కామెడీతోనే కాదు విలనిజం కూడా చూపించి ఆకట్టుకున్న గొప్ప నటుడు అల్లు రామలింగయ్య. ఆయన తెరపై కనిపిస్తే చాలు ప్రేక్షకులకు నవ్వు ఆగదు. అప్పట్లో అల్లు రామలింగయ్య నటిస్తే చాలు ఆ సినిమా సూపర్‌ హిట్‌ అవుతుందనే నమ్మకం ఉండేది. అంతాల తన కామెడీ టైమింగ్‌తో కొన్ని దశాబ్దాల పాటు ప్రేక్షకులను అలరించాడు. నేడు(జూలై 31) అల్లు రామలింగయ్య వర్ధంతి.  ఈ సందర్భంగా పలువురు టాలీవుడ్‌ ప్రముఖులు ఆయనకు నివాళులర్పిస్తున్నారు. చిత్ర పరిశ్రమకి ఆయన చేసిన సేవలను గుర్తు చేసుకుంటున్నారు. ఇక మెగాస్టార్ చిరంజీవి అల్లు రామలింగయ్య వర్ధంతి సందర్భంగా ఆయన జ్ఞాపకాలను నెమరు వేసుకున్నారు. ‘శ్రీ అల్లు రామలింగయ్య గారు భౌతికంగా మనమధ్య లేకపోయినా ఆయన నేర్పిన జీవితసత్యాలు ఎప్పటికీ మార్గదర్శకంగా వుంటాయి.ఒక డాక్టర్ గా,యాక్టర్ గా, ఫిలాసఫర్ గా,ఓ అద్భుతమైన మనిషిగా,నాకు మావయ్య గా ఆయన ఎల్లప్పుడూ మా స్మృతుల్లో ఉంటారు.ఆయన వర్ధంతి సందర్భంగా ఆయన జ్ఞాపకాలు మరోసారి నెమరువేసుకుంటూ ..’అంటూ గతంలో అల్లు రామలింగయ్య ఫోటోకి నివాళులర్పిస్తున్న ఫోటోలను ట్విటర్‌ ద్వారా షేర్‌ చేశాడు. 

తెలుగు తెరపై హాస్యపు జల్లు అల్లు రామలింగయ్య. ఆయన మన మధ్య లేకున్నా ఆయన వదిలిన పదాలు, బాడీ లాంగ్వేజ్‌ మరువలేని జ్ఞాపకాలు. వెయ్యికి పైగా చిత్రాల్లో నటించడంతో పాటు చివరి శ్వాస వరకూ నటించి, సినిమాపై తన ప్రేమని చాటుకున్నారు అల్లు రామలింగయ్య. నటుడుగా ఎంత బిజీగా ఉన్నా కూడా తన వృత్తి హోమియోపతిని మాత్రం వదల్లేదు. నిర్మాతగా మారి, గీతా ఆర్ట్స్‌ బ్యానర్‌ స్థాపించి అనేక సూపర్‌హిట్స్‌ కూడా అందించారు. అలాంటి మహానటుడు, నిర్మాత అల్లు రామలింగయ్య జయంతి అక్టోబర్‌ 1న. ఈ సంవత్సరం ఆయన 99వ జయంతి.  ఈ సందర్భంగా అల్లు రామలింగయ్య తనయుడు, నిర్మాత అల్లు అరవింద్‌ మాట్లాడుతూ –‘‘మా నాన్న తర్వాత నేను, నా తర్వాత మా అబ్బాయిలు సినిమా ఇండస్ట్రీలోకి వచ్చాం. ఈ మధ్య నేను ఎయిర్‌పోర్ట్‌కి వెళితే అక్కడ ఒకావిడ నన్ను చూసి, ‘నమస్కారం అరవింద్‌గారు’ అని పలకరించారు. అక్కడే ఉన్న వాళ్ల అమ్మకి అల్లు రామలింగయ్యగారి అబ్బాయి అని పరిచయం చేశారావిడ. నాన్నగారు తరతరాలకు మా ఫ్యామిలీకి గుర్తింపునిచ్చారు’’ అన్నారు. అల్లు స్టూడియో అల్లు రామలింగయ్య కుమారుడు అల్లు అరవింద్, మనవళ్లు అల్లు వెంకటేష్, అల్లు అర్జు¯Œ , అల్లు శిరీష్‌ల నిర్వహణలో అల్లు స్టూడియోస్‌ నిర్మాణానికి శ్రీకారం చుట్టారు. అల్లు స్టూడియోలో ఎలాంటి లేటెస్ట్‌ టెక్నాలజీ ఉండబోతుంది? ఎలాంటి సదుపాయాలు ఉంటాయి? అనే విషయాలు త్వరలో తెలియజేస్తారు.  

