జూన్ 25 (1998), లండన్...
  పిల్లలను స్కూలుకు పంపించి ఇల్లు సర్దుకోవడంలో మునిగిపోయింది ఏంజెలా. అంతలో ఫోన్ రింగయ్యింది. చేస్తున్న పని ఆపి వెళ్లి ఫోన్ తీసింది. అవతలివాళ్లు చెప్పింది వినగానే ఆమె ముఖంలో రంగులు మారాయి.
  
  ‘‘వ్వా...ట్? ఎలా జరిగింది? నాకేం తెలియదే’’ అరిచినట్టే అంది. ఆ గొంతులో ఆవేదనతో పాటు ఆందోళన కూడా.
  ‘‘ఏమైంది ఏంజీ’’... భార్య స్వరం వినగానే లోపల్నుంచి బయటికొచ్చాడు ఉడ్ఫ్.ర ఫోన్ పెట్టేసి భర్త వైపు చూసింది ఏంజెలా. ‘‘అమ్మ... అమ్మ చనిపోయిందట. ఆమెని సమాధి చేయడానికి శ్మశానానికి తీసుకెళ్లారట.’’
  
  ‘‘ఏంటీ... సమాధి చేయడానికి తీసుకెళ్లారా? మనకి చెప్పకుండా ఎవరు తీసుకెళ్లారు?’’ అన్నాడు కంగారుగా.
  ‘‘అదే తెలియడం లేదు. ఎవరో ఒక వ్యక్తి అంత్యక్రియలు చేస్తున్నాడట. డేవిడ్ అంకుల్ ఫోన్ చేశారు. పద వెళ్దాం.’’
  
  వెంటనే ఇద్దరూ బయలుదేరారు. దారి పొడవునా ఏడుస్తూనే ఉంది ఏంజిలా. భర్త ఉద్యోగం నిమిత్తం వేరేచోట ఉండాల్సి వస్తోంది. తల్లిని తన దగ్గర ఉండమంటే సొంత ఇల్లు వదిలి రానంది. దాంతో ఓ పనిమనిషిని తోడుగా పెట్టి అక్కడే ఉంచిందామెని. అలా చేయకుండా ఉంటే బాగుండేదని కుమిలిపోతోంది.
  
  గంట తిరిగేసరికి ఇద్దరూ శ్మశానానికి చేరుకున్నారు. కానీ అప్పటికే అంత్యక్రియలు పూర్తయ్యాయి. అందరూ వెళ్లిపోవడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు. డేవిడ్ కూడా ఉండటంతో పరుగు పరుగున అతడి దగ్గరకు వెళ్లారు ఏంజెలా, ఆమె భర్త.
  ‘‘అంకుల్... ఏంటిది, ఏం జరుగుతోందిక్కడ?’’
  అతడు పెదవి విరిచాడు. ‘‘నాకూ తెలియదమ్మా. అదిగో... ఆ డార్క్ గ్రీన్ సూట్‌లో ఉన్న వ్యక్తే మీ అమ్మకు అంత్యక్రియలు చేశాడు.’’
  
  అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ మెల్లగా వెళ్లిపోతున్న ఆ వ్యక్తిని పరిశీలనగా చూసింది ఏంజెలా. యాభయ్యేళ్ల పైనే ఉంటుంది వయసు. అక్కడక్కడా నెరసిన వెంట్రుకలు, తెల్లని గడ్డం, కళ్లజోడు... హుందాగా ఉన్నాడు. కానీ అతడెవరో ఏంజెలాకి అంతు పట్టలేదు. గబగబా వెళ్లి అతడిని ఆపింది. ‘‘మీరెవరు? మా అమ్మకి మీరెందుకు అంత్యక్రియలు చేశారు? కనీసం నాకు ఫోన్ చేయాలని కూడా అనిపించలేదా?’’... బిగ్గరగా అంది.
  
  అతడి ముఖంలో భావాలేమీ మారలేదు. ‘‘నా పేరు హెరాల్డ్ షిప్‌మన్. మీ అమ్మగారి డాక్టర్‌ని. నిన్న ఆవిడ ఒంట్లో బాలేదని హాస్పిటల్‌కి వచ్చారు. చికిత్స చేసినా ఫలితం లేకపోయింది. అయితే చనిపోయే ముందు ఆవిడ తన ఆస్తినంతా నా పేర రాశారు. అందుకే వారసుడిగా నా బాధ్యత నేను నిర్వర్తించాను.’’
  
