అనుకున్నది సాధించడానికి ఓ యువకుడు ఎలాంటి సాహసాలు చేశాడు? అతను ఎదుర్కొన్న సవాళ్లు ఏంటి? అనే అంశాల నేపథ్యంలో తెరకెక్కిన క్రైమ్‌ కామెడీ ఫిల్మ్‌ ‘భాగ్‌ సాలే’. శ్రీ సింహా కోడూరి, నేహా సోలంకి జంటగా అర్జున్‌ దాస్యన్, యష్‌ రంగినేని, కల్యాణ్‌ సింగనమల నిర్మించారు. ఈ సినిమాను జూలై 7న విడుదల చేయనున్నట్లు శనివారం యూనిట్‌ వెల్లడించింది. ‘‘లక్ష్యాన్ని సాధించాలనుకునే ఒక యువకుడి పాత్ర చుట్టూ తిరిగే ఈ కథ ఆద్యంతం థ్రిల్లింగ్‌గా ఉంటుంది’’ అని చిత్ర యూనిట్‌ పేర్కొంది. ఈ చిత్రానికి సంగీతం: కాలభైరవ, కెమెరా: రమేష్‌ కుషేందర్‌.

ఇన్సూరెన్స్ కింద కోట్ల రూపాయలు ఆర్జించవచ్చనే దురాశతో ఓ వ్యక్తి ఏకంగా ట్రైన్‌ కింద కాళ్లు పెట్టాడు. ఇది జరగడానికి కొంతకాలం ముందు సదరు వ్యక్తి ఒకటి, రెండు కాదు సుమారు 14 బీమా పాలసీలను తీసుకున్నాడు. ఐతే ఏళ్లు గడుస్తున్నా బీమా తాలూకు రూ. 23 కోట్ల డబ్బు పొందలేకపోతున్నాననే బాధతో ఈ పనికి పూనుకున్నాడు సదరు వ్యక్తి. డబ్బుకోసం కాళ్లను నరుక్కున్న ఈ వ్యక్తిని చూసి అందరూ ముక్కున వేలేసుకుంటున్నారు. మీడియా కథనాల ప్రకారం హంగేరీకి చెందిన సెందర్‌ అనే వ్యక్తి ఇన్సురెన్స్‌ కింద లభించే 23 కోట్ల 97 లక్షల రూపాయల కోసం రైలు ట్రాక్‌పై పడుకుని రెండు కాళ్లు నరుక్కున్నాడు. 2014లో జరిగిన ఈ షాకింగ్ ఘటనలో 54 ఏళ్ల సెందర్ తన రెండు కాళ్లను కోల్పోయాడు. అప్పటి నుంచి కృత్రిమ అవయవాలను వాడుతూ వీల్‌చైర్ సపోర్టుతో బతుకువెళ్లదీస్తున్నాడు. కాళ్లు కోల్పోయిన తర్వాత బీమా డబ్బు కోసం సెందర్ బీమా కంపెనీలను సంప్రదించాడు. కానీ అతని ఎత్తుగడ బీమా సంస్థలు పసిగట్టి అతనికి ఊహించని షాక్‌ ఇచ్చాయి.   నిజానికి సెందర్‌ తన కాళ్లు పోగొట్టుకోవడానికి కొంతకాలం ముందు, 14 రకాల హై రిస్క్ లైఫ్ ఇన్సూరెన్స్ పాలసీలను తీసుకున్నాడు. దీంతో బీమా కంపెనీలకు అనుమానం వచ్చి, క్లెయిమ్‌ను ఆలస్యం చేశాయి. దీనితో మనస్థాపం చెందిన సెండర్‌ కోర్టును ఆశ్రయించాడు. కోర్టు విచారణలో విషయం అంతా బట్టబయలయ్యింది. పొదుపు ఖాతాల కంటే బీమా పాలసీలపై వచ్చే రాబడులు మెరుగ్గా ఉంటాయని ఆర్థిక సలహా అందుకున్న తర్వాతనే తాను ఈ నిర్ణయం తీసుకున్నట్లు సెందర్ కోర్టులో ఒప్పుకున్నాడు. అందుకే పాలసీలు కూడా తీసుకున్నాడట. గ్లాస్‌పై జారిపడి, అదుపు తప్పి రైలు ట్రాక్‌పై పడిపోయినట్లు, ఈ ప్రమాదంలో అతని రెండు కాళ్లు తెగిపోయాయని అందరి ముందూ నమ్మబలికి, బీమా డబ్బు మొత్తాన్ని పొందడానికి ప్లాన్‌ వేసినట్లు కోర్టు ముందు చెప్పుకొచ్చాడు. అతను ఉద్దేశపూర్వకంగా ఇన్సురెన్సు డబ్బు కోసమే రైలు ముందు పడుకున్నాడని ఏడేళ్ల విచారణలో రుజువు కావడంతో తాజాగా జిల్లా కోర్టు ఈ కేసుపై తీర్పు వెలువరించింది. అతని మోసం బయటపడటంతో బీమా సొమ్ము దక్కలేదు సరికదా పరువు కూడా పోయింది. చదవండి: Supai Village Story: టెక్నాలజీ కన్నే ఎరుగని అమెరికా పల్లెటూరు.. నేటికీ గాడిదలపైనే ప్రయాణం..!


 అందాల రాక్షసి అనిపించుకోవడంతో పాటు అభినయంలోనూ రాక్షసి అనిపించుకున్నారు లావణ్యా త్రిపాఠీ. గ్లామరస్ క్యారెక్టర్స్ మీద మాత్రమే ఆధారపడకుండా... నటనకు అవకాశం ఉన్న పాత్రలు చేస్తూ, దూసుకెళుతున్నారు. ఆమె నటించిన ‘లచ్చిందేవికి ఓ లెక్కుంది’ ఈ నెల 29న విడుదల కానుంది. నవీన్‌చంద్ర, లావణ్యా త్రిపాఠీ జంటగా జగదీశ్ తలశిల దర్శకత్వంలో సాయిప్రసాద్ కామినేని ఈ చిత్రం నిర్మించారు. ఇక... లావణ్య చెప్పిన ముచ్చట్లు తెలుసుకుందాం...
 ♦ ‘లచ్చిందేవికి ఓ లెక్కుంది’ క్రైమ్ కామెడీ మూవీ. ఇందులో నేను మల్టిపుల్ పర్సనాల్టీ డిజార్డర్ ఉన్న అమ్మాయిగా చేశా. ఈ చిత్రం ఒప్పుకోవడానికి అదో కారణం. దేవి, ఉమాదేవి, అంకాళమ్మ.. నాలో కనిపించే మూడు షేడ్స్ తాలూకు పాత్రల పేర్లివి. దేవి క్రేజీ గాళ్. చాలా ఫన్నీగా ఉంటుంది. ఉమాదేవి బిడియస్తురాలు. తన ప్రవర్తన నవ్వు తెప్పిస్తుంది. అంకాళమ్మ దేవత పాత్ర. ఈ మూడు షేడ్స్‌కీ శారీరక భాష, నటన పరంగా వ్యత్యాసంగా చూపించడానికి చాలా కృషి చేశాను. నాకు సవాల్‌గా అనిపించలేదు. ఎంజాయ్ చేశాను.
 
 ♦ అంకాళమ్మ పాత్రకు బరువైన చీరలు కట్టుకోవాల్సి వచ్చింది. బరువైన నగలు పెట్టుకోవాల్సి వచ్చింది. మెడలో నిమ్మ కాయల దండ, చేతిలో త్రిశూలం.. చాలా బరువైన పాత్ర అన్న మాట. ఇవన్నీ పెట్టుకుని బీభత్సంగా డ్యాన్స్ కూడా చేయాలి. హుషారుగా చేశాను. కానీ, నగల బరువుకి మెడ మీద గాట్లు పడ్డాయి. తలకి పెట్టుకున్న కిరీటం కూడా తన వంతుగా కొన్ని ఆనవాళ్లు మిగిల్చింది. నెక్, బ్యాక్ పెయిన్‌తో కొంచెం ఇబ్బందిపడ్డా. కానీ, అది కూడా ఆనందంగానే అనిపించింది.
 ♦ దర్శకుడు జగదీశ్ తలశిలకు చాలా అనుభవం ఉంది. మూడు షేడ్స్‌ని బాగా చేయగలిగానంటే ఆయనే కారణం. కథ ఎంత క్లియర్‌గా చెప్పారో, ఎలా నటించాలో కూడా అంతే స్పష్టంగా చెప్పారు. అందరికీ కనెక్ట్ అయ్యే కథతో ఈ సినిమా తీశారు. ‘లచ్చిందేవికి ఓ లెక్కుంది’ అవకాశం రావడం నా లక్.
 ♦ నా మొదటి చిత్రంలో నవీన్ చంద్రతో కలిసి నటించాను. ఆ తర్వాత మేమిద్దరం కలిసి ఓ తమిళ సినిమా చేశాం. ఇది మూడో సినిమా. ఇందులో మేమిద్దరం టామ్ అండ్ జెర్రీలా గొడవపడుతుంటాం. అక్కడక్కడా రొమాన్స్ ఉంటుంది.
 ♦ ‘లచ్చిందేవికి లెక్కుంది’ డబ్బు చుట్టూ తిరుగు తుంది. రియల్ లైఫ్‌లో ఫైనాన్షియల్‌గా హ్యాపీగా ఉన్నాను. మామూలుగా ఉన్నప్పుడు కూడా ఆనందంగానే ఉండేదాన్ని. ఎలా ఉన్నా ఆనందంగా ఉండటం మా అమ్మానాన్న నేర్పిం చారు. డబ్బు కోసం నేనేదీ చేయను. మోడల్‌గా చేసేటప్పుడు కూడా ఏది పడితే అది చేయలేదు. సినిమాలు కూడా అంతే. ఏ సినిమా చేయాలి? ఏది చేయకూడదు? అనే విషయంలో నా లెక్క నాకుంది. ఎక్కువ పారితోషికం ఇస్తామన్నా, కథ నచ్చక వదులుకున్న సినిమాలు ఉన్నాయి.
 ♦ అల్లు శిరీష్ సరసన నటిస్తున్న చిత్రం మరో రెండు నెలల్లో రిలీజ్ అవుతుంది. ఇందులో కాలేజ్ గాళ్ పాత్ర చేశాను. ‘సోగ్గాడే చిన్ని నాయనా’లో నాగార్జునకు తగ్గట్టు మెచ్యూర్డ్‌గా కనిపించడం కోసం కొంచెం బరువు పెరిగాను. ఆ తర్వాత కాలేజ్ గాళ్ పాత్ర కోసం తగ్గాను. మంచి క్యారెక్టర్ అనిపిస్తే ఎంత కష్టం అయినా వెనకాడను. ఈ మధ్య వరుసగా సినిమాలు చేయడంవల్ల కొంచెం బ్రేక్ తీసుకుని, టూర్ వెళ్లాలనుకుంటున్నా.
  


 కొత్త సినిమా గురూ!  ‘శంకరాభరణం’
 కెమేరా- సాయిశ్రీరామ్, ఎడిటింగ్ - ఛోటా కె. ప్రసాద్,  నిర్మాత - ఎం.వి.వి. సత్యనారాయణ, కథ-స్క్రీన్‌ప్లే- మాటలు-దర్శకత్వ పర్యవేక్షణ - కోన వెంకట్, దర్శకత్వం - ఉదయ్ నందనవనమ్,
  
 శంకరాభరణం. పేరు వినగానే ఆణిముత్యం లాంటి సినిమా గుర్తుకొస్తుంది. తెలుగువాణ్ణి తలెత్తుకు తిరిగేలా చేసిన ఆ ఫిల్మ్ టైటిల్‌తో మరో సినిమా చేయడం సాహసం. పెపైచ్చు, ఆ టైటిల్‌తో క్రైమ్ కామెడీ తీయడం మరీ సాహసం. కానీ, ‘సాహసం శాయరా డింభకా! విజయం వరిస్తుంది’ అన్నది నమ్మి, ఆ పనికే దిగారు ఇప్పుడీ కొత్త చిత్ర దర్శక, నిర్మాతలు. అలా వచ్చింది కోన వెంకట్ అన్నీ తానై తీసి, తీయించిన కొత్త ‘శంకరాభరణం’.
  
 టైటిల్ క్యూరియాసిటీ పక్కనపెట్టి, ‘దొరకునా ఇటువంటి సినిమా’ అని పాడుకుంటూ కథలోకొస్తే - రఘు (సుమన్) అమెరికాలో కోటీశ్వరుడు. అతని భార్య రజ్జూ దేవి (సితార). ఓ కూతురు, ఓ కొడుకు గౌతమ్ (నిఖిల్). కష్టపడకుండా, కులాసా జీవితం గడిపే హీరో జీవితంలో ఒక పెద్ద కుదుపు. నమ్మినవాళ్ళు మోసం చేయడంతో ఆస్తులు పోయి, అర్జెంటుగా కోట్లు కట్టకపోతే కటకటాల వెనక్కి వెళ్ళే ముప్పులో పడతాడు హీరో తండ్రి.
 
 పాతికేళ్ళ క్రితం ఇంట్లో వాళ్ళకు ఇష్టం లేని పెళ్ళి చేసుకొని, అమెరికా వచ్చేశాననీ, బీహార్‌లోని ‘శంకరాభరణం’ అనే ప్యాలెస్‌కు తానే వారసురాలిననీ, దాన్ని అమ్మి అప్పుల నుంచి బయటపడవచ్చనీ హీరో తల్లి చెబుతుంది. ఆ ప్యాలెస్ అమ్మి డబ్బు తేవడానికి అమెరికా నుంచి హీరో బీహార్ బయల్దేరతాడు.
  
 ఇక్కడ బీహార్‌లో విలువైన దేనినైనా కిడ్నాప్ చేసి, డబ్బులు గుంజడం బిజినెస్. రాష్ట్ర హోమ్ మంత్రి  (‘మిర్చి’ సంపత్) కూడా ఆ కిడ్నాపింగ్ ముఠాల వెనుక మనిషే. బీహార్ వచ్చిన హీరో తమ ప్యాలెస్‌లో ఉంటున్న మామయ్య బద్రీనాథ్ (రావు రమేశ్)నీ, ఆయన బంధుగణాన్నీ మాయ చేసి, ప్యాలెస్ అమ్మేయడానికి ప్లాన్ చేస్తాడు. అమెరికా వెళ్ళాలని మోజు పడే మామయ్య చిన్న కూతురు హ్యాపీ (నందిత) హీరోను ప్రేమిస్తుంది. మరోపక్క అతనూ దగ్గరవుతాడు.
 
 ఈ అమెరికా ఎన్నారై దగ్గర బోలెడంత డబ్బుందని ఊరంతా భ్రమపడుతుంది. దాంతో, కిడ్నాపర్ భాయ్ సాబ్ (సంజయ్ మిశ్రా) హీరో, హీరోయిన్లను కిడ్నాప్ చేస్తాడు. తీరా తన దగ్గర డబ్బులే లేవని అసలు నిజం చెప్పి, హీరో తనను మరో కిడ్నాపర్‌కి కోట్లకు అమ్మించేలా చేస్తాడు. అలా ఒక కిడ్నాపర్ నుంచి మరో కిడ్నా పర్‌కు హీరో, హీరోయిన్లు ట్రాన్‌‌సఫరవుతుంటారు. ఈ కిడ్నాప్ డ్రామాల కథ ఎటు నుంచి ఎటు, ఎన్ని మలుపులు తిరిగిందన్నది మిగతా సినిమా.         
  
 కథ కన్నా సీన్లు, క్యారెక్టర్లు సవాలక్ష ఉన్న ఈ సినిమాకు తీసుకున్న పాయింట్ బాగుంది. కానీ, దాన్ని ఆసక్తికరంగా చెప్పడంలో తడబాటు తప్ప లేదనిపిస్తుంది. తెర నిండా కళకళలాడుతూ చాలా మంది ఆర్టిస్టులున్నారు. ఒకరి వెంట మరొకరుగా కళ్ళ ముందు కనిపిస్తూనే ఉంటారు. కానీ, మనసు కెక్కేలా వాళ్ళ నటనను చూపెట్టే సన్నివేశాలే వెతుక్కోవాలి. వెరైటీ స్క్రిప్ట్‌లతో ముందుకొస్తున్న హీరో నిఖిల్ ఈసారి అమెరికన్ ఇంగ్లీష్ యాసలో ఎన్నారైగా అలరించడానికి శాయశక్తులా యత్నించారు.
 
