ట్రూత్‌ బంగళా

పాడుబడిన బంగళాలు దెయ్యాలకు సౌకర్యంగా ఉంటాయి. ఓనర్‌ అనేవాడు ఉండడు. అది మొదటి సౌకర్యం. రోజూ ఉదయాన్నే లేచి, గదులన్నీ శుభ్రం చేసే పని ఉండదు. అది రెండో సౌకర్యం. బెడ్‌రూమ్‌లోనే పడుకోవాలనేం లేదు. ఇంట్లోని దూలాలకు ఎక్కడబడితే అక్కడ, ఎలాబడితే అలా వేలాడుతూ నిద్రపోవచ్చు. ఇది మూడో సౌకర్యం. ఇలాంటి లైఫ్‌ మనుషులకు చాలా అరుదుగా మాత్రమే దొరుకుతుంది. బాగా డబ్బున్న ఎన్నారైలు ఎవరైనా çఫర్నీచర్‌తో పాటు బంగళాను అద్దెకు ఇచ్చేసి, ఏళ్ల తరబడి ఇండియా రాకుండా ఎక్కడో ఉండిపోతే.. ఇక్కడ ఆ బంగళాలో అద్దెకున్నవారి జీవితం.. పాడుబడిన బంగళాలో దెయ్యాలకు ఉన్నంత సౌకర్యంగా ఉంటుంది. అయితే.. కొన్నిసార్లు సౌకర్యం కూడా విసుగు పుట్టిస్తుంది.. మనుషులకైనా, దెయ్యాలకైనా!

‘‘లోపల ఉండీ ఉండీ విసుగేస్తోంది. అలా బయటికి వెళ్లొద్దామా?’’‘‘నాకూ అదే అనిపిస్తోంది. షిట్‌.. మనదీ ఒక లైఫేనా?’’‘‘నోర్ముయ్‌.. జీవితాన్ని తిట్టకు. నువ్వు సరిగా జీవించలేకపోతే.. నువ్వు షిట్‌వి అవుతావు కానీ, జీవితం షిట్‌ అవుతుందా?’’మూడో దెయ్యం మౌనంగా ఉంది. ఊరికి దూరంగా ఉన్న ఆ పాడుబడిన బంగళాలో ఏళ్లుగా ఆ మూడు దెయ్యాలు ఉంటున్నాయి. ఒకప్పుడు ఆ బంగళా ఊరికి మధ్యలో ఉండేది. లోపల్నుంచి ఏవో అరుపులు, ఏడుపులు వినిపిస్తున్నాయని ఎవరో అనడంతో.. ఊరే బంగళాకు దూరంగా ఉంటోంది. అప్పుడొచ్చి చేరాయి ఎక్కణ్ణుంచో ఈ మూడు దెయ్యాలు.  అయితే మొదటి దెయ్యం రెండో దెయ్యాన్ని అంత తేలిగ్గా బంగళాలోకి రానివ్వలేదు. ‘నువ్వెవరు? నీ బయోగ్రఫీ ఏంటి?’ అని అడిగింది. చిన్న గొడవ తర్వాత మాత్రమే అవి రెండూ కలిసిపోయాయి.  మూడో దెయ్యం వాటి మధ్యకు వచ్చినప్పుడు ఇంత గొడవ జరగలేదు. ‘మీరు ఉండనిస్తే ఉంటాను. వెళ్లిపొమ్మంటే వెళ్లిపోతాను. ఈ బంగళా కాకపోతే మరొక బంగళా. ఈ ఊరు కాకపోతే మరొక ఊరు’ అంది మూడో దెయ్యం. దాని ఫిలాసఫీ ఆశ్చర్యంగా అనిపించింది ముందొచ్చిన ఆ రెండు దెయ్యాలకు.‘సరే.. రా. మాతోనే ఉండిపో’ అన్నాయి. 

‘‘ఏంటి.. నువ్వేమీ మాట్లాడవు? అది షిట్‌ అనడం కరెక్టేనా.. లైఫ్‌ని?!’’.. సీనియర్‌ దెయ్యం అడిగింది మూడో దెయ్యాన్ని.మూడో దెయ్యం తాత్వికంగా నవ్వింది. ‘‘మనుషులకు ఎంత దూరంగా ఉన్నా మనిషి భాష వచ్చేస్తోంది మనకు. నువ్వూ ఒకట్రెండుసార్లు.. ‘గాడ్‌’ అనడం విన్నాను నేను. పాపం దాని తప్పేముంది. షిట్‌ అని ఎక్కడో విన్నట్లుంది. మనుషులు ఈ మధ్య షిట్‌కు వెళ్లడం కన్నా,  ‘షిట్‌’ అనడం ఎక్కువైపోయింది’’ అంది.. రెండో దెయ్యాన్ని సమర్థిస్తూ. సీనియర్‌ దెయ్యం వదల్లేదు. ‘‘నా కంప్లెంట్‌ అది కాదు. మన లైఫ్‌ మరీ ‘షిట్‌’ అనుకునేంత దరిద్రంగా ఏం లేదుకదా. అలాంటప్పుడు షిట్‌ అనడం ఎందుకూ..’’ అంది. ‘‘విసుగునే అది ‘షిట్‌’ అని ఉంటుంది. విసుగులోనే నువ్వు అప్పుడప్పుడు ‘గాడ్‌’ అంటావు. మీరిద్దరూ అంటున్నది లైఫ్‌ని కాదు. లైఫ్‌లోని ఒక విసుగును’’ అంది తాత్విక దెయ్యం. ‘‘సరేసరే.. మాటల్తోనే తెల్లారేటట్లుంది. అలా బయటికి వెళ్లొద్దాం’’ అంది రెండో దెయ్యం. కిటికీలోంచి బయటికి చూసింది తాత్విక దెయ్యం. దూరంగా పెద్ద మంట కనిపిస్తోంది. ‘‘అక్కడేదో మంట ఉన్నట్లుంది’’ అంది. ‘‘ఏం మంట? చితి మంటా? కొత్తగా ఏముంటుందీ’’ అంది సీనియర్‌ దెయ్యం.‘‘చితి మంట కాదు. చలి మంటలా ఉంది. కాసేపు అక్కడ కూచొని వచ్చేద్దాం. మంచులో ఎక్కువసేపు బయట తిరగడం కూడా మంచిది కాదు’’ అంది తాత్విక దెయ్యం. మూడు దెయ్యాలూ గాల్లో పైకి లేచాయి. అవి అలా లేస్తుంటే.. బంగళా బయట అలవాటుగా తిరుగుతుండే కుక్క ఒకటి మోరెత్తి వాటి వంక చూసింది.

