రామ్‌గోపాల్‌వర్మ... ఇండస్ట్రీలో న్యూ టాలెంట్‌కి ఆయన గాడ్‌ఫాదర్. ఈ గాడ్‌ఫాదర్‌కి రోల్‌మోడల్... ఆయన మేనమామ మురళీరాజు. నాకు సినిమాలు తప్ప సెంటిమెంట్లు లేవు అన్నట్టుగా ఉండే వర్మ రాతి మనిషా లేక ఆ రాతి కింద ఏమైనా తడిజాడలున్నాయా... మేనమామ మురళీరాజు మాటల్లో తెలుసుకుందాం!
  
  వర్మకు సినిమాల పట్ల ఆసక్తి కలిగించేలా చేసింది నేనే అన్నది కేవలం తను కల్పించిన ఒక భ్రమ మాత్రమే. కాలేజీలో ఉన్నప్పుడు తను గాడ్‌ఫాదర్ నవలలో పేరాలు, సినిమాలో సీన్స్ అనర్గళంగా చెప్పేవాడు. తరువాత చూస్తే, అందులో చాలావరకు తన ఇమాజినేషన్, ఆర్టిక్యులేషన్ ఉండేది. ప్రపంచ సినిమాలో వెయ్యి అత్యుత్తమ చిత్రాలుంటే, నేను తొమ్మిది వందల సినిమాలు చూశాను. తను మాత్రం వంద చూసుంటాడు. కానీ తను వంద సినిమాలు తీస్తే, నేను ఒక్కటి కూడా తీయలేకపోయాను.
  
  ఇక, మా బంధం గురించి చెప్పాలంటే, నేను ప్రేక్షకుణ్ని, వర్మ దర్శకుడు. అదే మా బంధం. మా మార్గాలు ఎక్కడ వేరవుతాయి అంటే, వర్మ థింకింగ్ వేరు. నా థింకింగ్ వేరు. నాది జ్ఞాన మార్గం. తనది క్రియా మార్గం. నాకు ఫ్లైట్‌లో ప్యాసింజర్‌గా వెళ్లడం ఇష్టం. తనకు పైలట్‌గా విమానం నడపడం ఇష్టం. రాము సూర్యుడు, నేను చంద్రుడు. తనకు స్వయం ప్రకాశకత్వం ఉంది, నాకు లేదు.
  
  రాముకి ఉన్నతమైన లక్షణాలున్నాయి. డబ్బు సంపాదించగానే తండ్రికి కారు కొనిచ్చాడు. తనకెలాంటి బంధాలూ లేవని రాము చెప్పేది అబద్ధం. నాలుగు ఫ్యామిలీస్ అతని మీద ఆధారపడి ఉన్నాయి. కనీసం వంద మందికి జీవితాధారాన్నిచ్చాడు.  తనకు ఎమోషన్ లేదంటాడు కానీ తన తండ్రి చనిపోయిన కొన్నేళ్ల వరకూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్చాడు. లోపల ఎమోషన్ లేకుంటే బయటకు దుఃఖం ఎలా వస్తుంది!
  
  రాము ఓ గ్రేట్‌మ్యాన్ అని ఊహ వచ్చాక, తను నా మేనల్లుడు అనుకోవడం మానేశాను. నిజం చెప్పాలంటే ఆయన నాకు మామ. నేను మేనల్లుణ్ని. తను ఎప్పటికప్పుడు నా క్షేమ సమాచారాల గురించి తెలుసుకుంటుంటాడు. నేను పెద్దగా ఎవరినీ కలవడానికి ఇష్టపడను. ఒక్క రామూని మాత్రం మళ్లీ మళ్లీ కలవడానికి ఇష్టపడతాను. బాంబేకి వెళ్లి ఫోన్ చేస్తే ఉదయం నుంచి రాత్రి రెండు గంటల వరకు సినిమాకు సంబంధించి అన్ని ప్రాసెస్‌లు దగ్గరుండి చూపిస్తాడు. నన్ను తను ఎంటర్‌టైన్ చేసినట్టు మరెవరూ చేయలేరు.
  
