ఈ ప్రపంచంలో అన్నింటికన్నా బలమైంది సంకల్పం. ఒకసారి ఇది నేను చేయాలి, చేయగలను అనుకున్నప్పుడు దాని ముందు నిలబడటానికి ఇంకేదీ సాహసించదు. సంకల్పం ముందు శిఖరమంత సమస్యైనా చిన్నబోతుంది. నడుస్తున్న దారిలో ముళ్లు తొలిగి పూలు పరుచుకుంటాయి. ఆకాశంలో ఎండ తీక్షణత తగ్గి మేఘాలు ముసురుకుంటాయి.  అలిసిపోయినప్పుడు నక్షత్రాలు నేలకొరిగి ముచ్చట్లాడతాయి. అందుకే మనిషికో కల ఉండాలి. అది సాధించాలన్న సంకల్పం ఉండాలి. అలా దర్శకుడవ్వాలనుకున్న ఒక యువకుడు, తన కలను రగిలించి వెండితెరపై పరిచిన తొలి రవి కిరణాల వెలుగే ఈ వారం తొలియత్నం... అతడి మాటల్లోనే...
  
  యాడ్ ఫిలింస్ సక్సెస్ అయిన తరువాత ఒకడుగు ముందుకు వేయాలనుకున్నాను. సినిమా దర్శకుడవ్వాలన్న నా కల నిజం చేసుకోవడానికి అదే సరైన సమయం అనిపించింది. ముందుగా ఒక కథ తయారుచేసుకుని, అది కొంతమంది ప్రొడ్యూజర్లకు వినిపించాను. వాళ్లు కొన్ని నెలల పాటు నన్ను వెయిటింగ్‌లో పెట్టారు. దానికి ఒక కాలేజ్ సెట్, పెద్ద బడ్జెట్ అవసరమవుతుంది. దాని పేరు అల్లరి.స్క్రిప్ట్ పట్టుకుని తిరిగితే పనికాదని అర్థమైంది. నేనే సొంతంగా తీయాలని ఒక చిన్నకథ కోసం ఆలోచన చేశాను. చిన్నప్పటినుంచి చూసిన హాలీవుడ్ సినిమాల ఇన్‌స్పిరేషన్‌తో ఒక టీనేజ్ రొమాంటిక్ లవ్‌స్టోరీ రాసుకున్నాను. ముందు కథ టైటిల్ తీసి దీనికి పెట్టాను. అలా అల్లరి మొదలైంది. చిన్న బడ్జెట్ సినిమా కాబట్టి, ఆర్టిస్టులను కొత్తవాళ్లను తీసుకోవాలనుకున్నాం. ఇందులో హీరో క్యారెక్టరైజేషన్ చాలా ఫన్నీగా ఉంటుంది. అందుకు నరేష్ సరిపోతాడనిపించింది.
  
  తను నాకు ముందు నుంచే పరిచయం. అయితే, తనకు అప్పటికి హీరో కావాలన్న ఆలోచన లేదు. నేను అడగ్గానే తను చాలా సర్‌ప్రైజ్ అయ్యాడు. హీరోయిన్స్‌ను మోడల్ కో-ఆర్డినేటర్ల ద్వారా సెలక్ట్ చేసుకున్నాం. ఇందులో మా నాన్నకు పెయిర్‌గా ఉండే ఆర్టిస్ట్ కోసం కొంచెం ఇబ్బందిపడ్డాను. ఆ ఆర్టిస్టు క్యారెక్టర్ నల్లగా, కొంచెం భారీగా, కళ్లు ఎర్రగా ఉండాలని డిజైన్ చేసుకున్నాను. మరుసటిరోజు షూటింగ్ స్టార్ట్ చేయాలి. కానీ, ఎంత వెదికినా ఆర్టిస్ట్ దొరకలేదు. అంతలో మా నాన్నగారు రేపు కాకినాడ నుంచి ఒక స్టేజీ ఆర్టిస్ట్ వస్తుంది, చూడు అన్నారు. ఆ దేవుడి మీద భారం వేసి, తనకోసం చూస్తుండగా ఆటోలో దిగింది. ఆశ్చర్యం. నేను ఆ క్యారెక్టర్‌కు ఎలాంటి మనిషి కావాలనుకున్నానో తనే నా ఎదురుగా వచ్చి నిలుచున్నట్టుంది. అంతకుముందు రాత్రి ప్రయాణం వల్ల జుట్టు చెదిరి, ఎర్రటి కళ్లతో నాముందుకు వచ్చింది. వెంటనే డ్రెస్ మార్చి, కెమెరా ముందు నిలబెట్టాం.
  
