కౌమారదశ అనేది మానవ అభివృద్ధిలో ప్రత్యేకమైన, క్లిష్టమైన దశ. మంచి ఆరోగ్యానికి దీర్ఘకాలిక పునాదులు వేయడానికి కీలకమైన దశ. ప్రపంచ ఆరోగ్య సంస్థ (డబ్ల్యూహెచ్‌వో) ‘ఫ్యూచర్‌ సమ్మిట్‌’లో ‘ట్రెండ్స్‌ ఇన్‌ అడల్‌సెంట్‌ హెల్త్‌: సక్సెస్‌ అండ్‌ చాలెంజెస్‌ ఫ్రమ్‌ 2010 టు ది ప్రజెంట్‌’ పేరుతో తాజాగా ఒక నివేదిక విడుదల చేశారు. కౌమరుల ఆరోగ్యం, అలవాట్లౖను దృష్టిలో పెట్టుకొని రూపొందించిన నివేదిక ఇది. ప్రపంచవ్యాప్తంగా చూస్తే... కౌమారదశలో ఉన్న ఏడుమందిలో ఒకరు మానసిక రుగ్మతతో బాథపడుతున్నారు. నిరాశ, ఆందోళన అనేవి వారిలో తీవ్రంగా కనిపిస్తున్నాయి.కౌమార బాలికలలో రక్తహీనత సమస్య ఎక్కువగా ఉంది. కౌమారదశలో ఉన్న పదిమందిలో ఒకరు ఊబకాయంతో ఇబ్బంది పడుతున్నారు. యువతలో లైంగిక సంక్రమణ అంటువ్యాధులు పెరుగుతున్నాయని, హింసాత్మక ఘటనలు యువత శారీరక, మానసిక ఆరోగ్యంపై వినాశకరమైన ప్రభావాన్ని చూపుతున్నాయని ఈ నివేదిక చెబుతుంది. కౌమారుల ఆరోగ్యం, హక్కులను పరిరక్షించే చట్టాలను అమలు చేయాలని, పరిశోధన, విధాన రూపకల్పనలో యువత నిమగ్నం కావాలని అధ్యయన కర్తలు కోరుతున్నారు. యువత ఏం కోరుకుంటున్నారో నాయకులు వినాలని, వారు క్రియాశీల భాగస్వాములుగా, నిర్ణయాలు తీసుకునేవారిగా ఉండేలా చూడాలన్నారు.ఇవి చదవండి: Intips: ఈ పదార్థాలకు పురుగు పట్టకుండా.. ఇలా చేయండి!

