ఐటమ్‌ క్వీన్‌

నేల క్లాసు ప్రేక్షకుడు శ్రీదేవి పాటకు ఒక ఈల వేస్తేఈమె పాటకు రెండు ఈలలు వేస్తాడు.సెకండ్‌ హాఫ్‌లో మారువేషంలో ఉన్న హీరో క్లబ్‌లో ఈమెతో ఆడిపాడితేనే నిర్మాతకు నాలుగు పైసలు వస్తాయి.కాకాహోటళ్ల వేలాది తడికలు ఈమె పోస్టర్లనే ఒళ్లంతా కప్పుకునే బజ్జీలు, పునుగులు అమ్ముకున్నాయి.అశ్లీలతను దరి చేరకుండా శృంగారాన్ని ఒలకబోయడం ఎలాగో ఈమె మాత్రమే నేర్పించింది. ఇవాళ్టి వేలాది ఐటమ్‌ సాంగ్స్‌కి తొలి స్టెప్‌ వేసింది ఈమే.ఐటమ్‌ క్వీన్‌... జయమాలిని.

నిన్న పుట్టినరోజు ఎలా జరుపుకున్నారు? ఇప్పటివరకూ జరిగినవాటిలో మీకు బాగా గుర్తుండిపోయిన బర్త్‌డే గురించి?
జయమాలిని: గుర్తుండిపోయినదంటే.. ఒకసారి నా బర్త్‌డేకు జయప్రద, విఠలాచార్య, రామానాయుడుగార్లు.. ఇంకా చాలామంది ప్రముఖులు వచ్చారు. అప్పట్లో మేమంతా చెనై్నలో ఉండేవాళ్లం. వాళ్ల మధ్య పుట్టినరోజు జరుపుకోవడం సంతోషంగా అనిపించింది. ఇప్పుడంటే అందరం వేరు వేరు ప్రదేశాల్లో ఉంటున్నాం. సినిమా ఇండస్ట్రీ హైదరాబాద్‌ షిఫ్ట్‌ అయ్యాక చాలామంది అక్కడికెళ్లిపోయారు. మేం కొంతమంది చెన్నైలో ఉండిపోయాం. ఇక ఈ పుట్టినరోజు గురించి చెప్పాలంటే ఎప్పటిలానే కుటుంబ సభ్యుల మధ్యే జరుపుకున్నాను. మహాలింగపురం (చెన్నై)లోని అయ్యప్ప గుడిలో అభిషేకం చేయించాం. మామూలుగా మా ఇంట్లో ఎవరి పుట్టినరోజైనా, నా పెళ్లి రోజైనా, వేరే ఏ వేడుక చేసుకున్నా అనాధాశ్రమంలోని వారికి భోజనాలు ఏర్పాటు చేస్తాం. ఈసారి కూడా అలానే చేశాం.

బర్త్‌డేలు గ్రాండ్‌గా చేసుకోవాలనే ఇంట్రెస్ట్‌ ఉండేదా మీకు?
అప్పట్లో చెన్నైలో న్యూ ఉడ్‌ల్యాండ్‌ హోటల్‌ ఫేమస్‌. నా ప్రతి బర్త్‌డేని దాదాపు మా అమ్మగారు అక్కడే చేసేవారు. తర్వాత తర్వాత ఎందుకమ్మా ఇదంతా? అని అడిగితే, ఏదో నా ముచ్చట కోసం అని అమ్మ అనేవారు.

