ఆగస్టు 15 వ తారీఖున జెండా పండుగకు వెళ్తున్న ఓ స్కూలు విద్యార్థినిని చెత్తలోకి లాక్కెళ్లారు. స్వచ్ఛ భారత్‌ అభియాన్‌ చెత్తలను దులుపుతుంది. అలాగే.. మగాడిలో ఉన్న చెత్తను దులపాలి. స్వచ్ఛ భారత్‌ను మాత్రమే కాదు.. మహిళకు కావలసిన స్వేచ్ఛా భారత్‌ను కూడా ఇవ్వాలి. జెండా పండుగ రోజు మాత్రమే కాదు. ప్రతి రోజూ జెండా... మన అమ్మాయిలకు అండగా ఉండాలి.
 
 ‘‘ప్రియమైన నరేంద్రమోదీజీ... స్వచ్ఛభారత్‌ అభియాన్‌ కింద రేపిస్ట్‌లనే చెత్తను ఏరిపారేసి దేశాన్ని స్వచ్ఛంగా మార్చండి. చెత్తలోనైనా  బతకగలం.. కాని  ఏ క్షణంలో ఎవరిమీద లైంగిక దాడి జరుగుతుందోనన్న భయంతో మాత్రం బతకలేం! మీ ‘బేటీ బచావో’ ఏది? ఇప్పటికైనా ఆడపిల్లలను కాపాడండి. కంటే కూతురినే కనాలనే ఆశతో ఉన్నాను.
 కాని ఈ పరిస్థితులను చూస్తుంటే అమ్మాయిని కనాలంటేనే భయమేస్తోంది. కని.. చూస్తూ చూస్తూ ఈ నరకంలో ఎలా పడేయగలను? మోదీ సర్‌.. ఈ రేపిస్ట్‌లకు ఎలాంటి శిక్ష వేయాలంటే.. జీవితంలో స్త్రీని కన్నెత్తి చూడాలనే ఆలోచనకే వాళ్లు భయపడాలి. మీ మీద నమ్మకం ఉంది. అమ్మాయిల రక్షణ కోసం ఏమైనా చేయండి. స్వతంత్య్ర భారతావనిలో ఇప్పుడు జరగాల్సింది మహిళా స్వాతంత్య్ర పోరాటమే!’ అంటూ ప్రధానికి ఘాటుగా చిన్న ఉత్తరంలాంటి ట్వీట్‌ చేశారు ఓ వ్యక్తి.
 
 అంతేకాదు ‘‘70 ఏళ్ల స్వపరిపాలన మనకు స్వేచ్ఛనివ్వలేదు. అలాంటి పార్టీలకు మనం ఓటెందుకు వేయాలి? స్త్రీలను అలక్ష్యం చేసే పార్టీలకు వోటు వేయకండి. మహిళలకు చోటులేని గడ్డ ఇది. రేపిస్ట్‌ల స్వర్గం. పార్టీలూ ఇప్పటికైనా కళ్లు తెరవండి. ఈ దేశంలోని ప్రతి ఆడపిల్లకూ రక్షణకావాలి’’ అంటూ మహిళలను అభ్యర్థిస్తూ కూడా మరో ట్వీట్‌ చేశారు అదే వ్యక్తి.
 
 వీటికి కారణం, నేపథ్యం..
 చంఢీఘర్‌లో మొన్న పంద్రాగస్టు రోజు  ఉదయం.. స్కూల్లో జెండావందనం కోసం వెళ్తున్న పన్నెండేళ్ల అమ్మాయిపై ఓ వ్యక్తి జరిపిన లైంగికదాడి. ఈ విషాదాన్ని అన్ని వార్తా చానళ్లు తెలిపాయి. సున్నిత హృదయులు స్పందించారు. ఆ స్పందనల్లోవే పైన ట్వీట్స్‌ కూడా! 70 ఏళ్ల స్వాతంత్య్ర ఫలం... 71వ స్వాతంత్య్రదినోత్సవం మూటగట్టుకున్న అపకీర్తిని.. ఆగ్రహం, ఆవేదన, అభ్యర్థనగా వెలిబుచ్చిన ఆ ట్వీట్స్‌ ఒక స్త్రీ మూర్తివి.
 కాజల్, ఐ లైనర్, మస్కారా, లిప్‌స్టిక్, ఆర్క్‌లైట్స్‌ మధ్య ఆర్టిఫీషియల్‌ నవ్వులు, గ్లిజరిన్‌ ఏడుపులు, లాజిక్‌కి అందని సెంటిమెంట్ల అభినయాలు పూసే గ్లామర్‌ తోటలోని ఓ పువ్వు ఆమె! బుల్లితెర నటి.. పేరు దివ్యాంకా త్రిపాఠి. వయసు 32 ఏళ్లు. ‘‘బనూ మై తేరీ దుల్హన్‌’’ ఫేమ్‌.. ఇంకా చెప్పాలంటే అశేషజనాన్ని ఆకట్టుకుంటున్న ‘‘యే హై మొహబ్బతే’’ నటి! అడుగడుగునా పొంచి ఉన్న ప్రమాదాల నుంచి తన పిల్లలను కాపాడుకునే తల్లి పాత్రను అద్భుతంగా పోషించింది. ఆ మనసు కేవలం సీరియల్‌ వరకే కాదు రియల్‌గా కూడా ఉందని నిరూపించింది తన ట్వీట్స్‌ ద్వారా! ఆ మనస్తత్వం, ఆమె వ్యక్తిత్వమే ఈ వారం దివ్యాంక ‘బయో’ను ఆవిష్కరించేలా చేసింది.
 
