ఏదో ఒక గొడవ పడుతూ ఉండేవాళ్ళం. మా ఇద్దరికీ రోజు ఏదో ఒక గొడవ కాకపోతే ఆ రోజు గడిచినట్టే అనిపించేది కాదు. అలా ఉన్న సమయంలో ఒకరోజు ఆనంద్ కళాశాలకు రాలేదు, ఎవరికి ఎలాంటి సమాచారం కూడా ఇవ్వలేదు.  ఎందుకో తెలియదు కానీ ఆ రోజు నేను నేనుగా లేను. ఏదో తెలియని కల్లోలం, ఎందుకో తెలియని బాధ, ఏదో కోల్పోతున్న అనే భావన నాలో కలిగింది. అలా ఒక వారం తరువాత తను కళాశాలకు వచ్చాడు. తనని చూడగానే  నాకు ప్రాణం తిరిగివచ్చినట్టుగా అనిపించింది. వెంటనే తన దగ్గరికి వెళ్ళి రాకపోవడానికి గల కారణాన్ని తెలుసుకుని, నాకు కలిగిన భావన నేను తనతో చెప్పాను.  అప్పుడు ఆనంద్ నీకు అలా జరగడానికి గల కారణం ప్రేమ అని చెప్పాడు. ఎందుకంటే ఈ వారం రోజులు తన పరిస్థితి కూడా అలానే ఉండడం వల్ల దానికి గల కారణం గురించి ఆలోచిస్తే తనకి బాగా అర్థం అయిన విషయం అది అని నాకు చెప్పాడు. నేను ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యపోయాను, కానీ తీరిగ్గా ఆలోచిస్తే తను చెప్పిందే వాస్తవం అని తెలిసింది. ఇక ఇద్దరికీ అర్ధం అయ్యింది ఏంటంటే ఒకరికి తెలియకుండానే ఒకరం తిట్టుకుంటూ, గొడవ పడుతూ ప్రేమలో పడ్డాం అని. ఒకరు లేకుంటే ఒకరం ఉండలేము అని. ఇక అలా మా ప్రేమ యాత్ర మొదలయింది. మేము మా ప్రేమ యాత్ర లో మునిగి తేలుతూ ఉండగా, ఒకరోజు ఆనంద్ కళాశాలకు వస్తుండగా అనుకోకుండా ఒక కారు తప్పు దారిలో వచ్చి ఆనంద్ నీ ఢీకొంది. అక్కడ ఉన్న వాళ్ళు ఆనంద్ నీ ఆసుపత్రిలో చేర్పించారు. కానీ , చిగురిస్తున్న మా ప్రేమ పూవుగా మారకముందే వాడిపోయింది. ఆ ప్రమాదంలో ఆనంద్ తలకి గాయం అయి బాగా రక్తం పోవడంతో తను మరణించాడు అనే వార్త నాకు తెలిసింది. ఆ వార్త విన్న క్షణం ఒక్కసారిగా నా గుండెలు పగిలిపోయాయి. ప్రాణాలు పోయినట్టుగా అనిపించింది, పిచ్చిదానిలా గుండెలు బాదుకుంటూ ఏడ్చాను. ఆ సమయంలో నా బాధ చెప్పుకుని ఏడ్వటానికి కూడా ఎవరు లేరు, నా తల్లిదండ్రులకి ఈ విషయం తెలియదు వాళ్ళతో అయినా నా బాధ నీ పంచుకుందాం అంటే.  ఇక ఏమి చెయ్యాలో తోచక పిచ్చిదానిలా అయి చనిపోదాం అని అనుకున్నాను, కానీ, ఇంత ఇష్ట పడ్డ ఆనంద్ దూరం అవుతేనే నా పరిస్థితి ఇలా ఉంటే ప్రాణం కన్నా ఎక్కువగా ప్రేమించిన నా తల్లిదండ్రులకి నేను దూరం అయితే ఇక వాళ్ళు ఎలా తట్టుకుంటారని నా ప్రేమని, నా బాధని నా గుండెల్లోనే దాచుకుని వాళ్ళకోసం బ్రతుకుతూ ఉన్నాను.  