మీరేమో మా తెలుగమ్మాయి అనుకుంటాం. కానీ చెన్నైలో పుట్టి పెరిగినట్లు తెలిసింది. మీ ఫ్యామిలీ బ్యాక్‌గ్రౌండ్‌?
మా తాతగారు, అమ్మమ్మలది కర్నూల్‌. తర్వాత మా అమ్మమ్మ వాళ్లు తమిళనాడు కాంచీపురంలో సెటిల్‌ అయిపోయారు. మా అమ్మ (శాంభవి)గారికి పన్నెండేళ్లకే పెళ్లి చేసేశారు. నాన్న (టీకే రామరాజన్‌)గారు తమిళ్‌. మా ఇంట్లో ఎక్కువగా తమిళంలో మాట్లాడతాం. ఊహ తెలిశాక అమ్మమ్మ తెలుగులో మాట్లాడుతుంటే నాకు అర్థం అయ్యేది కాదు. కొన్ని రోజుల తర్వాత అడిగితే తాతయ్య, అమ్మమ్మ తెలుగువాళ్లని అమ్మ చెప్పారు. నేను పుట్టింది, పెరిగింది చెన్నైలోనే. నేను తెలుగింటి అమ్మాయిని, తమిళ పొన్నుని కూడా (నవ్వుతూ). సినిమా ఇండస్ట్రీలో నాన్నగారిది పెద్ద పేరున్న ఫ్యామిలీ. ఆయనకు ఐదుగురు సిస్టర్స్‌. మా అత్త కూతుళ్లల్లో ఒక కూతురు టీఆర్‌ రాజకుమారి తమిళ సినిమా ఇండస్ట్రీలో ‘ఫస్ట్‌ డ్రీమ్‌ గర్ల్‌’గా పేరు తెచ్చుకున్నారు. రాజకుమారి సోదరుడు టి.ఆర్‌. రామన్న అప్పట్లో తమిళంలో పెద్ద పేరున్న దర్శకుడు. మరో అత్త కూతురు కుచలకుమారికి కూడా నటిగా మంచి పేరుంది. రాజకుమారి, కుచలకుమారి తెలుగు సినిమాల్లోనూ చేశారు. మా నాన్నగారు నిర్మాత. వినాయక పిక్చర్స్‌ బేనర్‌ మీద చాలా సినిమాలు తీశారు. 

మీ తోడబుట్టినవాళ్ల గురించి?
జ్యోతిలక్ష్మిగారు నాకు అక్క. ఆ తర్వాత ముగ్గురు అబ్బాయిలు, ముగ్గురు అమ్మాయిలు. నేను లాస్ట్‌ అమ్మాయిని. అమ్మానాన్నలకు మేం మొత్తం ఎనిమిది మంది సంతానం.
 
కుటుంబంలో ఆర్థిక ఇబ్బందులేవైనా ఉండేవా?
నాన్నగారు సినిమాల్లో అన్నీ పోగొట్టేశారు. మేం ఉంటున్న ఇంటిని కూడా అమ్మాల్సిన పరిస్థితిలో ఉన్నప్పుడు నేను సినిమాల్లోకి వచ్చాను. ఆ ఇల్లుని నేనే కొనేశాను. అప్పట్లో నాకేం తెలియదు. వాహినీ స్టూడియోలో యాక్ట్‌ చేయడం ఒక్కటే తెలుసు. ఎంత తీసుకుంటున్నాం? ఎంత ఖర్చవుతోంది? అనే విషయాలు కూడా తెలియదు. డ్యాన్స్‌ మూమెంట్‌లు బాగా రావాలని దేవుడిని మొక్కుకునేదాన్ని. అదొక్కటే తెలుసు. అనుకున్నట్టుగానే స్టెప్స్‌ అన్నీ బాగా వచ్చేవి. ‘మీరు చాలా త్వరగా పూర్తి చేస్తారు కాబట్టే మిమ్మల్ని తీసుకుంటున్నాం’ అని నిర్మాతలు అనేవారు. అవి చిన్న చిన్న సంతోషాలు. అవన్నీ దేవుడు ఇచ్చినవే.. మనం చేసిందేం లేదని నమ్ముతాను. ఎవరైనా అడిగితే కాదనకుండా సహాయం చేసేదాన్ని. ఆర్థిక వ్యవహారాలన్నీ అమ్మ చూసుకునేవారు. 