  షూటింగ్ జరుగుతున్నప్పుడు అన్నీ మాయలా జరిగిపోయాయి. అనుకున్నదే తడవుగా షూట్ టైమ్‌కు వాటంతటవే అమరిపోయేవి. నా రాజీపడని తత్వానికి కావలసినవన్నీ సమకూరడం అదృష్టమే అనుకుంటా.  హీరోయిన్ రూమ్‌లో ఒక మ్యాక్ కంప్యూటర్ ఉండాలి. కొనాలంటే, ఆ రోజు ఆదివారం. షెడ్యూల్‌ప్రకారం షూట్ జరగాలి. స్వప్నలోక్ కాంప్లెక్స్‌కు వెళ్లాను. కానీ, అక్కడ దొరకలేదు. నిరాశగా వెనుదిరగ్గానే బయట ఒక ఫ్రెండ్ కలిశాడు. ఏమిటిక్కడ అని అడిగాను. తను కొత్తగా మ్యాక్ కంప్యూటర్స్ డీలర్‌షిప్ తీసుకున్నానని చెప్పాడు. అదృష్టం అనుకుని, విషయం చెప్పా. తను వెంటనే ఒక సిస్టమ్ అరేంజ్ చేశాడు.
  
  మరోసారి ఒక వైట్ కార్డ్‌లెస్ ఫోన్ కావలసి వచ్చింది. ఆ రోజు ఆదివారం. ఎక్కడ ప్రయత్నించినా దొరకలేదు. రోడ్డుమీద కలిసిన ఒక ఫ్రెండ్ ఏంటంత టెన్షన్‌గా ఉన్నావని అడిగాడు. విషయం చెప్పగానే అతను హెల్ప్ చేశాడు. నేను కలర్స్ స్కీమ్ విషయంలో చాలా పర్టిక్యులర్‌గా ఉంటాను. హీరోయిన్ రూమ్‌లో మ్యాచింగ్ కలర్స్ కర్టెన్స్ కావాలి. కావల్సినవి దొరకడం లేదు. నెక్స్‌డే షూటింగ్. ఏం చేయాలి. అంతకుముందే మా ఫ్రెండ్ ఇంట్లో నేననుకున్న కర్టెన్స్ చూసినట్టు గుర్తు. వెంటనే పది గంటల రాత్రి వేళ స్క్రూడ్రైవర్ తీసుకుని వాళ్లింటికి బయలుదేరాను. నన్నలా చూసి మావాడు మొదట కొంచెం ఇబ్బందిపడ్డా, తనే నెమ్మదిగా ఊడదీసి ఇచ్చాడు. మళ్లీ షూటింగ్ అవగానే తీసుకెళ్లి అలాగే పెట్టేశాను.
  
  షూటింగ్ గొరిల్లా ఫిలిం మేకింగ్‌లా ఎక్కడ పడితే అక్కడ, ఎలా వీలైతే అలా చేసేశాం. ఒకరోజు పొద్దున్నే తొమ్మిదిన్నరకు ఖైరతాబాద్ జంక్షన్‌లో షూట్ చేయాల్సి వచ్చింది. నరేశ్ హీరోయిన్‌తో బైక్ మీద ఫ్లై ఓవర్ మీదుగా రాంగ్ రూట్‌లో రావాలి. అటు నుంచి ముఖ్యమంత్రి చంద్రబాబు కాన్వాయ్ వచ్చే సమయం కూడా అదే. ఏమైనా సరే అనుకున్న షెడ్యూల్ ప్రకారం షూటింగ్ పూర్తిచేయాలి. అందుకోసం ఓ స్కెచ్ వేశాం. ట్రాఫిక్ రిలీజ్ అవగానే, నరేశ్ రాంగ్ రూట్‌లో వెళ్లాలి. ట్రాఫిక్ పోలీస్ యూనిఫామ్‌లో ఉన్న మా ఆర్టిస్ట్ వాళ్లకు అడ్డంగా వెళ్లి పట్టుకోవాలి. అప్పుడు మా వెహికిల్స్ వచ్చి కెమెరాను, ఆర్టిస్టులను తీసుకుని వెళ్లాలి. అంతా అనుకున్నట్టుగానే జరిగింది. అసలు అక్కడ ఉన్న నిజమైన పోలీసులకు కూడా మేం షూట్ చేసిన విషయం తెలియదు. అంతా గప్‌చుప్‌గా అయిదు నిమిషాల్లో జరిగిపోయింది.
  
  సినిమా చాలావరకు ఒక అపార్ట్‌మెంట్‌లోనే జరిగింది. మారేడ్‌పల్లిలో మాకు తెలిసినవాళ్ల అపార్ట్‌మెంట్‌లో షూటింగ్ చేశాం. పదిహేను రోజులకు కేవలం ఇరవై ఐదు వేలు తీసుకున్నారు. ఇప్పుడైతే అలా చేయలేమేమో!  ఇక క్లైమాక్స్ ఒకే ఒక రోజులో షూట్ చేయాలనుకున్నాం. అందుకు కాచిగూడ రైల్వేస్టేషన్‌లో ఒక రైలు అద్దెకు తీసుకున్నాం. ఏమీ తినకుండా కేవలం జ్యూసులతోనే అందరం తెగ కష్టపడుతున్నాం. సాయంత్రం అయిదవగానే, రైల్వే అఫిషియల్ వచ్చి మీ టైమ్ అయిపోయింది, క్లోజ్ చేయండి అన్నాడు. ఒకే ఒక్క షాట్ బ్యాలన్స్ ఉంది అని రిక్వెస్ట్ చేశాం. ఇక్కడికి వేరే ట్రైన్ వస్తుంది కాబట్టి, మరో ప్లాట్‌ఫామ్ మీద షూట్ చేసుకోమన్నారు. ఈ లొకేషన్‌ను, ఆ లొకేషన్‌ను ఎలా మ్యాచ్ చేయాలి అని ఆలోచనలో పడ్డాను. కెమెరా యాంగిల్స్ ద్వారా మేనేజ్ చేద్దాం అని నిర్ణయించుకునేలోపు భారీ వర్షం. ఏం చేయాలో అర్థం కాలేదు. పదిహేను నిమిషాల తరువాత వర్షం వెలిసి ఎండ వచ్చేసింది. హడావుడిగా షాట్ పూర్తిచేసేసి కారులో కూర్చోగానే, మళ్లీ వర్షం. ఇలా ఎన్నో అవాంతరాలు అధిగమించి, షూటింగ్ పూర్తిచేశాం.
  
