మనదేశంలోని విమానయాన సంస్థల్లో అత్యంత పెద్దదైన సంస్థ జెట్‌సెట్‌గో. దీనిని స్థాపించింది ఓ మహిళ. పేరు కనికా టేక్రీవాల్‌. పదేళ్ల కిందట స్థాపించిన ఆ సంస్థ ఇప్పుడు ఐదు వందల మిలియన్ల టర్నోవర్‌తో నడుస్తోంది. ఐదేళ్ల కిందట ఫోర్బ్స్‌ అండర్‌ థర్టీ విభాగంలో ఆసియాలో ప్రముఖ ఎంటర్‌ప్రెన్యూర్‌ కనికా టేక్రీవాల్‌. కనికా టేక్రీవాల్‌ది భోపాల్‌కు చెందిన మార్వారీ వ్యాపార కుటుంబం. ఈ కుటుంబానికి దేశవ్యాప్తంగా మారుతీ డీలర్‌షిప్‌ ఉంది. కనిక తండ్రి అనిల్‌ టేక్రీవాల్‌ ఉమ్మడి కుటుంబం భాగాలు పంచుకున్న తర్వాత రియల్‌ ఎస్టేట్‌ వ్యాపారం మొదలుపెట్టాడు. తల్లి సునీత గృహిణి. కనిక ఆమె తమ్ముడు కనిష్క్‌... ఇదీ వాళ్ల చిన్న కుటుంబం. మంచి చదువు కోసం అనే కారణం గా సొంతూరికి 17 వందల కిలోమీటర్ల దూరాన ఉన్న ఊటీకి వచ్చి పడిందామె బాల్యం. పదవ తరగతి తర్వాత తిరిగి భోపాల్‌కి వెళ్లి పన్నెండు వరకు అక్కడే చదివింది. ఆ తర్వాత ముంబయిలోని బీడీ సోమాని ఇన్‌స్టిట్యూట్‌లో విజువల్‌ కమ్యూనికేషన్‌ అండ్‌ డిజైనింగ్‌లో గ్రాడ్యుయేషన్‌ చేసింది. ‘ముంబయి తనకు జీవించడం నేర్పించింది’ అంటోంది కనిక కాలేజ్‌ రోజులను తలుచుకుంటూ. కారు నుంచి బస్సుకు ‘‘గ్రాడ్యుయేషన్‌కి ముంబయిలో హాస్టల్‌లో ఉన్నప్పుడు మా నాన్న నాకు పాకెట్‌ మనీ చాలా తక్కువగా కచ్చితంగా లెక్కపెట్టినట్లు ఇచ్చేవారు. చేతిలో డబ్బు ఎక్కువ ఉంటే వ్యసనాలకు అలవాటు పడతానని నాన్న భయం. ఈ నేపథ్యంలో ముంబయి నగరం నాకు జీవించడం నేర్పించింది. అప్పటివరకు నేను చూసిన జీవితంలో నేను బయటకు వెళ్లడానికి ఇంట్లో నుంచి కాలు బయటపెడితే ఏ కారు అడుగుతానోనని మా డ్రైవర్‌లు నా చుట్టూ మూగేవాళ్లు. హాస్టల్‌లో ఉన్నప్పుడు ఖర్చులు తగ్గించుకోవడానికి సిటీబస్‌లో ప్రయాణించడం మొదలుపెట్టాను. నాన్న నెలకు ఒక సినిమాకు డబ్బిస్తే మేము నాలుగు సినిమాలు చూడాలి కదా మరి. అందుకే ఆ పొదుపు. కొన్నాళ్లకు అది కూడా కాదని నెలకు మూడు వందల రూపాయలకు పార్ట్‌టైమ్‌ వర్క్‌ మొదలుపెట్టాను. జీవితంలో అత్యంత సంతోషం అప్పుడు కలిగింది. సొంత సంపాదన ఇచ్చే కిక్కు అంతా ఇంతా కాదు. ఆ డబ్బును ఖర్చు చేయబుద్ధి కాలేదు. అందుకే మా అమ్మకిచ్చాను. పోస్ట్‌ గ్రాడ్యుయేషన్‌కి యూకేకి వెళ్లాను. ఎంబీఏ చేస్తూ ఏరోస్పేస్‌ రీసోర్సెస్‌లో ఉద్యోగం చేశాను. క్యాన్సర్‌ పరీక్ష పీజీతోపాటు చదువులో పరీక్షలన్నీ పూర్తయ్యాయి. ఆ తర్వాత కొన్నాళ్లు ఎందుకో తెలియదు కానీ అమ్మానాన్నల దగ్గర ఉందామనిపించింది. నా ఎదురుగా మరో పరీక్ష ఉందని ఇండియాకి వచ్చిన తర్వాత తెలిసింది. అప్పటికే నన్ను క్యాన్సర్‌ పీడిస్తోంది. ట్రీట్‌మెంట్‌ సమయమంతా మోటివేషనల్‌ బుక్స్‌ చదవడానికే కేటాయించాను. లాన్స్‌ ఆర్మ్‌స్ట్రాంగ్‌ జీవితం నాకు స్ఫూర్తినిచ్చింది. ఒక సైక్లిస్ట్‌ క్యాన్సర్‌తో పోరాడి తిరిగి ట్రాక్‌లో పోటీపడడం నాకు ధైర్యాన్నిచ్చింది. నన్ను నేను దృఢంగా మార్చుకోవడానికి బాగా ఉపయోగపడింది. పన్నెండు కీమో థెరపీలు, రేడియేషన్‌ల తర్వాత మామూలయ్యాను. అప్పటికి నా వయసు 23. ఆ తర్వాత ఏడాది అంటే 2012లో జెట్‌సెట్‌గో ప్రారంభించాను. ఆరోగ్యరీత్యా ఇంతపెద్ద వెంచర్‌ను తలకెత్తుకోవడానికి ఎవరూ ప్రోత్సహించలేదు. ‘ఏమీ చేయకుండా ఊరుకోవడం ఇష్టం లేకపోతే బేకరీ పెట్టి కప్‌కేక్స్‌ చేసుకోవచ్చు కదా’ అని నిరుత్సాహపరిచిన వాళ్లు కూడా ఉన్నారు. కానీ మనమేం చేయాలనేది మనమే నిర్ణయించుకోవాలి. ఆ అవకాశం ఇతరులకు ఇవ్వకూడదు. సామాన్యులకూ సాధ్యమే! జెట్‌సెట్‌గోలో నా తొలి పెట్టుబడి 5,600 మాత్రమే. ఆ డబ్బుతో యాప్‌ తయారు చేసుకున్నాను. చార్టెడ్‌ ఫ్లయిట్స్‌ను బుక్‌ చేసుకోగలిగిన యాప్‌ అది. రెండేళ్ల పాటు క్లయింట్‌ల నుంచి అడ్వాన్స్‌ పేమెంట్‌ తీసుకోవడంతోపాటు వెండర్స్‌ నుంచి హైర్‌ చేసి వ్యాపారం నిర్వహించాను. అద్దె హెలికాప్టర్‌లతో మొదలైన వ్యాపారం 2020కి ఎనిమిది సొంత ఎయిర్‌క్రాఫ్ట్‌లు, 200 మంది ఉద్యోగులు, 15 కోట్ల టర్నోవర్‌కు చేరింది. ఆ తర్వాత వేగంగా పుంజుకుంది. మా సర్వీస్‌ ద్వారా 2020–21 ఆరువేల ఫ్లైట్‌లతో లక్ష మంది ప్రయాణించారు. మా క్లయింట్‌లలో సాధారణంగా కార్పొరేట్‌లు, సెలబ్రిటీలు, రాజకీయ నాయకులు, ఇతర ప్రముఖులే ఉంటారు. ఢిల్లీ – ముంబయి, ముంబయి – బెంగళూరు, హైదరాబాద్‌ – ఢిల్లీలకు ప్రయాణించేవాళ్లు ఎక్కువ. మా క్లయింట్‌ అవసరాన్ని బట్టి ఆరు సీట్ల చార్టర్‌ ఫ్లైట్‌ నుంచి 18 సీట్ల ఫ్లయిట్‌ వరకు