 టీవీచిత్రంగా...
 తన భవిష్యత్‌ గురించి తండ్రి ఒక కలకన్నాడు. అడ్వంచర్‌ అంటే ప్రాణం పెట్టే తను ఆర్మీఆఫీసర్‌ కావాలనే గోల్‌ను సెట్‌ చేసుకుంది. పోటీలంటే సహజంగా ఉన్న ఆసక్తి అందాల, అభినయ పోటీల్లో పాల్గొనేలా చేసింది. అయితే ఎక్కడ గురి తప్పని దివ్యాంక తన ఆశయం, లక్ష్యం విషయంలో మాత్రం గురి తప్పి.. చిత్రంగా నటిగా టర్న్‌ తీసుకుంది.
 ముందుగా దూరదర్శన్‌లో ప్రసారమయ్యే టెలీఫిలిమ్స్‌తో డెబ్యూ ఇచ్చింది. ఆ తర్వాత కామెడీ సర్కస్‌ సీజన్స్‌లోనూ సందడి చేసింది. ఆర్‌జే మంత్ర, అనూప్‌ సోనీతో జతకట్టి చేసిన కామెడీ సర్కస్‌ ఆమెకు మంచి గుర్తింపునే ఇచ్చాయి. అదే.. జీటీవీ ‘బనూ మే తేరి దుల్హన్‌’ అనే సీరియల్‌లో ఆమెకు చాన్స్‌నిచ్చింది. ఇది దివ్యాంక తొలి టీవీ సీరియల్‌. నటనా కౌశలాన్ని ప్రదర్శించే స్కోప్‌ దొరికింది. ఆ అభినయానికి అబ్బురపడ్డారు యావత్‌దేశ మహిళా ప్రేక్షకులు. ఈ సీరియల్‌ ఆమెకు స్టార్‌ టీవీ ప్రొడక్షన్స్‌లోనూ బోలెడు అవకాశాలను తెచ్చిపెట్టాయి.
 
 సామాజిక స్పృహ
 దివ్యాంకకు చిన్నప్పటి నుంచీ పుస్తకాలంటే పిచ్చి. జానపద కథలు, పౌరాణికాల దగ్గర్నుంచి సాంఘిక నవలలు, జీవిత చరిత్రల వరకు అన్నిటినీ చదువుతుంది. ఇష్టమైన నవల ‘గాడ్‌ఫాదర్‌’. పుస్తకాలంటే మోజు పెరిగినప్పటి నుంచి గాడ్‌ఫాదర్‌ను ఎన్నిసార్లు చదివిందో లెక్కేలేదట. అలాగే ఆ నవల ఆధారంగా వచ్చిన గాడ్‌ఫాదర్‌ సినిమా అంటే కూడా అంతే ఇష్టం అంటుంది.
 
 పుస్తక పఠనం వల్లే సమాజంలోని సమస్యల పట్ల సోయి పెరిగిందని, అవగాహన వచ్చిందని, స్పందించే తత్వమూ అలవడిందని చెప్తుంది. అందుకే బుల్లితెర సెలబ్రిటీగా కాకుండా తనకున్న వ్యక్తిగత ఆసక్తితోనే సామాజిక కార్యక్రమాల్లో పాలుపంచుకుంటానంటుంది. అలాంటిదే 2011లో గ్లోబల్‌ ఇనీషీయేటివ్‌ ‘ౖసైబర్‌డూడూ డిఫెండర్‌ ఆఫ్‌ లైఫ్‌’కి అంబాసిడర్‌గా వ్యవహరించడం. ఇది చైల్‌ ్డరైట్స్‌ అండ్‌ ఎన్విరాన్‌మెంట్‌ సంస్థ. ఇలాంటి సామాజిక అంశాలకు చెందిన ఎన్నో టెలీఫిలిమ్స్‌లో నటించి దేశ పౌరురాలిగా తన బాధ్యతను చాటుకుంది ఆమె. జానపద కథలంటే ఉన్న ఆసక్తితో బుందేల్‌ఖండ్‌ (మధ్యప్రదేశ్‌)కి చెందిన ఓ జానపదకథ ఆధారంగా తీసిన ‘లాలా హర్‌దువాల్‌’ అనే సినిమాలో నటించింది. ఇందులో ఆమె రాణి పద్మావతి పాత్రను పోషించింది.
 
