దేశ జనాభాలోని అత్యధికులు ఇంకా వ్యవసాయ రంగంలోనే ఉండిపోవడం, వారి ఆదాయాలు నామమాత్రం కావడం దురదృష్టకరం. కానీ, ఈ ప్రతికూ లతలోనే, మెరుగైన ఉపాధి కల్పనకు, డిమాండ్‌ పెంపుదలకు అవకాశాలను వెతుక్కోవచ్చు. 60 శాతం వ్యవసాయ ఆధారిత గ్రామీణ జనాభా ఆదాయా లను పెంచగలిగితే, అది దేశీయంగా మెజారిటీ జన సామాన్యం కొనుగోలు శక్తిని పెంచుతుంది. ఉదాహరణకు బాగా ఆదాయం వచ్చిన ఒక పసుపు రైతు... కారు, బైకు, గృహోపకరణాలు కొనుగోలు చేస్తే, ఆ ఉత్పత్తులకు డిమాండ్‌ పెరుగుతుంది. గ్రామీణ కొనుగోలు శక్తి పెరుగుదల దేశంలోని నగర ప్రాంతాలలో కూడా పారిశ్రామిక రంగానికి ఊతాన్నిచ్చి, తద్వారా నగరాలలో కొత్త ఉపాధి కల్పనకూ, డిమాండ్‌ పెరుగుదలకూ కారణం కాగలదు. దేశంలో నిరుద్యోగ సమస్య తీవ్రంగా ఉంది. 2018 డిసెంబర్‌ నాటికే 45 ఏళ్ల గరిష్ఠ స్థాయిలో ఉందని జాతీయ నమూనా సర్వే గణాంకాలు వెలుగు చూశాయి. ఈ కారణాల చేతనే 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో దేశంలోకి వచ్చిన విదేశీ ప్రత్యక్ష పెట్టుబడులు 22 శాతం (అంతకు ముందటిసంవత్సరం కంటే) అంటే, 46 బిలియన్‌ డాలర్లకు పడిపోయాయి. అదే కాలంలో స్టాక్‌ మార్కెట్‌లోకి వచ్చిన పెట్టుబడులను కూడా కలి పితే, దేశంలోకి వచ్చింది 70.97 బిలియన్‌ డాలర్లు.అంతకు ముందరి సంవత్సరంలో ఈ మొత్తం 84.83 బిలియన్‌ డాలర్లు. ఇది, దేశీయంగా డిమాండ్‌ తగ్గుదలను సూచిస్తోంది. మరో పక్కన, భారతదేశం నుంచి విదేశాలకు పెట్టుబడులుగా వెళ్ళిన మొత్తం 2023లో, దానికి ముందరి సంవత్సరం కంటే 50 శాతం మేరన అంటే, 23.50 బిలియన్‌ డాలర్లకు మందగించింది. ఇది, అంతర్జాతీయంగా డిమాండ్‌ పతనాన్ని సూచి స్తోందని రిజర్వు బ్యాంక్‌ గణాంకాలు చెబుతున్నాయి. స్థూలంగా మనం గమనించవలసిన మరో అంశం కూడా ఉంది. అంతర్జాతీయంగా ప్రజల కొనుగోలు శక్తి పతనం కంటే, మన దేశంలోని ప్రజల కొనుగోలు శక్తి పతనం మరింత అధికం. దీనికి తార్కా ణం, 1992 – 2012 కాలంలో, సరుకుల వ్యాపారంలో మన దేశం తాలూకు లోటు (ఎగుమతి, దిగుమతుల మధ్యన వ్యత్యాసం) సాలీన సగటున కేవలం 11 బిలియన్‌ డాలర్లు ఉండగా, అది ప్రస్తుత దశాబ్ద కాలంలో సాలీన సగటున 150 బిలియన్‌ డాలర్లకు పెరిగింది. దేశం ఎగుమతి చేస్తోన్న దాని కంటే, దిగుమతి చేసుకుంటోన్న సరుకుల విలువ పెరిగిపోయింది. దేశ స్థూలజాతీయ ఉత్పత్తిలో సరుకు ఉత్పత్తిరంగం వాటాను పెంచడం కోసం, 2014 సెప్టెంబర్‌లో ఆరంభమైన ‘మేకి¯Œ ఇండియా’ కార్యక్రమం విఫలం అయ్యింది. ఈ పథకం ఆరంభం తర్వాత,దేశంలో సరుకు ఉత్పత్తిరంగం ఎదగకపోగా, మరింత కుంచించుకుపోయింది. 2019లో ఉత్పత్తిని పెంచేందుకు కార్పొరేట్లకు ప్రోత్సాహకం పేరిట, 32 నుంచి 22% మేరకు తగ్గించిన కార్పొరేట్‌ పన్ను రేటు కూడా పెట్టుబడులను పెంచ లేకపోయింది. దీనితో పాటుగా 2020 నుంచి కేంద్ర ప్రభుత్వం, ఉత్పత్తి అనుసంధానిత ప్రోత్సాహకాల పేరిట పి.ఎల్‌.ఐ. పథకాన్ని తెచ్చింది. 14 రంగాల కార్పొరేట్‌ ఉత్పత్తి సంస్థలకు ఈ పథకం కింద రాయితీలు ఇస్తోంది. అయినా, కేవలం 2, 3 పారిశ్రామిక రంగాలలో మాత్రమే కొద్ది మేరకు పెట్టుబడులు పెరిగాయి. ఈ పథకం కాస్తంత సానుకూల ఫలితాన్ని సాధించింది అనుకున్న స్మార్ట్‌ ఫోన్ల రంగంలో కూడా 2023 జూలై నాటికి వరుసగా రెండు త్రైమాసికాలలో ఎగు మతులు పతనం అయ్యాయి. మరో పక్కన దేశీయ సేవారంగం పరిస్థితి కూడా అంతంత మాత్రమే. సేవా రంగంలోని కీలక విభాగాలైన ఐటీ, బీపీఓ రంగా లలో ఉపాధి అవకాశాలు తగ్గిపోతున్నాయి. దేశంలోని ప్రధాన ఐటీ కంపెనీలలో, 2024 ఆర్థిక సంవత్సరం తొలి త్రైమాసికం నాటికి ఉద్యో గుల సంఖ్య, అంతకు ముందరి కాలం కంటే తగ్గిపోయింది. ఇక, మిగిలింది దేశీయ వ్యవసాయ రంగం. నేడు, గ్రామీణ ప్రాంతాలలో వ్యవసాయం ప్రధాన జీవనాధారంగా ఉన్న వారి సంఖ్య 48.3%.ఎంతో కొంత వ్యవసాయం ఆధారంగా జీవించే వారిని కూడా కలిపితే ఇది 60% అవుతుంది. ప్రస్తుతం, గ్రామీణ రైతు కుటుంబ నెలవారీ సగటు ఆదాయం 10,218 రూపాయలు మాత్రమే. ఇది జాతీయ తలసరి సగటు ఆదాయం అయిన 10,495 రూపాయలకంటే తక్కువ. ఈ 60% జనాభా ఆదాయాలను పెంచగలిగితే, అది దేశీయంగా మెజారిటీ జన సామాన్యం కొనుగోలు శక్తిని పెంచుతుంది. మరి వ్యవసాయ ఆదాయాల పెంపుదలకు చేయవలసింది ఏమిటి?దీనికి ఒకటే జవాబు. వ్యవసాయదారులకు, వారి ఉత్పత్తులకు కనీస మద్దతు ధరను చట్టబద్ధం చేయడం. ‘గ్లోబల్‌ డెవలప్‌మెంట్‌ ఇ¯Œ క్యుబేటర్‌’ సంస్థ ఇచ్చిన నివేదిక మేరకు, మన దేశ గ్రామీణ యువ జనులలోని 70– 85% మంది తక్కువ నిపుణతలు అవసరమైన చిన్న సరుకు ఉత్పత్తి రంగంలోనూ లేదా రిటైల్‌ రంగంలోనూ ఉపాధిని కోరుకుంటున్నారు. అంటే, వారు లాభసాటిగా లేని వ్యవసాయం నుంచి బయట పడాలనుకుంటున్నారు. కానీ, వారిలోని 60% మంది ఉపాధి కోసం తమ గ్రామాన్ని విడిచి వెళ్ళాలని కోరుకోవడం లేదు. కోవిడ్‌ అనంతర కాలంలో నగర ప్రాంత కార్మికులలోని పెద్ద విభాగం తిరిగి తమ గ్రామాలకు వెళ్ళిపోయింది. నేడు నగర ప్రాంతా లలో ఉపాధి అవకాశాలు బలహీనంగా ఉండడంతో, వీరిలోని అత్య ధికులు తిరిగి నగరాలకు వచ్చేందుకు సిద్ధంగా లేరు.గ్రామీణ రైతాంగ ఆదాయాలు పెరిగితే, అది దేశీయంగాడిమాండ్‌ కల్పనను ఏ విధంగా తేగలదనేదానికి ఒక ఉదాహరణ చెప్పుకోవచ్చు. 2006–07లో నిజామాబాద్‌ జిల్లాలో పసుపు పంట బాగా పండింది. ఆ సంవత్సరంలో అంతర్జాతీయంగా కూడా భారీగా ధర పలికింది. ఫలితంగా, పసుపు రైతులు చాలామంది సొంతిళ్లు నిర్మించుకున్నారు. కార్లు, బైకులు కొనుక్కున్నారు. టీవీలు, ఫ్రిజ్‌లవంటి గృహోపకరణాలు కొనుగోలు చేశారు. ఇక్కడ గమనించవలసింది, రైతుకు గనుక మంచి ఆదాయం ఉంటే... సిమెంట్, స్టీలు, వాహనాలు, గృహోపకరణాల వంటి ఉత్పత్తులకు డిమాండ్‌ పెరుగు తుంది. ఈ పారిశ్రామిక సరుకుల ఉత్పత్తి కేంద్రాలుగా నగరాలుఉంటాయి. కాబట్టి, గ్రామీణ కొనుగోలు శక్తి పెరుగుదల దేశంలోని నగర ప్రాంతాలలో కూడా పారిశ్రామిక రంగానికి ఊతాన్నిచ్చి, తద్వారా నగరాలలో కొత్త ఉపాధి కల్పనకూ, డిమాండ్‌ పెరుగుదలకూ కారణం కాగలదు. ప్రస్తుత స్థితిలో దేశ జనాభాలోని కేవలం 20–30% మంది కొనుగోలు శక్తిపై ఆధారపడి ఉన్న మార్కెట్‌ కంటే, 60%మంది జనాభా తాలూకు కొనుగోలు శక్తి దేశీయ మార్కెట్‌కూ, ఉపాధి కల్పనకూ అత్యుత్తమమైన స్థితిగా ఉండగలదు. కానీ కేంద్ర ప్రభుత్వం కనీస మద్ధతు ధరకు చట్టబద్ధతను కల్పించేందుకు సిద్ధంగా లేదు. 1991లో ఆర్థిక సంస్కరణలు మొదలైన తర్వాత, గ్రామీణ ప్రాంతాలకు వ్యతిరేకమైన, నగర ప్రాంత కార్పొ రేట్లకు అనుకూలమైన విధానాలు అమలయ్యాయి. ఈ విధానాల సారాంశం: రైతాంగ ఉత్పత్తులకు ధరలను తక్కువ స్థాయిలోనేఉంచడం. ఎందుకు? తద్వారా నగర ప్రాంతాలలో నిత్యావసర ధర లను తక్కువ స్థాయిలో ఉంచొచ్చు. దీని వలన, ఈ కార్పొరేట్లపై నగర ప్రాంతాల ఉద్యోగులు, కార్మికుల నుంచి అధిక వేతనాల కోసం డిమాండ్లు ఉండవు. వ్యవసాయం లాభసాటిగా ఉంటే, గ్రామీణ యువజనులు ఉపాధి కోసం నగరాల బాట పట్టరు. అంటే, నగర ప్రాంతాలలో కార్మికుల సప్లై తగ్గి కొరత ఏర్పడుతుంది. దాని వలన, వారికి డిమాండ్‌ పెరిగి కార్పొరేట్లు ఎక్కువ జీతాలతో పనిలో పెట్టు కోవాల్సి వస్తుంది. నగరాలకు నిరంతర కార్మికుల సరఫరా కోసం వ్యవసాయాన్ని నష్టాలలోనే ఉంచాలి. ఇప్పుడిప్పుడే కనీసం ఆలోచనల రూపంలో భిన్నమైన వాదనలు వినపడుతున్నాయి. ఈ మధ్యన కేంద్ర ప్రభుత్వ ప్రధాన ఆర్థిక సలహా దారు అనంత నాగేశ్వర¯Œ ఇలా పేర్కొన్నారు: అంతర్జాతీయంగా వృద్ధి మందగిస్తోన్న దృష్టా ్య మనం ఏ రంగాన్ని కూడా తక్కువగా చూడగల స్థితిలో లేము. వ్యవసాయం కూడా ఆర్థిక వృద్ధికి చోదకశక్తిగా ఉండాలి. అంటే, వ్యవసాయాన్ని తిరిగి మరలా ‘ఆకర్షణీయంగా’ చేయగలగాలి. ఉదాహరణకు, నేడు బ్రెజిల్‌లో యువజనులు, గతంలో కంటే ఎక్కు వగా వ్యవసాయంలో భాగం పంచుకుంటున్నారు. కాబట్టి, ప్రస్తుత ఆర్థిక సంక్షోభ కాలంలో వ్యవసాయ ఆధారిత సరికొత్త నమూనాని విస్తృతంగా ప్రజల్లో చర్చకు పెట్టాలి. ఇది మాత్రమే దేశీయ నిరు ద్యోగం, కొనుగోలు శక్తి పతనాలకు పరిష్కారంగా ఉండగలదు.- వ్యాసకర్త సామాజిక, ఆర్థిక రంగాల విశ్లేషకులు , మొబైల్‌: 98661 79615- డి. పాపారావు

