థామస్‌ చెరియన్, కృష్ణ భగవాన్‌ ఇద్దరే ఉన్నారు ఆ గదిలో. అది భగవాన్‌ ఇల్లు. ఇంట్లో భగవాన్‌ గది.  గది మధ్యలో ఖరీదైన పెద్ద సోఫా ఉంటుంది. ఆ సోఫా ఎదురుగా అంతే ఖరీదైన నాలుౖVð దు కుషన్‌ ఛైర్లు ఉంటాయి. భగవాన్‌ కోసం వచ్చే ఖరీదైన మనుషుల కోసం ఏర్పాటు చేసినవి అవి.థామస్‌ చెరియన్‌ ఖరీదైన వాడేం కాదు. నికార్సైనవాడు. నికార్సైనవాడు కాబట్టే నేరుగా భగవాన్‌ గదిలోకి వచ్చి కూర్చున్నాడు. భగవాన్‌ కూర్చోమనలేదు. కానీ చెరియన్‌ కూర్చున్నాడు!  చెరియన్‌ వచ్చేటప్పటికి భగవాన్‌ తెల్లటి పంచె, తెల్లటి లాల్చీలో సోఫాపైన వెల్లకిలా పడుకుని రిలాక్స్‌డ్‌గా సీలింగ్‌ వైపు చూస్తూ ఉన్నాడు. ‘‘భగవాన్‌.. నువ్వు తెలివైనవాడివి కావచ్చు. నీ తెలివితేటలు నీ భార్యాబిడ్డలకు ఉపయోగపడినంత వరకు ఎవరికేం అభ్యంతరం ఉండదు. అయితే నీకొక్కడికే భార్యాబిడ్డలు ఉంటారనుకుంటునట్లు న్నావ్‌’’ అన్నాడు చెరియన్‌. మెల్లిగా సోఫాలోంచి లేచి కూర్చుని, కాలు మీద కాలు వేసుకున్నాడు భగవాన్‌. సోఫాలో తల పక్కనే పెట్టుకుని ఉన్న గన్‌ని తీసి పంచె కొసతో మృదువుగా తుడిచాడు. తన చేతిలో గన్‌ని చూశాక, చెరియన్‌ ఇంకొక్క మాట కూడా మాట్లాడడనే అనుకున్నాడు భగవాన్‌. కానీ చెరియన్‌ మాట్లాడాడు!‘‘భగవాన్‌.. నేనేం అన్యాయంగా అడగడం లేదు. నాకు రావలసింది నాకు ఇచ్చెయ్‌. ‘ఇంకో డీల్‌ చెయ్యి, రెండూ కలిపి ఇస్తాం’ అంటున్నారు మీ వాళ్లు. రోజు కూలీ లాంటి వాణ్ణి నేను. ఎప్పటిదప్పుడే ఇవ్వకపోతే శాటిస్‌ఫై కాను’’ అన్నాడు చెరియన్‌.  ‘‘కోటి రూపాయల సెటిల్‌మెంట్‌ హైదరాబాద్‌లో చిల్లర సంగతి చెరియన్‌. అందులో నీ లక్ష ఇంకా చిల్లర. చిల్లర విషయాలు డీల్‌ చెయ్యడానికి నా దగ్గర తెలివైనవాళ్లు లక్షల్లో ఉన్నారు. నువ్వు నా వరకు రావడమే వింతగా ఉంది’’ అన్నాడు భగవాన్‌.‘‘నీ దగ్గరి తెలివైనవాళ్లకు తెలివి ఎక్కువైంది భగవాన్‌. నెల రోజుల నుంచీ తిరుగుతున్నాను. ముందు ఇస్తామని ఒప్పుకుని, తర్వాత ‘నువ్వు చేసిందేమీ లేదు’ అంటున్నారు.’’ ‘‘నాతోనూ అన్నారు.. ఈ సెటిల్‌మెంట్‌లో నువ్వు చేసిందేమీ లేదని. ఎవరిదో ఫోన్‌ నెంబరు ఇచ్చావట. అంతేగా! ‘దానికి లక్షేమిటి?’ అంటున్నారు’’ అన్నాడు భగవాన్‌. అతడి పంచె ఇప్పుడు గన్‌ ట్రిగ్గర్‌ని తుడుస్తోంది. ‘‘నేను ఎంత చేశాను అని కాదు భగవాన్‌. నా పేరు నీ దాకా వచ్చిందంటే నేను చెయ్యాల్సిందే చేశాననే కదా..’’ భగవాన్‌ విసుగ్గా చూశాడు. ‘‘వెళ్లు చెరియన్‌. నా చేతుల్తో ఇప్పుడు నీకు లక్ష ఇచ్చానంటే.. నా సిస్టమ్‌ని నేనే దెబ్బతీసినట్లు. నీకు న్యాయం జరిగినా, అన్యాయం జరిగినా.. జరగాల్సిందే జరుగుతుంది. వెళ్లు’’ అన్నాడు. ‘‘వెళ్లడానికి రాలేదు భగవాన్‌. తీసుకెళ్లడానికే వచ్చాను’’ అన్నాడు చెరియన్‌. భగవాన్‌కి తిక్కరేగింది. గన్‌ని పొజిషన్‌లోకి తీసుకున్నాడు. టప్‌.. టప్‌.. రెండు బులెట్‌లు దిగాయి.  అయితే దిగింది భగవాన్‌ గుండెల్లోకి. సోఫాలోనే అతడు ఒరిగిపోయాడు. అరుపులు బయటికి వినిపించే గది కాదు అది. పోలీసు కుక్కలు వాసనపట్టే గది కూడా కాదు. తుపాకీని జేబులో పెట్టుకుని పైకి లేచాడు చెరియన్‌. భగవాన్‌కి దగ్గరగా వెళ్లి చూశాడు. చచ్చిపోయాడు. భగవాన్‌ గన్‌ భగవాన్‌ చేతిలోనే ఉంది. ఎవర్నో కాల్చబోతే ఎవరో కాల్చేశారు అన్నంత వరకు మొదట అర్థమైపోతుంది పోలీసులకు. ఆ గదిలో డబ్బు కోసం వెదికే అవసరం లేకపోయింది చెరియన్‌కి.  సోఫాల వెనుక వరుసగా బస్తాలు పేర్చి ఉన్నాయి. ఒక బస్తా ఓపన్‌ చేశాడు. రెండువేల నోట్ల కట్టలు. వాటిని వదిలేశాడు. ఇంకో బస్తా తెరిచాడు. ఐదొందల నోట్ల కట్టలు. వాటిల్లోంచి రెండు కట్టలు తీసుకుని నడుము దగ్గర ప్యాంటు లోపలకి దోపుకున్నాడు. ‘‘ఏంటలా ఉన్నారు?’’ ఇంట్లోకి రాగానే అడిగింది చెరియన్‌ భార్య.‘‘పని ఎక్కువగా ఉంది’’ అని తన గదిలోకి, అక్కడి నుంచి స్నానానికి వెళ్లిపోయాడు చెరియన్‌. పిల్లలిద్దరూ నిద్రపోయారు. రాత్రి పన్నెండు కావస్తోంది. ‘‘భోజనం వడ్డించాను. రండి’’ అంది భార్య. ‘‘ఊరెళ్లాలి అంటున్నావ్‌ కదా. రేపు వెళ్తారా నువ్వూ, పిల్లలు’’ అన్నాడు భోం చేస్తూ.  ‘‘రేపా! ఒక్క రోజులో అన్నీ సర్దుకోలేనండీ ’’ అంది భార్య.‘‘సరే.. ’’ అన్నాడు. ‘‘నిద్రొస్తోంది. వెళ్లి పడుకుంటాను’’ అందామె.. భర్త భోజనం పూర్తయ్యాక. తర్వాత తనూ వెళ్లి పడుకున్నాడు. పడుకున్నాడే కానీ నిద్ర పట్టలేదు. అతడి కళ్లల్లో భగవాన్‌ మెదులుతున్నాడు.  టక్‌.. టక్‌.. టక్‌.. ఎవరో తలుపు తడుతున్నారు. టైమ్‌ చూశాడు చెరియన్‌. ఒంటి గంట దాటుతోంది. టక్‌ టక్‌.. టక్‌ టక్‌.. టక్‌.. తలుపు చప్పుడు ఎక్కువైంది. కనీసం ఉదయం వరకైనా పోలీసులు తనకు టైమ్‌ ఇస్తారనుకున్నాడు!లేదా.. భగవాన్‌ మనుషులు అయి ఉంటారు.మెల్లిగా పైకి లేచి, రివాల్వర్‌ తీసుకున్నాడు. తలుపు దగ్గరకు వెళ్లి ఒక్క క్షణం ఆగి, తలుపు తెరిచాడు. ఒక్కసారిగా షాక్‌ తిన్నాడు.ఎదురుగా..  భ.. గ.. వా.. న్‌!!!‘‘ప్ఛ్‌.. తొందరపడ్డావు చెరియన్‌’’ అన్నాడు భగవాన్‌. ‘‘నేను తొందరపడ్డం కాదు భగవాన్‌. నువ్వే ఆలస్యం చేశావ్‌.. నా డబ్బు నాకు ఇవ్వకుండా..’’అన్నాడు ధైర్యం తెచ్చుకుని.ఒక మనిషి ఇంకో మనిషితో మాట్లాడుతున్నట్లుగానే ఉంది వాళ్ల సంభాషణ.‘‘దేవుడితో పోరాడుతూ నీ దగ్గరికి వచ్చాను చెరియన్‌. ఇదిగో, నీ ఉంగరం. నన్ను షూట్‌ చేస్తున్నప్పుడు పడిపోయింది. ఉంగరం మీద జీసెస్‌ ఉన్నాడు కదా... పట్టుకోలేకపోయాను. పైన పేరు వేయించుకున్నావ్‌. ఈజీగా దొరికిపోయేవాడివి. అందుకే ఎవరికీ దొరక్కుండా తెచ్చేశాను’’ అన్నాడు భగవాన్‌. తన వేళ్ల వైపు చూసుకున్నాడు చెరియన్‌. నిజమే. ఉంగరం పడిపోయింది!  ‘‘ఒకటి కనుక్కున్నాను చెరియన్‌’’ అన్నాడు భగవాన్‌.. ఉంగరం ఇచ్చేశాక కూడా అక్కడి నుంచి కదలకుండా! మానవజన్మపై ప్రీతి అతడిని వదులుతున్నట్లు లేదు. ‘‘మనం తొందరపడినా, ఆలస్యం చేసినా.. బతుకును మాత్రం కోల్పోకూడదు.. కనీసం భార్యాబిడ్డల కోసమైనా. ఆ విషయం నాకు చనిపోయాక తెలిసింది’’ అని గాలిలోకి లేచాడు భగవాన్‌. లోపలికొచ్చాడు చెరియన్‌. భార్యాబిడ్డలు ప్రశాంతంగా నిద్రపోతున్నారు. అవతలి వైపు భార్యాబిడ్డలు గుర్తొచ్చారు అతడికి. - మాధవ్‌ శింగరాజు 

