ఉన్నాయి

లోకంలోని డొంక తిరుగుళ్లు చెడ్డ చికాకును తెప్పిస్తాయి అత్యుష్ణకి. ఏదీ నేరుగా ఉండదేం అనుకుంటాడు. చిన్నప్పుడు అతడికి పెద్దవాళ్ల మాటలు అర్థమయ్యేవి కావు. పాయింట్‌లెస్‌ అనుకునేవాడు. పాయింట్‌ ఉండే ఉండొచ్చు. తనకు అర్థం కానప్పుడు.. అది ఎంత పెద్ద పాయింట్‌ అయినా.. ‘నో పాయింట్‌ ఇన్‌ ఇట్‌’ అత్యుష్ణకి.అత్యుష్ణ ఇప్పుడు పెద్దయ్యాడు కానీ, పెద్దగా ఏం కాలేదు! ఓ పాతిక ఉంటాయంతే. పాతిక అంటే ఓ మోస్తరు పెద్దే. అయితే తను ఆ పాతిక్కంటే ముందే పెద్దవాడయ్యాడని అత్యుష్ణ నమ్మకం. అతడికి ఆ నమ్మకాన్నిచ్చింది కూడా ఈ లోకమే. లోకం మాట్లాడుకునే కొన్ని విషయాల మీద అత్యుష్ణకు అమితమైన ఆసక్తి కలిగేది. వాటి గురించి ఇంకా క్లియర్‌గా చెప్పమని లోకాన్ని అడిగేవాడు. లోకం ఏదో చెప్పేది. ‘ఏదో చెప్పడం కాదు, ఉన్నదేదో కరెక్టుగా’ చెప్పమనేవాడు. లోకం కళ్లు తేలేసేది. అప్పుడే అతడికి అనిపించేది.. లోకం పెద్దదే కానీ, తనకంటే పెద్దదేం కాదని! సంతృప్తికరమైన సమాధానం చెప్పలేనివారు.. గురుబ్రహ్మ అయితేనేం, గురువిష్ణు అయితేనేం, గురుదేవో.. మహేశ్వర అయితేనేం? 

ముఖ్యంగా మూడు విషయాలు అత్యుష్ణకు ఈ లోకాన్ని చులకన చేసిపడేశాయి. దేవుడు, దెయ్యం, ప్రేమ! దేవుడు.. దేవుడు అనడమే కానీ దేవుణ్ణెక్కడా ఈ లోకం అత్యుష్ణకు చూపించింది లేదు. ‘దేవుణ్ణి ఎవరో వచ్చి చూపించడం ఉండదురా మూర్ఖుడా! ఎవరికి వారు చూసుకోవడం మాత్రమే ఉంటుంది’ అని పూజారి అన్నప్పుడు.. వినడానికి బాగుంది కానీ నమ్మడానికి బాగోలేదు అత్యుష్ణకు. అయితే పూజారి మీద అతడికి నమ్మకం కలిగింది. తనను మూర్ఖుడా అని అంత గట్టిగా అన్నాడంటే.. అతడి దగ్గర తన మూర్ఖత్వానికి తగిన విరుగుడు జ్ఞానమేదో కచ్చితంగా ఉండి ఉంటుంది! ఆయన్ని కొంచెం తవ్వితే అది తనకు దొరకొచ్చు. ‘‘ఎవరికివారు దేవుణ్ణి చూసుకోవడం వరకు అర్థమైంది స్వామీ. సృష్టిలో ఏదైనా ఉందీ అంటే అది అందరికీ ఒకేలా కనిపిస్తున్నదై ఉండాలి కదా అని నా సందేహం’’ అన్నాడు. పూజారి నవ్వుతూ చూశాడు. ‘‘మనుషులంతా ఒకేలా ఉన్నారా అబ్బాయ్‌.. మనుషులందరికీ దేవుడు ఒకేలా కనిపించడానికి?’’ అన్నాడు. పూజారి మళ్లీ ఇంకోసారి ‘మూర్ఖుడా’ అనకుండా ‘అబ్బాయ్‌’ అనడం గమనించాడు అత్యుష్ణ. తన పాయింట్‌లో పూజారికి పాయింట్‌ కనిపించిందన్నమాట! ఎప్పుడూ దేవుడి దగ్గర ఉండే పూజారే.. ఎవరి దేవుణ్ణి వారే వెతుక్కోవాలి అని చెప్పినప్పుడు అత్యుష్ణకు ఒకటి స్పష్టం అయింది. దేవుడి దగ్గర పూజారి ఉన్నాడు కానీ, పూజారి దగ్గర దేవుడు లేడు! 

దెయ్యాన్ని కూడా ఈ లోకం అత్యుష్ణకు చూపించలేకపోయింది. ‘‘మేం చూశాం’’ అని చెప్పినవాళ్లను పట్టుకుని అడిగాడు.. ‘‘నిజంగా మీరు చూశారా?’’ అని. ‘‘నిజంగానే మేము చూశాం’’ అన్నారు. ‘‘ దెయ్యం ఎలా ఉంది?’’ అని అడిగాడు. చనిపోయిన.. వాళ్ల పిన్నమ్మలా ఉందనో, సూసైడ్‌ చేసుకున్న ఫలానా వెంకటలక్ష్మిలా ఉందనో చెప్పారు తప్ప.. దెయ్యం అంటే ఇలా ఉంటుందన్న ఒక పిక్చర్‌ అయితే రాలేదు అత్యుష్ణకు. 
‘దేవుణ్ణి ఎవరో వచ్చి చూపించడం ఉండదురా మూర్ఖుడా! ఎవరికి వారు చూసుకోవడం మాత్రమే ఉంటుంది’ అన్న పూజారి సూత్రాన్ని దెయ్యాలకూ అన్వయించుకుని చూస్తే మాత్రం.. దెయ్యాలు ఉన్నాయనే అనుకోవాలి. అంటే దేవుడు కానీ, దెయ్యం కానీ.. మనిషి అనుకుంటే ఉండడం తప్ప, మనిషి అనుకోకుండా ఉండడం అనేది ఉండదు అని సరిపెట్టుకున్నాడు  అత్యుష్ణ. అయితే దేవుణ్ణి, దెయ్యాన్ని వదిలించుకున్నంత తేలిగ్గా ప్రేమను వదిలించుకోలేకపోతున్నాడు అత్యుష్ణ. ఆ ప్రేమ పేరు విరాళి. 
 