న్యూఢిల్లీ: భారత్‌లో నెలవారీ తలసరి గృహ వినియోగం గడిచిన దశాబ్ద కాలంలో రెండింతలకు పైగా పెరిగినట్టు జాతీయ శాంపిల్‌ సర్వే కార్యాలయం అధ్యయనంలో వెల్లడైంది. 2011–12 నాటికి తలసరి వినియోగం రూ.2,630గా ఉంటే, 2022–23 నాటికి ఇది పట్టణ ప్రాంతాల్లో రూ.6,459కి పెరిగింది. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో ఇదే కాలంలో తలసరి వినియోగం రూ.1,430 నుంచి రూ.3,773కు చేరింది. గృహ వినియోగ వ్యయంపై ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌వో 2022 ఆగస్ట్‌–2023 జూలై మధ్య జరిపిన సర్వే వివరాలను విడుదల చేసింది. ప్రతి వ్యక్తి సగటున చేసే గృహ వినియోగ ఖర్చును తెలుసుకునేందుకు ఈ సర్వే చేపట్టింది. 2021–12 నాటి ధరల ప్రకారం చూస్తే.. సగటు ఎంపీసీఈ పట్టణ ప్రాంతాల్లో రూ.2,630గా ఉంటే, 2022–23 నాటికి రూ.3,510కి చేరింది. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో తలసరి ఎంపీసీఈ రూ.1,430 నుంచి రూ.2,008కి పెరిగింది. రాష్ట్రాలు, కేంద్ర పాలిత ప్రాంతాల పరిధిలో పట్టణ ప్రాంతాల నుంచి 1,55,014 గృహాలు, గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 1,06,732 గృహాల సగటు శాంపిళ్లను ఈ అధ్యయనంలో భాగంగా ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌వో సేకరించింది.

