
ప్రతీకాత్మక చిత్రం
జూలై 6 రాత్రి 11 అవుతోంది. నేను ఆఫీస్ వర్క్ కొంచెం ఎక్కువగా వుందని ఇంట్లోనుంచి పని చేస్తున్నాను. పని అవగానే నిద్ర రాకపోవడంతో ఫేస్బుక్ ఓపెన్ చేసి చూస్తున్నా. ఇలా ఓపెన్ చేశానో లేదో వెంటనే మెసెంజర్లో మెసేజ్ వచ్చింది. ఎవరో ఒక అమ్మాయి పేరుతో ఉంది. హాయ్! అని మెసేజ్ వచ్చింది. రిప్లై ఇచ్చా! అప్పటినుంచి మెసేజ్లు చేయటం స్టార్ట్ చేసింది. నా గురించి అంతా చెప్పేస్తోంది. ఎవరు నువ్వు? అని అడిగా. తను చెప్పలేదు సరే నువ్వు ఎక్కడ ఉంటావు? నేను ఎలా తెలుసు? అని అడిగా. అప్పుడు తను చెప్పింది ‘నేను నువ్వు ఉండే ఏరియాలోనే ఉంటాను. నేను నిన్ను రోజూ చూస్తున్నాను. నీ పేరు తెలుసుకోవడానికి నాకు సంవత్సరం పట్టింది. రీసెంట్గా మీ బైక్పై ఫైన్ పడింది.’ అని చెప్పింది. ఆ విషయం తను చెప్పే వరకు నాకు కూడా తెలియదు నేను అప్పుడే చూశా. తను చలాన్ సైట్లో దాన్ని నాకు స్క్రీన్ షార్ట్ తీసి పంపింది.
‘అలా నీ బైక్ నెంబర్ ఆర్టీఏ చలాన్ సైట్లో చూసి, నీ బైక్ రిజిస్ట్రర్ నేమ్తో ఎఫ్బీ, లింక్డ్ఇన్, ఇన్స్టాగ్రామ్ అన్నిటిలో చూసి కన్ఫర్మ్ చేసుకున్నాక ఎఫ్బీలో నీతో చాట్ చేస్తున్నా.’ అని చెప్పింది. నా గురించి, నా డైలీ ఆక్టివిటీస్, సమయాల గురించి చెబుతుంటే నేను షాక్ అయ్యాను. ‘నా వెనుక ఇంత జరుగుతోందా’ అని. నేను షాక్ అయ్యాను. అప్పుడు అనుకున్నా తను కూడా నేను ఉండే దగ్గరే ఉంటూ నన్ను గమనిస్తోందని. తను వెంటనే ‘నువ్వంటే నాకు చాలా ఇష్టం! ఐ లవ్ యూ.. లవ్ ఆట్ ఫస్ట్ సైట్.. నువ్వు నాకు కావాలి. నీ నుంచి నాకు ఏమీ వద్దు! నీ ప్రేమ ఒక్కటే చాలు నాకు, నీ ఎదపై పడుకుని నీతో మాట్లాడుతూ ఉంటే చాలు’ అని అంది.
అంతా ఒక మాయగా ఉంది. నాకు ఏం చెప్పాలో అర్థం కాలేదు, కొంచెం ఆలోచించి చెప్పాను ‘మొదట నువ్వు ఎవరో చెప్పు. తర్వాత నేను ఆలోచించి చెప్తాను. నా నిర్ణయం ఏదైనా సరే లైఫ్ టైం నీకు ఒక ఫ్రెండ్లా మాత్రం వుండగలను’ అని చెప్పగానే తను చాలా థాంక్స్ అని చెప్పింది. ‘నువ్వు ఎవరు? ఎక్కడ ఉంటావు?’ అని మళ్లీ తనను అడిగాను. మళ్లీ మా వీధిలోనే ఉంటానంది. నాకు నమ్మకం లేక ఉండవు అని అన్నాను. అప్పుడు తను ‘మీరు బయటికి వస్తే మీరు ఏ డ్రెస్ వేసుకున్నారో, ఎక్కడ నిలుచున్నారో చెప్తాను’ అని అంది. అప్పుడు సమయం రాత్రి రెండు గంటలు అవుతోంది. నేను బయటికి వచ్చా. తను కరెక్ట్గా చెప్పింది. నాకు ఇంకా ఒక డౌట్ వచ్చి అడిగాను ‘అమ్మాయివి కాదు’ అని. వెంటనే నాకు వాయిస్ మెసేజ్ చేసింది. అపుడు కన్ఫర్మ్ అయ్యాను. తను అమ్మాయి! మా గల్లీలోనే ఉంటుంది అని.