సి.పుల్లయ్య దర్శకత్వంలో  ఎన్టీ రామారావు నందివర్ధన మహారాజుగా, కేఆర్‌ విజయ చిత్రలేఖగా, చిత్తూరు నాగయ్య గురువుగా, ఛాయాదేవి ఆనందంగా,  పద్మనాభం, అల్లురామలింగయ్య, సారథి....శిష్యుల పాత్రలలో నటించిన సినిమాలోని కొన్ని దృశ్యాలు ఇవి. ఈ సినిమా పేరేమిటో చెప్పుకోండి చూద్దాం... ఎప్పుడూ కలిసికట్టుగా ఉండని, ఒక మాటమీద నిలబడని శిష్యులు ఆరోజు కలిసికట్టుగా,  ఐకమత్యంగా భోరుమంటున్నారు. గురువుగారు ఆందోళనగా అక్కడికి వచ్చారు. ‘‘ఏం జరిగిందిరా?’’ ఏడుపు.....! ‘‘ఏం జరిగిందో చెప్పండ్రా!!’’ మళ్లీ ఏడుపు...!! గురువుగారి సహనం నశించింది.  ‘‘ఏడ్చాకయినా  చెప్పండి...చెప్పాకయినా ఏడవండి’’ అని గద్దించాడు. మళ్లీ ఏడుపు...!!! ‘‘ఒరేయ్‌ ఫణీ, నువ్వయినా చెప్పి తగలడరా’’ అడిగారు గురువుగారు కాస్త దీనంగా. ఫణి నోరు విప్పాడు: ‘‘మాలో ఒకరు ఏట్లో పడి కొట్టుకుపోయారు...’’ ‘‘కొట్టుకుపోవడం ఏమిటీ నీ బొందా!’’ తిట్టారు గురువుగారు. ఎందుకంటే తన ఏడుగురు శిష్యులూ నిక్షేపంలా కళ్లెదుటే కనిపిస్తున్నారు! ఫణి లెక్కించడం మొదలుపెట్టాడు... ఒకటి, రెండు, మూడు, నాలుగు, అయిదు, ఆరు....‘‘అయ్యో! ఆరు మందే ఉన్నారు. ఒకడు ఏట్లో కొట్టుకుపోయాడు’’ అని ఘొల్లుమన్నాడు ఫణి. అతనికి కోరస్‌ ఇచ్చారు మిగిలిన వాళ్లు. ‘‘ఒరేయ్‌ వాజమ్మా....మొదట నిన్ను నీవు లెక్కించు...ఆ తరువాత తక్కిన వారిని లెక్కించు’’ అని చెప్పారు గురువుగారు. ‘‘అలాగే గురువుగారు’’ అని మళ్లీ లెక్కించడం మొదలుపెట్టాడు.... ‘‘ఒక్కటీ....రెండూ....ఆరూ...ఏడూ....ఎనిమిది...అయ్యో....ఎనిమిది మంది ఉన్నారు’’ అని మళ్లీ ఏడ్వడం మొదలు పెట్టాడు శిష్యుడుగారు. ఈసారి ఫణి తన తోటి విద్యార్థులనే కాకుండా గురువుగారిని కూడా లెక్క వేశాడు! ‘‘ఇవ్వాళ భోజనం కాస్త బరువైందిరా విశ్రమిస్తాను’’ అన్నారు గురువుగారు. ‘‘అలాగే గురువుగారు, మీకు పరుపు వేస్తాం. కాళ్లు కూడా పడతాం’’ అన్నారు శిష్యులు. పరుపు వేశారు. గురువుగారు విశ్రమించి నిద్రలోకి జారుకున్నారు. గురువుగారి కాళ్లు పట్టడం దగ్గర ఇద్దరు శిష్యులకు తగాదా మొదలైంది. ‘‘ఈ కాలు నాది’’ ‘‘కాదు నాది’’ ‘‘నా కాలు బంగారు కాలు...నీ కాలు ఇత్తడి కాలు’’ ‘‘ఒరేయ్‌ నీ కాలే ఇత్తడి....నా కాలు బంగారం’’ ‘‘నా కాలు జోలికి వస్తే నీ కాలు మునక్కాయలా నరికేస్తా’’ ‘‘నా కాలు జోలికి వస్తే నీకు నరకం చూపిస్తా....పచ్చడి పచ్చడి చేస్తా’’గురువు గారి రెండు కాళ్లును చెరొకటి పంచుకున్న శిష్యులు ఒకరి మీద ఒకరు సవాలు విసురుకున్నారు. కారాలు మిరియాలు నూరారు. ఆ తరువాత.... ‘‘నా కాలు జోలికి వస్తావా? నీ కాలిని ఏం చేస్తానో చూడు’’ అంటూ ఒకడు పెద్ద సుత్తి పట్టుకొచ్చాడు. ‘‘నా కాలు జోలికి వస్తావా? నీ కాలిని ఏంచేస్తానో చూడు’’ అంటూ మరొకడు పెద్ద రాయి పట్టుకొచ్చాడు.అలికిడికి చప్పున మేల్కొన్నారు గురువుగారు. ‘‘అయ్యో...మీకేం వచ్చిందిరా....ఒరేయ్‌... నా కాళ్లు నరికేస్తార్రా...’’ భయపడిపోయారు గురువుగారు. ‘‘వాళ్ల కాళ్లు వాళ్లే నరికేసుకుంటే అనుభవిస్తారు’’ అన్నాడు ఒక శిష్యుడు పెద్దరికంగా! (వాళ్ల కాళ్లా పాడా! అవి గురువుగారి కాళ్లు అయితేనూ) ఈ హడావిడి అంతా చూసి గురువుగారి ధర్మపత్ని పరుగెత్తుకు వచ్చి...‘‘ఒరేయ్‌...ఒరేయ్‌...మీకేం వచ్చిందిరా పోయే కాలం....ఏమిట్రా ఈ ఘోరం’’ అంటూ గట్టిగా అరిచింది.‘‘గురుసేవ అండీ’’ అన్నాడు ఒకడు.‘‘మిమ్మల్ని తగలెయ్య...నిష్కారణంగా ఆయన ప్రాణాలు తీసేటట్టు ఉన్నారు’’ అన్నది గురుపత్ని.‘‘హమ్మయ్య బతికానురా బాబూ....నువ్వు రావడానికి ఒక క్షణం ఆలస్యమై ఉంటే నా కాళ్లు తీసేసి ఉండేవాళ్లు’’ అన్నారు గురువుగారు.‘‘వీళ్ల చేతులు విరిగిపోనూ.... ఎలా కొట్టేశారండీ’’ అన్నది భర్త కాళ్ల వైపు చూస్తూ.ఆ కోపంలోనే...‘‘ఇలాంటి బుద్ధిహీనులు  ఇంట్లో ఎందుకు...తరిమేయండి బయటికి’’ అని అరిచింది.గురువుగారి ముఖంలో మాత్రం మచ్చుకు కూడా కోపం కనిపించలేదు.అదే శాంతం!‘‘వాళ్లు బుద్ధిహీనులని నాకు తెలుసునే. అందుకే ఇంత ముద్ద పడేస్తున్నాం. లేకపోతే వాళ్లు ఎక్కడికి పోగలరు! ఎలా బతకగలరు చెప్పు!’’ అన్నారు గురువుగారు శాంతంగా. ‘‘చాల్లే  ఊరుకుందురూ...మీ చాదస్తంగానీ ఈ మూర్ఖులకు చదువొస్తుందా!’’ అన్నది గురుపత్ని మూతి తిప్పుతూ.‘‘చీమలు నడుస్తుంటే రాళ్లే అరిగిపోతాయి ఆనందం. ఒకొక్క ముక్కే నేర్చుకుంటారు పాపం. పోన్లెద్దూ. మనకు మటుకు ఎవరు ఉన్నారు చెప్పు! ఒక్క ఆడపిల్లే కదా. ఇలాంటి అమాయకులకు కాస్త అన్నం పెడితే ఎంత పుణ్యమో తెలుసా!’’ అన్నారు గురువుగారు.గురువుగారి మాటలతో కాస్త శాంతించింది ఆనందం.ఇంతలో... ఒక పాము సర్రుమని వెళుతుంది!‘‘పాము...పాము’’ అని అరిచింది గురుపత్ని.‘‘చూశావా....చూశావా...వాళ్లు కొడితే కొట్టారుగానీ ఈ వేళ నా ప్రాణం కాపాడారు ఆనందం. వాళ్ల గందరగోళానికి భయపడి ఆ పాము ఇంతవరకు బయటకు రాలేదుగానీ, లేకపోతే ఈపాటికి నీ గతేం కాను నా గతేం కాను చెప్పు!’’ అన్నారు గురువుగారు.‘‘అవునండీ, వాళ్ల తెలివి తక్కువపనితో ఒక విధంగా మనకు ఉపకారం చేశారు’’ అన్నది ఆనందం.  