భారత్ లో ఇంటి ఖర్చులు విపరీతంగా పెరిగినట్లు తెలుస్తోంది. గత దశాబ్ధ కాలంగా ఇది ఎక్కువగా ఉన్నట్లు  పలు నివేదికలు వెలుగులోకి వచ్చాయి.  దేశంలో 2011-12 ఆర్థిక సంవత్సరంతో పోలిస్తే 2022-23 ఆర్థిక సంవత్సరంలో తలసరి నెలవారీ గృహ వ్యయం రెట్టింపుకు పైగా పెరిగిందనే నేషనల్ శాంపిల్ సర్వే ఆఫీస్ (ఎన్ఎస్ఎస్ఓ) తాజా సర్వే గణాంకాలు చెబుతున్నాయి.   గృహ వినియోగ వ్యయ సర్వే (హెచ్సీఈఎస్) పేరుతో 2022 ఆగస్టు నుంచి 2023 జూలై మధ్య కాలంలో ఈ సర్వే జరిగింది. ఇందులో భారత్‌లో కుటుంబాల నెలవారీ తలసరి వినియోగ వ్యయం (ఎంపీసీఈ) 2011-12 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.2,630 ఉండగా, 2022-23 నాటికి రెట్టింపు పెరిగి రూ.6,459కి చేరింది. గ్రామీణ కుటుంబాల ఖర్చులు కూడా ప్రస్తుత ధరల ప్రకారం 2012 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ .1,430 నుండి 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ .3,773 కు పెరిగాయి. 2011-12 ధరల వద్ద సగటు ఎంపీసీఈ 2012 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.2,630 నుండి 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ .3,510కు పెరిగింది. 2012 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ .1,430  ఉండగా 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో ఇది రూ.2,008కి చేరింది. పట్టణ ప్రాంతాల్లో ప్రస్తుత ధరల ప్రకారం 2012 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.2,630గా ఉన్న సగటు ఎంపీసీఈ 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.6,521కి, గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 2012 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.1,430 ఉంది. ఆ మొత్తం 2023 ఆర్థిక సంవత్సరంలో రూ.3,860కి చేరింది.  దేశంలోని వివిధ రాష్ట్రాలు, కేంద్రపాలిత ప్రాంతాల నుంచి సేకరించిన కేంద్ర నమూనాలో గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 1,55,014 ఇళ్లు, పట్టణ ప్రాంతాల్లో 1,06,732 గృహాలతో కలిపి మొత్తం 2,61,746 ఇళ్ల నుంచి సేకరించిన వివరాల ఆధారంగా వ్యయాల అంచనాలను లెక్కించారు. గణాంకాల మంత్రిత్వ శాఖ నిర్వహించిన వరుసగా మొదటి వినియోగదారుల వ్యయ సర్వే (సిఇఎస్) ఇది, రెండవది ప్రస్తుతం ఆగస్టు 2023 నుండి 12 నెలల కాలానికి కొనసాగుతోంది. వినియోగదారుల ధరల సూచీ (సిపిఐ), ప్రధాన ద్రవ్యోల్బణ రేటును అర్థం చేసుకోవడానికి ఈ సర్వే ముఖ్యమైనది.

