సువాలి

సువాలి కనబడక నాలుగు రోజులు కావస్తోంది. పోలీసులకు కంప్లెయింట్‌ ఇద్దామని తమ్ముడు ధరంసింగ్‌ను సలహా అడిగాడు హీరాలాల్‌. ‘‘ఎందుకన్నయ్యా.. పెనంలో పేలి పొయ్యిలో పడ్డట్టు.. పోలీసులు మనల్ని అందరినీ లోపలేసి వాయకొడతారే తప్ప ఫలితముండదు. మరో రెండు రోజులు చూద్దాం.. వదినమ్మను వెదికి తీసుకు వచ్చే పూచీ నాది. నువ్వేం కంగారుపడకు’’ అంటూ భరోసా ఇచ్చాడు ధరంసింగ్‌. ‘తమ్ముడు చదువుకున్న వాడు.. వాడి సలహా వినాల్సిందే..’ అని మనసులో అనుకున్నాడు హీరాలాల్‌. మరో రెండు రోజులు చూశాడు. అత్తమామల ఆవేదన భరించలేకపోయాడు. అల్లుడిపై అనుమానంతో, ములుగు పోలీసు స్టేషన్లో ఫిర్యాదు చేశారు వాళ్లు. ఎస్సై శంకర్‌ తన ప్రొబేషనరీ కాలం పూర్తయ్యాక ములుగు పోలీసు స్టేషన్లో ప్రథమంగా చేరాడు. సువాలి కనిపించకుండా పోయిన విషయాన్ని ఛాలెంజ్‌గా తీసుకున్నాడు. కొత్తగా సర్వీసులో చేరిన వారికి ఇలాంటి పిచ్చి ఉండక మానదని మిగతా పోలీసులంతా నవ్వుకున్నారు.  

శంకర్‌ పట్టువదలని విక్రమార్కునిలా పరిశోధనకు ప్రణాళికలు వేసుకున్నాడు. అందులో భాగంగా ముందుగా హీరాలాల్‌ ఇంటికి వెళ్లి వివరాలు సేకరించాడు. హీరాలాల్‌ ఉండేది మద్దనపల్లిలో. అది ములుగుకు ఐదు కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంది. ఆ రోజు సువాలి తన ఆడపడుచుతో కలిసి షాపింగ్‌ కోసం ములుగుకు వెళ్లిందని తన ఎంక్వైరీలో తెలిసింది. ఆడపడుచును ఆరా తీయగా.. దారి మధ్యలోనే సువాలి తనకు కాస్త పని ఉందని దవాఖానా రోడ్డులో వెళ్లిందని, తనను షాపింగ్‌ చేసుకొని ఇంటికి వెళ్లమని కొంత డబ్బు ఇచ్చిందని చెప్పింది ఆ ఆడపడుచు.      ఆ మరునాడు ఎస్సై శంకర్‌ డాక్టరు అనుమతి తీసుకొని హాస్పిటల్లో ఔట్‌ పేషెంట్ల వివరాల జాబితాను, అడ్మిట్‌ చేసుకునే వారి జాబితాను రిజిస్టర్‌లో వెతికాడు. సువాలి పేరు ఎక్కడా నమోదై లేదు. ఇంతలో హాస్పిటల్‌ ఫోన్‌ మోగింది. నర్స్‌ ఫోన్‌ ఎత్తి మాట్లాడుతోంది.. వెంటనే ఎస్సై శంకర్‌ మదిలో టెలిఫోన్‌ ఎక్సే్చంజ్‌ మెరిసింది. హాస్పిటల్‌ రోడ్డులోనున్న టెలిఫోన్‌ ఎక్సే్చంజ్‌కు వెళ్లాడు. అప్పట్లో టెలిఫోన్‌ ఆపరేటర్‌ మాత్రమే కాల్స్‌ కనెక్ట్‌ చేసేవాడు. అతనికి ప్రజలు మాట్లాడుకునే మాటలు అబ్జర్వేషన్‌ చేసే వీలుంటుంది. అవసరమైతే పోలీసులకు తెలియపరిచి దేశభద్రతకు తోడ్పడుతామని సర్వీసులో చేరే ముందు ప్రమాణం చేస్తారు ఆపరేటర్లు.  