అందించగలుగుతాం. మెడికల్‌ ఎమర్జెన్సీలు కూడా ఉంటాయి. మనదేశంలో ఉన్న ప్రైవేట్‌ చార్టర్‌ కంపెనీలలో మాది బెస్ట్‌ ప్రైవేట్‌ చార్టర్‌. ఈ స్థాయికి చేరిన తర్వాత ముంబయిలో ఓ ప్రయోగం చేశాం. హెలికాప్టర్‌లో ప్రయాణించాలనే సరదా చాలామందిలో ఉంటుంది. కానీ ఒక నగరం నుంచి మరో నగరానికి వెళ్లడానికి అంత ఖర్చు చేసి చార్టర్‌ తీసుకుని వెళ్లాల్సిన అవసరం ఉండకపోవచ్చు. హెలికాప్టర్‌లో విహరించాలనే సరదా బలంగా ఉంటుంది. అలాంటి వాళ్ల కోసమే ఈ షటిల్‌ సర్వీస్‌ ప్రయోగం. నగరంలో ఒక చోట నుంచి మరో చోటకు వెళ్లి రావచ్చన్నమాట. అది కూడా ఊబెర్‌ సర్వీస్‌లో ముంబయిలో ఒక చోట నుంచి మరో చోటికి వెళ్లి వచ్చిన ఖర్చులోనే. దూరాన్ని బట్టి కనీసం వెయ్యి నుంచి గరిష్టంగా రెండున్నర వేల రూపాయలుగా నిర్ణయించాం. మాది ఎయిర్‌ ట్యాక్సీ సర్వీస్‌ అన్నమాట. భవిష్యత్తులో ఇది బాగా పాపులర్‌ అవుతుందని కచ్చితంగా చెప్పగలను’’ అంటోంది కనిక.   ఆ హక్కు నాకు లేదు ఎంటర్‌ప్రెన్యూర్‌గా నేను గర్వంగా చెప్పుకోగలిగిన విషయం ఏమిటంటే... కోవిడ్‌ సమయంలో ఉద్యోగులను తగ్గించడం కానీ, జీతాల్లో కోత విధించడం కానీ చేయలేదు. నేను మా ఉద్యోగుల కు సంస్థ లాభాల్లో భాగస్వామ్యం ఎప్పుడూ ఇవ్వలేదు. కాబట్టి మా నష్టాలను వాళ్లను కొంత పంచుకోమని అడగడం అనైతికం. యజమానిగా నేను నష్టంలో ఉన్న కారణంగా ఉద్యోగుల జీతంలో కోత విధించే హక్కు నాకు ఉండదు. – కనికా టేక్రీవాల్, జెట్‌సెట్‌గో ఫౌండర్‌

న్యూఢిల్లీ: ప్రజా రవాణా వ్యవస్థకు సంబంధించిన టెక్నాలజీ ప్లాట్‌ఫాం ’చలో’ తాజాగా ఉద్యోగులకు యాప్‌ ఆధారిత బస్సు సర్వీసులు అందించే షటిల్‌ను కొనుగోలు చేసినట్లు తెలిపింది. అయితే, ఇందుకోసం ఎంత మొత్తం వెచ్చించినదీ మాత్రం వెల్లడించలేదు. దేశీయంగా తమ కార్యకలాపాలు లేని పెద్ద నగరాల్లోను, అంతర్జాతీయంగానూ విస్తరించేందుకు షటిల్‌ కొనుగోలు ఉపయోగపడగలదని పేర్కొంది. షటిల్‌ సర్వీస్‌ ఇకపై కూడా అదే బ్రాండ్‌ పేరుతో కొనసాగుతుందని వివరించింది. షటిల్‌కు చెందిన 60 మంది సిబ్బంది తమ సంస్థలో చేరతారని చలో సహ వ్యవస్థాపకుడు, సీఈవో మోహిత్‌ దూబే తెలిపారు. రెండు సంస్థలు కలిస్తే నెలకు 2.5 కోట్ల పైచిలుకు ట్రిప్‌లను నమోదు చేయవచ్చని వివరించారు. కోవిడ్‌–19కి పూర్వం షటిల్‌ హైదరాబాద్‌ సహా ముంబై, ఢిల్లీ, కోల్‌కతా వంటి ప్రధాన నగరాలతో పాటు బ్యాంకాక్‌ వంటి అంతర్జాతీయ సిటీల్లోనూ కార్యకలాపాలు సాగించేది. 