కొత్త జంటకు అరుంధతీ నక్షత్రం చూపిస్తారు. విశ్వనాథ్‌ గారి ఇంటికి వెళ్లొచ్చాక.. ఇదిగో.. ఈ ఇంటర్వ్యూను నూతన వధూవరుల చేత చదివించినా సరిపోతుందని అనిపించింది! డెబ్బయ్‌ ఏళ్ల అన్యోన్య దాంపత్యం. కలహాలూ.. కంప్లయింట్లూ లేని అనురాగబంధం. భక్తితో ఆయన సినిమాలు తీశారు. శ్రద్ధతో ఆమె ఇంటిని నడిపించింది. అందుకే ఆ సినిమాలు.. సప్తపదులు. అందుకే ఈ దంపతులు.. ఆదర్శమూర్తులు. జయలక్ష్మి గారితో పెళ్లికి ముందు మీరు ఎన్ని సంబంధాలు చూశారు? విశ్వనాథ్‌: మాకు అప్పుడు సొంత ఆలోచనలు, ప్రేమలు తెలియవు. పెద్దవాళ్లే చూశారు. మేం చూసింది రెండే సంబంధాలు. ఫస్ట్‌ సంబంధం మా మామయ్య ద్వారా వచ్చింది. ఆయన పని చేసే యజమాని కూతురే తను. అది భలే సరదా అయిన విషయం. అప్పటికే నేను ఆడియోగ్రాఫర్‌గా మద్రాసులో పని చేస్తున్నాను. పిల్లని చూడ్డానికి తెనాలి వెళ్లాను. పెళ్లి చూపులయ్యాక వచ్చి ట్రైన్‌ ఎక్కాం. మా మామయ్య ట్రైన్‌ ఎక్కీ ఎక్కగానే పిల్ల నచ్చిందా? అని అడిగారు. ‘ఆ అమ్మాయి చెల్లి బాగుంది’ అన్నాను. ఇక చూడండీ! తిట్టాడు పట్టుకుని (నవ్వుతూ). ఆ అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటే కోటీ రెండు కోట్ల రూపాయలు ఆస్తి వచ్చేది. అందుకే మా మామయ్య నన్ను తీసుకెళ్లారు. ఏదేతై ఏం ఆ సంబంధం తప్పిపోయింది. రెండో సంబంధం ఖాయం అయింది. చిన్నవయసులోనే పెళ్లి చేసుకున్నారట... ఆ వయసులో పెళ్లి మీకు ఎలా అనిపించింది? విశ్వనాథ్‌: అవును. ‘‘14 ఏళ్ల పిల్లకి, 19 ఏళ్ల పిల్లవాడికి వ్యక్తిత్వం అంటూ ఏర్పడదు. అదే పాతికేళ్లు అయితే ఇద్దరికీ వ్యక్తిత్వం ఏర్పడుతుంది. అప్పుడు క్లాష్‌ వచ్చే అవకాశం ఉంది. ఇప్పుడైతే ఇద్దరూ ఒకేరకమైన మనస్తత్వంతో ప్రయాణం మొదలుపెడతారు. అదే వ్యక్తిత్వం ఏర్పడ్డాక పెళ్లయితే... ఒకటీ క్లాష్‌ వచ్చే చాన్స్‌ ఉంది.. లేకపోతే కాంప్రమైజ్‌ అయి కలసి బతికే చాన్స్‌ అయినా ఉంటుంది. అదే ఇప్పుడనుకోండి  ప్రయాణం సాఫీగా సాగిపోతుంది’’ అని మా సీనియర్‌ అన్నారు. సరే అన్నాను. ఆయన అన్నట్లుగా గొడవలు లేకుండా సంసారం సాఫీగా సాగుతోందా? విశ్వనాథ్‌: గొడవలు ఏమీ లేవు. మా చిన్నప్పటి మాట దేవుడు ఎరుగు.. ఆ తర్వాతా ఎలాంటి గొడవలు లేవు. అంటే.. ‘వ్యక్తిత్వం’ ఏర్పడ్డాక చేసుకునే పెళ్లిలో రిస్క్‌ ఉందంటారా? ఇప్పుడు చాలా పెళ్లిళ్లు ఫెయిల్‌ కావడానికి అదొక కారణం అంటారా? విశ్వనాథ్‌: నా ఉద్దేశంలో అదొక కారణం. ఆ వ్యక్తిత్వమే వైపరీత్యంగా వచ్చిన వ్యక్తిత్వంగా తయారవుతోంది. పెళ్లి కాగానే ‘మీ తల్లిదండ్రులు మనతో కలిసి ఉండాలనుకుంటారేమో.. అదేం కుదరదు. వాళ్ల బతుకు వాళ్లదే. మన బతుకు మనదే’ అని అమ్మాయి చెప్పడం వంటివన్నీ వింటున్నాను. ఒకప్పుడు వీళ్ల బంధువులను వాళ్లు.. వాళ్ల బంధువులను వీళ్లు ప్రేమించేవాళ్లు. విశ్వనాథ్‌గారు పెళ్లి చూపులకు వచ్చిన రోజును గుర్తు చేసుకోండి? జయలక్ష్మి: ఇప్పటిలా అప్పట్లో మాట్లాడుకోవడాలు అవీ ఉండవు కదా. ఏం మాట్లాడలేదు. నాకు పధ్నాలుగు ఏళ్లు ఉన్నాయని మాత్రం గుర్తు. చెన్నైలో ఎక్కడ ఉండేవాళ్లు? జయలక్ష్మి: కోడమ్‌బాకమ్‌లోని వడపళనిలో ఉండేవాళ్లం. అది చిన్న పేటలా ఉండేది. స్టూడియోలు అన్నీ ఎక్కువ  శాతం అక్కడే ఉండేవి. అలానే చాలా మామిడి తోటలు ఉండేవి. జయలక్ష్మిగారు అత్తింట్లోకి అడుగుపెట్టాక మీ అమ్మానాన్న మీతోనే ఉన్నారా? విశ్వనాథ్‌: మా అమ్మానాన్నలకు నేనొక్కడే కొడుకుని. ఇద్దరు కుమార్తెలు ఉన్నారు. మావాళ్లు ఎప్పుడూ నాతోనే ఉన్నారు. మా కోడలి దగ్గర ఉంటేనే నాకు హాయిగా ఉంటుందని మా నాన్నగారు అనేవారు. నా పెళ్లయ్యాకే నా సిస్టర్స్‌ పెళ్లయింది. ఆ తర్వాత వాళ్లు బయటికి వెళ్లిపోయారు. మా నాన్నవాళ్లు, సిస్టర్సే  కాదు.. మా మేనల్లుళ్లు, మా మేనకోడళ్ల పిల్లలు కూడా మా ఇంట్లోనే ఉండి, చదువుకున్నారు. అందరికీ చక్కగా వండిపెట్టి బాగా చూసుకునేది. ఇంటి బాధ్యతలు చూసుకునే విషయంలో మీకు ఏమైనా కష్టంగా ఉండేదా? జయలక్ష్మి: అలాంటిదేం లేదు. మా అత్తగారు, మామగారు మా దగ్గరే ఉండేవారు. ఒక్కడే కొడుకు కదా. వాళ్లు ఉన్నన్నాళ్లు వాళ్లే ఎక్కువగా చూసుకున్నారు. మా మామగారు డబ్బు కవర్‌ని వాళ్ల కొడుకుకి, భార్యకి ఇవ్వకుండా నా చేతికిచ్చేవారు. అందులో ఎంతుందో కూడా చూడకుండా జాగ్రత్తగా లోపల పెట్టేదాన్ని. ఆడపడుచులతో మీరెలా ఉండేవారు? జయలక్ష్మి: వాళ్లకు పెళ్లయినప్పుడు మేం మద్రాసులోనే ఉన్నాం. దాంతో వాళ్ల శ్రీమంతాలకు, కాన్పులకు ఇక్కడికి వచ్చి వెళుతుండేదాన్ని. ఏం చేసినా ఇష్టంగానే చేశాను. మేమంతా అంత బాగుంటాం. ఇంటెడు చాకిరీ చేసిన ఆమె మీద జాలి? విశ్వనాథ్‌: లేదు. సరైన కారణాలకే కష్టపడతోంది కాబట్టి జాలి అనిపించినా.. బయటకు చెప్పుకోదగ్గది కాదు. కష్టపడే ఏ స్త్రీని చూసినా నాకు బాధగానే ఉంటుంది. అందులోనూ అత్తామామలను చూసుకునే కోడలికి అయితే చాలా బాధ్యత ఉంటుంది. అత్తామామలను బాగా చూసుకోవడం, పిల్లలను చదివించడం