దేడ్ కహానీ - సింగ్ ఈజ్ కింగ్
  ఒకటిన్నర దశాబ్ద కాలంలో బాలీవుడ్ గమనం...
  వి.ఎన్.ఆదిత్య, సినీ దర్శకుడు
 
  భారతీయులకి ఓ బ్యాడ్ హ్యాబిట్ ఉంది. ఎవరు ఎంత ఎత్తు ఎదిగితే, వాళ్లమీద అన్ని సెటైర్లు, జోకులూ వేయడం. భారత భూభాగంలో పంజాబ్ ప్రాంతంలో సిక్కు మతస్థుల్ని సర్దార్లు అంటారు. వీళ్ల పేర్ల చివర మనకి రెడ్డి, చౌదరి, శాస్త్రి, నాయుడు అని ఉన్నట్టు సింగ్ అని ఉంటుంది. వీళ్లకి తలమీద ఓ కోక కూడా ఉంటుంది. దాన్ని టర్బన్‌గా తలకి చుట్టుకుంటారు. అది ఆచారం. వీళ్లు చాలా బలిష్టులు, మంచివాళ్లు, యుద్ధ రంగంలో కమాండర్ల స్థాయిలో పోరాట యోధులు, చాలా మంచి పేరు, మర్యాద కలిగినవాళ్లు. కానీ వీళ్లనిని బఫూన్‌లని చేసి కడుపారా నవ్వుకుంటుంది శాడిస్టు సమాజం.
  
  ‘‘ఓ సర్దారు ఎలక్ట్రిక్ అప్లయన్సెస్ షాపుకెళ్లాడు. నాకీ చిన్న టీవీ సెట్ కావాలన్నాడు. షాపువాడు, నేను సర్దార్జీకి అమ్మను అన్నాడు. వెంటనే ఇంటికెళ్లి టర్బన్ తీసేసి, గెటప్ మార్చి మళ్లీ షాపుకి వచ్చి, నాకీ చిన్న టీవీ కావాలన్నాడు. షాపువాడు, చెప్పానా, నేను సర్దార్జీకి అమ్మను అన్నాడు. సర్దార్జీకి కోపం వచ్చి, మళ్లీ ఇంటికెళ్లి జుత్తు, గెడ్డం కూడా తీసేసి, పూర్తిగా వేషం మార్చుకుని, మారువేషంలో షాపుకొచ్చి, నాకీ టీవీ కావాలన్నాడు. షాపువాడు కోపంగా, ఎన్నిసార్లు చెప్పాలయ్యా, నేను సర్దార్జీలకి అమ్మనని అన్నాడు. ఎలా గుర్తుపట్టేస్తు న్నావు నన్ను అని అడిగాడు సర్దార్జీ. ఎలా అంటే, ఇది టీవీ కాదు. మైక్రో అవెన్ కాబట్టి అన్నాడు తాపీగా షాపువాడు.
  
  దేశ పరిరక్షణలో ప్రాణాలొడ్డే వీర సోదరులు మనకి బ్రహ్మా నందం, పోసాని, పృథ్వీ లాంటి పాత్రల ముడి సరుకులు. అయినా మనం బాధ పడక్కర్లేదు. ఇదీ దేశ సేవే. అలాక్కూడా వాళ్లు మన ఆరోగ్యాల్ని కాపాడుతున్నట్టే. ఈ ఉపోద్ఘాతం అంతా ఎందుకో అర్థమయ్యే ఉంటుంది. 2008లో అనీస్ బజ్మీ దర్శకత్వంలో అక్షయ్‌కుమార్, కత్రినాకైఫ్ ప్రధాన పాత్రధారులుగా వచ్చిన ‘సింగ్ ఈజ్ కింగ్’ సినిమా గురించి. యాభై కోట్లకి, నూట యాభై కోట్లు వసూలు చేసిన సూపర్‌హిట్.
  