2,000 బస్సులతో రోజూ దాదాపు 1,00,000 ట్రిప్‌లు నమోదు చేసేది. అయితే, కోవిడ్‌–19 దెబ్బతో వర్క్‌ ఫ్రం హోమ్‌ విధానం ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చి, కార్యాలయాలకు ఉద్యోగులు ప్రయాణించడం తగ్గడంతో వ్యాపార కార్యకలాపాలు మందగించాయి. దీంతో కొనుగోలుదారు కోసం షటిల్‌ కొంతకాలంగా అన్వేషిస్తోంది.    చదవండి: బ్లాక్‌చైన్‌ టెక్నాలజీతో యువత బంగారు భవిష్యత్‌కు భరోసా

సాక్షి, సిటీబ్యూరో: నగరంలో మెట్రో స్టేషన్ల నుంచి ప్రయాణికులు తమ చివరి గమ్యస్థానం చేరుకునేందుకు ఆపసోపాలు పడుతూనే ఉన్నారు. లాస్ట్‌మైల్‌ కనెక్టివిటీపై అధికారులు చెబుతున్న మాటలకు..వాస్తవాలకు పొంతన కుదరడం లేదు. ప్రస్తుతం ఎల్బీనగర్‌–మియాపూర్, జేబీఎస్‌–ఎంజీబీఎస్, నాగోలు–రాయదుర్గం రూట్లలో 69.2 కిలోమీటర్ల మార్గంలో మెట్రో రైళ్లు అందుబాటులోకి వచ్చాయి. ఈ మూడు కారిడార్లలో 57 మెట్రో స్టేషన్లు ఉన్నాయి. కానీ వీటిలో కేవలం 24 మెట్రో స్టేషన్ల నుంచి మాత్రమే  ప్రయాణికులు తమ చివరి గమ్యస్థానం చేరుకునేందుకు వీలుగా షటిల్‌ సర్వీసులు(మినీ బస్సులు) అందుబాటులో ఉన్నాయి. వీటిల్లో నిత్యం సుమారు పదివేల మంది రాకపోకలు సాగిస్తున్నారు. అయితే మూడు మెట్రో మార్గాల్లో రోజువారీగా నాలుగు లక్షల మంది మెట్రో రైళ్లలో రాకపోకలు సాగిస్తున్నారు. వీరిలో షటిల్‌ సరీ్వసులు వినియోగిస్తున్నవారు 3 శాతానికి మించి లేరంటే అతిశయోక్తి కాదు. మిగతా ప్రయాణికుల్లో చాలామంది తమ వ్యక్తిగత వాహనాలు, క్యాబ్‌లు, ఆటోలను ఆశ్రయించి జేబులు గుల్ల చేసుకుంటున్నారు. మెట్రో ప్రయాణ ఛార్జీకంటే పార్కింగ్‌ రుసుములు,క్యాబ్‌లు,ఆటోల్లో ప్రయాణ ఖర్చులు తడిసి మోపడవుతున్నాయని పలువురు ఆందోళన వ్యక్తం చేస్తున్నారు. కాగా ప్రస్తుతం స్వీదా సంస్థ 24 మెట్రో స్టేషన్ల నుంచి 45 మార్గాల్లో సుమారు వంద షటిల్‌ సరీ్వసులను నడుపుతోందని మెట్రోరైలు వర్గాలు తెలిపాయి. ఈ సర్వీసులు సైతం ఉదయం 7:30 నుంచి 11:30 