న్యూఢిల్లీ: భారత్‌లో జూలై 2022–జూన్‌ 2023 మధ్యకాలంలో 15 ఏళ్లు,  అంతకంటే ఎక్కువ వయస్సు గల వ్యక్తుల నిరుద్యోగితా రేటు ఆరేళ్ల కనిష్ట స్థాయిలో 3.2 శాతంగా నమోదయ్యింది. నేషనల్‌ శాంపిల్‌ సర్వే ఆఫీస్‌ (ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌ఓ) విడుదల చేసిన పీరియాడిక్‌ లేబర్‌ ఫోర్స్‌ సర్వే 2022–23 వార్షిక నివేదిక ఈ విషయాన్ని తెలిపింది. ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌ఓ విడుదల చేసిన ఆరవ సర్వే నివేదిక ఇది. (ప్చ్‌.. విప్రో ఉద్యోగులకు తప్పని నిరాశ!) సర్వేకు ముందు 365 రోజుల కాలాన్ని ‘నిరుద్యోగ రేటు’కు ప్రామాణికంగా తీసుకోవడం జరుగుతుందని నివేదిక వివరించింది. నివేదికలో ముఖ్యాంశాలు చూస్తే,  ఒక్క గ్రామీణ ప్రాంతాన్ని తీసుకుంటే, 2017–18లో 5.3 శాతం ఉన్న నిరుద్యోగితా రేటు 2022–23లో 2.4 శాతానికి దిగివచ్చింది. పట్టణ ప్రాంతాల్లో ఈ రేటు 7.7 శాతం నుంచి 5.4 శాతానికి తగ్గింది.  పురుషుల విషయంలో ఇదే కాలంలో నిరుద్యోగితా రేటు 6.1 శాతం నుంచి 3.3 శాతానికి దిగివస్తే, మహిళల విషయంలో 5.6 శాతం నుంచి 2.9 శాతానికి తగ్గింది.   గత నాలుగేళ్లలో ఇలా..  కాలం    రేటు (శాతంలో)  2022–23    3.2  2021–22    4.1  2020–21     4.2  2019–20    4.8  2018–19    5.8  2017–18    6.0

న్యూఢిల్లీ: పట్టణ ప్రాంతాల్లో నిరుద్యోగ రేటు (15 ఏళ్లు నిండిన వారు) ఈ ఏడాది జనవరి–మార్చి త్రైమాసికంలో 6.8 శాతానికి పరిమితమైంది. 2022 సంవత్సరం మొదటి మూడు నెలల్లో ఉన్న 8.2 శాతంతో పోలిస్తే చెప్పుకోతగ్గ మేర తగ్గింది. పనిచేసే శక్తి ఉండి, ఉపాధి లేని వారిని నిరుద్యోగుల కింద పరిగణిస్తారు. గతేడాది మొదటి త్రైమాసికంలో నిరుద్యోగం ఎక్కవగా ఉండడానికి కరోనా వైరస్‌ ఇంకా సమసిపోకపోవడమేనని చెప్పుకోవాలి. ఇక 2022 అక్టోబర్‌–డిసెంబర్, జూలై–సెప్టెంబర్‌ కాలంలో 7.2 శాతం చొప్పున నిరుద్యోగ రేటు నమోదైంది. 2022 ఏప్రిల్‌–జూన్‌లో 7.6 శాతంగా ఉంది.   పట్టణ ప్రాంతాల్లో మహిళా నిరుద్యోగం 2023 మొదటి మూడు నెలల్లో 9.2 శాతానికి తగ్గింది. 2022 మొదటి మూడు నెలల్లో ఇది 10.1 శాతంగా ఉంది.   పట్టణ ప్రాంతాల్లో పురుషుల నిరుద్యోగ రేటు ఈ ఏడాది మొదటి త్రైమాసికంలో 6 శాతానికి తగ్గింది. క్రితం ఏడాది ఇదే కాలంలో ఇది 7.7 శాతంగా ఉంది. 2022 అక్టోబర్‌–డిసెంబర్‌లో ఇది 6.5 శాతంగా ఉంది.   కార్మిక శక్తి భాగస్వామ్య రేటు పట్టణ ప్రాంతాల్లో 48.5 శాతంగా ఉంది. క్రితం ఏడాది ఇదే కాలంలో ఉన్న 47.3 శాతంతో పోలిస్తే కొంత మెరుగుపడింది. ఇదీ చదవండి: బ్యాంకింగ్‌ ప్రైవేటీకరణ ఆగదు.. ప్రైవేటులోకి మరిన్ని ప్రభుత్వ బ్యాంకులు 

న్యూఢిల్లీ: దేశంలో ధనిక, పేదల మధ్య భారీ అంతరం కనిపిస్తోంది. దేశవ్యాప్తంగా 10 శాతం పట్టణ వాసుల్లో సగటున ఒక్కో కుటుంబం వద్ద 1.5 కోట్ల మేర ఆస్తులు ఉండగా.. దిగువనున్న పేదల వద్ద రూ.2,000 (ఒక్కో కుటుంబం) మించి లేదు.  జాతీయ గణాంక కార్యాలయం (ఎన్‌ఎస్‌వో) నిర్వహించిన ‘ఆల్‌ ఇండియా డెట్‌ అండ్‌ ఇన్వెస్ట్‌మెంట్‌ సర్వే 2019’లో ఈ వివరాలు తెలిశాయి. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో ఈ పరిస్థితి పట్టణాలతో పోలిస్తే మెరుగ్గానే ఉంది. అగ్రస్థాయి 10 శాతం కుటుంబాల వద్ద సగటున రూ.81.17 లక్షల ఆస్తులు ఉంటే.. పేద కుటుంబాల సగటు ఆస్తి రూ.41,000గా ఉంది.  ఈ విధంగా చూస్తే పట్టణాల కంటే పల్లెల్లోనే పెదల పరిస్థితి కాస్త మెర్గుగా ఉందని ఈ సర్వే పేర్కొంది. గతేడాది జనవరి నుంచి డిసెంబర్‌ మధ్య 77వ జాతీయ శాంపిల్‌ సర్వేలో భాగంగా ఎన్‌ఎస్‌వో ఈ వివరాలను  సమీకరించింది. 