అన్నీ తనే చూసుకునేది. నా తరఫున వచ్చే బంధువులు ఎవరికీ ఏ లోటూ రానివ్వలేదు. నేను మాత్రం నా వృత్తే పెద్ద బాధ్యత అనుకునేవాడిని. రాత్రీ పగలూ సినిమాలు తప్ప వేరే ఆలోచన ఉండేది కాదు. అందుకని ఇంటి బాధ్యతలు పట్టించుకోలేదు. వాస్తవానికి పట్టించుకోవాల్సిన అవసరం తను కల్పించలేదు. అదొక గొప్ప విషయం. అలా ఇంటి బాధ్యత తీసుకోనందుకు ఇప్పుడు ఏమైనా బాధగా ఉంటుందా? విశ్వనాథ్‌: లేదు. అటునుంచి కంప్లైంట్‌ వస్తే కదా బాధ ఉంటుంది. ఆమె నన్ను ఏనాడూ ఏమీ అనలేదు. ఇంటికి ఇంత చేస్తున్నాను అనే ఫీలింగ్‌ని కూడా ఎప్పుడూ వ్యక్తపరచలేదు. పని ఒత్తిడిని వ్యక్తపరచని ఆమె హ్యాపీగా ఉన్నారా? లేదా... అని తెలుసుకునేవారా? ఆమె తన ఆనందాన్నయినా వ్యక్తపరిచేవారా? విశ్వనాథ్‌: నేను ఎప్పుడూ అడిగింది లేదు. ఆమె తన ఆనందాన్ని కూడా బయటకు చెప్పింది లేదు. తను దేవుడిని నమ్ముతుంది. ఇవాళ మనం ఇది చేస్తున్నాం అంటే అది మనం చేస్తున్నది కాదు.. దేవుడు చేయిస్తున్నది అంటుంది. నేనూ అదే నమ్ముతాను. నేను ‘శంకరాభరణం’ సినిమా తీశానంటే అది నా ప్రతిభ కాదు.. దేవుడు చేయించినదే అనుకుంటాను. ఆ ఒక్క సినిమా అనే కాదు.. ఏ సినిమా అయినా అది నేను ఉద్ధరించినది, ఎవరినో ఉద్ధరించడానికి చేశాననీ అనుకోను. దేవుడికి ప్రసాదం వండేటప్పుడు భక్తితో చేస్తాం. పనిని కూడా నేను అంతే శ్రద్ధగా చేస్తాను.   ఖాళీగా ఉన్నప్పుడు పాత విషయాల గురించి ఆలోచిస్తుంటారా? ఏమీ ఆలోచించను. తిండి గురించే ఆలోచిస్తాను (నవ్వుతూ). అంటే.. మీరు భోజనప్రియులా? ఆ భోజన ప్రియత్వం లేకపోతే మంచి సినిమాలు తీయలేం. భోజనం  వెరైటీగా, ఆస్వాదించేలా ఉండాలని ఎలా అయితే అనుకుంటామో అలానే తీసే సినిమాలు కూడా వెరైటీగా ఉండాలనుకుంటాం. సాధారణంగా వ్యక్తిగత జీవితం సినిమాల్లోనూ రిఫ్లెక్ట్‌ అవుతుంది. సపోజ్‌ నేను ఉమనైజర్‌ అయ్యుండి, మద్యం తాగే వ్యక్తిని అనుకోండి.. అది ఎంతో కొంత నేను తీసే సినిమాల్లో రిఫ్లెక్ట్‌ అవుతుందని నా ఉద్దేశం. మా ఇంటి వాతావరణం బాగుండేది. అందుకే పనిని బాగా చేయగలిగాను. ప్రతి మగాడి విజయం వెనకాల స్త్రీ ఉంటుందంటారు.. మీ విజయాలకు కారణం మీ శ్రీమతి? ‘బిహైండ్‌ ఎవ్రీ సక్సెస్‌ఫుల్‌ మ్యాన్‌ దేరీజ్‌ ఎ ఉమన్‌ ఆల్వేస్‌’ అంటారు. కాదు.. అసలు మనిషి మనుగడే స్త్రీ మీద ఆధారపడి ఉంటుందని నేను నమ్ముతాను. ఇప్పుడు ఒక డాక్టర్‌ ఉన్నాడనుకోండి.. ఇంట్లో అతడిని నసపెట్టి పంపిస్తే ఇక ఆపరేషన్‌ ఏం సరిగ్గా చేయగలుగుతాడు. ఇంటి ప్రభావం అతనిమీద పడుతుంది. నేను స్త్రీ పక్షపాతిని. ఒక సామ్రాజ్యాన్ని ఏలినంత పని ఉంటుంది గృహిణికి. పొద్దున ఐదు గంటలకు నిద్రలేస్తే రాత్రి పదిన్నర పదకొండు గంటల వరకూ పని చేస్తుంటారు. మీ బెటరాఫ్‌కి వంట బాగా వచ్చా? (నవ్వుతూ) బ్రహ్మాండంగా చేస్తుంది. మా నాన్నగారికి కూతుళ్ల వంటకన్నా కోడలి వంటే ఇష్టంగా ఉండేది. 14 ఏళ్లకే పెళ్లి చేసుకున్నారు. అప్పటికే వంట నేర్చుకున్నారా? జయలక్ష్మి: అమ్మవాళ్ల ఇంట్లో అసలు వండేదాన్ని కాదు. అయితే పెళ్లి నాటికి వంట ఎలా చేయాలో కొంచెం అవగాహన ఉంది. పెళ్లి చేసే ముందు అమ్మలు వంట నేర్చుకోమని చెబుతారు కదా. అలా అవగాహన వచ్చింది. మా అన్నయ్యగారికి నేనంటే చాలా ప్రేమ. మా అమ్మ నాకు పని చెబితే అన్నయ్య వచ్చి చేసేవాడు. ‘దానికి చెప్పిన పనులు నువ్వు చేస్తావేరా?’ అనేవారు. అత్తగారింట్లో మా అత్తగారు, మా ఆడపడుచులు అందరూ ఉండేవారు. మా అత్తగారు చేస్తుంటే చూసి నేర్చుకున్నాను. మడి కట్టుకుని పెద్దవాళ్లే ఎక్కువగా వంట చేసేవారు. ఇప్పుడు మేడమ్‌ వంట చేయడం మానేశారు కదా.. అదేమైనా వెలితిగా ఉంటుందా? విశ్వనాథ్‌: లేదు. ఎందుకంటే మా కోడళ్లు కూడా అంత బాగా వంట చేస్తారు. మాదేమీ పెద్ద హై సొసైటీ కాదు కదా. మా కోడళ్లు మధ్యతరగతి నుంచి వచ్చినవాళ్లే. పుట్టింట్లో కొంత నేర్చుకుని అత్తింటికి వచ్చారు. అత్తకి అనుభవం ఉంది కాబట్టి కొన్ని సూచనలు చెబుతారు. దాంతో బ్రహ్మాండంగా వంట చేయడం అలవాటయింది. ‘మాది హై సొసైటీ కాదు’ అన్నారు. కళాతపస్వి విశ్వనాథ్‌గారు ‘మిడిల్‌ క్లాస్‌’ ఎలా అవుతారు? విశ్వనాథ్‌: మేం ఎప్పుడూ మధ్యతరగతి వ్యక్తుల్లానే ఫీలవుతాం. నిజం చెప్పాల్సి వస్తే.. నేను డైరెక్టర్‌ అయిన పదేళ్లకు కారు కొన్నాను. మేడమ్‌ కూడా అడగలేదా? విశ్వనాథ్‌: వాళ్లకి కారు ఉంది.. మనకు లేదేంటి? వాళ్లకు కలర్‌ టీవీ ఉంది.. మనకు లేదేంటి? వాళ్లకు వాషింగ్‌ మిషన్‌ ఉంది.. మనకు లేదేంటి? ఇలాంటివన్నీ ఎప్పుడూ అడగలేదు. నగలు అడిగేవారా? విశ్వనాథ్‌: లేదు. పత్రికల్లో నచ్చిన నగ కనిపిస్తే.. అది చూపించేది. ఆ నగ బాగుందనేది కానీ కొనివ్వమని మాత్రం అడిగేది కాదు. నేను కూడా చూపించిన ప్రతి నగా కొనేవాణ్ణి కాదు. ఒకటీ రెండూ కొనిపెట్టేవాణ్ణి (నవ్వులు). ఆ పదేళ్లల్లో సొంత కారు ఉండాలని మీకూ అనిపించలేదా? జయలక్ష్మి: మన బడ్జెట్లు మనకు తెలిసినప్పుడు ఏమడుగుతాం? అయినా నాకు పెద్దగా