సందర్భం:
 జువెనైల్ జస్టిస్ యాక్ట్ 2000 (జె.జె. యాక్ట్ బాల న్యాయ చట్టం)కు 2014లో రాసిన ముసాయిదా బిల్లు రాజ్యసభలో ఆమోదం పొందింది. గతంలోనే లోక్‌సభ ఆమోదించింది కనుక ఇది చట్టంగా మారింది. దీని ప్రకారం దారుణ నేరాలు (అంటే ఏమిటో నిర్వచనం చెప్పలేదు) చేసినవారు 16 -18 ఏళ్ల మధ్యవారయినా వారిని జువెనైల్ బోర్డు విచారించి పెద్దలతో సమానంగా సాధారణ కోర్టులకు, తర్వాత శిక్ష పడితే పెద్దల జైలుకు పంపవచ్చన్నమాట. సవరణకు ప్రధాన కారణం నిర్భయ కేసులో ఒక నిందితుడు మైనర్ కావడం వలన మూడేళ్ల జువెనైల్ హోమ్‌లో ఉండి విడుదల కావటం. నిర్భయ తల్లిదండ్రుల దుఃఖాన్ని, దానికి లభిస్తున్న సానుభూతిని, దానిలో అంతర్గతంగా దాగిన.. గత మూడేళ్లుగా అత్యాచారాలు తగ్గడం లేదన్న ఆక్రోశాన్ని ఉపయోగించి భిన్నాభిప్రాయాల్ని రాజ్యసభలో పూర్వపక్షం చేశారు. దారుణ ఘటనను అందరూ నిరసించాలి. అయితే ఏ శిక్ష కూడా ఒక ప్రజాస్వామ్య నాగరిక న్యాయ వ్యవస్థలో ‘బదులు’ తీర్చుకునేదిగా ఉండరాదు.
 
  ఒక పరిణతి చెందిన సమాజం ఎంతో అరుదైన, ఘోరమైన ఒక నేరం వల్ల పెల్లుబికిన దుఃఖంపై ఆధారపడి చట్టాలు చేయడం న్యాయం మౌలిక సూత్రాలకే భంగం కలిగిస్తుంది. ఈ చట్టం కావాలన్న వారు.. 16-18 ఏళ్ల కౌమార వయస్కులు లైంగిక నేరాలు చేయడం వేగంగా పెరుగుతున్నదనీ, ఈ కాలంలో బాలల్లో మానసిక పరిణతి చాలా వేగంగా జరుగుతున్నదనీ, వయస్సును అడ్డం పెట్టుకుని నేరాలు నిర్భయంగా చేస్తున్న వారికి కఠిన శిక్ష తప్పవనే సందేశం పంపాలనీ, దానివల్ల స్త్రీలు, బాలికలకు రక్షణ లభిస్తుందనీ చెబుతున్నారు.
 
  ఇక మానసిక పరిణతికి సంబంధించి చూస్తే.. కౌమార వయస్సులో మానసిక, శారీరక భావోద్వేగ పరమైన, మెదడులో నిర్మాణాత్మకమైన తీవ్ర మార్పులు జరుగుతాయని బాలలతో పని చేసే వారందరికీ తెలుసు. మెదడులో వైట్ మ్యాటర్ పెరిగి, గ్రే మ్యాటర్ తగ్గుతుంది. భావోద్వేగాల నియంత్రణ విభాగానికి, అనుభూతి సమాచార విభాగానికి మధ్య పూర్తిస్థాయి సమన్వయం 16 ఏళ్లతో ప్రారంభమై 20 ఏళ్ల దాకా కొనసాగుతుంది. 16 ఏళ్లకే పోటీలకు సంబంధించిన నిర్ణయాలు చేయగలిగే శక్తి ఏర్పడుతుంది. కాని చేస్తున్నది తప్పని తెలిసినా, దాని ఆధారంగా నియంత్రించుకునే శక్తి ఇంకా ఏర్పడదు. అట్లాగే ప్రమాదాన్ని ఫలితాల్ని, చట్టాల్ని, శిక్షల్ని తక్కువగా ఊహిస్తారు. ప్రతికూల ప్రభావాలు పనిచేయటం, స్థిరత్వం దూరదృష్టి లేకపోవడం ఈ 16-18 ఏళ్ల వయస్సు లక్షణాలు - వారిని పెద్దలుగా భావించి విచారించవచ్చనడాన్ని ఏ అధ్యయనమూ ఆమోదించడం లేదు. కనుకనే పార్లమెంటరీ స్టాండింగ్ కమిటీ ఈ సవరణల బిల్లును రాజ్యాంగ స్ఫూర్తికి విరుద్ధంగా అంతర్జాతీయ ఒప్పందాల ఉల్లంఘన అని చెప్పినా కేబినెట్ దాన్ని ఖాతరు చేయలేదు.
 