థర్టీ ఇయర్స్‌ ఇండస్ట్రీ ఇక్కడ...అంటూ తనదైన టైమింగ్‌తో ప్రేక్షకులను నవ్విస్తోన్న పృథ్వీ హీరోగా రూపొందిన చిత్రం ‘మైడియర్‌ మార్తాండం’. హరీష్‌ కె.వి దర్శకత్వంలో మేజిన్‌ మూవీ మేకర్స్‌ పతాకంపై సయ్యద్‌ నిజాముద్దీన్‌ నిర్మించారు. ఈ సినిమా చిత్రీకరణ పూర్తయింది. ఫస్ట్‌లుక్‌ను రిలీజ్‌ చేశారు. నిర్మాత సయ్యద్‌ మాట్లాడుతూ– ‘‘హాస్యనటుడిగా గుర్తింపు తెచ్చుకున్న పృథ్వీ టైటిల్‌ పాత్రలో నటించారు. ముఫ్పై రోజుల్లో లాయర్‌ అవ్వడం ఎలా? అనే డిఫెన్స్‌ లాయర్‌ పాత్రలో పృథ్వీగారి నటన సినిమాకే హైలైట్‌. క్రైమ్‌ కామెడీగా కోర్ట్‌ రూమ్‌ నేపథ్యంలో ఈ సినిమా రూపొందింది. త్వరలోనే టీజర్‌ రిలీజ్‌ చేయడానికి సన్నాహాలు చేస్తున్నాం’’ అన్నారు. మరి.. మార్తాండం ఇక్కడ అంటూ ఈ సినిమాలో సిల్వర్‌ స్క్రీన్‌పై పృథ్వీ ఎలా రెచ్చిపోతారో చూడాలి. జయ ప్రకాశ్‌రెడ్డి, కృష్ణ భగవాన్, రాకేందు మౌళి, గోకుల్‌ తదితరులు నటించిన ఈ సినిమాకు పవన్‌ సంగీతం అందించారు.

రచయిత రాకేందు మౌళి హీరోగా ఓ సినిమా రూపొందుతోంది. హరీష్‌ కేవీని దర్శకుడిగా పరిచయం చేస్తూ మేజిన్‌ మూవీ మేకర్స్‌ పతాకంపై సయ్యద్‌ నిజాముద్దీన్‌ నిర్మిస్తున్న చిత్రం హైదరాబాద్‌లో ప్రారంభమైంది. కల్పిక కథానాయిక. రాకేందుమౌళి–కల్పిక–కృష్ణ భగవాన్‌లపై చిత్రీకరించిన మొదటి సన్నివేశానికి నటి సోనీ చరిష్టా కెమెరా స్విచ్చాన్‌ చేయగా, నిర్మాత బెక్కెం వేణుగోపాల్‌ (గోపి) క్లాప్‌ ఇచ్చారు. నిర్మాత సయ్యద్‌ నిజాముద్దీన్‌ గౌరవ దర్శకత్వం వహించారు. ‘మాకొక మంచి లాయర్‌ కావాలని అడిగితే మీ పేరు చెప్పారు’ అని హీరో, హీరోయిన్‌ అంటే... ‘అయితే మీకెవరో తప్పు చెప్పారు. నేను లాయర్‌ని మాత్రమే. మంచి లాయర్‌ని మాత్రం కాదు’ అంటూ కృష్ణ భగవాన్‌ చెప్పే సన్నివేశాన్ని మొదటి షాట్‌గా చిత్రీకరించారు. సయ్యద్‌ నిజాముద్దీన్‌ మాట్లాడుతూ– ‘‘నెల్లూరు నేపథ్యంలో కథ ఉంటుంది. హిలేరియస్‌ ఎంటర్‌టైన్‌మెంట్‌తో సాగే క్రైమ్‌ కామెడీగా రూపొందిస్తున్నాం’’ అన్నారు. ‘‘నన్ను, నా కథను నమ్మి దర్శకుడిగా అవకాశం ఇచ్చిన సయ్యద్‌ నిజాముద్దీన్‌కి థ్యాంక్స్‌’’ అన్నారు హరీష్‌. రాకేందు మౌళి, కల్పిక, నటులు ‘థర్టీ ఇయర్స్‌’ పృధ్వీ, కళ్యాణ్‌ విట్టల (‘అర్జున్‌రెడ్డి’ ఫేమ్‌) పాల్గొన్నారు. ఈ చిత్రానికి కెమెరా: రామిరెడ్డి.  


 సమ్‌సారం
 సంసారంలో సినిమా
 
 పెళ్ళయ్యి ఐదేళ్లయ్యింది. ఇద్దరు పిల్లలు. అతిగా ప్రేమించే అత్తయ్యగారు. మరి... అంతగా ప్రేమించే అత్తగారికి రిటర్న్‌లో ఆ మాత్రం ప్రేమ చూపించకపోతే ఎలా? ముందునుంచి అణకువగా వుండే నా అనంతికకు ‘కుదరదు’ అన్న పదం అసలు తెలియదు. పోనీ ‘ఇప్పుడే కాదు, కాసేప య్యాక చేస్తా’ అనడమూ రాదు. తనకు తెలిసిందల్లా ‘ఇదిగో వస్తున్నా’ అనడం మాత్రమే. చిన్నోడు ఏడ్చినా, అత్తగారు పిలిచినా చెంగుతో చేతులు తుడుచుకుంటూ ‘ఇదిగో వస్తున్నా’ అని ప్రత్యక్షమయిపోతుంది. లాస్ట్‌లో పడుకునేది, ఫస్ట్‌లో లేచేది తనే. రోజులో కాసేపైనా కూర్చునే ఛాన్సుండదు అనంతికకు.
 
 రోజూ నేను పళ్ళు తోముకుని వచ్చేటప్పటికి వేడివేడి కాఫీ టీపాయి మీద పెట్టేది. కానీ కొన్ని రోజులుగా నేను అడిగినా ‘అనంతిక’ కానీ ‘కాఫీ’ కానీ వెంటనే ప్రత్యక్షం కావడం లేదు. అందుకే ఒకరోజు కాఫీ మానేశా. నేను కాఫీ మానేశానన్న విషయం చాలా సంతోషంగా చెప్పా. అదేదో ఆరోగ్యానికి మంచిది కాదన్నట్టు! అమ్మ నవ్వింది – ‘కాఫీ ఏం చేస్తుందిరా శుభ్రంగా తాగక! నేను కలిపియ్యనా?’ఉహు.. ఉహు .. వద్దు అన్నట్టు తల అడ్డంగా ఊపి వాకింగ్‌కి వెళ్ళా. ఇక అప్పటినుంచి నో మార్నింగ్‌ కాఫీ.
 
 నాలుగేళ్లు అలా మార్నింగ్‌ కాఫీ తాగలేదు. ఆ తరువాత ఒకరోజు అనంతికతో వేరే విషయంలో వాదిస్తూ చటుక్కున నోరు జారి – ‘‘నువ్వు కాఫీ ఇవ్వలేకపోతున్నావని నాలుగేళ్ల నుంచి నాకు నచ్చిన కాఫీని నీకోసం మానేశా! నిన్ను కష్టపెట్టకూడదని ఆరోగ్యానికి మంచిది కాదన్నట్టు నాటకం ఆడా. ఐ గేవ్‌ అప్‌ సమ్‌థింగ్‌ ఐ లైక్డ్‌ సోమచ్‌ బికాజ్‌ ఐ లవ్‌ యూ. మా అమ్మ కాఫీ కలిపితే నువ్వు బాధపడతావని కాఫీనే మానేశా. రోజూ ఆఫీసుకు వెళ్ళాల్సిందే. లేకపోతే బతకడానికి డబ్బులుండవు. ఇంట్లో సామాన్లు రావు. పిల్లల ఫీజులు ఉండవు. పండక్కు నాలుగు స్వీట్లు దిగవు. వేసుకోవడానికి గౌరవమయిన బట్టలు, బంధువులకు భోజనాలు ఉండవు. ఎప్పుడూ నేనేదో సరిగా చేయలేదనే అన్నట్టుగా ఉంటావు. సరిగా చేయడానికి ఇంకా ఏముందని నా దగ్గర. అక్కడ ప్రపంచానికి భయపడాలి.
 
 ఇక్కడ నీకు భయపడాలి... ఎక్కడ బాధపడతావో అని! నాకోసం అన్నీ వదిలి వచ్చావని కదా నేను ఏదయినా నీకోసం వదిలేసేది. మానేస్తా అది కూడా మానేస్తా. వెధవ సిగరెట్టు కాల్చినా భయం భయంగా కాలుస్తా. నువ్వెక్కడ బాధపడతావో అని. మై లైఫ్‌ ఈజ్‌ ఓవర్‌. ఐ హ్యావ్‌ నథింగ్‌ టు లివ్‌ ఫర్‌! ఎప్పుడూ ప్రాబ్లమ్సే. అన్నీ కష్టాలే. దానికితోడు ఆ మౌనం. నేను ఇంత బాధపడుతుంటే ఒక మాటయినా మాట్లాడవు. అదేదో నేను తప్పు చేసినట్టు... సంజాయిషీ అవసరం అన్నట్టు... నేను నీ ముందు నిలబడి చేసినదానికి, చెయ్యనిదానికి ఎక్స్‌ప్లనేషన్‌ చెప్పుకోవాలన్నట్టు... ఛీ వాట్‌ ఈజ్‌ దిస్‌ లైఫ్‌! ఎందుకు ప్రేమించుకున్నాం.
 