ఆశలు లేవు. అవి కావాలి.. ఇవి కావాలని కూడా తెలియదు. మాది సామాన్యమైన కుటుంబం. ఉన్నవాటిలో మంచివి దాచుకోవడం.. అవసరానికి వాడుకోవడం.. అలా పెరిగాం. అది లేదనే గోల... ఇది ఉందనే గర్వం కూడా లేదు. ఆర్థిక వ్యవహారాలన్నీ ఎవరు చూసుకుంటారు? విశ్వనాథ్‌: మా పెళ్లయ్యాక కూడా చాన్నాళ్లు మా నాన్నగారే ఆర్థిక వ్యవహారాలు చూసుకున్నారు. పొదుపు విషయానికి వస్తే.. ఏది అవసరమో అది లోటు లేకుండా చేసుకుంటాం. అప్పట్లో నేను తీసుకున్న పారితోషికం చాలా తక్కువ. ఎందుకంటే నేను తీసినవన్నీ దాదాపు రిస్కీ సబ్జెక్టులే. అలాంటి కథలతో నిర్మాత సినిమా తీయడమే గొప్ప అని నా ఫీలింగ్‌. ‘సిరివెన్నెల’, ‘మాంగల్యానికి మరో ముడి’ వంటి సినిమాలన్నీ రిస్కే. ఆ రిస్క్‌ తీసుకుంటున్నారు కాబట్టి ప్రొడ్యూసర్‌ ఎంత ఇస్తే అంత తీసుకునేవాణ్ణి తప్ప ఇంత కావాలని అడిగేవాణ్ణి కాదు. తీసుకునేదే తక్కువంటే.. అందులోనే కొంతమంది ఎగ్గొట్టేవారు. ఆర్థిక బాధ్యతలు మామగారికి అప్పజెప్పినందుకు జయలక్ష్మిగారు ఏమీ అనలేదా? విశ్వనాథ్‌: అబ్బే లేదు. మనీ విషయమే కాదు.. దేనికీ కంప్లైంట్‌ చేయలేదు. ఇప్పుడు మీరేమైనా చెబితే నేర్చుకుంటుందేమో (నవ్వుతూ). మీ ఇద్దరి అబ్బాయిలను సినిమాలకు దూరంగా ఉంచారు. అది ఎవరి నిర్ణయం? జయలక్ష్మి: ఆయన ఎన్నో సినిమాలు చేశారు. కొందరు డబ్బులు ఎగ్గొట్టారు. ఇవ్వలేని పరిస్థితుల్లో వాళ్లు ఉన్నప్పుడు మనం అడగలేం కూడా. అదే ఉద్యోగం అనుకోండి.. నెలకింత అని కరెక్ట్‌గా వచ్చేస్తుందనుకున్నాం. ఒకవేళ మా అబ్బాయిలకు ఆసక్తి ఉంటే ఆలోచించేవాళ్లమేమో. ప్రస్తుతం ఇద్దరి ఆరోగ్యం ఎలా ఉంటోంది? జయలక్ష్మి: బాగానే ఉంది. నేను ఎవరైనా మనిషి సహాయంతో నడుస్తాను. విశ్వనాథ్‌: నేను మనుషుల సహాయంతో నడుస్తాను. (నవ్వుతూ). ఫైనల్లీ... ‘సెవన్‌ ఇయర్స్‌ ఇచింగ్‌’ అంటారు.. అంటే పెళ్లయిన ఏడేళ్లకే ఒకరంటే ఒకరికి విసుగు వస్తుందంటారు. మీది ‘సప్తపది’.. 70 ఏళ్ల వైవాహిక జీవితం. ‘హ్యాపీ మ్యారీడ్‌ లైఫ్‌’ గురించి కొన్ని టిప్స్‌? విశ్వనాథ్‌: సెవన్‌ ఇయర్స్‌ ఇచింగ్‌ అనేది యూనివర్సల్‌గా కరెక్ట్‌ కాదు. పిచ్చి ఆలోచనలు ఉన్నవాళ్లకు ఏడేళ్లు అక్కర్లేదు, మూడేళ్లకే విసుగు రావచ్చు. సినిమాల్లో పని చేసేటప్పుడు ఇంకా త్వరగా రావచ్చు. మేం ఇమాజినేషన్‌లో వర్క్‌ చేస్తాం. గ్లామర్‌ ఫీల్డ్‌ కూడా. ‘విల్‌ పవర్‌’ ముఖ్యం. బంధం పటిష్టంగా ఉండాలంటే మనం కరెక్ట్‌గా ఉండాలి. మంచి ఆలోచనలు ఉన్నవాళ్ల బంధం ఎప్పటికీ బాగుంటుంది జయలక్ష్మి: ఇద్దరి మధ్య ప్రేమ, అవగాహన ముఖ్యం. – డి.జి. భవాని ఇంటర్వ్యూ జరుగుతున్న సమయంలో వారి చిన్నకోడలు గౌరీమోహిని అక్కడే ఉన్నారు. పెద్ద కోడలు లక్ష్మి, చిన్న కోడలు గౌరీమోహిని ఇద్దరూ మనస్పర్థలు లేకుండా ఉంటారని విశ్వనాథ్‌ దంపతులు అన్నారు. గౌరీ మోహిని ఏమంటారంటే.. ఈ ఇంటికి కోడలు అయినందుకు మీ ఫీలింగ్‌ ఏంటి? గౌరీ మోహిని: ఆ క్రెడిట్‌ మా పెద్దనాన్నగారికి వెళ్తుంది. ఆయన ద్వారానే సంబంధం వచ్చింది. మేమంతా చాలా హ్యాపీగా ఉంటాం. మీ అత్తగారు తన అత్తామామలతో ఉన్నట్లే... ఇప్పుడు మీరు మీ అత్తమామలు, తోడికోడలితో ఉంటున్నారు కదా... ప్రైవసీ లేదు అనిపిస్తుందా? ఆ ఫీలింగ్‌ ఏం లేదు. మా అమ్మవాళ్లది కూడా ఉమ్మడి కుటుంబమే. అత్తను ప్రతిదీ అడిగి చేయాలా... అని ప్రస్తుత జనరేషన్‌కి అనిపిస్తుంటుంది కదా... సంపాదిస్తున్నారు కాబట్టి అనిపించొచ్చేమో? అయితే సంపాదించినా సంపాదించకపోయినా పెద్దవాళ్ల సలహా అడిగి చేస్తే తప్పు కాదని నా అభిప్రాయం. మీ అత్తగారు చెప్పేవాటిలో ది బెస్ట్‌ అనదగ్గది? అత్తగారు ఎప్పుడూ ‘మనం నది ఒడ్డున ఉన్న చెట్టులా ఉండాలి’ అంటారు. నీళ్లు ఎంత వేగంగా వచ్చినా కూడా స్థిరంగా నిలబడి ఉండాలంటారు. మావయ్యగారు క్రియేటివ్‌ ఫ్లోలోకి వెళ్తే అందుకోలేం. ఎప్పుడూ తీరిక లేకుండా సినిమాలతోగడిపేవారు. ఈయన ఫ్రీ అయితే నాతో టైమ్‌ స్పెండ్‌ చేస్తారు అనుకున్న సందర్భాలేమైనా? జయలక్ష్మి:  అమ్మో ఫ్రీ అయిపోతే ఎలా?  సినిమాలు తీయడమే ఆయన ఉద్యోగం కదా. ఆ ఉద్యోగం నుంచి ఫ్రీ అయితే ఇల్లు గడిచేదెలా? విశ్వనాథ్‌గారు పని చేసిన హీరోయిన్లందరూ గొప్ప గొప్ప హీరోయిన్లు.. అందగత్తెలు కూడా. ఆ విషయంలో ఏదైనా భయంగా ఉండేదా? జయలక్ష్మి:  అసలు ఆ ఆలోచనా విధానమే లేదు. ఏ వ్యక్తికైనా ఆలోచనలు బాగుండాలి. ఒకరి మీద ఒకరికి నమ్మకం ఉండాలి. అప్పుడు అనుమానాలు, భయాలు ఉండవు. టైమ్‌పాస్‌ కోసం  ఏం చేస్తారు? కె. విశ్వనాథ్‌: మా ఇంట్లో చాలా త్వరగా నిద్ర లేస్తాం. అందుకని పదకొండు గంటలకల్లా ఫ్రీ అయిపోతాం. ఇదిగో ఇలా హాలులో కూర్చుని టీవీ చూస్తాం. తను చాగంటి, గరికపాటి, తమిళంలో స్కంద కవచం.. వంటివన్నీ చూస్తుంది. పదకొండు గంటలకల్లా తన గదిలోకి వెళ్లిపోతుంది. హమ్మయ్య అనుకుంటాను. ఎందుకంటే నాకు వంటల కార్యక్రమాలు ఇష్టం. తను అలా గదిలోకి వెళ్లగానే నేను వంటల ప్రోగ్రామ్‌ పెట్టుకుంటా (నవ్వుతూ).

