హ్యూమర్ ప్లస్
  
 జీవితమంటే ఒక మారువేషం. మనకు సంబంధం లేని ఏదో వేషంలో జీవిస్తూ ఉంటాం. మనం మారువేషగాళ్లమని మనకు తెలియకపోవచ్చు కూడా. మన వేషాన్ని గుర్తించడం ఎదుటివాడి బాధ్యత. వాడి వేషాన్ని ఎలాగూ మనం గుర్తిస్తాం. ఒకోసారి గుర్తించి కూడా ఇరువైపులా మౌనం పాటిస్తారు. దీన్ని మారుమోసం అంటారు.
  
 మారువేషాల్లో ఎన్టీఆర్‌దే పెద్ద పీట. ఆయన పొడుగాటి గౌను వేసుకుని పిల్లి గడ్డం పెట్టుకుని వస్తే అంత పెద్ద విలన్ నాగభూషణం కూడా గుడ్లు తేలేస్తాడు. అరబ్ షేక్ అనుకుని షేక్ అయిపోయి కోట్లలో బిజినెస్ మాట్లాడేస్తాడు. దేశోద్ధారకులు సినిమాలో బుగ్గకి పులిపిరికాయ అతికించుకుని, గడ్డానికి కత్తిగాటు పెట్టుకుని, ఒక శంకు మార్కు లుంగీ కట్టుకుని ఎన్టీఆర్ వీరంగం చేస్తే విలన్లంతా కుయ్యోమని సోడా సౌండ్ చేస్తారే తప్ప ఒక్కడు కూడా కనుక్కోలేడు. డెన్‌లో సారా పీపాలు, చెక్కపెట్టెలు, నానా తుక్కు సామగ్రి పెట్టుకున్న విలన్లు ఈ పులిపిరి మేకప్‌ని ఎందుకు గుర్తు పట్టలేకపోయారో అర్థమయ్యేది కాదు. కానీ గుర్తుపట్టకపోవడం ప్రజాస్వామ్యంలో ఒక భాగం. సభల్లో సింహాలు కూచుని మేకల హక్కుల గురించి వాదిస్తుంటే మనమెప్పుడైనా గుర్తుపట్టామా? వేటగాళ్ల కన్నీళ్లకు విలువెక్కువ.
  స్వామీజీలు ఎలాగూ పొడుగాటి గడ్డాలు మీసాలతో ఉంటారు కాబట్టి వారికి మారువేషాల అవసరం లేదు. చిన్నప్పుడు మా ఊరికి ఒక స్వాముల వారు వచ్చారు. తేనెపట్టులాంటి గడ్డంతో శిష్య సమేతంగా దిగారు. మా ప్రెసిడెంట్ గారి భార్య నగలతో సహా వెళ్లి తన కష్టాలు తీర్చమని వేడుకుంది. స్వాముల వారు కనికరించారు. కష్టాలతో పాటు ఆమె కూడా మాయమైంది. కమండలం, పావుకోళ్లు శిష్యులకు వదిలి స్వామివారు కూడా వేషం చాలించారు. పనిలో పనిగా తన కష్టాలు కూడా తీరాయని ప్రెసిడెంట్ సంతోషించాడు.
  
 కృష్ణ సినిమాల్లో పెద్దగా మారువేషాలు ఉండవు. రివాల్వర్‌ని లోడ్ కూడా చేయకుండా కాల్చేస్తాడే తప్ప, డైలాగులతో ఫిల్మ్ వేస్ట్ చేయడు. ఇప్పటి సినిమాల్లో మారువేషాలుండవు. సినిమాలో తమ వేషమేంటో హీరోలకే తెలియకపోవడం వల్ల మారువేషం అవసరం లేకపోయింది. ఏది వేషమో, ఏది మారువేషమో అర్థం కానంత గందరగోళంలో ప్రేక్షకులున్నారు. ఇంతకు మునుపు థియేటర్ల బయట తొక్కిసలాట జరిగితే, ఇప్పుడు థియేటర్ల లోపల జరుగుతోంది, ఎగ్జిట్ ఎక్కడుందో తెలియక.
  
