ఇంగితజ్ఞానం ఇంగితజ్ఞానమే, చదువులు చదువులే! చదువు పరమావధి జ్ఞానమే అయినా, చదువుకున్న వారందరూ జ్ఞానులు కాలేరు. అత్యంత దురదృష్టకరమైన విషయమేమిటంటే, చదువు కున్న వారిలో కొందరు కనీసం ఇంగితజ్ఞానులు కూడా కాలేరు. విపరీతంగా చదువుకుని, బహు పట్టభద్రులై, పాఠాలు బోధించే స్థాయిలో ఉన్నా, ఇలాంటివారు ఎప్పటికప్పుడు తమ ఇంగితజ్ఞాన రాహిత్యాన్ని బయటపెట్టుకుంటూ జనాలను విభ్రాంతికి గురిచేస్తుంటారు. ‘విద్యలేనివాడు వింత పశువు’ అంటూ నిరక్షరాస్యులను ఎద్దేవా చేసే పెద్దలు – అతి విద్యావంతులైన ఇంగితజ్ఞాన రహితులను ఏమంటారో!‘చదువది యెంతగల్గిన రసజ్ఞత యించుక చాలకున్న నా/ చదువు నిరర్థకమ్ము గుణసంయుతులెవ్వరు మెచ్చరెచ్చటన్‌/ బదునుగ మంచి కూర నలపాకము చేసిననైన నందు నిం/ పొదవెడు నుప్పు లేక రుచి బుట్టగ నేర్చునటయ్య భాస్కరా!’ అని శతకకారుడు వాపోయాడు. రసజ్ఞత లేని చదువును ఉప్పులేని కూరతో పోల్చాడు. బహుశా, ఎంత చదువు చదువుకున్నా, కాస్తంతైనా ఇంగితజ్ఞానం లేనివారు ఆయనకు తారసపడి ఉండరు. అలాంటి అతి చదువరులే తారసడితే ఆయన ఇంకెంతలా వాపోయేవాడో! ఈ రోజుల్లో చదువుకున్న వాళ్లలో రసజ్ఞత సంగతి దేవుడెరుగు, ఇంగితజ్ఞానం కూడా కొరవడు తోందంటే, మన చదువులు ఎలా అఘోరిస్తున్నాయో అర్థం చేసుకోవచ్చు. అసలు మన చదువులు ఇలా ఎందుకు అఘోరిస్తున్నాయో, అందుకు గల కారణాలను అన్వేషించే వాళ్లు బహు అరుదు. ‘చాలామందికి, పిల్లల్ని చదువంటే బెదరగొట్టడం చాతనయినంత బాగా వాళ్లకి చదువు మీద ఇష్టం కలిగించడం చాతకాదు’ అంటారు కొడవటిగంటి కుటుంబరావు. ‘చదువు’ నవలలో ఆయన వెలి బుచ్చిన అభిప్రాయం ఇది. బెదరగొట్టి మరీ పిల్లలకు చదువు చెప్పే బడిపంతుళ్ల ధోరణి కూడా చదువుకున్న వాళ్లలో ఇంగితజ్ఞాన లోపానికి ఒక కీలక కారణం. బెదరగొట్టి పిల్లలకు చదువు చెప్పే దండోపాయ నిపుణులు పురాణకాలం నుంచే ఉన్నారు. ప్రహ్లాదుడికి చదువు చెప్పిన చండా మార్కుల వారసత్వాన్ని కొందరు నేటికీ కొనసాగిస్తున్నారు. కార్పొరేట్‌ విద్యా సంస్థల్లో చండా మార్కుల వారసులకే గిరాకీ ఎక్కువగా ఉంటోంది. ఇలాంటి గురువులు పిల్లల బుర్రల్లోకి పాఠాల నైతే ఎక్కించగలరేమో గాని, చిటికెడు ఇంగితజ్ఞానాన్ని మాత్రం అలవరచలేరు. ‘ఇంగితజ్ఞానం మరీ అంత సర్వసాధారణమైనది కాదు’ అంటాడు ఫ్రెంచ్‌ తత్త్వవేత్త వోల్టేర్‌. ఇంగితజ్ఞానాన్ని ఇంగ్లిష్‌లో ‘కామన్‌సెన్స్‌’ అంటారు. అలాగని, ఇది మనుషులందరికీ ఉండే లక్షణ మని అనుకుంటే పొరపాటే! ‘మనుషులందరిలోనూ ఇంగితజ్ఞానం ఉందనే నమ్మకంతో కొన్నిసార్లు మనం ప్రమాదంలో పడుతుంటాం’ అన్నాడు ఐరిష్‌ సంగీతకారుడు హోజీర్‌.