  వినోదం రూపంలో ఆతిథ్యం ఇవ్వగలిగే సంస్కారం ఉన్న పెద్దమనిషి ఆయన. తన దగ్గర ఎప్పటికప్పుడు ఏదో కొత్త విషయం నాకు కనిపిస్తూ ఉంటుంది. తనను చిన్నప్పటినుంచీ అబ్జర్వ్ చేస్తున్నాను. చిన్నప్పుడు తనకు కత్తి కాంతారావు అంటే ఇష్టం. వయసులో బ్రూస్లీ, తరువాత అమితాబ్ అంటే ఇష్టం. రాము దేవుడు ఉన్నాడు లేడు అని నమ్మడు. ఒకవేళ దేవుడు ఉన్నా అతనికి మన గురించి అక్కరలేదు. అలాంటప్పుడు అతని గురించి మనం ఎందుకు వర్రీ అవ్వాలి అంటాడు. అది ఒక విధంగా కరెక్టే. సూర్యుడిలా దేవుడు సాక్షి అంతే. నాది అద్వైతం. దేవుడిలో నేనున్నాను, నాలో దేవుడున్నాడు.
  
  తన సినిమాలకు సంబంధించి నా అబ్జర్వేషన్స్ చెబుతానే తప్ప అభిప్రాయాలు చెప్పను. అతను నన్నెప్పుడూ అడగలేదు. నేనెప్పుడూ చెప్పను. పోస్ట్ ప్రొడక్షన్‌లో సీన్స్ చూపించి అడుగుతాడు. నేను నా అభిప్రాయం చెబుతాను. అంతవరకే. దగ్గరివాళ్లు విమర్శిస్తే రాము తట్టుకోలేడు. ఈ మధ్య తన సినిమాలు సరిగ్గా ఎంటర్‌టైన్ చేయడం లేదు. ఫెలిని(ఇటలీ చిత్ర దర్శకుడు) ఒక దశలో ఆర్ట్ ఇజ్ మై ఎక్స్‌ప్రెషన్ అన్నట్టు వర్మ కూడా నా సినిమా నా ఇష్టం అంటాడు. రాము తనకై తన గురించి, తన ప్లెజర్ గురించి జీవిస్తాడు. అందుకే ఆగ్ తీశాడు. రామూని యాక్సెప్ట్ చేయవచ్చు. రిజెక్ట్ చేయవచ్చు. కానీ ఎవరికీ ద్వేషించడం అస్సలు కుదరదు. జీవితమనే ల్యాబొరేటరీలో చిన్న చిన్న చమత్కారాలు జరుగుతుంటాయి. అవి చాలా ఆశ్చర్యాన్ని కలిగిస్తాయి. రాము అలాంటి చమత్కారమే. ఆయన ఒక మనిషి కాదు, ప్రాసెస్.
  
  జీవితం సంతోషంగా ఉండాలంటే ఐదు సూత్రాలు చెబుతారు. ఐహిక సుఖాలు 20 శాతం ఆనందాన్నిస్తాయి; మనకు నచ్చిన పనిచేస్తే, ఇరవై శాతం ఆనందం; సత్సంబంధాలు మెయింటెయిన్ చేస్తే ఇరవై శాతం; త్యాగబుద్ధి వలన ఇరవై శాతం; లక్ష్య సిద్ధి ఇరవై శాతం సంతోషం కలుగుతుంది. ఇవేవీ రామూకి తెలియకపోయినా తను ఎప్పుడూ ఆనందంగా ఉంటాడు.
  
  జీవితానికి పరమార్థం ఇతరులను ఇన్‌స్పైర్ చేయడం అని చెప్తారు. అలా చూస్తే, హిచ్‌కాక్‌లాగా రామూ కూడా చాలామందిని ఇన్‌స్పైర్ చేశాడు. రాము తన లక్ష్య సిద్ధికి గారడీ చేస్తాడు కానీ కుతంత్రాలు కాదు, ఇతరులకు హాని చేసే చర్చలు, ఈర్ష్య ద్వేషాలు లేని వ్యక్తి రాము.
  - కె.క్రాంతికుమార్‌రెడ్డి


 అక్కినేని నాగార్జున... పరిచయం అవసరం లేని పేరు.
  వెంకట్ అక్కినేని... బయట పెద్దగా వినిపించని పేరు.
  ఈ అన్నదమ్ములు ఇద్దరూ ఇద్దరే.
  ఒకరు తెరమీద, మరొకరు తెర వెనుక.
  కలల దారిలో ఇద్దరూ ఒకటిగా అడుగులు వేశారు.
  ఈ సృజనాత్మక ప్రయాణంలో  ఎన్నో విజయాలు, అపజయాలు, అద్భుతాలు...
  ఐతే ఒకరు ఫోకస్‌లో ఉండి మరొకరు ఔట్ ఫోకస్‌లో ఎందుకు ఉండిపోయారు?
  ఇద్దరూ ఏ విషయాల్లో ఏకీభవిస్తారు, ఎక్కడ విభేదిస్తారు?
  ఇద్దరూ కలిసి నడిచిన కాలాలు, తడియారని జ్ఞాపకాల గురించి వెంకట్ అక్కినేని అంతరంగం...
  