 అమెరికా మోజున్న హ్యాపీగా నందితది కాలక్షేపం క్యారెక్టర్. కిడ్నాపింగ్ విలన్లుగా ఒకరికి ముగ్గురున్నారు. ఎవరికివారు ఫరవాలేదనిపిస్తారు. కానీ, ఎవరూ ప్రధాన విలన్ కాకపోవడమే చిక్కు. లేడీ కిడ్నాపింగ్ లీడర్ మున్నీ దీదీగా అంజలిది సినిమా చివర కాసేపు వచ్చే స్పెషల్ అప్పీయరెన్స్. నాలుగు సీన్లు, కాసిన్ని డైలాగులు, ఒక స్పెషల్ సాంగ్ ఉన్నాయి. సినిమా నిండా చాలామంది కమెడియన్లున్నారు.
 
 కొన్నిచోట్ల నవ్విస్తారు. ఎక్కువ మార్కులొచ్చేది థర్టీ ఇయర్స్ పృథ్వికి, అతని ఎస్సై పాత్ర ‘పర్సంటేజ్’ పరమేశ్వర్‌కి! అయితే, లేడీ కిడ్నాపింగ్ ముఠా స్త్రీలంతా కలసి అతడిపై పడి, గదిలోకి తీసుకెళ్ళడం లాంటివి కామెడీ అనుకోలేం.   
  
 ‘లాజిక్‌లు వెతక్కండి... మ్యాజిక్ చూడండి’ అని స్టాట్యూటరీ సిల్వర్‌స్క్రీన్ వార్నింగ్‌తో మొద లయ్యే సినిమా ఇది. కాబట్టి, బీహార్‌లో మనుషులు అచ్చ తెలుగు యాసల్లో ఎలా మాట్లా డుతున్నారు లాంటి సందేహాలు శుద్ధ వేస్ట్. ముందే చెప్పేశారు కాబట్టి, ఇక సినిమా అంతా మ్యాజిక్ చూడడం కోసం కళ్ళలో వత్తులు వేసుకోవాల్సి ఉంటుంది! సీనియర్ కో-డెరైక్టర్ ఉదయ్ నందనవనమ్‌కు దర్శకుడిగా ఇదే తొలి సినిమా. కానీ, దర్శకత్వ పర్యవేక్షణంతా కోన వెంకట్‌దే. ఎవరి భాగమెంతో తెరపై చూసి చెప్పడం కష్టమే.
 
 కథనంలో బిగింపు, ఎడిటింగ్‌లో తెగింపు అవసరమని గుర్తొచ్చే ఈ సినిమాలో అందమైన లొకేషన్లలో కెమేరా పనితనం భేష్. ప్రవీణ్ లక్కరాజు బాణీల్లో కొన్ని బాగున్నాయి. బ్యాక్‌గ్రౌండ్ స్కోర్ దగ్గరే వాద్యఘోష పెంచారు. వెరసి, ఫస్టాఫ్‌లో కథ ముందుకు జరగకపోయినా డైలాగ్ మీద డైలాగ్ పడిపోయే ఆర్టిస్టుల హడావిడి, రీరికార్డింగ్ హంగామాతో ఉక్కిరిబిక్కిరవుతాం. సెకండాఫ్‌లో పృథ్వి ఎంటరయ్యాక జనం వినోది స్తారు. డబ్బు కన్నా అనుబంధాలు ఎక్కువని చెప్ప డానికీ, హీరోకూ- ఫ్యామిలీకీ మధ్య ఎమోషనల్ స్ట్రగుల్‌కీ తోడ్పడే సీన్లు ఇంకా అల్లుకోవాల్సింది.
 
 ముగింపు దగ్గరకొస్తుంటే వేగం పెరిగే ఈ ఫిల్మ్‌లో ఆఖరి టైటిల్ కార్డు - ‘వేర్లు బలంగా ఉంటేనే చెట్టు నిలుస్తుంది. బంధాలు బలంగా ఉంటేనే కుటుంబం నిలుస్తుంది’. అలాగే, స్క్రిప్టు బలంగా ఉంటేనే సినిమా నిలుస్తుంది. మరి, ఆ బలం, బాక్సా ఫీస్ దగ్గర అలా నిలిచే సత్తా ఈ ‘శంకరాభరణం’కి ఉందా? అది ప్రేక్షకదేవుళ్ళు చెప్పాల్సిన తీర్పు.
  - రెంటాల జయదేవ
  
 * హిందీ హిట్ ‘ఫస్ గయేరే ఒబామా’ హక్కులు కొని, దాన్ని తెలుగులోకి మలుచుకున్నారు కోన వెంకట్.  ఈ చిత్రానికి పనిచేసిన సంగీత దర్శకుడు ప్రవాస భారతీయుడు.
 * బీహార్ నేపథ్యంలో జరిగే ఈ కిడ్నాప్ కథ షూటింగ్ ప్రధానంగా మహారాష్ట్ర, పరిసరాల్లో చేశారు. ఇటీవల రిలీజ్‌కు ముందే టేబుల్ ప్రాఫిట్ వచ్చిన కొద్ది సినిమాల్లో ఇది ఒకటి.


 ఓ నటి జీవితంలో జరిగిన అనూహ్య పరిణామాల నేపథ్యంలో క్రైమ్ కామెడీగా తెరకెక్కిన చిత్రం ‘సితార ’. రవిబాబు, రవనీత్ కౌర్ ముఖ్యపాత్రల్లో సురేంద్ర జీఎల్  దర్శకత్వంలో రవికుమార్ డీఎస్ నిర్మించిన ఈ చిత్రం పాటల వేడుక శనివారం హైదరాబాద్‌లో జరిగింది. ఘంటాడి కృష్ణ, పైడి శ్రీరామ్ స్వరాలందించిన ఈ చిత్రం పాటలను దర్శకుడు సూర్యకిరణ్ ఆవిష్కరించారు. ‘‘టెక్నికల్‌గా సినిమా  కొత్తగా ఉంటుంది. ఇద్దరు సంగీత దర్శకులు ఈ చిత్రానికి అద్భుతమైన సంగీతం అందించారు ’’ అని దర్శకుడు తెలిపారు.


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 84
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘ఎఫ్‌ఈఏఆర్ ఫియర్‌కి రెండు ఫుల్‌ఫార్మ్‌లు ఉన్నాయి. ఒకటి ఫర్‌గెట్ ఎవ్విరిథింగ్ అండ్ రన్. మరోటి ఫేస్ ఎవ్విరిథింగ్ అండ్ రైజ్. మనం పోలీసులతో ఏం చెప్పాలంటే...’’
  కపీష్ చెప్పేది ఇద్దరూ శ్రద్ధగా విన్నారు.
  ‘‘అవును. అలా చెయ్యచ్చు’’ వానర్ సంభ్రమంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నిజమే. భలే’’ మర్కట్ కూడా మెచ్చుకున్నాడు.
  మరోసారి ముగ్గురూ కపీష్ చెప్పిన పథకాన్ని పునరావలోకనం చేసుకున్నాక అందులో ఎలాంటి లొసుగులూ లేవని నిశ్చయించకున్నారు.
  ముగ్గురూ ఉత్సాహంగా ఎయిర్‌పోర్ట్‌లోని పోలీస్ బూత్ వైపు నడవసాగారు.
  (భశుం)
  
  ముగింపుగా ఓ చిన్న మాట
  
  నేను రచనలు ఆరంభించిన నలభై ఐదేళ్ళ క్రితానికీ, నేటికీ సమాజంలో ఎంతో మార్పు వచ్చింది. ప్రేమ విషయంలో కానివ్వండి, సంపాదన విషయంలో కానివ్వండి, మరి దేంట్లోనైనా, మనం దిగజారి ‘అధర్మంగా ఉండకూడదు’ అనే నియమం చాలా వరకూ వీగిపోయింది. ఆ ప్రభావం సమాజంలోని భాగమైన నేటి యువత మీద కూడా పడి, వారు షార్ట్‌కట్ సంపాదన మీద అధికంగా ఆశ పడుతున్నారని, జల్సాల డబ్బు కోసం తప్పులు చేయడానికి వారు వెరవడం లేదు అని దినపత్రికల్లోని అనేక వార్తలు చెప్తున్నాయి. ఎక్కువమంది యువతలో ప్రేమబంధం కూడా గతంలోలాగా బలంగా ఉండటం లేదు. ఈ సామాజిక నేపథ్యంలో అలాంటి పాత్రలతో రాసిన క్రైం, కామెడీ నవల ‘త్రీ మంకీస్’ అందరికీ నచ్చిందనే ఆశిస్తున్నాను.
 
  కేటాయించిన తక్కువ చోటులో సస్పెన్స్‌ని సృష్టించి నిలబెట్టగలగడం కష్టం. అందువల్ల పాఠకుడి చేత నిత్యం చదివించడానికి సస్పెన్స్‌తో పాటు హాస్యం మీద కూడా ఆధారపడ్డాను. గతంలో సీరియల్స్‌లో కావాలని ఓ తప్పు రాస్తూండేవాడిని. పాఠకులు దాన్ని పట్టుకుని పాయింట్ అవుట్ చేస్తే వారు బాగా చదువుతున్నారనే అంచనా కోసం కమర్షియల్ రైటర్‌గా నేను అప్పట్లోని ప్రతీ సీరియల్లో తేలిగ్గా దొరికే ఓ తప్పు రాసేవాడిని. అలాగే దీంట్లో కూడా ఓ తప్పు రాశాను. ఓ పాఠకురాలు మాత్రమే దాన్ని వివరించమని కోరుతూ రెండు మెయిల్స్ పంపారు. ప్రియా చెన్నారెడ్డి గారూ! కోకోకోలా స్పెల్లింగ్ కరెక్ట్ మేథ్స్ ఫార్మూలా ‘హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఫుల్ సర్కిల్ (పూర్తి సున్నా=ఓ) హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఏ (కోకో) హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఫుల్ సర్కిల్ (పూర్తి సున్నా=ఓ) రెక్టాంగిల్ (ఎల్) ఏ (కోలా) వెరసి కోకోకోలా అవుతుంది. నేను దీన్ని తప్పుగా మార్చి రాశాను. థాంక్స్ ఫర్ పాయింటింగ్ అవుట్. ఓ పాఠకుడు పాకిస్థాన్ మీద జోక్స్ రాసి వారిని కించపరచడం నా స్థాయికి చెందింది కాదని, అలాగే ఫేస్‌బుక్‌లో కనపడే జోక్స్‌ని సీరియల్‌లో రాయడం దేనికని విమర్శించారు. ఏది ఏమైనా సీరియల్ మీద స్పందించి తమ అభిప్రాయాలని తెలియచేసిన వందల కొద్దీ పాఠకులకి, మంచి బొమ్మలు గీసిన శ్రీ అన్వర్‌కి, నాకీ అవకాశాన్ని ఇచ్చిన ‘సాక్షి’ సంపాదక వర్గానికి నా కృతజ్ఞతలు తెలియచేస్తూ,
  - మల్లాది వెంకట కృష్ణమూర్తి
  హైద్రాబాద్
  8 జనవరి 2015
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 83
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘దేవుడంటే ప్రేమ. ప్రేమ గుడ్డిది. మా తాతయ్య గుడ్డివాడు. కాబట్టి ఆయనే దేవుడు. నీకో సత్యం చెప్తా. ఎవరికీ చెప్పక. దేవుడు లేకపోతే నాస్తికుడే ఉండడు.’’
  ‘‘అది సరే. ఈ రోజు నా జీవితంలో చాలా చెడ్డరోజు. మీరు కొద్దిగా...’’
  ‘‘పిచ్చివాడా! చెడ్డ రోజనేదే నీ జీవితంలో ఇంతదాకా రాలేదు. అది వచ్చిన రోజు నువ్వుండవు. ఎందుకంటే నువ్వుండటం ఆగిన రోజే నీకు చెడ్డ రోజు.’’
  ‘‘ఇప్పుడు నాకో సమస్య ఉంది. మీరు కొద్దిగా సహాయం చేేన్త...’’ మర్కట్ అర్థించాడు.
  ‘‘... దేవుడితో నీకో సమస్య ఉందని చెప్పక. సమస్యకి నీకో దేవుడు ఉన్నాడని చెప్పు చాలు. నీకో ఆఖరి సందేశం. జననం - మరణం ఆనందకరమైనవి. ఆ మధ్యదే బాధాకరం. అందువల్ల హరిః ఓం’’ చెప్పి ఆయన వెళ్ళిపోయాడు.
  ‘‘జరిగినదానికి బాధపడకుండా ఆనందంగా ఉండండి’’ వానర్ కన్నీళ్ళని చూసి చెప్పాడు కపీష్.
  ‘‘పోయింది. ఆరు కోట్లు. అదెలా సాధ్యం బ్రదరూ? ఎవరి దగ్గరైనా చాక్లెట్ ఉందా?’’
  ‘‘ఏం?’’
  ‘‘అది తింటే ఆనందంగా ఉంటారని కేడ్‌బనీస్ ప్రకటనలో చూశాను’’ కన్నీళ్ళని తుడుచుకుంటూ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘వెనకటికి ఒకడికి లేండ్ ఫోన్ లేదు. స్మార్ట్ ఫోన్ కొంటానన్నాట్ట’’ కపీష్ విసుక్కున్నాడు.
  ‘‘నీకూ, నీళ్ళకి ఏదో అవినాభావ సంబంధం ఉన్నట్లుంది. భయం వేస్తే నీకు నీళ్ళు కింద నించి, దుఃఖం వేస్తే పైనించి వస్తాయన్నమాట’’ మర్కట్ విసుక్కున్నాడు.
  ‘‘నాకు అర్జెంట్‌గా ‘హాఫ్ సర్కిల్ ఒన్ సర్కిల్ హాఫ్ సర్కిల్ ఏ. హాఫ్ సర్కిల్ ఒన్ సర్కిల్ రెక్టాంగిల్ ఏ’ తాగాలని ఉంది. అంతే కాదు. మన ముగ్గురి జీవితాలని ఎడిట్ చేయాలనిపిస్తోంది. ఒకడి ప్రియురాలు కుక్క ప్రేమికురాలు. ఇంకొకడి ప్రియురాలు మగరాయుడు. మరో వెధవకి ఆకులు, అలాలు మాత్రమే ఒండి పెట్టే ప్రియురాలు. నాకు మన జీవితాలు నచ్చడం లేదు. వాటిని వెంటనే ఫోటోషాప్‌లో ఎడిట్ చేసి తీరాలి. మార్ఫింగ్ చేసి తీరాలి’’ వానర్ ఆవేదనగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఆనందంగా ఉండేవారు ఆనందంగా ఉండటానికి కారణం వారి జీవితంలో అంతా సరిగ్గా ఉందని కాదు. వారి దృక్పథం సరిగ్గా ఉండటమే కారణం. బానిసత్వం మానవ నిర్మితం తప్ప పేదరికం కాదు. దాన్ని ఎవరికి వారు ప్రయత్నంతో బద్దలు కొట్టాలి. మనం బాధపడటానికి కాని, ఆనందంగా ఉండటానికి కాని పట్టే సమయం, వెచ్చించే పని ఒకటే. ఇండిగో కంపెనీ వాళ్ళు ఇచ్చిన ఓచర్‌ని కేష్ చేస్తే ఎంత వస్తుందో చూడు. కోకోకోలాని తాగుదాం’’ కపీష్ ధైర్యం చెప్పాడు.
  జేబులోంచి దాన్ని తీసి చూసి ‘థూ’ అంటూ వానర్ దాన్ని చింపి డస్ట్‌బిన్‌లో పడేశాడు.
  ‘‘ఏ?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘అది తర్వాతి ఫ్ల్లైట్‌కి ఓచర్ తప్ప కేష్ వాపస్ ఇచ్చే ఓచర్ కాదు.
  ‘‘సినిమా టిక్కెట్ ఐతే సగం రేటుకి అమ్మేవాళ్ళం. దీనికి ఐడెంటిటీ కార్డు, బొచ్చు, భోషాణం... ఎన్ని రూల్సో’’ మర్కట్ తన ఓచర్‌ని నలిపి చెత్త బుట్టలో పడేశాడు. తర్వాత అందులో పడ్డ ఓ బోర్డింగ్ పాస్‌ని, దాని మీది వేమన పేరుని చూసి తలెత్తి ఆశ్చర్యంగా వేమనని అడిగాడు.
  ‘‘మీ విమానానికి కూడా బాంబ్ బెదిరింపు వచ్చిందా?’’
  ‘‘ఊహు. హిందూ సేవా సంఘం వారు నన్ను విమానం ఎక్కకుండా ఆపేశారు’’ ఆయన చెప్పాడు.
  ‘‘అదేం?’’
  ‘‘క్రితంసారి నా ప్రవచనం విన్న నూట డెబ్బై ఏడు మంది వేరే మతం పుచ్చుకున్నారుట. అందుకనిట. వెన్ ఐ వజ్ ఎట్ బాంబే రైల్వేస్టేషన్, ఐ గాట్ ది ఇన్‌ఫర్‌మేషన్ దట్ ది మెట్రిక్యులేషన్ ఎగ్జామినేషన్ వజ్ ది గ్రేట్ బాదరేషన్ ఫర్ ది యూత్ జనరేషన్ ఆఫ్ ది ఇండియన్ నేషన్ హూన్ ఆక్యుపేషన్ వజ్ కల్టివేషన్’’ చెప్తూ ఆయన వారి జీవితాల్లోంచి శాశ్వతంగా నిష్ర్కమించాడు.
  ‘‘మన జాతకాలు బాలేవు’’ మర్కట్ బాధగా చెప్పాడు.
  ‘‘జాతకాలు, శకునాల మీద నాకు నమ్మకం లేదు. అవన్నీ ఉత్తి మూఢనమ్మకాలు. మైక్రోస్కోప్, టెలిస్కోప్‌లలో పరీక్షించినా హరోస్కోప్ ఉందనే స్కోపే కనిపించదు. పైగా నాది తులా రాశి. మా రాశి రెండో పాదం వాళ్ళు జాతకాలని, జ్యోతిష్యాన్ని నమ్మరని రాశిఫలాల్లో రాశారు కూడా’’ వానర్ చెప్పాడు.
  రెండడుగులు వేశాక కపీష్ అకస్మాత్తుగా ఆగాడు. మిగిలిన ఇద్దరూ కూడా ఆగి అడిగారు.
  ‘‘ఏమైంది? నీ మొహం చూస్తూంటే రేపు ప్రపంచం అంతం కాదని అనిపిస్తోంది’’ కపీష్ చిరునవ్వుని చూసి మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘బానిసత్వంలా మనిషి సృష్టించుకునేది కాదు. కాని పేదరికం మానవ నిర్మితం’’ కపీష్ స్థిరంగా చెప్పాడు.
  ‘‘మన ముగ్గురిలో ఉండుండి సీరియస్ డైలాగ్స్ వేసేది నువ్వొక్కడివే గురూ.’’
  ‘‘అవును. వేమన వెళ్ళబోతూ ఏమన్నాడో గుర్తుందా? దేవుడితో నీకో సమస్య ఉందని చెప్పక. సమస్యకి నీకో దేవుడు ఉన్నాడని చెప్పు చాలు. నేను దేవుడ్ని నమ్మను కాబట్టి నా మెదడుకి ఓ సమస్య ఉందని చెప్పాను. మన సమస్యా పరిష్కారానికి నాకో అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమిటది?’’
  ‘‘మనం పట్టుబడకుండా మళ్ళీ ఆ డబ్బుని వెంటనే ఎలా స్వాధీనం చేసుకోవచ్చంటే...’’
  మిగిలిన ఇద్దరూ అతను చెప్పేది శ్రద్ధగా విన్నారు.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 82
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘మన పథకాన్ని నాశనం చేసేసింది. డాక్టర్ మూలిక మరణిస్తే, మా కట్టమైసమ్మకి సింహం బలి ఇస్తానని మొక్కుకున్నాను.’’
  ఖరీదైన ఏసీ టేక్సీలో దర్జాగా వచ్చిన ఆ ముగ్గురూ నంబర్ పదకొండు వాహనం ఎక్కి, అంటే రెండు కాళ్ళ మీద నడవసాగారు.
  ‘‘ప్రేమ అనే ఖైదులోంచి ఎవరూ తప్పించుకోలేరు. వాళ్ళే మళ్ళీ తిరిగి వస్తారు. చూస్తూండండి’’ వైతరణి ఏక్టివాని నడుపుతూ ఇద్దరు మితృరాళ్ళతో చెప్పింది.
 