 ఎందుకు పెళ్లి చేసుకున్నాం. కన్న కలలన్నీ ఏమైపోయాయి. వి ఆర్‌ లైక్‌ స్ట్రేంజర్స్‌ స్టాండింగ్‌ ఇన్‌ ఫ్రంట్‌ ఆఫ్‌ ఈచ్‌ అదర్‌. ఆరేడేళ్ల ప్రేమ, సంసారం త్యాగాలు.. అంత డిస్టెన్స్‌ ట్రావెల్‌ అయ్యాక కూడా నీకు నేను ఎవరో అర్థం కావడంలేదు. ఎంతసేపటి నుంచి మాట్లాడుతున్నాను. నువ్వు అలాగే నిలబడి ఉన్నావు. తల ఎత్తి చూడనైనా చూడడం లేదు. అంత అసహ్యం వేస్తుందా నేనంటే? ఏంటి? నేను చేసిన ఘోరం. మీ అమ్మానాన్నలను సరిగా చూసుకోలేదా? మీ సిస్టర్స్‌కి రెస్పెక్ట్‌ ఇవ్వలేదా? మీ ఫ్యామిలీని అవసరంలో ఆదుకోలేదా? ఎందుకు నీకు .. వై డోంట్‌ ఐ ఎగ్జిస్ట్‌ ఫర్‌ యూ. వై యామ్‌ ఐ... సో రాంగ్‌ ... ఏమీ మాట్లాడవు కదా అనంతికా!’’
 
 అంతలో అమ్మ పిలిచింది ‘అనంతికా! ’. అనంతిక కదల్లేదు. అదేదో నేను పట్టుకుని వెళ్లనివ్వడం లేదనట్టు. ‘‘ఈ మౌనంతో చంపేస్తావా..’’అని సెల్ఫ్‌ పిటీతో కారుతున్న కన్నీళ్లను తుడుచుకున్నా. ‘అనంతికా’ అమ్మ మళ్లీ పిలిచింది. నా కన్నీళ్లు ఆగడం లేదు. ఐదేళ్ల జీవితం వృథా అయిపోయిందన్నట్టు ఫీల్‌ అవుతూ ఇంకా నేరస్తుడిగా అనంతిక ముందు నిలబడి ఉండాలా అన్నట్టు తాత్సారం చేస్తూ నిలబడ్డా. ‘అనంతికా! నా కళ్లజోడు తుడిచిపెట్టవా’ అని అమ్మ మళ్లీ కేక వేసింది. ఇదే మొదటిసారనుకుంటా... అమ్మ పిలిచినా అనంతిక పరుగెత్తకుండా నిలబడి ఉండడం. అనంతిక అలాగే మౌనంగా నిలబడి తన పాదాలనే చూస్తూ ఉంది. పాదం అంతా తడిసిపోయి ఉంది... కన్నీళ్ళతో! నాకు కనబడకుండా తల దించుకుని బాధపడుతుందనుకుంటా. అనంతిక భుజానికి నా భుజం రాసుకుంటూ మీద గదికి వెళ్ళా. దూరంగా వినపడింది ‘ఇదిగో వస్తున్నా అత్తయ్యా’ అని! రాత్రి ఎప్పుడు నిద్రలోకి జారుకున్నానో తెలియదు – అప్పటికి అనంతిక ఇంకా మంచం మీదకు రాలేదు. పొద్దున మృదువయిన స్పర్శకు నిద్ర లేచా. నా భుజం తట్టి పిల్లవాడిని లేపినట్టు లేపి చేతికి కాఫీ ఇచ్చింది. కలో నిజమో తెలుసుకునే లోపలే ‘ఇదిగో వస్తున్నా..’ అని వెళ్లిపోయింది అనంతిక.
 
 బాధలన్నీ మగవాడివే అన్నట్టు... బాధ్యతలన్నీ నావే అన్నట్టు ఫీలయిన నాకు ఆ రోజు సిగ్గుగా అనిపించింది. అనంతిక తన బాధ, బాధ్యత ఏదీ బయటకు చెప్పుకోదు. నొచ్చుకుంటుంది కానీ నొప్పించదు. ప్రేమ చూపిస్తుంది కానీ చూపించుకోదు. ఆ రోజు నుంచి పొద్దున్న కాఫీ డ్యూటీ నాదయింది. కానీ ఇప్పటిదాకా అనంతిక కాఫీ పూర్తిగా తాగినరోజు లేదు. ఎవరో ఒకరు పిలుస్తారు... కాఫీ పెట్టిన చోటే మీగడ కట్టి పోతుంది. అవును, అనంతిక నా కాఫీ మీద మీగడ.
 
 కాఫీ నేనే పెట్టుకోవడం మంచిది
 సినిమాలో సంసారం
 భగవాన్‌ (కృష్ణ భగవాన్‌) లాయర్‌. అతని భార్య సత్యభామ (హేమ) గృహిణి. భార్యకు బెండ్‌ అవకుండా అదుపులో పెట్టుకోవాలనుకుని అజమాయిషీ చూపిస్తుంటాడు భగవాన్‌. ‘ఏమే.. టీ’ అనగానే చిటికెలో పట్టుకొచ్చేస్తుంటుంది. ఓ రోజు ఇంట్లో మందు కొడుతుంటాడు భగవాన్‌. సత్య ‘ఏవండీ ఇక చాలండీ’ అనగానే ‘నన్ను కంట్రోల్‌ చేయాలని చూస్తున్నావా?’ అని విసుక్కుంటాడు. ఇంతలో దొంగలొస్తారు. దొంగల్ని చితకబాది పోలీసులకు అప్పగిస్తుంది సత్య. ‘దీని కెపాసిటీని తక్కువగా అంచనా వేశా. ఇప్పుడు దీంతో ఎలా మసులుకోవాలి... టెన్షన్‌ వస్తోంది. కాఫీ తాగాలి’ అనుకుని ఏమేవ్‌ అంటాడు.
 
 ‘పిలిచారాండీ’ అనగానే ‘అబ్బే ఏమీ లేదు’ అంటాడు. ‘లాభం లేదు నేనే వెళ్లి కాఫీ పెట్టుకోవడం మంచిద’నుకుని వంటగదిలోకి వెళతాడు. ‘ఏం కావాలండీ’ అని భార్య అడగ్గానే ‘అబ్బే ఏం లేదు’ అంటాడు బెరుకుగా. ‘కాఫీ అడిగితే నేనే ఇచ్చేదాన్ని కదా మీకెందుకు శ్రమ’ అని భార్య అనగానే ‘నీ కెందుకు శ్రమ అని’ నసుగుతాడు. ‘మీరు నిజంగానే నా శ్రమని గుర్తిస్తే సంతోషిస్తా. రాత్రి జరిగినదానికి భయపడి నా శ్రమను గుర్తిస్తే భరించలేను. మీరెళ్లి కూర్చోండి నేను కాఫీ తీసుకొస్తా’ అంటుంది సత్యభామ ‘పెళ్లైన కొత్తలో’ సినిమాలో.
 – చినబాబు
 
 మీ సంసారంలోని సరదా సంఘటనలను అక్షరాలతో కళ్లకు కట్టండి. సాక్షి పాఠకులతో పంచుకోండి.
 ఈ మెయిల్‌: samsaaram2017@gmail.com


 ‘‘నా పేరు అడపా ప్రసాద్. కాకినాడ మున్సిపల్ ఆఫీసులో సీనియర్ సూపరింటెండెంట్‌ని. కమిషనర్ తర్వాత నేనే. అదేంటో... నా చుట్టూ ఉన్నోళ్లంతా ఆనందంగా ఉంటే నాకు ఆనందమండి. ఓ శాంపిల్ చూస్తారేంటి?’’ అంటున్నారు హాస్య నటుడు కృష్ణభగవాన్. ‘గీతాంజలి’ చిత్రం తర్వాత శ్రీనివాస్‌రెడ్డి హీరోగా నటించిన చిత్రం ‘జయమ్ము నిశ్చయమ్మురా’. పూర్ణ హీరోయిన్.
 
 అడపా ప్రసాద్‌గా కృష్ణభగవాన్ నవ్వించనున్నారు. శివరాజ్ కనుమూరి స్వీయ దర్శకత్వంలో నిర్మించారు. శివరాజ్ మాట్లాడుతూ- ‘‘తెలుగు చిత్ర పరిశ్రమలో పల్లెవాసన, తెలుగుదనం ఉండే చిత్రాలు అరుదుగా వస్తున్నాయి. అలాంటి అరుదైన చిత్రాల్లో మా సినిమా ఒకటిగా నిలుస్తుంది. ఈ నెల 13న పాటలు, 25న సినిమాను విడుదల చేస్తాం’’ అన్నారు.


 పాపారావ్ చౌదరి గారూ... బావున్నారా?
  ఆ... బావున్నానండీ. నా అసలు పేరు పాపారావ్ చౌదరని చాలామందికి తెలీదు... మీరు బానే గుర్తెట్టుకున్నారే!
  
   ఇప్పుడేం చేస్తున్నారు?
  టీవీలో టెన్నిస్ వస్తుంటే చూస్తున్నా. ఒక్క పేకాట తప్ప ఏ ఆట అయినా చూస్తాను. క్రికెట్, ఫుట్‌బాల్, షటిల్ అన్నీ చూడటం ఇంట్రస్టే నాకు.
  
   మేం అడిగింది సినిమాలేం చేస్తున్నారని?
  నిన్నటి వరకూ గోపీచంద్ షూటింగ్‌కి వెళ్లొచ్చా. ‘రుద్రమదేవి’ సినిమాలో కూడా చేశాను!
  
   ఈ మధ్య మీకు బాగా గ్యాప్ వచ్చినట్టుంది?
  గ్యాప్‌లు వస్తుంటాయి. మళ్లీ ఫిల్ అవుతుంటాయి. ఇక్కడ ఇదంతా కామన్. నేను నటించిన చాలా చిన్న సినిమాలు విడుదల కాలేదు. కొన్ని విడుదలైనా ప్రేక్షకులు చూడలేదు. అందువల్లే ఎక్కువ గ్యాప్ ఉన్నట్టు అనిపిస్తోంది.
  