ఎస్సై శంకర్‌ టెలిఫోన్‌ ఎక్సే్చంజ్‌కి వెళ్లి ఆ రోజు రాత్రి డ్యూటీ ఆపరేటర్‌ సుధాకర్‌ను కలిశాడు. సువాలి కేసు విషయం చెప్పి సహకరించమన్నాడు. ‘‘సార్‌.. ఆ రోజు అర్ధరాత్రి హాస్పిటల్‌ నుండి మద్దనపల్లిలోని ధరంసింగ్‌కు హెడ్‌ నర్స్‌ సరోజ ఫోన్‌ చేసింది. విషయం ఫోన్లో చెప్పేది కాదని, వెంటనే రమ్మంది సార్‌...’’ అంటూ సుధాకర్‌ చెప్పేసరికి తన అనుమానం బలపడింది. సుధాకర్‌కు ధన్యావాదాలు చెప్పి నేరుగా పోలీసు స్టేషన్‌కు వెళ్లాడు. కానిస్టేబుళ్లను పిలిచి ఒకర్ని మద్దనపల్లికి, మరొకర్ని హాస్పిటల్‌కు పంపించాడు. అరగంటలో హెడ్‌ నర్స్‌ సరోజ, ఎస్సై శంకర్‌ ముందు హాజరైంది. ఆ రోజు లేడీ పోలీసులు లేక, తనే ఇంటరాగేషన్‌ చేయాల్సి వచ్చింది. ముందు మర్యాదగా ఆ రాత్రి ధరంసింగ్‌కు ఫోన్‌ చేసిన విషయాన్ని ప్రస్తావించాడు. తనకేమీ తెలియదని బుకాయించింది.

ఆమె నుండి నిజం ఎలా రాబట్టాలా అని ఆలోచిస్తుండగా  ధరంసింగ్‌ను తీసుకొచ్చాడు కానిస్టేబుల్‌. ఎస్సై శంకర్‌ మదిలో ఒక ఆలోచన మెరిసింది. వెంటనే ధరంసింగ్‌ను మరో గదిలోకి తీసుకెళ్లాడు.‘‘ధరంసింగ్‌.. సరోజ అంతా చెప్పింది. ఇక నువ్వు చెప్పాల్సిందే మిగిలింది. నిజం చెప్పు.. ఆ రాత్రి ఏం జరిగింది? నువ్వు చెప్పిందీ,  సరోజ చెప్పిందీ ఒక్కటే అయితే శిక్ష తక్కువ కాలం పడుతుంది. లేదా కేసును నువ్వు పక్క దోవ పట్టించాలని ప్రయత్నిస్తే ఎక్కువ కాలం కఠిన కారాగార శిక్ష అనుభవించాల్సి వస్తుంది’’ అని బెదిరించాడు శంకర్‌. ధరంసింగ్‌ కాసేపు మౌనం వహించాడు. పక్క గది నుండి సరోజ ఏడుపు వినిస్తోంది. ఎస్సై తమ పోలీసు పద్ధతిలో లాఠీ లేపి గాలిలో ఝుళిపించాడు. ‘‘సార్‌.. జరిగిందంతా చెబుతాను..’’ అంటూ నోరు తెరిచాడు ధరంసింగ్‌. అసలు విషయాన్నంతా కళ్లకు కట్టినట్లు చెప్పసాగాడు.

‘‘అర్ధరాత్రి ఒంటి గంట దాటింది. గురక పెడుతూ గాఢ నిద్రలో ఉన్నాను. ల్యాండ్‌ లైన్‌ ఫోన్‌ మోగింది. రెండోసారి రింగ్‌ అయ్యేసరికి విసుక్కుంటూ పక్కకు దొర్లి టేబుల్‌ మీదున్న ఫోనెత్తాను.   ‘హలో.. ధరంసింగ్‌’’ అవతల సరోజ గొంతు తడబడుతోంది. ‘‘ఏంది సరూ.. ఇంత అర్ధరాత్రి ఫోనేంటి??’’ నిద్రమబ్బులో విసుక్కున్నాను. ఆమె గొంతులో భయం గోచరించింది. ‘‘ధరంసింగ్‌ ప్లీజ్‌.. అర్జంటుగా రా’’ బతిమాలింది సరోజ. ‘‘ఏమైంది.. చెప్పు..’’ అంటూ అడిగాను.‘‘ఇది ఫోన్లో చెప్పేది కాదు. నువ్వు అర్జంటుగా బయలుదేరి రా..’’ అంటూ ఫోన్‌ పెట్టేసింది సరోజ. సరోజ ములుగులో ఉన్న ప్రభుత్వ దవాఖానాలో పని చేస్తోంది. స్టాఫ్‌ నర్స్‌గా దాదాపు పది సంవత్సరాల అనుభవముంది. ఆమె కుటుంబ పరిస్థితి అదనపు సంపాదన కోసం ఎదురు చూస్తోంది. ఇంకా ఇద్దరు చెల్లెళ్లకు పెళ్లి కావాల్సి ఉంది. ఇంటికి పెద్ద కొడుకులా కుటుంబ బాధ్యతలు నెత్తిన వేసుకుంది సరోజ. తన పెళ్లైన సంవత్సరంలోనే... అదనపు కట్న సమస్యతో భర్తతో విడాకులు తీసుకుంది.