 యే హై మొహబ్బతే..
 ఇవన్నీ ఒకెత్తయితే.. డాక్టర్‌ ఇషితా భల్లా పాత్ర ఒకటి ఒకెత్తు. అది యే హై మొహబ్బతే సీరియల్‌లో మెయిన్‌రోల్‌. ఇషితా భల్లా పేరే తన అసలు పేరుగా స్థిరపడ్డంత పాపులర్‌ అయింది ఆ సీరియల్‌లోని తన రోల్‌. అవార్డ్స్‌ ఫంక్షన్స్‌లో తనను స్టేజ్‌ మీదకు కూడా డాక్టర్‌ ఇషితా భల్లా ఉరఫ్‌ దివ్యాంక త్రివేది అని పిలిచేంతగా నోటెడ్‌ అయింది.
 ఒక ఇల్లాలిగా.. తన కుటుంబాన్ని, తల్లిగా పిల్లలను సంభాళించుకునే తీరు, మల్టీటాస్కింగ్‌ ఉమెన్‌గా తను చూపిన ప్రతిభకు ప్రేక్షకులు మంత్రముగ్ధులయ్యారు. అయితే తల్లి మినహా మిగిలినవన్నీ ఆమెలోని గుణాలే కాబట్టి.. యే హై మొహబ్బతేలో దివ్యాంక డాక్టర్‌ ఇషితా భల్లా పాత్రలో సహజంగా ఒదిగిపోయింది. కాబట్టే ఆ పాత్రకు అంత జీవం వచ్చింది. ప్రేక్షకుల అభిమానానికి నోచుకుంది. మొన్న పదిహేను ఆగస్ట్‌న ఓ ఆడపిల్లకు జరిగిన అన్యాయానికి ఘాటుగా స్పందించి తనలోని తల్లి మనసునూ చూపించింది.
 
 అనుబంధాలు.. బంధాలు
 దివ్యాంకలోని చురుకుదనం, అందం, సామాజిక బాధ్యతను చూసి శరద్‌ మల్హోత్ర అనే నటుడు ఆమెతో ప్రేమలో పడ్డాడు. ఆ మాటే దివ్యాంకతో చెప్పాడు. కెరీర్‌లో పీకల్లోతులో మునిగిపోయిన ఆమె ప్రేమలో పడే చాన్స్‌ లేదంది. ఆ సమాధానంతో మిన్నకుండి పోలేదు శరద్‌. మళ్లీ అడిగాడు. ఒప్పుకుంది దివ్యాంక. ప్యూర్‌వెజిటేరియన్‌ అయిన ఆమె అతనికోసం నాన్‌వెజ్‌ వండడం కూడా నేర్చుకునేంత ప్రేమలోపడింది. తొమ్మిదేళ్లు సాగిన ఆ అనుబంధం దివ్యాంకకు వచ్చిన ఫేమ్‌తో శరద్‌కు పుట్టిన అసూయ కారణంగా బీటలు వారి కూలిపోయింది. కుంగిపోయింది దివ్యాంక.
 అయితే ఓటమి అంటే నచ్చని ఆమె అంతే వేగంగా కోలుకుంది. యే హై మొహబ్బతే విజయంతో పూర్వపు ఉత్సాహాన్ని తెచ్చుకుంది. ఆ క్రమంలోనే ఆ సీరియల్‌లోని నటుడైన వివేక్‌ దహియాకు దివ్యాంకా అంటే అభిమానం పెరిగింది. కామన్‌ఫ్రెండ్స్‌ ద్వారా ఆమె గురించి విన్న ఆయన ఆ అభిమానాన్ని ఇష్టంగా మార్చుకున్నాడు. కష్టంలో నిబ్బరం కోల్పోని ఆమె మనోధైర్యం వివేక్‌ ఎంతో నచ్చింది. ఆ కామన్‌ఫ్రెండ్స్‌ ద్వారే దివ్యాంక పట్ల తనకున్న ప్రేమను ఆమెకు తెలియ జేశాడు. అప్పుడప్పుడే కోలుకుంటున్న దివ్యాంక ఆ ప్రేమసందేశాన్ని విని నవ్వి ఊరుకుంది. స్నేహితుడిగానైనా కొనసాగనివ్వ మనే రిక్వెస్ట్‌ వివేక్‌ నుంచి. అదే మౌనంతో అంగీకారం తెలిపింది ఆమె. కొన్నాళ్లకు ఆ స్నేహం ప్రేమగా మారి 2016, జూలై 8న పెళ్లిబంధంగా ముడిపడింది. టీవీ ఇండస్ట్రీలోనే చక్కటి జంటగా పేరూ పొందింది.
 