బ్రదర్స్, సిస్టర్స్‌ని సెటిల్‌ చేయడంలో మీ చేయి ఉందన్న మాట.. అలా కాకుండా ఉండి  ఉంటే... డబ్బు మొత్తం మీకే మిగిలి ఉండేదనే ఫీలింగ్‌ ఏమైనా?
అస్సలు లేదు. డబ్బులది ఏముంది? డబ్బు మీద ప్రేమ ఎప్పుడూ లేదు నాకు. ఇంటికి ఏం చేయాలో మా అమ్మగారే చూసుకునేవారు. దేవుడు, అమ్మ. నాకు ఈ ఇద్దరే. దేవుడు ఆడిస్తున్నాడు... మనం ఆడుతున్నాం అనుకునేదాన్ని. ఇప్పుడు మావాళ్లంతా బాగున్నారు. అది నాకు ఆనందంగా ఉంటుంది.

మీరెంత వరకు చదువుకున్నారు?
ఏడో తరగతి వరకు చదువుకున్నాను. నాన్నవైపు అందరూ సినిమాల్లోనే ఉన్నారు కాబట్టి అమ్మకి నన్ను సినిమాల్లో చేయించాలని ఉండేది. నాకు డ్యాన్స్‌ నేర్పించారు. ఖాళీగా ఉన్నప్పుడల్లా నేను డ్యాన్స్‌లు చేసేదాన్ని. నా ఫస్ట్‌ సినిమా విఠలాచార్యగారి ‘ఆడదాని అదృష్టం’ (1975). ‘చిన్న అమ్మాయి కదా.. ఏదైనా క్యారెక్టర్‌ ఇస్తే బాగుంటుంది’ అని అమ్మ అంటే.. ‘ఫుల్‌ సినిమా అయిపోయింది. సాంగ్‌ మాత్రమే బ్యాలెన్స్‌. ఎలానూ డ్యాన్స్‌ బాగా చేస్తుంది కదా.. చేయించండి’ అన్నారు. చేశాను. ఆ సినిమాలో ‘మొన్ననే వయసు వచ్చింది..’ అనే పాట చేశాను. ఆ తర్వాత ‘భక్త కన్నప్ప’, ‘ముత్యాల ముగ్గు’ వంటి చిత్రాల్లో క్యారెక్టర్స్‌ చేశాను. విఠలాచార్యగారే మళ్లీ ‘గంధర్వ కన్య’ చిత్రంలో హీరోయిన్‌గా పెట్టారు. ఆ తర్వాత మళ్లీ ‘మదన మంజరి’లో రంగనాథ్‌గారి సరసన హీరోయిన్‌గా తీసుకున్నారు. విఠలాచార్యగారి ‘జగన్మోహిని’లో టైటిల్‌ రోల్‌ చేశాను.

అప్పట్లో మీరు చేసినవాటిని ఇప్పుడు ‘ఐటమ్‌ సాంగ్స్‌’ అంటున్నారు. ఆ సాంగ్స్‌ చేస్తుంటే మీ నాన్నగారు ఏమీ అనేవారు కాదా?
అప్పటికే అందరూ సినిమాలు వదిలేశారు. ఏమీ అనలేదు. ఒకవేళ ‘మదన మంజరి’ సక్సెస్‌ అయ్యుంటే హీరోయిన్‌గా కొనసాగేదాన్నేమో. ఆ పిక్చర్‌ యావరేజ్‌గా నడిచినట్లు గుర్తు.

హీరోయిన్‌గా కంటిన్యూ కాలేకపోయినందుకు ఏమైనా బాధ ఉందా?
అదేం లేదు. గిరిబాబుగారిని తీసుకుందాం. ఆయన హీరోగా వచ్చి విలన్‌గా కొనసాగారు. హీరోగా చేస్తున్నారు కదా.. ఈయన ఎందుకు విలన్‌ అయ్యారు? అనుకునేదాన్ని. అదే మాట గిరిబాబుగారితో అంటే, ‘హీరోగానే ఎంట్రీ ఇచ్చాను. క్లిక్‌ అవ్వలేదు’ అన్నారు. మోహన్‌బాబుగారిని తీసుకుందాం. విలన్‌గా వచ్చిన ఆయన హీరో అయ్యారు. కలిసి రావాలి కదా. అయినా నాకు డ్యాన్స్‌ అంటే చాలా ఇష్టం. చిన్నప్పుడు ఏదైనా పాట వస్తే నా స్నేహితులంతా నన్ను డ్యాన్స్‌ చేయమనేవారు. చేసేసేదాన్ని. అందుకని సినిమాల్లో ఇష్టంగానే డ్యాన్స్‌ చేశాను.