సాక్షి, న్యూఢిల్లీ : భారత్‌లో దాదాపు 60 కోట్ల మంది తీవ్ర నీటి కొరతను ఎదుర్కొంటున్నారు. నీటి కొరత ఉన్న చోట పారిశుద్ధ్యం కూడా అంతంత మాత్రంగానే ఉంటుందన్న విషయం తెల్సిందే. నీటి కొరత, పారిశుద్ధ్యం సరిగ్గా లేకపోవడం వల్లనే ప్రజలు ఎక్కువగా ఇతర వైరస్‌లతోపాటు కరోనా వైరస్‌ బారిన పడే ప్రమాదం ఉంది. జూన్‌ 10వ తేదీ నాటికి దేశవ్యాప్తంగా నమోదైన కరోనా కేసుల్లో 46 శాతం కేసులు ఐదు రాష్ట్రాలైన ఉత్తరప్రదేశ్, మహారాష్ట్ర, బీహార్, పశ్చిమ బెంగాల్, మధ్యప్రదేశ్‌లలోనే నమోదయ్యాయి.  తాగేందుకు రక్షిత మంచినీరుతోపాటు, ఇతర నీరు అందుబాటులో లేకపోవడం, అపరిశుభ్ర పరిస్థితులు, చేతులు సబ్బుతో కడుక్కోవడం, శానిటైజర్ల వాడకం అందుబాటులో లేకపోవడం వల్లనే ఆయా రాష్ట్రాల్లో వైరస్‌ మహమ్మారీ ఎక్కువగా విజృంభించిందని వైద్య నిపుణులు తెలియజేస్తున్నారు. వీటిలో గ్రామీణ ప్రాంతాలే కాకుండా పట్టణ ప్రాంతాలు కూడా ఉన్నాయి, సామూహిక నీటి సేకరణ, సామూహిక మరుగుదొడ్లు ఉపయోగించే ప్రాంతాల్లో కరోనా లాంటి మహమ్మారిని అరికట్టడం కనాకష్టం. అలాంటి ప్రాంతాల్లో ప్రజలు సామాజిక దూరం పాటించడం కూడా కష్టమే.  ‘నేషనల్‌ శాంపిల్‌ సర్వే’ ప్రకారం దేశంలో దేశ గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 48.60 శాతం మందికి మంచినీటి సౌదుపాయం అందుబాటులో లేదు. 30 శాతం మంది మంచినీటి కోసం ప్రభుత్వ నీటి వనరులపై మూకుమ్మడిగా ఆధారపడి బతుకుతున్నారు. ‘కమ్యూనిటీ మంచినీటి వనరులు, కమ్యూనిటి మరగుదొడ్లపై ప్రజలు ఎక్కువగా ఆధారపడడం వల్లనే కరోనా లాంటి వైరస్‌లు వేగంగా విస్తరిస్తున్నాయి’ అని ‘వాటర్‌ ఏడ్‌ ఇండియా’ చీఫ్‌ ఎగ్జిక్యూటివ్‌ వీకే మాధవన్‌ తెలిపారు. దేశంలో ఎంత మంది మంచీనిటికి, మరుగుదొడ్లకు కమ్యూనిటీపై ఆధారపడి బతుకుతున్నారో, వారిలో ఎంత మంది వైరస్‌ బారిన పడే అవకాశం ఉందో అన్న అంశాలను విశ్లేషించి దేశంలో దాదాపు పదికోట్ల మంది ప్రజలు అలా వైరస్‌ బారిన పడే ప్రమాదం ఉందని వైద్య నిపుణులు హెచ్చరిస్తున్నారు. 

సాక్షి, కృష్ణా : ఏపీలో  నేటి నుంచి 7వ ఆర్థిక గణాంక శాఖ సర్వే అధికారికంగా ప్రారంభమైందని కలెక్టర్‌ ఇంతియాజ్‌ అహ్మద్‌ పేర్కొన్నారు. నేటి నుంచి డిసెంబర్‌ నెలాఖరు వరకు ఈ ఆర్థిక గణాంక సర్వే జరుగుతుందని స్పష్టం చేశారు. రాష్ట్రంలోని 13 వేల గ్రామపంచాయతీలు, పట్టణ స్థాయిలో 1200 ఇన్విస్టిగేషన్‌ యూనిట్ల ద్వారా 15 వేల మందితో సర్వే జరుగుతుందని, రెండు స్థాయిల్లో పర్యవేక్షణ నిర్వహిస్తామని ఆయన వెల్లడించారు. గణాంక శాఖ సర్వేకు సంబంధించి ఇప్పటికే శిక్షణ కార్యక్రమాలను పూర్తి చేసామని తెలిపారు. ఈ సర్వేను రాష్ట్ర ఆర్థిక గణాంక శాఖ, జాతీయ శాంపిల్‌ సర్వే సంయుక్తంగా నిర్వహించనున్నాయని పేర్కొన్నారు. ఇంటింటికీ తిరుగుతూ సర్వేను నిర్వహించే సిబ్బందికి ప్రజలు సహకరించాలని ఈ సందర్భంగా ఇంతియాజ్‌ కోరారు.

న్యూఢిల్లీ: అధికారంలోకి వచ్చాక లక్షల ఉద్యోగాలు ఇచ్చామని చెబుతున్న ప్రధాని మోదీ మాటలు తప్పని ఓ సర్వే వెల్లడించింది. గత ఏడాది దేశంలో నిరుద్యోగం రేటు 50 ఏళ్లలో ఎన్నడూ లేనంత ఎక్కువగా 6.1 శాతం ఉందని జాతీయ నమూనా సర్వే స్పష్టం చేసింది. 2017–18 సంవత్సరంలో దేశంలో నిరుద్యోగం రేటు 6.1 శాతంగా ఉందని నేషనల్‌ శాంపుల్‌ సర్వే ఆఫీస్‌(ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌ఓ) నిర్వహించిన పీరియాడిక్‌ లేబర్‌ ఫోర్స్‌ సర్వే (పీఎల్‌ఎఫ్‌ఎస్‌) వివరాలు తాజాగా వెల్లడయ్యాయి. గత ఏడాది(2017–18) నిరుద్యోగిత పట్టణ ప్రాంతాల మహిళల్లో 27.2 శాతం, పురుషుల్లో 18.7 శాతం కాగా, అదే గ్రామీణ  మహిళల్లో 13.6 శాతం, పురుషుల్లో 17.4 శాతంగా ఉందని తెలిపింది. పీఎల్‌ఎఫ్‌ఎస్‌ నివేదికను ఎన్‌ఎస్‌ఎస్‌ఓ కార్యాలయం ఆమోదించి ప్రభుత్వానికి పంపింది. అయితే, కేంద్ర ప్రభుత్వం ఈ నివేదికను వెల్లడించలేదు. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో విద్యావంతులైన మహిళల్లో 2004–05 నుంచి 2011–12 మధ్య నిరుద్యోగిత 9.7 శాతం నుంచి 15.2 శాతం వరకు ఉండగా 2017–18లో అది 17.3 శాతానికి పెరిగింది. పురుషుల్లో ఇది 3.5 శాతం నుంచి 4.4 శాతం ఉండగా, ఇప్పుడు 10.5 శాతానికి పెరిగింది. యువతలో నిరుద్యోగిత అంతకు ముందు సంవత్సరాలతో పోలిస్తే గత ఏడాది అత్యధికంగా ఉంది. గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో 15–29 ఏళ్ల మధ్య వారిలో నిరుద్యోగం రేటు 2011–12లో 5 శాతం ఉండగా, 2017–18లో అది మూడు రెట్లకుపైగా పెరిగి 17.4 శాతానికి చేరుకుంది. అయితే, ఈ నివేదిక ముసాయిదా మాత్రమేననీ, దీనిని ప్రభుత్వం ఇంకా ఆమోదించలేదని నీతి ఆయోగ్‌ ఉపాధ్యక్షుడు రాజీవ్‌ కుమార్‌ తెలిపారు. 