  ఈ పాతికేళ్లలో నాగార్జున లైఫ్ స్టైల్‌లో చాలా మార్పు వచ్చింది. నాస్తికుడి నుంచి ఆస్తికుడిగా మారాడు. అన్నమయ్య నుంచి దేవుని మీద భక్తి పెరిగిందనుకుంటా. ఇక తను అప్పుడూ ఇప్పుడూ హార్డ్ వర్కింగ్. ఆ విషయంలో ఎలాంటి మార్పూ లేదు.
  
      బాల్యంలో మీ అన్నదమ్ముల అనుబంధం ఎలా ఉండేది?
  నాన్నగారు సినిమాల్లో చాలా బిజీగా ఉండేవారు. కానీ మేం సినిమా ఆలోచన లేకుండా పెరిగాం. నేను, నాగ సుశీల దగ్గరి వయసువాళ్లం కాబట్టి ఎక్కువ క్లోజ్‌గా ఉండేవాళ్లం. నాగ్‌కు, నాకు ఐదేళ్లు తేడా. కాబట్టి మొదటి నుంచీ తన సర్కిల్ వేరు. నా సర్కిల్ వేరు. అయితే తనకు అమ్మమ్మతో చనువు ఎక్కువ. చదువుల రీత్యా కూడా వేరువేరుగా ఉండాల్సి రావడంతో మేం కలిసి పెరిగింది చాలా తక్కువ. 1975లో ఎం.బి.ఎ. కోసం యూఎస్ వెళ్లాను. నాగ్ చిన్నప్పుడు చాలా పొట్టిగా ఉండేవాడు. నేను యూఎస్ నుంచి వచ్చేసరికి చాలా హైట్ పెరిగి గుర్తుపట్టలేనంతగా మారిపోయాడు. నేను వచ్చాక తను యూఎస్ వెళ్లిపోయాడు.
  
      సినిమాల్లోకి రావాలనేది మీ కలా? కేవలం యాదృచ్ఛికమా?
  మాది సినిమా కుటుంబమే అయినా మేం సినిమా ప్రపంచానికి దూరంగా, బాగా చదవాలని నాన్నగారు భావించేవారు. అంతకుముందు మా పేర్లమీద సినిమాలు తీసినా మాకు ప్రమేయం ఉండేది కాదు. కానీ అనుకోకుండా సినిమా ప్రపంచంలోకి అడుగుపెట్టాను. 1975లో నాన్నగారు అన్నపూర్ణా స్టూడియోస్ ప్రారంభించారు. నేను 1977లో అబ్రాడ్ నుంచి ఇండియాకు వచ్చాను. రాగానే స్టూడియో మేనేజ్‌మెంట్‌లో ఇన్‌వాల్వ్ అవ్వాల్సి వచ్చింది.
  
  అప్పటికి హైదరాబాద్‌లో ఎవరూ పెద్దగా షూటింగ్ చేసేవాళ్లు కాదు. దాంతో సంవత్సరానికి 25 లక్షలు నష్టం వచ్చేది. అలాంటి సమయంలో మాకు ప్రొడక్షన్ తప్ప వేరే దారి కనిపించలేదు. చాలామంది ఆర్టిస్ట్‌ల చుట్టూ, డెరైక్టర్ల చుట్టూ తిరిగాను. వాళ్లు ఏదో రకంగా తప్పుకునేవారు తప్ప మాతో సినిమా చేయడానికి ముందుకు రాలేదు. అలా కొంతకాలం గడిచింది. నాగార్జున యూఎస్‌లో చదువు పూర్తి చేసుకుని ఇండియాకు వచ్చాడు. ఇక వేరేవాళ్ల చుట్టూ తిరిగే ఓపిక లేక, నువ్వు హీరోగా చేస్తావా అని నాగార్జునను అడిగాను. యా ఇట్స్ మై డ్రీమ్ అన్నాడు. ఇద్దరం నాన్నగారి దగ్గరకు వెళ్లి, విషయం చెప్పాం. ఆయన కూడా ఓకే అన్నారు. అలా మా సారథ్యంలో విక్రమ్ మొదలైంది. అప్పట్లో అదంతా ఒక కలలా జరిగిపోయింది.
  