నిజం చెప్పాలంటే మీరు మంచి అందగత్తె. మంచి రంగు, ఎత్తు ఉంటారు. హీరోయిన్లకి ఉండాల్సిన లక్షణాలు ఉన్నాయి..
(నవ్వేస్తూ) దాసరి నారాయణరావుగారు ఇదే అనేవారు. ‘ఈ అమ్మాయి రాంగ్‌ రూట్‌లో వెళ్లిపోయింది. హీరోయిన్‌ కావాల్సింది. అందంగా ఉంటుంది. ముఖంలో అమాయకత్వం ఉట్టి పడుతుంది’ అని! మా ఆయన (పార్తిబన్‌) కూడా అంటుంటారు.. ‘నీ ఫేస్‌ బాగుం టుంది. హీరోయిన్‌గా ట్రై చేసుండాల్సింది’ అని. సరే.. జరగనిదాని గురించి అనుకుని ఏం లాభం? అయితే ఒక్క విషయం మాత్రం చెబుతాను. గ్లామర్‌ వేషాలు వేసినా హీరోయిన్‌లా బ్రతికారు అని చాలామంది అంటారు. అవును... నా స్పేస్‌లో నేను హీరోయినే కదా.

సావిత్రిగారు, వాణిశ్రీగారు, శారదగారు వంటి హీరోయిన్ల అభిమానులందరూ కూడా మీకు అభిమానులే. ఆ పరంగా ఆలోచిస్తే మీకు ఫ్యాన్‌ ఫాలోయింగ్‌ ఎక్కువే కదా?
ఏమో.. ఆ విషయం నేను చెప్పకూడదు. ఆ సంగతలా ఉంచితే... ఆ రోజుల్లో తుపాను బాధితుల సహాయార్థం పెద్దాయన (అప్పట్లో ఎన్టీఆర్, ఏయన్నార్‌గార్లను పెద్దాయన, చిన్నాయన అనేవాళ్లం) విరాళం సేకరించాలనుకున్నారు. మేం ఆర్టిస్టులం చాలామంది వెళ్లాం. పేరున్న హీరోలు, హీరోయిన్లు, నేను.. మేమంతా ప్రజల దగ్గరకు వెళ్లాం. మిగతా ఆర్టిస్టులకు సమానంగా నాకూ పెద్ద మొత్తం వచ్చింది. ఆ విధంగా బాధితులకు నా వంతుగా సహాయం చేయగలిగినందుకు ఎప్పటికీ ఆనందంగా ఉంటుంది.
 
మీ పేరు అలమేలు మంగ కదా? జయమాలిని అని ఎవరు మార్చారు?
విఠలాచార్యగారు మార్చారు. ఆర్టిస్ట్‌గా ఓ మంచి పేరుతో రావాలన్నారు. ‘జయ మంగ’ అని పెడితే బాగుంటుందా? అని అమ్మ అన్నారు. విఠలాచార్యగారు వద్దన్నారు. ఫైనల్‌గా ‘జయమాలిని’ పేరు సెట్‌ అయింది. జయ అంటే జయం. మాలిని అంటే అందం. ఇలా అనుకుని మా అమ్మే ఆ పేరు పెట్టారు. సినిమా పరిశ్రమకు, ప్రేక్షకులకు నేను జయమాలిని. అమ్మవాళ్లంతా ఇంట్లో అలివేలు, మంగ అని పిలిచేవారు.