  ‘‘అవును. నేను వానర్‌ని అంత గాఢంగా ప్రేమించాను’’ మూలిక చెప్పింది.
  ‘‘కపీష్ తిరిగి రావడం డౌటే. మగాళ్ళు నిజాయితీపరులు కారు’’ రుధిర చెప్పింది.
  ‘‘అధైర్యపడకు. జీవితం ఎప్పుడూ రెండో అవకాశం అనేది ఇస్తుంది. దాని పేరు రేపు’’ వైతరణి ధైర్యం చెప్పింది.
  ‘‘నేను ఒకప్పుడు మగాణ్ణే కాబట్టి నీ కన్నా నాకు మగాళ్ళ గురించి బాగా తెలుసు.’’
  ‘‘మర్కట్ కాకపోతే మరో డొర్కట్. వానర్ కాకపోతే మరో గీనర్. కపీష్ కాకపోతే ఇంకో గిపీష్. లోకం గొడ్డుపోయిందా?’’
  వాళ్ళ ఏక్టివా మలుపు తిరిగే దాకా చూశాక మర్కట్ చిన్నగా నిట్టూర్చి చెప్పాడు - ‘‘డబ్బు లేనప్పుడు మనతో ఉంటుంది. డబ్బు రాగానే ఉండమన్నా ఉండదు. అది ఇప్పుడు నన్ను చేరింది.’’
  ‘‘ఏమిటది?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘ఆకలి. నాకు బాగా ఆకలిగా ఉంది.’’
  ‘‘ఒన్ సర్కిల్ టు సర్కిల్ హాఫ్ సర్కిల్ ఏ. ఒన్ సర్కిల్ టు సర్కిల్ రెక్టాంగిల్ ఏ తాగుదామా?’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. మనకి ఇప్పుడు అదే కావాలి. వెళ్ళి ఆ వెండింగ్ మెషీన్‌లోంచి మూడు కోక్స్ తీసుకురా’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘సారీ! నా డబ్బంతా ఆ ఎయిర్ బేగ్‌లోనే ఉంది. జేబులో చిల్లిగవ్వ కూడా లేదు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘నీ సంగతేంటి?’’ కపీష్ మర్కట్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘తర్వాతి నిమిషంలో కనుక నేను మరణించేట్లయితే నాకు జీవితాంతం సరిపడా డబ్బుంది.’’
  ‘‘డబ్బు ఉన్నట్లా? లేనట్లా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘లేదు. అంతా పోలీసుల అధీనంలోని ఆ ఎయిర్ బేగ్‌లో ఉంది. ఈ దరిద్రం ఉంది చూశారూ? అది భరించలేనిదని నేను ఒకప్పుడు కోటీశ్వరుణ్ణి కాబట్టి గ్రహించాను’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నా పర్స్ ప్రస్తుతం ఉల్లిపాయ లాంటిది. దాన్ని తెరిస్తే ఏడుపు వస్తుంది’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘నేను ఎవర్నీ నిందించను. మంచివాళ్ళు ఆనందాన్ని ఇస్తారు. చెడ్డవాళ్ళు అనుభవాన్ని ఇస్తారు. అతి చెడ్డవాళ్ళు నీతి పాఠాన్ని బోధిస్తారు. ఉత్తములు జ్ఞాపకాలని ఇస్తారు. మనం బెటర్. కొందరు ధనవంతులు ఎంత బీదవాళ్ళంటే పాపం వారి దగ్గర డబ్బు తప్ప ఇంకేం ఉండదు’’ కపీష్ శూన్యంలోకి చూస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘వేమనలా వేదాంతం మాట్లాడక. నీకు పిచ్చెక్కిందని భయపడతాం’’ మర్కట్ విసుక్కున్నాడు.
  ‘‘ఈరోజు నా జీవితం మొత్తానికి చాలా చెడ్డ రోజు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఎన్నడూ జీవితంలోని ఏ రోజునీ నిందించక. ప్రతీరోజు ఏదో ఒకటి ఇచ్చే వెళ్తుంది. మంచిరోజు ఆనందాన్ని ఇస్తుంది. దానికి అంతా నవ్వుతారు. చెడ్డ రోజు అనుభవాన్ని ఇస్తుంది.’’
  ‘‘మళ్ళీ వేమనలా మాట్లాడద్దన్నానా?’’ మర్కట్ అరిచాడు.
  ‘‘నేను మాట్లాడలేదే?’’ కపీష్ ఖండించాడు.
  ‘‘మరి ఎవరు?’’
  ‘‘అవును. ఎవరు? నువ్వు చెప్పావా అది?’’ వానర్ మర్కట్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘లేదు.’’
  ‘‘నువ్వు?’’ కపీష్ వానర్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘ఊహూ.’’
  ‘‘మరి ఎవరా మాటలు అన్నది?’’ కపీష్ అర్థం కాక చుట్టూ చూశాడు.
  ‘‘నేను. ఓసారి నేను దేవుడ్ని కలిశాను. ఆయన తుమ్మాడు. అప్పుడు నేనేం అనాలో తెలీలేదు.’’
  విన్న గొంతులా ఉందనుకుని మర్కట్ తల తిప్పి చూశాడు.
  వేమన!
  ‘‘ఓ! మీరూ పారిపోయారా?’’ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘లేదు. నేను మీలా పారిపోనందుకు మేజిస్ట్రేట్ యమధర్మరాజు నా నిజాయితీని మెచ్చి నన్ను నిరపరాధిగా భావించి విడుదల చేశాడు. మీరంతా సొరంగంలోంచి పారిపోయారని అరిచి అందరికీ చెప్పింది నేనే. దాంతో దుర్యోధన్ గేంగ్‌ని పోలీసులు పట్టుకున్నారు’’ అతను చెప్పాడు.
  ‘‘వేదాంతి అయిన మీరు ఈ పని ఎందుకు చేశారు?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘వేదాంతం అంటే విశాఖపట్నంలో తుఫాను వస్తే వారణాసిలో బట్టలు ఎండకపోవడం నాయనా. అర్థం చేసుకో.’’
  ‘‘మీరు ఎక్కడికి?’’ ఆయన జేబులోని బోర్డింగ్ కార్డ్‌ని చూసి వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘ఢిల్లీకి. వేదాంత ప్రవచనం చెప్పడానికి. దేవుడు ఎవరని మొన్న అడిగావు. గుర్తుందా?’’ వేమన మర్కట్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘అవును. తెలిసిందా?’’ మర్కట్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘ఆ!’’
  ‘‘ఎవరు?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘మా తాతయ్యే.’’
  ‘‘ఎలా తెలుసు?’’
  (ఎప్పుడూ ఆనందంగా ఉండేవాళ్లు అలా ఉండగలగటానికి కారణం కపీష్ ఏమని చెప్పాడు?)
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 81
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘అదింకా అర్థం కాలేదా అంకుల్! విమానాశ్రయ అధికారులకి ఫోన్ చేసి మీరు ముంబై వెళ్ళే విమానంలో బాంబ్ పెట్టామని చెప్పాం తప్ప పోలీసులకి ఫోన్ కొట్టి పారిపోయిన ముగ్గురు ఖైదీలు ఆ విమానంలో ఉన్నారని చెప్పలేదు అంటే ఇంకా మీమీద మాకు కొద్దిగా ప్రేమ ఉండబట్టే కదా!’’
 
  ‘‘అసలు మీకు మా ప్లాన్ మొత్తం ఎలా తెలుసు?’’ కపీష్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘మగాడి చేతిలో మోసపోయిన ఆడది సీబీఐ కన్నా సమర్ధవంతంగా పని చేస్తుంది. ఇంక మేం మగాడ్ని నమ్మకూడదని నిశ్చయించుకున్నాం. గుర్తుంచుకోండి. ఇందిరాగాంధీ, సోనియా, మమత బెనర్జీ, జయలలిత నించి మేం ఓ పాఠం నేర్చుకున్నాం. తమని డిస్టర్బ్ చేసే భర్త లేకపోవడం వల్లే చక్కగా జీవించగలమని వాళ్ళు ఋజువు చేశారు’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘నిజమే. కాని భారతీయులు కూడా ఆ నలుగురు ఆడవాళ్ళ నించి ఓ పాఠం నేర్చుకున్నారు. అది వాళ్ళు కోట్లాది మంది భారతీయులని డిస్టర్బ్ చేస్తున్నారనే పాఠం. మీరూ అ పని చేయద్దని భారతీయుల తరఫున కోరుతున్నాను’’ మర్కట్ కోరాడు.
  ‘‘మీ ముగ్గురికీ ఓ ఉచిత సలహా ఇచ్చి వెళ్తాం. అన్ని వ్యాధులకి మందు నవ్వు’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘నవ్వని వారు ఉన్నంతకాలం లోకంలో డాక్టర్లు ఉంటూనే ఉంటారు’’ మూలిక చెప్పింది.
  ‘‘కారణం లేకుండా నవ్వేవారికి మాత్రం మందు అవసరం’’ రుధిర చెప్పింది.
  ‘‘మా ముగ్గురి మనసులోని మాటని నేను చెప్తా వినండి. ‘మీతో మాకు పెళ్ళయితే మా ఇల్లే జైలు. మా భార్యే జైల్ వార్డెన్’’ మర్కట్ కసిగా చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. అది మా మనసులోని మాటే’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘నేనూ కన్‌ఫం బటన్‌ని నొక్కాను’’ వానర్ కూడా చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమిటి గొణుగుతున్నావు? నువ్వు నన్ను ద్వేషిస్తున్నావనా?’’ డాక్టర్ మూలిక అడిగింది.
  ‘‘లేదు. నేను నిన్ను ద్వేషించడం లేదు. నువ్వు జీవించడం నాకు నచ్చడం లేదని అంటున్నాను’’ వానర్ అరిచాడు.
  ‘‘కుక్కలకి కుక్కభాషలోనే చెప్తాను. వినండి. మీరు లక్ష రూపాయలు పెట్టి కొన్నా ఓ కుక్క మిమ్మల్ని చూసి తోకాడించదు. అది మీ స్వంతం కాకపోయినా మీరు దాన్ని ప్రేమతో చూస్తేనే అది మిమ్మల్ని చూసి తోకాడిస్తుంది’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఈమె కుక్కల రాణి’’ మర్కట్ ఎకసక్కెంగా చెప్పాడు.
  ‘‘సగటు మనిషి కంటే సగటు కుక్క మంచిదని ఋజువు చేశావు. నువ్వు ఎందుకు నిజాయితీగా ప్రవర్తించలేదో నేను అర్థం చేసుకోగలను మర్కట్! నువ్వు మనిషివే తప్ప కుక్కవి కావు’’ వైతరణి కోపంగా అరిచింది.
  ‘‘నువ్వు మా మనుషుల్ని అవమానిస్తున్నావు’’ మర్కట్ ఎర్రబడ్డ మొహంతో చెప్పాడు.
  ‘‘నిజం చెప్తున్నాను. ఆకలికి అన్నం పెట్టిన కుక్క ఎన్నటికీ పెట్టిన వాళ్ళని కరవదు. బహుశా మీ ముగ్గురూ పందుల్ని పెంచుతున్నారని నా అనుమానం’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఎందుకని? మీ ఇంట్లో నేను ఎక్కువ తిన్నానా?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. కుక్కకి రోజూ తల దాచుకోడానికి చోటిచ్చి రోజూ ఇంత అన్నం, కాసిని మంచినీళ్ళు, కాస్తంత ప్రేమ ఇస్తే మనల్ని దేవుడిగా భావిస్తుంది. అదే పంది అలాంటి వారిని తనతో సమానంగా చూస్తుంది. మీరు పందుల్లాంటి వాళ్ళు కాబట్టి పందినే పెంచారని అనుకున్నాను. మీలాంటి వారు సమాజంలో చీడపందులు.’’
  ‘‘మేమేం చీడపందులం కాము. మేం ముగ్గురం మూడు మొక్కలని నాటాం.’’
  ‘‘అంటే?’’
  ‘‘తన గురించి ఆలోచించేవాడు కుక్కని పెంచుతాడు. సమాజం గురించి ఆలోచించేవాడు మొక్కని పెంచుతాడు’’ వానర్ అరిచాడు.
  ‘‘పందులతో మనకేంటే మాటలు. పోదాం పద’’ రుధిర చెప్పింది.
  చంద్రుని మీదికి ఆర్మ్‌స్ట్రాంగ్‌ని పంపించి ఇవాళ్టికి సరిగ్గా ఏభై మూడేళ్లయింది. దారి కనుక్కున్నాక మగాళ్ళందరినీ అక్కడికి పంపించొచ్చుగా?’’ డాక్టర్ మూలిక గొణిగింది.
  వాళ్ళు ముగ్గురూ వైతరణి ఏక్టివా ఎక్కి పోలీసుల పక్క నించి వెళ్ళిపోయారు.
  ‘‘చీర విప్పిన వీర వనిత పథకం ఇదంతా’’ వానర్ కోపంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నన్నడిగితే చీర కట్టిన వీర వీరుడు అనడం సబబు.’’
  ‘‘ఎవరిదైనా నష్టపోయింది మనమేగా. ఇంకా నయం. మన మీద బాంబుల్ని వేయడమో, ఏసిడ్ చల్లడమో చేయలేదు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘అది మగాళ్ళు చేేన... నిజమే. రుధిరకి ఆ ఆలోచన వచ్చి ఉండదు.’’
  ‘‘ఆఖరి క్షణంలో అంతా బూడిదలో పోసిన పన్నీరైపోయింది. పోన్లే. నువ్వు ఓ పాఠం నేర్చుకున్నావు’’ మర్కట్ వానర్‌తో చెప్పాడు.
  ‘‘మనల్ని ప్రేమించిన ఆడదాన్ని వదిలి వెళ్ళకూడదనా?’’ వానర్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘కాదు. ఏర్‌పోర్ట్‌లో ఒంటరిగా కూర్చున్న అమ్మాయి పక్క సీట్ ఖాళీనా అని అడక్కూడదని.’’
  కళ్ళు మూసుకుని చేతులు జోడించి వానర్ ఏదో ప్రార్థించడం చూసి కపీష్ అడిగాడు - ‘‘ఏమిటా ప్రార్థన?’’.
  (ఏమని జవాబిచ్చి ఉంటాడో ఊహించండి)
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 80
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘మీకే పేరు ఇష్టమైతే అదే నా పేరు. బై.’’
  ఆమె సెల్‌ఫోన్ లైన్ కట్ చేసి ఆ యువకుడికి ఇచ్చి చెప్పింది - ‘‘సమయానికి మీరు సహృదయంతో ఈ సహాయం చేయకపోతే ఓ విమానం గాల్లోకి లేచేది కాదు. థౌజండ్ అండ్ ఒన్ థాంక్స్.’’
  ‘‘నో ప్రాబ్లం. థౌజండ్ సరే. ఒన్ దేనికి?’’ అతను అడిగాడు.
  ‘‘ఒన్ ఫోన్‌ని ఇచ్చినందుకు. థౌజండ్ మీ అమ్మకి. ఇంత అందమైన అబ్బాయిని ప్రపంచానికి ఇచ్చినందుకు. సేఫ్ లేండింగ్.’’
  ‘‘మీ సెల్ నంబర్?’’ అతను మురిసిపోతూ అడిగాడు.
  కుడి ముంజేతి మీద రాసుకున్న ఫోన్ నంబర్ని చెప్పింది. అది ఇందాక బాంబు ఉందని చెప్పడానికి ఆమె ఓ ప్రయాణీకుడి నించి తీసుకున్న మొబైల్ నంబర్.
  అతను లోపలకి వెళ్ళగానే చాటునించి చూసే మరో ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఆమె దగ్గరకి వచ్చారు. వాళ్ళవంక చూసి మినీ స్కర్ట్ అమ్మాయి థంప్స్ అప్ సైన్‌ని చూపించింది.
    
