ఉగాదికి సంబంధించిన వేడుకలూ, సంప్రదాయాలూ ఉన్నాయి కానీ, ఉగాది గురించి పురాణ కథలు కనిపించవు. కారణం – ఉగాది (Ugadi) దైవానికి సంబంధించిన పండగ కాదు, కాలానికి సంబంధించిన పండగ! మనిషికున్న వనరులలో అన్నిటికంటె విలువైనది కాలం. అందులో క్షణం ఖర్చయిపోయిందంటే, దాన్ని తిరిగి సంపాదించుకొనే అవకాశం ఎవరికీ లేదు! మనిషి ఆయుర్దాయాన్ని పన్నెండు నెలల పొడుగు ఉన్న ముక్కలుగా విభజిస్తే, ఒక్కొక్క భాగం ఆరంభానికి, ఒక్కొక్క ఉగాది మైలురాయి. ‘నిన్నటితో నీ జీవితంలో మరో ఏడు వెళ్ళి పోయింది. అది ఇక తిరిగిరాదు. ఇవ్వాళ ఇంకొక భాగం ఆరంభం. గతం గతః కనుక, రాబోయే ఏడాదిలోనైనా ధర్మార్థ కామ మోక్షాల సాధనకు సమయాన్ని సరిగా కేటాయించుకొని, సద్వినియోగం చేసు కొమ్మని కాలం చేస్తున్న హెచ్చరికగా ఉగాదిని స్వీకరించవచ్చు.కాలం (Time) చిత్రమైంది. అందులో ప్రతిక్షణమూ మన కళ్ళముందే క్రమం తప్పకుండా టిక్‌టిక్‌మని జరిగిపోతూ ఉంటుంది. కానీ విలువయిన కాలం, విలువలేని భోగలాలసతలో వేగంగా మన చేయి జారిపోయిందని, మనకు బోధపడే నాటికి, సాధారణంగా మనం ముది వయసులో ఉంటాం. ‘లాలసులగు మానవులను/ కాలము వంచించు, దురవగాహము! సుమతీ!’ అన్నారు కదా పోతన గారు. ‘తస్మాత్‌ జాగ్రత్త’ అని గుర్తు చేసే పర్వదినంగా ఉగాదిని చూడవచ్చు.కాలంలో మరో విచిత్రం కూడా ఉంది. ‘కాలం మారిపోతున్నది, రోజురోజుకూ భ్రష్టమై, నాశనమై పోతున్నది!’ అని లోకులం తరచుగా వాపోతూ ఉంటాం. కానీ అది సబబు లేని మాట. కాలం సృష్ట్యాది నుంచి, ఒకే క్రమంలో ఒకే వేగంతో దాని దోవన అది పోతూ ఉన్నది. దానికి మార్పెక్కడ? మారేది లోకం, కాలం కాదు. కాలం మారిపోతున్నదనటం ‘... తల/ తిరుగు మానిసి ఇల యెల్ల తిరుగుననుటె!’ (పానుగంటి).శ్రీ విశ్వావసు నామ సంవత్సర రాశిఫలాలు కోసం ఇక్క‌డ క్లిక్ చేయండి‘మారేదీ, మారిందీ, మారగలిగిందీ, మారవలసిందీ కాలం కాదు, దేశం. దేశం (Country అంటే మనుషులు. అంటే మేమే! జరిగిపోయిన చెడుగు, అధర్మం, పతనం, భ్రష్టత్వాలు జరిగిపోయాయి. కనీసం రాబోయే కాలంలోనన్నా మేమంతా ‘మంచి’ దిశగా మారేలా చేయి స్వామీ! ఇప్పటి అంధకారం నుంచి మమ్మల్ని వెలుగుదిశగా నడిపించు. ‘తమసో మా జ్యోతిర్గమయ!’ అని చిత్తశుద్ధితో లోకులందరూ సర్వేశ్వరుడిని ప్రార్థించదగిన సుదినం ఉగాది.– ఎం. మారుతి శాస్త్రి


 భీముడు అంటే కుంతీపుత్రుడయిన భీమసేనుడే కాదు. భయం కలిగించగల వాడెవరయినా భీముడే. శ్రీమన్నారాయణుడికి ‘భీమో, భీమ పరాక్రమః’ అని విష్ణు సహస్ర నామాలలో రెండు నామాలు కనిపి స్తాయి. మన పౌరాణిక నామాలు దాదాపు అన్నీ సార్థక నామాలే. ఆ పేర్లకు ఆ వ్యక్తుల గుణ గణా లతోనో, ఘన కార్యాలతోనో జీవిత విశేషాలతోనో ముడిపడిన వ్యుత్పత్తి అర్థాలు ఉంటాయి. సాధారణ అర్థంలో మాత్రం భీముడు అంటే వాయుదేవుడి వరం వలన కుంతీదేవికి కలిగిన భీమబలుడైన కుమారుడు.
 