తుర్లపాటి పద్మావతి 86 ఏళ్లు. అడిదం బాలాత్రిపుర సుందర స్వరాజ్య రాజ్యలక్ష్మి 88 ఏళ్లు. మల్లంపల్లి రమా జయలక్ష్మి 90 ఏళ్లు. ఈ ముగ్గురు అక్కచెల్లెళ్లకు వీరి కుటుంబ సభ్యులు ఈ నెల 15న విజయవాడలో ‘సహస్ర చంద్ర దర్శన వేడుక’ జరుపుతున్నారు. సహస్ర చంద్ర దర్శనం అంటే.. వెయ్యి పున్నములను చూసిన వయసును కలిగి ఉండటం. ముగ్గురు కాబట్టి మూడు వేల పున్నముల సంబరం ఇది!! ఈ సందర్భంగా వీరిని ‘సాక్షి’ పలకరించింది. మల్లంపల్లి రమా జయలక్ష్మి అన్నయ్య తరవాత మేం ఎనిమిది మంది ఆడపిల్లలం. మా చిన్నప్పుడే నాన్నగారు పోయారు. నేను ఐదో అమ్మాయిని. మా పెద్దక్కయ్య పెళ్లి అయిన కొత్తల్లోనే అన్నయ్య కన్ను మూయడంతో, నా మీద కుటుంబ బాధ్యత పడింది. నేను ఎస్‌ఎస్‌ఎల్‌సి చదివాను.  టైప్‌ నేర్చుకుని, ఉద్యోగంలో చేరాను. ఇంటి బాధ్యతల కారణంగా నేను పెళ్లి చేసుకోలేదు. నాలుగో బావగారు నన్ను పిడబ్లు్యడి ఆఫీసులో టైపిస్టుగా చేర్పించారు. అక్కడ నేను ఒక్కర్తినే అమ్మాయిని. సూపరింటెండెంట్‌ పదవి వరకు అంచెలంచెలుగా ఎదిగి, ఆ పదవిలోనే రిటైర్‌ అయ్యాను. ఆ ఉద్యోగంలో ఉన్నప్పుడే చెల్లెళ్ల పెళ్లిళ్లు చేశాను. సహస్ర చంద్ర దర్శనం కార్యక్రమం గురించి విన్నాను కాని, ఎన్నడూ చూడలేదు. మా చెల్లెలి కొడుకు ఇలాంటి కార్యక్రమం మా ముగ్గురికి కలిపి చేయడం చాలా సంతోషంగాను, ఆశ్చర్యంగానూ ఉంది. ఎలా జరుగుతుందా అని ఎదురు చూస్తున్నాను. మా తరంలో మేం ముగ్గురమే మిగిలాం. కుటుంబాలు పూర్వపు పద్ధతిలో ఉంటేనే బాగుంటుంది. అలా ఉండటం వల్లే ఈ రోజు మాకు ఈ పండుగ జరుగుతోందని నేను అనుకుంటున్నాను. తుర్లపాటి పద్మావతి ఏలూరులో గవర్నమెంటు స్కూల్‌లో చదువుకున్నాను. స్నేహితులతో స్కిప్పింగ్, త్రోబాల్‌ ఆడేదాన్ని. మేం అందరం ఆడపిల్లలమే అయినా నాన్నగారు ఎన్నడూ విసుక్కునేవారు కాదు. బాల్యమంతా చాలా సంతోషంగా, యాక్టివ్‌గా గడిచింది. స్కూల్‌లోనే కోలాటాలు, గొబ్బి పాటలు అన్నీ నేర్చుకునేవాళ్లం.  చిన్నప్పడు అక్కచెల్లెళ్లు కొట్టుకోవడం సహజమే కదా. ఇప్పుడు ఈ పండుగలాంటి కార్యక్రమం చాలా ఆనందంగా ఉంది. మేం కలలో కూడా ఊహించని వేడుక. మా అక్కయ్య కొడుకు చేస్తున్నాడు. పెళ్లయ్యాక సంసారం బాధ్యతలు, అత్తగారు, మావగారు, ఆడపడుచులు..  ఇంటికి ఎవరు వచ్చినా ఆదరించడం, కష్టసుఖాలు పంచుకోవడం... ఉమ్మడి కుటుంబంలో అలవాటయ్యాయి. ఇప్పుడే పండుగ జరగబోతోందంటే ఆనందంతో నా కళ్లు చెమరుస్తున్నాయి   అడిదం స్వరాజ్య రాజ్యలక్ష్మి   మా అబ్బాయి మాకు సహస్ర పూర్ణ చంద్ర దర్శన కార్యక్రమం చేయడం సంతోషంగా ఉంది. ఇంతకుముందు మా పెద్దక్కయ్య పెద్ద కొడుక్కి జరిగినప్పుడు ఈ కార్యక్రమం చూశాను. ఇప్పుడు ప్రత్యక్షంగా మాకు జరుగుతోంది కాబట్టి ఆనందంగా ఉంది. మా అక్కచెల్లెళ్ల మధ్యన ఉండే అనుబంధం కారణంగానే మా అబ్బాయి మా వాళ్లను కూడా కన్నతల్లిలాగే చూసుకుంటాడు. ఈ విధంగా ముగ్గురికి ఒకేసారి ఈ పండుగ బహుశా.. అరుదుగా జరుగుతుందేమో. సంభాషణ: వైజయంతి పురాణపండ  ఫొటోలు: విజయకృష్ణ, సాక్షి, విజయవాడ ముగ్గురమ్మలు ముగ్గురు అమ్మలకు ఈ కార్యక్రమం చేస్తున్నందుకు చాలా సంతోషంగా ఉంది. చిన్నప్పటినుండి ఉమ్మడి కుటుంబాలలో పెరగటం, కష్టం ఎలా ఉంటుందో ప్రత్యక్షంగా చిన్నప్పటి నుండి అనుభవించటం, ఆ సమయంలో అమ్మ కష్టపడి కుటుంబాన్ని నడిపించటం... ఈ కారణాలన్నిటితో పెద్దల మంచి చెడులు చూడాలన్న తపన నాలో కలిగింది. వాళ్ల సంతోషమే నా సంతోషం. వాళ్ల కళ్లల్లో కనిపించే ఆనందం, పసి పిల్లల కళ్లల్లో ఆనందం ఒకే రకంగా ఉంటుంది. ఇప్పుడు వీళ్లే నాకు పిల్లలు.   అడిదం కృష్ణమోహన్‌ (అడిదం రాజ్యలక్ష్మి కుమారుడు)

చెన్నై, పెరంబూరు: నటి జయలక్ష్మి రాజకీయరంగప్రవేశం చేసింది. ఈమె బుధవారం కేంద్రమంత్రి పొన్‌ రాధాకృష్ణన్‌ సమక్షంలో బీజేపీలో చేరింది. ముత్తుక్కు ముత్తాగ, పాండినాటి కుటుంబత్తార్, వేట్టైక్కారన్‌ వంటి కొన్ని చిత్రాల్లో నటించిన జయలక్ష్మి ప్రియానవలే వంటి  కొన్ని టీవీ సీరియళ్లలోనూ నటించింది. అలాంటిది హఠాత్తుగా రాజకీయాలపై దృష్టి సారించి  బీజేపీ తీర్థం పుచ్చుకుంది. జయలక్ష్మి మాట్లాడుతూ తమిళనాడులో డ్రావిడ పార్టీలున్నా అవినీతి రాజ్యమేలుతోందని అంది. అందుకే ఏదైనా జాతీయ పార్టీలో చేరి సేవలందించాలని భావించానంది. అంతే కాకుండా తాను ప్రధాని నరేంద్రమోదికి వీరాభిమానినని పేర్కొంది. బీజేపీలో చేరాలన్న ఆసక్తి చాలా కాలంగా ఉందని తెలిపింది.నరేంద్రమోది తమిళనాడుకు ఇస్తున్న ప్రాధాన్యతను చూసి బీజేపీలో చేరానని చెప్పింది. తమిళనాడులో కమలం వికసించడానికి తాను శాయశక్తులా ప్రయత్నిస్తానని చెప్పింది. చైనా అధ్యక్షుడితో ప్రదానమంత్రి మహాబలిపురంలో కలయిక ప్రపంచదేశాల దృష్టిని ఆకర్షించిందని అంది. తాను ఇప్పుటికే సినీ రంగంలో ఉంటూ సామాజిక సేవ చేస్తున్నాననీ, ఇప్పుడు జాతీయపార్టీలో చేరి ప్రజలకు మరింత  సేవలందించవచ్చునని నటి జయలక్ష్మి పేర్కొంది.