గంటలు, సాయంత్రం 5.30 నుంచి 9.30 గంటల వరకు మాత్రమే అందుబాటులో ఉంటాయని ప్రయాణికులు ఆరోపిస్తున్నారు. మరో వైపు ప్రైవేటు సంస్థ కావడంతో తమకు బాగా ప్రయాణికులు, ఛార్జీలు అధికంగా ఉండే మార్గాల్లోనే లాభాపేక్షతో షటిల్స్‌ నడుపుతున్నట్లు ప్రయాణికులు చెబుతున్నారు. వీటిల్లోనూ కనీస చార్జీ రూ.10, గరిష్టంగా రూ.49 వరకు ఉందని..వీటి చార్జీలు సైతం మెట్రో చార్జీలతో పోటీపడుతుండటం గమనార్హం. దీంతో 24 మినహా ఇతర మెట్రో స్టేషన్ల నుంచి రాకపోకలు సాగించే వారికి లాస్ట్‌మైల్‌ కనెక్టివిటీ అనేక వ్యయప్రయాసలకు గురిచేస్తోందని వాపోతున్నారు. తక్షణం అన్ని మెట్రోస్టేషన్ల నుంచి సమీపకాలనీలు,ప్రాంతాలకు షటిల్స్‌ నడపాలని డిమాండ్‌ చేస్తున్నారు.  అద్దె సైకిళ్లు..బైక్‌లకు గిరాకీ అరకొరే..  ఇక పలు మెట్రోస్టేషన్ల వద్ద లాస్ట్‌మైల్‌ కనెక్టివిటీకోసం ఏర్పాటుచేసిన అద్దె బైక్‌లు, కార్లు, సైకిళ్లకు గిరాకీ అంతంత మాత్రంగానే ఉన్నట్లు సుస్పష్టమౌతోంది. వీటి అద్దెలు సైతంఅధికంగా ఉండడం, వాటిని వినియోగించే ప్రక్రియపై సామాన్య ప్రయాణిలకు అంతగా అవగాహన లేకపోవడంతో వీటిని వినియోగించే ప్రయాణికులు సైతం మొత్తం మెట్రో ప్రయాణికుల్లో 3 శాతానికి మించి లేరని తేటతెల్లమౌతోంది.  రైళ్ల ఫ్రీక్వెన్సీ సైతం..  ప్రస్తుతం రద్దీ వేళల్లో ప్రతి ఐదు నిమిషాలకు..రద్దీ లేని సమయాల్లో 8 నుంచి 10 నిమిషాలకో రైలును నడుపుతున్నట్లు మెట్రో అధికారులు చెబుతున్నారు. కానీ పలు సమయాల్లో రైళ్లు 12–15 నిమిషాల కొకటి నడుస్తున్నట్లు ప్రయాణికులు వాపోతున్నారు. ముఖ్యంగా మధ్యాహ్నం 12 నుంచి 3 గంటలు, రాత్రి 9 నుంచి 11 గంటల మధ్యన ఈ పరిస్థితి ఉందని పేర్కొంటున్నారు. 


 ఆవు చేలో మేస్తే దూడ గట్టున మేస్తుందా అనే సామెత జిల్లా వైద్యారోగ్య అధికారులు, సిబ్బందికి అతికినట్లు సరిపోతుంది. వైద్యారోగ్య సిబ్బంది స్థానికంగా ఉండాలనే నిబంధన ఉన్నప్పటికీ అది అమలు చేయాలని  ఆదేశించాల్సిన అధికారులే స్థానికంగా ఉండకుండా రాకపోకలు సాగిస్తుంటే కిందిస్థాయి సిబ్బంది కూడా అధికారుల బాటలోనే రాకపోకలు సాగిస్తున్నారు. దీంతో ఆపద సమయాల్లో వైద్యసిబ్బంది ఎవరూ అందుబాటులోకి రాలేకపోతున్నారు.  