   కొత్త కమెడియన్ల రాక మీకేమైనా ఎఫెక్టా?
  ప్రతివాడూ ఏదో ఒక సమయంలో కొత్తే కదండీ. కొత్త నీరు అనేది ఎప్పటికప్పుడు వస్తేనే ఫ్రెష్ అనిపిస్తుంది. కామెడీక్కూడా అంతే. కొత్త కమెడియన్లు, కొత్త టైమింగ్స్... అంతా కొత్తగా అనిపిస్తుంది. ఇక్కడ ఉన్న అవకాశాలనే అందరూ పంచుకోవాలి. ఏదైనా ప్రాప్తం బట్టే మనకు దక్కుతుంది.
  
   ఇంతకూ మీ ఆరోగ్యం ఎలా ఉంది? అంతా ఓకే కదా?
  అదేంటోనండీ... ఈ మధ్య అందరూ ఇదే అడుగుతున్నారు. అందరూ అలా అడుగుతుంటే నా మీద నాకే డౌట్ వస్తోంది. నాకు మెడ నరాల సమస్య తప్ప ఇంకేం రోగాలు లేవు. హెల్తీగా ఉన్నాను. నాకు ఆరోగ్యం బాగోలేదని, కేన్సర్ అని, ఏవేవో రూమర్లు వచ్చినట్టున్నాయి. అవన్నీ ఉత్తిదే.
  
   సినిమాలకేవో కథలు రాస్తున్నారని తెలిసింది?
  శ్రీనివాసరెడ్డి దర్శకత్వంలో త్వరలో ఓ సినిమా మొదలు కానుంది. దానికి కథ, మాటలు రాశాను. ఇది కాక ఇంకో కథ రెడీగా ఉంది. అయినా నేనేం పెద్ద రైటర్‌ని కాదు. నువ్వు రాయగలవని మీలాంటోళ్లంతా అంటుంటే రాశానంతే. ఆ రెండు కథలూ ఎక్కువ చార్లీ చాప్లిన్ స్టయిల్‌లో రాశాను.
  
   వంశీ గారి దర్శకత్వంలో హీరోగా చేస్తున్నారట?
  అప్పుడెప్పుడో అనుకున్నారు. దాని కోసం గుండు కొట్టించుకోమన్నారు. అప్పుడు నేను చాలా బిజీగా ఉండి, కుదర్లేదు.
  
   డెరైక్షన్ చేసే ఆలోచన ఉందా?
  అవకాశాలొస్తున్నాయి. చేసినా చేయొచ్చు. అయినా నేనేదీ ప్లాన్ చేసుకోను. భగవంతుడు ఎలా నిర్ణయిస్తే అలా వెళ్లిపోతా.
  
   ఫైనల్‌గా మీకు పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు. ఇంతకూ మీకిది ఎన్నో పుట్టిన రోజు?
  నేనసలు బర్త్‌డేలు జరుపుకోను. అయినా మగవాళ్ల వయసు, ఆడవాళ్ల జీతం అడగకూడదండీ (అని నవ్వేశారు తనదైన శైలిలో).


  ఆంధ్ర ప్రదేశ్ కలిసి ఉంటే ఎంతో బాగుండేదని ప్రముఖ సినీనటుడు కృష్ణభగవాన్ అన్నారు. పట్టణంలో స్వీట్‌హోం  ప్రారంభోత్సవానికి  ఆయన హాజరయ్యారు. ఈ సందర్భంగా ఒక డైలాగ్ చెప్పాలని అభిమానులు కోరగా, వెంకీ సినిమాలో గుర్తింపు పొందిన ‘జీఎం గావాల్నా...ఎజీఎం గావాల్నా...బంకు గావాల్నా... జింకు గావాల్నా’ డైలాగ్ చెప్పి అందరినీ న వ్వించారు. అనంతరం ‘సాక్షి’ విలేకరితో కాసేపు ముచ్చటించారు.
  
  ప్రస్తుతం సినీపరిశ్రమ పరిస్థితి ఏంటి?
  కృష్ణభగవాన్: ప్రస్తుతం సినీపరిశ్రమ పరిస్థితి దయనీయంగా ఉంది. తెలంగాణా ప్రాంతంలోనూ, సీమాంధ్ర ప్రాంతంలోనూ చిత్రపరిశ్రమ అభివృద్ధి చెందాల్సి ఉంది.
  
  జాన్ అప్పారావు సినిమాలో హీరోగా మెప్పించారు కదా? మళ్లీ హీరోగా ఏదైనా సినిమా చేయాలనుకుంటున్నారా?
  కృష్ణభగవాన్:  అప్పుడలా కలిసొచ్చేసింది (అంటూ తన బాణీలో నవ్వుతూ టైమింగ్ డైలాగ్ వదిలారు.) అప్పారావు ప్రేక్షకులను నవ్వించాడు...ఆరోగ్యం సహకరించడం లేదు కాబట్టి ప్రస్తుతం హీరో ఆలోచన లేదు.
  
   మీరు చేస్తున్న కొత్త సినిమాల సంగతేంటి?
  కృష్ణభగవాన్:  కొత్త హీరోల చిత్రాల్లో చేస్తున్నాను. మరికొన్ని ప్రాజెక్టులు చేయాల్సి ఉంది.
  
 చిత్ర పరిశ్రమలో మీ స్థానమేంటి?
  కృష్ణభగవాన్:  ప్రస్తుతం ఎందరో హాస్యనటులు సినిమాల్లోకి కొత్తగా వస్తున్నప్పటికి నాకు మాత్రం సరైన పాత్రలు లభిస్తున్నాయి. సినీపరిశ్రమలో అడుగు పెట్టినప్పటినుంచి హాస్యన టుడిగానే ఉన్నాను ఎప్పటికి అలాగే చిరస్థాయిగా నిలిచిపోవాలని నా కోరిక.
  


 ‘గీత’లో ఉన్న గాంభీర్యానికి
  గోదావరి డిక్షన్‌లా ఉంటుంది కృష్ణభగవాన్ మాట!
  అర్జునుడికి కర్మజ్ఞానాది యోగాలు కళ్లు తెరిపిస్తాయ్ కదా, గీతోపదేశంలో...
  కృష్ణభగవాన్‌తో కాసేపు కూర్చున్నా అంతే!
  ఎంత తేలిగ్గా తీసుకున్నాడు లైఫ్‌ని!!
  తేలిగ్గా కూడా కాదు... ‘మినిమమ్’గా.
  అబ్బే, మినిమమ్ అని కూడా కాదు...
  జీవితం ఎలా నడిపిస్తే అలా తిన్నగా వచ్చేశాడు!
  ప్రయత్నం లేదు, ప్రయాస లేదు,పడిందీ లేదు, బాధపడిందీ లేదు.
  కామెడీ చేస్తాడు. ‘పడీపడీ’ చేయడు!
  మాటలు రాస్తాడు. పంచ్‌ల కోసం చూడడు.
  చిన్న వెటకరింపు, ఒక మిటకరింపు.
  రెండూ మ్యాచై, మిక్సై...
  సెలైన్సర్ ఉన్న మిస్సైల్‌లా పేల్తాయి!
  కృష్ణభగవాన్ తీరే అంత.
  యుద్ధాన్ని కూడా ‘ఓస్ ఇంతేనా’ అనిపించేలా...చేయిస్తాడు!
  గీతాసారం పూర్తిగా అర్థం కానివాళ్లు...
  ఈవారం ‘తారాంతరంగం’ చదవొచ్చు.
   ‘గోదావరి వెటకారానికి కేరాఫ్ అడ్రస్ కృష్ణభగవాన్’ అన్నది చాలామంది అభిప్రాయం. మీరేం అంటారు?
  కృష్ణభగవాన్: ఇంతకీ మీరేం అంటారో చెప్పండి?
 
  మా అభిప్రాయం కూడా అదే...
  కృష్ణభగవాన్: అలాగైతే సరే.
  
  ఈ వెటకారం మీకు ప్లస్ అయ్యిందా, మైనస్ అయ్యిందా?
  కృష్ణభగవాన్: మైనస్ ఎందుకవుతుందండీ... ప్లస్సే. ఆ ఎటకారమే కదా.. నన్ను ఇంటర్‌వ్యూ ఇచ్చే స్థాయికి తెచ్చింది.
  
  చిన్నప్పట్నుంచీ ఇంతేనా?
  కృష్ణభగవాన్: ఇంతకుముందు కొన్ని చోట్ల చెప్పాను. కాటన్‌దొర కారణంగా పంటలు పండటమే కాదు, గోదావరి జిల్లాల్లో ఓ యాస, ఓ సంస్కృతి ఏర్పడిందని. ఈ ఎటకారం ఆ నీళ్ల చలవే. అవి తాగితే చాలు.. మాటలో ఓ రకమైన సాగదీత, ఓ రాగం ఆటోమేటిగ్గా వచ్చేస్తాయి. రావుగోపాలరావు మాట్లాడేవారు గుర్తుందా.. ‘ఏం పాటలూ... యాలం పాటలా...’ అని.. అలా.
  
  పాపారావు చౌదరి..  కృష్ణభగవాన్‌లా ఎలా మారాడు?
  కృష్ణభగవాన్: కాలేజ్ రిజిస్టర్‌లో పాపారావుచౌదరి అనే ఉండేది. అయితే.. నా ముద్దుపేరు కృష్ణ. దాంతో కొందరు కృష్ణ అని, కొందరు కుట్టబాబు అని పిలిచేవారు. సినిమా ఫీల్డ్‌కి కృష్ణబాబు పేరుమీద వచ్చాను. భగవాన్ అనేది డెరైక్టర్ వంశీగారు తగిలించారు.
  