అంతలోనే నా పీజీ పూర్తి కావచ్చింది. ఇక నా తల్లిదండ్రులు నాకు పెళ్లి చెయ్యాలి అని సంబంధాలు చూడడం ప్రారంభించారు. ఒక మంచి సంబంధం వచ్చిందిజ  అబ్బాయి పేరు కృష్ణ, అమెరికా లో ఉద్యోగం, మంచి కుటంబం ఇలాంటి సంబంధం మళ్లీ రాదు అని నన్ను ఒప్పించారు, నేను వాళ్ళ మాట కాదు అనలేక ఆనంద్ ఎలాగో తిరిగి రాడు, తననే తలచుకుంటూ నా తల్లిదండ్రులని బాధ పెట్టలేక, ఆ పెళ్లి చేసుకుని ఇక్కడి నుండి దూరంగా వెళ్తే అయినా ఆనంద్‌ని మరిచిపోతా అని ఆ సంబంధం ఒప్పుకున్నాను. ఒప్పుకోవడమే ఆలస్యం పెళ్లి ముహూర్తాలు పెట్టించారు. నిశ్చితార్థం రానే వచ్చింది. నా తల్లిదండ్రులు అనుకున్నట్టుగానే కృష్ణ తో నా నిశ్చితార్థం అయ్యింది. నిశ్చితార్థానికి పెళ్లికి మధ్య రెండు నెలల వ్యవధి రావడంతో జీవితాంతం కలిసి ఉండాల్సింది తనతోనే కాబట్టి ఒకరి అభిప్రాయాలు ఒకరం తెలుసుకోవాలి అని మెల్ల మెల్లగా కృష్ణతో మాట్లాడడం మొదలుపెట్టాను. తను నాపై చూపించే ప్రేమాభిమానాలకి తన దగ్గర నా గతం దాచడం సరైంది కాదు అని ఆనంద్ విషయం చెప్పేశాను. తను నా ప్రేమని అర్థం చేసుకుని నా బాధని పంచుకుంటూ నా బాధలో నాకు తోడుగా ఉంటూ నన్ను జాగ్రత్తగా చూసుకున్నాడు. తను చూపించే ప్రేమాభిమానాలు, జాగ్రత్తలు నాకు తన మీద ప్రేమ కలిగేలా చేశాయి. .  అలా మెల్ల మెల్లగా నేను కృష్ణ నీ ప్రేమించడం మొదలు పెట్టాను. కానీ ఇంతలోనే ఒక సంఘటన జరిగింది. ఆ సంఘటన మళ్లీ నన్ను మొదటికి తీసుకొచ్చింది. ఒకరోజు మా స్నేహితులని పెళ్లికి ముందు కలవాలని, పెళ్లి తర్వాత అమెరికా వెళ్ళడం, మళ్లీ కలవడం కుదురుతుందో లేదో అని అందరం అనుకుని కలుసుకున్నాం. కానీ అక్కడ నేను ఊహించనిది ఒకటి జరిగింది. ఆ సంఘటన ఏంటి అంటే అక్కడికి ఆనంద్ కూడా వచ్చాడు. ఆ రోజు ప్రమాదం లో ఆనంద్ కి తలకి గాయం అయి రక్తం బాగా పోవడం వలన తను కోమా లోకి వెళ్ళాడు, మళ్లీ ఎన్ని రోజులకు కోమా నుండి వస్తాడో తెలియక, తనకోసమే చూస్తూ నేను నా జీవితాన్ని పాడు చేసుకోకూడదు అని తన తల్లిదండ్రులే నాకు తను చనిపోయాడు అని అలా అబద్ధం చెప్పారు. ( ఆనంద్ మా ప్రేమ విషయం ఆ ప్రమాదం జరిగే ముందు రోజే తన తల్లిదండ్రులకి చెప్పి వాళ్ళని ఒప్పించాడు ). తనని చూడగానే నాకు ప్రాణాలు లేచి వచ్చినట్టుగా, ఇన్ని రోజుల తరువాత ఊపిరి పీల్చుకున్న ట్టుగా అనిపించింది, వెంటనే తనని పట్టుకుని గట్టిగా ఏడ్చాను, తను లేని నా జీవితం ఎలా ఉందో, ఎలా గడిపానో జరిగింది అంతా చెప్పాను. నాకు నిశ్చితార్థం అయింది అని తెలిసి ఆనంద్ నిర్ఘాంతపోయాడు. చాలా బాధ పడ్డాడు, పెళ్లి అంటూ చేసుకుంటే అది నన్నే అంటూ ఏడ్చాడు. ఇక ఏమి చెయ్యాలో తోచక ఇప్పటికే నిశ్చితార్థం అయిన అమ్మాయి వేరే అబ్బాయిని ప్రేమిస్తుంది అని తెలిస్తే నా తల్లిదండ్రుల గౌరవ మర్యాదలకు భంగం కలుగుతుందని, వాళ్ళని బాధ పెట్టడం ఇష్టం లేక మా విషయం తెలిసింది కృష్ణకే కాబట్టి తన దగ్గరికి వెళ్లి జరిగింది అంతా చెప్పాను. కృష్ణ కూడా మా ప్రేమని అర్థం చేసుకుని ఇంకొకరిని ప్రేమించి తననే మనసులో పెట్టుకుని నువ్వు నాతో జీవితాంతం సంతోషంగా ఉండలేవు. నాపై నీకు ఇష్టం ప్రేమ లేనప్పుడు నేను నిన్ను చేసుకుని సంతోషంగా ఉండలేను కాబట్టి నువ్వు ఆనంద్ నీ పెళ్లి చేసుకోవడమే సరైనది అన్నాడు.  కృష్ణ నా తల్లిదండ్రుల దగ్గరికి వెళ్ళి మా ప్రేమ గురించి, మా గతం గురించి అంతా చెప్పాడు. మొదట్లో నా తల్లిదండ్రులు మా పెళ్ళికి ఒప్పుకోలేదు, ఒక అబ్బాయితో నిశ్చితార్థం జరిగి ఇంకొకరితో పెళ్లి చేస్తే మా పరువు పోతుంది అని అన్నారు. కానీ బాగా ఆలోచించిన తర్వాత కొన్ని రోజులకు నా సంతోషం ముందు వాళ్ళకి అవి అన్ని కూడా చిన్నగానే అనిపించాయి. చివరికి ఆనంద్ తో నా పెళ్లికి ఒప్పుకున్నారు. నా తల్లిదండ్రులు ఒప్పుకోవడానికి కారణం అయిన కృష్ణనే దగ్గర ఉండి మా పెళ్లి జరిపించాడు. అలా నా జీవితంలో ఊహించని మలుపులతో ఆనంద్ తో నా పెళ్లి జరిగింది.  "ఒకసారి మనం ప్రాణంలా ప్రేమించిన వాళ్ళు దూరం అయితే వాళ్లు దూరంగా ఉన్నా బ్రతికే ఉన్నారు అన్న ఒక్క చిన్న ఆశ మనల్ని బ్రతికిస్తుంది. అదే వాళ్ళు చనిపోయారు అని తెలిస్తే ఆ ఊహ కూడా మనల్ని చంపేస్తుంది, అలా మరణించి ఇక వాళ్ళు మనకి లేరు అని అనుకునే సమయానికి వాళ్ళు మళ్లీ మన జీవితంలోకి తిరిగి వస్తే....!!!" "అదే నా జీవితం".  ఇట్లు దీక్ష ఆనంద్‌.