తనని ఎన్ని సార్లు అడిగినా తను చెప్పలేదు. ఎవరు చెప్పమంటే ఒకవారం టైం అడిగింది. సరే అన్నాను అలా చాట్ చేస్తూ, ఉదయం 5 అయింది. ’ నా కోసం గల్లీలో ఎవర్నీ అడగకండి! మా అక్కకి తెలిస్తే కోప్పడుతుంది. మా పరువు పోతుంది. నేనే మీకు ఒకవారంలో కన్ఫర్మ్గా చెప్తాను’ అని అంది. కానీ, నా మనసు ఆగక మరుసటిరోజు మార్నింగ్ నుంచే తన కోసం వెతకడం స్టార్ట్ చేశా. నా ఆఫీస్ టైమింగ్స్, తన ఆఫీస్ టైమింగ్స్ వేరు వేరు కావడం వల్ల నేను తనని చూడలేకపోయాను. బట్ తను మాత్రం నన్ను చూసేది వెంటనే నాకు మెసేజ్ చేసేది. మూడు రోజుల తర్వాత ఒక వాయిస్ మెసేజ్ వచ్చింది. ‘నాకు మీపై ఉన్న ప్రేమను ఆపుకోలేక ఒక సంవత్సరంనుండి వేయిట్ చేసి మీకు చెప్పాను. స్వారీ మిమ్మల్ని చాలా ఇబ్బంది పెడుతున్నాను. నన్ను క్షమించండి’ అని. నేను వెంటనే రిప్లై ఇచ్చా‘మీకు నచ్చినప్పుడే కలవండి.
ఒక ఫ్రెండ్లా మీకు లైఫ్ టైం తోడుగా ఉంటాను’ అని చెప్పాను. అలా ఒక మూడు రోజులు మళ్లీ మామూలుగానే చాట్ చేసింది. అప్పుడు చెప్పింది తన గురించి. అలా అలా మాట్లాడుతూ తన ఫ్రెండ్ అంకిత గురించి కూడా చెప్పింది. ఇవన్నీ చెప్పినా తను తన గురించి మాత్రం చెప్పలేదు. నాకు కోపం వచ్చి గట్టిగా అడిగాను. తనకి తెలుసు నాకు కోపం చాలా ఎక్కువ అని. అందులోనూ నాకు చాలా ఇన్ఫ్లుయెన్స్ ఉంది. ఏదైనా చేస్తాడేమో అనే భయంతో ఇల్లు ఖాళీ చేసాము అని మెసేజ్ పెట్టింది. తన ఎఫ్బీ కూడా డిసబుల్ చేసింది. మళ్లీ తను నాకు మెసేజ్ చెయ్యలేదు. కానీ, నేను తన కోసం వెతకడం మాత్రం ఆపలేదు. తను చెప్పిన పేరును ఎఫ్బీలో వెతికా కానీ ఎక్కడా దొరకలేదు. ఇలా అన్ని సోషల్ మీడియాలో వెతుకుతున్న ఎక్కడా దొరకలేదు. మళ్లీ ఒక నెల తర్వాత మెసేజ్ వచ్చింది.
‘హాయ్! హౌ ఆర్ యూ’ అని నేను రిప్లై ఇచ్చా! తనని అడిగా ‘ఎందుకు పోయావ్.. మళ్లీ ఎందుకు వచ్చావ్’ అని. అపుడు తను చెప్పింది ‘నీ లైఫ్ని డిస్ట్రబ్ చేస్తున్నా అనిపించింది. అందుకే దూరంగా వున్నాను. కానీ రోజూ కలలోకి వస్తున్నావ్. అందుకే ఉండలేకపోయాను. అందుకే మళ్లీ మెసేజ్ చేస్తున్నా అని. ఎలా ఉన్నావ్? ఎక్కడ వుంటున్నావ్? అని అడిగితే కూకట్పల్లి సెవెన్త్ ఫేస్. మీరు వెతకడం చూసి నాకు భయం వేసింది. అందుకే అక్కడ నుండి ఖాళీ చేసి వచ్చేశాం’ అని చెప్పింది. ‘ఇప్పుడైనా నీ గురించి చెప్తావా లేద మళ్లీ వెళ్లి పోతావా’ అని అడిగా. ‘ఇక ఎప్పుడూ నిన్ను విడిచి వెళ్లను.’ అని అంది. వాళ్ల అక్కతో కలిసి ఊరికి వెళుతున్నానని చెప్పింది. తను ఇంటికి వెళ్లాక కూడా డైలీ బాగానే చాట్ చేసింది. అప్పుడు చెప్పింది తన పేరు స్వాతి అని, వాళ్లది వైజాగ్ అని. ఇక తను డైలీ ఏం చేస్తుంది.