  ఏం చదువుకున్నారు?
  కృష్ణభగవాన్: మా నాన్నకు నా చదువు విషయంలో డౌట్. అందుకే మానిపించేసి వ్యవసాయంలో పెట్టేద్దామనుకున్నారు. కానీ పాపం కుదర్లేదు. నేనే ఎలాగోలా బీకామ్ చదివేశాను. నేను పుస్తకాలు కూడా కొనేవాణ్ణి కాదు. ఆరు చదువుతున్నప్పుడే ఏడో తరగతి వాడితో మంచిగా ఉండేవాణ్ణి. వాడు ఎనిమిదిలోకెళుతున్నాడనగా... పుస్తకాలు అడిగేవాణ్ణి. ఒకవేళ ఆడు తప్పాడనుకోండీ.. ఏడులోనే ఉండిపోయేవాడు. నేనే ఇంకోణ్ణి వెతుక్కోవాల్సొచ్చేది. అందుకే వాడు పాస్ అవ్వాలని వాడికంటే నేనే ఎక్కువ కోరుకునేవాణ్ణి. ఒక్కోసారి నాన్‌డీటైళ్లు (ఉపవాచకాలు) మారుతూ ఉండేవి. దాంతో కొత్తవి కొన క తప్పేది కాదు.
  
  బాగా చదివేవారా?
  కృష్ణభగవాన్: నేనా.. మార్కుల విషయంలో చాలా పిసినిగొట్టుని. 35 అంటే 35 మార్కులే తెచ్చుకునేవాణ్ణి. హిందీ పాస్ మార్కు 18 అయితే.. మనకూ కచ్చితంగా పద్దెనిమిదే!
  
  స్కూల్ డేస్‌లో గుర్తుండిపోయిన సంఘటన ఏదైనా ఉందా?
  కృష్ణభగవాన్: మా హిందీ మాస్టారు ఓ సారి క్లాస్‌లో అందరి ముందూ పట్టుకొని కొట్టాడు. ‘వెధవ... రాయుడు సూర్యనారాయణగాడి దాంట్లో కాపీ కొడతావా’ అని. పైగా నేను క్లాస్ లీడర్‌ని. అందరిముందు పరువుపోయింది. కొట్టినందుకు కాదు నా బాధ. సూర్యనారాయణగాడి దాంట్లో చూసి రాశానని ఎలా తెలిసిందా.. అనేదే నా బాధ!
  
  పక్కపక్కనే కూర్చుంటారనుకుంటా... అతను చేసిన తప్పే మీరూ చేసుంటారు..?
  కృష్ణభగవాన్: అబ్బే అది కాదు. కొశ్చన్ పేపర్‌లో లెటర్ ఇచ్చారు రాయమని. వాడు ఆ లెటర్ చివర్లో ‘ఆప్ కే లియే రాయుడు సూర్యనారాయణ’ అని రాశాడు. కాపీ కొట్టడంలో నేను సిన్సియర్ కదా. నేను కూడా ‘ఆప్ కే లియే రాయుడు సూర్యనారాయణ’ అని రాశా. మరి కొట్టకేం చేస్తాడు.
  
  చదువుకునే రోజుల్లో లవ్ ఎఫైర్ ఏమైనా ఉందా?
  కృష్ణభగవాన్: లవ్ ఎఫైర్ అంటే... భోంచేయకుండా ఉండటం, ఎదురు చూడ్డం.. అలాంటివే కదండీ. అలాంటివైతే లేవండీ.
  
  అంటే... ఏ అమ్మాయినీ ఇష్టపడలేదా?
  కృష్ణభగవాన్: ఆపోజిట్ సెక్స్ కదండీ. అడిగే మీకూ ఉంటుంది. చెప్పే నాకూ ఉంటుంది. ఆ వయసు వచ్చినప్పుడు అంతా అలాగే బిహేవ్ చేస్తారు. నాక్కూడా అలాంటి ఇష్టాలున్నాయి. అయితే.. ప్రేమలేఖలు రాయడాలు, రాత్రుళ్లు నిద్రపోకుండా విరహగీతాలు పాడటాలు, ఆ అమ్మాయికి జ్వరం వస్తే నాకూ జ్వరం రావాలని చంకల్లో  ఉల్లిపాయలు పెట్టుకోవడాలు అలాంటివెప్పుడూ చేయలేదు.
  
  మీ ఫ్యామిలీ గురించి తెలుసుకోవాలనుంది. చెబుతారా?
  కృష్ణభగవాన్: మాది కాకినాడ అండీ. ఎగువ మధ్య తరగతి కుటుంబం. నాన్న వ్యవసాయదారుడు. అమ్మ గృహిణి. మేం ముగ్గురు అన్నదమ్ములం. ఒక అన్నయ్య డాక్టర్. ఒక అన్నయ్య ఇంజినీర్. నేనేమో ఇలా. మా అందరికంటే పెద్ద మా అక్క. అక్క కూడా గృహిణే. సింపుల్‌గా ఇదీ మా కుటుంబం. భగవంతుడి దయవల్ల బాగానే పెరిగామండీ. ఉన్నదాంట్లో ఏ లోటూ లేకుండా పెంచాడు మా నాన్న.
  
  ఒకన్నయ్య ఇంజినీర్, ఒకన్నయ్య డాక్టర్. మరి మీరేంటి? బీకాంతోనే కామ్ అయ్యారు?
  కృష్ణభగవాన్: అదన్నా చదివా సంతోషించండి. ఇంటికొచ్చినోళ్లు మా నాన్నను అడుగుతూ ఉండేవారు. పెద్దోడు ఏం చదువుతున్నాడు? అని. ‘డాక్టర్’ అని చెప్పేవారు. రెండోవాడు?  అనడిగితే... ‘ఇంజినీర్’ అనేవాడు. మరి మూడోవాడు అనగానే.. ‘అడుగో.. అక్కడున్నాడు’ అని నన్ను చూపించేవారు. ఆయన మొహంలో ఏదో కసి కనిపించేది.
  
  ఏదిఏమైనా చివరకు మీరే గెలిచారుగా?
  కృష్ణభగవాన్: అంతా దేవుడి దయ.
  
  అసలు కళలపట్ల ఆసక్తి ఎలా మొదలైంది?
  కృష్ణభగవాన్: నాటకాలు వేసేవాళ్లం. నేను మైమ్ ఆర్టిస్ట్‌ని కూడా. మా అన్నయ్య కూడా మంచి ఆర్టిస్ట్. ఇప్పుడు డాక్టరైపోయి అమెరికాలో ఉంటున్నాడనుకోండి. ఒకప్పుడు మేం ఇద్దరం, మా ఫ్రెండ్సూ కలిసి నాటకాలు వేసేవాళ్లం.
  
  సినిమాల్లో నటించాలని ఎందుకనిపించింది?
  కృష్ణభగవాన్: ఎవడో చప్పట్లు కొట్టాడండీ. అప్పటిదాకా ఎలా బతగ్గలనా అనే మీమాంసలో ఉండేవాణ్ణి. ఆ చప్పట్లు విని ‘నేను ఇందుకే పనికొస్తానేమో’ అనిపించింది. దాంతో ఇలా వచ్చేశా. ఇలా వచ్చి.. మీ ‘సాక్షి’కి ఇంటర్‌వ్యూ ఇచ్చే స్థాయికి ఎదిగా.
  
  ఛాన్‌‌సల కోసం తిప్పలేమైనా పడ్డారా?
  కృష్ణభగవాన్: భోజనం లేకపోవడంతో కుళాయిలో నీళ్లు తాగి సర్దుకోవడం, చొక్కాకు చెమట పట్టి వాసనొస్తుంటే... ఉతుక్కోవడానికి సబ్బు కూడా లేకపోవడం వల్ల.. కాస్త తడి చేసి పౌడర్ జల్లుకొని తొడుక్కోవడం, రోడ్డు మీద ఓ పది రూపాయలు దొరికితే బావుండు.. ఇవాళ టిఫిన్ చేయొచ్చని కలలుగనడం.. ఇవన్నీ నా కెరీర్‌లో కూడా.. జరిగాయనుకుంటున్నారా? జరగలేదండీ. దేవుడి దయవల్ల తేలిగ్గానే అవకాశాలొచ్చాయి.
  
  మీ తొలి సినిమా జంధ్యాలగారి ‘శ్రీవారి శోభనం’ కదా?
  కృష్ణభగవాన్: ఆ విషయం నన్ను ప్రేమించేవాళ్లకు మాత్రమే తెలుసు. చాలామంది ‘మహర్షి’ అనుకుంటుంటారు. ‘ముద్దమందారం’ వందరోజుల వేడుకలో జంధ్యాలగారి ముందు మైమ్ యాక్టింగ్ చేసే అవకాశం ఎస్పీ బాలుగారి ద్వారా కలిగింది. ఆ ప్రోగ్రామ్‌లోనే పదిహేను నిమిషాల పాటు స్లో మోషన్ చేసి చూపించాను. జంధ్యాలగారికి తెగ నచ్చేసింది. దాంతో ‘శ్రీవారి శోభనం’లో అవకాశం ఇచ్చారు. హీరోహీరోయిన్ల శోభనానికి ఏదో అడ్డంకి వస్తుంది. ఆ అడ్డంకిగా నా మైమ్ యాక్టింగ్‌ని అడ్డం పెట్టారు జంధ్యాల.
  
  వంశీతో పరిచయం ఎలా ఏర్పడింది?
  కృష్ణభగవాన్: ‘లేడీస్ టైలర్’ తర్వాత ఆయన సెలక్షన్లు పెట్టారు. వేమూరి సత్యనారాయణ, తనికెళ్లభరణి, క్రాంతికుమార్ జడ్జీలు. అప్పుడు నాతో పాటు సెలక్ట్ అయినవాళ్లలో రాంజగన్, సూర్య కూడా ఉన్నారు. అయితే... ఆ సెలక్షన్లు ‘మహర్షి’ కోసం కాదు. వేరే సినిమా కోసం. ఆ సినిమా ఎందుకో కార్యరూపం దాల్చలేదు. దాంతో వంశీ ‘మహర్షి’ చేయడానికి నిశ్చయించుకున్నారు. ఆ సినిమాలో ‘తిలక్’ పాత్రకు తనికెళ్ల భరణివంశీగారికి నన్ను రికమెండ్ చేశారు. ‘మహర్షి’ అప్పట్లో పెద్దగా ఆడలేదుగానీ, అందులో పాటలన్నీ ముత్యలే.
  