మీరు చేసినవన్నీ హాట్‌ సాంగ్స్‌ కాబట్టి కాస్ట్యూమ్స్‌ నచ్చకపోతే నేను వేసుకోను అని చెప్పిన సందర్భాలు ఏమైనా ఉన్నాయా?
చిన్నప్పుడు డ్యాన్స్‌ చేస్తున్నప్పుడు షూటింగ్‌ అంటే భయం, పెద్ద పెద్దవాళ్ల ముందు డ్యాన్స్‌ చేయాలంటే భయం. పెద్దాయన, చిన్నాయన, రామకృష్ణగారిలాంటి వాళ్ల పక్కన డ్యాన్స్‌ చేయాలి. రామకృష్ణగారు కమాన్‌ అనేవారు. నా ధ్యాస డ్రెస్‌ మీద ఉండేది కాదు. డ్యాన్స్‌ బాగా చేస్తానా? లేదా? అనేదాని మీద ఉండేది. కెమెరా ముందుకెళ్లి డ్యాన్స్‌ చేయడం, షాట్‌ ఓకే కాగానే కప్పుకోవడం. అంతే.. అప్పట్లో హీరోలైనా విలన్స్‌ అయినా పొరపాటున కూడా ఎక్కడ పడితే అక్కడ తాకేవాళ్లు కాదు. అంత సంస్కారంగా ఉండేవాళ్లు. వాళ్లంతా మహానుభావులు.

మిమ్మల్నెవరైనా వ్యాంప్‌ అంటే కోపం వచ్చేదా?
కోపం ఎందుకు? నేను చేసిన పాత్రలకు ‘వ్యాంప్‌ క్యారెక్టర్‌’ అనే పేరుండేది. వ్యాంప్‌ అనే పాత్ర పోషిస్తున్నాం అనుకునేదాన్ని. అది కూడా యాక్టింగే కదా. హీరోల కోసం, హీరోయిన్ల కోసం సినిమాలు ఆడేవి. రాజబాబుగారి కామెడీ కోసం ఆడేవి. తర్వాత తర్వాత స్పెషల్‌ సాంగ్స్‌ కూడా విజయంలో భాగం అయ్యాయి. ‘ఈ అమ్మాయి చాలా స్పీడ్‌గా డ్యాన్స్‌ చేస్తుంది’ అని అందరూ అభినందించేవారు. మీ ప్రొఫెషన్‌లో మీకు ప్రశంసలు లభించినప్పుడు ఎంత ఆనందపడతారో నేనూ అంతే. 

అయితే సినిమాల్లో హాట్‌గా కనిపిస్తారు కాబట్టి ఫ్యామిలీ ఆడియన్స్‌.. ముఖ్యంగా లేడీస్‌ మిమ్మల్ని తక్కువగా చూస్తారనే ఆలోచన ఏమైనా ఉండేదా?
కొంతమంది అలా చూసే అవకాశం లేకపోలేదు. అయితే నేను ఎక్కువగా బయటకు వెళ్లేదాన్ని కాదు. వెళితే గుడికి వెళ్లేదాన్ని. ఇప్పుడంతా మారిపోయింది కదా. బయట కూడా మోడ్రన్‌ డ్రెస్సులు వేసుకుంటున్నారు. అంతెందుకు? మా అబ్బాయి చీరలు కట్టుకోవద్దు. జీన్స్‌ వేసుకో అంటుంటాడు. అప్పటి జనరేషన్‌ వేరు. సినిమాల్లో మేం వేసుకునే డ్రెస్సుల గురించి అదోలా మాట్లాడుకునే అవకాశం ఉంది. అయితే మేం డైరెక్టర్‌ ఎలా చెబితే అలా చేసేవాళ్లం. ‘పాటకు ముందు సీన్‌ చాలా విషాదంగా ఉంటుంది. అందుకని గ్లామరస్‌గా డ్రెస్‌ చేసుకోవాలి’ అనేవారు. మేం పాటించేవాళ్లం. ఒక్కోసారి నిర్మాతలే డైరెక్టర్లతో మాకు గ్లామరస్‌ డ్రెస్‌ వేయించమని చెప్పేవారట. ఆ విషయం మాకు అప్పుడు తెలియదు. తర్వాత తర్వాత తెలిసింది. 