న్యూఢిల్లీ: అగ్రవర్ణాల్లో పేదలకి విద్య, ఉద్యోగ రంగాల్లో రిజర్వేషన్లపై కేంద్ర ప్రభుత్వం ఇవ్వాలని భావిస్తోన్న 10% కోటా పరిధిలోనికి దాదాపు భారతీయులందరూ వస్తారని ఓ పరిశీలనలో తేలింది. ప్రభుత్వ లెక్కల ప్రకారమే భారతీయులంతా తాజాగా ప్రకటించిన 10%రిజర్వేషన్ల కోటానో, లేదా ఇతర రిజర్వేషన్ల కోటా కిందో లబ్దిపొందుతారని అంచనా వేశారు. ఐటీ శాఖ,, లేదా నేషనల్‌ సాంపిల్‌ సర్వే గణాంకాల ప్రకారం 95% మంది భారతీయ కుటుంబాలు కొత్తగా ప్రభుత్వం ఇచ్చిన 8 లక్షల ఆదాయపరిమితి లోని వారే కావడం గమనార్హం.  వార్షికాదాయం 8 లక్షలు ఎందరికుంది?  వార్షికాదాయం 8 లక్షల రూపాయలంటే నెలసరి ఆదాయం 66 వేల పైన ఉండాలి. నేషనల్‌ శాంపిల్‌ సర్వే 2011–2012 తాజా లెక్కల ప్రకారం గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో పనిచేసేవారి నెలసరి అత్యధిక ఆదాయం 2,625. పట్టణ ప్రాంతాల్లో అయితే నెలసరి ఆదాయం 6,015 లోపు వాళ్లే ఉన్నారు. 8 లక్షల రూపాయల ఆదాయం పైబడిన వారు కేవలం 5 శాతం మాత్రమే ఉన్నారు. అలాగే 2016–17 గణాంకాల ప్రకారం 2.3 కోట్ల మంది మాత్రమే తమకు 4 లక్షల రూపాయలకన్నా అధికంగా వార్షికాదాయం ఉన్నట్టు ప్రకటించారు. ఇలా ప్రతి ఇంటిలో ఇద్దరు వ్యక్తులకు చెరి నాలుగు లక్షల లెక్కన ఆదాయం ఉన్నవారు ఉన్నారనుకుంటే, ఎనిమిది లక్షల వార్షికాదాయం దాటిన కుటుంబాలు దేశంలో కోటి మాత్రమే ఉన్నట్టు అవుతుంది. ఇది దాదాపు దేశంలోని 4 శాతానికి సమానం. తాజాగా ప్రభుత్వం ప్రకటించిన లెక్కల ప్రకారమే ఏడాదికి తలసరి ఆదాయం 1.25 లక్షలు అంటే ఐదుగురు సభ్యులున్న కుటుంబానికి 6.25 లక్షల రూపాయలు. అంటే ఎనిమిది లక్షల వార్షికాదాయం అనేది జాతీయ సగటుకన్నా ఎక్కువని స్పష్టమౌతోంది.  ఐదెకరాల పరిమితిలోని వారు ఎందరు?  ఇక భూ పరిమితి కూడా చాలా ఉదారంగా ఉన్నట్టు భావిస్తున్నారు. దేశంలోని 86.2 శాతం మంది 2 హెక్టార్ల లోపు భూమి ఉన్నవారే. అంటే ఐదెకరాల్లోపు వారేనని 2015–16 గణాంకాలు వెల్లడిస్తున్నాయి. దీన్ని బట్టి కూడా అత్యధికమంది ఈ కోటా పరిధిలోకి వస్తారని స్పష్టం అవుతోంది. అలాగే 1000 చదరపు అడుగుల కంటే తక్కువ వైశాల్యం కలిగిన సొంత ఇల్లు ఉన్నవారు ఎందరంటే నేషనల్‌ సాంపిల్‌ సర్వే 2012 ప్రకారం అత్యధికంగా 20 శాతం మంది భారతీయులకు మాత్రమే కేవలం 45.99 చదరపు మీటర్ల స్థలంలో ఇళ్ళున్నాయి. అంటే వీరంతా 500 చదరపు అడుగుల లోపునే ఇళ్ళుకట్టుకున్నారు. ఇది ప్రభుత్వం విధించిన పరిమితిలో సగం మాత్రమే. దీన్ని బట్టి కనీసం 80 శాతం నుంచి 90 శాతం మంది 1000 చదరపు అడుగుల స్థలంలో ఇల్లు లేనివారే ఉంటారు. వీరంతా 10 శాతం కోటాకి అర్హులవుతారు. దీన్నిబట్టి ఇప్పటికే రిజర్వేషన్లు పొందుతున్న దళితులు, ఆదివాసీలు, బీసీలు మినహా మిగిలిన వారంతా ఈ 10 శాతం రిజర్వేషన్ల కోటా పరిధిలోనికి వస్తారు. అధికారిక లెక్కల ప్రకారం దేశంలో మొత్తం ఎస్సీ, ఎస్టీలు 23 శాతం మంది ఉన్నారు. ఓబీసీలు 40–50 శాతం ఉన్నారు. మిగిలిన 27–37 శాతం మంది మాత్రమే ప్రస్తుతం ఏ కోటాలోనూ రిజర్వేషన్లు పొందని వారున్నారు. కొత్తగా పెట్టిన పదిశాతం కోటా వీరికి దక్కుతుంది.   వివిధ రాష్ట్రాల్లో రిజర్వేషన్లు హరియాణాలో 2016 లో జాట్లు సహా ఆరు సామాజిక వర్గాల వారికి విద్య, ఉద్యోగాల్లో రిజర్వేషన్ల బిల్లుని బీజేపీ ప్రభుత్వం ఆమోదించింది. హైకోర్టు కోటా అమలుని నిలిపేసింది. గుజరాత్‌లో అగ్రవర్ణాల్లో ఆర్థికంగా వెనుకబడిన తరగతులకోసం 10 శాతం రిజర్వేషన్లు కల్పిస్తూ బీజేపీ ప్రభుత్వం ఆర్డినెన్స్‌ జారీచేసింది. గుజరాత్‌లో ఇప్పటికే 49.5 శాతం రిజర్వేషన్లున్నాయి. దీంతో హైకోర్టు ఆర్డినెన్స్‌ని కొట్టివేసింది. మహారాష్ట్రలో 2018 నవంబర్‌లో మరాఠాలకు ప్రభుత్వ ఉద్యోగాలు, విద్యాసంస్థల్లో 16 శాతం రిజర్వేషన్లు కల్పించింది. దీంతో మహారాష్ట్రలో రిజర్వేషన్లు 68 శాతానికి పెరిగాయి. 