 
 ఆకాశవాణి : దివ్యాంక పుట్టింది,పెరిగింది మధ్యప్రదేశ్‌ రాజధాని భూపాల్‌లో. తండ్రి నరేంద్ర త్రిపాఠి. ఫార్మాసిస్ట్‌. తల్లి నీలం త్రిపాఠి.. గృహిణి. దివ్యాంక అక్క.. ప్రియాంక త్రిపాఠి, తమ్ముడు.. ఐశ్వర్య త్రిపాఠి. అతను పైలట్‌. స్థూలంగా ఇదీ ఆమె కుంటుంబం. భోపాల్‌లోని కార్మెల్‌ కాన్వెంట్‌ స్కూల్లో పాఠశాల విద్యను పూర్తి చేసుకుంది దివ్యాంక. ఆ ఊళ్లోనే సరోజినీ నాయుడు గవర్నమెంట్‌ గర్ల్స్‌ పీజీ కాలేజ్‌లో గ్రాడ్యూయేషన్‌ చేసింది. స్కూల్లో ఉన్నప్పుడే రేడియో అనౌన్సర్‌గా చేరింది. ఇది ఆమె తొలి కొలువు. అందుకున్న జీతం ఎనిమిదివందల రూపాయలు. టీవీ నటిగా ఇప్పుడు ఎపిసోడ్‌కు లక్షరూపాయల పారితోషికం తీసుకుంటున్నా ఆ ఎనిమిది వందల రూపాయల వేతనమే చాలా విలువైంది అంటుంది దివ్యాంక.
 
 మిస్‌ భూపాల్‌ : కూతురిని ఎన్‌సీసీలో చేర్పించాలని దివ్యాంక వాళ్ల నాన్న కోరిక. ‘భూపాల్‌ రైఫిల్‌ అకాడమీ’లో తన పేరు నమోదు చేసుకుంది. షూటింగ్‌లో శిక్షణ కూడా పొందింది. బంగారు పతకమూ సాధించింది. ఆమె గురి అలాంటిది మరి! అందుకే మల్టిపుల్‌ టాస్క్‌ను చేధించింది. తండ్రికోసం ఎన్‌సీసీ.. సాహసాలంటే తనకు ఆసక్తి కాబట్టి ఉత్తరకాశిలోని నెహ్రూ ఇన్‌స్టిట్యూట్‌ ఆఫ్‌ మౌంటెనీరింగ్‌లో జాయిన్‌ అయింది. పట్టుతప్పకుండా ఆ కోర్స్‌ను కంప్లీట్‌ చేసింది.
 కెరీర్‌ను ఆ దిశగా నిర్మించుకునేలోపే 2003లో స్నేహితుల బలవంతం మీద ‘పాంటీన్‌ జీ తీన్‌ క్వీన్‌’ బ్యూటీ కాంటెస్ట్‌లో పాల్గొంది. ‘మిస్‌ బ్యూటిఫుల్‌ స్కిన్‌’గా ఎన్నికైంది. దీంతో ఆ తర్వాత యేడాది జరిగిన ‘ఇండియా బెస్ట్‌ సినీస్టార్స్‌ కి ఖోజ్‌’ అనే ఓ టీవీ కాంటెస్ట్‌కు తన పేరును పంపించారు ఇంట్లోవాళ్లు. పెద్ద ఆసక్తితో వెళ్లలేదు కాని పాల్గొన్నాక ఇంట్రెస్ట్‌ పెరిగింది దివ్యాంకకు. భోపాల్‌జోన్‌కు గెలుపు ఖాయం చేసుకుంది. ఈ ఉత్సాహంతో తానే 2005లో జరిగిన ‘మిస్‌ భూపాల్‌’ బ్యూటీ కాంటెస్ట్‌కి వెళ్లింది. అడుగుపెట్టిన చోటల్లా విజయమే కనుక.. అక్కడా మిస్‌ భూపాల్‌ క్రౌన్‌ను ధరించి వచ్చింది.
 అవార్డులు..: 2007లో డ్రామా కేటగరీ కింద ఇండియన్‌ టెలివిజన్‌ అకాడెమీ అవార్డ్‌ అందుకుంది. అదేయేడు ఇండియన్‌ టెలీ అవార్డ్స్‌ ‘ ఫ్రెష్‌ ఫేస్‌’అవార్డునూ సొంతం చేసుకుంది. ఇవికాక 2008, 2012, 2014, 2015, 2016, 2017ల్లో వివిధ చానెళ్లకు సంబంధించి బెస్ట్‌ యాక్ట్రెస్‌ అవార్డులనూ తీసుకుంది.
 – శరాది