ఒకప్పుడు సమాజంలో నిరక్షరాస్యులు ఎక్కువగా ఉండేవారు. ఇప్పుడు అక్షరాస్యులు బాగా పెరిగారు. అక్షరాస్యత పెరిగితే, జనాల్లో బుద్ధి జ్ఞానాలు, తెలివితేటలు పెరగడం సర్వసహజ పరిణా మమనేది ఒక అమాయకపు అంచనా. సమాజంలో అక్షరాస్యత పెరిగింది, నిజమే! తత్ఫలితంగా మూర్ఖత్వం తగ్గిందనుకుంటే పారపాటే! ‘చదవేస్తే ఉన్న మతి పోయింద’నే నానుడి ఉంది. ఇప్పటి చదువులను చూస్తే, పరిస్థితి అలాగే ఉందనిపిస్తుంది. ఈ చదువులతో కొందరిలో ఇంగితజ్ఞానం లోపిస్తుంటే, ఇంకొందరిలో చావుతెలివి పెచ్చుమీరుతోంది. బొటాబొటి చదువుల సైబర్‌ నేరగాళ్ల చేతిలో ఉన్నత విద్యావంతులు సైతం బోల్తాపడుతున్న ఉదంతాలను ఇందుకు ఉదాహరణగా చెప్పుకోవచ్చు. ఒకవైపు శాస్త్రవేత్తలు కృత్రిమ మేధతో కుస్తీలు పడుతున్న రోజులు వచ్చిపడ్డాయి గాని, మనుషుల్లో ఇంగితాన్ని పెంచే చదువులే కరవవుతున్నాయి. ‘నడవడికను చక్కబరచడానికి ఉత్త పాఠ్య పుస్తకాల చదువు చాలదు’ అని గాంధీజీ చెప్పిన మాటలను నేటి కార్పొరేట్‌ విద్యావ్యవస్థ పట్టించు కుంటున్న దాఖలాలు కనిపించడం లేదు. గాంధీజీ ‘హింద్‌ స్వరాజ్‌’కు ఇచ్చిన ఇంటర్వ్యూలో ‘పాఠ్యపుస్తకాల విద్య మానవుల నైతికోన్నతికి ఇంచుకైనా సహకరించదని; చదువు వేరు, సద్గుణం వేరని స్వానుభవంతో తెలుసుకున్నాను’ అన్నారు. ఆయన దేశానికి స్వాతంత్య్రం రాకముందు చెప్పిన మాటలివి. ఇప్పటికీ మన చదువులు పూర్తిస్థాయిలో చక్కబడకపోవడం విచారకరం.చదువులు చెప్పడానికి ఎన్నో బడులు ఉన్నాయి, కళాశాలలు ఉన్నాయి, విశ్వవిద్యాలయాలు ఉన్నాయి. ప్రత్యేక నైపుణ్యాలకు సంబంధించిన ప్రతిష్ఠాత్మక విద్యాసంస్థలు ఉన్నాయి. పుట్టల నుంచి చీమలు పుట్టుకొచ్చినట్లు వీటి నుంచి ఏటా పట్టభద్రులు పుట్టుకొస్తున్నారు. వాళ్లలో చాలామంది సమాజంలో మేధావులుగా చలామణీ అవుతున్నారు. అంతమాత్రాన, వాళ్లంతా ఇంగితజ్ఞాన సంపన్నులనుకోవడానికి ఆస్కారం లేదు. ‘మీ డిగ్రీ ఒక కాగితం ముక్క మాత్రమే. మీ చదువేమిటో మీ ప్రవర్తనలోను, ఆలోచనా ధోరణిలోను, సౌశీల్యంలోను ప్రతిఫలిస్తుంది’ అన్నాడు అమెరికా మూడో అధ్యక్షుడు థామస్‌ జెఫర్‌సన్‌. ప్రవర్తనను, ఆలోచనా ధోరణిని మార్చలేని డిగ్రీలు ఉత్త కాగితం ముక్కలు మాత్రమే! ‘కొన్ని ఆలోచనలు చాలా మూర్ఖంగా ఉంటాయి. వాటిని మేధా వులు మాత్రమే నమ్ముతారు’ అని ఇంగ్లిష్‌ రచయిత జార్జ్‌ ఆర్వెల్‌ అన్నాడు. గోమూత్రపానంతో జ్వరాలు తగ్గుతాయని ఇటీవల ఐఐటీ–మద్రాసు డైరెక్టర్‌ మహాశయుడు సెలవిచ్చారు. ఆయనను బహుశా మేధావులే నమ్ముతారు కాబోలు!