న్యూఢిల్లీ : మీ అమ్మాయి ఏం ఉద్యోగం చేస్తుంది, మీ అబ్బాయి ఏం పనిచేస్తున్నాడు. జీతం ఎంత ఇస్తున్నారేంటి? ఇలా చుట్టుపక్కల వారి ప్రశ్నలు అన్నీఇన్నీ కావు. ఎంత సంపాదిస్తున్నావేంటి? అనుకుంటూ పక్కింటి వాళ్లు, ఎదురింటోళ్లు వేసే ప్రశ్నలు చాలా మందికి పెద్ద తలనొప్పి. అయితే భారత్‌లో కొన్ని వృత్తులు చేపట్టేవారికి మాత్రమే వేతనాలు అత్యధికంగా ఉన్నాయంట. అవి ఎవరికో తెలుసా? చట్ట సభ్యులు, సీనియర్‌ అధికారులు, మేనేజర్లు. వీరికి మాత్రమే సగటు రోజూ వారీ చెల్లించే వేతనాలు 1993-94 నుంచి 2011-12 వరకు రెండింతలు అయ్యాయని అంతర్జాతీయ కార్మిక సంస్థ(ఐఎల్‌ఓ) ఇండియా వేతన రిపోర్టు పేర్కొంది. అన్ని కేటగిరీల వృద్ధిలో చట్ట సభ్యులు, సీనియర్‌ అధికారులు, మేనేజర్లు మాత్రమే తమ వేతనాలను 98 శాతం పెంచుకున్నారని తెలిపింది. అదేవిధంగా నిపుణుల వేతనాలు 90 శాతం పెరిగినట్టు రిపోర్టు పేర్కొంది. నేషనల్‌ శాంపుల్‌ సర్వే ఆర్గనైజేషన్‌ డేటాను పరిశీలించిన తర్వాత, ఐఎల్‌ఓ ఈ రిపోర్టును విడుదల చేసింది.  మరోవైపు స్పెక్ట్రమ్‌, ప్లాంట్‌, మిషన్‌ ఆపరేటర్లు మాత్రమే గత రెండు దశాబ్దాలుగా అత్యంత తక్కువ వేతనాలను పొందుతున్నారని రిపోర్టు వెల్లడించింది. వీరి వేతనాలు కేవలం 44 శాతం మాత్రమే పెరిగాయని తెలిపింది. మొత్తంగా వేతనాల పెంపు గత 18 ఏళ్లలో సగటున 93 శాతం ఉందని తెలిపింది. అత్యధికంగా వేతనం చెల్లించే ఉద్యోగానికి, తక్కువ వేతనం చెల్లించే ఉద్యోగానికి తేడాను కూడా రిపోర్టు వివరించింది. 1993-94లో వీటి మధ్య తేడా 7.2 శాతముంటే, 2004-05లో 10.7 శాతానికి పెరిగిందని, అయితే 2011-12లో అది 7.6 శాతానికి తగ్గినట్టు పేర్కొంది. తక్కువ నైపుణ్యాలున్న ఉద్యోగుల రోజువారీ వేతనాలు 2004-05 నుంచి 2011-12 మధ్యలో 3.7 శాతం పెరిగినట్టు వెల్లడించింది. పట్టణ ప్రాంతాల్లో వేతనాలు స్థిరంగా కొనసాగుతున్నాయని చెప్పింది. పే కమిషన్‌ కేవలం ప్రభుత్వ రంగ రంగాల్లో వేతనాల పెంపును మాత్రమే కాక, ప్రైవేట్‌ రంగపు వేతనాలపై కూడా ప్రభావం చూపినట్టు రిపోర్టు నివేదించింది. 


 పల్లెవాసుల కూడు గోడు  రోజూ రూ.8తో కడుపు నింపుకుంటున్న గిరిజనులు  నిత్యం నీళ్లపులుసు, కారం మెతుకుల తిండి  గ్రామీణ ప్రాంత ప్రజల దరిచేరని  ప్రభుత్వ పథకాలు  పౌష్టికాహార లోపంతో ఏటా 34 శాతం మరణాలు  ‘జాతీయ శాంపిల్ సర్వే’లో వెల్లడి  
  హన్మకొండ
  ఈ కాలంలో రూ.ఎనిమిదికి ఏం వస్తుంది... సింగిల్ చాయ్, ఒక్క మస్కా బిస్కెట్ తప్ప ఏం రాదు. అలాంటిది ఈ పైసలతో గిరిజన జీవి ఒక రోజు వెళ్లదీస్తున్నాడు. ఏజెన్సీ ప్రాంతాల్లో ఎస్సీ, ఎస్టీ, బలహీన వర్గాలు బతికేందుకు ప్రతి రోజూ ఖర్చు పెడుతున్న సొమ్ము అక్షరాలా ఎనిమిది రూపాయలు.
 దొడ్డు బియ్యం, నీళ్ల పులుసు, కారం మెతుకులతో రోజులు గడుపుతున్నాడు. ఇదీ... జాతీయ శాంపిల్ సంస్థ చేసిన సర్వేలో తేలిన నిజం. ఈ సంస్థ ఢిల్లీకి చెందిన మరో రెండు సర్వే సంస్థలతో కలిసి గత ఏడాది జూలై నుంచి డిసెంబర్ వరకు జిల్లావ్యాప్తంగా 21 మండలాలు, 112 గ్రామాలు, వరంగల్ మునిసిపల్ కార్పొరేషన్, జనగామ మునిసిపాలిటీ పరిధిలో సర్వే చేపట్టింది. ప్రజల జీవన విధానం, తీసుకుంటున్న ఆహారం, రోజువారీ ఖర్చులు, పౌష్టికాహారం, తిండి కోసం వెచ్చిస్తున్న ఖర్చుల వంటి అంశాలపై స్వీయ పరిశీలన చేసింది. ఒక బృందానికి 100 మంది చొప్పున మొత్తం 14 గ్రూపులు చేసిన సర్వేలో అధ్వానపు పరిస్థితులు బట్టబయలయ్యూరుు. అంతేకాదు... ప్రభుత్వం అందించే రూపాయి కిలో బియ్యం వారి దరికి చేరడం లేదనే నగ్న సత్యం వెలుగుచూసింది. సర్వేలో తేలిన మరి కొన్ని అంశాలు...
  పౌష్టికాహారం తీసుకుంటోంది 17 శాతమే..
  36 లక్షలున్న జిల్లా జనాభాలో పౌష్టికాహారం తీసుకుని ఆరోగ్యకర జీవనం సాగిస్తున్నది కేవలం 17 శాతం మందే. ఇది కూడా... బడా వ్యాపారులు, ఉద్యోగులు, సంపాదనపరులు మాత్రమే. పౌష్టికాహారం తీసుకుంటున్న జాబి తాలో పట్టణవాసులు 11 శాతం, మునిసిపాలిటీ, మండల కేంద్రాల్లో నివసిస్తున్న వారు 6 శాతం మాత్రమే ఉన్నారు. మిగిలిన వారందరూ బతికేందుకే ఎదో ఒకటి తింటూ కడుపు నింపుకుంటున్నవారే.
  ఏటా 34 శాతం మరణాలు
  గ్రామీణ ప్రాంతాల్లో తినేందుకు తిండి కూడా దొరకని పరిస్థితులు నెలకొన్నాయి. 51 శాతం గ్రామీణ ప్రాంత ప్రజలు ప్రతిరోజూ కేవలం రూ. 8 ఖర్చుతో కడుపు నింపుకుంటున్నారు. వారు తినే తిండి అతి దారుణంగా ఉంటోంది. స్థానికంగా దొరుకుతున్న చింతకాయలతో నీళ్ల చారు పెట్టుకుని, పచ్చడి మెతుకుల తిండి తింటున్నారు. తండాలు, అటవీ ప్రాంతాల్లో నివాసం ఉండేవారు వారంలో మూడు రోజులు గంజితోనే గడుపుతున్నారని సర్వేలో వెల్లడైంది.  రోజు మొత్తం పనిచేసినా... వారికి పూట గడిచే పరిస్థితులు లేవు. రోజువారి సంపాదనలో తిండి కోసం ఒక్క మనిషి  రూ. 8 మాత్రమే వెచ్చిస్తున్నాడని, అంతకు మించి ఖర్చు పెట్టే స్థోమత వారికి లేదని సర్వేలో వెల్లడైంది. గ్రామీణ ప్రాంతాలు, తండాలు, అటవీ గ్రామాల్లో పౌష్టికాహార లోపంతో ప్రతి ఏటా 34 శాతం మరణాలు సంభవిస్తున్నట్లు గుర్తించారు.
  