ఎక్కడికి వెళ్లేది అన్నీ చెప్పేది. తన మాటల్లో తన ప్రేమ, సంతోషము అన్ని తన మెసేజ్లో తన వాయిస్ మెసేజ్లో తెలిసేవి. ఒక రోజు వాళ్ల బాబాయ్ ఇంటికి వెళ్లాం. అక్కడ మా అక్కను చూడటానికి మా నాన్న వాళ్ల అక్క కొడుకు వచ్చాడు! మా అక్కను చూడడానికి. కానీ, ఇలా అని మాకు ఎవరూ చెప్పలేదు. మా నాన్న ఇంటికి వెళ్ళాక మాకు చెప్పాడు. మా అక్కకు ఆ పెళ్లి చేసుకోడం ఇష్టం లేదు. ఎందుకంటే తనకి రెండో పెళ్లి. కానీ, మా నాన్న వినట్లేదు మా అక్కను ఆ అబ్బాయితో మాట్లాడు ఒకసారి అన్నారు. రేపు ఉదయం అన్నవరం గుడికి వెళ్లి మాట్లాడమన్నారు. అక్క, నేను మార్నింగ్ వెళ్తున్నాము. అక్క రాగానే స్టార్ట్ అవుతాం’ అని చెప్పింది. మరుసటి రోజు ఉదయం ‘అక్క వాళ్లు గుడికి వెళ్లారు. ఇప్పుడే దర్శనం అయింది.’ అని చెప్పింది. మధ్యాహ్నం రెండుకి మళ్లీ మెసేజ్ చేసింది.
‘అక్క చెప్పకుండా వెళ్లి పోయిందంట. మా బావ నాన్నకి కాల్ చేశాడు. నాన్న వాళ్లు వెతకటానికి వెళ్లారు. నన్ను హైదరాబాద్ వెళ్లమన్నారు. టిక్కెట్ కూడా వేశారు. నేను పది గంటలకి బస్ ఎక్కుతాను. మార్నింగ్ పికప్ చేసుకో’ అని అంది. నేను సరే అన్నాను. తర్వాత ఇంక మెసేజ్ రాలేదు. మరుసటి రోజు ఈవెనింగ్ మెసేజ్ వచ్చింది. ‘అక్క మోసం చేసింది. సూసైడ్ చేసుకుంది. ఇప్పుడే క్రిమేషన్ అయింది.’ అని. నాకు చాలా బాధ వేసింది. బాధపడకని అన్నాను. తను ‘నాన్న హాస్పిటల్లో ఉన్నారు. తనకి గుండెపోటు వచ్చింది’ అని చెప్పింది. ఏమైనా సహాయం కావాలంటే కాల్ చెయ్యమని చెప్పాను. తను సరే అంది. డైలీ చాట్లో అన్నీ చెప్పేది. మళ్లీ రెండు రోజుల తర్వాత మెసేజ్ చేసింది. వాళ్ల నాన్నను హాస్పిటల్నుంచి డిచార్జ్ చేస్తున్నారని చెప్పింది.
తన ఆఫీస్లో సెలవులు ఇవ్వట్లేదని, వర్క ఫ్రంమ్ హోమ్ చెయ్యమంటున్నారని చెప్పింది. లాప్టాప్ కొనడానికి మార్నింగ్ వచ్చి పికప్ చేసుకుని ఈవినింగ్ బస్ ఎక్కించమని అడిగింది. ఫోన్ నెంబర్ అడిగితే ఇచ్చాను. మరుసటి రోజు ఉదయం. తన కాల్ కోసం ఎదురుచూశా రాలేదు. ఏమైందో ఏమో అనే టెన్సన్, బాధ అన్నీ నన్ను చాలా బాధించాయ్. ఇంక నాకు ఏం చెయ్యాలో అర్థం కాక తన కోసం వెతుకుతున్నా. కానీ, తను నాకు ఒక ప్రామిస్ చేసింది. నిన్ను ఎప్పుడూ వదిలి వెళ్లను అని. ఒకవేళ నేను ఆన్లైన్లోకి రాకపోతే నీ మంచికోసమే అనుకో కానీ, నా ఈ జీవితం నీ కోసమే అని. ఏదో ఒక రోజు అన్నీ వదిలేసి నీ కోసమే వస్తాను అని. తను ఎందుకో మళ్లీ మళ్లీ ఇవ్వలేదు. ఏమైందో అని ప్రతీ క్షణం ఆలోచిస్తున్నాను. తను ఎక్కడ ఉన్నా. సరే సంతోషంగా ఉంటే చాలు అని కోరుకుంటూ తనకై ఎదురు చూస్తూ...
మనసు గాయానికి తియ్యని తలుకువైనావు..
పెదవి పలికే ప్రతీ మాటలో నువ్వే నిలిచావు.. ఊహవైనావు, ఊపిరైనావు.
నీతో జీవితం పంచుకునే ఆవకాశం ఇవ్వకపోయినా జీవితాంతం గుర్తుంచుకునే జ్ఞాపకాలను ఇచ్చావు. ఈ జ్ఞాపకాలు ఉన్నంత వరకు మన ప్రేమ బ్రతికే ఉంటుంది...
అదే నమ్మకంతో తన కోసం నా ఈ నీరీక్షణ...
చివరి క్షణం వరకు ఎదురు చూస్తా..
నీకై పరితపించే నా జీవితంలోకి చిరుదీపమై వస్తావని..
- నీ అనిల్
లేదా worldoflove@sakshi.comకు మెయిల్ చేయండి
Comments
Please login to add a commentAdd a comment