పాటల సాహిత్యం విషయానికొస్తే.. ‘ఓ సుబ్బారావు.. ఓ అప్పారావు.. ఓ వెంకట్రావు.. ఎవరో ఎవరో వస్తారనుకుంటే నువ్వొచ్చావా.. అయినా కానీ రెడీ’ వంటి లైన్స్‌కి డ్యాన్స్‌ చేసినప్పుడు ఇబ్బంది పడ్డారా?
ఆ ఇబ్బంది కాస్త ఉంటుంది. అయితే అది కాసేపే. ఆ తర్వాత ఇది మన ప్రొఫెషన్‌ కదా అనిపించేది. హీరోలు కానీ డైరెక్టర్లు కానీ ‘ఈ అమ్మాయి ఇలా డ్రెస్‌ చేసుకుంటే మేం సినిమా చెయ్యం. ఈ పాట ఇలా ఉండటానికి వీల్లేదు’ అనలేదు కదా. సినిమాకి అలానే కావాలన్నది వాళ్ల అభిప్రాయం. అలాగే కథ చెప్పేటప్పుడే నిర్మాతలు జయమాలినితో కచ్చితంగా సాంగ్‌ ఉండాలని అన్నారేమో. కాబట్టి ఇక్కడ ఎవరు ఏం చేసినా అది సినిమా కోసమే. ఇప్పుడు వేరే ప్రొఫెషన్స్‌ని తీసుకుందాం. హండ్రెడ్‌ పర్సంట్‌ దానికి న్యాయం చెయ్యాలనుకుంటారు. మరి.. మేం కూడా మా వృత్తికి న్యాయం చేయాలి కదా.

మీ అక్క జ్యోతిలక్ష్మిగారు కూడా స్పెషల్‌ సాంగ్స్‌ చేసేవారు.. మీ ఇద్దరికీ పోటీ ఉండేదా? 
లేదండి. పోటీ అని మేమనుకోలేదు. అప్పట్లో అలా రాసి ఉంటారేమో. కానీ మేం మాత్రం మా ఇద్దరిలో ఎవరికి ఏ అవకాశం వచ్చినా హ్యాపీగానే ఉండేవాళ్లం. నిజానికి జ్యోతిగారి రీ ఎంట్రీ నా వల్లే అయింది. తల్లయ్యాక జ్యోతిగారు బ్రేక్‌ తీసుకున్నారు. ఆ సమయంలో నన్ను ఓ పాత్రకు ఒక దర్శకుడు అడిగితే ‘జ్యోతిగారు రీ–ఎంట్రీ ఇస్తానంటున్నారు. ఆమెని తీసుకుంటారా’ అనడిగితే.. ఓకే అన్నారు. ఆ తర్వాత అక్క చాలా సినిమాలు చేశారు. మేం ఇద్దరం కలసి చేసిన పాటలకు ఇద్దరూ ఒకేసారి ఒకేలా  ట్రైనింగ్‌ తీసుకునేవాళ్లం. ఇద్దరం రాజీపడకుండా చేసేవాళ్లం.

 మీ పెళ్లి విషయానికి వద్దాం... వ్యాంప్‌ క్యారెక్టర్స్‌ చేస్తున్నాం.. పెళ్లవుతుందో లేదో అనే భయం ఉండేదా?
ఆ భయం ఎప్పుడూ లేదు. ఇంట్లో నా బ్రదర్స్, సిస్టర్స్‌ అందరి పెళ్లిళ్లూ అయిపోయాయి. నాక్కూడా మంచి సంబంధం చూసి చేయాలని అమ్మ అనుకునేవారు. పార్తిబన్‌గారు నాకు మంచి భర్త అవుతారని అమ్మ అనుకున్నారు. ఆవిడ అనుకున్నట్టుగానే పార్తిబన్‌గారు నాకు మంచి భర్త అయ్యారు. 