  
  విజయనగరంఆరోగ్యం: వైద్య ఆరోగ్యశాఖలో కిందిస్థాయి ఏఎన్‌ఎం నుంచి జిల్లా స్థాయి అధికారి డీఎంహెచ్‌ఓ వరకు  ఎవరూ   లోకల్(స్థానికంగా)గా ఉండడం లేదు. వైద్య సిబ్బంది అంతా  పనిచేసిన చోటే నివాసం ఉండాలని ప్రభుత్వం ఐదేళ్ల క్రితం జీఓ నంబరు 98ను జారీ చేసింది. అయితే అది నేటికీ అమలుకు నోచుకోవడం లేదు. ప్రజారోగ్యాన్ని పరీక్షించాల్సిన అధికారులు స్థానికంగా ఉంటే ఏక్షణం ఏ  ఆపద సంభవించినా సకాలంలో చర్యలు చేపట్టడానికి ఆస్కారం ఉంటుం ది. గజపతినగరం మండలం బంగారమ్మపేటకు చెందిన తండ్రీకొడుకులు మలేరియా వ్యాధితో   రెండురోజుల క్రితం రాత్రి వేళ మృతిచెందారు.
  
   డీఎంహెచ్‌ఓ విశాఖనుంచి రాకపోకలు సాగించడం వల్ల ఆమె వారి గురించి తెలుసుకోవడానికి రాత్రి వేళ రాలేక పోయారు. ఆమెకు బదులు కిందిస్థాయి సిబ్బందిని ఆస్పత్రికి పంపించారు. అన్నీఅయిపోయాక మరుసటి రోజు మృతుల గ్రామాలకు వెళ్లి పరిస్థితి గురించి ఆరా తీశారు. డీఎంహెచ్‌ఓ ఒక్కరే కాదు. జిల్లా వ్యాధి నిరోధక టీకాల అధికారి, జిల్లా ఎయిడ్స్ నియంత్రణ అధికారి, జిల్లా ట్రైనింగ్ టీమ్ పీఓ, జైబార్ కో ఆర్డినేటర్ లు విశాఖ నుంచి రాకపోకలు సాగిస్తున్నారు. వీరు స్థానికంగా ఉండి కింది స్థాయి సిబ్బందికి స్థానికంగా ఉండాలని చెప్పాలి. వీరు స్థానికంగా ఉండకపోవడం వల్ల కిందిస్థాయి సిబ్బందిని ఏమీ అనలేకపోతు న్నారు. జిల్లాస్థాయి అధికారులతో పాటు పలువురు కిందిస్థాయి అధికారులు, సిబ్బంది కూడా విశాఖ నుంచి రాకపోకలు సాగిస్తున్నారు.
  
  వైద్యారోగ్యశాఖ కార్యా లయంలో పనిచేస్తున్న డెమోలు, సూపరింటెండెంట్‌లు, సీనియర్ అసిస్టెంట్‌లు, ఎపిడిమిక్ సిబ్బంది  సహా అందరూ రాకపోకలు సాగిస్తున్నవారే. జిల్లాలో 68 పీహెచ్‌సీలు, 12 సీహెచ్‌సీలు ఉన్నాయి. వీటిలో 130 మంది వైద్యులు పనిచేస్తున్నారు. అదేవిధంగా స్టాఫ్‌నర్సులు,  ఫార్మసిస్టులు, ల్యాబ్‌టెక్నీషియన్లు, మేల్ హెల్త్ అసిస్టెం ట్లు, హెల్త్ సూపర్ వైజర్లు, సీహెచ్‌ఓలు, డీపీఎంఓలు,  ఏపీఎంఓల్లో అధిక శాతం జి ల్లా కేంద్రం, మండల కేంద్రం నుంచి రాకపోకలు సాగిస్తున్న వారే. స్థానికంగా ఉండాల్సిన ఏఎన్‌ఎంలదీ అదే పరిస్థితి: స్థానికంగా నివాసం ఉంటామని  చెప్పి ఉద్యోగం  పొం దిన ఏఎన్‌ఎంలు సైతం గ్రామాల్లో ఉండడం లేదు. దీంతో జ్వరం వస్తే మందు బిళ్ల కూడా ఇచ్చే నాథుడే గ్రామాల్లో లేక ఆర్‌ఎంపీలను, ప్రైవేటు వైద్యులను ఆశ్రయించాల్సిన పరిస్థితి.