 బాల్యం నుంచే భీముడు బండలు పిండి చేయగల బలశాలి. పాండవుల పట్ల దుర్యోధనుడి ఈర్ష్యకు తొట్ట తొలి కారణం భీముడి అసాధారణ మైన శరీర బలం. కౌరవ పాండ వులు కలసి పెరుగుతూ విద్యా భ్యాసం చేసే రోజులలో, భీముడు కొంటెతనంతో తన భుజబలాన్ని తన సవతి తమ్ముళ్ల మీద ప్రయో గించే వాడని భారతం చెప్తుంది. పది పదిహేనుమంది కౌరవులని ఒక్కసారి చంకనెత్తుకొని నీళ్లలో ముంచే వాడు. వాళ్లు చెట్లెక్కి పళ్లు కోస్తుంటే, చెట్టునే కదిలించి చెట్టు పళ్లనూ, వాటిని కోస్తున్న పిల్లలనూ ఏకకా లంలో కిందికి రాల్చేసి నవ్వేవాడు. జన్మతః ఈర్ష్యాళు వైన దుర్యోధనుడికి భీముడి బాహుబలమంటే కంట గింపు. అది భీముడిని కుట్రలు చేసి చంపి వేసే ప్రయ త్నాల దాకా వెళ్లింది.
 
 
 అయితే దుర్మార్గుడి దుర్మార్గం వల్ల కూడా సజ్జ నుడు సత్ఫలితాలే పొందుతాడు.  నిద్రిస్తున్న భీముడి కాళ్లూ చేతులు కట్టివేసి దుర్యోధనుడు నీళ్లలో పారే యించినా, భీముడు పాతాళ లోకానికి వెళ్లి, వెయ్యి ఏనుగుల బలం వరంగా పొంది తిరిగి వచ్చాడు. భీముడు కార్యశూరుడేగానీ అతడిని కార్యోన్ముఖం చేసేందుకు గట్టి బాహ్య ప్రేరణ ఏదైనా కావాలి. అదృష్టవశాత్తూ అతడికి ధర్మరాజు మార్గదర్శనం లభించింది. అన్న వ్యూహానికి తన పరాక్రమం జోడించి ఎన్నో ఘన విజయాలు సాధించగలిగాడు. తల్లి దీవించి పంపగా వెళ్లి ప్రజాకంటకుడైన బకాసు రుడిని పరిమార్చాడు. శ్రీకృష్ణుడి ప్రోత్సాహంతో మహా వీరుడైన జరాసంధుడిని మట్టుపెట్టాడు. ద్రౌపది ప్రేర ణతో కీచకుడిని చంపి మూటగట్టాడు.
  యుద్ధంలో కౌరవులను ఎక్కువ మందిని భీముడే చంపేస్తాడు. ఆ పగతోనే, దృతరాష్ర్టుడు, యుద్ధానంతరం, అన్ని పాత వైరాలూ మరిచిపోయి ఆప్యాయంగా కౌగిలించుకొనే మిషతో భీముడిని తన ఉక్కు కౌగిలిలో నలిపి చంపటానికి సిద్ధపడతాడు. వ్రతం చెడిందే గానీ ఫలం దక్కలేదు. యతో ధర్మ స్తో జయ అన్న పాఠాన్ని ఆ మోహాంధుడైన రాజుకు నేర్పేం దుకు విధి చేసిన ఆఖరి ప్రయత్నం అది.
                                                                                                                                                     - ఎం. మారుతి శాస్త్రి
  
  
  


 మరల వసంత గానముల, మామిడి పూతల, లేజివుళ్ల, తా
 మరల, మరంద స్రావ ముల మైమరపించుచు, ఆశ గొల్పుచున్,
 మరియొక క్రొత్తవత్సరము, మానవుడా! చనుదెంచె; దాని స
 త్వరముగ స్వాగతింపుమది దైవము నీకిడు కాన్క సోదరా!
  
 మరియొక క్రొత్త వత్సరము, మానవుడా! చనుదెంచె; నూత్న వ-
 త్సరమున యీ ప్రపంచమున దౌష్ట్యము కొంత శమించుగావుతన్!
 పెరుగును గాక లోకమున ప్రేమ, అహింస, పరోపకార త
 త్పరతయు, సర్వ భూత సమ భావన, మైత్రి! తథాస్తు, సోదరా!
  - ఎం. మారుతి శాస్త్రి