కవిత
 
 కలకు నిదురకు మధ్య
 కలబోత లేని కలత ఒక్కటి
 నేత్రాలవే
 చూపులే వేరు
 తల్లి కనులలో తడి కనులలో ఇసుక తుపాను
 అనుకుంటాం కానీ
 అక్కడెక్కడో అపుడెపుడో
 తచ్చాడుతూ ఉంటాం కానీ
 గతం ఎవరి ఆర్ట్‌ వారు వేసుకునే తెల్లని గోడ
 చెలిమె ఇగిరిపోయిన చెలిమి యొక క్రీడామైదానం
 సేఫ్‌ రిట్రీట్‌ తెలీనపుడు జ్ఞాపకమొక విష సంకేతం
 మో అన్నట్టు
 హృదయం ఒక మర్మాంగం
 ఎవర్నని హలో అంటాం
 అన్నట్టొరే
 సూపర్‌లేటివ్స్‌ ఎప్పుడూ చిత్తభ్రమనే
 
 ( కవి కృష్ణమూర్తి )