సాక్షిప్రతినిధి,కరీంనగర్‌: కరీంనగర్‌లో శుక్రవారం మంత్రి పొంగులేటి ఉన్నతాధికా రులపై వ్యక్తంచేసిన ఆగ్రహం, మందలించేందుకు వాడిన పదాలు కలెక్టర్‌ పమేలా సత్పతిని బాధించాయని.. ఆమె తీవ్ర మనోవేదనకు గురవుతున్నారని కలెక్టరేట్‌ వర్గాలు తెలిపాయి. మరోవైపు ఆమె తన ఇన్‌స్టాలో పెట్టిన భావోద్వేగ పోస్టు ఆమె లోలోపల కుమిలిపోతున్నారనడానికి నిదర్శనమని పలువురు ఉదహరిస్తున్నారు. కాగా.. కలెక్టర్‌ ఇన్‌స్టాలో పెట్టినపోస్టు శనివారం సోషల్‌మీడియాలో వైరల్‌గా మారింది. ఈ ఘటనలో మంత్రి శ్రీనివాస్‌రెడ్డి తీరును తప్పుపడుతూ సామాజిక ఉద్యమకారుడు బక్క జడ్సన్‌ జాతీయ మహిళా కమిషన్‌కు ఫిర్యాదు చేశారు. మంత్రి బహిరంగంగా కలెక్టర్‌ను అవమానకర రీతిలో మాట్లాడారంటూ పేర్కొన్నారు. అసలేం జరిగిందంటే..శుక్రవారం పలుఅభివృద్ధి కార్యక్రమాల ప్రారంభానికి కేంద్ర కేబినెట్‌ మినిస్టర్‌ ఖట్టర్, కేంద్ర సహాయ మంత్రి బండి సంజయ్, రాష్ట్ర మంత్రులు పొన్నం ప్రభాకర్, పొంగులేటి శ్రీనివాస్‌రెడ్డి హాజరయ్యారు. ఈ కార్యక్రమానికి సీపీ మహంతి ప్రొటోకాల్‌ పాటించలేదని, నామమాత్రంగా వ్యవహరించారని మంత్రులు చిన్నబుచ్చుకున్నారు. బీజేపీ నాయకులూ అదే అభిప్రాయం వ్యక్తంచేశారు. అదే సమయంలో తోపులాట జరిగి.. ఓ గన్‌మెన్‌ మంత్రి పొంగులేటి శ్రీనివాసరెడ్డిపై పదేపదే పడటంతో ఆయన ఆగ్రహించారు. ‘వాట్‌ దిస్‌ నాన్‌ సెన్స్, ఎక్కడ మీ ఏసీపీ, ఎక్కడ సీపీ? కామన్‌సెన్స్‌ లేదా? అని కలెక్టర్‌ ఎదుటే ఆగ్రహాన్ని ప్రదర్శించారు. ఏర్పాట్ల విషయంలో కలెక్టర్‌ ఎంత జాగ్రత్తగా ఉన్న మంత్రి అసంతృప్తి, ఆగ్రహం ఆమెను బాధించాయని పలువురు బీజేపీ నాయకులు పేర్కొన్నారు. ఈ క్రమంలోనే తన ఇన్‌స్టాలో ‘నేను మహిళను.. సందర్భానికి తగినట్లుగా ఉంటాను. మండిపడగలను, వికసించగలను, విరుచుకుపడగలను, మంచులా గడ్డకట్టిపోగలను, అవసరమైతే కరగిపోగలను’’ అంటూ ఆంగ్లంలో పోస్ట్‌ చేశారని అంటున్నారు. అయితే, ఈ పోస్టు కొన్ని నిమిషాల్లోనే సోషల్‌ మీడియాలో వైరల్‌గా మారింది. పలుమీడియాలోనూ వార్తగా వచ్చింది. తర్వాత ఆమె పెట్టినట్లుగా చెబుతున్న పోస్టు ఆమె ఇన్‌స్టాఖాతాలో కనిపించలేదు. ఈ విషయమై కలెక్టర్‌ పమేలా సత్పతిని సంప్రదించేందుకు ఫోన్‌ ద్వారా ‘సాక్షి’ ప్రయత్నించగా ఆమె అందుబాటులోకి రాలేదు. పోలీసుల వల్ల తనకు పదిమందిలో పరాభవం ఎదురైందని, ఆమె నొచ్చుకున్నారని పలువురు కలెక్టరేట్‌ సిబ్బంది వ్యాఖ్యానిస్తున్నారు.వాటిజ్‌ దిస్‌...వేర్‌ ఈజ్‌ సీపీ?అధికారులు ప్రొటోకాల్‌ పాటించాలికరీంనగర్‌ కార్పొరేషన్‌: జిల్లా అధికారులు ప్రొటోకాల్‌ పాటించాలని సుడా చైర్మన్‌ కోమటిరెడ్డి నరేందర్‌రెడ్డి హి తవు పలికారు. కేంద్ర పట్టణాభివృది్ధశాఖ మంత్రి ఖట్టర్‌ నగరంలో పర్యటిస్తే అర్బన్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ చైర్మన్‌గా ఉన్న తనకు ప్రొటోకాల్‌ వర్తింపజేయకపోవడం సరికాదన్నారు. శనివారం నగరంలోని ఆర్‌అండ్‌బీ అతిథిగృహంలో మాట్లాడుతూ మంత్రి పొంగులేటి శ్రీనివాస్‌రెడ్డిని కూడా ఇబ్బంది పెట్టారన్నారు. మరోసారి ప్రొటోకాల్‌ ఉల్లంఘన జరగకుండా చూసుకోవాలని సూచించారు.