    మీరెప్పుడైనా హీరో కావాలనుకున్నారా?
  మొదటినుంచీ యాక్టర్ కావాలని అనుకోలేదు. నాన్నగారు ఆ ఆలోచనతో మమ్మల్నెప్పుడూ పెంచలేదు. చిన్నతనం నుంచీ మా ధాట్ ప్రాసెస్‌లో అది లేకపోవడం వల్ల జరగలేదు. కానీ హీరో అయ్యే క్యాపబిలిటీస్ నాలో ఉన్నట్లు నేను నమ్ముతాను. ఆ ఐడియా ఉంటే కచ్చితంగా హీరో అయ్యేవాణ్నేమో. ఆలోచన వచ్చేప్పటికి నేను హీరో వయసు దాటిపోయాను.
  
      తెర వెనుక మీ ఇంట్రస్ట్ ఏమిటి?
  ఒక దశలో డెరైక్టర్ కావాలనుకుని కొన్ని స్క్రిప్ట్‌ల మీద వర్క్ చేశాను. ఎందుకంటే నేను ప్రతీ దశలోనూ ప్రొడక్షన్‌తో ఇన్‌వాల్వ్ అయ్యాను. దాంతో నాకు డెరైక్టర్ కావాలన్న ఆలోచన వచ్చింది. నా టేస్ట్ మల్టీప్లెక్స్ సినిమాలకు దగ్గరగా ఉంటుంది. మన ఆడియన్స్ టేస్ట్, మార్కెట్ రేంజ్ ఆ స్థాయిలో లేదన్న ఉద్దేశంతో ఆ ప్రయత్నం  విరమించాను. ఎప్పటికైనా నా టేస్ట్‌కు తగ్గ సినిమా తీయాలనుంది.. అది కాకుండా ఎడిటింగ్ అంటే కూడా నాకు చాలా ఇష్టం. మా బ్యానర్‌లో చాలా సినిమాల ఎడిటింగ్‌లో నేను కీ-రోల్ ప్లే చేశాను.
  
      ఒక సక్సెస్‌ఫుల్ నిర్మాతగా, స్టూడియో నిర్వాహకుడిగా ఉన్న మీరు మధ్యలో ఎందుకు వెనక్కి వచ్చారు?
  
  దాదాపు ఇరవై సంవత్సరాల పాటు తన వ్యవహారాలన్నీ నేనే చూసుకున్నాను. కథలు వినడం, ఏ నిర్మాతతో సినిమా చేయాలి, ఏ డెరైక్టర్‌తో పనిచేయాలి వంటి విషయాల్లో ఇన్‌వాల్వ్ అయ్యాను. ఒక దశకు వచ్చాక నాగ్‌కు సొంత నిర్ణయాలు తీసుకునే మెచ్యూరిటీ వచ్చింది. తనదైన ఐడియాలజీని రూపొందించుకుని తదనుగుణంగా కెరీర్ ప్లాన్ చేసుకునే స్థాయికి చేరుకున్నాడు. అప్పుడు నా అవసరం తనకు లేదనిపించింది. మరోవైపు ఒక దశలో మూవీ మేకింగ్ చాలా రిస్క్ అనిపించింది. ఎందుకంటే ఇట్స్ నాట్ ఎ ఆర్గనైజ్డ్ బిజినెస్. అందులోనూ తను కూడా నిర్మాణంలో యాక్టివ్‌గా ఉన్నప్పుడు ఒకే పని ఇద్దరం చేయడం కరెక్ట్ కాదనిపించింది. నేనిక రిలాక్స్ కావచ్చనిపించింది. ఈ విషయంలో నేను, నాగార్జున ఒక అండర్‌స్టాండింగ్‌కు వచ్చాం.
  