ఇంటికి రెండు గంటలు ఆలస్యంగా వచ్చిన టీనేజ్‌ కుమారుణ్ణి తల్లిదండ్రులు మందలిస్తే ఆ కుర్రవాడు ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు. హైదరాబాద్‌లో జరిగిన తాజా ఘటన ఇది. తల్లిదండ్రులు పిల్లల నడవడికను సరి చేయాలని ఆందోళన చెందడం మంచిదే కాని పిల్లల వయసును దృష్టిలో పెట్టుకుని వారి పొరపాట్లకు కారణాలను తెలుసుకోకుండా వారు చెప్పేది అర్థం చేసుకోకుండా తిడితే అసలుకే ప్రమాదం వస్తుంది. టీనేజ్‌ పిల్లలతో తల్లిదండ్రులు ఎలా వ్యవహరించాలి? ఇంటర్‌ చదివే కుర్రాడు కాలేజ్‌ అయిపోయాక రెండు గంటల ఆలస్యంగా ఇంటికొచ్చాడు. తల్లిదండ్రుల ఆలోచన: వీడు టైమ్‌ వేస్ట్‌ చేస్తున్నాడు. ఏ పనికిమాలిన బ్యాచ్‌తోనో తిరుగుతున్నాడు. ఏదో సినిమాకు వెళ్లి ఉంటాడు. ఇలా అయితే వీడు ర్యాంక్‌ తెచ్చుకున్నట్టే. వీడు ఎన్నిసార్లు చెప్పినా మారడం లేదు. ఇవాళ వీడికి బాగా పడాలి. కుర్రాడి ఆలోచనలు: ఉదయం నుంచి సాయంత్రం వరకూ క్లాసులు చాలా స్ట్రెస్‌గా ఉంటున్నాయి. కొంచెం కూడా రిలాక్స్‌ అవడానికి లేదు. మా బ్యాచ్‌ అంతా కాసేపు బేకరీకి వెళ్దామంటున్నారు. నేను వెళ్లకపోతే వాళ్లు నన్ను ఐసొలేట్‌ చేస్తారు. అలుగుతారు. బ్యాచ్‌ నుంచి కట్‌ చేస్తారు. అందరూ వెళుతుంటే నేనెందుకు వెళ్లకూడదు. వెళ్లి ఇంటికి వెళతా. రెండు వెర్షన్‌లు సరైనవే. కాని ఒక వెర్షన్‌ వారికి ఆధిపత్యం ఉంటుంది. మరో పక్షం వారికి ఆందోళన ఉంటుంది. తల్లిదండ్రులు ఇంటి యజమానులు. కుర్రాడికి కూడా యజమానులు. వారు యజమానులు కాకుండా తల్లిదండ్రులు ఎప్పుడవుతారంటే ఆ కుర్రాడు ఏదీ దాచకుండా తల్లిదండ్రులకు చెప్పినప్పుడు. చెప్పుకునే వాతావరణం ఉన్నప్పుడు. దానిని అర్థం చేసుకుని ఎంతవరకు అలౌ చేయాలో అంత వరకూ అలౌ చేయగలిగినప్పుడు. పై సందర్భంలో ఆ కుర్రాడు ‘మా బ్యాచ్‌ అంతా బేకరీకి వెళ్దామంటున్నారు’ అని కాల్‌ చేస్తే తల్లిదండ్రులు ‘సరే.. వెళ్లు. కాని దాని వల్ల నీ టైమ్‌ వేస్ట్‌ అవుతుంది. అలాగని వెళ్లకపోతే బాగుండదు. ఒక గంట సేపు ఉండి వచ్చెయ్‌’ అనగలిగితే ఆ కుర్రాడు 45 నిమిషాలే ఉండి వచ్చే అవకాశం ఉంది. కాని తిడతారనే భయంతో చెప్పకుండా, లేట్‌గా ఇంటికొచ్చినప్పుడు... తల్లిదండ్రులు ముందు వెనుకా చూడకుండా చెడామడా తిడితే ఆ చిన్న హృదయం ఎంత ఇబ్బంది పడుతుంది? సెన్సిటివ్‌ పిల్లలు అయితే అఘాయిత్యానికి పాల్పడితే? అంగీకరించాలి: టీనేజ్‌లోకి వచ్చిన పిల్లల తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల ప్రస్తుత స్థితిని అంగీకరించాలి మొదట. తమ టీనేజ్‌ కాలానికి ఇప్పటి టీనేజ్‌ కాలానికి కాలం చాలా మారిపోయి ఉంటుందని గ్రహించాలి. తమలాగే తమ పిల్లలు ఉండాలనుకుంటే అది కాలానికి విరుద్ధం. ఈ కాలంలో పిల్లలు ఎలా ఉండాలనుకుంటారో అలా ఉంటారు. అందులో ఏ మేరకు చెడు ఉందో చూసి దానిని పరిహరించడానికి మాత్రమే తల్లిదండ్రులు ప్రయత్నించాలి. పిల్లలకు సవాళ్లు: మీ పిల్లలు మీకు సమస్య సృష్టిస్తున్నారా? లేదా మీరు మీ పిల్లలకు సమస్య సృష్టించారా? మీ పిల్లలు వారికి ఇష్టమైన కోర్సు చదివేలా చూశారా? వారు యావరేజ్‌ స్టూడెంట్‌ అయినా ఫస్ట్‌ ర్యాంక్‌ రావాలని వెంట పడుతున్నారా? వారి జ్ఞాపకశక్తి పరీక్షలకు వీలుగా ఉందా? వారికి అన్ని సబ్జెక్ట్‌లు అర్థం అవుతున్నాయా? వారికి పరీక్షల వొత్తిడి ఎలా ఉంది? వారికి ఏ మాత్రమైన ఆహ్లాదం అందుతోంది? ఇవన్నీ గమనించకుండా పిల్లలు మరబొమ్మల్లా ఎప్పుడూ చెప్పినట్టల్లా వింటూ కేవలం పుస్తకాలు మాత్రమే పట్టుకుని కూచోవాలని ఆశిస్తే ఆ పిల్లలకు ఉక్కిరిబిక్కిరి ఎదురవుతుంది. దాని నుంచి బయటపడాలని తల్లిదండ్రులకు తెలియకుండా దొంగపద్ధతులకు దిగుతారు. అది తల్లిదండ్రులకు ఇంకా తప్పుగా కనిపిస్తుంది. వారు తప్పు చేసేలా చేసింది తల్లిదండ్రులే మరి. పనిష్మెంట్‌ వద్దు ఇన్‌స్పిరేషన్‌ ముఖ్యం: పిల్లలు టీనేజ్‌లోకి వచ్చాక మానసికంగా, శారీరకంగా ఒక ట్రాన్స్‌ఫర్‌మేషన్‌లో ఉంటారు. ఆ సమయంలో వారు ఫోకస్‌ పెట్టి చదవాలని అనుకున్నా కొన్ని డిస్ట్రాక్షన్‌లు ఉంటాయి. అంతేగాక ఈ సమయంలో వారు ఎన్నో సందేహాలతో ప్రవర్తనకు సంబంధించి సంశయాలతో ఉంటారు. తల్లిదండ్రులు ఎంతో సన్నిహితంగా ఉంటూ వారితో సంభాషిస్తూ ‘ఏదైనా మాతో చెప్పి చేయండి’ అనే విధంగా మాట్లాడితే చాలా సమస్యలు తీరుతాయి. చదువు పట్ల, ప్రవర్తన పట్ల వారిని తల్లిదండ్రులు ఇన్‌స్పయిర్‌ చేసేలా ఉండాలి తప్ప  పనిష్మెంట్‌ చేసేలా ఉండకూడదు. తిట్టడం, కొట్టడం అనేవి కాదు చేయాల్సింది. బుజ్జగించడం, బతిమాలడం కూడా కాదు. కేవలం స్నేహంగా గైడ్‌ చేయడం. వారి వల్ల జరిగే తప్పులను, పొరపాట్లను జడ్జ్‌ చేయకుండా వారి వైపు నుంచి ఆలోచించి వారికి అర్థమయ్యేలా సరి చేయడం. టీనేజ్‌లో ఉన్న పిల్లలకు పెద్దవాళ్లు చెప్పేది అర్థమవ్వాలంటే వారు పెద్దవాళ్లంత వయసుకు చేరాలి. కాబట్టి తల్లిదండ్రులే పిల్లల వయసుకు దిగి పిల్లలతో వ్యవహరించడం ఇరుపక్షాలకు శ్రేయస్కరం.