 యేసు ఎంతోమందికి తన శిష్యులుగా తర్ఫీదునిచ్చి దేవుని రాజ్య రాయబారులుగా తీర్చిదిద్దాడు. తన నామంతో మహాద్భుతాలు చేసే అధికారాన్ని వారికిచ్చాడు. అయితే ఇస్కరియోతు యూదా అనే శిష్యుడొక్కడే ఆ శిక్షణలో ఫెయిల్‌ అయ్యాడు. నిజానికి శిక్షణలో అగ్రస్థానం పొందే ఎన్నో విశేషాలు అతనికున్నాయి. అతను మేధావి. యెరికోలోని ఒక గొప్ప వ్యాపారస్తుని కొడుకు. బహుశా అందుకే మిగిలిన వారితో సరిగా కలిసేవాడు కాడేమో. ధనిక నేపథ్యమున్న వాడు గనుక డబ్బుకు కక్కుర్తి పడడని అతనికి డబ్బు సంచి ఇచ్చారు. కాని ఏం లాభం? ముప్ఫై వెండినాణేలకు యేసును యూదు మత పెద్దలకు అప్పగించాడు.ద్రోహిగా చరిత్రలో మిగిలిపోయాడు.
 
 మనిషి ఆంతర్యం ఒక మహా అగాధం. దాన్ని లోకజ్ఞానంతో నింపే కొద్దీ, మురికికూపంగా మారుతుంది. ఒక కరడుగట్టిన పాపి విశ్వాసిగా మారే ప్రయాణం పొడవునా ఆత్మ ప్రక్షాళన అనివార్యమవుతుంది. మూడున్నరేళ్ల తమ శిక్షణకాలంలో శిష్యులు తమ ఆంతర్యాన్ని దేవుని సహచర్యంలో పొందిన ఎన్నో దివ్యానుభవాలతో నింపుకున్నారు. అలా వాళ్లంతా దైవజ్ఞాన ఖజానాలు, దేవుని ప్రేమ పండించే పరమ క్షేత్రాలయ్యారు. ఇలా ఎక్కడ ఇతరులు లాభపడ్డారో అక్కడ యూదా విఫలమయ్యాడు. దేవునితోనే తిరిగిన మేధావి, కాని దేవుని ప్రేమను అర్థం చేసుకోలేని అజ్ఞానం, దౌర్భాగ్యం అతనిది. అందుకే ఆంతర్యాన్ని లోకజ్ఞానంతో కాదు, దైవజ్ఞానంతో నింపుకోవాలి. చౌకబారు వినోదంతో కాదు, నిరుపేదల సేవలో తరించే అనిర్వచనీయమైన ఆనందంతో నింపుకోవాలి.
 
 అది దేవుని సన్నిధిలో మోకరించి గడిపే ఏకాంత ప్రార్థనలో, బైబిలు పఠనలో మాత్రమే విరివిగా దొరుకుతుంది. గతంలో విలువైన బైబిలు జ్ఞానంతో మహాభక్తులు పునాది వేసిన చర్చిలే దేవుని ప్రేమను అద్భుతంగా ప్రకటించాయి. అయితే అవాస్తవాలను, సగం వాస్తవాలను కూడా నమ్మలేని నిజాలుగా చలామణి చేసే ‘ఇంటర్నెట్‌’ ఇపుడు చాలామంది బోధకుల జీవితాల్లో ‘బైబిల్‌’కు ప్రత్యామ్నాయమైంది. అలా దైవజ్ఞానానికి బదులు నకిలీ దైవజ్ఞానంతో నిండుతున్న చర్చిలకు, విశ్వాసులకు నిరుపేదల ఆకలికేకలు వినలేని ‘చెవిటితనం’ వినబడ్డా పాకులాడలేని ‘ఆత్మీయ అవిటితనం’ ఆవహించింది!
 – రెవ.డా.టి.ఎ.ప్రభుకిరణ్‌


 పూర్వం మాధవపురం అనే గ్రామంలో నలుగురు స్నేహితులు ఉండేవారు. వారు కాశీలోని ఓ వేదపండితుడి వద్ద వేదాధ్యయనం చేసి, పండితులుగా మాధవపురానికి తిరిగి వచ్చారు. ఒకనాడు నలుగురు మిత్రులు కలిసి వేద పారాయణానికి పొరుగున ఉన్న వరదరాజ పురానికి బయలుదేరారు.
 
