కవిత
 1
  నీలాంటిదే
  వొక నింగి నీలిమని
  నేనూ తుంచి తెచ్చుకుంటాను
  నిదానంగా కొమ్మని వొంచి పూవుని తెంపినట్టే.
  
  ఎందుకనిపిస్తుందో
  ఎప్పుడూ
  నాదే నాదే అయిన వొక ఆకాశం కావాలనీ,
  నాదే
  నాదే అయిన వొక పూవు కావాలనీ.
  
  2
  నాదీ నీదీ
  నీదీ నాదీ అనుకున్న అనుక్షణం
  తెలుసు కదా, తెలుసు కదా
  యెన్ని ఆకాశాలు చేజారిపోయాయో,
  పొద్దుటి పూలలా.
  యెన్ని పూలు వాలిపోయాయో సాయంత్రపు మట్టిలోకి.
  
  3
  అయినా
  యెందుకో తెంపుకొస్తూనే వుంటాం,
  నీ పూలు నువ్వూ
  నా ఆకాశాలు నేనూ.
   అఫ్సర్