   ‘వెల్‌కమ్’ సినిమా సూపర్ హిట్ తర్వాత ఆ స్థాయిలో నవ్వులు పూయించాలంటే ఈ నేపథ్యం తప్పనిసరని భావించినట్టున్నాడు దర్శకుడు అనీస్ బజ్మీ. ఆయన అంచనా నిజమైంది. అడుగు తీసి అడుగేస్తే నవ్వించే ప్రయత్నం చేశాడు సినిమా అంతా. దీపావళి టపాసుల్లా కొన్ని పేలొచ్చు, కొన్ని పేలకపోవచ్చు. కానీ ఆయన ప్రయత్నం మాత్రం ఫలించింది. కలెక్షన్లు బాగా వచ్చి, నిర్మాత మొహంలో నవ్వులు పూయించి,‘కలెక్షన్’ కింగ్ అనిపించుకున్నాడు సింగ్. ఆస్ట్రేలియాలో పెద్ద అండర్‌వరల్డ్ డాన్ లక్కీసింగ్ (సోనూసూద్). అతని అన్న మిఖాసింగ్. అతని అనుచరులంతా ఊరి నుంచి పారిపోయి వచ్చిన సింగ్‌లే. వీళ్ల మాఫియాలో లక్కీని అందరూ ‘కింగ్’ అంటారు... డాన్ లాగ.
  
  పంజాబ్‌లో ఉన్న ఓ మారుమూల కుగ్రామంలో ఒక అమాయకుడు, మంచివాడైన యువకుడు హ్యాపీసింగ్ (అక్షయ్ కుమార్). ఇతను చేసే ప్రతి చిన్న పనీ ఎవరో ఒకరికి తీరని నష్టం కలిగిస్తుంది. దాని వెనుక ఏ దురుద్దేశం లేకపోయినా, అతని వల్ల జరిగే నష్టాల కారణంగా తనని ఎలాగైనా ఊరి నుంచి పంపించేయాలని అదే వూళ్లో ఉన్న రంగీలా (ఓమ్‌పురి) ప్లాన్ చేస్తాడు. హ్యాపీ ఊళ్లో ఉన్నంతవరకూ తనకి పెళ్లి చెడిపోతూనే ఉంటుందని అతని భయం. చివరికి ఒక సంబంధం కుదిరి పెళ్లి డేట్ కూడా ఫిక్స్ అయిపోయుంటుంది రంగీలాకి. అలాంటి సమయంలో ఆస్ట్రేలియాలో కింగ్ మాఫియా గురించి లక్కీ ఫొటోతో ఒక న్యూస్ వస్తుంది. ఇక్కడున్న లక్కీ తండ్రికి కడుపునొప్పి వస్తుంది అదే రోజు అసిడిటీతో.
  
   రెండింటినీ కలిపి రంగీలా ఊరివాళ్లతో పథకం పన్నుతాడు. పేపర్‌లో న్యూస్ వల్లే లక్కీ తండ్రికి గుండెపోటు వచ్చిందని. హ్యాపీ వెళ్లి లక్కీని తీసుకొస్తే గానీ ఆ ముసలాయన ప్రాణం నిలబడదని. హ్యాపీ ఒప్పుకుంటాడు బలవంతంగా. కానీ తనకి ఇంగ్లీషు రాదు. ఊళ్లో నాలుగు ఇంగ్లీషు ముక్కలు ఇంగ్లీషు మాట్లాడగలిగిన రంగీలా తోడుగా రావాలని హ్యాపీ ఊరివాళ్లని ఒప్పిస్తాడు. ఊరివాళ్లంతా వీళ్లిద్దరికీ చందాలేసుకుని మరీ ఆస్ట్రేలియా టిక్కెట్లు కొని పండగ చేసుకుంటారు. తీరా కనెక్టింగ్ ఫ్లయిట్ క్యాచ్ చేయాల్సిన టైమ్‌లో వేరేవాడికి డ్యాష్ ఇచ్చి బోర్డింగ్ పాసులు మారిపోయి (?) (లాఫ్టర్‌కి లాజిక్కులు ఉండవు)
  
  ఆస్ట్రేలియా బదులు ఈజిప్టు వెళ్తారు.
  అక్కడ హ్యాపీ కత్రినాకైఫ్‌ని చూసి ఆమె బ్యాగ్ కొట్టేసిన దొంగని పట్టించి ఆమెతో రోజంతా గడిపి ప్రేమలో పడిపోయి ఎయిర్‌లైన్స్ వాళ్లిచ్చిన ఆస్ట్రేలియా టిక్కెట్లతో (?) ఈజిప్టు నుంచి ఆస్ట్రేలియా వచ్చేస్తారు. ఆస్ట్రేలియాలో లక్కీసింగ్‌ని రమ్మని బతిమాలితే రాడు. పైగా హ్యాపీని, రంగీలాని మెడపట్టి బైటకి గెంటేస్తాడు. నడిరోడ్డున ఉన్న హ్యాపీని కిరణ్ ఖేర్ ఆదరిస్తుంది. నీడనిస్తుంది.
 