 కొంతదూరం వెళ్ళిన తర్వాత వారు వెళుతున్న దారి రెండుగా చీలిపోయింది. వరదరాజ పురానికి ఏ దారిలో వెళ్ళాలో వారికి అర్థం కాలేదు. మొదటివాడైన రాజశేఖరుడు ‘‘పదిమందీ నడిచే దారిలో వెళ్ళడం ఉత్తమం. ఎందుకంటే మామూలు దారిలో నలుగురూ నడుస్తూ ఉంటారు. ఈ దారులను పరిశీలన చేస్తే ఈ కుడివైపు వెళ్ళే దారిలో మనుషులు ఎక్కువగా నడిచిన జాడలు కనబడుతున్నాయి. ఎడమవైపు దారిలో మనుషుల అడుగు జాడలు తక్కువగా ఉన్నాయి. కాబట్టి కుడివైపు దారిలోనే మనం వెళదాం ’’ అన్నాడు.
  ఇంతలో కొంతమంది ఒక శవాన్ని మోసుకొని వెళుతున్నారు. ఈ పండితులు నలుగురూ వారి వెంట వెళ్ళి చివరికి ఒక శ్మశానానికి చేరారు. శ్మశానం సమీపంలో వారికి ఒక గాడిద కనిపించింది. రెండవ వాడైన ఇంద్రశర్మ ‘‘ఆనందంలో, కష్టాలలో, కరువులో, శత్రుబాధలో,  శ్మశానంలో వెంట నిలిచినవారే మనకు నిజమైన బంధువులు!’’ అని అన్నాడు. మూడవవాడైన కౌశికశర్మ ‘‘అయితే మనకు ఈ గాడిద బంధువు అన్నమాట!’’ అన్నాడు. వెంటనే ఒక్కొక్కరూ ఆ గాడిదకు కాళ్ళు కడిగి, సేవ చేశారు.
 
 ఇంతలో వారికి ఒక ఒంటె కనబడింది. వెంటనే మూడవవాడైన కౌశికశర్మ ‘‘ఇష్టమైనవాణ్ణి ధర్మంతో కలపాలి.’’ అన్నాడు. ‘ధర్మం’ అంటే తాడు అనే అర్థం కూడా ఉంది కాబట్టి మనం ఒంటెను, గాడిదను తాడుతో కట్టేద్దాం’ అన్నాడు కౌశికశర్మ. కొద్దిసేపటికి అక్కడికి ఒక చాకలి వచ్చి తన గాడిదను ఒంటెతో కట్టేయడం చూసి ఆగ్రహం చెందాడు. ‘నా గాడిదను బంధించింది ఎవరు?’’ అని ప్రశ్నించేసరికి, ఆ నలుగురు పండితులు తామే ఆ పని చేశాం అని చెప్పారు. ‘‘అంటే నా గాడిదను మీరు తీసుకొని పోవాలనుకున్నారా?’’ అంటూ  ఆ నలుగురిని కొట్టడానికి వచ్చాడు. దాంతో, నలుగురూ భయంతో పరుగుతీశారు. అలా పరుగెత్తి ఓ నది దగ్గరికి వచ్చారు.
 
 వారికి ఈత రాదు. ఏం చేయాలా? అని ఆలోచన చేస్తుంటే ఒక ఆకు నీటిప్రవాహంలో తేలుతూ కనిపించింది. అప్పుడు నాలుగోవాడు విష్ణుశర్మ తన దగ్గర ఉన్న గ్రంథాలను పరిశీలించి ‘‘తేలుతూ వస్తున్న ఆకు మనల్ని రక్షిస్తుంది’’ అని అన్నాడు. ఆ నలుగురూ ఆ ఆకును పట్టుకొని నీటిలోకి దిగారు. ఈత రాకపోవడంతో వారు నీటిప్రవాహంలో కొట్టుకుపోయారు. కొంతదూరం వెళ్ళాక నది ఒడ్డున ఉన్నవారు ఈ నలుగురినీ చూసి దయతలచి వారి ప్రాణాలను కాపాడి ఒడ్డుకు చేర్చారు.
 
