బంగారంలాంటి ‘వెండి’

బంగారంలాంటి ‘వెండి’

జీవన కాలమ్

స్వర్ణపతక విజేత నేలమీద కూలబడి భోరుమన్నప్పుడుఆమెను మన సింధు నేలమీదనుంచి లేపి కాళ్లమీదనిలిపి కావలించుకున్నప్పుడు నేను మనసారా ఏడ్చాను.

రియో ఒలింపిక్స్‌లో బ్యాడ్మింటన్ ఆటలో ఆఖరి పోటీలో ఆఖరి క్షణాలు. ఒక దశలో కారొలినా, సింధూ - ఇద్దరూ రెండు గేమ్‌లు - చెరో పది పాయింట్లు గెలుచుకున్నారు. వారి విజయానికి ఆ పది పాయింట్లే దూరం. రెండు దేశాల చరిత్ర, రెండు జీవితాల చరిత్ర ఆ పది పాయింట్లు, పది నిముషాల వ్యవధిలో పెనవేసుకుని ఉంది. నేను ఆటని మర్చిపోయాను. ఈ చిన్న జీవితాలలో - 20 ఏళ్లు పైబడిన ఈ ఇద్దరు పిల్లలు - జీవితంలో అన్ని రకాల ఎల్లలనూ దాటి కేవలం తమ ఉద్యమాన్ని ఆ క్షణాలలో పూరించారు. ప్రతీ కదలికలోనూ స్పెయిన్ క్రీడాకారిణి కారొలినా రంకె వేస్తోంది. అది నరాలను పూరించే ఊతం. సింధు నిశ్శబ్దంగా - కాని నిప్పులు చెరిగే కళ్లతో బ్యాట్‌ని సంధిస్తోంది.కారొలినా కదలికలో జయిస్తున్న విశ్వాసం. సింధు కదలికలో జయించాలన్న అగ్ని. ఆ క్షణంలో వాళ్ల మనసుల్లో ఏముంది? ప్రపంచం - ముఖ్యంగా రెండు దేశాలు - ఊపిరి బిగబట్టి ఎదురుచూస్తున్న  క్షణాలవి.

63 ఏళ్ల కిందట నేను రేడియోలో చేరిన కొత్తలో ఢిల్లీ శిక్షణకి వెళ్లినప్పుడు ‘మేరధాన్’ అనే రేడియో నాటకాన్ని వినిపించారు. ప్రపంచ పరుగు పోటీలో ఆటగాడు పరిగెడుతూంటాడు. పక్కనే కారులో అనుసరిస్తున్న ఆ దేశపు కోచ్. ఒక దశలో ‘నేను అలిసిపోయాను’ అంటాడు పరుగు వీరుడు రొప్పుతూ. ‘‘ఇప్పుడు నువ్వు నువ్వు కావు. ఇప్పుడు నువ్వు నీ దేశం’’ అని హెచ్చరిస్తాడు కోచ్. ‘ఇంక ఓపిక లేదు - పరిగెత్తలేను’ అంటాడు వీరుడు. ‘‘పరిగెత్తాలి. దేశ చరిత్రను ఆపే హక్కు నీకు లేదు’’ అంటాడు కోచ్. నాకు భగవద్గీత బోధించిన ఆచార్యుడు వినిపించాడు ఆ శ్రవ్య నాటకంలో - ‘‘నియతం కురు కర్మత్వం’’ అంతే.