  నోరు తెరచుకుని వింటూ ఉండిపోయింది ఏంజెలా. ఎలా రియాక్టవ్వాలో అర్థం కాలేదు. ఉడ్ఫ్ ్రమాత్రం వెంటనే రియాక్టయ్యాడు.
  ‘‘ఏం మాట్లాడుతున్నారు? కన్నకూతురు ఉండగా మీకెందుకు ఆస్తి రాస్తుంది? నిజం చెప్పండి, ఏం చేశారు మా అత్తని?’’
  
  నవ్వాడు షిప్‌మన్. జేబులోంచి ఓ కాగితం తీసి ఉడ్ఫ్ ్రచేతిలో పెట్టాడు. తన యావదాస్తినీ డాక్టర్ షిప్‌మన్‌కు ఇస్తున్నట్టుగా ఏంజెలా తల్లి క్యాథలీన్ రాసిన విల్లు కాపీ అది. దాన్ని చూసి ఉడ్ఫ్ ్రకూడా షాకయ్యాడు.
  
  ‘‘తెలిసిందిగా నిజమేమిటో. డోన్ట్ వేస్ట్ మై టైమ్’’ అనేసి వడివడిగా నడుచుకుంటూ వెళ్లిపోయాడు డాక్టర్ షిప్‌మన్. కాసేపటివరూ ఏంజెలా, ఉడ్ఫ్‌ల్రు ఈ లోకంలోకి రాలేకపోయారు.
    
  ‘‘అంటే... ఆ డాక్టరే మీ అమ్మగారిని చంపాడని అంటారా?’’... ఆరా తీస్తున్నట్టుగా అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్ రిచర్డ్స్.
  
  ‘‘అవును సర్. కచ్చితంగా అతడే ఏదో చేశాడు. అమ్మ మరీ అంత బ్యాడ్ కండిషన్లో లేదని పనిమనిషి చెప్పింది. ఆసుపత్రికి వెళ్లేవరకూ బాగానే ఉన్నామె... చికిత్స చేయగానే ఎలా మరణిస్తుంది? అంటే ట్రీట్‌మెంట్ సమయంలోనే ఏదో జరిగింది. పైగా నా మీద అమ్మకే కోపమూ లేదు. నేను తనని వదిలిపెట్టేయలేదు. తనే కావాలని ఆ ఇంట్లో ఉంటోంది. రెండు రోజులకోసారి తనే ఫోన్ చేసి పలకరిస్తుంది. అలాంటిది ముక్కూ ముఖం తెలియని వ్యక్తికి ఆస్తి ఎందుకు రాస్తుంది?’’
  
  తల పంకించాడు రిచర్డ్స్. ఏంజెలా ప్రతి మాటా ఆలోచింపజేసేదిగానే ఉంది.  
  ‘‘ఓకే మిసెస్ ఏంజెలా... మాకు కొంత సమయం ఇవ్వండి. అతడు పెద్ద డాక్టర్. వెనకా ముందూ ఆలోచించకుండా ప్రశ్నించలేం. ముందు కాస్త ఎంక్వయిరీ చేసి, అప్పుడు అతణ్ని ప్రశ్నిస్తాం.’’
  
  సరేనన్నట్టు తలూపింది ఏంజెలా. ‘‘ఆస్తి కోసం కాదు సర్. అమ్మకేమైందో తెలుసుకోవాలి. ఇష్టం లేకపోయినా తన కోరిక మేరకు ఒంటరిగా వదిలిపెట్టాను. తనని దూరం చేసుకున్నాను. ఆ బాధ నన్ను తొలిచేస్తోంది’’... గుండెల్లో బాధ కళ్లల్లో పొంగుకొచ్చింది ఏంజెలాకి. ఊరుకోమన్నట్టుగా భుజం తట్టి, ఆమెను బయటకు తీసుకెళ్లాడు ఉడ్ఫ్.్ర
  ‘‘ఇప్పుడేం చేద్దాం సర్’’... అడిగాడు సబార్డినేట్.
  ‘‘డాక్టర్‌గారి జాతకం బయటకు తీద్దాం పద’’ అంటూ లేచాడు రిచర్డ్స్.
    