 ఎగిరిపోతే ఎంత బాగుంటుంది.. గుండె గుబులుని గంగకు వదిలి.. ముందు వెనుకలు ముంగిట వదిలి.. గదులను వదిలి, ముడులను వదిలి.. గడబిడలన్నీ గాలికి వదిలి ఎగిరిపోతే ఎంత బాగుంటుంది’ సాహితి గారు రాసిన ఈ పాట వినగానే పెద్దవాళ్లందరికీ ఏ  బాదరబందీలు లేని బాల్యంలోకి ఎగిరిపోవాలనిపిస్తుంటుంది. నిజం చెప్పండి.. ఈ తరం బాల్యంలో మీరు ఇమడగలరా..? బాల్యం అంటే బాధ్యతలెరుగని జీవితమని ఏదో మాటవరుసకు అంటున్నాం. కానీ, ఒక్కసారి ఇప్పటి బాల్యంలోకి తొంగి చూడండి.. కఠోరమైన వాస్తవం మిమ్మల్ని పలకరిస్తుంది. పేదరికం ముసురుకున్న చిన్నారుల గురించి కాదు నేను మాట్లాడుతున్నది. మన ఇంట్లో.. అపురూపంగా పెరుగుతున్న బాల్యం గురించి.
  
  గదులను వదిలి ముడులను వదిలి మన పిల్లలు ఎగిరిపోగలరేమో అని చిన్నారులను అడిగి చూడండి. పుస్తకాల బరువుకు నడుం వంగిపోతోందని రోజూ బాధపడే మనం ఆ వ్యవస్థను మార్చడానికి ముందుకురాము. పాఠశాలల్లో ఆటస్థలాలు లేవని ఏకరువు పెడతామే గానీ అది పిల్లల హక్కు అని గట్టిగా వాదించం. అవే పాఠశాలలకు పిల్లలను సంచుల్తో సహా బస్సుల్లో, ఆటోల్లో కుక్కి మరీ పంపిస్తాం. ఈ బాల్యానికి ఎగిరే స్థలం ఏది..? కనీసం నేల మీద ఆడుకునే ప్రదేశం ఎక్కడుంది ?
  
  బ్రాండెడ్ సంకెళ్లు..
  ముందు వెనుకలు గాలికి వదిలి మన పిల్లలు ఎగిరిపోగలరేమో అడిగి చూడండి. వారు ఎగురగలరేమో కానీ, కట్టి పడేసింది మనమే. బ్రాండెడ్ బట్టలు, వస్తువులు లేనిదే బాల్యం అందంగా ఉండదని మనమే ముచ్చటపడతాం.  ట్యాబ్‌లు, ప్యాడ్‌లు, ఫోన్లు, యాప్‌లు ఇవన్నీ స్మార్ట్ అని ప్రకటించే పెద్దరికం వీటిని వాడే పిల్లలు కూడా స్మార్ట్ అని సర్టిఫికెట్ ఇవ్వగలరా..? బొటన వేలు, చూపుడు వేలు మాత్రమే చలాకీగా ఉండే స్మార్ట్‌నెస్ మన పిల్లల్లో ఉందని మురిసిపోదామా..?  
  
  పందెం కోళ్లు..
  ర్యాంకుల పందెంలో పరుగెత్తుతున్న బాల్యం.. జీవిత పాఠాలు నేర్చుకునేది ఎప్పుడని ఆలోచించం. పౌల్ట్రీ ఫామ్స్‌లో కోళ్లలా అటూ ఇటూ సంచరించేందుకు వీల్లేని గదులు కేటాయించి.. కేవలం దాణా తింటూ వెనుక నుంచి గుడ్డు పెట్టే బ్రాయిలర్ కోడి జీవితం మన పిల్లల బాల్యం. అందుకే గుండెల్లో గుబులు పుట్టించే బాల్యం నుంచి త్వరగా ‘పెద్ద’వాళ్లమయిపోవాలనే ఆరాటంలో మన పిల్లలు అనవసరమైన పెద్దరికం పోకడలన్నీ అలవాటు చేసుకుంటున్నారు.
  
  13 ఏళ్లు రాకుండానే ఈ-మెయిల్, ఫేస్‌బుక్, వాట్సప్‌లు తెరిచేస్తున్నారు. తెలిసీ తెలియని వయసులోనే ఇంటర్నెట్ వలలో చిక్కుకుపోతున్నారు. రెండు నిమిషాలు కళ్లలోకి కళ్లు పెట్టి నోరారా మాట్లాడేందుకు ఇష్టపడని టీనేజర్లు ప్రతి ఇంట్లో కనిపిస్తారు. కానీ, ప్రతిక్షణం సామాజిక నెట్‌వర్క్‌లో స్టేటస్ అప్‌డేట్ చేయడంలో మాత్రం ముందుంటారు. ఇంట్లో దొరకని ఐడెంటిటీ కోసం బయట వర్చువల్ ప్రపంచంలో పాకులాడే బాల్యం తయారవడానికి కారణం మనం కాదా!
  
  మసితనం మనకొద్దు..
  ‘ఎగిరిపోతే ఎంత బాగుంటుందీ’ అని ఇప్పుడు పాడుతున్నది పెద్దలు కాదు తడబడుతున్న బాల్యం. ర్యాంకులే పరమావధిగా, బ్రాండులే గుర్తింపుగా, గాడ్జెట్లే ఆసరాగా భావించే తరాన్ని తయారు చేసిన పెద్దలందరికీ నమస్కారం. దయచేసి విద్యారంగంలో మార్పులకు స్వాగతం పలకండి. మార్కెట్ ఉధృతిలో బాల్యం కొట్టుకుపోకుండా కాపాడండి. పసితనంలోనే అమాయకత్వం కోల్పోయే మసకబారే బాల్యం మనకొద్దు.
  we want happy children.