నేను మంచి ఆస్తి పరుణ్ని. కాస్తో కూస్తో పట్నంలో చదువుకొని వచ్చాను. నాకు అమ్మాయిలతో తిరగడం కాలేజీ రోజుల నుంచీ ఉన్న హాబీ. ఒకసారి ఒక అమ్మాయి నెల తప్పింది. ఆమెకు అబార్షన్‌ చేయించే క్రమంలో ఈ సరోజ నాకు పరిచయమైంది. అప్పటి నుంచి ఫోన్‌లో మాట్లాడుకోవడం మొదలైంది. ఆ పరిచయం క్రమేణా వివాహేతర సంబంధానికి దారి తీసింది. నేను, నా ఫ్రెండ్స్‌ ఎవరైనా రహస్యంగా అబార్షన్లు చేయించాలనుకుంటే.. సరోజ దగ్గరికే పంపేవాళ్లం. ఆమె అబార్షన్లు చేస్తూ.. సొమ్ము చేసుకునేది. అప్పుడే పిల్లలు వద్దనుకునే వివాహితలకు కూడా అబార్షన్లు చేసేది. అలాగే స్కానింగ్‌లో ఆడపిల్ల అని తెలిసి, అబార్షన్లు చేయించుకునే వాళ్ల దగ్గర ఎక్కువ మొత్తం తీసుకొని అబార్షన్‌ చేసేది. ఆ విధంగా సరోజ వ్యాపారం మూడు పువ్వులు ఆరుకాయలుగా దినదినాభివృద్ధి చెందుతోంది. ఒక కేసుకు వచ్చే ఆదాయం, ఆమె  నెల జీతం కంటే రెట్టింపుగా ఉండేది. అతి రహస్యంగా, మూడో కంటికి తెలియకుండా తన పని చాకచక్యంగా చేసుకుంటూ వెళ్తూంది. హాస్పిటల్లో అయితే పీకల మీదకు వస్తుందని,  తనకు అలాట్‌ అయిన ప్రభుత్వ క్వార్టరులో ఒక గదిని దీనికై ప్రత్యేకంగా కేటాయించుకుంది.

రహస్య సంకేతంగా తలుపు చప్పుడు చేశాను. అలాంటి సంకేతం నాకు తప్ప మరెవ్వరికీ తెలియదని  ధైర్యంగా తలుపు తీసింది సరోజ. నేను లోనికి రాగానే.. దబాల్న  మళ్లీ తలుపు మూసేసింది.. గబాల్న నన్ను పట్టుకొని ఏడుపు అందుకుంది. ‘‘సరూ.. ఏమైంది..??’’ అంటూ బుజ్జగిస్తూ అడిగాను. ఏడుస్తూనే పక్కనున్న ఆపరేషన్‌ గదిలోకి తీసుకెళ్లింది. ఆపరేషన్‌ టేబుల్‌ మీద మా వదినమ్మ సువాలిని చూడగానే షాకయ్యాను. ‘‘సువాలి వదినమ్మ...! ఇక్కడికి ఎప్పుడొచ్చింది’’ అంటూ ఆశ్చర్యంగా అడిగాను సరోజని. సరోజ కళ్లు జలపాతాలయ్యాయి. ఎద నుండి తన్నుకు వచ్చే దుఃఖాన్ని అదుముకోవాలని ప్రయత్నిస్తోంది. ‘‘గత సంవత్సరమే అన్నయ్య వివాహమైంది. తను గర్భవతి అన్న సంగతి ఇంట్లో ఎవరికీ తెలియదు. అబార్షన్‌ చెయ్యకు సరోజా..! మా అన్నయ్యకు  పిల్లలంటే చాలా ఇష్టం’’ అంటూంటే సరోజ ఏడుపు రాగం స్థాయి మరింత పెరిగింది. ‘‘విషయం చెప్పి ఏడువు..’’ అంటూ నేను చిరుకోపం ప్రదర్శించాను. సరోజ గజగజా వణక సాగింది. పెదవులు తడబడసాగాయి.