సాక్షి, అమరావతి: పల్నాడులో ప్రశాంత వాతావరణాన్ని విచ్ఛిన్నం చేసేలా ఎవరు ప్రవర్తించినా సహించబోమని గుంటూరు రూరల్ ఎస్పీ ఆర్‌. జయలక్ష్మి హెచ్చరించారు. బుధవారం ఆమె విలేకరులతో మాట్లాడుతూ.. ఛలో ఆత్మకూరు కార్యక్రమానికి వైఎస్సార్‌సీపీ నేతలు అనుమతి అడిగినా, శాంతిభద్రతల దృష్ట్యా అనుమతి ఇవ్వలేదని తెలిపారు. టీడీపీ నాయకులు అసలు ఎలాంటి అనుమతి అడగలేదని, కేవలం మీడియాలో వచ్చిన కథనాల ఆధారంగా బందోబస్తు ఏర్పాటు చేశామని వెల్లడించారు. నిబంధనలను అతిక్రమిస్తే ఎవరిపైనైనా కఠినచర్యలు తీసుకుంటామని స్పష్టం చేశారు. వైన్ డీలర్స్ అసోసియేషన్ హాలులో ఉన్న తమ వారికి భోజనాలు రానివ్వటం లేదని టీడీపీ అధినేత చంద్రబాబు చేసిన ఆరోపణల్లో వాస్తవం లేదన్నారు. అక్కడ ఉన్న వారంతా భోజనాలు చేశారని ఇప్పుడు కూడా చేస్తూనే ఉన్నారని ఎస్పీ జయలక్ష్మి చెప్పారు.        బాబు ఇంటి వద్ద జర్నలిస్టులు ధర్నా టీడీపీ అధినేత చంద్రబాబు ఇంటి ముందు జర్నలిస్టులు ధర్నాకు దిగారు. తమకు అనుకూలంగా ఉన్న వారినే చంద్రబాబు తన ఇంట్లోకి పిలిపించుకున్నారని జర్నలిస్టులు ఆగ్రహం వ్యక్తం చేశారు. విలేకరుల పట్ల వివక్ష  విడనాలంటూ గేట్ ఎదుట రోడ్డుపై పాత్రికేయులు బైఠాయించారు. మీడియా పట్ల పక్షపాత వైఖరి సరికాదని అన్నారు. మీడియాను అడ్డుకోవటంలో తమ ప్రమేయం ఏమీ లేదని, టీడీ జనార్దన్ చెప్పిన ఛానల్స్ ప్రతినిధులనే చంద్రబాబు ఇంటిలోకి అనుమతించినట్టు పోలీసులు తెలిపారు. టీడీ జనార్దన్ అనుమతి తీసుకొంటే మిమ్మల్నీ లోనికి అనుమతిస్తామని పోలీసులు చెప్పడం గమనార్హం. (చదవండి: రెచ్చిపోయిన అచ్చెన్నాయుడు)

దాసరి నారాయణరావు, మోహన్‌బాబు, అన్నపూర్ణ, జయలక్ష్మి...ప్రధాన పాత్రలు పోషించిన సినిమాలోని కొన్ని దృశ్యాలు ఇవి. సినిమా పేరేమిటో చెప్పుకోండి చూద్దాం... మొదటి ప్రపంచ యుద్ధం, రెండవ ప్రపంచ యుద్ధం కలిసికట్టుగా వచ్చినట్లున్నది అక్కడి పరిస్థితి.‘‘తక్షణం ఇల్లు ఖాళీ చేయాల్సిందే’’ అని ఒంటికాలి మీద లేచి వార్నింగ్‌ల మీద వార్నింగ్‌లు ఇస్తున్నాడు  ఇంటోనరు (ఇల్లు+ ఓనరు).‘‘ఒక్క పదిరోజులు ఆగండి’’ అన్నది ఆ ఇల్లాలు భయం భయంగా.‘‘వీల్లేదు. ఈ క్షణం ఖాళీ చేయాల్సిందే. నన్ను వెధవ అనుకుంటున్నాడా....దద్దమ్మ అనుకుంటున్నాడా...చవట అనుకుంటున్నాడా....వాజమ్మ అనుకుంటున్నాడా...అసలు ఏమనుకోవడం లేదా’’ అంటూ కేకలేస్తున్నాడు ఓనరు.అనుకున్నాడో లేదో తెలియదుగానీ ‘‘నమస్కారం గురూ’’ అని ఒక న‘మస్కా’ర బాణం విసిరాడు అద్దెదారు ఆచార్య. ఆచార్యను చూడగానే మరింత ఎత్తు ఎగిరాడు  ఇంటోనరు.‘‘ఏం పెద్దమనిషివయ్యా బుద్ధిలేదా’’ అని తిట్టాడు. ఉందా లేదా అని చెప్పలేదుగానీ ‘‘చదువుకున్నావు బుద్ధి లేదు. పెద్ద మనిషిని అలా నిలబెట్టి మాట్లాడతావా! వెళ్లి కాఫీ పట్రా’’ అని అరిచి ‘‘లోనికి రండి సార్‌’’ అని ఇంటి యజమానిని సాదరంగా ఇంట్లోకి ఆహ్వానించాడు ఆచార్య.ఇక్కడ మనం ఆచార్య గురించి చెప్పుకోవాలి. కాస్త అటు ఇటుగా ‘కన్యాశుల్కం’లో గిరీశంలాంటి వాడు. మండు వేసవిలో కూడా చలికోట్లను బ్లాక్‌లో అమ్మగల నేర్పరి.‘‘ఏంటి సార్, ఆపరేషన్‌ చేయించుకున్నాక ఇలా అయ్యారు. ఏనుగులా ఉండేవారు పీనుగులా అయ్యారు’’ సానుభూతిగా అన్నాడు ఆచార్య.‘‘నీ మాటల్లో పడడానికి నేనేమైనా పిచ్చొడ్ని అనుకుంటున్నావా! అద్దెయ్యా....మూడు నెలల అద్దెయ్యా...మార్యాదగా ఇస్తావా లేకపోతే ఖాళీ చేస్తావా!’’ కరాఖండిగా,  కఠినంగా అరిచాడు ఇంటి యజమాని.‘‘ఎందుకు సార్‌ అంత గట్టిగా అరుస్తారు. పాపం మీకు అసలే బ్లడ్‌ప్రెషర్‌. పొరపాటును మీకు గుండె నొప్పి వచ్చిందనుకో...ఫినిష్‌’’ అంటూ ఇటీవల ఎవరెవరు హార్ట్‌ ఎటాక్‌లతో చనిపోయింది పేర్లు, వృత్తితో సహా లిస్ట్‌ చదివాడు.ఈ దెబ్బకు ఇంటి ఓనరు భయంతో బిక్కచచ్చాడు.‘‘అన్నట్లు మీరు అమెరికా వెళ్లాలనుకుంటున్నారు కదా... మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మీ చెయ్యిని ఒకసారి ఇవ్వండి’’ అడిగాడు ఆచార్య.‘‘దానికేం...తప్పకుండా చూడు’’ అని చెయ్యి ఇచ్చాడు  ఇంటి యాజమాని. ‘‘మీరు కొత్త ఇంట్లోకి వెళ్లి ఎన్నాళ్లయింది?’’‘‘మహా అయితే ఆర్నెల్లు అవుతుంది’’‘‘మరో ఆరు నెలల్లో నువ్వు పోతావు గురూ...’’ఇంటి యజమాని గుండెల్లోకి పిడుగు నేరుగా దూరింది. 60 లీటర్ల కన్నీరయ్యాడు.‘‘బావి ఎక్కడ తవ్వారు?’’‘‘మూలలో...’’‘‘ఏ మూలా? దక్షిణంలోనా....దానికి శాంతి చేయాలోయ్‌. ఓ పనిచెయ్‌. ఇప్పుడు నువ్వు వెళ్లిపో. నీ వెనకాలే నేను వస్తాను. నీ ఇంట్లో అన్నీ చూస్తాను. శాస్త్రోక్తంగా ఎక్కడ శాంతి చేయాలో అక్కడ చేస్తాను’’‘‘త్వరగా వచ్చేస్తావుగా’’ భయంభయంగా అన్నాడు ఇంటి యజమాని.‘‘నీ పని తప్ప నాకు వేరే ఏ పని ఉందోయ్‌... ఇదిగో ఒక పదిరూపాయలు ఉంటే ఇవ్వు’’ అడిగాడు ఆచార్య.వేరే సందర్భంలో అయితే ఎలా స్పదించేవాడో తెలియదుగానీ... ఇప్పుడు మాత్రం ఇరౖవై రూపాయలు తీసి...‘‘ఇరవై రూపాయల నోటే ఉంది’’ అన్నాడు ఇంటి యజమాని.‘‘ఉంటే ఏమవుతుంది! పూజకు మొత్తం 180 అవుతుంది. 20 రూపాయలు పోగా....160 మిగులుతుంది. ఆ డబ్బులు నువ్వు నాకు బాకీ అన్నమాట. ఫరవాలేదు. నీ మీద నాకు నమ్మకం ఉంది. ఇంటికి వచ్చి తీసుకుంటాలే’’ అన్నాడు ఆచార్య.