  నా అన్ని సినిమాల్లో చాలా పద్ధతిగా జరిగిన సినిమా అల్లరి. సినిమా అంతా నా కంట్రోల్‌లోనే తీయగలిగాను. సినిమా స్కోప్ పాపులర్‌గా ఉన్న టైమ్‌లో బడ్జెట్ తగ్గించుకోవటానికి 35 ఎం.ఎం.లో తీయాలనుకున్నాను. మేం ఎనభై లక్షల బడ్జెట్‌లో సినిమా తీయాలనుకుంటే, ఎనభై నాలుగు లక్షలైంది. యాభై వేల అడుగుల్లో తీయాలనుకుంటే, యాభై వేల నాలుగు వందల అడుగుల్లో తీశాం. నలభై ఐదు రోజుల్లో షూటింగ్ పూర్తిచేయాలనుకుంటే, అలాగే జరిగింది.
  
  సినిమాటోగ్రాఫర్ నాతో పాటు యాడ్ ఫిలింస్‌లో చేశాడు కాబట్టి, నేననుకున్నట్టు ఎంటీవీ స్టైల్లో చాలా డిఫరెంట్ యాంగిల్స్‌లో తీయగలిగాం. మ్యూజిక్ డెరైక్టర్ కూడా మాతో యాడ్ ఫిలింస్‌కు పనిచేసినవాడే. అతను పదిహేను సెకన్లు, ముప్ఫై సెకన్ల ఫిలిమ్స్‌కు అలవాటుపడ్డాడు కాబట్టి, మన తరహా నాలుగైదు నిమిషాల పాటలకు, రీ-రికార్డింగ్‌కు కొంత ట్యూన్ చేయాల్సి వచ్చింది. ‘అల్లరి’ విడుదలైన తరువాత ప్రేమకథల్లో ఒక కల్ట్ ఫిలింగా గుర్తింపు తెచ్చుకుంది. తరువాత లవ్‌స్టోరీలు తీసే విధానం, చూసే విధానం కూడా మారింది.
  -కె.క్రాంతికుమార్‌రెడ్డి


 కలలు కనేవాళ్లు.. ఒక ఆశయాన్ని నమ్మేవాళ్లు
  భవిష్యత్తును బలంగా విశ్వసించేవాళ్లు
  అందుకోసం ధైర్యంగా ముందడుగు వేసేవాళ్లు...
  ఎక్కడో ఏ మూలో సంచరిస్తున్నా
  చేయవలసిన మహత్కార్యమేదో వారందరినీ ఒక దగ్గరికి చేరుస్తుంది. ఒక సామాజిక సృజనకు అగ్గి రాజేస్తుంది.
  అలా వెండితెరపై ఒక అందమైన ప్రేమకథను వెలిగించిన క్షణాలు ఎలా మొదలయ్యాయో దర్శకురాలు నందినీరెడ్డి మాటల్లో...
  
  నాకు మొదటి నుంచీ రొమాంటిక్ కామెడీలంటే చాలా ఇష్టం. ఒక ప్రేమికురాలిగా నేను రొమాంటిక్ కామెడీలను చాలా ఎంజాయ్ చేస్తాను. అవి ఒత్తిడి నుంచి బయటపడేసి, మనసును ఆహ్లాదపరుస్తాయి. నేను చేసే సినిమా కూడా అలాగే ఉండాలనుకునేదాన్ని. అలా ఆలోచిస్తున్నప్పుడు, మనసులో ఒక ఐడియా తళుక్కుమంది. ఒక సంక్లిష్ట సన్నివేశంలో అమ్మాయి, అబ్బాయి ఒకరికొకరు తారసపడతారు. ఒకమ్మాయి, అబ్బాయి రొటీన్‌గా కలుసుకునే పరిస్థితుల కన్నా ఇది చాలా భిన్నంగా ఉందని భావించాను. ఈ ఆలోచనల క్రమం నన్ను వెంటాడుతున్నప్పుడు నా ఫ్రెండ్, తమిళ సినిమా ‘వెప్పమ్’ డెరైక్టర్ అంజనా అలీఖాన్‌తో తరచూ మాట్లాడేదాన్ని.
  