 మా స్కూల్లో నందయ్య అని ఒక అయ్యవారు ఉండేవాడు. స్కూల్లోకి రాగానే రాజనాల మాస్క్ తగిలించుకుని వెదురుబెత్తంతో వచ్చేవాడు. ఆ బెత్తం కదిలినప్పుడు గాలే క్రూరంగా మారి జుయ్ మని భయపెట్టేది. అమరకోశంలో శ్లోకం చెప్పమనేవాడు. జీర్ణకోశం తెలుసు కానీ, అమరకోశం మాకేం తెలుసు? గోడకి నిలబెట్టి పిర్రలపై కొట్టేవాడు. అరిస్తే ఇంకా ఎక్కువ పడేవి. ప్రాబ్లమ్ ఉన్నప్పుడు సొల్యూషన్ కూడా ఉంటుంది. గాలి ఆడకపోయినా నాలుగైదు నిక్కర్లు వేసుకొచ్చేవాళ్లం. ఆయన ఇది కనిపెట్టి నిక్కర్లపై దుమ్ము రేగ్గొట్టేవాడు. కవచాలన్నీ దాటుకుని వచ్చి ఆ బెత్తం పిర్రలపై కుడుములు లేపేది. ఆ రోజు ఆయన కొట్టిన ఒక్కో దెబ్బ ఒక్కో అక్షరమై నన్ను కరుణించింది. మరక మంచిదేలాగా మారువేషాలు కూడా ఒక్కోసారి మంచివే. కర్రకి బుర్రకి సంబంధముంది. ఈ సూత్రం ఇప్పుడు స్కూళ్లని దాటేసి సాఫ్ట్‌వేర్ కంపెనీల్లోకి వచ్చేసింది.
  
 ఎవడికి వాడు హీరో అనుకుంటాడు కానీ, చాలామంది హీరో వేషాల్లో ఉండే విలన్లే. కుంభవృష్టి కురిసి మేకప్ చెరిగిపోతే తప్ప మన మొహాలు మనకి సరిగా అర్థం కావు. జీవితం యుద్ధ రంగంగా మారినప్పుడు మారువేషాలు, పరకాయ ప్రవేశాలు ఎలాగూ తప్పవు. కోతిలా కిచకిచలాడినా, కుక్కలా అరిచినా, కొంగ జపం చేసినా, పాములా పాకినా, మొసలి కన్నీళ్లు కార్చినా... ఉదర పోషణార్థం బహకృత వేషం.
  - జి.ఆర్.మహర్షి


 హ్యూమర్ ప్లస్
  
 క్యాప్, విగ్ రెంటికీ మధ్య వైరం వచ్చింది. ఆ రెండూ ఎదురూ-బొదురూ నిలబడి సంవాదం మొదలుపెట్టాయి.  ‘‘సీనియారిటీనైనా గౌరవించు. నువ్వు పుట్టకముందే నేను పుట్టాను. తల గుడ్డ అన్నది ఒక గౌరవ రూపం. తమ ఆత్మాభిమానానికి అది నిదర్శనం. అంతగా ముడిచి కట్టుకోవడం కాస్త కష్టమని టోపీ రూపంలో నన్ను తొడుక్కోవడం మొదలు పెట్టారు’’ అంది క్యాప్.
 
 ‘‘ఎప్పుడొచ్చామన్నది కాదన్నయ్యా... తల మీదకి ఎక్కామా లేదా?! యువర్ ఆనర్ అంటూ గౌరవంగా పిలిపించుకునే వారంతా నన్ను తొడగడం మొదలుపెట్టారు. కావాలంటే పాత పిక్చర్స్ చూడు. పెద్ద పెద్ద న్యాయాధిపతులంతా తమ దర్జా, హోదా చూపడం కోసం నన్ను ధరించారు. నీ లోపం గురించి నువ్వు చెప్పుకున్నావు. టోపీ అంటూ నిన్ను గురించి నువ్వు అన్న మాట అక్షరాలా సత్యం. ఎవడైనా మోసం చేసి పోతే టోపీ పెట్టారని నిన్నే ఈసడించుకుంటుంటారు’’ గొప్పలు పోయింది విగ్.
 ‘‘అప్పుడు జుట్టు ఉన్నా లేకున్నా తొడిగారేమో గానీ ఇప్పుడందరూ వదిలేశారు. కేవలం బట్టతల వాళ్లు మాత్రమే నిన్ను ధరిస్తున్నారు’’ అంది. ‘‘అవును. కాలు పోయిన వారికి జైపూర్ పాదంలా, గుండె కవాటం దెబ్బతిన్నవారికి కృత్రిమ వాల్వ్‌లా ఉపయోగపడుతున్నాన్నేను. నేను ఎవరికైనా జుట్టు వైకల్యం కలిగిందంటే, దాంతో వచ్చే ఆ బట్టతలనే కనిపించనివ్వను. ఒత్తుగా జుత్తు కనిపించేలా చేస్తాన్నేను.’’ అంది విగ్గు.
  