  హీరో అవుదామని వచ్చినట్టున్నారు? ‘మహర్షి’లో మీ బాడీలాంగ్వేజ్ అలానే అనిపిస్తుంది?
  కృష్ణభగవాన్: లేదండీ.. శరత్‌బాబు చేసే పాత్రలు లాంటివి దొరికితే చేద్దామని వచ్చాను.
  
  అలా వచ్చి విలన్‌గా కూడా చేసేశారుగా. ఇప్పుడు నవ్విస్తున్నారు కానీ, ‘ఏప్రిల్ 1 విడుదల’లో గోపిచంద్‌గా మీ విలనిజం చూస్తే ఇప్పటికీ చాలామందికి భయం వేస్తుంది.
   కృష్ణభగవాన్: అది నా గొప్పతనం కాదండీ. ఆ సినిమాల్లోని సిట్యుయేషన్స్ గొప్పతనం. అందులోని నా పాత్ర పేరు కూడా జనాలకు అలా గుర్తుండిపోయింది.
  
  అంత బాగా విలనిజం ఎలా పండించగలిగారు?
  కృష్ణభగవాన్: నేనేం చేయకపోవడమే బాగుంది అందులో. అప్పట్లో విలన్లంటే హంగామాతో ఉండేవారు. ఈ గోపిచందేమో జనాల్లో ఒకడిగా ఉంటాడు. దాంతో భయపడిపోయారు పాపం.
  
  ఆ సినిమా రచన విషయంలో మీ పాత్ర ఉందని అంటారు నిజమేనా?
  కృష్ణభగవాన్: ఏ మాటకామాటే చెప్పాలి... రాశానండీ. టైటిల్స్‌లో పేరుండాలని మాత్రం కోరుకోలేదు.
  
  అంతకుముందు నాటకాలేమైనా రాశారా?
  కృష్ణభగవాన్: లేదండీ.
  
  మరి ఏకంగా సినిమాకెలా రాసేశారు?
  కృష్ణభగవాన్: ‘నువ్వు రాయగలవ్ రాసేయ్’ అన్నారు వంశీ. రాసేశాను. నేను గొప్ప రైటర్‌ని అయితే... ఎదుటివారు బాగాలేదంటే బాధ పడాలి. నేనసలు రైటర్‌నే కాదు. ఇక బాలేదంటే బాధ దేనికీ. అందుకే ధైర్యంగా రాసేశాను. నా అదృష్టం... డైలాగులు కూడా అందరికీ నచ్చాయి. ఆ సినిమాకు రాసినందుకు వేషంతో పాటు నెలకు వెయ్యిరూపాయలు ఇచ్చారు వంశీ.
  
  మరి తర్వాత ఎందుకు కంటిన్యూ అవ్వలేదు?
  కృష్ణభగవాన్: డైలాగులు రాయడం కష్టంతో కూడుకున్న వ్యవహారం. ఇండస్ట్రీలో ముందు మోసపోయేదీ రైటరే. అందుకే ఆ వైపు వెళ్లలా.
  
  ‘ఔను వాళ్లిద్దరూ ఇష్టపడ్డారు’కు ముందు మీకు కొంత గ్యాప్ వచ్చింది. ఎందుకు?
  కృష్ణభగవాన్: వంశీగారికి గ్యాప్ వచ్చింది. నాకూ వచ్చింది.
  
  అదేంటి?
  కృష్ణభగవాన్: తొలినాళ్లలో నన్ను చేయిపట్టి నడిపించింది ఆయనే కదా. ఓ సారి ఆయనే అన్నారు. ‘గ్యాప్ తీసుకోవాలయ్యా... ఇలాగే ఎవరో ప్రొడ్యూసర్లు వస్తూ ఉంటారు. మనం చేసేస్తూ ఉంటాం. అవేమో ఆడవు. ఎందుకు’ అని. అన్నట్లే ఏడాదిన్నర పాటు సినిమా ఏదీ ఒప్పుకోలేదాయన. ఆ విరామం తర్వాత ‘ఔను వాళ్లిద్దరూ ఇష్టపడ్డారు’ చేశారు.
  
  ‘ఔను వాళ్లిద్దరూ ఇష్టపడ్డారు’లోనే కదా.. మీరు తొలిసారి గోదావరి స్లాంగ్‌లో మాట్లాడింది?
  కృష్ణభగవాన్: కాదు.. ‘వసంతకోకిల’ సీరియల్‌లో. ఉప్పలపాటి నారాయణరావు డెరైక్టర్. ఆ పాత్రకు నంది అవార్డు వచ్చింది. ఓ సారి ఎందుకో వంశీ ఆ సీరియల్ చూశారు. అప్పటికే ‘ఔను వాళ్లిద్దరూ ఇష్టపడ్డారు’ షూటింగ్ కూడా పూర్తయిపోయింది. అయినా.. నన్ను పిలిచి ‘షూటింగ్ అయిపోయింది. ‘వసంతకోకిల’లోని నీ పాత్రను.. ఈ కథలో ఇన్వాల్వ్ చేసి రాసుకోగలవా?’ అనడిగారు. ‘రాస్తానండి’ అని చెప్పాను. ‘కొండవలస అనీ..  ఓ కొత్త ఆర్టిస్ట్ ఉన్నాడు. మీ ఇద్దరికీ కలిపి సీన్స్ రాస్కో’ అని చెప్పారు. ఆయన మాట ప్రకారం మా ఎపిసోడ్ రాశాను.
  
  ఆ కామెడీ ట్రాక్ మొత్తం మీరు రాసుకుందేనా?
  కృష్ణభగవాన్: అవును. నేనే రాశాను. ‘మన థాట్స్ ఓల్డ్ అయిపోయాయేమో! ఈ డైలాగులకి యూత్ నవ్వుతారో లేదో’ అని మొదట్లో గిలి ఉండేది. అందుకు తగ్గట్టే.. మా ఎపిసోడ్ తీసేటప్పుడు లొకేషన్లో ఎవరూ నవ్వేవారు కాదు. ఓ రోజు మాపై ఓ కామెడీ సీన్ తీస్తున్నారు వంశీ. ‘ఏంటి కుక్కగారు పొట్రాజుగారిని తీసుకొని బయలుదేరారు’ అనేది నా డైలాగ్. ఎవరూ నవ్వలేదు. వంశీగారికి డౌట్ వచ్చింది. ‘నవ్వుతారంటావా? లేకపోతే... ఇంకోటేదైనా రాసుకుంటావా?’ అనడిగారు. ‘లేదండీ.. ఎటకారంగా ఒకణ్ణి వేపుకు తినడం.. జనాలు బాగానే ఎంజాయ్ చేస్తారు’ అన్నాను. నాపై నమ్మకంతో తీసేశారు వంశీ. ‘చిట్టిబాబు... ఈ డబ్బులు తీసుకెళ్లి డ్రాయర్‌లో పెట్టేయ్’ అంటే...‘నేను డ్రాయర్ వేసుకోలేదు’ అంటా. దానికీ ఎవరూ నవ్వలేదు. ‘చిట్టిబాబు... మొన్న ఆటోలో ఎవరో అమ్మాయితో వెళుతున్నావ్. ఎందాకా వెళ్లావేంటి?’ అనడిగితే.. ‘ముద్దుల్దాకా’ అంటా. ఎవరూ నవ్వలేదు. ‘మీ అక్కని నేను చంపానంటారేంట్రా... ఏదో కడుపులో పురుగులున్నాయంటే.. అవి చస్తాయని కూతంత ఎండ్రిన్ పోశాను’ అనేది జీవా డైలాగ్. దానికీ ఎవరూ నవ్వలేదు. ఇక నాకూ డౌట్ మొదలైంది. ‘ఇదీ మిస్ ఫైర్ అయ్యింది’ అని ఫిక్సయిపోయా. నా అనుమానం నిజం చేస్తూ చివరకు ఎడిటింగ్ రూమ్‌లో కూడా ఎవరూ నవ్వలేదు. ‘దెబ్బకొట్టిందిరా బాబూ’ అనుకుంటుండగా... సింగర్ సునీత డబ్బింగ్ చెబుతూ ‘ఆ సొట్ట చెయ్యతను ఎవరండీ... ఇరగదీసేశాడు’ అని తెగనవ్వేసిందట. కో-డెరైక్టర్ చెప్పాడు. పోన్లే ఒక్కరైనా నవ్వారు అని తృప్తిపడ్డాను. తర్వాత ఎమ్మెస్ నారాయణ డబ్బింగ్ చెప్పారు. నేనూ అక్కడే ఉన్నా. ‘సెలైంట్‌గా మార్కులు కొట్టేశావురా బాబు’ అన్నారు. ఆశ చిగురించింది. సినిమా రిలీజ్‌కి ముందే షిరిడీ వెళ్లాను. అక్కడ జోరున వాన. ఇక్కడ చిరంజీవి ‘ఇంద్ర’ రిలీజ్. ఇక ఈ సినిమా సోదిలో కూడా ఉండదులే అనుకున్నా. రైటర్ శంకరమంచి పార్థసారథి ఫోన్. ‘సినిమా పెద్ద హిట్. ముఖ్యంగా మీకు మంచి పేరొచ్చింది’ అని. ‘హమ్మయ్య...’ అని ఊపిరి పీల్చుకున్నాను. తర్వాత అదే సంస్థపై నిర్మాత వల్లూరిపల్లి రమేష్ ‘కబడ్డీ కబడ్డీ’ సినిమా స్టార్ట్ చేశారు. ఇండస్ట్రీలో తొలి విజయం కంటే మలి విజయం చాలా ముఖ్యం. అది అందరికీ రాదు. రవితేజనే తీసుకోండి. ‘ఔను వాళ్లిద్దరూ ఇష్టపడ్డారు’ తర్వాత ‘ఇడియట్’ వచ్చింది. ఇక వెనక్కితిరిగి చూసుకోలేదు. నాకేమో ‘కబడ్డీ కబడ్డీ’.
  