  యముడికి ఇష్టమైన వంటకాలలో మొదటిది ‘ఆవకాయే’ అని తెలుగు ప్రేక్షకులందరికీ తెలుసు. ఎవరికైనా సందేహం ఉంటే... చూ. యమగోల. డైనింగ్‌టేబుల్ మీద ఆవకాయను చూసి అపార్థం చేసుకుంటారు యముడైన సత్యనారాయణ, చిత్రగుప్తుడు అల్లురామలింగయ్య. పైగా ‘ఛీ ఛీ ... ఏమిటీ రక్తమాంసాలూ? మేం శుద్ధ శాకాహారులం’ అంటూ అల్లురామలింగయ్య ఆవకాయను ఆవలకు తోస్తాడు. అప్పుడు ఎన్టీఆర్ రంగంలోకి దిగి... ‘సార్... అది తెలుగువాళ్లంతా ఇష్టంగా తినే ప్రశస్తమైన ఆవకాయ. అది మాంసం ముక్క కాదు. మామిడిచెక్క. ఇది రక్తం కాదు.. నూనె, కారం మిక్స్’ అంటూ ఆవకాయ గొప్పదనాన్ని వివరిస్తాడు. దాంతో అల్లు రామలింగయ్య (మా)మిడిమిడి జ్ఞానంతో పచ్చడి తినేసి, నోరు మంటపుట్టి గగ్గోలు పెడతాడు. అప్పుడు యముడికి కాస్త కోపం కూడా వస్తుంది.
  
  ‘తినడం కూడా ఒక ఆర్ట్ సార్. ఆవకాయను ఎలా తినాలంటే’... అంటూ ఎన్టీయార్ జయప్రదవైపు ఒక చూపు చూడగానే ఆమె అర్థం చేసుకుని... ‘ఇలా కాస్త నెయ్యి వేసుకుని, అందులో ఆవకాయ కలుపుకుని ఇలా తినాలన్నమాట’ అంటూ కలిపి ముద్దలు పెడుతుంది. దాంతో యముడు ‘ఆహా... అమృతం’ అంటూ తన్మయంగా తినేస్తాడు. ఆవకాయ తాలూకు టేబుల్ మ్యానర్స్ తెలిశాక... అల్లు సైతం తొక్క కూడా మిగలకుండా తొక్కు తినేసి ‘అమృతం ఏమిటీ... దీనిముందు అది దిగదుడుపు’ అని సర్టిఫికేట్ ఇచ్చేస్తాడు. యమగోలలో ఎన్టీఆర్, జయప్రదల లవ్ సక్సెస్ చేయడానికీ, యముడి దగ్గర కోడలు పిల్ల మార్కులు కొట్టేయడానికి ఆవకాయ ఇతోధికంగా తోడ్పడిందన్న మాటలో ఎలాంటి డౌటూ లేదు.  యముడంతటి వాడికి ఆవకాయ చేవగల కాయగా అనిపించినప్పుడు... మనమనగా ఎంత? యముడి టేస్టు ఆవకాయంత... మన టేస్టు ఆవగింజంత!
  - యాసీన్
  