ఆ సంబంధం ఎలా వచ్చింది?
మేం ఉండే పక్క వీధిలో వాళ్లు ఉండేవాళ్లు. మా అన్నయ్యకి ఫ్రెండ్‌. అలా ఆ ఇంటికీ మా ఇంటికీ రాకపోకలు ఉండేవి. సినిమాల్లో పాత్రలకు తగ్గట్టుగా కనిపించాను కానీ విడిగా నేను సింపుల్‌గా ఉండేదాన్ని. చీరలు కట్టుకునేదాన్ని. మగవాళ్లతో మాట్లాడేదాన్ని కాదు. అన్నయ్య ఫ్రెండ్‌ వచ్చినా పట్టించుకునేదాన్ని కాదు. కానీ అమ్మ మాత్రం పార్తిబన్‌గారిని గమనిస్తుండేవారట. చెడు అలవాట్లు లేవు, మంచి అబ్బాయి అనుకున్నారట. అల్లుడిని చేసుకోవాలనుకున్న తర్వాత ఆ విషయాలు నాతో చెప్పారు. అటు పార్తిబన్‌గారి అమ్మగారికి కూడా నేను కామ్‌గా ఉండటం  నచ్చేది. అందుకే పెళ్లి ప్రస్తావన తేగానే ఒప్పుకున్నారు.
 
మిమ్మల్ని ప్రేమిస్తున్నానని ఎవరూ చెప్పలేదా?
లవ్‌ అన్నవాళ్లు ఉన్నారు. లవ్‌ లెటర్స్‌ కూడా వచ్చేవి. చదవడానికి బాగుండేవి కానీ ఆ ప్రేమను అంగీకరించాలనిపించేది కాదు. ఎందుకంటే అప్పుడు నా మనసంతా నా ఫ్యామిలీ మీదే ఉండేది. ప్రేమ కంటే ఫ్యామిలీ అనిపించింది.

మీకెంతమంది పిల్లలు?
ఒకే ఒక్క బాబు. న్యూయార్క్‌లో ఉన్నాడు. నేను చదవలేదు కాబట్టి మా అబ్బాయిని బాగా చదివించాలన్నది నా కోరిక. 

మీరు చేసిన పాటల్లో మీవారికి, మీ అబ్బాయికి నచ్చిన పాట గురించి?
‘అన్నదమ్ముల అనుబంధం’ సినిమాలోని ‘కౌగిలిలో ఉయ్యాల.. కన్నులలో జంపాల...’ పాట అంటే ఇద్దరికీ ఇష్టం. ఆ పాట బాగా చూస్తారు. చూసినప్పుడల్లా ‘నువ్వు హీరోయిన్‌గా చేసి ఉంటే బాగుండేది’ అని మావారు అంటుంటారు. నా పాటలు ఇప్పుడు చూస్తుంటే.. నాక్కూడా బాగా అనిపిస్తుంది. ఆ పాటలు చూసి ఎంజాయ్‌ చేసినవాళ్లందరూ మన జీవితంలో ఓ భాగమే కదా అనుకుంటాను.
 
ఫైనల్లీ.. జీవితం పట్ల ఏదైనా నిరాశ?
లేనే లేదు. చిన్న వయసులో సినిమాల్లోకి వచ్చాను. ఏడో తరగతి తర్వాత చదువుకోలే పోయాను. అయితే చదువుకోవాలని కెరీర్‌ని వదిలేసుంటే పెద్ద పెద్దవాళ్లతో సినిమాలు చేయగలిగేదాన్నా? అభిమానులను సంపాదించుకోగలిగేదాన్నా? తెలుగు, తమిళ్, కన్నడ, మలయాళం, హిందీ.. ఇలా అన్ని భాషల్లో చేశాను. అన్ని చోట్లా మంచి పేరే తెచ్చుకున్నాను. ఇంతకన్నా కావాల్సింది ఏముంది? చాలా ఆనందంగా ఉన్నాను.