‘‘ధరం.. నేను ఈ చేతులతో ఎన్నో కేసులు చేసిన సంగతి నీకు తెలియంది కాదు. ఎప్పుడూ ఇలా కాలేదు’’ అంటూంటే సరోజ గొంతు కూరుకు పోయింది. గొంతు సవరించుకొని మళ్లీ చెప్పసాగింది. ధరంసింగ్‌ నా మరిదని సువాలి చెప్పింది. అందుకే ధైర్యంగా ఒప్పుకున్నాను. తనకిప్పుడే పిల్లలు వద్దంది. మూడో నెల కాబట్టి అబార్షన్‌ చాలా సులభమని బల్లపై పడుకోబెట్టి ఇంజక్షన్‌ చేశాను. కనీసం అరగంట సమయం పడుతుంది కదా అని.. కాసేపు హాస్పిటల్‌ వార్డులోకి వెళ్లి పేషెంట్స్‌ను చూసొద్దామని వెళ్లాను. ఇంతలో ఒకావిడ పురిటి నొప్పులు పడుతోంది. ఆమెకు కాన్పు చేసి తిరిగి వచ్చే సరికి సువాలి చనిపోయింది’’ అంటూ తలబాదుకో సాగింది సరోజ. నేను నిశ్చేష్టుడనయ్యాను.

ఆ రోజు సాయంత్రం సువాలి కనబడ్డం లేదని అన్నయ్య హీరాలాల్‌  అన్నప్పుడు తేలిగ్గా తీసుకున్నాను. అన్నయ్య కంగారు పడుతూ.. సువాలి తల్లి గారింటికి వెళ్లాడు. ‘‘ధరం.. ఇప్పుడేం చేద్దాం. నాకేమీ పాలుబోక నీకు ఫోన్‌ చేశాను’’ అంటూ కన్నీటికి మళ్లీ పని చెప్పింది. నేను ఆమె కన్నీటికి కరిగిపోయాను. చేయబోయే కార్యక్రమాన్ని ఒక్క ముక్కలో చెప్పాను. సరోజ నోరు తెరిచింది. తప్పదన్నట్లుగా పూర్తిగా తెల్లవారకముందే.. తతంగమంతా ఇరువురం కలిసి ముగించాము.  ‘‘ధైర్యంగా ఉండు. ఏమీ జరగనట్లే.. యథావిధిగా డ్యూటీలో మునిగి పో..’’ అంటూ సలహా ఇచ్చి నేను తిరిగి మద్దనపల్లికి వెళ్లిపోయాను’’.

ధరంసింగ్‌ వెనకాలే నిలబడిన సరోజ ఇదంతా వినేలా ప్లాన్‌ చేశాడు శంకర్‌. ఎవరికీ చెప్పొద్దని ఒట్టు తినిపించి ధరంసింగ్‌ పూసగుచ్చినట్టు అంతా చెప్పడం విని నివ్వెరపోయింది సరోజ.    ‘‘ఇంతకూ ఆ తతంగమేదో చెప్పలేదు’’ అంటూ శంకర్‌ కుతూహలంగా అడిగాడు. లాఠీతో  ధరంసింగ్‌ వీపును నిమురుతూ..  ‘‘సువాలి శవాన్ని సరోజ క్వార్టరు కాంపౌండ్‌ వాల్‌ ఆవరణలో పూడ్చి పెట్టాం’’ అంటూ తల పట్టుకున్నాడు ధరంసింగ్‌. ఇంత సులభంగా కేసు సాల్వ్‌ అయ్యేసరికి ఎస్సై శంకర్‌ను పోలీసులంతా అభినందించారు.

-  చెన్నూరి సుదర్శన్‌