      సినీ రంగంలో అక్కినేని వంశం అంటే నాగార్జున, నాగచైతన్య, అఖిల్... ఆ వరుసలో మీ పిల్లలు ఎక్కడా కనిపించరు ఎందుకని?
  బేసిక్‌గా మా పిల్లలకు సినిమా రంగం అంటే ఇష్టం లేదు. అబ్బాయి ఆదిత్యకు రేసింగ్ ఇష్టం. నాన్నగారికి ఆదిత్యను హీరో చేయాలని చాలా ఉండేది. తనకు కొన్ని ఆఫర్లు కూడా వచ్చాయి. నేను చాలాసార్లు వాణ్ని అడిగి చూశాను. కానీ తనకు  ఇంట్రస్ట్ లేదని చెప్పాడు. నాకు తను సినిమాల్లోకి హీరోగా వస్తే బాగుండనిపించేది. మన ఆశల కన్నా పిల్లల ఆసక్తులకు ప్రయారిటీ ఇవ్వాలనుకున్నాను.తనకు ఇంట్రస్ట్ ఉన్న రంగం వైపు ప్రోత్సహించాను. ఇప్పుడు అమెరికాలో మెకానికల్ ఇంజనీరింగ్ చేస్తున్నాడు. అమ్మాయి అన్నపూర్ణ ఆర్కిటెక్చర్ చేసి యూఎస్‌లో ఆర్కిటెక్ట్‌గా చేస్తోంది. తన టాలెంట్‌కు బోలెడన్ని అవార్డ్స్ వచ్చాయి. పిల్లలు వాళ్లు ఎంచుకున్న రంగంలో పేరు తెచ్చుకున్నారు. నాకదిచాలు.
      సినిమా నుంచి బయటకు వచ్చాక, ఏ వ్యాపారాలు చేపట్టారు?
  
  నాకు వైజాగ్ బేస్డ్‌గా ఫార్మా కంపెనీ ఉంది. దానికి ఎండీగా ప్రస్తుతం కంపెనీని విస్తరించే పనుల్లో ఉన్నాను. ఇంకా రకరకాల వెంచర్స్ చేస్తుంటాను. అన్నిటికన్నా నాకు ఫార్మింగ్ యాక్టివిటీ అంటే చాలా ఇష్టం. చిన్న స్కేల్‌లో హైడ్రోఫోనిక్స్ ద్వారా అన్ని రకాల కూరగాయలు పండిస్తున్నాం.
      మీకు, నాగార్జునకు మౌలికమైన తేడాలేమిటి?
  తనకు ఆరోగ్యం పట్ల, తనకు సంబంధించిన ప్రతి విషయంలోను చాలా జాగ్రత్త. బహుశా నేనంత జాగ్రత్తగా ఉండలేనేమో. అదే తేడా.
      మరి మీ ఇద్దరి మధ్య సారూప్యత?
  ఇద్దరికీ చాలా కోపమెక్కువ. అది స్వభావరీత్యా అలవడిందనుకుంటా. ఈ మధ్యే నేను కొంత తగ్గాను.
      మీ ఇద్దరిలో ఎవరు మంచి బిజినెస్‌మ్యాన్?
  నిస్సందేహంగా నాగార్జునే.
      ఇద్దరిలో రిస్క్ చేయడంలో ఎవరు ముందుంటారు?
  ఆ విషయంలో ఇద్దరమూ ముందుంటాం. రిస్క్ చేసే గుణం ఉంది కాబట్టే ఏమాత్రం అనుభవం లేని రామ్‌గోపాల్‌వర్మను దర్శకుడిగా పెట్టి ‘శివ’ తీశాం. రిస్క్ చేసే ధైర్యం ఉంది కాబట్టే నాగార్జున ‘అన్నమయ్య’ చేయగలిగాడు.
      నాగార్జునను నటుడిగా మీరు మెచ్చే సినిమాలు?
  రాజన్న, అన్నమయ్య, రామదాసు. సాయిబాబాలో తన నటన చాలా బాగున్నా, సినిమా సరిగా తీయలేదనేది నా అభిప్రాయం.
      ఇప్పుడు మీ మధ్య ఎలాంటి విషయాల్లో చర్చ జరుగుతుంది?
  మేం వారానికి రెండుసార్లు అన్నపూర్ణ స్టూడియోలో కలుస్తుంటాం. వీలైతే ఆదివారం నాన్నగారి ఇంట్లో అందరం కలుస్తాం. కలిసినప్పుడు మా ఇద్దరిమధ్యా లైఫ్‌స్టైల్, హెల్త్ విషయాలు ఎక్కువగా వస్తాయి. ఎందుకంటే ఇప్పుడు మేం ఆలోచించాల్సింది అవే కాబట్టి.  అన్నపూర్ణా స్టూడియోను ఏ రోజుకైనా ఫిలిం ప్రొడక్షన్‌లో ఉన్నత స్థాయికి తీసుకెళ్లాలనేది మా ఆశయం.    
      మీ అనుబంధాన్ని ఎలా అర్థం చేసుకోవచ్చు?
  ఇద్దరం చాలా క్లోజ్‌గా ఉంటాం. అలాగని చాలా దగ్గరగా ఉండే అన్నదమ్ములం కూడా కాదు. అందుకు ఒక కారణం ఏజ్ డిఫరెన్స్. రెండో కారణం... బంధం బలపడే వయసులో ఒక దగ్గర లేకపోవడం. కానీ ఏదైనా అవసరం వస్తే ఒకరి కోసం ఒకరం చాలా గట్టిగా నిలబడతాం.  డబ్బు అంత ప్రయారిటీ కాదు కాబట్టే మా మధ్య అనుబంధం అంత బలంగా వుంది.
      సినిమా, వ్యాపారం... వీటికి దూరంగా మీ హాబీలు?
  నాకు వైల్డ్ లైఫ్, ట్రావెలింగ్, ఫొటోగ్రఫీ అంటే చాలా ఇష్టం. ప్రస్తుతం ఆధ్యాత్మిక సంబంధమైన పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతున్నాను. ఇప్పుడు పరమహంస యోగానంద రాసిన ‘ఆటో బయోగ్రఫీ ఆఫ్ ఎ యోగి’ చదువుతున్నాను.
  - కె.క్రాంతికుమార్‌రెడ్డి