అప్పట్లో నటీమణులు ఆల్‌మోస్ట్‌ బొద్దుగానే ఉండేవారు. మీరు తగ్గాలని అనుకునేవారు కాదా?అసలు ఆ ఆలోచనే ఉండేది కాదు. ఫస్ట్‌ సినిమాలో నేను చాలా సన్నగా ఉంటాను. అప్పుడు ఆర్టిస్ట్‌ లతగారి అమ్మగారు ‘ఇలా పీలగా ఉంటే ఎలా? పప్పు, నెయ్యి పెట్టండి. హల్వా తినిపించండి. అప్పుడే మనిషి బాగా కనపడుతుంది’ అని మా అమ్మతో అనేవారు. అప్పట్లో సన్నగా ఉన్నవాళ్లను బరువు పెరగమనేవాళ్లు. మేం కూడా శుభ్రంగా తినేవాళ్లం. ఎక్సర్‌సైజ్‌ అంటే.. మెరీనా బీచ్‌కి వెళ్లేవాళ్లం. కాసేపు నడిచేవాళ్లం. అదే ఎక్సర్‌సైజ్‌ అన్నమాట.

నటిగా మీ ఎదుగుదలకు, వ్యక్తిగా మీ మంచీ చెడూ చూసిన మీ అమ్మగారి లేని లోటు గురించి?
నాన్నగారు 2006లో చనిపోయారు.  2012లో అమ్మ చనిపోయారు. ఎనిమిది మంది పిల్లలను పెంచి, పెద్ద చేసి అందరి జీవితాలను చక్కదిద్దడానికి అమ్మ చేసిన కృషి అంతా ఇంతా కాదు. నాన్న గురించి తక్కువ చెప్పడానికి లేదు. అమ్మ తన ఆరోగ్యం గురించి ఎప్పుడూ పట్టించుకోలేదు. అలాంటి అమ్మ లేని లోటు ఎప్పటికీ తీరదు. ఆవిడ చనిపోయాక ఓ ఏడాది వరకూ నేను మామూలు మనిషి కాలేకపోయాను. తర్వాత తర్వాత తేరుకున్నాను.

అప్పట్లో తిరుపతి వెళ్లినవాళ్లు అట్నుంచి చెన్నై వెళ్లి సినిమా ఆర్టిస్టులను చూడటం జరిగేది. అలా మిమ్మల్ని చూడ్డానికి కూడా అభిమానులు వచ్చేవారా?ఎన్టీఆర్‌గారు, అల్లు రామలింగయ్యగారు, కృష్ణగారు, దాసరి నారాయణరావుగారు, సుమలతగారు, విజయ శాంతిగారు.. ఇలా అందరం టి.నగర్‌లో ఉండేవాళ్లం. తిరుపతి నుంచి చెన్నై వచ్చి ముందు ఎన్టీఆర్‌గారింటికి వచ్చేవాళ్లు. ఆయన బయటికొచ్చి అందరికీ నమస్కారం పెట్టి, మాట్లాడేవారు. అల్లు రామలింగయ్యగారు, ఇంకా మిగతా ఆర్టిస్టుల ఇళ్లకు కూడా వెళ్లేవాళ్లు. మా ఇంటికీ వచ్చేవాళ్లు. చాలా ఆనందంగా ఉండేది. 

ఎన్టీఆర్, ఏయన్నార్, శోభన్‌బాబు.. ఇలా పెద్ద పెద్ద స్టార్స్‌తో చేశారు కదా? వాళ్లు మీతో ఎలా ప్రవర్తించేవారు?
పెద్దాయన, చిన్నాయన బాగా మాట్లాడేవారు. అంత పెద్ద స్టార్స్‌ అయినప్పటికీ భేషజం ఉండేది కాదు. శోభన్‌బాబుగారైతే నేను లొకేషన్‌లోకి అడుగుపెట్టగానే ‘ఎక్స్‌పర్ట్‌ వచ్చింది. వాళ్ల అమ్మ కడుపులో ఉన్నప్పుడే డ్యాన్స్‌ నేర్చేసుకుంది’ అనేవారు. ఇప్పుడు కావాల్సినంత ఖాళీ దొరుకుతోంది కాబట్టి పాత సినిమాలు చూస్తుంటాను. వీళ్లంతా ఎంత త్వరగా దూరమైపోయారు అనిపిస్తుంది.