 బిహార్‌ టు కశ్మీర్‌
 కడుపులో ఉన్నది ఆడపిల్ల అని తెలియగానే  బిడ్డ కళ్లు తెరవకుండానే గర్భ విచ్ఛిత్తి చేస్తున్న మనుషులింకా ఈ సమాజంలో ఉన్నారు. ఇలాంటి ఘోరాలు సమాజంలో నిత్యం చోటు చేసుకుంటున్నాయి. దీని కారణంగా ఆడపిల్లల సంఖ్య తగ్గిపోతుందని పలువురు సామాజికవేత్తలు ఆందోళన వ్యక్తం చేస్తున్నారు. ఈ నేపథ్యంలో బిహార్‌ రాజధాని పట్నా సమీపంలోని సదావే గ్రామానికి చెందిన పోలియో బాధితుడు అరవింద్‌కుమార్‌మిశ్రా మోటార్‌ సైకిల్‌పై దేశవ్యాప్తంగా ‘బేటీ బచావో’ (బాలికలను రక్షించండి) అనే నినాదంతో మోటార్‌ సైకిల్‌ యాత్ర ద్వారా ప్రచారం చేస్తున్నారు. గత ఆగస్టు 25న ప్రముఖ పుణ్యక్షేత్రమైన తిరుపతిలో యాత్ర ప్రారంభించిన అరవింద్‌కుమార్‌ మిశ్రా ఇటీవలే మదనపల్లెకు చేరుకున్నారు. అంతకు ముందు తొమ్మిదేళ్లపాటు ఆయన రక్తదానం, పోలియోపై జనంలో అవగాహన కోసం బైక్‌ యాత్రలు చేశారు. ‘సాక్షి’తో ఆయన పంచుకొన్న విశేషాలు ఆయన మాటల్లోనే...
 
 సంకల్ప బలమే... చోదకశక్తి
 మా నాన్న సాధారణ రైతు. బాల్యంలోనే పోలియో సోకడంతో నా రెండు కాళ్లు వంకరపోయాయి. కష్టంగా నడిచేవాణ్ణి. డిగ్రీ వరకు చదివాను. విశాఖపట్నంలో మంచి వైద్యం అందుతుందంటే 2002లో అక్కడ శస్త్రచికిత్స చేయించుకున్నాను. దురదృష్టవశాత్తూ అది విఫలమైంది. తిరుపతిలోని ‘బర్డ్‌’ ఆస్పత్రి గురించి తెలుసుకుని రెండోసారి అక్కడ చికిత్స చేయించుకున్నా.  అది కూడా విఫలమైంది. గతంలో ఎలాగో నడిచేవాణ్ణి. రెండు శస్త్ర చికిత్సల తర్వాత పూర్తిగా కుర్చీకే పరిమితయ్యా.  దీనికి తగ్గట్టు బరువు కూడా పెరిగిపోయా. దీంతో నాకో ఆలోచన వచ్చింది. నా లాంటి ఎందరో జీవితాంతం ఎన్నో ఇబ్బందులుపడాల్సి వస్తోంది. పోలియో సహా సామాజిక సమస్యలపై దేశవ్యాప్త అవగాహన కల్పించాలని నిర్ణయం తీసుకున్నా.  
 
 బిహార్‌లో చూసి...
 బిహార్‌ రాష్ట్రంలోని చాలా గ్రామాల్లో గర్భంలోనే ఆడబిడ్డను చిదిమి వేస్తున్నారు. ఇలాంటి దౌర్భా గ్యం నేను కళ్లారా చూశాను. ఎంతో బాధపడ్డాను. ఆడబిడ్డల సంఖ్య తగ్గిపోతే సమాజం ఏమైపోతుందని ఆందోళన చెందాను. దీనిపై ఎలాగైనా ప్రజల్లో అవగాహన కల్పించాలని నిర్ణయం తీసుకున్నా. ప్రస్తుతం నా యాత్ర 11 రాష్ట్రాల మీదుగా సాగుతోంది. కశ్మీర్‌ వరకు చేస్తా. ఈ యాత్రకు దాదాపు పదేళ్లు పట్టవచ్చుని భావిస్తున్నా.
 
 ఏ రాష్ట్రంలో... ఆ భాష బ్యానర్‌
 నా వాహనం బ్యాటరీతో నడుస్తుంది. బ్యాటరీ పూర్తిగా ఛార్జింగ్‌ కావాలంటే 8 గంటలు పడుతుంది. దీనికి ఒక యూనిట్‌ విద్యుత్‌ అవసరం. దీంతో 60–70 కి.మీ ప్రయాణించవచ్చు. నన్నూ, నా వాహనాన్నీ చూసిన వెంటనే అనేకమంది వచ్చి అభినందిస్తున్నారు. భోజనం, రాత్రి బస ఎక్కడికక్కడే దాతలు ఏర్పాటు చేస్తున్నారు. వేలాది కిలోమీటర్లు, సంవత్సరాల పాటు జరిగే నా సుదీర్ఘ గమనానికి ముందస్తు ప్రణాళిక ఉండదు. సా«ధ్యమైనన్ని ఎక్కువ గ్రామాల్లో పర్యటించడమే నా లక్ష్యం. ఓ రాష్ట్రం చేరగానే నా యాత్ర లక్ష్యం ఆ రాష్ట్ర వాసులకు అర్థమయ్యేలా అక్కడి స్థానిక బాషలో బ్యానర్‌ తయారు చేయిస్తా. ఇందుకు అక్కడి దాతల సహకారం తీసుకుంటున్నా. రాత్రయితే జాతీయ రహదారి పక్కన, పెట్రోల్‌ బంకుల వద్ద, పెద్ద చెట్లు కింద పడుకుంటా. ఒక్కోసారి తినడానికి తిండి దొరికేది కాదు. అరటిపండ్లు, బిస్కెట్లతో కడుపు నింపుకొనేవాణ్ణి.
 