 ఆగస్టు 21 రాఖీ పౌర్ణమి సందర్భంగా...
  తిట్టుకోవడాలు, కొట్టుకోవడాలు, ఒకరి మీద మరొకరి కంప్లయింట్లు... ఆ రోజు అన్నీ పుల్‌స్టాప్. రాఖీ పండుగ అనురాగాల కొమ్మలు తొడుక్కుని, ఆప్యాయతల రెక్కలు విప్పుకుని వర్షరుతువులో తడి ఆరని జ్ఞాపకమై తోడొస్తుంది. తూర్పున ఉన్న తమ్ముడు నానీని, పడమరలో ఉన్న అక్క దీప్తిని కలిపి కట్టిన రక్షాబంధనమే ఈ వారం రిలేషణం... దీప్తి మాటల్లో...
  
  అక్కాతమ్ముళ్ల మధ్య ప్రేమతోపాటు గొడవలు, అలకలు మామూలే. మేం కూడా అందుకు మినహాయింపు కాదు. ఇద్దరం విపరీతంగా కొట్టుకునేవాళ్లం. టీవీ చానెల్ విషయంలో యుద్ధాలే జరిగేవి. నేనొక చానల్ చూస్తానంటే, తను మరోటి చూస్తానని! ఓ వంద రిమోట్ల దాకా విరగ్గొట్టి ఉంటాం. ఇద్దరం కలసి చేసే అల్లరి సంగతేమో కానీ, నాని అల్లరికి స్కూలు వాళ్లు కూడా హడలిపోయేవారు.
  
  ఎనిమిదో తరగతి విజయవాడలోని సిద్ధార్ధ స్కూల్లో చదివాడు నానీ. వాడి అల్లరిని భరించలేక ప్రిన్సిపాల్, హాస్టల్ వార్డెన్ ఇంటికి లెటర్స్ పంపించేవాళ్లు, ఫోన్లు చేసేవాళ్లు. ఒక్కోసారి ఆ ఫోన్లు నేనే రిసీవ్ చేసుకునేదాన్ని. అమ్మలా నటించేసి, ఏదేదో చెప్పి మేనేజ్ చేసేదాన్ని. అయినా వాడి అల్లరి మితిమీరడంతో స్కూల్‌వాళ్లు వాణ్ని హైదరాబాద్ పంపేశారు. అంతేకాదు... మావాడికి చిన్నప్పట్నుంచీ ఫ్యాన్ ఫాలోయింగ్ కూడా ఎక్కువే. వాడికొచ్చే బ్లాంక్ కాల్స్‌కి నేను తిట్లు తినేదాన్ని.
  