  మా ఇద్దరి చర్చా ఫలితమే ‘అలా మొదలైంది’ మూలకథ. కథపై ఒక స్పష్టత వచ్చాక, ఓ పది నిమిషాల పాటు నానికి న్యారేషన్ ఇచ్చాను. వింటున్నప్పుడు తను చాలా ఉద్వేగానికి లోనయ్యారు. సినిమాకు ప్రేమ తొక్క తోలు అనే టైటిల్ అనుకున్నాం. తరువాత నాకున్న బద్దకం కారణంగా, స్క్రిప్ట్ రాయడం ఆలస్యమవుతూ వచ్చింది. అంజన స్క్రిప్ట్ పూర్తి చేయడానికి నాకు పది రోజుల గడువు పెట్టింది. దాంతో ఇక రాయక తప్పలేదు. కాగితాలు ముందు పెట్టుకొని కూర్చున్నప్పుడు, నా అనుభవంలోకి వచ్చిన మనుషులు, మనస్తత్వాలు, పరిస్థితులు కథలోకి అందంగా ఒదిగిపోయాయి. అదే సమయంలో వెన్ హ్యారీ మెట్ సాల్లీ, ఎ లాట్ లైక్ లవ్ సినిమాలు అదే పనిగా చూశాను. అన్ని ఆలోచనలు, ఊహలు కలబోసి అరవై సీన్లతో కూడిన స్క్రిప్ట్ రెడీ చేశాను. క్లైమాక్స్‌లో హీరో, హీరోయిన్లు మళ్లీ ఒక పెళ్లిలో కలవడం, ఒక అందమైన సంభాషణతో సినిమాను ముగించడం బావుంటుందనుకున్నాను. అయితే ప్రేక్షకుల ఊహకు భిన్నంగా ప్రియదర్శన్ తరహా కన్‌ఫ్యూజన్ క్లైమాక్స్‌కు బాగుంటుందని మార్పులు చేశాను.
  
  స్క్రిప్ట్ పూర్తయిన తరువాత ఇంకేదో అసంతృప్తి నన్ను వేధించడం మొదలుపెట్టింది. ఒక విభిన్నమైన పాత్రను సృష్టించి, కథకు మరింత బలం తీసుకురావాలనిపించింది. ‘ఇన్ జులై’ సినిమాలో పాత్రలు, సన్నివేశాలు ఒకదానికొకటి తప్పుగా అన్వయించుకునే పరిస్థితులు ఫన్ క్రియేట్ చేస్తాయి. ఆ స్ఫూర్తితో ‘జాన్ అబ్రహామ్’ పాత్రను క్రియేట్ చేశాను. జాన్ అబ్రహామ్ ప్రొఫెషనల్ కిడ్నాపర్ అయినా, అతనిలోని హ్యూమర్ యాంగిల్‌తో హ్యూమర్‌ను పండించాలనుకున్నాను. ప్రేక్షకుల మనసులో చెలరేగే ప్రశ్నలను వాళ్ల తరపున నానిని అడగటానికి జాన్ అబ్రహామ్ పాత్రను వాడుకున్నాను. ఈ పాత్రను నేను చాలా ప్రేమించాను. కానీ మా టీమ్ మాత్రం ఈ పాత్ర పట్ల కన్విన్స్ అవలేదు. దాంతో ఆ పాత్రను తాత్కాలికంగా పక్కన పెట్టేశాను. సినిమా మూడు షెడ్యూల్స్ అయ్యాక, నా ఫ్రెండ్, సినిమాల్లో కో-డెరైక్టర్‌గా పనిచేస్తున్న శ్రీనివాస్ సెట్స్‌కు వచ్చాడు. నేను అతనికి జాన్ అబ్రహామ్ పాత్ర గురించి చెప్తున్నప్పుడు, కన్విన్స్ అయి, ప్రొడ్యూసర్‌ను ఒప్పించాడు.
  
  ఈ క్యారెక్టర్ ఆశిష్ విద్యార్థి చేస్తే బాగుంటుందని అనుకున్నా. అయితే ప్రకాశ్‌రాజ్‌తో నాకున్న పరిచయం వల్ల, ఈ పాత్ర గురించి చెప్పా. ఆయనకు బాగా నచ్చింది కానీ, తను దాదాపు అలాంటి పాత్రే ‘ఆరెంజ్’ సినిమాలో చేస్తున్నానని చెప్పాడు. అప్పుడు ఆశిష్ విద్యార్థికి తన క్యారెక్టర్ న్యారేట్ చేశాను. అతనికి బాగా నచ్చి, తన రెమ్యూనరేషన్ చెప్పాడు. కానీ అది మా బడ్జెట్‌కు మించిన వ్యవహారం. కొన్ని రోజుల తరువాత ఆశిష్ విద్యార్థి మాకు ఫోన్ చేసి, మా కోసం తన రెమ్యూనరేషన్ తగ్గించుకోవడానికి సిద్ధమయ్యానని చెప్పాడు. ‘ఐస్ ఏజ్’ సినిమాలో ఫ్క్రాట్ పాత్ర నాకు చాలా నచ్చింది. అది కథలో భాగం కాకపోయినా, పరిస్థితుల్ని అయోమయంలోకి నెట్టేసి, విపరీతమైన హాస్యాన్ని కురిపిస్తుంది. అలాంటి క్యారెక్టర్ ఒకటి ఈ కథలో రాయాలనుకున్నాను. అదే సమయంలో ఈ కథలో రెసిషన్‌లో ఉద్యోగం కోల్పోయిన పాత్ర ఉండాలన్నారు. రచయిత భూపాల్ కథలో ఒక తాగుబోతు పాత్ర ఉండాలన్నారు. ఆ పాత్రకు రమేశ్ బాగుంటాడని చెప్పాడు.
  