 కేరళ మంత్రి ఇచ్చిన కానుక
 మొదటిసారి 2007లో రక్తదానంపై అవగాహన కోసం ట్రైసైకిల్‌పై యాత్ర నిర్వహించాను. చెన్నైకి చేరుకోగానే నా ట్రై సైకిల్‌ను దొంగలు ఎత్తుకెళ్లడంతో నా యాత్ర మధ్యలో బ్రేక్‌ పడింది. రెండోసారి 2008లో పూరీ నుంచి కన్యాకుమారి వరకు పోలియో యాత్ర ప్రారంభించా. ఒడిశా, ఛత్తీస్‌గఢ్, ఆంధ్ర, తమిళనాడు, పుదుచ్చేరి మీదుగా 2014లో కేరళ చేరుకున్నా. అప్పటి కేరళ మంత్రి మోహన్‌ బ్యాటరీ వాహనం సమకూర్చారు.
 
 11 నెలలు యాత్రలోనే!
 ఏ రాష్ట్రంలో ఉన్నా నా యాత్ర ఏడాదికి 11 నెలలే. నెల రోజులు కుటుంబం కోసం బిహార్‌లోని ఇంటికి వెళ్తా. వచ్చాక యాత్రను వదిలిన చోటు నుంచే మళ్లీ ప్రారంభిస్తా. నాకు అమ్మ, నాన్న, అన్నయ్య, చెల్లి ఉన్నారు. ఇప్పుడు నా వయస్సు 41 ఏళ్ళు. నా ఆశయం పక్కదారి పడుతుందని పెళ్లి చేసుకోలేదు.   – మాడా చంద్రమోహన్, సాక్షి, మదనపల్లె ఫొటోలు: సాయికళ మాడా
 
 ప్రశ్నించే తత్వం అలవడుతుంది
 ఆడపిల్లలు పుట్టడం శాపం కాదు. ఎంతో గర్వకారణం. యాత్ర వల్ల ఈ సామాజిక రుగ్మతను ప్రశ్నించే తత్వం ప్రజలకు అలవడుతుంది. అరవింద్‌ మిశ్రా చేపట్టిన యాత్రకు అందరూ మద్దతునివ్వాలి.
 – జోళెపాళెం మంగమ్మ, మొదటి మహిళా రేడియో న్యూస్‌రీడర్, మదనపల్లె
 
 యాత్ర వల్ల మార్పు వస్తుంది
 అరవింద్‌కుమార్‌ మిశ్రా చేపట్టిన యాత్ర వల్ల ప్రజల్లో మార్పు వస్తుంది. ప్రధానంగా గ్రామాల్లో పర్యటించి ఆడపిల్లల ప్రాముఖ్యాన్ని చెబుతున్నాడు. అపోహలు, భయాలు తొలగిస్తున్నాడు. దీని వల్ల సమాజానికి ఎంతో మేలు కలుగుతుంది.
 – జల్లా లలితమ్మ, ‘బాలల హక్కుల వేదిక’ రాష్ట్ర అధ్యక్షురాలు


 హైదరాబాద్ : "ఆడ పిల్లలని తెలిస్తే అబార్షన్ చేయించుకోవడం నేరమే కాకుండా... ఆడవారై ఉండి ఆడపిల్లల పట్ల అన్యాయం చేసిన వారవుతారు..ఏమో..! మీ కడుపులో ఒక సానియా...మరో సింధు లేదా సాక్షినో పుట్టొచ్చు కదా.! ఆడపిల్లల్ని రక్షించుకుందాం...చదివించుకుందాం...!'' అంటూ జిల్లా కలెక్టర్ రాహుల్ బొజ్జా గర్భిణిలకు లేఖ రాశారు. "బేటీ బచావో...బేటీ పడావో'' ప్రచారంలో భాగంగా ఆరోగ్యలక్ష్మి పథకం లబ్దిదారులైన సుమారు ఆరువేల మంది గర్భిణిలకు ఆయన లేఖ రాశారు. హైదరాబాద్ లో ఆడపిల్లల జనాభా తక్కువగా ఉందని, 2001 లెక్కల ప్రకారం ప్రతి వెయ్యిమంది మగపిల్లలకు 918మంది ఆడపిల్లలే ఉన్నారన్నారు.
 