  నాకు మొదటినుంచీ చదువు మీద శ్రద్ధ ఎక్కువ. కానీ నానీకి మాత్రం సినిమా అంటే ప్రాణం. ఏ సినిమా విడుదలైనా, ఫస్ట్ షోకే పరిగెత్తేవాడు. ఎంత ఇన్‌వాల్వ్ అయి చూస్తాడంటే... పక్కన బాంబు పేలినా పట్టించుకోడు. నాకు తనలో నచ్చని విషయం అదే. మరీ అంత పిచ్చేంట్రా అనేదాన్ని. పైగా సినిమా చూసి, ఆ కథకు తన ఇమాజినేషన్ జోడించి మరీ ఫ్రెండ్స్‌కు చెప్పేవాడు. తీరా వాళు సినిమా చూశాక ‘నువ్వు చెప్పిందేదీ సినిమాలో లేదురా’ అనేవాళ్లు. అంత బాగా చెప్పేవాడు! తన పర్‌స్పెక్టివ్ నుంచి చూస్తే, ఏ సినిమా అయినా నచ్చేస్తుంది మనకు!
  
  ఇంజినీరింగ్ అయ్యాక నేను యు.ఎస్. వెళ్లిపోయాను. ఒక్కసారిగా ఏదో దూరమైపోయినట్టుగా అనిపించింది. కొత్తలో ఓ రోజు ఫోన్ చేశాను. వాడి గొంతు వినగానే దుఃఖం పొంగుకొచ్చి గట్టిగా ఏడ్చేశాను. వాడిదీ అదే పరిస్థితి. ఎంత కొట్టుకున్నా అంత ప్రేమ ఒకరంటే ఒకరికి! వాడు డెరైక్షన్ ఫీల్డ్‌లోకి అడుగుపెడుతున్నానని చెబితే సంతోషమేసింది. కానీ యాక్టింగ్ అంటే వెంటనే ఎస్ అనలేకపోయాను. ఎందుకంటే, వాడికి డెరైక్టర్‌కి కావాల్సిన స్కిల్స్ ఉన్నాయని నాకు తెలుసు. కానీ నటన అంటే చేయగలడో లేదోనని భయమేసింది.
  
  కానీ ‘అష్టాచెమ్మా’ చూశాక నా భయం పటాపంచలయ్యింది. వెంటనే ఫోన్‌చేసి ‘అస్సలు ఎక్స్‌పెక్ట్ చేయలేదురా, చాలా బాగా చేశావ్’ అని మెచ్చుకున్నాను. సంబరపడిపోయాడు. సినిమా పట్ల తనకున్న అంకితభావం, కమిట్‌మెంట్ వల్లే మంచి నటుడు కాగలిగాడు. అయితే వాడు ఏదో ఒక రోజు గొప్ప దర్శకుడు అవుతాడని నా నమ్మకం. మణిరత్నం ప్రభావం తనమీద చాలా ఉంది. తప్పకుండా ఒకనాడు వాడు ఆ స్థాయి డెరైక్టర్ అవుతాడు. ఆ రోజుకోసం కోసం ఎదురుచూస్తూ ఉంటా!
  
  చిన్నతనంలో అక్క రాఖీ కట్టగానే ఫైవ్‌స్టార్ చాక్లెట్, డైరీ మిల్క్ ఇచ్చేవాణ్ని. అమెరికా వెళ్లినప్పట్నుంచిఆన్‌లైన్‌లో పంపిస్తోంది. దాన్ని మా కజిన్స్‌లో ఎవరితోనైనా కట్టించుకుంటాను. నా సినిమాలకు సంబంధించి బెస్ట్ క్రిటిక్ అక్కే. సినిమాల్లో ఏం బాగుంది, ఏం బాగోలేదు అని రివ్యూ రాసి మరీ పంపిస్తుంది. నేను ఏ ఇంపార్టెంట్ విషయమైనా మొదట పంచుకునేది అక్కతోనే. నా ప్రేమ విషయం కూడా ముందు తనకే చెప్పాను. వెంటనే అంజూని చూడాలంటూ ఎగ్జయిటయ్యింది. ఇప్పుడు వాళ్లిద్దరూ బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్. నేను ఇంట్లో ఎక్కువసేపు ఉండటం లేదని అంజూ అక్కకి కంప్లయింట్ చేస్తుంది. నేను తనకి సరిగ్గా ఫోన్ చేయట్లేదని అక్క అంజుకి కంప్లయింట్ చేస్తుంది. (నవ్వుతూ) ఇద్దరి మధ్యలో నేను బుక్కయిపోతూ ఉంటాను!