  క్లైమాక్స్‌లో జాన్ అబ్రహామ్‌కు భార్య నుంచి ఫోన్ వస్తుంది. ఆ భార్య పేరు చాలా ఫన్నీగా ఉండాలని అందుకోసం వెతుకుతున్నాం. అప్పుడు ఆశిష్ విద్యార్థి కపిలేశ్వరమ్మ అని పేరు చెప్పారు. సినిమా విడుదలయ్యాక, ఫేస్‌బుక్‌లో ఒకరు తమ కుక్కకు కపిలేశ్వరమ్మ అని పేరు పెట్టామని నాకు పోస్ట్ చేశారు.
  సినిమా క్లైమాక్స్ షూట్ చేస్తున్నప్పుడు చాలా టెన్షన్ పడ్డాను. ఆశిష్‌తో కొంత షూట్ బ్యాలన్స్ ఉంది. తనతో షూట్ చేయాల్సిన రోజు ముందు రాత్రి నుంచీ విపరీతంగా వర్షం. మరుసటిరోజు తను యూఎస్ వెళ్లాలి. దాదాపు రెండు నెలల వరకు తను తిరిగి ఇండియాకు వచ్చే పరిస్థితి లేదు. ఉదయం నాలుగున్నరకు లేచి చూస్తే వర్షం ఏమాత్రం తగ్గలేదు. ఏడున్నర సమయంలో పెట్రోల్ బంక్‌లో ఫ్రెండ్స్ అంతా కలిసే సీన్ షూట్ చేశాను. ఆ సీన్ అవగానే, వర్షం తగ్గిపోయింది. అప్పుడు కొంచెం ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. కానీ అంతలోనే మరో టెన్షన్. నాని, ఆశిష్ విద్యార్థిల సీన్ తీస్తున్నప్పుడు ప్రొడక్షన్ మేనేజర్ వచ్చి నెగెటివ్ ఒక క్లాన్ మాత్రమే ఉందని చెప్పాడు.
  
  అంటే నాలుగు వందల ఫీట్ ఫిలింతో ఆ సీన్ పూర్తి చేయాలి. ఇద్దరి డైలాగ్స్, ఎక్స్‌ప్రెషన్స్ తీసుకోవాలి. కానీ ఫిలిం సరిపోయేలా లేదు. ముందు ఆశిష్ విద్యార్థి డైలాగ్స్ ఫినిష్ చేద్దామనుకున్నాం. అప్పుడు నాని, ఆశిష్ విద్యార్థి మొత్తం డైలాగ్స్ అవసరం లేదు, తను మధ్యమధ్యలో మాట్లాడితే చాలు. నేను ఒకేసారి డైలాగ్స్ చెప్పేస్తానని అన్నాడు. కంటిన్యూస్‌గా కెమెరా రోల్ అవుతూనే ఉంది. నాని డైలాగ్స్ చెబుతుండగా, సడన్‌గా రీల్ అయిపోయింది. నేననుకున్నది మొత్తం వచ్చిందో లేదోనని ఎడిట్ రూమ్‌కు వెళ్లేవరకు ఒకటే టెన్షన్. అలా ఎన్నో ఒడిదుడుకులతో షూటింగ్ పూర్తయింది.
  
  నిత్యామీనన్, రోహిణి, స్నేహ ఉల్లాల్... ఆర్టిస్టులందరూ ఇది మాది అనుకుని సహకరించారు కాబట్టే, సినిమా సజావుగా జరిగింది. నాని అందించిన సహకారం స్నేహితురాలిగా ఎప్పటికీ మరిచిపోలేను. క్లైమాక్స్‌లో నాని నిత్యకు తన ప్రేమను చెప్పేటప్పుడు రాసిన డైలాగ్‌లు తనవే. చాలా న్యాచురల్‌గా వచ్చాయి. అసలు క్లైమాక్స్ సీన్‌లో అన్ని పాత్రలను హ్యాండిల్ చేయడానికి నేను ఇబ్బంది పడినప్పుడు రచయిత అనిల్ రావిపూడి నాకు వెన్నుదన్నుగా నిలిచారు.
  