  తర్వాత లక్కీ మీద జరిగిన ఓ అటాక్‌లో హ్యాపీ లక్కీ ప్రాణాలు కాపాడబోయి అతని తలకి పెద్ద దెబ్బ తగిలేలా చేస్తాడు అనుకోకుండా. దాంతో లక్కీ కోమాలోకి వెళ్తాడు. చూపు, ఒళ్లు, చెవులు అన్నీ పనిచేస్తాయి బ్రెయిన్ తప్ప. అతడు చేసిన ఓ సైగ వల్ల... లక్కీ బాగయ్యే వరకూ హ్యాపీనే కింగ్ అవ్వ మంటున్నాడని అర్థం చేసేసుకుంటారు సర్దార్జీలంతా.
  
  హ్యాపీ కింగ్ అయ్యాక కిరణ్ కూతురు, అల్లుడు ఈజిప్టు నుంచి వస్తున్నారని, తన పేదరికం కూతురికి తెలీదని ఏడుస్తుంటే (?)... లక్కీ తన హోటళ్లు, బంగ్లాలు ఆవిడవిగా నమ్మించి, అతను మేనేజరుగా, మిగిలిన మాఫియా అనుచరులంతా సర్వెంట్లుగా నాటకం ఆడ తారు. తీరా వచ్చిన కూతురు తను ప్రేమించిన కత్రినాకైఫ్, కాబోయే అల్లుడు బోర్డింగ్ పాస్ మారడానికి కారకుడైన గుద్దిన వ్యక్తి పునీత్. వాళ్ల పెళ్లికి ఎన్ని మంచి ప్రయత్నాలు చేసినా అవి బెడిసికొట్టి చివరికి హ్యాపీకి, కత్రినాకి పెళ్లవుతుంది. లక్కీకి బ్రెయిన్ పనిచేసి, మాఫియాని మంచితనంతో మార్చిన హ్యాపీని కౌగిలించుకుని తనతో కలిసి పంజాబ్ వెళ్లిపోతాడు. కథ సుఖాంతం.
  
  ఈ మొత్తం వ్యవహారంలో కళ్లు సరిగా కనపడని, చెవులు సరిగా వినపడని లక్కీ అన్న మిఖాసింగ్‌గా జావెద్ జాఫ్రీ చాలా నవ్విస్తాడు. హిందీ సినిమాకున్న అడ్వాంటేజ్ ఏంటంటే... అంతర్జాతీయ మార్కెట్ అవ్వడం వల్ల చిన్న కామెడీ కథల్ని కూడా భారీ తారాగణంతో ‘బాహుబలి’లా తీసేస్తారు. దానివల్ల సినిమా ఎక్కడైనా బోరు కొట్టినా, నవ్వించకపోయినా విజువల్‌గా భారీగా ఉండో, ఫైట్లు, ఛేజ్‌లు, పాటలు గ్రాండ్‌గా ఉండో చక్కగా పాసైపోతుంటుంది.
  
  ఆలోచనాత్మకమైన కమర్షియల్ హిట్స్‌కి ముందు, అనాలోచితంగా తీస్తే సూపర్‌హిట్ అయిన సినిమాలు 2008లో ‘సింగ్ ఈజ్ కింగ్’ వరకూ బాలీవుడ్‌ని శాసించాయని చెప్పచ్చు. తర్వాత సినిమాల నుంచి బాలీవుడ్ తీరుతెన్నులు చాలా మారిపోయినట్టు తెలుస్తుంది.  పి.ఎస్.: నేను పెట్టిన క్వశ్చన్ మార్కులన్నీ కథ రాసేటప్పుడు కనీసం ఊహించడానికి కూడా సాహసించని విషయాలు. అయితే ధైర్యంగా సినిమాగా తీసేస్తే... అవేవీ హిట్‌కి అడ్డం రాని విషయాలు అని అర్థం అయింది. ఏదైనా ప్రేక్షకుడికి నచ్చేలా తీయడమే సక్సెస్. అలా తీసి భారీ హిట్టు కొట్టేశాడు అజ్మీ.
 