  ఆ సినిమా కూడా దాదాపు వంశీ పక్కీలోనే ఉంటుంది కదా?
  కృష్ణభగవాన్: అవును.. అందులో కూడా కామెడీ ట్రాక్ దాదాపుగా నేనే రాశాను. ఓ సీన్‌లో బ్రహ్మానందం డైలాగ్.  ‘‘పుట్టినరోజునాడు పట్టుచీర అడిగింది. కొనలేకపోయాను. తర్వాత ప్రెగ్నెంట్‌ని కదండీ.. మారుతీకారు కొనండి అంటే అదీ కొనలేకపోయాను. ఏవండీ.. పిల్లలు పుట్టేశారు ఓ అపార్ట్‌మెంట్ అయినా కొనండీ అంటే అది కూడా కొనలేకపోయాను. అక్కడ్నుంచి అది అన్నం తినడం మానేసి నన్ను తినడం మొదలెట్టింది. నా పొజిషన్‌లో మీరుంటే ఏం చేస్తారు చెప్పండి?’’ అని. ‘మీ మిసెస్‌ని నేనేం జేసినా బాగుండదు కదండీ’ అంటాను. స్పాంటేనియస్‌గా వచ్చేసిందా డైలాగ్. బ్రహ్మానందం పక్కున నవ్వేశారు. నిజానికి ఆ సీన్ ఇంకా ఉంది. కానీ ఇక తీయనవసరం లేదు అన్నారాయన. అదేంటి? అని డెరైక్టర్ అడిగితే.. ‘భగవాన్ పంచ్‌తో ఫట్’, ఇక ఆ సీన్‌లో నవ్వించడానికి కూడా ఏమీ లేదు అని తేల్చేశారు బ్రహ్మానందం. ‘కబడ్డీ కబడ్డీ’ మంచి స్క్రిప్ట్. దర్శకుడు వెంకీ కష్టపడి చేసుకున్న స్క్రిప్ట్ అది. దానికి మా ఊళ్లో జరిగిన కొన్ని అనుభవాలను అద్దానంతే.
  
  అవన్నీ స్వీయ అనుభవాలా?
  కృష్ణభగవాన్: అలా అని కాదండీ... చూసిన సంఘటనలు కూడా ఉంటాయి కదా. అవే ఫన్నీగా అనిపిస్తాయి. ఉదాహరణకు ‘కబడ్డీ కబడ్డీ’లో పేకాట సీన్ ఉంది. పోలీస్ గెటప్‌లో జయప్రకాష్‌రెడ్డి రాగానే అందరూ పేకలు సర్దేసి పారిపోతారు. మా ఊళ్లో జరిగిన ఓ సంఘటన స్ఫూర్తిగా తీసుకొని ఆ సీన్ రాశాను. మా ఊళ్లో కోళ్ల పందాలు బాగా జరుగుతాయి. పోలీసులొస్తారేమో... అని జువ్వలు చేతికిచ్చి ఊరి పొలిమేరల్లో ఒకణ్ణి నిలబెట్టేవారు. కాలవ గట్టుమీద పోలీస్ జీప్ కనిపించగానే... వాడు జువ్వల్ని వెలిగించేవాడు. వాటి సౌండ్ వినబడటమే ఆలస్యం... అక్కడ లొకేషన్లో అన్నీ సర్దేసేవారు. ఓ సారి నాలాంటోడు ఆ జువ్వలవాడి దగ్గరకొచ్చి... ‘ఆవి పేలవెహె’.. అన్నాడు. ‘ఏయ్.. ఎందుకు పేలవ్.. పేల్తాయి’ అని వీడు. చివరకు పంతం పెరిగి జువ్వల్ని వెలిగించేశాడు. అంతే, ఆ సౌండ్ విని ఊళ్లోని పందేల రాయుళ్లు పరార్.
  
  ఇలాంటి అనుభవాలు ఇంకా ఉన్నాయా?
  కృష్ణభగవాన్: ఎందుకు లేదండీ. అద్భుతమైన సంఘటన ఒకటి చెబుతా. మా ఊళ్లో కుక్కలన్నీ కుక్కల్లానే ఉండేవి. ఓ కుక్కకు మాత్రం ‘ఎందుకిలా కుక్కలా బతకాలి’ అనే రివల్యూషనరీ థింకింగ్ ఏర్పడింది. బ్రౌన్ స్కిన్‌పై నల్లమచ్చలుండేవి దానికి. అది పుట్టడమే ఓ రకంగా పుట్టింది. కోడి పెట్టల్ని చూస్తుంటే చాలు దాని నోట్లో లాలాజలం ఊరేది. కానీ ఓనర్లు, మగాళ్లు, మనుషులు దానికి అడ్డంకి. దాంతో వాళ్లందర్నీ నమ్మించడానికి కోడిపెట్టల మధ్యలో పడుకొనీ.. ‘అసలు మీపై నాకు అలాంటి ఫీలింగే లేదు’ అన్నట్లు నాలుగు కాళ్లు ఎల్లబెట్టి... అలా విరుచుకుంటూ దొర్ల్లుతూ, పెట్టలు పై నుంచి దూకుతుంటే.. ‘అయ్‌బాబోయ్ కితకితలు..’ అన్నట్లుగా రకరకాల హావభావాలు పలికించేది. సడన్‌గా ఓ కోడి మిస్. అది పక్కింటోళ్ల ఖాతాలోకి వెళ్లిపోయేది. మళ్లీ ఎక్కడైనా కోళ్ల గుంపు కనిపిస్తే... మళ్లీ ఇదే వేషాలు. అక్కడా కోడి మాయం. కొన్నాళ్లకు దానికే డౌట్ వచ్చింది. ‘ఇలాగే ఉంటే దొరికిపోవడం ఖాయం’ అనుకుంది. నాలుగు మర్డర్లు చేసిన తర్వాత ఏ నేరస్తుడైనా ఇలాగే ఆలోచిస్తాడు కదా. అడవిలోకి వెళ్లిపోయింది. జనాలకు కనబడకుండా అడవుల్లో ఉంటూ కోళ్లపై రాత్రుళ్లు దాడి చేస్తుండేది. యజమానులకేమో... పక్కింటోళ్ల మీద డౌట్. పక్కింట్లో కోడి ఉడుకుతుంటే... మనకోడే అనుకొని బాధ. కొంతమందయితే... ఇదే సందని కోళ్లను కాజేసేవాళ్లు. అవన్నీ కుక్కఖాతాలోకి వెళ్లిపోయేవి. ఇలా ఆ కుక్క పుణ్యమా అని మా ఊళ్లో కొంతమంది దొంగలయ్యారు. ఫ్రీగా ముక్క దొరుకుతుంది కదా అని కొందరు తాగుబోతులయ్యారు. ఇదిలావుంటే... ఈ కోళ్ల దొంగ ఎవరో ఓ రోజు ఓనర్లకి తెలిసిపోయింది. ఊళ్లో ఈ కుక్క వార్త దావానలంలా వ్యాపించింది. మేమందరం దాన్ని చూడాలని తహతహ లాడిపోయేవాళ్లం. కోళ్ల గంప కదిలిందంటే చాలు... ‘అదొచ్చిందేమో...’ అని పరిగెత్తుకొచ్చేవాళ్లం. అందంటే అంత క్రేజ్. ఈ కుక్కని చంపుతానని పక్క ఊరి నుంచి ఒకడొచ్చాడు. వాడికి ఓ బస్తా బియ్యం ఇస్తామన్నారు జనాలు. వాడు అలాంటి కుక్కనే ఓ దాన్ని చావగొట్టి బస్తా బియ్యం పట్టుకుపోయాడు. మళ్లీ కోళ్లు మాయమవుతున్నాయి. అప్పుడు ఊర్లో మనిషే ఆ కుక్కని చంపి కోళ్లను కాపాడాడు. ‘కోళ్లు తినే కుక్క’ అని దానికి పేరు. ఇప్పటికీ ఆ కుక్క గురించి చెప్పుకుంటుంటారు. నా చిన్ననాటి జ్ఞాపకం అది.
  
  మీ లైఫ్‌లో జరిగిన సంఘటనల్నే సినిమాల్లో వాడితే... వాటికోసమే జనాలు చూస్తారేమో!
  కృష్ణభగవాన్: పల్లెటూళ్లల్లో ఇలాంటివి సహజమండీ. అయితే ఇప్పటి తరానికి ఆ ఆనందం లేదు. ఈ పాశ్చాత్య పోకడలు పల్లెలకు కూడా వ్యాపించాయి. ఈ కారణంగా మన సంస్కృతి చాలా వరకూ అడుగంటిపోయింది. టెక్నాలజీ మనకు చాలా ఇచ్చింది. అలాగే చాలా కోల్పోయేలా చేసింది. మా ఊళ్లో దేవుడి కల్యాణం అంటే నాటకాలు వేసేవారు. హరికథలు పెట్టించేవారు. రికార్డింగ్ డాన్సులుండేవి. జనాలందరం ఒక చోట చేరేవాళ్లం. సందడి సందడిగా ఉండేది. ఇప్పుడేది ఆ సందడి. సినిమా చూడాలంటే అప్పుడు పెద్ద ప్రహసనం. కానీ ఇప్పుడు ఇంట్లో చూసేస్తున్నాం. ప్రయాణంలో చూసేస్తున్నాం. కార్లో చూసేస్తున్నాం. చివరకు జేబులో ఉండే సెల్ ఫోన్లతో కూడా చూసేస్తున్నాం. ఆ రోజుల్లో పాటలు వినాలంటే రేడియోనే ప్రధాన సాధనం. మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకు జనరంజని. ‘ఆ... ఏంటి చంటి అక్క... ఏంటి విశేషాలు’ అంటే... ‘ఆ ఏముంది తమ్ముడూ.. ఎండలు మండిపోతున్నాయి’ అంటూ అక్క తమ్ముళ్లు రేడియోలో మాట్లాడుకుంటుంటే.. మధ్యమధ్యలో ఘంటసాల పాటలు వస్తుండేవి. ఇంట్లోవాళ్లందరం సరదాగా పాటలు వినేవాళ్లం. పండగలప్పుడు పందిట్లో మైకు పెట్టేవారు. వరుసగా తొమ్మిదిరోజుల పాటు పాటలే పాటలు. గ్రామ్‌ఫోన్ రికార్డ్ దగ్గర ఒకడు కూర్చునేవాడు. వాణ్ణి మేం ఊరికి మొనగాడులా భావించేవాళ్లం. నేను నిదానంగా వెళ్లి వాడి దగ్గర నిలుచునేవాణ్ణి. ‘ఏం కావాలి?..’ అనేవాడు చిరాగ్గా. ‘బుద్దిమంతుడు’లో ఆ పాట వేయవా’ అని అడిగేవాణ్ణి. ‘ఏం పాటా... వెళ్లి ముందు టీ పట్రా పో..’ అనేవాడు. ఇంట్లో వాళ్లని బతిమాలుకొని.. ఎలాగోలా జాగ్రత్తగా టీ మోసుకొచ్చేవాణ్ణి. ‘బుద్దిమంతుడు’లో ‘టాటా వీడుకోలు’ పాట వేయవా’ అనేవాణ్ణి. ‘వేస్తా పో..’ అనేవాడు. ఫ్రెండ్స్ దగ్గరకెళ్లి నిలబడి ‘ఇప్పుడు ‘బుద్ధిమంతుడు’లో టాటా వీడుకోలు ‘పాటొస్తది చూస్కోండి’ అనేవాణ్ణి దర్పంగా. వాడు పాటేసేవాడు. ‘టాటా... వీడుకోలు...’ మైకులో ఘంటసాల గొంతు వినబడుతుంటే నాకేమో విజయగర్వం. తర్వాత మళ్లీ వెళ్లేవాణ్ణి. ‘రేపంటి రూపం కంటి’ పాటేయవా అనడిగేవాణ్ణి. అదంతా ఓ థ్రిల్లండీ.. దీపావళి పండుగ వచ్చి వెళ్లిపోతే... ప్రేయసి వెళ్లిపోయినంత బాధపడిపోయేవాళ్లం. ఇప్పటి జనరేషన్‌కి ఆ ఆనందం ఏదీ?  
  