  ‘‘దుర్మార్గులు! ఎవరా ఫోన్ చేశారో?’’ కపీష్ వానర్‌తో ఆక్రోశంగా అన్నాడు.
  ‘‘వాళ్ళకి మూడు కానుపుల్లో ట్రిప్‌లెట్స్ పుట్టాలి అని నా శాపం’’ వానర్ కోపంగా చెప్పాడు.
  ‘‘మేమే.’’
  ముగ్గురూ ఆ ఆడకంఠం వినపడ్డ వైపు వెనక్కి తిరిగి చూశారు. స్తంభం పక్కనించి మూడు తలలు ఒకదాని తర్వాత మరొకటి బయటకి వచ్చి వీరి వంక చిరునవ్వుతో తొంగి చూడసాగాయి.
  ‘‘అరె! మీరా?’’ మర్కట్ నివ్వెరపోయాడు.
  ‘‘మేమే. మాకు ఎందుకు చెప్పలేదు?’’ డాక్టర్ మూలిక ప్రశ్నించింది.
  ఆమె ధరించిన టి షర్ట్ మీద ఐ ఏమ్ ఏ సెక్స్ ఇన్‌స్ట్రక్టర్. ఫస్ట్ లెసన్ ఫ్రీ అని రాసి ఉంది.
  ‘‘ఓ ఆడదాని చెవిలో చెప్పింది వంద మైళ్ళ దూరంలో కూడా వినిపిస్తుందని.’’
  ‘‘ముగ్గురు ట్రిప్‌లెట్స్ పుట్టడం ఏమిటి? నీ శాపం మాకు అర్థం కాలేదు’’ డాక్టర్ మూలిక మళ్ళీ ప్రశ్నించింది.
  ‘‘అదా? మూడు కానుపుల్లో ముగ్గురు చొప్పున పుడితే ప్రతీ కానుపు తర్వాత వారానికి నూట డబ్బై ఐదు నేపీలు మార్చాలి. ప్రతి రాత్రి తలకో బాటిల్ చొప్పున వారానికి ఇరవై బాటిల్స్ పాలు కలపాలి. ప్రతి కానుపు తర్వాత వాళ్ళు ఇలా కష్టపడాలి... మీరేంటి? అసలు ఇక్కడ ఎందుకు ఉన్నారు?’’
  ‘‘మాకు చెయ్యిచ్చి పారిపోతూంటే ఆపడానికి వచ్చాం’’ రుధిర కోపంగా చెప్పింది.
  ‘‘అసలు మేమీ విమానంలో వెళ్తున్నామని నీకు ఎవరు చెప్పారు?’’ కపీష్ నిర్ఘాంతపోయాడు.
  ‘‘నేనే కనుక్కున్నాను. ఆటోలోంచి దిగి ఏ బేంక్‌లోకి వెళ్ళి వచ్చారో అదే బేంక్ దోచుకోబడుతోందని టీవీలో చూడగానే మాకు మీ పథకం అర్థమైంది. రావణ్ మిమ్మల్ని చంపి పారేస్తాడు కాబట్టి మీరు పారిపోతారని ఊహించాను. డబ్బుంది కాబట్టి విమానంలోనే పారిపోతారన్న వైతరణి ఊహ కరెక్ట్ అయింది. ఇక్కడ ఉదయం నుంచి మీ కోసం మాటేశాం. ఆడది ఈ ప్రపంచంలో అత్యంత సెల్ఫ్ కంట్రోల్డ్, వెల్ మేనర్డ్, అన్‌డిస్టర్బ్‌డ్, నాన్ వయోలెంట్ హ్యూమన్ బీయింగ్- ఆమె నెయిల్ పాలిష్ ఆరే దాకా. నా నెయిల్ పాలిష్ ఆరగానే వీళ్ళకి మీరు ఎక్కిన విమానంలో బాంబుందని ఫోన్ చేసి మిమ్మల్ని ఆపేశాను’’ రుధిర చెప్పింది.
  ముగ్గురు మిత్రుల మొహాలు వెంటనే పాలిపోయాయి.
  ‘‘అంతేకాదు, ఏ డబ్బు మీద ప్రేమతో మా ప్రేమని కాదని మమ్మల్ని విడిచి వెళ్ళిపోవాలని అనుకున్నారో ఆ డబ్బుని మీకు కాకుండా చేశాం’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ఆమె ధరించిన టీ షర్ట్ మీద ఓనర్స్ ప్రైడ్. నైబర్స్ ఎనిమీ అని రాసి ఉంది.
  ‘‘బదులుకి బదులు. ఇక మీకూ, మాకూ రాం రాం’’ డాక్టర్ మూలిక చెప్పింది.
  ‘‘ఇంక మీ జీవితం వైన్ అండ్ విమెన్ నించి వాటర్ అండ్ వైఫ్ స్థాయికి పడిపోయింది’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఎందుకిలా చేసారు? మాతో మీ ఇమోషనల్ అటాచ్‌మెంట్ ఏమైంది?’’ డాక్టర్ మూలిక దుఃఖంగా ప్రశ్నించింది.
  ‘‘ఎటాచ్‌మెంటా? అదేమిటో నీకు అసలు అర్ధం తెలిేన మాట్లాడుతున్నావా? ఇద్దరూ ఒకర్నొకరు చూసుకోకుండా ఉండలేకపోవటం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఇద్దరూ ఒకరి సమీపంలో మరొకరు లేకుండా ఉంటే ఊపిరి ఆడకపోయినట్లు ఉండటం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఇద్దరు పెళ్ళవకుండా సెక్స్‌లో పాల్గొనడం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఎన్నటికీ కానే కాదు. ఎవరైనా నీకో ఫైల్‌ని ఈమెయిల్ చేస్తే ఉత్తరంతో పాటు వచ్చే ఆ ఫైల్‌ని అటాచ్‌మెంట్ అంటారు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీరు చేసింది అన్యాయం’’ కపీష్ ఆక్రోశించాడు.
  ‘‘డోంట్ బ్రేక్ మై హార్ట్ అని ఎప్పుడో నిన్ను వారించాను కప్. నా గుండెని బద్దలు కొట్టినందుకు బదులుగా నీకున్న రెండు వందల ఆరు ఎముకల్లో ఒకదాన్నైనా బ్రేక్ చేసే ఏర్పాటు చేయనందుకు సంతోషించు’’ రుధిర క్రోధంగా చెప్పింది.
  ‘‘రేపు దినపత్రికలో బేంక్ సొమ్ము పట్టుబడిందన్న వార్త వస్తుందని పందెం’’ వైతరణి నవ్వుతూ చెప్పింది.
  ‘‘అంటే మా డబ్బుని పట్టించడానికేనా బాంబ్ ఉందనే అబద్ధపు ఫోన్ కాల్ చేసింది?’’ వానర్ అడిగాడు.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 79
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘మన ఎయిర్ బేగ్స్‌ని కూడా తెరిచి చూస్తారంటావా?’’ మర్కట్ సందేహంగా అడిగాడు.
  ‘‘మనం విఐపీలం కాము కాబట్టి తప్పకుండా తెరిచి చూస్తారు. చూడనీ’’ బాత్ రూం నించి తిరిగి వచ్చిన వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అప్పుడు మనం అంత డబ్బుని ఏ బేంక్ నించి డ్రా చేశామో, లేదా మనకి ఎలా వచ్చిందో ప్రూఫ్ చూపించమంటారు. మనం సరైన వివరణ ఇవ్వకపోతే అంతే సంగతులు. అరెస్ట్ చేస్తారు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘అదే నా భయం. ఇప్పుడు మనం ఏం చేయాలి?’’ మర్కట్ ఆందోళనగా అడిగాడు.
  ‘‘మనం ఆ డబ్బుకి నీళ్ళు ఒదలాలా? మనం పడ్డ కష్టమంతా వృథాయేనా?’’ వానర్ ఏడుపు గొంతుతో అడిగాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు ఛాయిస్ మనది. డబ్బు ఎటూ మనకి ఇవ్వరు. ఇటు స్వతంత్రం కోల్పోయి ఒన్... టు... త్రి... ఫోర్ అంటూ సెవెన్ దాకా జైలు ఊచలు లెక్కపెట్టాలి. లేదా పారిపోవాలి. నేను అసలా ఊచలనే చూడాలనుకోవడం లేదు. బయకి వెళ్తున్నాను. తర్వాత మీ ఇష్టం’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘కపీష్ చేసేది తెలివైన పని. పద’’ మర్కట్ సలహా ఇచ్చాడు.
  ‘‘ప్లీజ్ వెయిట్. ఐ ఏమ్ అవుటాఫ్ మైండ్. ఐ విల్ బి బేక్ ఇన్ ఫైవ్ మినిట్స్’’ వానర్ చెప్పాడు.
  వానర్‌ని రెక్క పట్టుకుని ఇద్దరూ లాక్కెళ్ళారు. ముగ్గురూ ఏర్‌లైన్స్ కౌంటర్‌కి వెళ్ళి రిఫండ్ కూపన్స్ తీసుకుని బాధగా బయటకి నడిచారు. వానర్ ఏరో బ్రిడ్జి తలుపు వైపు బాధగా చూశాడు.
  ‘‘ముంబై బౌండ్ పేసెంజర్స్. యువర్ అటెన్షన్ ప్లీజ్... మిస్టర్ కపీష్, మిస్టర్ మర్కట్ అండ్ మిస్టర్ వానర్. దయచేసి వచ్చి మీ తోపు రంగు ఏర్ బేగ్స్‌ని ఐడెంటిఫై చేయ ప్రార్థన’’ ప్రకటన వినిపించింది.
  ‘‘కనుక్కున్నారు. మనం పారిపోవాలి’’ కపీష్ ఆదుర్దాగా చెప్పాడు.
  విమానాశ్రయం బిల్డింగ్‌లోంచి బయటకి వచ్చే దాకా పోలీసులు తమని ఆపి ‘ఇది మీ లగేజేనా?’ అని తమ ఎయిర్ బేగ్స్‌ని చూపిస్తారని ముగ్గురి గుండెలూ దడదడలాడుతూనే ఉన్నాయి. రిఫండ్ కూపన్స్‌ని చూసి కాని సెక్యూరిటీ పోలీసులు వాళ్లని బయటికి పంపలేదు.
  ఆ విమానంలో బాంబ్ ఉందని ఫోన్ చేయడానికి ఉపయోగించిన సెల్ ఫోన్‌లో మాట్లాడే ఇరవై రెండేళ్ళ యువకుడ్ని పోలీసులు నిర్బంధంలోకి తీసుకోవడం వాళ్ళు గమనించారు. వాళ్ళ ప్రశ్నకి ఓ ప్రముఖ పారిశ్రామికవేత్త కొడుకైన అతను చెప్పిన జవాబు విన్నారు.
  ‘‘ఇందాక ఎవరో అమ్మాయి తన సెల్‌ఫోన్ బేటరీ అయిపోయిందని, నా సెల్‌ఫోన్‌లోంచి ఓ కాల్ చేసుకుంటానంటే ఇచ్చాను. చివరలో నా నంబర్ అడిగి ముంజేతి మీద రాసుకుంది కూడా.’’
  ముగ్గురూ బయటకి వచ్చారు. వానర్ మొహం ఆముదం తాగినట్లుగా ఉంటే, మర్కట్ మొహం పది లంఖణాలు చేసిన వాడిలా ఉంది. కపీష్ మొహం ఎలా ఉందంటే...
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ! ఇంకాసేపట్లో ప్రపంచం అంతం అవుతుందని మీకు ఎవరు చెప్పారు?’’ అనేకమంది అతన్ని ఆపి అడిగారు.
  మూడు ఎయిర్ బేగ్స్‌తో కోటీశ్వరులుగా లోపలకి వెళ్ళిన ఆ ముగ్గురూ ఉత్త చేతులతో బికారులుగా బయటకి వచ్చారు.
    