  


 సంసారి సుఖీ...
 ఆ మధ్య ఇద్దరు స్వామీజీలు ఒక వేదిక మీద కలిశారు. ఇద్దరూ ఒక ప్రాంతం వారే. ఇద్దరికీ సొంత ఆశ్రమాలు, భక్తగణం ఉంది. పూర్వాశ్రమంలో ఇద్దరూ ఒకే చెక్‌పోస్ట్‌లో పనిచేస్తూ తనిఖీకొచ్చినవారి అపార్థాల వల్ల, ఇద్దరూ ఒకేసారి ఉద్యోగ విముక్తులైనారు. వేర్వేరు దారుల్లో విడిపోయి, వృత్తిరీత్యా ఉన్న సారూప్యత ప్రకృతిలో కూడా ప్రతిబింబించింది. ఎప్పుడెప్పుడో కొని పారేసిన తోటల్ని, దొడ్లని సంరక్షించుకోవలసిన అవసరం వచ్చింది. శిక్షని వరంగా మలుచుకున్నారు. కట్ చేస్తే ఇద్దరు స్వాములు, రెండు ఆశ్రమాలు. ఎవరి శిల్పం వారిది.
 
 అయితే, రావల్సిన ముఖ్యనేత ప్రెస్‌మీట్‌లో చిక్కడి ఆలస్యం అవడంతో స్వాములకు మామూలు భాషణకు వ్యవధి దొరికింది. స్వామి స్వామి కష్టం సుఖం మాట్లాడుకుంటూ వినిపించారు.
  ‘‘ఆశ్రమం బోరులో నీళ్లు వస్తున్నాయా?’’
  ‘‘ఆ, ఏదో పర్వాలేదు. మీ పరిస్థితి?’’
  ‘‘గుట్టుచప్పుడు కాకుండా లాగిస్తున్నా. ఆశ్రమానికే నీళ్లు పుట్టించలేనివారు రాష్ట్రానికేమి తెస్తారని ఆక్షేపిస్తారు కదా!’’
  ‘‘... కరెంటు ఏం చేస్తున్నారు?’’
  ‘‘జనరేటరే. ఏసీలకి జీవి అలవాటుపడింది కదా!’’
  ‘‘భక్తుడా...’’
  ‘‘అబ్బే సొంత నిధులే. అసలే మార్కెట్ మందంగా ఉంది.’’
  ‘‘ఔ. గోశాల?’’
  ‘‘బావుంది. ఏవుంది, హళ్లి హళ్లి సున్నకి సున్న. కాని ఉండాలి. అది ఆశ్రమానికి హంగు.’’
  ‘‘పంటలు..?’’
  ‘‘ఆ... ఏవుంది. శ్రీనాథుడి వ్యవసాయమే.’’
  ‘‘ఆ మధ్య ఏనుగుని తెప్పించారని విన్నాం?’’
  ‘‘గున్న ఏనుగు. కేరళ నించి వచ్చింది. నా భక్తుడి కొడుకు సలహా ఇచ్చాడు. ఆశ్రమానికి ఆదాయ మార్గం చెప్పమంటే వాడు ఏనుగుని తగిలించాడు’’ నవ్వుతూనే, ‘‘వాడు విదేశాల్లో ధనార్జన మంత్రాలు నేర్చినవాడండోయ్.’’
  ‘‘చెప్పండి... చెప్పండి...’’
  
 ‘‘ఏనుగు ఆశ్రమానికి ఆకర్షణ అయింది. ఆదాయమూ పెరిగింది. పొద్దునపూట విష్ణు సంప్రదాయంలో నామాలు దిద్దుకుని భక్తుల్ని దీవిస్తుంది. సాయంత్రం పూట శైవ సంప్రదాయంలో అడ్డపట్టీలతో దీవిస్తుంది. తొండం తాకిస్తే పది. ఇదిగాక అరటిపళ్లు, చిలకడదుంపలు, చెరకు ముక్కలు వస్తాయి. పాపం ఒకపూట తిండి అదే సంపాయించుకుంటుంది. వారానికో రోజు అంబారీ ఉంటుంది. తలకి వంద. దాని ఖర్చులు, మావటీని అదే భరిస్తోంది. అంతో ఇంతో ఆశ్రమానికీ ఇస్తోంది. పైగా పేరు...’’
  