  మాంచెస్టర్‌లో ఉన్న డానీ బ్రూక్ మెడికల్ సెంటర్‌కు చేరుకున్నాడు రిచర్డ్స్. డాక్టర్ షిప్‌మన్ ఆ హాస్పిటల్‌లోనే పని చేస్తున్నాడు. అయితే అతణ్ని కలవలేదు రిచర్డ్స్. చుట్టుపక్కల ఎంక్వయిరీ చేయమని సబార్డినేట్స్‌ని ఆదేశించాడు. కానీ షిప్‌మన్‌ని తప్పుబట్టేందుకు ఒక్క ఆధారమూ దొరకలేదు. దాంతో అతడిని ప్రశ్నించాలన్న ఆలోచనకు బ్రేక్ వేసి తిరిగి వెళ్లిపోయారు.‘‘అందరూ అతడు చాలా మంచివాడని, మర్యాదస్తుడని, మంచి డాక్టరని చెబుతున్నారు సర్.’’
  
  తల పంకించాడు రిచర్డ్స్. అతడి బుర్రలో ఏదో మెదులుతోంది. కానీ దానికో స్పష్టమైన రూపం రావడం లేదు.  కాసేపటి తర్వాత అన్నాడు... ‘‘కొద్ది రోజుల క్రితం ఓ క్రిమేషన్ సెంటర్ యజమాని ఒక కంప్లయింట్ ఇచ్చారు. ఆ ఫైల్ తీసుకురండి.’’
  క్షణాల్లో ఫైల్ వచ్చింది. దాన్ని గబగబా తిరగేశాడు. అతడి భృకుటి ముడిపడింది. చేయి బిగుసుకుంది. డాక్టర్ షిప్‌మన్‌ని తీసుకు రమ్మని ఆర్డర్ వేశాడు. అరగంట తర్వాత అతడి ముందు ఉన్నాడు డాక్టర్.
  
  ‘‘చెప్పండి డాక్టర్... ఏం జరుగుతోంది మీ హాస్పిటల్లో?’’ కూల్‌గా అడిగాడు.
  ‘‘ట్రీట్‌మెంట్, కౌన్సెలింగ్, సర్జరీస్. అంతకంటే ఏం జరుగుతాయి సర్ హాస్పిటల్లో’’... అంతే కూల్‌గా అన్నాడు షిప్‌మన్.
  ‘‘మీలో డాక్టరే కాదు... మంచి కమెడియన్ కూడా ఉన్నాడే. నేనేమడుగుతున్నానో తెలిసి కూడా తెలియనట్టు నటించకు డాక్టర్. రెండు నెలల్లోనే మీ హాస్పిటల్లో పదిహేను మంది చనిపోయారు. ఎందుకని?’’
  
  ‘‘వాళ్ల ఆయుష్షు తీరిపోయింది కాబట్టి.’’
  
  ఒళ్లు మండిపోయింది రిచర్డ్స్‌కి. గట్టిగా అరవబోయి తమాయించుకున్నాడు. ‘‘ఆయుష్షు తీరిపోయిందా? వారి ఆయుష్షు తీరిపోయేలా మీరే చేశారా? కొద్ది రోజుల క్రితం ఓ క్రిమేషన్ సెంటర్ యజమాని మీ మీద కంప్లయింట్ ఇచ్చారు. వాళ్ల దగ్గరకు వచ్చే డెడ్‌బాడీస్ చాలావరకూ మీ హాస్పిటల్ నుంచే వస్తున్నాయని. దీనికి మీ సమాధానం ఏమిటి?’’
  రిచర్డ్స్ ఎంత తీక్షణంగా అడిగినా చలించలేదు డాక్టర్ షిప్‌మన్. కూల్‌గానే ఉన్నాడు. నవ్వుతూనే మాట్లాడుతున్నాడు. ‘‘ఆసుపత్రి అన్న తర్వాత రోగులు చనిపోతారు సర్. దానికి ఇంత ఎంక్వయిరీ, ఇన్వెస్టిగేషన్, ఇంటరాగేషన్ అవసరమా?’’
  
  డాక్టర్ షిప్‌మన్ తీరు చాలా అనుమానాలను రేకెత్తించింది రిచర్డ్స్‌లో. వెంటనే అన్ని పక్కల నుంచీ ఆధారాలను సేకరించే పనిలో పడ్డాడు. తను అక్కడికి కొత్తగా వచ్చాడు. అంతకు ముందు ఉన్న ఇన్‌స్పెక్టర్ క్రిమేషన్ సెంటర్ యజమాని ఇచ్చిన కంప్లయింటును సీరియస్‌గా తీసుకున్నట్టు లేడు. కనీసం డాక్టర్ గత చరిత్ర గురించి గానీ, అతడి ఆసుపత్రిలో జరుగుతున్న వైద్య విధానాల గురించి కానీ పరిశోధించలేదు. అక్కడే తప్పు జరిగిందని అర్థమైంది రిచర్డ్స్‌కి. వెంటనే ఏంజెలా తల్లి శవాన్ని బయటకు తీయించి రీ పోస్ట్‌మార్టమ్ చేయించాడు.
  