  ఈ సినిమా అంతగా ప్రేక్షకులను ఆకట్టుకోవడానికి కారణం పాత్రల సహజత్వమే. నాని ముందుగానే తెలుసు కాబట్టి తన బాడీ ల్యాంగ్వేజ్‌ను దృష్టిలో పెట్టుకుని పాత్రను డిజైన్ చేశాను. నిత్య పరిచయమైన తరువాత తన ఆలోచనలు, హావభావాలు దృష్టిలో ఉంచుకుని పాత్రలో ముప్ఫై శాతం మార్పులు చేశాను. నాని, నిత్యల మధ్య వాదనలు జరిగినప్పుడు వాళ్ల నిజ జీవితంలో ఎదురైన పరిస్థితులకు దగ్గరగా ప్రవర్తించారు. అలా సినిమా అంతా పాత్రలు తమ అసలు స్వభావంతోనే ప్రవర్తిస్తాయి. అది కూడా సినిమాను బలోపేతం చేయడంలో తోడ్పడింది.
  
  ఈ సినిమాకు సంబంధించి, చివరగా మొదటగా చెప్పుకోవలసింది ప్రొడ్యూసర్ దామోదర్ ప్రసాద్ గురించి. ఆయన లేకపోతే ఈ సినిమా లేదు. ఫైనాన్షియర్స్ నుంచి ఎన్ని ఇబ్బందులు ఎదురైనా, ఆయన వెనక్కు తగ్గలేదు. ‘అలా మొదలైంది’ టైటిల్ పెట్టాలనుకున్నప్పుడు, టైటిల్ క్యాచీగా లేదని డిస్ట్రిబ్యూటర్స్, బయ్యర్స్ ఒత్తిడి చేసినా, అంతిమంగా ఆయన నా అభిప్రాయానికే విలువిచ్చారు. టైటిల్ సజెస్ట్ చేసినందుకు సంగీత దర్శకుడు కల్యాణ్ మాలిక్‌కు థ్యాంక్స్ చెప్పాలి. తరానికీ తరానికీ విలువలు చాలా వేగంగా మారిపోతున్నాయి. ఈ విలువల్లో వచ్చిన మార్పులు, సంబంధాల్లో వచ్చిన తేడాల్ని ఈ చిత్రంలో చెప్పాలనుకున్నాను. అందులో చాలావరకు సక్సెస్ అయ్యాననే అనుకుంటున్నాను. ఈ విజయం ఆ సినిమాకు ప్రత్యక్షంగా, పరోక్షంగా సహకరించిన ప్రతి ఒక్కరిదీ.
  -కె.క్రాంతికుమార్‌రెడ్డి


 అందరికీ ఒకేలా కనిపించే ప్రపంచం నీకు మాత్రమే విభిన్నంగా కనిపించినప్పుడు,
 నీ ఆలోచనకు మాత్రమే వేరుగా అనిపించినప్పుడు... ఈ ప్రపంచానికి
 నువ్వు కొత్తగా పరిచయమవుతావు.
 ఆ క్రమంలో నీ దృక్కోణమే నీ అస్తిత్వం అవుతుంది.
 అస్తిత్వానికి ఆధారభూతంగా నిలిచిన ఆలోచన...
  ఆలోచనలను అనుసంధించిన చైతన్యం...
  నిన్ను సృజన శిఖరాలపై నిలబెడుతుంది.
  అలా విభిన్నంగా ఆలోచిస్తూ,  నిత్యనూతనంగా పురోగమిస్తూ,
  సినీ ప్రపంచంలో తనకంటూ సెపరేట్ ఐడెంటిటీని
  క్రియేట్ చేసుకున్న క్రియేటివ్ ఫిల్మ్‌మేకర్ సురేందర్‌రెడ్డి.
  మొదటి సినిమా ‘అతనొక్కడే’తోనే అందరి దృష్టినీ
  తన వైపుకు తిప్పుకున్న డెరైక్టర్ సురేందర్‌రెడ్డి తొలియత్నం ఈవారం...
  
  జర్మనీలో సాంగ్ తీస్తున్నప్పుడు మధ్యలో ఒక పనిమీద మిత్రుడితో కలిసి ఎయిర్ పోర్ట్‌కు వెళ్లాను. తను లోపలికి వెళితే, నేను బయటే ఉండిపోయాను. అంతలో కస్టమ్స్‌వాళ్లు వచ్చి,  నన్ను ప్రశ్నించడం మొదలుపెట్టారు. నా దగ్గర పాస్‌పోర్ట్, ఫోన్ నంబర్స్ ఏమీ లేవు. నా భాష వాళ్లకు, వాళ్ల భాష నాకు అర్థం కాలేదు. ఆ కాస్సేపూ నాకు  నరకంలా అనిపించింది. మ్యూజిక్ ఒక్కసారే జరుగుతుంది. అనుకుని, ప్లాన్ చేస్తే జరగదు. అతనొక్కడే ఒక మ్యాజిక్ అంతే. నా కెరీర్‌లో అల్టిమేట్ సినిమా అది. దానికి కర్త, కర్మ, క్రియ... హీరో కళ్యాణ్‌రామ్.  ఏ విషయాన్నైనా  కొత్తగా చూడటం, కొత్తగా ఆలోచించటం మొదటినుంచీ నాకిష్టం. అలా ఆలోచిస్తున్న క్రమంలో ఒక హీరోయిన్, ఇద్దరు హీరోల చుట్టూ కథ అనుకున్నాను.
  