 అక్కడి నుండి ఆ నలుగురూ కోదండపురం అనే గ్రామాన్ని చేరుకున్నారు. ఆ పండితులను చూసి గ్రామస్థులు ఆ నలుగురికీ నాలుగు ఇళ్ళలో భోజన ఏర్పాట్లు చేశారు. మొదటివాడైన రాజశేఖరుడు ఒక ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఆ ఇంట్లోకి వెళుతుండగా ఇంటి వాకిట్లో
  అతనికి ఒక పొడవైన దారం కనబడింది. దానిని చూసి అతడు ఒక్క క్షణం ఆలోచించాడు. ‘ఈ దారం ఇలా ఇంటి ముంగిట్లో అడ్డంగా పడి ఉండడం వల్ల ఇంద్రశర్మ మరణిస్తాడు’ అని అనుకున్నాడు. ‘అయ్యో! ఇంద్రశర్మ మరణించే సమయం వచ్చేసింది. ఇక నేను ఇక్కడ భోజనం చేస్తూ కాలం గడిపితే స్నేహధర్మం చెడిపోతుంది. కాబట్టి నేను తక్షణం ఇక్కడి నుండి వెళ్ళి ఇంద్రశర్మ ఉన్న ఇంటికి వెళ్ళిపోవాలి’ అని మనసులో అనుకున్నాడు. వెంటనే ఆ ఇంటి యజమానిని పిలిచి, ‘‘అయ్యా! నేను ఇప్పుడు భోజనం చేయలేను. నా మిత్రుడు ఆపదలో ఉన్నాడు. నేను వెంటనే వాడిని చేరుకోవాలి!’’ అని యజమాని సమాధానం కోసం కూడా ఎదురుచూడకుండా వెనుదిరిగి వెళ్ళిపోయాడు.
  ఇంద్రశర్మ భోజనం కోసమని ఓ ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఆ ఇంట్లో వాళ్ళు ఇంద్రశర్మను కూర్చోబెట్టి విస్తరిలో రొట్టెలు వడ్డించారు. ‘‘అయ్యో! రొట్టెలు తింటే ఆయుష్షు తగ్గుతుంది ఇవి తినకూడదు!’’ అనుకొని ఇంటి యజమానితో ‘‘అయ్యా! నేను ఈ రొట్టెలు తినలేను!’’ అని చెప్పి బయటికి వచ్చేశాడు. ఇంద్రశర్మ బయటికి రాగానే అతని దగ్గరికి రాజశేఖరుడు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. ‘‘మిత్రమా నీవు క్షేమమే కదా!’’ అని ప్రశ్నించాడు. ఇంద్రశర్మ ఆశ్చర్యంగా  ఏమిటని అడిగాడు. ‘‘ఏమీలేదు. నేను భోజనానికి వెళ్ళిన ఇంటి ముందు దారం కనబడింది. నీవు మరణిస్తావని అనుకొని నీ కోసం వచ్చాను.’’  అన్నాడు.
 
 ఇది ఇలా ఉండగా మూడవవాడు కౌశికశర్మ భోజనానికి ఓ ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఆ ఇంటివాళ్ళు అతనికి చిల్లులు పడిన విస్తరి వేశారు. ‘అయ్యో! విస్తరికి చిల్లులు పడ్డాయే’ అని  భోజనం చేయకుండా ఇంటి నుండి బయటికి వచ్చాడు. అతడు బయటికి వచ్చేసరికి అక్కడికి రాజశేఖరుడు, ఇంద్రశర్మ కనిపించారు. ముగ్గురూ కలిసి తమ తమ అనుభవాలు చెప్పుకున్నారు. ఇక నాలుగోవాడైన విష్ణుశర్మ భోజనానికి ఓ ఇంటికి వెళ్ళాడు. ఆ ఇంట్లో వాళ్ళు అతనికి ఆసనంగా తడిసి ఉన్న పీటను వేశారు. ‘అయ్యో! తడిసి ఉన్న ఆసనం మీద కూర్చొని భోజనం చేస్తే ప్రాణహాని!’ అని భయపడి అతడు భోజనం చేయకుండానే బయటికి వచ్చేశాడు.
 