కళ్ల ముందు భయం తప్ప యజమానికి ఏదీ కనిపించడం లేదు. ‘‘ఏమిటో’’ అనుకుంటూ వచ్చిన దారిన వేగంగా వెనక్కి వెళ్లాడు యజమాని.పాలవాడిని చూడగానే ఆచార్య బుర్ర బంపర్‌ ఐడియాతో మురిసిపోయింది.‘‘ఏమోయ్‌ నారాయణ ఇట్రా’’ అని పిలిచాడు.‘‘ఏమిటి బాబూ’’ అడిగాడు నారాయణ.‘‘ఏమిటయ్యా ఇది. నీ దగ్గర నేను బాకీ ఉన్నాను. నువ్వు అడగవు. నా దగ్గర తీసుకోవు’’ అన్నాడు ఆచార్య.‘‘మీలాంటి పెద్దల దగ్గర డబ్బు ఎక్కడికి పోతుంది బాబూ’’ మర్యాదగా అన్నాడు నారాయణ.‘‘పోయేది పెద్దల దగ్గరేనోయ్‌. ఇదిగో ఈ ఇరవై రూపాయలు తీసుకో’’ అని డబ్బు చేతిలో పెట్టాడు ఆచార్య.ఇవ్వాల్సిన దానికంటే ఎక్కువ ఇస్తున్నాడనే అమాయకత్వంతో ‘‘16 రూపాయలే బాబూ’’ అన్నాడు నారాయణ. ‘‘అయితే ఏమిటి! మిగిలిన నాలుగు రూపాయలతో...గేదెలున్నాయి కదా....వాటికి బ్రహ్మాండమై గడ్డి వేయించు’’ అన్నాడు ఉదారంగా నారాయణ.నారాయణ కళ్లు ఆనందంగా మెరిసాయి.‘‘ఒకమాట...నీ గేదెలను ఎవరో బందెలదొడ్లో పెట్టారని విన్నాను’’ అడిగాడు ఆచార్య.‘‘అవును బాబూ...రెండు వందలు కడితేగానీ వాటిని విడిపించుకోవడానికి లేదు’’ దీనంగా అన్నాడు నారాయణ.‘‘రెండొందలా!’’‘‘అవును బాబూ’’‘‘రెండొందలా!!!’’‘‘అవును బాబు’’‘‘ఒక యాభై రూపాయలు ఇవ్వు. వాటిని విడిపించేస్తాను’’ నమ్మకంగా అన్నాడు ఆచార్య.‘‘అంతకంటేనా బాబూ!’’ అని అడిగిన యాభై ఆచార్య చేతిలో పెట్టాడు నారాయణ. ‘‘సాయంత్రం అయిదు గంటలలోపు నీ గేదెలు నీ దొడ్లో ఉంటాయి. ఇదిగో జున్నుపాలు దొరుకుతాయా...ఆ...ఎందుకు దొరకవు...మా  ఆవిడకు చాలా ఇష్టం. సాయంకాలం పట్రా’’ అని ఆర్డర్‌ వేసి...భార్యను కేకేసి...‘‘ఏమోయి మేరీ...నీ పుట్టిన రోజు ప్రెజెంటేషన్‌. ఈ యాభై రూపాయలు పెట్టి బ్రహ్మాండమైన చీర తీసుకో. ఇదిగో చూడు...సాయంత్రం నిన్ను రిసీవ్‌ చేసుకోవడానికి నేను రాలేను. మన హౌస్‌ఓనరు ఇంట్లో శాంతి చేయాలి....ఆ నారాయణ గేదెలు విడిపించాలి. ఈరోజు ఫుల్‌బిజీ’’ అంటూ హడావిడి పడతున్నాడు  ఆచార్య. (జవాబు 38వ పేజీలో)

ఊపిరి ఆగాక చివరగా చేరే చోటు అది. కాని ఆ చోటే ఆమెకు ఊపిరి పోస్తోంది. చీకటి, చితి భయపెట్టే స్థలం అది. కాని అక్కడే ఆమె తన బతుక్కి వెలుగు వెతుక్కుంటోంది. తల కొరివి పెట్టే హక్కు, కాటి కాపరిగా ఉండే అధికారంమగవాడికే సొంతం అని లోకరీతి.జన్మనిచ్చే సమయంలో స్త్రీ చేతులు ఉన్నప్పుడు సాగనంపే సమయంలో స్త్రీ చేతులు  ఎందుకు ఉండరాదు అని ప్రశ్నిస్తోంది జయలక్ష్మి. గుండె దమ్ము అనే మాట మగవాళ్ల విషయంలోనే వింటూ ఉంటాం. స్త్రీకి గుండె ఉండదనీ అందులో దమ్ము ఉండదని లోక ప్రచారం. ధైర్యంగా చేయాల్సిన పనులు, భయం పుట్టించే క్రతువుల్లో స్త్రీని భాగస్వామ్యం చేయలేదు మన సంస్కృతి. ముఖ్యంగా చావులో, అంత్యక్రియల్లో పురుషులే విధులు నిర్వర్తించాలని స్థిరపరిచి ఉన్నారు. కాటికాపరిగా అనాదిగా మగవాళ్లే ఉంటూ వస్తున్నారు. స్మశానంలో ఉంటూ శవాలతో సహవాసం చేయడం మగవాడికే చేతనైన పని అని నిరూపిస్తూ వస్తున్నారు. కాని జయలక్ష్మి ఈ ఆనవాయితీకి సవాలుగా నిలిచింది. ఈ పని తానూ చేయగలనని నిరూపించింది. అనకాపల్లి గవరపాలెం శ్మశానంలో పదహారేళ్లుగా కాటికాపరిగా ఉన్న తట్టా జయలక్ష్మి (45) జీవిత గాథ ఆమె మాటల్లోనే.‘‘చనిపోయినవాళ్లు దేవుడి దగ్గరకు వెళతారని పెద్దలు అంటారు. దేవుడితో ముడిపడిన ఈ పని ఎంతో పుణ్యమైన పని అని నేననుకుంటాను. చనిపోయినవారు సక్రమంగా దేవుని దగ్గరకు చేరుకోవడానికి కాటికాపరులు సాయం చేస్తారు. జీవుడు ఈ కట్టె మీద మమకారం పూర్తిగా వదులుకునేందుకు శరీరాన్ని దహనం చేసే పని మాది. ఆ పని అందరూ చేయలేరు. రాసి పెట్టిన వారికే ఆ పుణ్యం దక్కుంది’’ అందామె. భయం నుంచి బయటపడి... ‘‘మాది ఈ ఊరే. మా అమ్మా నాన్న చేతనైన పని చేసి మమ్మల్ని సాకేవారు. మా ఇళ్లల్లో కాటికాపరి పని ఉంది. ఊరి నుంచి సుమారు 5 కిలోమీటర్ల దూరంలోని శారదా నది ఒడ్డు  శ్మశానంలో మా పెద మావయ్య తట్టా కొండయ్య కాటికాపరిగా పని చేసేవాడు. నాకు పదేళ్ల వయసు ఉన్నప్పుడు కాటి కాపరిగా ఉన్న ఆయనకు చద్ది అన్నం పట్టుకెళ్లేదాన్ని.  అంతి చిన్న వయసులో శ్మశానమంటే ఎవరికైనా భయమే. నాక్కూడా చాలా భయం వేసేది.  ఒకరోజున మామయ్య నాకు చిన్న పని అప్పగించాడు.  దూరంగా ఉన్న నూతి గట్టు దగ్గరి నుంచి బకెట్‌ తీసుకురమ్మన్నాడు. అప్పుడు మిట్ట మధ్యాహ్నం. మంచి ఎండ ఉంది. శ్మశానంలో మా మావయ్య, నేను తప్ప ఎవరం లేము. మావయ్య చెప్పాడని గుండె చేతబట్టుకుని బిక్కుబిక్కుమంటూ  నూతి దగ్గరకు వెళ్లాను. వెనుక నుంచి ఎవరో వస్తున్నట్టుగా అనిపించింది.