 వెంటనే క్యాప్ అందుకుంది... ‘‘నన్ను తొలగిస్తే గానీ నెత్తిమీద వెంట్రుకలు లేని విషయం కనిపించదు. పైగా చూసిన వారు నాలోపల వెంట్రుకలు ఏ రూపంలో ఉన్నాయోనంటూ ఎవరి ఊహకు తోచిన విధంగా వారు ఊహించుకోవచ్చు. ఆలోచించుకున్న వారికి ఆలోచించినంత. అంటే వాళ్ల ఊహలే హద్దు. అంటే నేను జనాల్లో అంత క్రియేటివిటీ పెంచుతానన్నమాట. అంతెందుకు.. రాత కూడా పతాక శీర్షిక రూపంలో నన్ను తొడుక్కుంటుంది. అందుకే దాన్ని ‘క్యాప్’షన్ అంటారు. ఇక ఒక రాతను నచ్చి వెంట ఉండే పాఠకులను కూడా ‘క్యాప్’టివ్ రీడర్స్ అని పిలుస్తారు. తెల్సా...కానీ నువ్వు... ఎదుటి వాళ్ల ఆలోచనలను పరిమితం చేస్తావు. వాళ్ల ఊహలకు అడ్డుపడతావు. ఒకరి ఊహలకు అడ్డుపడటానికి నీకేం హక్కుంది. పైగా నువ్వు నిజానివి కాదు... అబద్ధానివి’’ అని అరిచింది  క్యాప్.
  
 ‘‘క్యాప్‌వైన నువ్వు చేసేదేమిటి? నువ్వు మాత్రం నిజానికి పాతరేయవా? నిజానికి నువ్వే నిజాన్ని కప్పెడతావు. పైగా నేను అబద్ధాన్ని అన్న ఆరోపణ తప్పు. నేనొక వాస్తవాన్ని. అసలు నేనే ఒక కొత్త వాస్తవాన్ని ఏర్పరుస్తాను. దాంతో నన్ను నెత్తిన పెట్టుకున్న వాడికి ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కలిగిస్తాను. ఆత్మవిశ్వాసాన్ని దెబ్బతీసే నువ్వు గొప్పా... లేక ఆత్మవిశ్వాసాన్ని పెంచే నేను గొప్పా’’ అంది విగ్గు.
  
 ‘‘ఆత్మవిశ్వాసాన్ని కలిగిస్తానంటూ విర్రవీగే నువ్వు అందరికీ అందుబాటులో ఉండవు. నువ్వు చాలా ఖరీదు. నేనేమో చాలా చవక. పైగా అందరికీ దగ్గరగా ఉంటాను. ఏ షాపులోనైనా తేలిగ్గా దొరుకుతాను. అదీ నా పాపులారిటీ’’ అంది క్యాప్.
  
 ఆ రెండూ కొట్టుకుంటున్న సమయంలో ఆ పొరుగునే ఉన్న కళ్లజోడు ఒక మాట అంది. ‘‘మీరూ మీరూ కొట్లాడుకుంటున్నారు గానీ ఇక ఇద్దరూ నోరు మూసుకోండి. నెత్తిమీదికి ఎక్కేలా పెట్టబట్టి నాకో విషయం తెలిసింది. అటు క్యాప్‌నూ, ఇటు విగ్‌నూ కలిపేసి క్యాప్ చివరన జుట్టు ఉండేలా ఒక మిక్స్‌డ్ రూపాన్ని తయారు చేశారు. యూ నో! అది పెట్టుకుంటే ముందు క్యాపూ, వెనక జులపాల క్రాపూ!’’
 
  - యాసీన్