 అల్లు రామలింగయ్య... ఆ పేరు తలచుకోగానే... ఎన్నో పాత్రలు... మరెన్నో సినిమాలు కళ్ళ ముందు గిర్రున రీళ్ళు తిరుగుతాయి. ఆ నాటి ‘మాయాబజార్’ నుంచి ఆ మధ్య వచ్చిన ‘జై’ దాకా...  అల్లు... తెలుగుతెరపై నవ్వుల విరిజల్లు. ‘ముత్యాల ముగ్గు’, ‘శంకరాభరణం’, ‘సప్తపది’... ఇలా ప్రతి సినిమాలో ఆయన పాత్ర ఓ కొలికిపూస. మరి, నిజజీవితంలో ఆయన ఎలా ఉండేవారు? పిల్లలతో ఎలా మెలిగేవారు? వారికి ఆయన నేర్పిన పాఠాలేమిటి? నటుడిగా ఆయన ఫిలాసఫీ ఏమిటి? ఇవాళ అల్లు రామలింగయ్య పదో వర్ధంతి సందర్భంగా... తండ్రిగా, నటుడిగా, హోమియో డాక్టర్‌గా... అంతకుమించి మంచి మనిషిగా అల్లులోని అనేక కోణాలపై ఆయన కుమారుడు, ప్రసిద్ధ నిర్మాత అల్లు అరవింద్ ఫోకస్ లైట్...
  
 మా నాన్న అల్లు రామలింగయ్య గారు మన కళ్ళెదుట భౌతికంగా లేరన్న మాటే కానీ, ఇవాళ్టికీ కనీసం అయిదారు సార్లయినా తలుచుకోనిదే, ఏదో ఒక సందర్భంలో ఆయనను గుర్తు తెచ్చుకోనిదే నాకు రోజు గడవదు. నిజానికి ఆయన భౌతికంగా లేని ఈ పదేళ్ళలో నేను ఆయనను మిస్ అయిన క్షణం లేదు. ప్రతి విషయంలో ఆయన నా వెంటే ఉన్నారని నా భావన. అందుకే, ‘గీతా ఆర్ట్స్’ పతాకంపై మేము నిర్మిస్తున్న సినిమాలన్నిటికీ ఇప్పటికీ ‘అల్లు రామలింగయ్య సమర్పించు’ అని టైటిల్స్‌లో వేస్తుంటా.
  
 జీవించడం నేర్పిన గురువు
 
 నాకు వ్యక్తిగతంగా ఎవరూ గురువులు లేరు. కానీ, గురుపూర్ణిమ వచ్చిందంటే నేను ఇద్దరినే తలుచుకుంటూ ఉంటా. ఆ ఇద్దరూ ఎవరంటే - ఒకరు మా నాన్న గారు. రెండో వ్యక్తి - మా కుటుంబానికి సన్నిహితులు, సలహాదారైన నిర్మాత డి.వి.ఎస్. రాజు గారు. నా వ్యక్తిగత, సినిమా జీవితం మీద నాన్న గారు వేసిన ప్రభావం అంతటిది. నా దస్తూరీ ఇవాళ్టికీ చాలా బాగుంటుంది. దానికి కారణం మా నాన్న గారే! నా హ్యాండ్ రైటింగ్ బాగుండాలని తెలుగు, ఇంగ్లీషు కాపీ రైటింగ్ పుస్తకాలు తెచ్చి రోజూ నాలుగేసి పేజీల చొప్పున రాసి, చూపించమనేవారు. ఇలా ప్రతి చిన్న విషయంలో ఆయన గెడైన్‌‌స, ఇచ్చిన శిక్షణ నన్నివాళ ఇలా తీర్చిదిద్దాయి.
  