  అప్పటికి నేను అసిస్టెంట్ డెరైక్టర్‌గా టి.ప్రభాకర్ దగ్గర పనిచేస్తున్నాను. వెంటనే డెరైక్టర్ అయిపోవాలన్న ఆలోచనేమీ ఉండేది కాదు. ఇంకా నేర్చుకోవాలనే తపనతో ఉండేవాణ్ని.  నేను ఈ కథ అనుకున్న ఆరు నెలలకు ‘ప్రేమదేశం’ విడుదలైంది. ఆ సినిమా చూసి నేను షాకయ్యాను. నా థాట్స్‌కు దగ్గరగా ఉన్న కథ. పర్లేదు, మనం కూడా సినిమా చేయొచ్చన్న కాన్ఫిడెన్స్ వచ్చింది. ఆ తరువాత క్రాంతికుమార్ గారి దగ్గర మూడు సినిమాలకు పని చేశాను. ఆయనతో జరిపిన డిస్కషన్‌‌స వల్లే సినిమా గురించి పూర్తిగా తెలిసింది. ఆయన నన్ను చాలా ఎంకరేజ్ చేసేవారు.
  
   నీ దగ్గర ఏమైనా కథలుంటే చెప్పరా అనేవారు. నా ఆలోచనలు వేరు, ఆయన ఆలోచనలు వేరు. నా కథలు తనకు కచ్చితంగా నచ్చవని అనుకునేవాణ్ని. ఒక మంచి ప్రేమకథ చేయాలన్న ఆలోచనలతో కథ రాసుకుని ఒకరికి వినిపించాను. బాగుంది, కానీ లవ్‌స్టోరీ కాదు, యాక్షన్ సినిమా కావాలన్నారు. కొంచెం డిజప్పాయింట్ అయ్యాను. ఒకరోజు కాదల్‌కొట్టై అనే తమిళ్ (తెలుగులో ప్రేమలేఖలు) సినిమా చూస్తుండగా నాకో ఐడియా వచ్చింది. అందులో హీరో, హీరోయిన్ పక్కపక్కనే ఉంటారు. కానీ ఒకరినొకరు చూసుకోకుండా ప్రేమించుకుంటారు. పక్కపక్కనే ఉన్నా తాము ప్రేమిస్తున్నది వీళ్లనే అని ఒకరికొకరికి తెలియదు. ఈ పాయింట్ నన్ను పట్టేసింది.
  
  దీన్ని యాక్షన్ సినిమాగా మారిస్తే ఎలా ఉంటుందా అని ఆలోచించాను. చాలా స్పీడ్‌గా కథ అల్లుకున్నాను. హీరో హీరోయిన్స్ ఒకే ఇంటి నుంచి వస్తారు. ఒకే లక్ష్యంతో ఉంటారు. కానీ, ఒకరికొకరికి పరిచయం ఉండదు. కథ మీద నాకో క్లారిటీ వచ్చాక దిల్ రాజుగారిని కలిశాను. అప్పుడాయన ‘దిల్’ షూటింగ్‌లో ఉన్నారు. కథ విని బాగుంది, తరువాత చేద్దామన్నారు. అప్పటికే ఆయన సుకుమార్‌కు మాటిచ్చారు. అదయితే కానీ నా సినిమా మొదలు కాదు. అప్పటికి చాలా టైమ్ పడుతుంది కాబట్టి, నేనే వెనక్కి వచ్చేశాను.
  
  ఈ కథకు ఒక యంగ్ హీరో కావాలి, ఎవరైతే బాగుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నప్పుడు కళ్యాణ్‌రామ్ మనసులో మెదిలాడు. అప్పటికి తన మొదటి సినిమా పూర్తయింది కానీ ఇంకా రిలీజ్ అవలేదు. కథ చెప్పగానే తనకు చాలా నచ్చింది. ఇద్దరం కలిసి చాలామంది దగ్గరికి తిరిగాం. అందరూ చేద్దాం, చూద్దామనేవారే తప్ప ప్రాజెక్ట్ ఇంచి కూడా ముందుకు కదలలేదు. ఎక్కడ మొదలైన సీన్ అక్కడే ఉండిపోయింది. ఇలాంటి పరిస్థితుల్లో నా గుండె ధైర్యం చెదరకుండా వెన్నుతట్టి కళ్యాణ్‌రామ్ తానే సినిమాను నిర్మించడానికి సిద్ధమయ్యారు. కళ్యాణ్‌రామ్ హీరోతో పాటు ఈ సినిమాకి నిర్మాత కూడా అవడం నిజంగా నా అదృష్టం. ఈ సినిమాని నేనే నిర్మిస్తాను అని ఆయన ఎప్పుడైతే నిర్ణయం తీసుకున్నారో, ఆ క్షణం నుంచీ నాకు పూర్తి స్వేచ్ఛ ఇచ్చారు.
  