కాళ్లు ఒణికాయి. అంతే భయంతో పరిగెత్తుకుంటూ ఇంటికి వెళ్లి జరిగినదంతా అమ్మతో చెప్పి కళ్లు తిరిగి పడిపోయాను. దాంతో మా ఇంట్లో నా చేత చద్ది పంపే పని మానుకున్నారు. కాని దేవుడి లీల చూడండి. ఎక్కడైతే నేను భయపడ్డాను అక్కడే బతికే ధైర్యం ఇచ్చాడు’’ అందామె. పెళ్లి తర్వాత బాధ్యత ‘‘నాకు పద్నాలుగేళ్లు వచ్చాక నూకేశ్వరరావుతో వివాహం జరిగింది. అప్పటికి గవరపాలెం స్మశానవాటికి కాటికాపరి పని మా బావగారు చేస్తూ ఉన్నారు. కాని ఆయన ఆ పని మానుకుని బేల్దారు మేస్త్రిగా పని వెతుక్కున్నాడు. తరాలుగా వస్తున్న పని కదా ఎందుకు వదులుకోవాలి అని నా భర్త ఆ పని తీసుకున్నాడు. అప్పటికి నాకు ఇద్దరు మగపిల్లలు, ఇద్దరు ఆడపిల్లలు. జీవితం బాగానే ఉందనిపించేది. కాని సరిగ్గా 16 సంవత్సరాల క్రితం అనారోగ్యం కారణంగా నా భర్త  చనిపోయాడు. నన్ను నా పిల్లలను గతి లేని వాళ్లను చేసి వెళ్లిపోయాడు. మేము ఎలా బతకాలి. బతుకు వల్లకాడు చేసుకోవడం కన్నా వల్లకాడునే బతుగ్గా చేసుకోవాలని నిశ్చయించుకున్నాను. నలుగురు పిల్లల్ని సాకుతూ శ్మశానంలో కళేబరాల సేవ చేయడం సాధ్యమేనా ఒక ఆడది ఈ పని చేయగలదా అని బంధువులు తర్జన భర్జనలు పడ్డారు. వాళ్లు తర్జన భర్జనలైతే పడగలరుకాని అన్నం పెట్టలేరు కదా. అందుకే ధైర్యంగా కాటికాపరి పని తీసుకున్నాను’’ అందామె.  శివయ్యకు మొక్కి ‘‘రోజూ ఉదయం 6 గంటల నుంచి 11.30 వరకు, మధ్యాహ్నం 3 గంటల నుంచి 6 గంటల వరకు శ్మశానంలోనే ఉంటాను. ఉదయం శ్మశానం తలుపులు తీయగానే శివునికి మొక్కుతాను. ఆ తరవాత పరిసరాలను శుభ్రం చేస్తాను.  పిచ్చిమొక్కలను తొలగిస్తాను. ఎవరయినా చనిపోతే శవాన్ని కాల్చడానికి కర్రలు పేరుస్తాను. తల కొరివి పెట్టి అయినవాళ్లు తప్పుకున్నాక శవం చివరి వరకూ కాలేదాకా జాగ్రత్త తీసుకుంటాను.  శవాన్ని కాల్చేటప్పుడు ఒక్కోసారి చమురు ఎగిరి ఒంటి మీద పడుతుంది. అయినా బెదరకుండా ధైర్యంగా పని పూర్తి చేస్తాను. ఒక్కోసారి కాలుతున్న శవం అమాంతం  ఎగిరిపడుతుంది. ఏ మాత్రం జంకు లేకుండా కర్రతో అదుముతూ శవ దహనం పూర్తి చేస్తాను. అర్ధరాత్రి వేళ ఒంటరిగా అంత్యక్రియలు పూర్తి చేసి ఇంటికి వెళుతుంటే అందరూ ఒక రకమైన ఉద్వేగంతో చూస్తుంటారు. నేను పట్టించుకునేదాన్ని కాదు. తొలి రోజుల్లో మా అమ్మ చాలా భయపడిపోయేది. నేను ఇంటికి రావడం ఆలస్యమైతే వణికిపోయేది. కాని నా ధైర్యం చూసి మానుకుంది. నన్ను చూసి కొందరు ఆడవాళ్లు గర్వపడుతుంటారు. కొందరు బెరుకుపడతారు. అందరి పనిలాగా నాదీ ఒక పనే అని అర్థం చేసుకుంటే ఇదంతా ఏమీ ఉండదు’’ అందరూ చేరాల్సింది అక్కడికే ‘‘మనం ఎక్కడ పుట్టినా చివరికి  చావు తప్పదు. తల్లి ఒడిలో పుట్టిన మనం శివయ్య తండ్రి ఒడిలోకి చేరాల్సిందే. ఈ పదహారేళ్లుగా రోజుకి కనీసం ఒక్క శవాన్నయినా చూస్తున్నాను. అర్ధాయుష్కుతో ఎవరైనా పోయినప్పుడు మాత్రం చాలా బాధ పడుతుంటాను. ఆ రోజంతా అన్నం తినలేకపోతాను. చిన్నప్పుడు కథలు వినేటప్పుడు అందరిలాగే నాకు కూడా శ్మశానం అంటే భయమేసింది. ఇప్పుడు శ్మశానమే ఆవాసంగా మారింది. ఈ పనిలో ఒక వేదాంతం అలవడుతుంది. అత్యాశ చచ్చిపోతుంది. అందరూ పోయేవాళ్లమే అయినప్పుడు మంచి చేసి పోవడమే మేలనిపిస్తుంది. ఇప్పుడు నా పెద్దకొడుకు నాకు చేదోడు వాదోడుగా ఉన్నాడు. చిన్న కొడుకు చదువుకుంటున్నాడు. ఇద్దరు ఆడపిల్లలకు పెళ్లిళ్లు చేశాను. నెల జీతం నాకు సంతృప్తికరంగానే ఉంది. ఈ పనిలో నేను చేయదగ్గ సేవ చేస్తున్నాను. నా పిల్లలు ఇతర వృత్తుల్లోకి ఇంకా మంచి పనుల్లోకి వెళ్లాలని కోరుకుంటున్నాను’’ అని ముగించారామె. బతుకు వల్లకాడు చేసుకోవడం కన్నా వల్లకాడునే బతుగ్గా చేసుకోవాలని నిశ్చయించుకున్నాను. నలుగురు పిల్లల్ని సాకుతూ శ్మశానంలో కళేబరాల సేవ చేయడం సాధ్యమేనా ఒక ఆడది ఈ పని చేయగలదా అని బంధువులు తర్జన భర్జనలు పడ్డారు. వాళ్లు తర్జన భర్జనలైతే పడగలరుకాని అన్నం పెట్టలేరు కదా. అందుకే ధైర్యంగా కాటికాపరి పని తీసుకున్నాను.  సంభాషణ:  దాడి కృష్ణ వెంకటరావు, సాక్షి, అనకాపల్లి

కావలి అర్బన్‌: విశ్రాంత ఉపాధ్యాయురాలు హత్యకు గురైన ఘటన శనివారం మధ్యాహ్నం స్థానిక కచ్చేరిమిట్ట పోస్టాఫీస్‌ సమీపంలో వెలుగులోకి వచ్చింది. రెండో పట్టణ పోలీసుల సమాచారం మేరకు.. స్థానిక కచ్చేరిమిట్టలో గోసిపాతల సుధాకర్, దావులూరి జయలక్ష్మి (68) దంపతులు నివాసం ఉండేవారు. వీరికి ముగ్గురు కుమార్తెలు, ఒక కుమారుడు ఉన్నాడు. చాలా ఏళ్ల క్రితం భర్త సుధాకర్‌ అనారోగ్యంతో మృతి చెందాడు. ముగ్గురు కుమార్తెలకు వివాహం కాగా, కుమారుడు శాంతివర్ధన్‌ హైదరాబాద్‌లో సాఫ్ట్‌వేర్‌ ఉద్యోగం చేస్తున్నాడు. జయలక్ష్మి ఉపాధ్యాయురాలిగా పనిచేస్తూ 10 ఏళ్ల క్రితమే రిటైర్‌ అయ్యారు.  ప్రస్తుతం కచ్చేరిమిట్ట పోస్టాఫీస్‌ సమీపంలోని తన ఇంట్లో ఒంటరిగానే ఉంటుంది. శుక్రవారం రాత్రి సుమారు 7.30 గంటల సమయంలో ఇంట్లోకి పురుగులు వస్తున్నాయని లైట్లు కూడా ఆపేసినట్లు స్థానికుల ద్వారా తెలిసిందన్నారు. అయితే ఆమె ఆ తర్వాత ఏమి జరిగిందో తెలియదు. శనివారం మధ్యాహ్నం ఆమె హత్యకు గురైనట్లు గుర్తించిన స్థానికులు రెండో పట్టణ పోలీసులకు సమాచారం అందించారు. సీఐ జీఎల్‌ శ్రీనివాసరావు, ఎస్సై వెంకటేశ్వర రాజు ఘటనా స్థలానికి చేరుకుని మృతదేహాన్ని పరిశీలించారు.  గుర్తుతెలియని దుండగులు ఆమెను హత్య చేసి ఆధారాలు గుర్తించకుండా కారం చల్లినట్లు గుర్తించారు. నెల్లూరు నుంచి వచ్చిన క్లూస్‌ టీమ్‌ సభ్యులు వేలిముద్రలు సేకరించారు. డాగ్‌ స్క్వాడ్‌ ఇంట్లోని మృతదేహం వద్ద నుంచి కచ్చేరిమిట్టలోని వెంకటేశ్వరస్వామి వీధిలో దక్షిణం వైపుగా కొంతదూరం వెళ్లి తిరిగి ఇంటికి వచ్చింది. మృతదేహాన్ని పోస్టుమార్టం  నిమిత్తం స్థానిక ఏరియా వైద్యశాలకు తరలించారు. ఈ మేరకు కేసు నమోదు చేసుకుని దర్యాప్తు చేస్తున్నారు. 