 మిగిలిన ముగ్గురూ అతడిని చూసి దగ్గరికి వెళ్ళారు. అందరూ తమ అనుభవాలు చెబుతూ ఉంటే ముదుసలి అయిన ఒక గ్రామస్థుడు వారి మాటలు విని పెద్దగా నవ్వాడు. ఈ నలుగురూ ‘‘ఎందుకు  నవ్వుతున్నావు?’’ అని అడిగారు. అప్పుడు ఆ ముదుసలి ఇలా అన్నాడు - ‘‘ఓరీ! మూర్ఖ పండితులారా! దారం అడ్డం పడిందని ఒకడు, రొట్టెలు ఆయుఃక్షీణమని ఒకడు, చిల్లుల విస్తరి అని మరొకడు, తడి ఆసనం అని ఇంకొకడు భోజనం మానేయడం మూర్ఖత్వం! దారాన్ని పక్కకు తప్పిస్తే సరిపోతుంది. రొట్టెల బదులు అన్నం పెట్టమని అడిగితే సరిపోతుంది. చిల్లుల విస్తరి మీద మరో విస్తరి వేసుకుంటే ఇబ్బందే లేదు. తడి ఆసనాన్ని తుడిచి కూర్చుంటే ఏ హానీ లేదు. మీకు పాండిత్యం ఉంది కాని లోకజ్ఞానం లేదు. ఈ రోజుకు మీకు అన్నం దొరకదు పొండి!’’ అని వారిని పంపించేశాడు.
  చూశారా! పాండిత్యంతో పాటు లోకజ్ఞానం లేకపోతే ఎంత ఇబ్బంది కలుగుతుందో!
  
  


 నవ్వింత
  
 ఈమధ్య మా రాంబాబు గాడు వ్యక్తిత్వ వికాస పుస్తకాలు ఎక్కువగా చదువుతున్నాడు.  ‘విజయానికి ఆరు మెట్లు’ చదివాడట. అయితే మెట్ల సంఖ్య ఎక్కువగా ఉందనీ, మరింత షార్ట్ కట్‌లో ఎవరైనా విజయానికి దారులు సూచిస్తే బాగుండేదనీ వెతుకుతున్నాడు. ‘విజయానికి రెండు మెట్లు’ అనో,  ‘విజయానికి మెట్లు లేవ్!’ అనో ఇంకెవరైనా రాశారేమోనని కనుక్కుంటున్నాడు కానీ... ఇప్పటివరకు ఉన్న మెట్ల సంఖ్యలో అదే లీస్టు అని తెలిశాక నిరాశ-నిస్పృహలకు లోనయ్యాడు మనవాడు.
  
 ‘‘ఒరేయ్... పుస్తకాలు చదివితే వ్యక్తిత్వం వికసించదు. అదే జరిగితే ఒక లక్షమంది ఒకే పుస్తకాన్ని చదివి, తమ వ్యక్తిత్వాన్ని వికసింపజేసుకుంటే... అందరి తత్వం ఒకేలా మారిపోయేది కదా! కానీ అలా కుదురుతుందా? ఆలోచించు. ఎంత చదివినా, ఏం చేసినా ఎవడి వ్యక్తిత్వం వాడిదే. సొంత ఆలోచనతో ఆయా సందర్భాల్లో ఏది మంచిదో నీ కామన్ సెన్స్‌తో నీకు నువ్వే నిర్ణయించుకోవాల్సిందే తప్ప... నీకు జీవితంలో ఎదురు కాబోయే సంఘటలను ఎవరో ఊహించి ముందుగానే రాయలేరు. సో... వికాసాన్ని చదువుతో సాధించలేం కాబట్టి విచక్షణతో మసలుకో. వివేచనతో బతుకుపో’’ అని చెప్పి చూశా. కానీ వాడు అస్సలు ఒప్పుకోలేదు. అనుభవమైతే గానీ తత్వం బోధపడదన్న గురజాడ వారి సూక్తిని అనుసరించి ప్రస్తుతానికి వాడి పైత్యానికి వాణ్ణే వదిలేశా.
    
 అనగనగా ఓ సింహం వ్యక్తిత్వ వికాస పుస్తకాలను బాగా ఒంటబట్టించుకుందట. అది తన జూలును క్లీన్‌గా షేవ్ చేయించుకునీ, తన గోళ్లను నీట్‌గా ట్రిమ్ చేయించుకునీ... ‘తరతరాలుగా, యుగయుగాలుగా నేను నీ కుంభస్థలాన్ని బద్దలు కొట్టడమే చేస్తున్నా. ఇకపై అలాంటి దుర్మార్గాలు చేయబోన’ంటూ స్నేహపూర్వకంగా ఓ ఏనుగును పలకరిస్తూ దాని తలపెకైక్కి... ‘‘మన స్నేహానికి గుర్తుగా నీకు ‘పంజా మసాజ్’ చేస్తా’’నందట.
 