  ఈ సినిమాకు స్క్రీన్‌ప్లేనే ప్రాణంగా భావించాను నేను. అందులో చాలా ప్రయోగాలు చేశాను. అయితే ఫండమెంటల్స్ విషయంలో రైటర్స్‌కు, నాకు మధ్య చాలా అభిప్రాయభేదాలు వచ్చాయి. ఎవరేం చెప్పినా వినకూడదని ముందు ఫిక్సయ్యాను కాబట్టి, నా ఆలోచనలను అర్థమయ్యేలా చేయడానికి ప్రయత్నించాను. చివరకు వాళ్లు కన్విన్స్ అయ్యారు. కెమెరామెన్ రాంప్రసాద్ చాలా సీనియర్. మొదటిరోజు మొదటి షాట్ తీయగానే ఆయనేంటో నాకు అర్థమైంది. నా ఆలోచనలను అర్థం చేసుకుని చాలాసార్లు నేననుకున్నదాని కంటే బెటర్ అవుట్‌పుట్ ఇచ్చేవారాయన.
  
  ఒకటి రెండు సందర్భాల్లో మాత్రం నేను చాలా ఇబ్బంది పడిపోయాను. పాటల కోసం ఆస్ట్రియా వెళ్లినప్పుడు, చలి మైనస్‌లలో ఉండటంతో చాలా కష్టమనిపించింది. తరువాత జర్మనీలో సాంగ్ తీస్తున్నప్పుడు మధ్యలో ఒక పనిమీద మిత్రుడితో కలిసి ఎయిర్‌పోర్ట్‌కు వెళ్లాను. తను లోపలికి వెళితే, నేను బయటే ఉండిపోయాను. అంతలో కస్టమ్స్‌వాళ్లు వచ్చి, నన్ను ప్రశ్నించడం మొదలుపెట్టారు. నా దగ్గర పాస్‌పోర్ట్, ఫోన్ నంబర్స్ ఏమీ లేవు. నా భాష వాళ్లకు, వాళ్ల భాష నాకు అర్థం కాలేదు. ఆ కాస్సేపూ నాకు నరకంలా అనిపించింది. వాళ్లు హైదరాబాద్‌కు ఫోన్‌చేసి క్లారిఫికేషన్ తీసుకుని, రెండు గంటల పాటు ఇంటరాగేషన్ తరువాత విడిచిపెట్టారు. నేను బయటికి వచ్చే సమయానికి నా ఫ్రెండ్ తన పని పూర్తి చేసుకుని వచ్చాడు. తనకు జరిగిన విషయమంతా తెలీదు.
  
  సినిమా ట్రావెలింగ్‌లో నాకు, కళ్యాణ్‌రామ్‌కి మధ్య ఒక అందమైన బంధం ఏర్పడింది. దాంతో ఒక్క షాట్ విషయంలో కూడా రాజీపడకుండా సినిమా పూర్తిచేశాను. పోస్ట్ ప్రొడక్షన్ ఎడిటర్ గౌతంరాజుగారు చాలా కో-ఆపరేట్ చేశారు. నా ఆలోచనలకనుగుణంగా ఆయన ఎడిటింగ్‌లో సహకరించారు. ఎందుకంటే అప్పటికి మన సినిమాల్లో అడ్వాన్స్ కటింగ్, రివర్‌‌స కటింగ్ లాంటివి లేవు. ఆ తరువాత చాలామంది ‘అతనొక్కడే’లో చేసిన కటింగ్ కావాలని తనను అడిగారని గౌతంరాజు చాలాసార్లు చెప్పారు.
  
  సినిమా ఫస్ట్ కాపీ చూశాక, మాకు చాలా కాన్ఫిడెన్స్ వచ్చింది. గౌతంరాజు షేక్‌హ్యాండ్ ఇచ్చారు. సినిమా విడుదలయ్యాక, అద్భుతమైన రెస్పాన్స్ వచ్చింది. నాకు తెలిసిన చాలామంది నేను ఇలాంటి సినిమా తీస్తానని, తీయగలనని అనుకోలేదని ఫోన్ చేసి మరీ అభినందించారు. అంతకంటే గొప్ప ప్రశంస ఇంకేముంటుంది!  అనుకోనంత వేగంగా దర్శకుడి ని అయ్యాను. అంతే వేగంగా సినిమాని పూర్తి చేయగలిగాను. రెస్పాన్‌‌స చూశాక ఎంతో తృప్తిగా అనిపించింది.  ఇదంతా కళ్యాణ్‌రామ్ వల్లనేనని చెప్పడానికి ఏమాత్రం సంకోచించను. నేనీ రోజు ఇలా ఉన్నానంటే, కారణం కళ్యాణ్‌రామ్. అతను ప్రొడ్యూసర్ అవడం వల్లే ఈ సినిమాను అనుకున్నట్టుగా తీయగలిగాను.
 -  కె.క్రాంతికుమార్‌రెడ్డి