  ఇక కఠిన శిక్షల విషయం చూస్తే అమెరికా 90లలో బాలల నేరాల పట్ల తీవ్ర చర్యలు చేపట్టింది. కొన్ని రాష్ట్రాల్లో 10 ఏళ్ల వారినైనా పెద్దలతో సమంగా విచారించవచ్చు. కాని అనేక పరిశోధనల ఫలితంగా 2005 నుండి వైఖరి మార్చుకుంటున్నది. ఈ కఠిన శిక్షల వల్ల నేరాల నివారణ జరగలేదు సరికదా కరడుగట్టిన నేరస్తులతో గడిపి అత్యాచారాలకు ఎర అయ్యి ఈ బాలలు కరడుగట్టిన నేరస్తులుగా సమాజంలోకి ప్రవేశిస్తున్నారు. కనుకనే ఇప్పుడు జైళ్లు మూసి వేసి ఆ డబ్బు పునరావాసంపైనా, కమ్యూనిటీలో భాగంగా బాలల్ని సరిదిద్దడం పైనా ఖర్చు చేయాలని ప్రయత్నం చేస్తున్నది.
 
  ఈ చట్టం వల్ల కౌమార ప్రేమికులు నేరస్తులుగా ముద్రపడి పెద్దల జైలుకి వెళతారు. బాలనేరస్తులు పెద్దల జైలుకే వెళతారు. మన జైళ్లలో ఖైదీలలో పరివర్తన తెచ్చే ప్రయత్నం అటుంచి వారిని మనుషులుగా కూడా పరిగణించరు. అంటే 7 ఏళ్లు, 10 ఏళ్లు శిక్ష అనుభవించిన జైలు అనుభవంతో జిత్తులు నేర్చిన నేరస్తులుగా బాలలు యువకులుగా సమాజంలో తిరిగి ప్రవేశించడం దేనికి దారితీస్తుంది? దారుణ నేరాలు చేసిన బాలల కోసం ప్రత్యేక విచారణ, స్వల్పకాలపు శిక్షలు సంస్కరణా సంస్థలు ఎందుకు ఆలోచించకూడదు. ఒకసారి నేరం చేస్తే దాన్ని సరిచేసుకునే అవకాశం ఇవ్వకపోవటం ఏ మానవత్వానికి ప్రతీక?
 
  కఠిన శిక్షల బెదిరింపు పనిచేస్తే ‘నిర్భయ’ సవరణల తర్వాత లైంగిక దాడులు తగ్గాలి కదా! పెద్దలే శిక్షలకు భయపడనప్పుడు వివక్షపై అంచనా సరిగా లేని ఉద్రేకపూరిత కౌమార వయస్కులను ఈ కఠినత్వం ఆపుతుందా? ఈ బాలనేరస్తుల్లో 55 శాతం మంది కుటుంబ ఆదాయం ఏడాదికి 25 వేలు. వలసలు, ఛిద్రమైన కుటుంబాలు, బూతును నిరంతరం చూడటం, వారు చిన్నప్పటి నుండి శారీక, మానసిక, లైంగిక హింసకు బాధితులుగా ఉండటం, అత్యధికులు ప్రాథమిక విద్యలేని వారు కావడం, ఇంటాబయటా నిర్లక్ష్యానికి ఎరకావడం.. బాల నేరస్తుల జీవిత సాధారణ సత్యాలు.. ఒక కనీసపు బాల్యాన్ని భద్రతని చివరికి ఆహారాన్ని కూడా ఇవ్వడంలో విఫలమైన సామాజిక రాజకీయ వ్యవస్థలు వారిని నేరస్తులుగా మార్చడానికి బాధ్యులు కాదా?
 