దెయ్యాలు మంట చుట్టూ కూర్చున్నాయి. కొంత సమయం గడిచింది.  దూరాన్నుంచి ఎవరో మనిషి వస్తూ కనిపించాడు. ‘‘మన వైపే వస్తున్నాడు’’ అంది రెండో దెయ్యం.  ‘‘రానివ్వు. మనకేంటి. వాడికెంతుంటుందో మనకూ అంతుంటుంది’’ అంది సీనియర్‌ దెయ్యం. ఆ మనిషి సరాసరి చలిమంట దగ్గరికి వచ్చి నిలుచున్నాడు. అతడి చేతుల్లో ఎండు పుల్లలు ఉన్నాయి.  ‘‘ఎవరు మీరు.. ఎప్పుడొచ్చారు? ఇంతక్రితం కనిపించలేదే’’ అన్నాడు అనుమానంగా. సీనియర్‌ దెయ్యం, రెండో దెయ్యం నవ్వాయి.  ‘‘ఓ.. నువ్వు వేసుకుని వెళ్లిన చలిమంటేనా ఇది! రా.. వచ్చి కూర్చో. భయపడకు మేమేం దెయ్యాలం కాదులే’’ అంది రెండో దెయ్యం.  ఆ ఎండుపుల్లల మనిషికి భయం వేసింది. అక్కడున్నది దెయ్యాలు కాదంటే అతడికి నమ్మబుద్ధి కావడం లేదు.  ‘‘మరి నువ్వేమిటి? మాలాగే మనిషివేనా? దెయ్యానివా?’’ అని అడిగింది సీనియర్‌ దెయ్యం.  ఎండుపుల్లల మనిషి ఆలోచనలో పడ్డాడు. ఎందుకో అవి దెయ్యాలేనని అతడి మనసుకు గట్టిగా అనిపిస్తోంది. ఇప్పుడు తను ‘మనిషి’ అని తెలిస్తే అవి తనను పీక్కుతినడం ఖాయం. అందుకే తను మనిషి కాదు, దెయ్యం అని చెప్పదలచుకున్నాడు. అలా చెప్తే.. దెయ్యాలు దెయ్యాలకు హాని చెయ్యవు కాబట్టి బతికిపోతాడు. ఒకవేళ అక్కడున్నది మనుషులైతే తను దెయ్యం కాబట్టి అక్కడి నుంచి వాళ్లు పారిపోతారు. ‘‘ఏంటి ఆలోచిస్తున్నావ్‌.. నువ్వు మనిషివా, దెయ్యానివా చెప్పూ..’’ అని అడిగింది సీనియర్‌ దెయ్యం.  ‘‘దెయ్యాన్ని’’ అని చెప్పాడు ఎండుపుల్లల మనిషి.  తాత్విక దెయ్యం స్పందించలేదు. ఎప్పటిలా తాత్వికంగా ఉండిపోయింది. 

ఎండుపుల్లలన్నీ అయిపోయాక మంట చల్లారిపోయింది. ‘ఇక వెళ్దాం’ అని పైకి లేచాయి దెయ్యాలన్నీ.  అవి బంగళా దగ్గరకు గాలిలో ఎగురుకుంటూ రాగానే.. బంగళా దగ్గరి కుక్క మోర పైకెత్తి సాలోచనగా చూసింది.. ఈ నాలుగో దెయ్యం ఎక్కడిదబ్బా అన్నట్టు! ‘‘అబద్ధం చెబితే మాత్రం! మనమెవరం శిక్షించడానికి? నువ్వు చెప్పలేదా అబద్ధం.. ‘మేము దెయ్యాలం కాదు, మనుషులం’ అని’’ అంటోంది తాత్విక దెయ్యం బంగళా లోపలికి నడుస్తూ. ‘‘నేను నిజం చెప్పించడానికి అబద్ధం చెప్పాను. వాడు నిజం దాచడానికి అబద్ధం చెప్పాడు. తేడా లేదా’’ అంది సీనియర్‌ దెయ్యం విసుగ్గా. 
ఆ తెల్లవారుజామును అటుగా వెళుతున్నవాళ్లెవరో ఆ బంగళాలోంచి అరుపులు, ఏడుపులు విన్నారు. 
- మాధవ్‌ శింగరాజు