 ‘‘అది నిజమేలెండి. అదొచ్చాక మిమ్మల్నంతా ఏనుగుస్వామి అంటున్నారు. నాక్కూడా ఏదైనా దారి చూపించండి. అనుగ్రహ భాషణలతో బండి నడవడం కష్టమే.’’
  ‘‘మరే! జ్యోతిష్యం ఉంటే దాని ఆదాయం వేరు. విరుగుళ్లుంటాయి కదా.’’
  ‘‘ఔనౌను. అవి బోలెడు ఖరీదు. నేనొక కోతిని చేరదీశా.’’
  ‘‘విన్నాం... విన్నా.’’
  ‘‘అది కొన్నాళ్లు బానే ఉంది. ఆంజనేయస్వామి అంశగా మావాళ్లు కథనాలు ప్రచారంలోకి తెస్తుండగా, ఎవడో గిట్టనివాడు దానికి కల్లు అలవాటు చేశాడు.’’
  
 ‘‘చూశారా, లోకం పాపిష్టిది. ఆ తర్వాత?’’
  ‘‘దానికి కల్లు దొరక్కుండా కట్టడి చేశా. ఇంకేముంది, నామీద ఆగ్రహించి అప్పట్నించి నానా అల్లరీ మొదలుపెట్టింది. నేను అ.భాషణం చేస్తుంటే ఎదురుగా ఎత్తుగా కూచుని వెక్కిరించడం, కాయలు పిందెలు నామీద విసరడం... చాలా అసభ్యమైన శరీర భాషని ప్రదర్శించడం మొదలుపెట్టింది. చివరకు దాన్ని చూడటం భక్తులకు వినోదంగా మారింది.’’
  ‘‘మరి ఏ అడివికైనా తరిమించెయ్యక పోయారా?’’
  
 ‘‘ఆ ప్రయత్నం కలిసి రాలేదు. ఆఖరికి పెద్దమనుషుల ఒప్పందం ప్రకారం రోజూ రెండు కొబ్బరి చిప్పలు, పది అరటిపళ్లు పెట్టేలా రాజీపడ్డాం. వేళప్రకారం ఆశ్రమానికి దూరంగా ఇవి పెట్టేస్తాం. అయినా అప్పుడప్పుడు తాగొచ్చి అల్లరి చేస్తూనే ఉంటుంది.’’
  ‘‘పోనీ పదో పరకో ఖర్చుపెట్టి సాంతం వదిలించుకోలేకపోయారా?’’
  ‘‘అదో పెద్ద కథ...’’ అని కొంచెం దగ్గరగా వాలి లో-గొంతులో ఆరంభించాడు.
  ఇంతలో ముఖ్యనేత కారుదిగి, అక్కడ నుంచే చేతులు జోడించి వేదికని సమీపించారు. కోతి కథ అక్కడాగింది. ఆ పెద్ద కథ నన్ను రకరకాలుగా తొలుస్తూనే ఉంటుంది.
  
 కలవారి అబ్బాయి
 బాగా డబ్బున్న మిత్రుడి ఇల్లు చక్కని పేకాట కేంద్రంగా భాసిల్లుతోంది. సువిశాలమైన సమశీతల గది, సుఖమైన కుర్చీలు, సమయానికి తగు పానీయాలతో బావుంటుంది. కాకపోతే ఒకే ఒక్క న్యూసెన్స్ ఏమిటంటే, ఏడెనిమిదేళ్ల యజమాని కొడుకు. వాడు చుట్టూ తిరుగుతూ ముక్కలు చూస్తూ కళ్లతో చేతులతో సైగలు చేస్తుంటాడు. వాడిని ఏమీ అనడానికి లేదు. చివరకు ఒక ఆటగాడు వాడిని నివారించగలిగాడు. ఏమిటి  చిట్కా, ఎట్లా కట్టడి చేశారని మిగిలిన చేతులు అడిగాయి. ‘‘ఆ... ఏవుంది. పిల్లవెధవకి సెల్‌ఫోన్ మప్పాను. ఇహ మన జోలికి రాడు’’ అన్నాడాయన.
  
 ఇప్పుడే అందిన ఎస్‌ఎమ్మెస్
 మిషన్ కాకతీయలో చెరువులు నిండుతున్నాయని తెలిసి ఎక్కడెక్కడి కప్పలు వలస వస్తున్నాయిట!
  