 ఒళ్లు మండిన ఏనుగు ఆ సింహాన్ని పట్టి, తొండంతో చుట్టి దూరంగా విసిరిపారేసిందట. దాంతో కుయ్యోమంటూ ఆ సింహం ‘‘స్టీఫెన్ పాలకోవా రచించిన ‘ద సెవెన్ హ్యాబిట్స్ ఆఫ్ హైలీ ఎఫెక్టివ్ యానిమల్స్’ లాంటి పుస్తకాలు నేనొక్కదాన్నే చదివితే కుదరదు. సదరు వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలను ఏనుగు కూడా చదివినప్పుడే వాటికి సార్థకత’’ అని నిట్టూర్చిందట. సింహం గర్జించాలి, పులి గాండ్రించాలి. అప్పుడే వాటి వ్యక్తిత్వం వాటిదిలాగే ఉంటుంది. గర్జించాల్సిన, గాండ్రించాల్సిన జంతువులు కుయ్యోమొర్రోమంటే అడవిలో ఆర్డర్ తప్పుతుందని రాంబాబుగాడికి వివరించా. వాడిపై నా మాటల ప్రభావం కొద్దిగా పడినట్టే అనిపించింది.
    
 ఓరోజు మా రాంబాబుగాడింట్లో దొంగ దూరాడు. అర్ధరాత్రి వ్యక్తిత్వ వికాస పుస్తకం చదువుకుంటున్న రాంబాబు దొంగను సాదరంగా ఆహ్వానించాడు. దొంగతనం ఎంత తప్పో సోదాహరణంగా వివరించబోయాడు కానీ... అదంతా సోదిలా అనిపించడంతో సదరు దొంగ రాంబాబు బుర్రపై రామకీర్తనలతో సహా అనేక పాటలను ఏకకాలంలో పలికించి, చేతికందిన వస్తువుల్ని చక్కా పట్టుకుపోయాడు. ‘‘దొంగను చూడగానే పోలీసులకు ఫోన్ చేయాలి, లేదా అరుస్తూ, ఇరుగుపొరుగింటి వాళ్లను పిలుస్తూ హడావుడి చేసి వాణ్ణి పట్టుకునే మార్గం చూడాలిగానీ... ఎవడైనా దొంగకు వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలు చెబుతారా...?’’అని నేను కోప్పడబోతే... సదరు దొంగ సరిగా ప్రవర్తించకపోవడానికి కారణం వాడు వ్యక్తిత్వ వికాస పాఠాలు చదవకపోవడమేననీ, అదేగానీ వాడు పర్సనాలిటీ డెవలప్‌మెంట్ గురించి చదివి ఉంటే తప్పక తన ఉపదేశాలు విని బాగుపడేవాడని బాధపడ్డాడు మా రాంబాబు.
    
  ఓరోజున మా రాంబాబు ‘హౌ టు విన్ ఫ్రెండ్స్, అండ్ ఇన్‌ఫ్లుయెన్స్ పీపుల్’ అనే డేల్ కార్నెగీ పుస్తకాన్ని తదేక దీక్షతో చదువుతూ ఉండగా నేను వాడింటికి వెళ్లా. ‘‘ఒరేయ్ రాంబాబూ! ఫ్రెండ్స్‌ను గెలవడం ఏమిట్రా?  స్నేహితుడంటే వాడేమైనా నీ ప్రత్యర్థా, పగవాడా, పొరుగింటి తగాదాకోరా? నీ ఫ్రెండ్ అంటే నీలోని బలహీనతలనూ, బలాలనూ సమానంగా స్వీకరించి, నువ్వు ఏ పరిస్థితుల్లో ఉన్నా అన్నింటినీ స్వీకరించేవాడు. నీకు మానసికమైన తోడు.
 
 అలాంటి నీ స్నేహితులను ఓడించాల్సిన లేదా గెలవాల్సిన అవసరం ఎందుకొస్తుంది. కాస్త ఆలోచించు’’ అంటూ కౌన్సెలింగ్ చేశా. అలాగే పతంజలి రాసిన ‘‘గెలుపుసరే బతకడం ఎలా?’’ పుస్తకంతో పాటూ, మరికొన్ని రావిశాస్త్రిగారి పుస్తకాల్నీ ఇచ్చా.
  
 వ్యక్తిత్వ వికాసం అంటే లోకజ్ఞానం కలిగి ఉండటమని, వ్యక్తిత్వవికాసం పేరిట అందరూ యూనిఫామ్ వేసుకున్నట్లు మూసగా ఉండటం లోపమే కదా! కాబట్టి ఆ పేరుతో లోపజ్ఞానం కలిగి ఉండటం కాదని చెప్పా.  ఇలా మా రాంబాబుగాడి రెట‘మత మార్పిడి’ కోసం నా వంతు ప్రయత్నం చేస్తూ ఒక బృహద్కృత్యానికి పూనుకున్నా. చూద్దాం ఏమంటాడో వాడు.
 
  - యాసీన్