మెస్‌లో అత్యుష్ణకు భోజనం వడ్డించే అమ్మాయి విరాళి. అందరికీ తనే వడ్డిస్తుంది. అత్యుష్ణకు వడ్డించడానికి మాత్రం ఆమె ఎదురుచూస్తూ ఉంటుంది! ఎప్పుడూ.. మెస్‌ టైమింగ్స్‌ అయిపోతున్నప్పుడు మాత్రమే వస్తాడు అత్యుష్ణ. మొదట్లో ఉన్నదేదో వడ్డించేది విరాళి. తర్వాత కొన్నాళ్లకు వడ్డించడం కోసం ఉంచి పెట్టేది! ఒకవేళ ఆ రోజుకి అత్యుష్ణ రాకపోతే.. అదలా ఉండిపోతుందంతే. ఆ విషయం అత్యుష్ణకు చెప్పేది కాదు. చెప్పినా, ‘మీ కోసం ఎదురు చూశాను’ అని చెప్పేదే తప్ప, ‘మీ కోసం తీసిపెట్టాను’ అని మాత్రం చెప్పేది కాదు. విరాళి వడ్డించే అమ్మాయే కానీ, వడ్డించే పనిలోకి వచ్చిన అమ్మాయి కాదు. మెస్‌వాళ్ల అమ్మాయి. అందుకే అత్యుష్ణకు ఏ టైమ్‌లో వెళ్లినా తినడానికి ఇంత దొరికేది. ఎప్పటిలా ఆ రోజు కూడా తినడానికి ఇంత దొరికింది అత్యుష్ణకు. నిజానికి ఆ రోజు అతడికి ఇంకాస్త ఎక్కువే దొరికింది! ‘‘ఇలాగైతే ఆరోగ్యం పాడైపోతుంది’’ అంది విరాళి మెల్లగా.ఫస్ట్‌ టైమ్‌ అత్యుష్ణతో ఆమె అలా అనడం. ఆమె వైపు చూశాడు అత్యుష్ణ. కొత్తగా ఉంది. తలస్నానం చేసిందేమో అనుకున్నాడు.  వాళ్లిద్దరే ఉన్నారు అక్కడ.‘‘ఇలాగైతే మీ ఆరోగ్యం పాడైపోతుంది’’.. మళ్లీ అంది విరాళి.. ఈసారి కొంచెం వినిపించేలా. ‘మీ ఆరోగ్యం కూడా’ అందామనుకున్నాడు. అనలేదు.చిన్నమాటను పట్టుకుని ఆడపిల్లలు ఊరికే అల్లేసుకుంటారని అతడి భయం. దేవుడు, దెయ్యం లాగే.. ప్రేమ కూడా ఒక ‘అస్పష్టత’ అతడికి. మనిషి దేవుణ్ణి నమ్మినట్లే, దెయ్యాల్ని నమ్మినట్లే.. విరాళి గానీ, ఇంకొక అమ్మాయి కానీ ప్రేమ అనేది ఈ లోకంలో ఒకటుందని నమ్మడానికి తను కారణం కాకూడదనుకుంటాడు. 

అత్యుష్ణ రూమ్‌కి చేరుకునేటప్పటికి రాత్రి పన్నెండైంది.  ‘‘దేవత వచ్చెళ్లింది. అదిగో నీ కోసమే ఆ టిఫిన్‌ బాక్స్‌’’ అన్నాడు రూమ్మేట్‌.‘దేవత’ అని అతడు అంటున్నది..  రూమ్‌ కింది పోర్షన్‌లో ఉండే ఓనర్స్‌ వాళ్ల అమ్మాయిని. ‘‘దేవతేంటి కొత్తగా?!’’ అన్నాడు అత్యుష్ణ.ఆమెకు అత్యుష్ణ పెట్టిన పేరు దెయ్యం అని. పట్టుకుంటే వదలదని. ‘‘తిండికి వేళ లేని వాళ్లు దెయ్యాలైతే.. ఏ వేళకొచ్చినా వడ్డించేవాళ్లు దేవతలేగా’’ అన్నాడు రూమ్మేట్‌. బాక్స్‌ని ఓపెన్‌ చెయ్యలేదు అత్యుష్ణ. పడుకుని నిద్రలోకి జారుకుంటూ ఉండగా.. అతడికో క్లారిటీ వచ్చింది. ఒకే మనిషిలో ఒకరికి దేవత, ఒకరికి దెయ్యం కనిపిస్తుంటే.. దెయ్యాలు, దేవుళ్లు ఉండడమన్నది ఒక పాయింటే కాదని! జీవితాన్ని ప్రేమ తాకందే ఆ పాయింట్‌ అర్థం కాదనీ!!
-మాధవ్‌ శింగరాజు