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ! మీ సెల్‌ఫోన్‌ని ఓసారి ఉపయోగించుకోవచ్చా? నాది బేటరీ డౌన్ అయింది. ఐ మీన్ నాది కాదు. నా సెల్ ఫోన్‌ది. నాది బానే ఉంది’’ మినీ స్కర్ట్, టాప్‌లోని ఓ ఇరవై రెండేళ్ళ అమ్మాయి డిపార్చర్ గేట్ లోపలకి వెళ్తున్న ఓ యువకుడ్ని అడిగింది.
  ఒంటి మీంచి మస్క్ పెర్‌ఫ్యూమ్ వాసన వచ్చే అతని టీ షర్ట్ మీద ‘బ్యూటీ లైన్ ఇన్ ది హేండ్స్ ఆఫ్ బీర్ లవర్’ అనే మాటలు ముద్రించి ఉన్నాయి.
  ‘‘తప్పకుండా. మీకుందో లేదో కాని నాకు నోమో ఫోబియా ఉంది.’’
  ‘‘అంటే?’’
  ‘‘సెల్‌ఫోన్ లేకుండా ఉండటం లేదా సిగ్నల్ ఉండదనే భయం. నాకూ అప్పుడప్పుడూ అలా జరుగుతూంటుంది. అతను చిరునవ్వుతో తన స్మార్ట్ ఫోన్‌ని జేబులోంచి తీసి ఇచ్చాడు.
  ‘‘ఐనా డౌన్ అవడానికి మీ ఒంట్లో బేటరీ లేదుగా. మీ సెల్‌ఫోన్ గురించి కదా మీరు చెప్పింది. ఏమ్ ఐ రైట్?’’ ఆమె నవ్వుతూ అడిగింది.
  ‘‘ఎస్ అఫ్‌కోర్స్. యు హేవ్ లాట్స్ ఆఫ్ సెన్సాఫ్ హ్యూమర్.’’
  ‘‘పాస్‌వర్డ్?’’
  అతను ఇంగ్లీష్‌లో ఓ అంకె, ఓ బూతు మాట, స్టార్ సైన్‌ని చెప్పాడు. ఆమె ఎడం చేతి ముంజేతి మీద రాసుకున్న ఓ నంబర్ని డయల్ చేసింది. అది నాలుగైదుసార్లు మోగాక అవతల నించి ఓ మగ కంఠం వినిపించింది. ఆమె అతనితో ‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ’ అని పక్కకి వెళ్ళి చెప్పింది.
  ‘‘హలో. ఇందాక మీకు ఫోన్ చేసి ముంబై ఫ్లైట్‌లో బాంబ్ ఉందని చెప్పింది నేనే. అందులో అస్సలు బాంబ్ లేదు. తమాషాకి అలా ఫోన్ చేశానంతే. పాపం. ఆ విమాన ప్రయాణీకులకి నేను సారీ చెప్పానని చెప్పండి. విమానానికి రైట్ చెప్పండి. మళ్ళీ ఎప్పుడైనా ఇలాగే ఫోన్ చేస్తూంటాలెండి.’’
  ‘‘మీ పేరు?’’
  (ఏమని చెప్పి ఉంటుంది?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 78
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
 
 విమానం బయల్దేరబోతున్నట్లుగా ఎయిర్‌హోస్టెస్ ప్రకటన వినిపించింది. కొద్ది నిమిషాలకి తర్వాత విమానం స్టార్ట్ అయిన చప్పుడు వినిపించింది.
  ‘‘నలభై వేల అడుగుల ఎత్తున, గంటకి ఏడు వందల మైళ్ళ వేగంతో దూసుకుపోయే కోటి అరవై లక్షల డాలర్లు ఖరీదు చేసే ఈ విమానంలోని ప్రయాణీకులు ఏం తాగాలి? షాంపేన్. ఏం తినాలి? జీడిపప్పు పకోడీలు. కాని మనం ఏం సర్వ్ చేస్తాం? డైట్ పెప్సీ, సాల్టెడ్ పీనట్స్.’’ ప్రకటన ముగించాక ఓ ఏర్ హోస్టెస్ మరో ఏర్ హోస్టెస్‌కి చెప్తూండగా ఇంటర్ కం మోగింది. అవతల నించి పైలట్ కంఠం ఆదుర్దాగా వినిపించింది.
  
 ‘‘మనం కొద్దిసేపట్లో వైర్‌లెస్ అవబోతున్నాం’’ కపీష్ ఉత్సాహంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నేను విమానం దిగాక ఇక ఆకాశంలో ఎగిరే పక్షుల వంక అసూయగా చూడను’’ వానర్ ఆనందంగా కిటికీలోంచి చూస్తూ చెప్పాడు.
  కాని అది ముందుకి కదలకుండానే ఇంజన్లు ఆగిపోయాయి. మళ్ళీ ఎయిర్ హోస్టెస్ కంఠం ఇంగ్లీష్‌లో వినిపించింది - ‘‘లేడీస్ అండ్ జెంటిల్‌మెన్. వి ఆర్ సారీ. యాంత్రిక లోపం వల్ల షెడ్యూల్ ప్రకారం ఈ విమానం టేకాఫ్ కావడం లేదు.’’
  ‘‘ఛ! మొదటిసారి విమానం ఎక్కితే నాకు ఇలా అవాలా?’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘... దయచేసి ప్రయాణీకులంతా బయటకి వచ్చి డిపార్చర్ గేట్‌లో కూర్చుని మా తర్వాతి ప్రకటన కోసం ఎదురుచూడండి. మీ కేరీ ఆన్ లగేజ్‌ని విమానంలోనే వదిలి వెళ్ళండి.’’
  ‘‘ఇప్పుడేం చేద్దాం?’’ వానర్ అడిగాడు.
 
  ‘‘ఇదే’’ కపీష్ లేచి చెప్పాడు.
  అందరూ లేచి ఓవర్‌హెడ్ లాకర్లోని తమ లగేజ్‌ని తీసుకోబోతే ఎయిర్ హోస్టెస్‌లు వారిని వద్దని వారించారు. కపీష్ ఎయిర్ హోస్టెస్‌ని తమ ఎయిర్ బేగ్స్ ఇవ్వమని అడిగితే ఆమె చెప్పింది.
  ‘‘కొద్ది నిమిషాలే ఆలస్యం. మళ్ళీ ఇదే విమానంలో మీరు ముంబై వెళ్తారు. సామాను తీసుకోవడం, పెట్టడం వల్ల ఆలస్యం పెరుగుతుంది. ఇలాంటి సందర్భాల్లో హేండ్ లగేజ్‌ని ఉంచే వెళ్ళాలి’’ ఆమె చెప్పింది.
  ‘‘దీసీజ్ టెరిబుల్.’’
  ‘‘ఐ కాంట్ బిలీవ్ ఇట్.’’
  
 ‘‘దిస్ ఆల్వేస్ హేపెన్స్ వెన్ ఐ యాం ఎబోర్డ్.’’
  ‘‘వై డోంట్ దే చెక్ ఎహెడ్?’’
  ప్రయాణీకుల రకరకాల కామెంట్స్ మధ్య ముగ్గురు మిత్రులూ ఏరోబ్రిడ్జ్ మీదుగా మళ్ళీ డిపార్చర్ గేట్‌కి చేరుకున్నారు.
  
  ‘‘ఒకందుకు నాకు సంతోషంగా ఉంది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇంత జరిగితే సంతోషమా? దేనికి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నా కాళ్ళు భూమిని తాకుతున్నందుకు’’ వానర్ జవాబు చెప్పాడు.
  
 ఆలస్యానికి కొందరు రిఫండ్ అడిగితే వారికి అక్కడి ఉద్యోగిని ఓచర్స్ ప్రింటౌట్లని ఇవ్వసాగింది. పావు గంటైంది. అరగంటైంది. ఐనా మళ్ళీ ప్రకటన లేదు.
  ‘‘ఇంకెంతసేపు?’’ ఒకరు గేట్ ఏజెంట్‌ని కోపంగా అడిగాడు.
  ‘‘మాకూ తెలీదు. చెప్పడం కష్టం.’’
  ‘‘ఎందుకు చెప్పలేరు? ముప్పావు గంట దాటింది. నేను బరోడాకి కనెక్టింగ్ ఫ్ల్లైట్ పట్టుకోవాలి.
 
 అసలు సమస్య ఏమిటి?’’ అతను నిగ్గదీశాడు.
  ‘‘ఆలస్యం అని మీరు ఫిర్యాదు చేస్తున్నారు. ఒకప్పుడు హైద్రాబాద్ నించి బాంబేకి వెళ్ళడానికి తొంభై రోజులు పట్టేది. దారిలో ఒకరిద్దరికి కానుపులు అయ్యేవి. ఒకరిద్దరు గర్భవతులే అయ్యేవారు. అక్కడికి చేరుకునేసరికి ఒకరిద్దరు మరణించేవారు. ఇప్పుడో? ఓ సినిమాని సగం చూసే టైంలోనే విమానం దిగిపోయి ఇంటికి చేరుకుంటున్నారు. నలభై నిమిషాలు ఆలస్యం అయితే భరించలేరా?’’
  
 ‘‘ప్లీజ్. కారణం నాకు చెవిలో చెప్పండి’’ వానర్ ఆమెని అడిగాడు.
  ‘‘జస్ట్ మెకానికల్ ప్రాబ్లం’’ ఆమె బయటకే చెప్పింది.
  పోలీస్ కుక్కతో ఇద్దరు పోలీసులు విమానంలోంచి బయటకి రావడం గమనించిన వానర్ అకస్మాత్తుగా బాత్‌రూంలోకి పరిగెత్తాడు.
  ‘‘అసలు సమస్య ఏమిటి? పోలీసులు ఎందుకు వచ్చారు?’’ కపీష్ ఆమెని అడిగాడు.
  ఆమె ఇటు చూసి గొంతు తగ్గించి అతని చెవిలో చెప్పింది.
  
 ‘‘విమానంలో బాంబ్ ఉందని బెదిరింపు కాల్ వచ్చింది. హేండ్ లగేజ్‌లో ఉందేమోనని పోలీస్‌లు, బాంబ్ డిస్పోజల్ స్క్వేడ్ వాళ్ళు తనిఖీ చేస్తున్నారు. అది పూర్తవగానే విమానం బయలు దేరుతుంది. సాధారణంగా ఫోన్ కాల్ బెదిరింపుల్లో ఇంత దాకా ఎలాంటి బాంబ్‌లూ దొరకలేదు. ఎవరో పోకిరీ వాళ్ళు ఇలాంటి కాల్స్ చేస్తూంటారు.’’
  ‘‘పోకిరీ వాళ్లైతే మరి వెళ్ళచ్చుగా? దింపేశారే?’’
  
 
 ‘‘ఫోన్ కాల్ వచ్చినప్పుడు మేం తప్పనిసరిగా చెక్ చేయాలి. అది రికార్డ్ అవుతుంది. లగేజ్‌ని కూడా చెక్ చేస్తారు. అది సాధారణ జాగ్రత్త. చెకింగ్ పూర్తవగానే విమానం బయలు దేరుతుంది అనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు. కాకపోతే హేండ్ లగేజ్ అంతా తెరిచి చూడటానికి టైం పడుతుంది. అందుకే ఎక్కువమంది ఆ పని చేస్తున్నారు’’ ఆమె చెప్పింది.
  కపీష్, మర్కట్‌లు వెంటనే పక్కకి వెళ్ళి చెవులు కొరుక్కున్నారు.
  
  మళ్లీ  రేపు
  
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్,  
  సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3ఝౌజుజ్ఛీట.ట్చజుటజిజీఃజఝ్చజీ.ఛిౌఝ
  
  లెటర్స్
   The story is awesome. The characters are awesome. Excellent selection by the editor. Thanks to MALLADI garu and SAKSHI. - vijay bhaskar (vijay.bhaskar161995@gmail.com)
  
  పాఠకులకు ఆహ్వానం!
  ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ అనే కొత్త చర్చావేదికను సాక్షి ‘ఫ్యామిలీ’ త్వరలో ప్రారంభించబోతోంది. చర్చనీయాంశం మీ ఇష్టం. ఏ సామాజిక అంశాన్నయినా, ఆలోచననైనా మీరు చర్చకు పెట్టొచ్చు.  మీ వాదనను వినిపించవచ్చు. దానిని ఫ్యామిలీ ప్రచురిస్తుంది. దానిపై మిగతా పాఠకులనూ చర్చకు ఆహ్వానిస్తుంది. వెంటనే రాసి పంపండి. చర్చలో పాల్పంచుకోండి.  మీ చర్చనీయాంశం పంపవలసిన చిరునామా:   ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34  ఇ-మెయిల్: sakshireaders@gmail.com