  మీలో మంచి భావుకత ఉన్నట్టనిపిస్తుంది... సాహిత్యం బాగా చదువుతారా?
  చలం సాహిత్యం బాగా ఇష్టం. ఆయన మ్యూజింగ్స్ బాగా చదువుతా.
   ఆయన సిద్ధ్దాంతాలతో ఏకీభవిస్తారా?  
  తప్పకుండా. ఇప్పుడు జరుగుతున్నాయిగా. ఆయన నిజాలు రాశాడు. అయితే... ఆయన రచనల్లోని పాత్రల్లా మారండని మాత్రం ఎక్కడా చెప్పలేదు. ఆయన ఏం రాసినా అనుభవించి రాశాడు. చేవ, దమ్ము ఉంటే ఓ గజ్జి కుక్కని తెచ్చి పెంచమంటాడాయన. చెప్పడం కాదు ఆయన అలానే బతికాడు. ఓ విధంగా చెప్పాలంటే... తాను రాసిన దానికంటే గొప్పగా బతికాడు. ఆ ఎక్స్‌ప్రెషన్ అంటే నాకు ప్రాణం. అలాగే పతంజలిగారు కూడా. ఆయనతో నాకు మంచి అనుబంధం ఉంది. నన్ను ఇంటికి కూడా తీసుకెళ్లేవారాయన. ఎప్పుడో జరిగిన గ్లోబలైజేషన్ గురించి కన్నీరు పెట్టుకునేవారు.
  
  ఆరోగ్యం విషయంలో ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకుంటారు?
  కృష్ణభగవాన్: నేను చాలా హెల్దీగా ఉండేవాణ్ణండీ. ఇంటర్‌లో బాడీ బిల్డర్‌ని కూడా. ఉన్నట్టుండి కొన్నాళ్ల క్రితం నుంచి బ్యాక్‌పెయిన్ మొదలైంది. ఆయుర్వేదం, హోమియోపతి, ఆక్యుపంక్చర్, అక్యు ప్రెజర్, మర్మకళ ఇలా చాలావాటిని ట్రై చేశా. గుణం కనిపించలా. రెండు నెలల క్రితం భక్తియార్ చౌదరి గారని ఓ డాక్టర్‌గారిని కలిశా. రెండు నిమిషాల పాటు నన్ను గమనించి నా సమస్య ఎక్కడో చెప్పేశారాయన. ఆయన చెప్పినట్టు కొన్ని ఎక్సర్‌సైజులు చేస్తున్నా. ఇప్పుడు గుణం కనిపిస్తోంది.
  
  మీ పిల్లల గురించి చెప్పలేదు?
  కృష్ణభగవాన్: ఒకే అమ్మాయి. ఇంజినీరింగ్ చదివింది. ఆ మధ్య ఉద్యోగం కూడా చేసింది. ఫ్యామిలీ పరంగా నేను హ్యాపీ. ఒవరాల్‌గా జీవితం హ్యాపీగానే సాగుతోంది.
 
  - బుర్రా నరసింహ
  
  దాన్ని షిరిడీలో వదిలేద్దామనుకుంటున్నా!
  మీరు బాగా బాధ పడ్డ సందర్భం?
  కృష్ణభగవాన్: మందు తాగి స్టేజ్ ఎక్కాడని ఓసారి మీ మీడియావాళ్లే టీవీల్లో రాద్ధాంతం చేశారు.. అప్పుడు. నిజానికి అప్పుడు నేను డ్రింక్ చేయలేదు.
  
  మందు తాగుతారా?
  కృష్ణభగవాన్: అప్పుడప్పుడు
  
  మీ బలహీనత?
  కృష్ణభగవాన్: కోపం ఎక్కువండీ. మీలో ఇంత కోపం ఉందా అని చాలామంది ఆశ్చర్యపోతుంటారు. షిరిడీలో వదిలేద్దామనుకుంటున్నా.
  
  ఇష్టమైన ఫుడ్?
  కృష్ణభగవాన్: ముద్దపప్పు, ఆవకాయ్. దాంట్లో ఫ్రెష్ నెయ్యి ఉండాలి. బిర్యాని అంటే కూడా టెమ్ట్ అవుతా. అది కూడా చికెనే.
  
  ఇష్టమైన దేశం?
  కృష్ణభగవాన్: బ్యాంకాక్ బావుంటుంది.
  
  ఎలాంటి డ్రస్సుల్ని ఇష్టపడతారు?
  కృష్ణభగవాన్: సింపుల్‌గా జీన్స్, టీ షర్ట్స్.
  
  గేమ్స్ ఇష్టపడతారంట?
  కృష్ణభగవాన్: అవును క్రికెట్ అంటే ఇష్టం.
  
  ఆడతారా?
  కృష్ణభగవాన్: చిన్నప్పుడు టెన్నిన్ బంతితో ఆడేవాళ్లం. ఆస్ట్రేలియా వాళ్లను చూసి సున్నం మొహానికి రాసుకునేవాణ్ణి. అది పొక్కిపోయి, దుద్దర్లొచ్చి వికృతంగా తయారయ్యేవాణ్ణి. అలాగే టెన్నిస్ అంటే కూడా చాలా ఇష్టం.
  
  లేడీస్ ఆట చూస్తారా? జెంట్స్ ఆట చూస్తారా?
  కృష్ణభగవాన్: లేడీస్ ఆటే..(నవ్వుతూ)
                                                                          ***********
 
  నా ఊరి అనుభవాలు ఇంకా నన్ను వెంటాడుతూనే ఉన్నాయి. అది నా పదమూడో ఏటో పద్నాలుగోయేటో గుర్తు లేదు. మా ఊరి గుళ్లో దేవుడి కల్యాణం. ఆ రోజు రాత్రి రికార్డింగ్ డాన్సులు ఏర్పాటు చేశారు. మధ్యాహ్నానికి డాన్సర్లందరూ కార్లలో దిగారు. ఎంత అందంగా ఉండేవారో... అందులో మణికుమారి అనీ... ఓ ఆవిడ. ఆవిణ్ణి చూడగానే... మా ఊళ్లో ఆడోళ్లందరిపై అసహ్యం వేసింది నాకు. అంత అందగత్తె. మణికుమారికి తిలకం డబ్బా అవసరమైంది. వెంటనే నా మోటర్‌సైకిల్ స్టార్ట్ చేశా. మోటర్‌సైకిల్ అంటే నిజమైన మోటర్ సైకిల్ అనుకునేరు. పరిగెడతానే... మోటర్‌సైకిల్ మీద వెళుతున్న బిల్డప్. అమ్మ నడిగి తిలకం బాటిల్ తీసుకొని మళ్లీ నా మోటర్‌సైకిల్ మీద వేగంగా మణికుమారిని చేరుకున్నా. ఆ రాత్రి రికార్డింగ్ డాన్స్ అయిపోయింది. తెల్లారితే మా ఇంట్లో భోజనాలు. ఆ భోజనాల్లో అందరితో పాటు మణికుమారికి కూడా ఆకు వేసి కూర్చోబెట్టారు. మా నాన్నను చూస్తే కోపమొచ్చేసింది నాకు. ‘మణికుమారిని అందరితో పాటు ఇలా కింద కూర్చోబెడతారా?’ అని బాధ. తను ఏం హర్టయిపోతుందో అని ఆవేదన. తర్వాత రోజు మా పాలేరు రాకపోవడంతో నన్ను గేదెల్ని కాయమన్నాడు నాన్న. తప్పేదిలేక గేదెల్ని తీసుకొని ఊరిబయటకు వెళ్లాను. అప్పుడో బస్ నా పక్కనుంచి వెళుతోంది. మణికుమారి ఆ బస్‌లో ఉంది. ఊరు వదిలి వెళ్లిపోతోంది. గేదెలు కాస్తున్న నన్ను మణికుమారి చూస్తుందేమో అని చెట్టుపక్కన దాక్కున్నా. అసలు మణికుమారికి నేనెవరో కూడా తెలీదు. నా మనసులో ఏముందో కూడా తెలీదు. కానీ ఆ వయసులో ఏదో ఫీలింగ్. తర్వాత ఎప్పుడూ కనిపించలేదు తను. ఇప్పటికీ వంశీగారు అడుగుతుంటారు. ‘ఎలా ఉంటుందయ్యా మణికుమారి’ అని.