 నిజానికి వెయ్యి మంది ఆడపిల్లలు పుట్టి ఉండాలి కదా..! కానీ పుట్టడం లేదని, కాదు...మనమే పుట్టనివ్వడం లేదని, స్కానింగ్ ద్వారా గర్భంలో ఉన్నది ఆడపిండమా? మగ పిండమా..? అని తెలుసుకుని ఆడపిల్లలను అబార్షన్ ద్వారా చంపేస్తున్నామని, గర్భస్థ ఆడపిండాన్ని హత్య చేయడం చట్టప్రకారం నేరమన్నారు. అవకాశం ఇస్తే ఆడపిల్లలు అన్నింటా రాణిస్తారని, అందుకు మన హైదరాబాద్ అమ్మాయి సానియా మీర్జానే ఒక నిదర్శనమన్నారు. అదేవిధంగా రియో ఒలింపిక్స్ లో సింధు, సాక్షి, దీప అనే ముగ్గురు అమ్మాయిలు పతకాలు గెలుచుకుని దేశానికి కీర్తితో పాటు ప్రపంచస్థాయికి తీసుకెళ్లి అందరితో జేజేలు పలికించారన్నారు. మీ కడుపులో కూడా అలాంటి ఆణిముత్యాలు పుట్టొచ్చు కదా...! ఆలోచించండి అంటూ కలెక్టర్ లేఖ రాశారు.


 ఆగ్రా: 'లవ్ జిహాద్'కు పోటీగా బజరంగ్ దళ్ బహు లావో, బేటీ బచావో(కోడల్ని తెచ్చుకోండి, ఆడపిల్లను కాపాడండి) ప్రచారం ప్రారంభించింది. దీనికి సంబంధించిన కరపత్రాలను ఆగ్రాలోని పాఠశాలల వెలుపలి బజరంగ్ దళ్ కార్యకర్తలు పంచిపెట్టారు. 'లవ్ జిహాద్' పట్ల అప్రమత్తంగా ఉండాలని అందులో పేర్కొన్నారు.
 
 తర్వాత దశలో మహిళా కాలేజీలకు వెళ్లి ప్రచారం చేస్తామని బజరంగ్ దళ్ యూపీ కన్వీనర్ అవనీంద్ర సింగ్ తెలిపారు. ఇతర మతాలను యువతులను కోడళ్లుగా తెచ్చుకున్నా తమకు అభ్యంతరం లేదన్నారు. దీని ద్వారా తమ మతంలోని గొప్పతనాన్ని తెలుసుకునేందుకు హిందూ కుటుంబాలు అవకాశం ఇస్తున్నాయని చెప్పారు. 'లవ్ జిహాద్'ను అడ్డుకునేందుకే 'బహు లావో, బేటీ బచావో' ప్రచారం చేస్తున్నామని తెలిపారు.


 నేటి బాలికలే రేపటి మహిళలు. మరి ఆ రేపటి మహిళలు ఇప్పుడెంత సేఫ్‌గా ఉన్నారు?  దేశం మొత్తం బేటీ బచావో అంటోంది? మరి హైదరాబాద్ మాటేమిటి? రానున్న మార్చి 8 మహిళా దినోత్సవాన్ని పురస్కరించుకుని నగరంలో చిన్నారుల స్థితిగతులపై వరుస కథనాలు..
  
 సైరా (పేరు మార్చాం) పదిహేనేళ్ల అమ్మాయి. పేదరికం, అమాయకత్వం ఆ అమ్మాయి జీవితంతో ఆడుకున్నాయి. బాల్యాన్ని మాయం చేశాయి. ఇప్పుడిప్పుడే వాటి నుంచి కోలుకుంటూ బతుకుపై ఆశ పెంచుకుంటోంది. ఆ కథ ఈ బేటీ మాటల్లోనే..       ..:: సరస్వతి రమ
  
 నాన్నకు అనారోగ్యం. అమ్మ ఉల్లిగడ్డలమ్మి ఇల్లు నడిపిస్తుంది. నాకో అక్క. కష్టమైనా.. అమ్మ మా ఇద్దరినీ మంచి స్కూల్లో జాయిన్ చేసింది. ఓసారి సమయానికి అమ్మ ఫీజ్ కట్టకపోయే సరికి మమ్మల్ని స్కూల్ నుంచి తీసేశారు. అప్పుడు నేను సెవెన్త్.. అక్క టెన్త్. ఎలాగో అక్క టెన్త్ కంప్లీట్ చేసింది. నేను ఏడుతోనే ఆపేశాను. ఆ టైమ్‌లోనే అక్కకు పెళ్లయింది. అప్పుడు నాకు పదమూడేళ్లు. బావ పేరు మొహినుద్దీన్ (మార్చాం). అక్కా, బావా మా ఇంట్లోనే ఉండేవారు. కొన్నాళ్లకి బావ వాళ్ల అన్నయ్య (జాఫర్) చుట్టపుచూపుగా వచ్చి మా ఇంట్లోనే ఉండసాగాడు. రోజూ నాకోసం చాక్లెట్లు, బిస్కట్లు తెస్తుండేవాడు. ‘జాఫర్ భయ్యా’ అని పిలుస్తూ నేనూ అతనితో చనువుగానే మాట్లాడేదాన్ని. చిన్నప్పటి నుంచి అన్నయ్య ఉంటే బాగుండనుకునే నాకు.. జాఫర్ రాగానే ఓ అన్నయ్య దొరికాడన్న ఫీలింగ్ కలిగింది.
  
 ఒకరోజు...
 