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 77
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘ఇక నుంచి నేను రోజుకో టూత్ బ్రష్‌ని వాడదలచుకున్నాను. డ్రాయర్, బనీన్లని కూడా. మిగిలిన డబ్బుతో మినరల్ వాటర్ బాటిల్స్‌ని కొని ఇక ఆ నీళ్ళతోనే స్నానం, తాగడం అన్నీనూ. ఇంట్లోని లైట్లని మాటిమాటికీ వేసి ఆర్పను. వాటన్నిటినీ ఎప్పుడూ వేేన  ఉంచుతాను’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇది వింటే స్వచ్ఛ వీడిని ప్రేమించేది. నువ్వు?’’ కపీష్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘ఇక నేను దేనికీ బేరం ఆడను. ఏపిల్స్ కొన్నా, ఇల్లు కొన్నా సరే. సగం జీవిత కాలం బేరాలకే సరిపోయింది. చెప్పిన ధరకి కొనేస్తాను. నీ సంగతేమిటి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నేను మీలా కాదు. గోల్డ్ కంచంలో తిని, గోల్డ్ గ్లాసుతో తాగి, అన్నంలో గోల్డ్ రేకులని వేసుకుని తిని, ఆఖరికి టాయిలెట్ పేపర్ని కూడా గోల్డ్‌తో తయారు చేయించి దాన్నే వాడతాను’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  వానర్ తనతో తెచ్చుకున్న దినపత్రికలోని ఓ వార్తని చదివి తర్వాత మిత్రులు ఇద్దరికీ ఆశ్చర్యంగా చెప్పాడు.
  ‘‘బేంక్‌కి సొరంగం తవ్వింది దుర్యోధన్. ఆ సంగతి తెలీక వాడి అన్న రావణ్ అదే బేంక్‌లోకి సమయానికి ఆయుధాలతో, తన అనుచరులతో ప్రవేశించాడట.’’
  ‘‘అంటే మనం బేంక్‌లోకి వెళ్ళిన సమయంలో అక్కడ ఉన్నది రావణ్ అన్న మాట!’’
  ‘‘అవును. సిసి కెమేరా ఫుటేజ్‌ని చూసి అతని నడకని బట్టి, ఒడ్డూ పొడుగుని బట్టి పోలీసులు అతన్ని గుర్తించి అరెస్ట్ చేశారట’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అంటే దుర్యోధన్‌ని పోలీసులు పట్టుకోకపోతే వాడు ఆ సొరంగంలోంచి మన బదులు తన అనుచరులతో వెళ్ళి ఉండేవాడు. వాడు వెళ్తే మనం వెళ్ళలేంగా. అప్పుడు అన్నదమ్ములు ఇద్దరూ బేంక్ సొత్తుని పంచుకునే వారు. అవునా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. వాళ్ళ మధ్య రక్తపాతం జరిగేదిట. వాళ్ళు ఆజన్మ శత్రువులట’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘దేనికి?’’
   ‘‘వాళ్ళ తండ్రి ఒకరే కాని తల్లులు వేరట. దాయాదులన్నమాట. అందుకని.’’
  ‘‘అంటే పోలీసులు దుర్యోధనుడ్ని పట్టుకుని అన్నదమ్ముల ఇద్దరి ప్రాణాలని కాపాడారన్నమాట!’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘అనే ఇందులో రాశారు. అంతేకాదు. బేంక్ సొమ్ము మోసం చేసి దోచుకుపోయిన మనం ఎవరో తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నారట. సాక్షులతో మన ఊహాచిత్రాలని గీయించి తెలుసుకుంటారుట’’ వానర్ గొంతు తగ్గించి చెప్పాడు.
  ‘‘తెలుసుకోమను. ఆ సరికి మనం ఇక్కడ ఉండం.’’
  మర్కట్ ఆ పేపర్ అందుకుని ఆ వార్తని చదివి చెప్పాడు.
  ‘‘పోలీసులు ఆ అన్నదమ్ములు ఇద్దర్నీ చెరో జైల్లో పెట్టారుట.’’
  పైలట్ గ్రైప్ షీట్‌ని అందుకుని చదివాడు. అంతకు మునుపు ఆ విమానాన్ని నడిపిన పెలైట్ తను అందులో గమనించిన లోపాలని రాసే షీటే గ్రైప్ షీట్. గ్రౌండ్ స్టాఫ్ దాన్ని చదివి ఆ లోపాలని సవరించాలి. తర్వాత తను హాజరైన లోపాల సర్దుబాటు మీద కామెంట్స్ రాయాలి. పైలట్ అలా రాసిన వాటిని చదివాడు.
  పైలట్: ఆటో లేండింగ్ గేర్ సరిగ్గా పడటం లేదు.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: ఈ విమానంలో ఆటో లేండింగ్ గేర్ లేదు.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో ఎలుక ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో పిల్లిని ఇన్‌స్టాల్ చేశాం.
  పైలట్: విండ్ స్క్రీన్‌లో పగులు ఉన్నట్లు అనుమానంగా ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: మీ అనుమానం నిజమే.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో ఏదో లూజ్‌గా ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో ఏదో బిగించాం.
  పైలట్: విండ్‌షీల్డ్ మీద చచ్చిన పురుగులు ఉన్నాయి.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: విండ్‌షీల్డ్ మీదకి బతికున్న పురుగులని ఆర్డర్ చేశాం.
  పైలట్: రేడియో స్విచ్‌లు అంటుకుంటున్నాయి.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో ఇక మీదట జామ్ సర్వ్ చేయబడదు.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో వింత వాసన.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: మీ పెర్‌ఫ్యూమ్‌ని మార్చండి.
  పైలట్: ఏర్ కండిషన్డ్ మెషీన్ నా భార్యలా అరుస్తోంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: విడాకులు రికమెండ్ చేస్తున్నాం.
  పైలట్: ఫ్రిక్షన్ బ్రేక్స్‌ని త్రాటిల్ లివర్ పట్టుకుంటోంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: త్రాటిల్ లివర్ చేసే పని అదే.
  పైలట్: రైట్ మెయిన్ లేండింగ్ గేర్‌లో ఏదో కారే సాక్ష్యం ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: రైట్ మెయిన్ లేండింగ్ గేర్‌లో ఏదో కారే సాక్ష్యం తొలగించబడింది.
  పైలట్ దాని మీద తన ఇనీషియల్ వేసి సంతకం చేసి విమానం ఇంజన్లని స్టార్ట్ చేయసాగాడు. అకస్మాత్తుగా అతనికి కంట్రోల్ టవర్ నించి వైర్‌లెస్‌లో ఓ ముఖ్యమైన సమాచారం అందింది.
  (దాని పర్యవసానంగా ఏం జరిగింది?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 76
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  వానర్ తిరిగి వచ్చి తన మిత్రుల పక్కనే కూర్చున్నాడు. కాలికి ఏదో తగిలితే తీసి చూశాడు. కట్టుడు పళ్ళు.
  ‘‘దాన్ని ఎవరు మర్చిపోయారో?’’ మర్కట్ ఆశ్చర్యపోయాడు.
  ‘‘అల్జిమెర్స్ రోగి అయి ఉంటారు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘విమాన ప్రయాణాల్లో సెక్యూరిటీ పెద్ద న్యూసెన్స్’’ వెనక వాళ్ళ మాటలు వినపడుతున్నాయి.
  ‘‘సెక్యూరిటీ వాడి వల్ల క్రితంసారి నా ప్రాణాలు నిలిచాయి.’’
  ‘‘ఎలా?’’ పక్కన కూర్చున్నతను అడిగాడు.
  ‘‘వాడు నన్ను థరోగా తనిఖీ చేసేసరికి నా విమానం వెళ్ళిపోయింది. అది కాస్తా కూలి చచ్చింది.’’
  ‘‘విమాన ప్రయాణం అంటే నాకు భయం. ఐనా తప్పదు కాబట్టి వచ్చాను’’ కాసేపాగి వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘దాన్ని ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్ల్లైయింగ్ అంటారు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నాకు ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్లైయింగ్ లేదు. ఫియర్ ఆఫ్ క్రాషింగ్ ఉంది. ఇంకా చాలా భయాలు ఉన్నాయి. విమానాశ్రయానికి టైంకి చేరుకోలేననే భయం. ఫ్లైట్ హైజాక్ అవచ్చని భయం. విమానంలో భోజనం బావుండదని భయం. విమానం పైకి లేచాక వాంతి రావచ్చని భయం. విమానంలో ఏడ్చే పిల్లలు ఉంటారని భయం. దాంతో ప్రశాంతత కోసం బయటకి వెళ్ళి నడుస్తానేమోనని భయం.’’
  ‘‘నాకు కోర్టు కేసులన్నా, ఆపరేషన్ టేబిల్ అన్నా, విమానం లేండింగ్ అన్నా భయం. ఒద్దనుకుంటే అక్కడ నించి లేచి వెళ్ళలేం కదా’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘డైటింగ్, ఎక్సర్‌సైజ్, విమాన ప్రయాణాలు మంచివే. కాని అవి నాకు జరగాలని అనుకోను. దేవతల్లా మనమూ ఎగరగలిగితే బావుండేది’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘వారిలా మనకి పాపభారం లేకపోతే మనమూ ఎగరగలిగే వాళ్ళం. వేమన నాకోసారి చెప్పాడు. అంతేకాదు... విమాన ప్రయాణాల్లోనే మనుషులు దేవుడికి దగ్గరవుతూంటారు. విమానంలోంచి భద్రంగా దిగాక దూరం అవుతూంటారు అని కూడా వేమన చెప్పాడు’’
  ‘‘బటర్‌ఫ్లైకి ఫ్లైయింగ్ ఫ్లవర్ అనే పేరు పెట్టాను...’’
  ఆ మాటలు వినిపించిన వైపు చూసి వానర్ వెంటనే చెప్పాడు... ‘‘కప్. అటు చూడు.’’
  కపీష్ తల తిప్పి చూస్తే స్వచ్ఛ కనిపించింది. సెల్‌ఫోన్‌లో మాట్లాడుతూ వెళ్ళే ఆమె ఒంటి మీద నలిగిన చీర. అలసిన మొహం. చేతిలో తడిసిన నేప్కిన్. చంకలో చీమిడి ముక్కుతో తొమ్మిది నెలల బిడ్డ.
  ‘‘పెళ్ళయ్యాక ఎంతటి వారైనా ఎలా మారతారో?’’ మర్కట్ జాలిగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఇంకా నయం. మనల్ని చూసి అంతా జాలిపడేలా మనకి పెళ్ళిళ్ళు కాలేదు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  బోర్డింగ్ కాల్ విని ముగ్గురూ లేచారు. వానర్ ఎవరో వదిలేసినఓ దినపత్రికని తీసుకున్నాడు. ముగ్గురూ ఏరో బ్రిడ్జ్ మీంచి లోపలకి వెళ్ళారు. గుమ్మం దగ్గర నిలబడ్డ ఎయిర్‌హోస్టెస్ వానర్ చేతిలోని ఎరికా జోంగ్ నవల ‘ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్లైయింగ్’ని చూసి నవ్వింది. వారి బోర్డింగ్ కార్డులని చూసి చెప్పింది.
  ‘‘వెల్‌కం టు ది నాన్-స్టాప్ ఫ్లైట్ సర్.’’
  ‘‘ఇది నాన్ స్టాప్ ఫ్లైటా? ఐతే బాంబేలో ఆగదా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘గుడ్ జోక్. ప్లీజ్ గో స్ట్రెయిట్ ఎహెడ్ అండ్ టర్న్ రైట్ సర్.’’
  మరో ఎయిర్‌హోస్టెస్ వాళ్ళకి సీట్లని చూపించింది. ముగ్గురివీ పక్కపక్క సీట్లే.
  ‘‘విమానం ఏది? కనపడలేదు’’ వానర్ కపీష్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘మనం విమానంలోనే ఉన్నాం.’’
  ‘‘ఇది నిజంగా విమానమే అంటావా? సినిమాల్లో నాగార్జున మెట్లెక్కి వెళ్ళడం చూశానే?’’
  అటుగా వెళ్ళే ఎయిర్ హోస్టెస్ ముగ్గురి ఒళ్ళల్లో భద్రంగా ఉన్న ఎయిర్ బేగ్స్‌ని చూసి చిరునవ్వుతో చెప్పింది - ‘‘లెట్ మీ కీప్ దెమ్ ఇన్ ది ఓవర్‌హెడ్ లాకర్ ఫర్ యు ప్లీజ్’’
  ‘‘నో. నో. ఐ కీప్. ఐ కీప్’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘నో సర్. యు కాంట్ కీప్ ది కేరీఆన్ లగేజ్ విత్ యు. ఇట్ షడ్ గోటు ఓవర్‌హెడ్ లాకర్.’’
  ఆమె మూడిటిని అందుకుని ఓవర్‌హెడ్ లాకర్లో ఉంచి తలుపు మూసింది. ఆమె మర్కట్ టి షర్ట్ మీది కొటేషన్‌ని చదివింది - ‘ఇన్ లైఫ్ యు ఆర్ ఏ వైఫ్ ఆర్ ఏన్ ఎయిర్ హోస్టెస్ ది ఛాయిస్ ఈజ్ యువర్స్’.
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ. విమానంలో టీవీ ఏది?’’ వానర్ ఎయిర్ హోస్టెస్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘సారీ సర్. డొమెస్టిక్ ఫ్లైట్స్‌లో ఉండవు’’ ఆమె జవాబు చెప్పింది.
  ‘‘మొత్తానికి సాధించాం’’ కపీష్ రిలాక్స్‌డ్‌గా కూర్చుని ఆనందంగా చెప్పాడు.
  ‘‘గంటన్నరలో మనం దుర్యోధన్‌కి దూరం అయిపోతాం’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘తెలంగాణా పోలీస్‌లకి కూడా! మనం ఈ డబ్బు మీద ఇన్‌కంటేక్స్ కట్టాలా?’’ వానర్ గొంతు తగ్గించి చెప్పాడు.
  ‘‘వాళ్ళ జోలికి పోకూడదు. ఇన్‌కంటేక్స్ వారు టైస్ట్‌ల లాంటివారు. మనింటికి వచ్చి వారికేం కావాలంటే అది తీసుకెళ్తారు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నీ భాగంతో ఏం చేయదలచుకున్నావు?’’ కపీష్ మర్కట్‌ని అడిగాడు.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 75
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  22
  శంషాబాద్ ఎయిర్‌పోర్ట్ డొమెస్టిక్ డిపార్చర్ లాంజ్ ముందు ఆగిన ఇన్నోవా కారులోంచి ముగ్గురు దిగారు. వారి చేతుల్లో మూడు ఎయిర్‌బేగ్‌లు ఉన్నాయి. ఒంటి మీద ఖరీదైన టీ షర్ట్‌లు, బూట్లు. వానర్ ఆ కొత్త వాతావరణాన్ని కొద్దిగా బెరుకుగా చూస్తూంటే కపీష్, మర్కట్‌లు బింకంగా ఉన్నారు.
  ‘‘పోర్టర్ కావాలా?’’ ఒకతను వచ్చి ఇంగ్లీష్‌లో అడిగాడు.
  ‘‘పెట్టెకి ఎంత?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘మన దగ్గర పెట్టెల్లేనప్పుడు ఎందుకా ప్రశ్న?’’ మర్కట్ కసిరాడు.
  ‘‘తెలుసుకుందామని.’’
  ‘‘ముంబైకి వెళ్ళే విమానం ఎక్కడ ఎక్కాలి?’’ కపీష్ అతన్ని అడిగాడు.
  ‘‘రండి చూపిస్తాను. మీ ఎయిర్ బేగ్స్ ఇవ్వండి’’ అతను వాటిని తీసుకోబోయాడు.
  ‘‘పోర్టర్ అవసరం లేదు.’’
  ‘‘ఆ డోర్‌లోంచి లోపలకి వెళ్ళండి’’ నిర్లక్ష్యంగా చేతినెత్తి చూపించి వెళ్ళిపోయాడు.
  ముగ్గురూ ఓ కాలి వంతెనని దాటి ఎదురుగా ఉన్న అద్దాల తలుపు వైపు నడిచారు. యూనిఫాంలోని పోలీస్ ఆపి అడిగాడు - ‘‘టిక్కెట్, ఐడెంటిటీ ప్లీజ్.’’
  వాళ్ళు టిక్కెట్ ప్రింటవుట్‌ని, ఆధార్ కార్డ్‌ని చూపించారు. అతను కపీష్‌ది మాత్రమే చూసి ముగ్గుర్నీ లోపలకి వదిలాడు. ‘‘పబ్లిక్ టాయ్‌లెట్‌ని ఉపయోగించడానికి ఆధార్ కార్డ్‌ని తప్పనిసరి చేసి తెలంగాణా ప్రభుత్వం మంచి పని చేసింది. లేదా ఆధార్ కార్డులని మనం తీసుకునే వాళ్ళమే కాదు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘భలే గుర్తు చేశావ్. ఎందుకైనా మంచిది. వానర్! నువ్వు ఓసారి బాత్‌రూంకి వెళ్ళి బ్లాడర్‌ని ఖాళీ చేసి రా’’ కపీష్ హెచ్చరించాడు.
  ‘‘అవును. లేదా వాళ్ళు విమానంలోంచి మనల్ని దింపేస్తారు’’ మర్కట్ కూడా దానికి మద్దతుని తెలిపాడు.
  ‘జెంట్స్ రూం’లో వానర్‌కి తన ప్రిన్సిపాల్ తారసపడ్డాడు.
  ‘‘ఏం ఉద్యోగం చేస్తున్నావు? అమెరికాలోనా?’’ ఆయన అడిగాడు.
  ‘‘లేదు సార్. ఇంకా నాకు ఉద్యోగం దొరకలేదు’’ వానర్ జవాబు చెప్పాడు.
  పని కానిచ్చాక వానర్ బయటికి వచ్చాడు. ప్రిన్సిపాల్ కొద్ది క్షణాల తర్వాత బయటికి వచ్చి వ్యంగ్యంగా చెప్పాడు - ‘‘నువ్వు వాష్ బేసిన్‌లో చేతులు కడుక్కోలేదు. కాబట్టి నిరుద్యోగిగానే ఉండిపోయావు. నేను ప్రిన్సిపాల్‌ని కాబట్టి చేతులు కడుక్కుని వచ్చాను.’’
  వానర్ ఏమాత్రం తొట్రుపడకుండా జవాబు చెప్పాడు.
  ‘‘నిరుద్యోగి చేతులు తడవకుండా ఆ పని చేస్తాడు ప్రిన్సిపాల్ గారు.’’
  వాళ్ళు ఓ క్యూలో నిలబడి కౌంటర్ దగ్గరకి వెళ్ళాక టిక్కెట్‌ని చూసి కౌంటర్‌లోని వ్యక్తి చెప్పాడు - ‘‘ఇది స్పైస్‌జెట్ కౌంటర్. మీరు వెళ్ళాల్సింది ఇండిగో. అటు వెళ్ళండి.’’
  ముగ్గురూ మళ్ళీ అక్కడికి వెళ్ళి క్యూలో నిలబడ్డారు. తమ వంతు వచ్చాక తమ టికెట్స్‌ని, తన ఐడెంటిటీ కార్డ్‌ని కపీష్ చూపించాడు. అతని టి షర్ట్ మీది ఇంగ్లీష్ మాటలని అతను చదివాడు.
  ష్! ఎయిర్ ట్రాఫిక్ కంట్రోలర్ స్లీపింగ్.
  ‘‘చెకిన్ బేగేజ్ ఉందా?’’ కౌంటర్లోని వ్యక్తి అడిగాడు.
  ‘‘సారీ?’’ అర్థంకాక కపీష్ అడిగాడు.
  అతను ఫస్ట్ ఫ్లయర్ అని గ్రహించిన కౌంటర్లోని వ్యక్తి ముగ్గురి దగ్గరా ఎయిర్ బేగ్స్ మాత్రమే ఉండటం చూసి అడిగాడు.
  ‘‘అవికాక ఇంకేమైనా సామాను ఉందా?’’
  ‘‘లేదు.’’
  మూడు టేగ్స్ ఇచ్చి చెప్పాడు.
  ‘‘వీటిని ఎయిర్ బేగ్స్‌కి కట్టండి. విమానంలోకి ఎక్కే దాకా ఇవి పడిపోకుండా చూసుకోండి... మీ ఐడెంటిటీ కార్డ్స్ చూపిస్తారా?’’ మిగిలిన ఇద్దర్నీ అడిగాడు.
  ‘‘గేట్ దగ్గర ఒక్కరిదే చూశారు?’’
  ‘‘అతను తప్పు చేశాడు. నేనా తప్పు చేయకూడదు.’’
  ఇద్దరూ తమ ఆధార్ కార్డ్‌లని చూపించారు. ముగ్గురి బోర్డింగ్ పాస్‌లని కపీష్‌కి ఇచ్చి, ఓ దాన్లోని బోర్డింగ్ టైం గేట్ నంబర్లని రౌండ్ చేసి చెప్పాడు - ‘‘మీ గేట్ నంబర్ ఇరవై ఒకటి. అటు వెళ్ళాలి. ఎంజాయ్ యువర్ ట్రిప్.’’
  ‘‘థాంక్యూ.’’
  ‘‘యువర్ అటెన్షన్ ప్లీజ్. ఇండిగో ఫ్ల్లైట్ నంబర్ 000 డిపార్టింగ్ టు ముంబై ఈజ్ రెడీ ఫర్ ఇమీడియెట్ డిపార్చర్.’’
  ముగ్గురూ సెక్యూరిటీ చెక్‌లోకి వెళ్ళారు.
  ‘‘బూట్లు విప్పాలి’’ సెక్యూరిటీ అతను చెప్పాడు.
  ‘‘దేనికి? లోపల దేవుడి విగ్రహం ఉందా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. రిచర్డ్ రెయిడ్ అనే అతను బూటులో పేలుడు పదార్థాన్ని పెట్టుకుని వెళ్ళాడు. అప్పటినించి అన్ని బూట్లని స్కానింగ్ చేస్తున్నాం’’ అతను ఓపికగా జవాబు చెప్పాడు.
  ‘‘ఇంకా నయం. రిచర్డ్ రెయిడ్ అండర్‌వేర్‌లో దాన్ని దాచి పెట్టుకుని వెళ్ళలేదు’’ వానర్ వెంటనే చెప్పాడు
  చెకింగ్ అయాక వెళ్ళి తమ గేట్‌లోని కుర్చీల్లో కూర్చున్నారు. ఓ అందమైన అమ్మాయి ఒంటరిగా కూర్చుని సెల్‌ఫోన్‌లో ఎవరితోనో ఛాటింగ్ చేస్తోంది. ఆమె దగ్గరకి వెళ్ళి వానర్ అడిగాడు - ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్‌మి. మీ పక్క సీట్ ఖాళీయేనా?’’
  ‘‘ఖాళీయే. మీరు కూర్చుంటే నా సీట్ కూడా ఖాళీ అవుతుంది’’ చెప్పి ఆమె మళ్ళీ ఛాటింగ్‌లో మునిగిపోయింది.
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 73
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 21
  మర్కట్ బాబాయ్ ఇంటి ముందు ఆటో దిగిన వానర్ తలుపు మీద తట్టాడు. మర్కట్ కంఠం వినిపించింది.
  ‘‘ఎవరది? పోలీసా? .. ఇంత త్వరగా ఎలా కనుక్కున్నారు?’’ మర్కట్ గొంతు తగ్గించి భయంగా కపీష్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘వానర్‌ని. తలుపు తెరవండి.’’
  తలుపు తెరవగానే వానర్ లోపలకి వెళ్ళాడు. టివిలో ఆ ఉదంతమే వార్తగా ప్రసారం అవుతోంది. ముఖాన సాక్స్‌తో పరిగెత్తే వానర్ టివిలో కనపడ్డాడు.
  ‘‘నాకోసం ఆగకుండా కారులో ఎందుకు వచ్చేశారు?’’ వానర్ చిరుకోపంగా అడిగాడు.
  ‘‘నువ్వు తిరిగి ప్రాణాలతో వస్తావనుకోలేదు. ఏం జరిగింది?’’
  ‘‘కొద్దిసేపు ఆగితే టివినే చెప్తుంది. నాకో కోక్ కేన్ ఇవ్వు.’’
  అది ఓపెన్ చేసి ఓ గుక్క తాగి సోఫాలో పడుకుని నిస్సహాయంగా చెప్పాడు - ‘‘నా గుండె ఎన్నిసార్లు ఆగి, మళ్ళీ ఎన్నిసార్లు తిరిగి పని చేసిందో? ఈసారి కూడా ముగ్గురం విఫలం అయ్యాం. మనకి దొంగతనం చేతకాదు.’’
  కపీష్ నవ్వుతూ లేచి వెళ్ళి కిచెన్‌లోని బియ్యం బస్తాలని అందుకుని నేల మీద కుమ్మరించాడు. అందులోంచి బయటకి వచ్చిన నోట్ల కట్టలని చూసి వానర్ నిర్ఘాంతపోయి, లేచి కూర్చుని, మళ్ళీ లేచి నమ్మలేనట్లుగా అడిగాడు.
  ‘‘ఇంత డబ్బు ఎక్కడిది?’’
  ‘‘బేంక్ నించి దోచి తెచ్చిన సొమ్ము’’ మర్కట్ నవ్వుతూ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇదెలా సాధ్యం?’’
  ‘‘మనిద్దరిలోకీ కపీష్ తెలివిగలవాడు’’ మర్కట్ కపీష్ భుజాన్ని ఆప్యాయంగా తడుతూ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇది నిజం డబ్బేనా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘ఇది ఎలా దొంగిలించారు?’’
  ‘‘నిన్ను ఆ దొంగలు తీసుకెళ్ళాక కపీష్ అక్కడి ఉద్యోగస్థులందరితో, బేంక్ సొమ్ము దొంగలు దోచుకోకుండా కాపాడాలని, దాన్ని సొరంగంలోంచి బయటకి తీసుకెళ్దామని చెప్పాడు. తను బేంక్ డబ్బుని కాపాడాడనే పేరు తెచ్చుకోవాలని మేనేజర్ ఆశపడ్డాడు. ఓ తాళం చెవి బేంక్ ఆఫీసర్ దగ్గర, మరొకటి హెడ్ కేషియర్ దగ్గర ఉన్నాయి. బేంక్ మేనేజర్ సూచన మేరకు వాళ్ళిద్దరూ తాళం చెవులని ఉపయోగించి బేంక్ డబ్బు దాచిన సేఫ్ లాకర్ని తెరిచారు. ఆ డబ్బుని బేంకు సిబ్బందే ఈ గోనె సంచుల్లో నీట్‌గా సర్దారు. వాటితో అంతా సొరంగంలోంచి బయటపడ్డాం. కారు దగ్గరకి తీసుకెళ్ళి అది సిఐడి కారు కాబట్టి దాని మీద పోలీస్ కారు అనే గుర్తులు ఏమీ ఉండవని చెప్తే, ఆ డబ్బుని బేంక్ ఉద్యోగస్థులే డిక్కీలో ఉంచారు. దాన్ని సమీప పోలీస్ స్ట్టేషన్‌కి తీసుకెళ్ళి భద్రపరుస్తామని, వారు ఇంటికి వెళ్ళి తమ వారికి కనపడి, సాయంత్రం ఐదున్నరకి పోలీస్ స్టేషన్‌కి వచ్చి స్టేట్‌మెంట్‌ని ఇవ్వమని, టివి వాళ్ళు ఉంటారు కాబట్టి మంచి బట్టలు వేసుకుని రమ్మని చెప్తే నమ్మి వెళ్ళిపోయారు. అప్పటికే వారు మానసికంగా అలసిపోవడంతో సరిగ్గా ఆలోచించలేని స్థితిలో ఉన్నారు. వాళ్ళంతా ఇప్పుడు తమ ఇళ్ళల్లోని తమ వాళ్ళ ముందు హీరోలుగా ఫీలవుతూ సాయంత్రం వేసుకురావాల్సిన బట్టలని ఇస్త్రీ చేయించుకుంటూండి ఉంటారు’’
  ‘‘దట్స్ గుడ్’’వానర్ పకపక నవ్వాడు.
  తర్వాత ఒంగి ఓ కట్టని అందుకుని దాని వంక చూశాడు. వెంటనే అతని మొహం పాలిపోయింది.
  ‘‘గురూ! ఇవన్నీ దొంగ నోట్లు. వందకి ఒకటి పక్కన రెండు సున్నాలు ఉండాలిగా? వీటికి మూడు సున్నాలు ఉన్నాయి.’’
  ‘‘నువ్వు ఇంతదాకా వెయ్యి రూపాయల నోట్‌ని చూడలేదా?’’ మర్కట్ నవ్వుతూ అడిగాడు.
  ‘‘లేదు. వెయ్యి రూపాయల నోట్లు కూడా ఉన్నాయా?.’’
  ‘‘వెయ్యి నోట్‌నే ఇంతదాకా నువ్వు చూడలేదంటే తెలంగాణా ఆహార భద్రతా పథకానికి కార్డు ఉన్నా, లేకపోయినా నువ్వు అర్హుడివి’’ కపీష్ నవ్వుతూ చెప్పాడు.
  అంత డబ్బుని ఎన్నడూ చూడని ఆ ముగ్గురూ ఆనందాన్ని పట్టలేక గట్టిగా అరుస్తూ ఆ నోట్ల కట్టలని ఒకరి మీదకి మరొకరు వేసి కొట్టుకుంటూ, గాల్లోకి ఎగరేసి పట్టుకుంటూ పగలబడి నవ్వసాగారు. ఆనందం తీరాక ఆ కట్టలన్నిటినీ మూడు భాగాలుగా విభజించారు. ముగ్గురూ విడివిడిగా లెక్క పెట్టుకున్నాక మర్కట్ ఆనందంగా చెప్పాడు.
  ‘‘వావ్! మనం కోటీశ్వరులం అయ్యాం.’’
  డబ్బు కట్టల పక్కన నిలబడి ఒకొక్కరూ ఫొటోలు తీసుకున్నారు.
  ‘‘రండి. ముగ్గురం కలిని తీసుకుందాం’’ వానర్ మిత్రులు ఇద్దర్నీ ఉత్సాహంగా పిలిచాడు.
  ‘‘దీన్ని నీ ఎఫ్‌బిలో పోస్ట్ చేయక’’ మర్కట్ వానర్‌కి హెచ్చరికగా చెప్పాడు.
  ‘‘రేపు మన ఫొటోలు పేపర్లో ఫ్రంట్ పేజీలో వస్తాయి’’ కపీష్ నవ్వుతూ చెప్పాడు.
  