  ఆమె శరీరంలో పెద్దమొత్తంలో మత్తుమందు ఉందని, ఆ ఓవర్‌డోస్ వల్లే ఆమె మరణించిందని తేలింది. దాంతో షిప్‌మన్‌ని అరెస్ట్ చేసి లోపలేశారు. ఆ తర్వాత బయటపడిన నిజాలు రిచర్డ్స్‌నే కాదు... యావత్ ప్రపంచాన్నే నివ్వెరపరిచాయి. డాక్టర్ షిప్‌మన్ దగ్గర వైద్యానికి వచ్చిన పేషెంట్లు చాలామంది మరణించారు. 1974 నుంచి అరెస్టయ్యే వరకూ దాదాపు 215 మంది రోగులు అతడి ఆసుపత్రిలో అసువులు బాశారు. అయితే ఏ ఒక్కరి కేస్ షీట్‌లోనూ లోపం లేదు.
  
  ఎందుకంటే వాళ్లందరి కేస్ షీట్లలోనూ చనిపోవడానికి ఆస్కారమున్న వ్యాధుల పేర్లు ముందే చేర్చాడు షిప్‌మన్. కానీ ఆ నేరాలను నిరూపించేందుకు మాత్రం ఆస్కారం లేకపోయింది. అయితే చివరలో మరణించిన పదిహేను మంది విషయంలో మాత్రం ఆధారాలను సేకరించగలిగారు పోలీసులు. చనిపోయి ఎక్కువ కాలం కానందున వారి మృతదేహాలను వెలికి తీసి, మళ్లీ పోస్ట్‌మార్టమ్ చేయించారు.
  
  అందరి శరీరాల్లోనూ పెద్ద మొత్తంలో మత్తుమందు దొరికింది. కొందరి శరీరాల్లో కొన్ని అవయవాలు లేకపోవడాన్ని కూడా గుర్తించారు. దాని గురించి అడిగినప్పుడు పొంతన లేని సమాధానాలు చెప్పాడు షిప్‌మన్. చివరకు నిజం ఒప్పుకోక తప్పలేదు. దాంతో ఆ పదిహేను మంది మరణానికి బాధ్యుడిగా పేర్కొంటూ షిప్‌మన్  మీద కేసు నమోదు చేశారు. 2000వ సంవత్సరంలో అతడికి ఐదు జీవిత ఖైదులు విధించింది న్యాయస్థానం. నాలుగేళ్లు శిక్ష అనుభవించాక ఉరి వేసుకుని ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు షిప్‌మన్.
  - సమీర నేలపూడి
  
 షిప్‌మన్ చేతిలో మరణించిన కొందరు
  
  హెరాల్డ్ షిప్‌మన్‌కి పదిహేడేళ్లున్నప్పుడు తల్లి క్యాన్సర్ వ్యాధితో మరణించింది. చివరి రోజుల్లో ఆమె పడిన నరక యాతన... డాక్టర్ అవ్వాలన్న పట్టుదలను షిప్‌మన్‌లో పెంచింది. లారీ డ్రైవర్ అయిన తండ్రిని ఒప్పించి మెడికల్ కాలేజీలో చేరాడు. కష్టపడి చదివి డాక్టర్ అయ్యాడు. తల్లి వేదన చూడలేక డాక్టర్ అయినవాడు... ఎందరినో కాపాడతాడనుకున్నారు కానీ ప్రాణాలే తీస్తాడని ఎవరూ ఊహించలేదు.
  
  తన తల్లిలా ఎవరూ నరకయాతన పడకూడదన్న ఉద్దేశంతోనే మత్తిచ్చి చంపి విముక్తి కల్పించానని అన్నాడు షిప్‌మన్. మొదట్లో భయంకర రోగాలు ఉన్నవారిని మాత్రమే చంపినవాడు, ఆ తరువాత చిన్న చిన్న రుగ్మతలతో వచ్చినవారి ప్రాణాలు కూడా తీసేశాడు. ఫోర్జరీ చేసి కొందరి ఆస్తుల్ని కూడా సొంతం చేసుకున్నాడు. అతడి వికృత మనస్తత్వం ప్రపంచాన్ని షాక్‌కి గురిచేసింది. ‘డాక్టర్ డెత్’ అంటూ మీడియా అతడి గురించి కథనాలను ప్రసారం చేసింది.