 ఇప్పటికైనా ఈ నేరమయ ప్రవర్తనల మూలాలకు బాధ్యత తీసుకుని బాలలకు మరొక అవకాశం ఇవ్వడం ఈ వ్యవస్థల కనీస ధర్మం కాదా? జువెనైల్ హోమ్స్ ఏ సౌకర్యాలూ లేకుండా అత్యాచారాలకు మాదకద్రవ్యాలకు నిలయాలుగా ఉన్నా యని జస్టిస్ వర్మ కమిషన్ పేర్కొంది. వాటిని బాగు చేయటం ఎవరి బాధ్యత?
 
  నిర్భయ సవరణలలో 16 ఏళ్లలోపు అని ఒకచోట 18 ఏళ్లలోపు అని మరొక చోట బాలల వయస్సు రాశారు.  15ఏళ్లు దాటిన బాలికతో ఆమె భర్త లైంగిక సుఖం పొందితే (అతని వయస్సు ఎంతైనా) నేరం కాదని రాశారు. అంటే 18ఏళ్లలోపు మైనర్ బాలికల్ని లైంగిక అత్యాచారం చేసే హక్కుని నిర్భయంగా భర్తలకే కట్టబెట్టిన దేశం.. ఏ స్త్రీలకి రక్షణ కల్పిస్తుంది? ఒకే చట్టంలో, వివిధ చట్టాల్లో పరస్పర విరుద్ధాంశాలు ఏ రకమైన న్యాయం చేస్తాయి? వీటినెందుకు పట్టించుకోరు?
 
  ఈ సవరణలు రాజ్యాంగ స్ఫూర్తిని, బాలలుగా ఒక కొత్త జీవితాన్ని పొందే హక్కుని, అంతర్జాతీయ బాలల హక్కుల ఒప్పందంలో 37, 38 ఆర్టికల్‌ని- ఉల్లంఘిస్తున్నాయి. కనుకనే సుప్రీంకోర్టు ‘‘మీరు అతడ్ని నిరవధికంగా నిర్బంధించాలని కోరుతున్నారా? సంస్కరించాలని కోరుతున్నారా?’’ అని ప్రశ్నించింది. బాలలకు విధించే ఏ శిక్షయినా సంస్కరణకూ పునరావాసానికి దారితీయాలి. కొత్త నేరస్తుల్ని ఉత్పత్తి చేయడానికి కాదు.
  వ్యాసకర్త సామాజిక కార్యకర్త, దేవి  
  మొబైల్ : 9848622829


 చాన్నాళ్లుగా పెండింగ్‌లో ఉన్న ఒక బిల్లును చట్టసభ ఆమోదించడం సాధారణ మైన విషయమే. కానీ మంగళవారం రాజ్యసభ ఆమోదించిన జువనైల్ జస్టిస్ చట్టం సవరణ బిల్లు తీరే వేరు. నిర్భయ ఉదంతంలో మూడేళ్ల శిక్ష పూర్తిచేసుకున్న బాల నేరస్తుడి విడుదల సందర్భంగా మొదలైన ఆందోళనలూ, వాదోపవాదాలూ ఇంత కాలంనుంచి పెండింగ్‌లో ఉన్న ఆ సవరణ బిల్లు హడావుడి ఆమోదానికి దారి తీశాయి. కాంగ్రెస్‌తోసహా వివిధ పక్షాలు తమ వైఖరులను చివరి నిమిషంలో సవరించుకోవడంవల్ల బిల్లు ఆమోదం సులభమైంది. ఇది చట్టమైతే బాలురలో పెరిగిపోతున్న నేర స్వభావానికి అడ్డుకట్టవేయడం సాధ్యమవుతుందని బిల్లుపై చర్చను ప్రారంభించిన కేంద్ర మహిళ, శిశు సంక్షేమ మంత్రి మేనకాగాంధీ అభిప్రాయపడ్డారు.
 