  అరుునా... లోపమే
  మరో 32 శాతం మంది రోజువారి సంపాదనలో రూ. 21 నుంచి రూ.36 వరకు తిండి కోసం వెచ్చిస్తున్నారు. వీరు కూడా పౌష్టికాహార లోపంతో ఉన్నట్లు సర్వేలో తేలింది. పల్లెలు కాకుండా పెద్ద పెద్ద గ్రామాలు, మండల కేంద్రాల్లో నివసిస్తున్న వారే ఈ ఖర్చు చేస్తున్నారు. వీరిలో చిరుద్యోగులు, చిన్న చిన్న వ్యాపారులు, రాజకీయ నేతలు  ఉన్నారు.
  
 అందని పథకాలు
  ప్రభుత్వం ప్రవేశపెట్టిన సంక్షేమ పథకాలు క్షేత్రస్థాయికి వెళ్లడం లేదని సర్వేలో బహిర్గతమైంది.  అటవీ గ్రామాలు, గిరిజన తండాల ప్రజల కు రూపాయి కిలో బియ్యంతోపాటు జీవనోపాధి కల్పించే పథకాలు అందడం లేదు. రూపా యి కిలో బియ్యం అందనివారు పౌష్టికాహార లోపం జాబితాలో అధిక సంఖ్యలో ఉన్నట్లు తేలింది.
  


  సాక్షి, ముంబై: దేశంలోనే అత్యధిక మురికివాడలు, గుడిసెలు రాష్ట్రంలో ఉన్నాయి. ఈ విషయం నేషనల్ శాంపిల్ సర్వే(ఎన్‌ఎస్‌ఎస్) నిర్వహించిన సర్వేలో వెల్లడైంది. అత్యధిక గుడిసెలు వెలసిన రాష్ట్రాల్లో మహారాష్ట్ర ప్రథమ స్థానంలో నిలిచిందని వెల్లడించింది. ఎన్‌ఎస్‌ఎస్ సర్వే గణాంకాల ప్రకారం...2012 డిసెంబర్‌నాటికి దేశంలో ఉన్న గుడిసెల్లో 23 శాతం రాష్ట్రంలోనే  ఉన్నాయి. ఆ తర్వాత ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో 13.5 శాతం, పశ్చిమ బెంగాల్‌లో 12 శాతం గుడిసెలతో రెండు, మూడు స్థానాల్లో నిలిచాయి.దేశంలో సుమారు 33,510 గుడిసెలు పట్టణ ప్రాంతాల్లో ఉన్నాయి. ఇందులో 41 శాతం గుడిసెలు నోటిఫై అయినవి కాగా, 59 శాతం నోటిఫైడ్ లేనివి ఉన్నాయి. ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో అత్యధికంగా 23 శాతం నోటిఫైడ్ గుడిసెలు ఉండగా, మహారాష్ట్రలో 14 శాతం, మధ్యప్రదేశ్, పశ్చిమ బెంగాల్, తమిళనాడు రాష్ట్రాల్లో తొమ్మిది శాతం ఉన్నాయి. ఇక నాన్ నోటిఫైడ్ గుడిసెల సంఖ్య దేశవ్యాప్తంగా 19,749 ఉండగా, అందులో మహారాష్ట్రలో 29 శాతం, పశ్చిమ బెంగాల్‌లో 14 శాతం, గుజరాత్‌లో 10 శాతం ఉన్నాయి.
  
  రాష్ట్రంలో 7,723 గుడిసెలు...
  రాష్ట్రంలో మొత్తం 7,723 గుడిసెలు వెలిశాయి. దేశవ్యాప్తంగా 38 శాతం గుడిసెల్లో నివసించే కుటుంబాలు రాష్ట్రంలో ఉండడం గమనార్హం. 18 శాతం ఆంధ్రప్రదేశ్‌లో నివసిస్తున్నాయి. దేశంలో సుమారు 88 లక్షల మంది పట్టణ ప్రాంతాల్లో ఉన్న గుడిసెల్లో నివసిస్తున్నారు. వారిలో 56 లక్షల మంది నోటిఫైడ్, 32 లక్షల మంది నాన్ నోటిఫైడ్ గుడిసెలకు చెందిన వారున్నారు. దేశంలో నోటిఫైడ్ గుడిసెల్లో 63 శాతం కుటుంబాలు నివసిస్తున్నాయి. నాన్ నోటిఫైడ్ విషయానికొస్తే ఈ గుడిసెల్లో 40 శాతం కుటుంబాలు రాష్ట్రంలో ఉండడం గమనార్హం. రాష్ట్రం తర్వాత గుజరాత్, పశ్చిమ బెంగాల్‌లు ఉన్నాయి. రాష్ట్రంలోని పట్టణ ప్రాంతాల్లో గుడిసెల సమస్య కొత్తదేమీ కాదు. అయితే ఇతర రాష్ట్రాల కన్నా అత్యధిక మురికివాడలు, గుడిసెలు రాష్ట్రంలో ఉండడం గమనార్హం.