 తండ్రిగా ఆయనది ఓ ప్రత్యేక పద్ధతి. ఆడపిల్లల పెంపకంలో సగటు మధ్యతరగతివాడిగా స్ట్రిక్ట్‌గా ఉండేవారు. అదే సమయంలో పిల్లలకు జీవితం నేర్పాలనే ఉద్దేశంతో పధ్నాలుగు, పదిహేనేళ్ళ వయసు వచ్చినప్పటి నుంచి నన్ను ఓ కొడుకులా కాకుండా, స్నేహితుడిలా చూశారు. పదహారేళ్ళ వయసు నుంచే నన్ను చివరకు ఆడిటర్ దగ్గరకు కూడా తీసుకువెళ్ళేవారు. అలాగే, కుటుంబ రాబడి, ఖర్చు, ఆదా, ఎక్కడ ఎలా మదుపు చేయాలనే విషయాల్లోనూ నన్ను ఇన్‌వాల్వ్ చేసేవారు. అప్పట్లో ‘అవేవీ తెలియక, ఇదేమిట్రా బాబూ.. మనకెందుకీ గొడవ’ అనుకొనేవాణ్ణి. కానీ, ఇవాళ మా కుటుంబంలో కానీ, చిరంజీవి గారి కుటుంబంలో కానీ ఎవరికీ పన్ను బకాయిలు, ట్యాక్స్ సమస్యలు ఏమీ లేకుండా ఉన్నాయంటే, ఆర్థిక అంశాలన్నీ జాగ్రత్తగా దగ్గరుండి చూసుకోగలుగుతున్నానంటే దానికి కారణం ఆ ట్రైనింగే! అలాగే, మా చెల్లెళ్ళ పెళ్ళి సంబంధాల దగ్గర నుంచి అన్ని విషయాలూ చిన్నవాడినైన నాతో ఆయన చర్చించేవారు. (నవ్వుతూ...) అలా చిన్నప్పుడే నాకు పెద్దరికం వచ్చేలా చేశారు. అందుకే, ఇవాళ్టికీ మా సిస్టర్స్‌కు నేను అన్నలా కాక, నాన్న గారి తరువాత నాన్న గారిలా కనబడుతుంటాను.  చిన్నప్పటి నుంచి ఆయన నన్ను కూర్చోబెట్టి ఎన్నో చెప్పేవారు. వస్తుతః లోలోపల నేను కొంత దూకుడు! అలాంటి నేనివాళ ఎప్పుడూ తొందరపడి మాట్లాడను. ఎవరి మీదా నోరు పారేసుకోను. అది కూడా నాన్న గారి చలవే. ‘పెదవి దాటిన మాట - తనకు రాజు. కానీ, పెదవి దాటని మాటకు తానే రాజు’ అని ఆయన ఎప్పుడూ చెబుతూ ఉండేవారు. నాన్న గారు చెప్పిన సామెత నా మీద ముద్ర వేసింది.
  
 అరుదైన హస్తవాసి
  
 మా నాన్నగారు వాళ్ళు అయిదుగురు అన్నదమ్ములు. వాళ్ళలో మూడో ఆయన మా నాన్న గారు. సినిమాల్లో వేషాల కోసం పాలకొల్లు నుంచి మద్రాసు వచ్చినప్పుడు ఆయన కష్టాలు పడిన తొలి రోజులు నాకు గుర్తే. సంపాదన లేక, సరిపోక ఊళ్ళోని మా పెదనాన్న గారి దగ్గర నుంచి డబ్బులు తెప్పించుకొని, ఇల్లు గడిపిన సంగతులు నాకు తెలుసు. నటుడిగా పేరు, డబ్బు సంపాదించినా ఆ రోజుల్ని ఆయన మర్చిపోలేదు. కమ్యూనిస్టు భావాలున్న ఆయనలో మానవత్వం ఎక్కువ. సినిమాల్లోకి రాక ముందు హోమియోపతి వైద్యం ఆయన వృత్తి. ఆయన హస్తవాసి మంచిదని ఎంతోమందికి నమ్మకం. సినిమాల్లో స్థిరపడ్డాక అందరికీ ఉచితంగా మందులిస్తూ, హాబీగా కొనసాగించారు. ఎన్టీఆర్‌కి ఫ్రాక్చరైతే, ఏయన్నార్ గారి కాలులో చిన్న ఇబ్బంది వస్తే నాన్న గారు హోమియో వైద్యం చేశారు. ఎన్టీయార్ గారి భార్య బసవ తారకం గారికి నాన్న గారు నమ్మకమైన ఫ్యామిలీ డాక్టర్. (నవ్వుతూ...) నన్ను కూడా హోమియోపతి నేర్చుకోమనేవారు. కానీ, అది నాకు ఎక్కలేదు. ఆయన సేకరించి, చదువుకొన్న ఎన్నో హోమియోపతి పుస్తకాలు మా ఇంట్లో ఉన్నాయి. ఆయన గుర్తుగా వాటిని భద్రంగా దాచాం.
  
 ఆయన కోరిక తీరింది...         
  
 మా ఇంట్లో మేము అయిదుగురం. మా అక్క నవభారతి. నేను, మా చెల్లెళ్ళు వసంతలక్ష్మి (డాక్టర్ వెంకటేశ్వరరావు గారి భార్య), సురేఖ (చిరంజీవి గారి భార్య), చనిపోయిన మా తమ్ముడు వెంకటేశ్. మా తమ్ముడిలో మంచి ఫీచర్లున్నాయని, వాణ్ణి సినీ నటుణ్ణి చేయాలని నాన్న గారికి ఉండేది. కానీ, అనుకోకుండా జరిగిన రైలు ప్రమాదంలో వాడు చనిపోయాడు. మా అబ్బాయి బన్నీ (అల్లు అర్జున్) స్టారవడంతో మా తమ్ముడు వెంకటేశ్‌కు రావాల్సినదంతా బన్నీకొచ్చిందనీ, నటుడిగా తన వారసత్వం కొనసాగాలన్న కోరిక తీరిందనీ సంతోషించారు.
  
 వృత్తికి అడ్డు కాని వ్యక్తిగత విషాదం
  
 మా తమ్ముడు చనిపోయినప్పుడు నాన్న గారు ఎంతో బాధపడ్డప్పటికీ, తన పర్సనల్ ఫిలాసఫీ ద్వారా దృఢంగా నిలబడ్డారు. వాడు చనిపోయిన నాలుగో రోజునో, అయిదో రోజునో ఆయనకు షూటింగ్ ఉంది. అది బాపు గారి సినిమా అనుకుంటా. షూటింగ్ క్యాన్సిల్ చేద్దామా అని వాళ్ళు అడిగారు. కానీ, అదేమీ వద్దని, మనసును రాయి చేసుకొని షూటింగ్‌కు వెళ్ళిపోయారు నాన్న గారు. అక్కడ సన్నివేశం కూడా విషాద సన్నివేశం. గ్లిజరిన్ ఇస్తామన్నారట. కానీ, నాన్న గారు అక్కర్లేదని, గ్లిజరిన్ లేకుండానే ఆ సన్నివేశంలో కన్నీళ్ళు పెట్టుకొని, ఆ సన్నివేశం పండించారు. వ్యక్తిగత విషాదాన్ని పక్కనపెట్టి, వృత్తి పట్ల నిబద్ధత చూపే ఆయన ‘దృఢ వ్యక్తిత్వాని’కి ఇదో ఉదాహరణ.
  