 - మళ్లీ  రేపు
  
 ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
 పాఠకులకు ఆహ్వానం!
 ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ అనే కొత్త చర్చావేదికను సాక్షి ‘ఫ్యామిలీ’ త్వరలో ప్రారంభించబోతోంది. చర్చనీయాంశం మీ ఇష్టం. ఏ సామాజిక అంశాన్ననైనా, ఆలోచననైనా మీరు చర్చకు పెట్టొచ్చు.
  మీ వాదనను వినిపించవచ్చు. దానిని ఫ్యామిలీ ప్రచురిస్తుంది. దానిపై మిగతా పాఠకులనూ చర్చకు ఆహ్వానిస్తుంది. వెంటనే రాసి పంపండి. చర్చలో పాల్పంచుకోండి.  మీ చర్చనీయాంశం పంపవలసిన చిరునామా:  ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్,
  రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34  
  ఇ-మెయిల్:sakshireaders@gmail.com


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 72
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
 ‘‘సరే. కాల్చక... వాళ్ళు నన్ను లోపలకి రమ్మంటున్నారు. నైస్ మీటింగ్ యు ఆల్ పోలీస్ అండ్ సిటిజన్స్ అండ్ టివి ఆడియెన్స్. మళ్ళీ కలుద్దాం’’ చెప్పి వానర్ అటూ ఇటూ చూశాడు.
  ‘‘నీ బస్ ఆలోచన మాకు అవసరం లేద వార్. త్వరగా రా’’ నాయకుడు కోరాడు.
  ‘‘ఎందుకని? మీకు ఇంకో దారి లేదుగా?’’
  ‘‘ఎందుకంటే బందీలుగా తీసుకుందామనుకున్న ఉద్యోగస్థులంతా పారిపోయారు.’’
  ‘‘ఓ! సొరంగం లోంచా?’’ వానర్ అనాలోచితంగా చెప్పాడు.
  ఆ మాటని వినగానే ఆ ఆరుగురు దొంగలు ముందు ఒకరి మొహాల వంక మరొకరు చూసుకున్నారు. తర్వాత వానర్ వంక లేడిని చూసే సింహాల్లా చూశారు.
  ‘‘సొరంగం? దాని గురించి నీకు ముందే తెలుసా?’’
  ‘‘కొద్దిగా. దాన్ని తవ్విన వాళ్ళు నాకు తెలుసు. దాంట్లో వచ్చిన వారికన్నా కొద్దిగా ముందుగా మీరు వచ్చారు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘కాని దాని గురించి నువ్వు మాట మాత్రంగానైనా చెప్పలేదే?’’
  ‘‘నేను అడక్కుండా ఎవరికీ ఏదీ చెప్పను. మీరు అడగాల్సింది.’’
  ‘‘ఇప్పుడు నాకు అర్థమైంది. దాన్ని తవ్వింది నువ్వే. నువ్వు దాంట్లోంచే లోపలకి వచ్చావు. అవునా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘సరే.’’
  దొంగల నాయకుడు తన రెండు తుపాకులని వానర్‌కి గురి పెట్టాడు.
  ‘‘కాల్చకు. ఇతనొక్కడే మన బందీ. అతన్నీ లేకుండా చేయకు. తర్వాత చంపుదాం’’ ఓ దొంగ అరిచాడు.
  ‘‘సరే. ఇతను మనకి చేసింది నేను మర్చిపోను. ఇతనితో పనయ్యాక మీరూ మర్చిపోకూడదు.’’
  దొంగలు తమలో తాము మాట్లాడుకుంటూంటే వానర్‌కి తను వారికి మామూలు బందీ కాదని, బేంక్‌లోంచి తప్పించుకున్నాక వారి గుళ్ళకి తను బలవుతానని అనిపించింది. తనని వాళ్ళు లోపలకి పిలిచాక ఆ సొరంగంలోంచి బయటకి వెళ్ళబోయే ముందు కాల్చి చంపి వెళ్తారు. పోలీసులు తనూ బందీ అనుకుని వెంటనే బేంక్‌లోకి రారు. ఈ దొంగలు కాపలా లేని జైలు గేటులోంచి కూడా బయటకి వెళ్ళలేని మూర్ఖులు, తను వీళ్ళతో ఉంటే అన్ని విధాల ప్రమాదం అనుకున్నాడు.
  ‘‘ముందుగా మనం చేయాల్సింది...’’ వానర్ ఆగాడు.
  ‘‘మనం? ఎప్పట్నించి నువ్వు మాలో ఒకడివి అయ్యావు?’’ నాయకుడు ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘మీరు నన్ను ఇందులో ఇన్‌వాల్వ్ చేసినప్పటి నించి. ముందుగా మనం చేయాల్సింది...’’
  ‘‘ఆగు. మేమేం చేయాలో నువ్వు మాకు చెప్పకు. అది మాకు తెలుసు’’ నాయకుడు అది అవమానంగా భావించి అరిచాడు.
  ‘‘నేను ఒక్కడ్నే మీ బందీని. నేనూ లేకుండా చేసుకోకండి. ఇంతదాకా మిమ్మల్ని గమనించాను కాబట్టి మీరు తప్పించుకోడానికి నేనొక్కడ్నే మీ ఆశ. ముందుగా స్ట్రాంగ్ రూం తలుపుని మూసేయండి.’’
  ‘‘అందులోని వారంతా తప్పించుకున్నాకా?’’
  ‘‘అది టు వే టన్నెల్ అని మర్చిపోకండి.’’
  ‘‘టు వే టన్నెల్?’’
  ‘‘అవును. లోపల నించి బయటకి వెళ్ళచ్చు బయటి నించి లోపలకి రావచ్చు కూడా. దాని గురించి పోలీసులకి ఇంకా తెలీదు. తలుపు మూసేస్తే స్ట్రాంగ్ రూంలోకి వచ్చినా అందులోంచి మీ దగ్గరకి రాలేరు. ఈలోగా మీరు తప్పించుకోవచ్చు.’’
  వారంతా అతను చెప్పేది ఆలోచనగా విన్నారు. అర్థం కాగానే అకస్మాత్తుగా అంతా లాకర్ రూం వైపు పరిగెత్తారు. అంతా. నాయకుడు మాత్రం వానర్ వైపు తుపాకీని కాల్చసాగాడు. చేతులు దింపి వానర్ రోడ్డు మధ్యకి ఒంగొని పరిగెత్తాడు. అతని చుట్టుపక్కల నేల మీద గుళ్ళు తాకిన గుర్తుగా దుమ్ము లేస్తోంది.
  ‘‘నువ్వు మా వైపు రా’’ స్పీకర్‌లోంచి వినిపించింది.
  సగం దూరం వెళ్ళాక వీధి చివరికి పరిగెత్తుతూ అరిచాడు - ‘‘బేంక్‌లోని బాధితులు సొరంగంలోంచి తప్పించుకున్నారు. రైట్ టైం వాచీల షాపులోంచి వాళ్ళు బయటకి వస్తారు. బేంక్‌లో కేవలం దొంగలే మిగిలారు. వెళ్ళండి. ఉస్కో.’’
  పోలీసులకి అతని మాటలు కొద్ది క్షణాలు అర్థం కాకపోయినా కొందరు తుపాకులతో బేంక్‌లోకి, మరికొందరు ఆ వాచీ షాపు వైపు పరిగెత్తారు. లోపల నించి కాల్పులు లేవు. తెల్ల కోటులోని ఓ డాక్టర్ అంబులెన్స్ పక్క నించి వెళ్ళే వానర్‌తో చెప్పాడు - ‘‘అంబులెన్స్ లోకి రా. నీ బీపీని చెక్ చేస్తాను.’’
  వానర్ ఆగలేదు. ముఖానికి ఉన్న సాక్స్‌ని తొలగించి గుంపులుగా చేరి చూస్తున్న మనుషుల్లో కలిసిపోయాడు. మూసేసిన రైట్ టైం గడియారాల షాపు పక్క నించి కారు పార్క్ చేసిన చోటికి బాణం నించి వదిలిన విల్లులా పరిగెత్తాడు. అక్కడ అది లేదు. కొద్ది దూరం వెళ్ళాక ఓ బోర్డ్, ఓ ఆటో కనిపించాయి. బోర్డ్ మీద ఇలా రాసి ఉంది -
  ‘రెస్ట్రిక్టెడ్ ఏరియా
  డెడ్ బాడీస్ నాట్ టు బి టేకెన్ ఆన్ దిస్ రోడ్ ఎయిదర్ ఆన్ ఫుట్ ఆర్ ఇన్ అంబులెన్స్’
  ‘‘పోనీ’’ ఆటోలోకి ఎక్కి వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అరవై రూపాయలు అవుద్ది’’ వాడు ఎక్కడికో తెలుసుకోకుండానే అలవాటుగా చెప్పాడు.
  ‘‘అలాగే పోనీ’’ చెప్పి వానర్ సీట్‌లో వెనక్కి వాలి తన అరచేతిని గుండెకి ఆనించి అది కొట్టుకుంటోందో లేదో చెక్ చేసుకున్నాడు.
  