 కఠిన చట్టాలనేవి సమాజంలో నేర నిరోధానికి తోడ్పడతా యన్నది నిజమే కావొచ్చుగానీ...వాటికవే ఒక మంచి సమాజాన్ని నెలకొల్పలేవు. అది సుసాధ్యం కావడానికి దోహదపడే ఎన్నో అంశాల్లో చట్టాలు ఒక భాగం. ముఖ్యంగా అలాంటి నేరాలకు దోహదపడుతున్న అవిద్య, పేదరికం, మహిళలను కించపరిచే ధోరణుల వంటివాటిని నియంత్రించడం... క్రిమినల్ కేసుల్లో సత్వర విచారణ జరిగి నేరస్తులకు శిక్షపడేలా చూడటం ఎంతో ముఖ్యం. అత్యాచారం విష యమై భారీయెత్తున ఆందోళన జరగడం ఇటీవలికాలంలో ఒక్క నిర్భయ ఉదంతం లో మాత్రమే సంభవించింది. ఆ స్థాయి ఉద్యమమైనా మన వ్యవస్థల్లో చురుకు దనం తీసుకురాలేదని గణాంకాలు నిరూపిస్తున్నాయి. ఢిల్లీలోని వివిధ ఫాస్ట్‌ట్రాక్ కోర్టుల్లో మహిళలపై, బాలికలపై నేరాలకు సంబంధించి మూడేళ్లుగా 3,500 కేసులు పెండింగ్‌లో ఉన్నాయి. దేశవ్యాప్తంగా చూసుకుంటే మహిళపై జరిగే నేరాల్లో 26 శాతం కేసుల్లో మాత్రమే శిక్షలు పడుతున్నాయి.
 
 ఢిల్లీలో పరిస్థితి కాస్త మెరుగు. అక్కడ 42 శాతం కేసుల్లో నిందితులకు శిక్షలు పడ్డాయని గణాంకాలు వెల్లడిస్తు న్నాయి. ఇలాంటి అంశాల్లో లోతైన చర్చ జరిగి కేసులు పెండింగ్‌లో ఉండటానికీ, నేరస్తులు తప్పించుకోవడానికీ దోహదపడుతున్న కారణాలను నిగ్గుదేల్చి సరిదిద్దితే ఫలితం ఉంటుంది. ఇలాంటి అంశాలపై దృష్టి సారించకుండా మహిళల సంరక్ష ణకూ, బాలల హక్కులకూ మధ్య పోటీపెట్టే స్థితి ఏర్పడటం దురదృష్టకరమైనది. నిర్భయ ఉదంతంలో నియమించిన జస్టిస్ జేఎస్ వర్మ కమిటీ సైతం లైంగిక నేరాలను అదుపు చేయడానికి అలాంటి కేసుల సత్వర విచారణ మాత్రమే తోడ్పడు తుందని స్పష్టంగా చెప్పింది. బాల నేరస్తుల వయసును సవరించాలన్న వాదనతో ఆ కమిటీ ఏకీభవించలేదు.
 
  మూడేళ్లక్రితం దేశ రాజధాని నగరంలో నిర్భయ ఉదంతం చోటుచేసుకున్న ప్పుడే అందులో పాలుపంచుకున్న బాలుడి గురించి విస్తృతంగా చర్చ జరిగింది. మిగిలిన నలుగురు నిందితులకూ ఉరిశిక్షలు పడగా, బాల నేరస్తుణ్ణి మూడేళ్లపాటు రిమాండ్ హోంకు పంపారు. మిగిలిన నేరస్తులకు ఏమాత్రం తీసిపోకుండా నేరంలో పాలుపంచుకున్న ఆ బాలుడికి అంత తక్కువ శిక్షతో సరిపెట్టడం న్యాయం కాదని అప్పట్లోనే కొందరు మహిళా సంఘాల నేతలూ, న్యాయవాదులూ వాదించారు. ఇప్పుడూ అలాంటి వాదనలే ముందుకొచ్చాయి. అతని విడుదలను అడ్డుకోవ డానికి ఢిల్లీ హైకోర్టులో సుబ్రహ్మణ్యస్వామి, సుప్రీంకోర్టులో ఢిల్లీ మహిళా కమిషన్ చేసిన ప్రయత్నాలు విఫలమయ్యాయి. ప్రస్తుతం ఉన్న చట్టాన్ని అనుసరించి అతడి విడుదలను అడ్డుకోవడం సాధ్యపడదని రెండు కోర్టులూ తీర్పునిచ్చాయి. రాష్ట్రపతి ఆమోదం పొందిన తేదీనుంచి కొత్త చట్టం అమలవుతుంది గనుక నిర్భయ కేసు నిందితుడికి తాజా చట్టం కూడా వర్తించదు.
 