 తీపి జ్ఞాపకం... తరగని ఆస్తి...     
  
 వ్యక్తిగా ఆయనలో నచ్చే అతి గొప్ప విషయం ఏమిటంటే, ఆయన చాలా ప్రజాస్వామికంగా ఉండడం, అందరికీ స్వేచ్ఛనివ్వడం. అయితే, పట్టరాని కోపం వచ్చినప్పుడు ఒక్కోసారి ఒక తండ్రిగా నన్ను తిట్టేవారు, కొట్టేవారు కూడా! ఆయనతో నాకు ఓ చిత్రమైన తీపి జ్ఞాపకం ఉంది. ఆయన నన్ను ఆఖరు సారిగా కొట్టింది ఎప్పుడో తెలుసా? నా 47వ ఏట! ఒకరోజు నేను కారు నడుపుతుంటే, ఆయన పక్కన కూర్చొని ఉన్నారు. ఇంటి లోపలకు కారుతో అడుగు పెడుతున్నప్పుడు నేను అనుకోకుండా సడెన్ బ్రేక్ వేశాను. సీట్ బెల్టులు లేని ఆ రోజుల్లో ఆయన తల వెళ్ళి, ముందుకు కొట్టుకుంది. అంతే... ఒక్కసారిగా కోపం వచ్చి, ‘ఎవడ్రా నీకు డ్రైవింగ్ నేర్పింది’ అంటూ చెంప ఛెళ్ళుమనిపించారు. కొంపతీసి ఇది మా ఆవిడ కానీ చూసిందేమో అని టెన్షన్ పడ్డా. బాల్కనీ వైపు చూస్తే మా ఆవిడ కనపడలేదు. హమ్మయ్య చూడలేదనుకున్నా. తీరా, ఇంట్లోకి వెళ్ళాక ఎందుకు కొట్టారంటూ అడిగేసరికి గతుక్కుమన్నా. (నవ్వులు...) ఆ క్షణం కొద్దిగా ఇబ్బంది అనిపించినా, ఇప్పుడు తలుచుకుంటే అది మా నాన్న గారు నాకిచ్చిన అత్యంత తీపి జ్ఞాపకం అనిపిస్తుంటుంది. నాకు ఎంత వయసు వచ్చినా, ఎంత ఎత్తుకు ఎదిగినా నన్ను ఓ చిన్న పిల్లాడిగా, తండ్రి మీద గౌరవమున్న కొడుకుగానే చూసిన ఓ తండ్రి తాలూకు ప్రేమ, క్రమశిక్షణ అది.
  
 నటుడిగా నాన్న గారు వెయ్యికి పైగా చిత్రాల్లో నటించారు. నాన్న గారికి ‘పద్మశ్రీ’ వచ్చినప్పుడు నేను ‘ప్రతిబంధ్’ షూటింగ్‌లో హైదరాబాద్‌లో ఉన్నా. విషయం తెలిసి, మద్రాసులో ఇంటికి ఫోన్ చేశా. కళ్ళలో నీళ్ళు తిరుగుతుండగా, ‘నాన్న గారూ! ఇన్నాళ్ళూ మీరు మాకిచ్చిన ఆస్తులైన ఇళ్ళు, పొలాలు, డబ్బు అమ్ముకోవచ్చు. కానీ, ఎప్పటికీ అమ్మలేని ఆస్తిగా ‘పద్మశ్రీ’ గౌరవాన్ని మాకు ఇచ్చారు’ అన్నాను. ఆ మాటకు ఆయన ఎంత ఆనందించారో!
  
 చెరిగిపోని నవ్వు... చెదిరిపోని నువ్వు...
  
 అప్పటికప్పుడు అక్కడికక్కడ ఛలోక్తులు విసరడం ఆయనకు అలవాటు. ఒకసారి ఆయన కాలికి చిన్న దెబ్బ తగిలి, బెణికింది. దానికి చిన్న బ్యాండేజ్ కట్టారు. ఆ రోజున నాతో పాటు మా ఇంటికి వచ్చిన నా ఫ్రెండ్ శ్రీనివాసరావు అది చూస్తూనే, ‘ఏమిటి సార్... ఆ కట్టు...’ అంటూ గావుకేక పెట్టాడు. అంతే. ‘ఏనుగు తొక్కిందిలే’ అన్నారు నాన్న గారు. (నవ్వులు) అదేమిటంటూ విస్తుపోవడం మా ఫ్రెండ్ వంతు అయింది. అప్పుడు మా నాన్న గారు, ‘నువ్వు అంతగా రియాక్ట్ అయినప్పుడు, ‘ఏదో కాలు కొద్దిగా బెణికిందిలే’ అని చెబితే డిజప్పాయింట్ అవుతావు.
 