 ఇంట్లో ఒక్కదాన్నే ఉన్నా. జాఫర్ నా పక్కన కూర్చోని అసభ్యంగా తాకడం మొదలుపెట్టాడు. వెంటనే బయటకొచ్చేశాను. భయంతో ఎవరికీ చెప్పలేదు. కొన్ని రోజులకు నన్నిచ్చి పెళ్లిచేయాలని అమ్మనడిగాడు జాఫర్. అమ్మ అతనిని గట్టిగా తిట్టి పంపింది. అప్పటికే అతనికి 30 ఏళ్లు. కొన్నాళ్లకి అమ్మకి, అక్కకి గొడవైంది. అక్క, బావ వేరు కాపురం పెట్టారు. జాఫర్ మాత్రం మా ఇంట్లోనే ఉండేవాడు. నాన్న ఆరోగ్యం కాస్త మెరుగైంది. అమ్మకి సాయంగా మార్కెట్‌కీ వెళ్లసాగాడు. అమ్మా, నాన్న మార్కెట్‌కి వెళ్లిపోతే ఇంట్లో నేనొక్కదాన్నే ఉండేదాన్ని.
  
 ఆ క్రమంలో..
 
 ఓ రోజు జాఫర్ బలవంతంగా గదిలోకి లాక్కెళ్లి గడియ వేశాడు. ‘నిన్ను నాకిచ్చి పెళ్లి చేయరా..’ అంటూ నాపై దారుణంగా అత్యాచారానికి పాల్పడ్డాడు. కాళ్లుపట్టుకుని బతిమాలినా వదలే ్లదు. పరువు పోతుందని విషయాన్ని మనసులోనే దాచుకున్నాను. ఇదే అలుసుగా జాఫర్ నాపై ఓ నెల రోజులు పదే పదే దాడి చేశాడు. నెల తర్వాత నా శరీరంలో సహజంగా జరగాల్సిన ఓ ప్రక్రియ ఆగిపోయింది. అమ్మకి చెప్పాను. హాస్పిటల్‌కి తీసుకెళ్తే నేను ప్రెగ్నెంట్ అని తేలింది. అమ్మ నన్ను బరబర లాక్కుంటూ ఇంటికొచ్చింది. జాఫర్ గురించి ఆరా తీస్తే అప్పటికే వాడు గాయబ్. అమ్మ నాకు అబార్షన్ చేయించింది. ఆ షాక్ నుంచి తేరుకోవడానికి చాలా కాలం పట్టింది.
  
 ఇంకో జాఫర్..
 
 పాతగాయం నుంచి కొంత కోలుకున్నాక బయటివాళ్లతో కాస్త మాట్లాడేదాన్ని. మా ఇంటి కింద ఓ హోటల్ ఉండేది. బ్రెడ్, స్నాక్స్ కోసం నా కజిన్‌తో కలసి హోటల్‌కు వెళ్లేదాన్ని. అక్కడే ఓ అబ్బాయి పరిచయమయ్యాడు. అతని పేరూ జాఫరే. ఇద్దరం క్లోజ్ ఫ్రెండ్స్ అయ్యాం. నాకో సిమ్‌కార్డ్ ఇచ్చాడు. ఇద్దరం పెళ్లి చేసుకోవాలనుకున్నాం. అప్పటికి నాకు పదిహేనేళ్లు. జాఫర్ నన్ను పెళ్లి చేసుకుంటానని మా అమ్మను అడిగాడు. అమ్మానాన్న లేని అనాథనని చెప్పాడు. అమ్మ సరేనంది. అందరం కలసి ఒకే ఇంట్లో హ్యాపీగా ఉన్నాం.
  
 ఓ రోజు...
 
 అమ్మ కోపంతో అరుస్తూ నన్ను బాగా కొట్టింది. కోపమొచ్చి అక్క వాళ్లింటికి వెళ్లాను. అక్క పోలీస్ కంప్లయింట్ ఇవ్వమంది. అలాగే చేశాను. దాంతో పోలీసులు నన్ను హాస్టల్లో చేర్పించారు. వారం తర్వాత షాహీన్‌కొచ్చాను. జరిగింది ఆలోచిస్తే నేను చేసిన తప్పేంటో తెలిసింది. వెళ్లి అమ్మను క్షమాపణ అడిగాను. ఆ రోజు నన్నెందుకు కొట్టిందో అమ్మ అప్పుడు చెప్పింది. ఈ జాఫర్‌కి అంతకుముందే పెళ్లయి ఇద్దరు పిల్లలట. అది అమ్మకు తెలిసింది. అందుకే కొట్టింది. అలా తెలిసీ తెలియనితనంతో రెండుసార్లు దెబ్బతిన్నాను. బాధగా ఉంది. అయినా బతకాలన్న తపనుంది. ‘షాహీన్’ సంస్థ సాయంతో చదువుకుంటున్నాను. నా కాళ్లపై నేను నిలబడతాను. నాలాంటి అమ్మాయిలకు అండగా నిలుస్తాను.