  రాజ్యసభలో జువనైల్ చట్టంపై జరిగిన చర్చను ప్రస్తావించుకోవాలి. బిల్లులోని అంశాలపై పలువురు కాంగ్రెస్ సభ్యులు మొదట్లో సంశయాలను వ్యక్తంచేశారు. జువెనైల్ నేరాలు పెరిగిపోతున్నాయన్న మేనకాగాంధీ వాదనను తిప్పికొడుతూ మొత్తం నేరాల్లో బాల నేరస్తుల ప్రమేయం ఉన్నవి 1.2 శాతం మాత్రమేనని చెప్పారు. బిల్లును సెలెక్ట్ కమిటీకి పంపాలన్నదే తమ వాదన అయినా, మెజారిటీ సభ్యులు అనుకూలంగా ఉన్నందువల్ల ఆ వైఖరిని మార్చుకున్నామని గులాం నబీ ఆజాద్ ప్రకటించారు. చట్టాల రూపకల్పనలో అయినా, విధానపరమైన నిర్ణయాల్లో అయినా సహేతుకత ప్రాతిపదిక కావాలి తప్ప భావోద్వేగాలది పైచేయి కాకూడదు. జువనైల్ చట్ట సవరణ బిల్లు ఆమోదంలో భావోద్వేగాలపాలు ఎక్కువైందని చెప్పక తప్పదు. నిర్భయ తల్లిదండ్రుల ఆవేదనను అర్ధం చేసుకోవచ్చు. ఉన్నత చదువులు చదివిన కుమార్తె ఉన్నట్టుండి ఉన్మాదుల దుండగానికి బలైపోవడం అత్యంత విషాదరకమైనది. వారు జీర్ణించుకోలేనిది. ఆ నేరగాళ్లను ఉరి తీసి చంపాల్సిందేనని వారు పట్టుబట్టడాన్నీ ఎవరూ తప్పుబట్టరు. బాధితుల వేదన ఆ స్థాయిలోనే ఉం టుంది. రాజ్యసభలో తృణమూల్ సభ్యుడు డెరెక్ ఓబ్రీన్ ఈ ఆవేదనకే అద్దం పట్టారు. నిర్భయ స్థానంలో తన కూతురు ఉంటే అందుకు కారకులైన దుండ గులను కాల్చిచంపేవాడినన్నారు. వ్యక్తుల్లో ఉండే ఈ ప్రతీకారేచ్ఛ వ్యవస్థకు ఉం డదు. నేరస్తులను దారి తప్పినవారిగా గుర్తించి వారిని సంస్కరించాలని చూస్తుంది.  
 
  జువనైల్ వయసు 16కు తగ్గించడంవల్ల నేరాలు ఏమేరకు తగ్గుతాయన్న విషయాన్నలా ఉంచి, దానివల్ల వచ్చే దుష్పరిణామాలను, అది దుర్వినియో గమయ్యే ప్రమాదాన్ని పెద్దల సభ పరిగణనలోకి తీసుకోలేదు. టీఆర్‌ఎస్ నేత కె. కేశవరావు అన్నట్టు మన జువనైల్ హోంలు బాల నేరస్తుల్ని సంస్కరించడానికి బదులు వారిని మరింతగా రాటుదేలుస్తున్నాయి. అలాగే తెలిసీ తెలియని వయసులో ఆడ, మగ పిల్లలు ఇల్లొదిలి వె ళ్లిన సందర్భాల్లో బాలుడిపై కక్ష తీర్చుకోవడం కోసం పిల్ల తల్లిదండ్రులు అత్యాచారం కేసులు పెడుతున్నారని వెల్లడైంది. ఈ తరహా దుర్వినియోగాన్ని అరికట్టేందుకు చట్టంలో ఎలాంటి ఏర్పాట్లూ లేవు. నిందితుడైన బాలుడు చేసిన నేరం ఎలాంటిదో జువనైల్ జస్టిస్ బోర్డులోని మానసిక నిపుణులు నిర్ణయించాకే కఠిన శిక్ష విధింపు ఉంటుందన్న మేనకాగాంధీ వాదనలో పసలేదు. ఇవాళ చట్టం చేయడానికి దోహదపడిన భావోద్వేగాలు రేపన్న రోజున జువనైల్ జస్టిస్ బోర్డులను ప్రభావితం చేయవన్న గ్యారెంటీ ఏం లేదు. మున్ముందైనా ఈ చట్టం అమలు తీరు ఎలా ఉన్నదో ఎప్పటికప్పుడు పర్యవేక్షిస్తూ అవసరమైన మార్పులకు సిద్ధపడాలి.