 అందుకని, ఏనుగు తొక్కిందని చెప్పా’ అని నవ్వించారు. అలాగే, చనిపోవడానికి ఆరు నెలల ముందు హైదరాబాద్ కె.బి.ఆర్. పార్క్‌కు వెళ్ళారాయన. అక్కడ ఆయన కూర్చొని ఉంటే, తెలిసినవాళ్ళు ఎదురై పలకరించి, ‘వాకింగ్‌కు వచ్చారా’ అని అడిగారు. దానికి నాన్న గారు ‘అవునండీ! కానీ, నేను పెద్దోణ్ణి. నడవలేను కదా! అందుకే, కుర్రాణ్ణి పెట్టా. వాడు నడుస్తున్నాడు’ అని చటుక్కున బదులిచ్చారు (నవ్వులు...)  సినిమాలు, నటన, ఇలాంటి ఛలోక్తులు చూసి చాలామంది ఆయన వట్టి హాస్యజీవి అనుకుంటారు.
 
 కానీ, జీవితంలో ఆయన చాలా సీరియస్ మనిషి. ఫిలసాఫికల్ థింకర్. ఆయనకు వివేకానంద స్వామి, రామకృష్ణ పరమహంస అంటే మహా ఇష్టం. వాళ్ళ పుస్తకాలెన్నో ఆయన చదివేవారు. అలాగే, వేస్తున్న వేషం తనకు లొంగే వరకు నటుడిగా ఆయన తృప్తిపడేవారు కాదు. వేస్తున్నది కమెడియన్ పాత్ర అయినా సరే, పూర్తి కథ, సన్నివేశం పూర్వాపరాలు తెలుసుకొని, పాత్రను అవగాహన చేసుకొనేవారు. అలా పాత్రను మనసుకు ఎక్కించుకొనేవరకు దర్శకులనూ, కో-డెరైక్టర్‌నీ వివరాలు అడుగుతూనే ఉండేవారు. ఒక్కసారి ఆ పాత్రను లొంగదీసుకున్న తరువాత అద్భుతంగా నటించేవారు.
 
 అందుకే, ఆయన నటన అంత సహజంగా ఉండేది. చిరంజీవి, రజనీకాంత్, అమితాబ్ - ఇలా ఏ భాషలో చూసినా హాస్యం పండించగలిగినవారే పెద్ద హీరోలయ్యారు. ఉన్నత స్థాయికి వెళ్ళారు. అందుకే, నా దృష్టిలో హీరోయిజమ్ అంటే హాస్యమే. అలాంటి హాస్యాన్ని ప్రాణానికి ప్రాణంగా భావించి, తెరపై నవ్వులు విరబూయించిన నాన్న గారి లాంటి వారందరూ నా దృష్టిలో చిరకాలం గుర్తుండే హీరోలు.  
  
 సంభాషణ: రెంటాల జయదేవ
  
 దర్శకులు కె.విశ్వనాథ్, బాపు అంటే నాన్న గారికి ఎంతో గౌరవం. దాసరి, రాఘవేంద్రరావులంటే మహా ఇష్టం. అలాంటి దర్శకుల చిత్రాల్లో నటించాలని ఆయన తపించేవారు. ముఖ్యంగా, విశ్వనాథ్, బాపుల చిత్రాల్లో తాను తప్పకుండా ఉండాలనుకొనేవారు. తనకు పాత్ర ఉండదేమోనని తెగ బెంగపడేవారు. వాళ్ళ సినిమాలంటే, ఇక పారితోషికం, ఇతర విషయాలేవీ పట్టించుకొనేవారు కూడా కాదు. చివరి దాకా అదే పాటించారు. అలాంటి పాత్రలెన్నో పోషించబట్టే, కన్నుమూసి ఇప్పటికి పదేళ్ళయినా ఆయన చిరంజీవిగా ప్రేక్షకుల హృదయాల్లో మిగిలారు.
  


 అపురూపం
 
  ‘నవ్వడం యోగం
  నవ్వించడం భోగం
  నవ్వలేకపోవడం రోగం’... అనేవారెప్పుడూ జంధ్యాలగారు.
  నవ్వించడం నటులకి అంత తేలిక కాదు.
  నవ్వించగలిగిన నటులకి మిగిలిన అన్ని రసాలు అభినయించడం తేలికే!
  అటువంటి హాస్యాన్ని పండించి మెప్పించిన
  హాస్యనటులు తెలుగులో ఎందరో!
  వారంతా ప్రజల గుర్తింపునూ పొందారు.
  వారిలో కొందరు ప్రభుత్వ గుర్తింపునూ పొందారు!
  
  ‘పద్మవిభూషణ్’, ‘పద్మభూషణ్’, ‘పద్మశ్రీ’.
  ఈ ప్రతిష్టాత్మక పౌర పురస్కారాలను 1954 నుండి భారత ప్రభుత్వం ప్రదానం చేస్తూ వస్తోంది.
  దక్షిణాదిన ‘పద్మశ్రీ’ పురస్కారాన్ని పొందిన తొలి హాస్యనటుడు శ్రీ రేలంగి వెంకట్రామయ్య. ఆ తరువాత కాలంలో అల్లు రామలింగయ్య, బ్రహ్మానందంలు అందుకున్నారు.
  ఆ రోజుల్లో హీరోలతో పాటు సమానంగా క్రేజ్ ఉన్న స్టార్ కమెడియన్ శ్రీ రేలంగి! 1970లో ఆయన,  నాటి రాష్ట్రపతి వి.వి.గిరి నుండి ‘పద్మశ్రీ’ పురస్కారాన్ని స్వీకరించారు.
  