ఒంగోలు క్రైం: అత్తను నిర్ధాక్షిణ్యంగా హతమార్చిన కోడలిని ఒంగోలు తాలూకా పోలీసులు ఆదివారం అరెస్టు చేశారు. ఈ మేరకు ఒంగోలు డీఎస్పీ బి.శ్రీనివాసరావు స్థానిక తన కార్యాలయంలో విలేకరుల సమావేశం ఏర్పాటు చేసి నిందితురాలి వివరాలు వెల్లడించారు. డీఎస్పీ కథనం ప్రకారం.. ఒంగోలు నగరం మర్రిచెట్ల కాలనీలో నివాసం ఉంటున్న గౌతం జయలక్ష్మి (55)ని కోడలు సంపూర్ణ హతమార్చిన కేసులో ఆమెను అరెస్టు చేశారు. అత్తా, కోడలు పక్కపక్క పోర్షన్లలో నివాసం ఉంటున్నారు. సంపూర్ణ మామ నాలుగు నెలల క్రితం మృతి చెందాడు. అప్పటి నుంచి అత్త జయలక్ష్మి తన ఆస్తులను ఆమె కుమార్తెకు రాస్తుందేమోనన్న అనుమానంతో ఆమెతో కొంతకాలంగా కోడలు గొడవపడుతోంది. ఏప్రిల్‌ 5వ తేదీ రాత్రి 8.30 గంటల సమయంలో ఇద్దరూ గొడవ పడ్డారు. ఈ నేపథ్యంలో అత్త జయలక్ష్మిని గట్టిగా నెట్టడంతో ఆమె తల గోడకు తగిలి కిందపడిపోయింది. తలకు గాయమైంది. విషయం బంధువులకు చెబుతుందోనని కోడలు భయపడింది. అత్త జయలక్ష్మి గొంతు గట్టిగా నొక్కింది. గొంతు నొక్కి ఊపిరాడకుండా చేయడంతో అత్త మృతి చెందింది. మృతదేహాన్ని మంచంపై పడుకోబెట్టి కోడలు సంపూర్ణ పెట్రోల్‌ పోసి తగులబెట్టింది. ఆ తర్వాత తన మామ చనిపోవడంతో అత్త జయలక్ష్మి మనోవేదనకు గురై ఆత్మహత్య చేసుకుందని ప్రచారం చేసింది. అప్పట్లో ఒంగోలు తాలూకా పోలీసులు అనుమానాస్పద మృతి కింద కేసు నమోదు చేసి దర్యాప్తు చేపట్టారు. కోడలు సంపూర్ణ ప్రవర్తనపై అనుమానం వచ్చి ఆమెపై ప్రత్యేక నిఘా ఉంచారు. ఆమెను అదుపులోకి తీసుకొని పోలీసులు విచారించడంతో నేరం అంగీకరించింది. సంపూర్ణను అరెస్టు చేసి రిమాండ్‌ కోసం న్యాయమూర్తి ముందు హాజరు పరుస్తామని డీఎస్పీ వెల్లడించారు. అనుమానాస్పద కేసును హత్య కేసుగా మార్చి దర్యాప్తు చేసిన తాలూకా సీఐ గంగా వెంకటేశ్వర్లు, ఎస్‌ఐ ఎన్‌సీ ప్రసాద్, ఇతర సిబ్బందిని డీఎస్పీ ప్రత్యేకంగా అభినందించారు.


 గుమ్మఘట్ట: భర్త మందలించాడని మనస్తాపానికి గురైన భార్య ఆత్మహత్య చేసుకుంది. ఎర్రంపల్లికి చెందిన జయలక్ష్మి (28) మంగళవారం వేరుశనగ పొలంలో కలుపు తొలగించి ఇంటికి వచ్చింది. కాళ్లు శుభ్రంగా కడుక్కోకుండా ఇంట్లోకి అలాగే వచ్చావని భర్త చంద్ర ఆరుబయట మందలించాడు. ఈ విషయమై ఇద్దరి మధ్య కాసేపు ఘర్షణ జరిగింది. రోజంతా పనిచేసినా భర్త చేతిలో చివాట్లు తినాల్సి రావడంతో మనస్తాపానికి గురైన జయలక్ష్మి బుధవారం ఇంట్లో ఎవరూ లేని సమయాన చీరతో ఉరివేసుకుని ఆత్మహత్య చేసుకుంది. ఈమెకు ఒక కుమార్తె, ఒక కుమారుడు ఉన్నారు. రాయదుర్గం సీఐ చలపతి, గుమ్మఘట్ట ఎస్‌ఐ హైదర్‌వలిలు ఘటనా స్థలాన్ని పరిశీలించి, మృతదేహాన్ని పోస్టుమార్టం కోసం ప్రభుత్వాస్పత్రికి తరలించారు. మృతురాలి తల్లి,దండ్రుల ఫిర్యాదు మేరకు కేసు నమోదు చేశామని ఎస్‌ఐ తెలిపారు.


 కేరళలోని కాంగ్రెస్ సభ్యురాలు, ఏకైక గిరిజన మంత్రి పి.కె. జయలక్ష్మి పెళ్లి చేసుకున్నారు. తన చిన్ననాటి స్నేహితుడు, సమీప బంధువు, రైతు అయిన సి.ఎ. అనిల్కుమార్ను ఆమె పెళ్లాడారు. సంప్రదాయ కురిచియ గిరిజన పద్ధతిలోనే ఆమె పెళ్లి చేసుకున్నారు. ముఖ్యమంత్రి ఊమెన్ చాందీ, ప్రతిపక్ష నేత వీఎస్ అచ్యుతానందన్, కేబినెట్ సహచరులు, ఎమ్మెల్యేలు.. అందరూ కొత్త జంటను అభినందనలలో ముంచెత్తారు. కళ్యాణమండపంలోకి వెళ్లడానికి ముందుగా జయలక్ష్మి ముఖ్యమంత్రి చాందీ, అచ్యుతానందన్ల పాదాలకు నమస్కరించారు.
 
 అయితే.. తమ సంప్రదాయం ప్రకారం ఏమీ మాట్లడకూడదు కాబట్టి.. పెళ్లి అయ్యవరకు ఆమె మౌనంగానే ఉండిపోయారు. కేరళ గిరిజన సంక్షేమ, యువజన వ్యవహారాల శాఖ మంత్రిగా ఉన్న జయలక్ష్మి.. కేబినెట్లో అత్యంత పిన్న వయస్కురాలు. గిరిజన తెగలలో ఆమె తెగను బ్రాహ్మణులుగా పరిగణిస్తారు.