 కలెక్షన్ కింగ్
 పౌరాణిక నాటకాలకి తెనాలి పెట్టింది పేరు. అప్పట్లో కిరీటాలు ధరించే హేమాహేమీలంతా తెనాలిలోనే ఉండేవారు. ఆ రోజుల్లో మాధవపెద్ది వెంకట్రామయ్య దుర్యోధన వేషానికి ఫేమస్. పులిపాటి వెంకటేశ్వర్లు అర్జున పాత్రకు ప్రసిద్ధి. రాజరాజు గెటప్‌లో మాధవపెద్ది రంగస్థలానికి కాంతి తెస్తే, పాండవ మధ్యమునిగా పులిపాటి స్టేజికి కళ తెచ్చేవారు. ఒక నాటకాల కాంట్రాక్టరు ట్రూపు నాటకానికి బేరం కుదరక మాధవపెద్దిని కాదని పులిపాటిని బుక్ చేసుకువెళ్లాడు.
 
 తెనాలిలో ఈ రాజరాజు ఇల్లు పార్థుని ఇల్లు ఎదురు బొదురుగానే ఉండేవి. మాధవపెద్ది తమ్ముడూ అని ఆదరంగా పిలిస్తే, పులిపాటి అన్నగారూ అని ఆదరంగా పిలిచేవారు. చీరాలలో తెల్లవారుజామున నాటకం పూర్తికాగానే పులిపాటి ఇంటికి చేరారు. తను లేని నాటకం ఏపాటి రక్తికట్టిందో తెలుసుకోవాలని మాధవపెద్దికి ఆత్రుతగా ఉంది.
  
 సాంతం ఇంట్లో అడుగుపెట్టకుండానే, ‘‘ఏం తమ్ముడూ నాటకం ఎట్లా నడిచింది’’ అంటూ ఎదురింట్లోంచి కేక వినిపించింది. ‘‘బ్రహ్మాండం అన్నగారూ’’ మారు పలికారు పులిపాటి. ‘‘కలెక్షన్ ఏమాత్రం?’’ - మళ్లీ మాధవపెద్ది. ‘‘ముప్పై మూడు బాటా, ఇరవై రెండు నాటు. అన్నీ ఎడంకాలువే’’ అని పులిపాటి జవాబు. పేరుకి ఉద్యోగ విజయాలు నాటకం గాని అయింది పాదుకా పట్టాభిషేకం!
  
 చర్చనీయం
 చంద్రబాబు చైనాలో పర్యటిస్తున్నారు. పెట్టుబడులకు గాలం వేస్తున్నారు. వాళ్లు సానుకూలంగా స్పందిస్తున్నారని కూడా చెబుతున్నారు. నిజానికి చైనావాళ్లు మనవాళ్లే! కవి సమ్రాట్ విశ్వనాథ ఒకచోట రాశారు కూడా. చాలాకాలం కిందట చయనాదులు చేసే చార్వాకం సోకి దూరమైపోయి, కైలాస గిరులు దాటి స్థిరపడిపోయారని, వారే చయనీయులని విశ్వనాథ నొక్కి వక్కాణించారు. ఈ సంగతి వాళ్లకి వివరిస్తే మరింత సానుకూలంగా స్పందిస్తారేమో?
  
 నిజంగానే..
 తన అద్భుతమైన కార్టూన్లతో టైమ్స్ ఆఫ్ ఇండియా పత్రికని సుసంపన్నం చేసిన సుధీర్ తైలాంగ్ పూర్వీకులు తెలంగాణ ప్రాంతీయులు.
  
 పెన్ డ్రాప్స్
  ‘‘మీ నమ్మకమే మా పెట్టుబడి’’
  - ఓం ఫట్ చిట్స్
  ‘‘నూరు శాతం నిజం’’ - ఓ ఖాతాదారుడు.
  నేలను నమ్మితే ఏముందిరా
  నేలను అమ్మితే లాభముందిరా!
 హీరోయిన్లు వెలిసిపోయిన తల్లి వేషాలకు దిగినట్టు - గొప్ప గొప్ప పోస్టులు నిర్వహించినవారు సలహా సంఘాలకు చేరతారు. వాటికి గోళ్లు, పళ్లు ఉండవు.
  - శ్రీరమణ