  
  
  
  
  
 
  
 అలాగే యాభై సంవత్సరాల పాటు 1,013 చిత్రాలలో నవ్వించారు శ్రీ అల్లు రామలింగయ్య. ఆయన, 1990లో నాటి భారత రాష్ట్రపతి ఆర్.వెంకట్రామన్ చేతుల మీదుగా ‘పద్మశ్రీ’ పురస్కారాన్ని అందుకున్నారు.
  హీరో ఎవరైనా సరే... బ్రహ్మానందం ఉంటే సినిమా హిట్! ఇది ప్రస్తుతం బ్రహ్మానందం స్థాయి! 28 సంవత్సరాల సినీ జీవితంలో అప్పుడే వెయ్యి సినిమాలకు దగ్గరవుతున్న బ్రహ్మానందం ‘పద్మశ్రీ’ బిరుదును 2009లో నాటి రాష్ట్రపతి ప్రతిభాపాటిల్ చేతుల మీదుగా అందుకున్నారు.
  
  ప్రతిభా పాటిల్ చేతుల మీదుగా పురస్కారం పొందుతోన్న బ్రహ్మానందం
  
  అప్పుడు గాని... ఇప్పుడు గాని
  తెలుగులో ఉన్నంత మంది హాస్యనటులు  మరే భాషలోనూ లేరు!  అలాగే ముగ్గురు హాస్యనటులు ‘పద్మ’ పురస్కారాలను మరే భాషలోనూ అందుకున్న గుర్తూ లేదు!!
  హ్యాట్సాఫ్ టూ తెలుగు హాస్యనటులు!!!
  
  -నిర్వహణ: సంజయ్ కిషోర్
  
  
  
  
  


 అల్లు రామలింగయ్య మహానటుడే కాదు గొప్ప దేశభక్తుడని చిరంజీవి అన్నారు. సోమవారం హైదరాబాద్‌లో పద్మశ్రీ అల్లు రామలింగయ్య 92వ జన్మదిన సందర్భంగా సారిపల్లి కొండలరావు సారధ్యంలో పద్మశ్రీ అల్లు రామలింగయ్య కళాపీఠం జాతీయ పురస్కార ప్రదానోత్సవం - 2013 జరిగింది. ఈ సందర్భంగా చిరంజీవి మాట్లాడుతూ... గొప్ప గాంధేయవాది, పరమహంసకు ఆధ్యాత్మిక శిష్యుడు అల్లు. నిజ జీవితంలో పెద్ద డాక్టర్ అని కొనియాడారు. నటునిగా నాకు ఆయన గొప్ప స్ఫూర్తి ప్రదాత అని చెప్పారు. 
  
  చిన్న కుమారుడు చనిపోయిన సమయంలో గుండెల్లో బాధను అదుముకొని నటించిన కార్యదక్షకుడు అల్లు అని చెప్పారు. అంతటి గొప్ప నటుడి పేరు మీద అదే స్థాయిలో పేరున్న పెద్ద నటుడు కోట శ్రీనివాసరావుకు పురస్కారాన్ని ప్రదానం చేయటం ముదావాహం అని తెలిపారు. మంత్రి కాసు వెంకటకృష్ణారెడ్డి మాట్లాడుతూ... సమాజంలో చెడును తీసేసే రంగం సినిమా రంగమన్నారు. మరికొంతమంది నటులకు పద్మశ్రీ పురస్కారాలు రావల్సి ఉందని తెలిపారు. 
  
  రాష్ట్ర అధికార భాషా సంఘం అధ్యక్షుడు మండలి బుద్ధప్రసాద్ మాట్లాడుతూ...  చిరంజీవికి సామాజిక-రాజకీయ స్ఫూర్తి ఇచ్చింది అల్లు రామలింగయ్య అని తెలిపారు. తెలుగు మాండలికాలకు ప్రాధాన్యత తెచ్చింది కోట శ్రీనివాసరావు అని చెప్పారు. బహ్మానందం మాట్లాడుతూ... అల్లు రామలింగయ్య అంటే వళ్లంతా పులకరించే ఆనందం అని తెలిపారు. అల్లుతో నటించానని చెప్పటానికి గర్విస్తున్నానన్నారు. అల్లు అర్జున్ మాట్లాడుతూ... భయపెడుతూ, నవ్విస్తూ, ఏడిపిస్తూ నటించటం తాతయ్యకే చెల్లిందని తెలిపారు. 
  
  అల్లు గొప్ప నటుడని తనికెళ్ల భరణి అన్నారు. అనంతరం అల్లు రామలింగయ్య కళాపీఠం జాతీయ పురస్కారంలో భాగంగా కోట   శ్రీనివాసరావుకు  చిరంజీవి స్వర్ణకంకణం తొడిగారు. మంత్రి కాసు శాలువతో సత్కరించగా, బ్రహ్మానందం తలపాగా తొడిగారు. అవార్డును మండలి, ప్రశంసాపత్రాన్ని అల్లు అరవింద్ అందజేశారు. ఈ కార్యక్రమంలో ఐపిఎస్ అధికారి ఎం.శివప్రసాద్, పరుచూరి వెంకటేశ్వరరావు, ఎల్‌బీ శ్రీరామ్, డా.వెంకటేశ్వరరావు, బెల్లంపల్లి శ్రీనివాస్, డా. వెంకటేశ్వర రావు తదితరులు పాల్గొన్నారు.