ఆ క్షణంలో సింధు భారతదేశం. ఆఖరి పదినిమిషాలూ ఈ దేశపు చరిత్రలో భాగం. ఎక్కడో పుట్టి - పన్నెండో యేటినుంచి ఒక లక్ష్యాన్ని సంతరించుకుని - రోజుకి 56 కిలోమీటర్లు ప్రయాణం చేసిన ఓ అమ్మాయి - కొన్ని వేల గంటలు - కేవలం ప్రతిభనే కొలబద్ధగా ప్రయాణం సాగించిన ఓ పిల్ల - తన ఊరినీ, తన రాష్ట్రాన్నీ, తన ఖండాన్నీ దాటి కేవలం తన దేశానికి ప్రాతినిధ్యం వహించే ‘శక్తి’గా మాత్రమే నిలవడం ఎంత గొప్ప ప్రస్థానం!
 మొన్నటి దీపా కర్మార్కర్ ‘గెంతు’ కొన్ని వేలసార్లు జరిపిన కృషికి ప్రతిరూపం. ఆమె శరీరం కదలిక - చివర ఆమె వేసిన మొగ్గ - అపురూపమైన గొప్ప కవితకు దృశ్యరూపం.It was visual poetry. ఆ మొగ్గ (ప్రొడునోవా)ని ప్రపంచ క్రీడల్లో బహిష్కరించాలనుకుంటున్నారట. కారణం - చిన్న పొరపాటు జరిగితే - ఆ దూకు ఏ మాత్రం బెసికినా వ్యక్తి శాశ్వతంగా మూలన పడవచ్చు. ఒకింత పొరపాటు జరిగితే ప్రాణానికి ముప్పు రావచ్చు. ఎన్నిసార్లు తన ప్రాణహానిని పక్కనపెట్టి దీప ఆ ‘గెంతు’ని ఒడిసి పట్టుకుందో! సెకనుకి కొన్ని క్షణాల తేడా కారణంగా బహుమతికి ఇటు నిలిచినా - చరిత్రలో సమున్నతంగా నిలిచిన మహారాణి దీప.

58 కిలోల కుస్తీ పోటీలలో సాక్షి మలిక్ కాంస్య పతకం అతి చిన్న ఊరట. ఆమె లక్ష్యం నికార్సయిన బంగారం. ప్రపంచాన్ని జయించిన ఆమె నవ్వు - నూటికి నూరుపాళ్లూ ఏ పొరపొచ్చాలూ లేని నిష్కల్మషమయిన విజయానికి పట్టాభిషేకం. ఒక లక్ష్యానికి అపూర్వమైన పరాకాష్టని సాధించిన ఈ దేవకన్యలకు ఈ జాతి శాశ్వతంగా రుణపడి ఉంటుంది. మానవ ప్రయత్నానికి, పట్టుదలకీ, ప్రతిభకీ, మానవీయమైన లక్ష్యాలకీ - వెరసి ఈ జాతి ప్రాథమికమైన నైశిత్యానికి వీరు అభిజ్ఞలు. మానవ సంకల్ప బలానికి ఎవరెస్టు శిఖరమది.

అసలు అది కాదు నన్ను కుదిపేసిన క్షణం. కారొలినా చేతుల్లో ఓడిపోయి రెండో స్థానంలో నిలిచిన సింధు - మొదటిస్థానంలో ఉన్న చాంపియన్ నేలమీద కూలబడి భోరుమన్నప్పుడు నేలమీదనుంచి లేపి కాళ్లమీద నిలిపి కావలించుకున్నప్పుడు - నేను మనసారా ఏడ్చాను. సింధు ఉదాత్తత - బంగారంకన్నా గొప్పది. ఆ స్థాయి మాటలకి అందనిది. అది అలౌకికమైన సంస్కారం. ఓ గొప్ప విలువకు పట్టాభిషేకం. ఈ విజయాన్ని పంచుకోవలసిన మరొక చాంపియన్, గురువు పుల్లెల గోపీచంద్ - పోరాడే దమ్మునేకాదు, ఓటమినీ అంగీకరించే పెద్ద మనసుని నేర్పినందుకు.తీరా సింధు రజత పతకం గెలిచాక - ఆమెను తప్పనిసరిగా ఈ మురికి రాజకీయ వాతావరణంలోకి లాగే ప్రయత్నాలు జరుగుతున్నాయి. భారతదేశాన్నే ఆకాశంలో నిలిపిన ఒక క్రీడాకారిణి తెలంగాణ బిడ్డా? లేక ఆంధ్రా అమ్మాయా? అన్న గొంతులు వినిపిస్తున్నాయి. ఆమెని ప్రాంతీయ స్థాయికి గుంజే యావ మొదలైంది. మన నాయకమ్మణ్యుల చేతుల్లో ఈ ‘ఒలింపిక్స్’ ఉంటే కులం, మతం, ప్రాంతం, వెనుకబడిన, ముందుపడిన ప్రాతిపదికన ఈ స్వర్ణాలూ, రజతాలూ, కాంస్యాలూ పంచేసుకునేవారు. పంపకం కుదరకపోతే రైళ్లు, ఇళ్లు తగలెట్టేవారు. నిరాహార దీక్షలు జరిపేవారు. అది మన దరిద్రం.

 రచయిత: గొల్లపూడి మారుతీరావు