 - మళ్లీ  రేపు
  
 ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
 లెటర్స్
 డిసెంబర్ 26 సీరియల్‌కి వేసిన బొమ్మ బాపు బొమ్మని గుర్తుకు తెచ్చింది. సీత, రమ్య, స్వచ్ఛ, రుధిర, వైతరణి, మూలిక విలక్షణమైన ఈతరం పాత్రలు. త్రీ మంకీస్ నేటి తరానికి నచ్చే విలక్షణమైన హాస్య సీరియల్ అనడంలో సందేహం లేదు.
  - రాధేశ్యాం, చినగంజాం
  
 పాఠకులకు ఆహ్వానం!
 ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ అనే కొత్త చర్చావేదికను సాక్షి ‘ఫ్యామిలీ’ త్వరలో ప్రారంభించబోతోంది. చర్చనీయాంశం మీ ఇష్టం. ఏ సామాజిక అంశాన్ననైనా, ఆలోచననైనా మీరు చర్చకు పెట్టొచ్చు. మీ వాదనను వినిపించవచ్చు. దానిని ఫ్యామిలీ ప్రచురిస్తుంది. దానిపై మిగతా పాఠకులనూ చర్చకు ఆహ్వానిస్తుంది. వెంటనే రాసి పంపండి. చర్చలో పాల్పంచుకోండి.  మీ చర్చనీయాంశం పంపవలసిన చిరునామా:  ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34  ఇ-మెయిల్: sakshireaders@gmail.com
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 71
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
 
  ‘‘కాదు. ఇప్పుడు నీకు కుడి వైపు’’ లోపల నించి నాయకుడి కంఠం అసహనంగా వినిపించింది.
  ‘‘నేను కన్‌ఫ్యూజ్ అవుతున్నాను. ఇటు వైపేగా?’’ వానర్ వెనక్కి తిరిగి కుడి చేతిని చూపిస్తూ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. వెనక్కి తిరిగితే చంపేస్తాం. నీ ఎడమ చేతి వైపు’’ నాయకుడు గొంతు చించుకుని అరిచాడు.
  ‘‘ఎటు వైపు? మేం కన్‌ఫ్యూజ్ అవుతున్నాం. కుడి వైపా? ఎడమ వైపా?’’ స్పీకర్లోంచి వినిపించింది.
  వెంటనే నాయకుడు వానర్‌ని కాల్చడానికి తుపాకీని గురి పెట్టాడు. ఇంకో దొంగ అతన్ని వారిస్తూ చెప్పాడు - ‘‘వాడు మూర్ఖుడు. వాడ్నేం చేయకు. రెండువైపులా అని చెప్పు. వీధికి రెండువైపులా ఉన్న పోలీస్ వేన్‌లని తీయమని చెప్పు.’’
  ‘‘రెండు వైపులా అని చెప్పు’’ రెండో దొంగ సూచించాడు.
  అది విన్నాక పోలీస్ మళ్ళీ అడిగాడు.
  ‘‘ఇంకేమిటి?’’
  ‘‘ఇంకేమిటి?’’ వానర్ వెనక్కి తిరగకుండా అడిగాడు.
  ‘‘నాకు స్పీకర్లోంచి అన్ని మాటలు వినిపిస్తున్నాయి వార్. నువ్వు నాకు మళ్ళీ చెప్పక్కర్లేదు.’’
  ‘‘అర్థమైంది. నేను రిపీట్ చేయకూడదు. నేను ఇంక లోపలకి రావచ్చా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘అప్పుడే కాదు. మాకో వేన్ కావాలి. లెవెన్ సీటర్. మా వెంట ముగ్గురు ఉద్యోగస్థుల్ని బందీలుగా తీసుకెళ్తాం. మా బండిని ఎవరూ అనుసరించకూడదని చెప్పు.’’
  ‘‘లెవెన్ సీటరా? ష్యూరా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘ష్యూరా ఏమిటి?’’
  వానర్ గొంతు తగ్గించి చెప్పాడు - ‘‘వాళ్ళేం చేస్తారో తెలుసా? ఇలాంటి సందర్భాల్లో వాహనం కింద ఓ చిన్న రేడియో ట్రాన్స్‌మిటర్‌ని అమరుస్తారు. అందువల్ల వారు భౌతికంగా మిమ్మల్ని అనుసరించకపోయినా మీరు ఎక్కడ ఉన్నారో వాళ్ళకి తెలుస్తుంది.’’
  ‘‘ఐతే వాళ్ళకి నువ్వు అదే చెప్పు. ట్రాన్స్‌మిటర్స్‌ని అమర్చకూడదు. లేదా బందీలని చంపేస్తాం.’’
  ‘‘ఐనా...’’ వానర్ అనుమానంగా ఆగాడు.
  ‘‘ఏమిటి నీ అనుమానం? నువ్వు వార్తాహరుడివి మాత్రమే. నా పని నాకన్నా నీకు బాగా తెలుసని అనుకుంటున్నావా?’’ నాయకుడు కోపంగా అడిగాడు.
  ‘మీకన్నా నాకు బాగా తెలుసు’ వానర్ వాళ్ళకి వినపడకుండా గొణిగాడు.
  ‘‘ఎలాంటి హింసా లేకుండా అంతా మృదువుగా సాగాలన్నదే నా కోరిక. రక్తపాతం కూడదనుకుంటే ఇంకో ఆలోచన చెప్పనా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘సరే వార్. నువ్వే తెలివి గలవాడివి. అదేమిటో ఏడు’’ నాయకుడు అసహనంగా చెప్పాడు.
  ‘‘మీరు ఎలా పారిపోవాలో నిజంగా చెప్పమంటారా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘చెప్పు.’’
  ‘‘నన్ను మీ స్థానంలో ఊహించుకుని ఆలోచిస్తే మీరు చాలా ఇబ్బందుల్లో ఉన్నారని అనిపిస్తోంది.’’
  ‘‘అది మాకూ తెలుసు.’’
  ‘‘మీరేం చేయాలో చెప్తాను. అక్కడ ఆగి ఉన్న బస్‌ని ఇవ్వమని కోరండి. దాన్ని వాళ్ళు మీకు వెంటనే ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. అందువల్ల దాంట్లో ఎలక్ట్రానిక్ పరికరాన్ని కాని, టైం రిలీజ్ టియర్ గేస్ గ్రనేడ్ కాని...’’
  ‘‘ఆగాగు. ఏమిటది?’’
  ‘‘టైం రిలీజ్ టియర్ గేస్ గ్రనేడ్. మీరు బయల్దేరిన కొద్దిసేపటికి ఆ గ్రనేడ్ పేలి లెవెన్ సీటర్ నిండా టియర్ గేస్ అలుముకుంటుంది. మీరు తప్పక దిగాలి. దిగిన మిమ్మల్ని కాల్చి చంపుతారు. లేదా పట్టుకుంటారు.’’
  ‘‘ఓ మై గాడ్! నీకు ఇదంతా ఎలా తెలుసు?’’ నాయకుడు నివ్వెరపోయాడు.
  ‘‘దొంగతనం చేయబోయే ముందు మీరు గూగుల్‌లో ప్రికాషన్స్ అని టైప్ చేసి సెర్చ్ చేస్తే మీకూ తెలుస్తుంది. ఆ బస్‌లోకి బందీలని ఎక్కించుకున్నాక మీలోని ఒకరు దాన్ని డ్రైవ్ చేస్తూ బాగా రద్దీగా ఉన్న ప్రాంతానికి చేరుకోండి. ఏ ఆధార్ కార్డ్ జారీ కేంద్రానికి కాని, ఎరువులు అమ్మే దుకాణం ముందుకి కాని వెళ్తే చాలు. అక్కడ బస్‌ని ఆపి దిగి అంతా తలో దిక్కూ పారిపోండి.’’
  ‘‘అందువల్ల ఏమిటి లాభం?’’ నాయకుడు అడిగాడు.
  ‘‘మీరు మొహం మీది తొడుగుల్ని తొలగించి ఆయుధాలని బస్‌లోనే వదిలి పారిపోతే, మీరూ బందీలని అంతా అనుకుంటారు. ఆ రద్దీలో కలిసిపోతే ఇక మిమ్మల్ని ఎవరూ పట్టుకోలేరు.’’
  ‘‘ఇది బావుంది. నువ్వు మూర్ఖుడివి కావు. తెలివి గలవాడివే. తర్వాత?’’
  ‘‘తర్వాత?’’
  ‘‘ఆ తర్వాత ఏమిటి?’’
  ‘‘ఓ! ఆ తర్వాత స్వేచ్ఛ. మరో దొంగతనం. ఈసారి మరింత పటిష్టంగా పథకం వేసుకోవాలి. నా మిత్రుడు కష్ కొంత రుసుముకి మీకు సహాయం చేస్తాడు.’’
  ‘‘నీతో పనైంది. ఇంక లోపలకి రా’’ నాయకుడు ఆజ్ఞాపించాడు.
  ‘‘కాని నేను లోపలకి వస్తే మీరు నన్ను...’’
  ‘‘... ముందు వెంటనే లోపలకి రా’’ నాయకుడు ఆజ్ఞాపించాడు.
  ‘‘నేను లోపలకి రావడానికి పోలీసుల అనుమతి తీసుకోవాలి అనుకుంటా. దాన్ని మీరు అడిగినట్లుగా అడగనా? లేక నా అంతట నేనే అడిగినట్లు అడగనా?’’
  ‘‘ఈ క్షణమే రా. నా మూడ్ సరిగ్గా లేదు. కాల్చేస్తాను’’ నాయకుడు కఠినంగా చెప్పాడు.
  
 ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
 
 పాఠకులకు ఆహ్వానం!
 ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ అనే కొత్త చర్చావేదికను సాక్షి ‘ఫ్యామిలీ’ త్వరలో ప్రారంభించబోతోంది. చర్చనీయాంశం మీ ఇష్టం. ఏ సామాజిక అంశాన్నైనా, ఆలోచననైనా మీరు చర్చకు పెట్టొచ్చు. మీ వాదనను వినిపించవచ్చు. దానిని ఫ్యామిలీ ప్రచురిస్తుంది. దానిపై మిగతా పాఠకులనూ చర్చకు ఆహ్వానిస్తుంది. వెంటనే రాసి పంపండి. చర్చలో పాలు పంచుకోండి.  మీ చర్చనీయాంశం పంపవలసిన చిరునామా:  ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34  ఇ-మెయిల్: sakshireaders@gmail.com


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 70
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘సెలైన్స్. నాకున్నది ఒకే చెవి. నేను దొంగలు మాట్లాడేది విననా? పోలీసులు మాట్లాడేది విననా? లేక మీ కంఠాలు విననా? పోనీ మీలో ఒకరు ఇక్కడికి రండి. నేను మీ బదులు అక్కడ నించుని అరుస్తాను’’ వానర్ కోపంగా అరిచాడు.
  తర్వాత దొంగల వైపు తిరిగి అడిగాడు - ‘‘నేను లోపలకి రావచ్చా?’’
  ‘‘మా డిమాండ్స్‌ని నీ ద్వారా పోలీసులకి చెప్పాక.’’
  ‘‘సంతోషం. కాని నా ముందు, వెనకా కూడా తుపాకులు నాకు గురిపెట్టబడి ఉన్నాయి. నేను అర్జెంట్‌గా బాత్‌రూంకి వెళ్ళాలి. దీర్ఘశంక... టాయ్‌లెట్.’’
  ‘‘ఖాళీ లేదు. మా వాడూ అదే పనిలో ఉన్నాడు. ఒకరి తర్వాత ఒకరం వెళ్తున్నాం. అసలు పని పూర్తయ్యేదాకా కదలక’’ నాయకుడు అరిచాడు.
  ‘‘కాని సినిమాల్లో ఇలాంటివి ఫోన్ ద్వారా చర్చించడం చూశాను.’’
  ‘‘మాకే పాఠాలు చెప్తున్నావా? మేమో పొరపాటు చేశాం. ఇందాక మేం భయంతో తుపాకీని కాల్చినప్పుడు గుళ్ళు తగిలి లేండ్ లైన్ ఫోన్ పాడైంది. సెల్ నించి కుదరదు. బేంక్‌కి సెల్ ఫోన్స్ ఉండవు కాబట్టి ఆ ఫోన్ మా నించే అనే గేరంటీ వాళ్ళకి ఉండదుగా.’’
  ‘‘మీ నంబర్ చెప్తే దానికి చేయమని వాళ్ళకి చెప్తాను.’’
  ‘‘మమ్మల్ని ఇంకా ఇరికించడానికా? ముందు చేతులు పెకైత్తు.’’
  ‘‘మర్చిపోయాను. సారీ. కాని రోడ్డుకి అవతల రెండు వందల మందికి పైనే గుమిగూడి ఉన్నారు. వాళ్ళందరి ముందూ అపరాధిలా చేతులు ఎత్తడం నాకు సిగ్గుగా ఉంది. దింపుతాను.’’
  దొంగలు మళ్ళీ కొద్దిసేపు చర్చించుకున్నాక అడిగారు - ‘‘టివి వాళ్ళు వచ్చారా?’’
  ‘‘తెలుగు, ఇంగ్లీష్, హిందీ... అన్ని ఛానల్స్ వాళ్ళూ వచ్చారు.’’
  ‘‘సరే. మేం చెప్పిన మాట వినకపోతే నీ పేంట్, షర్ట్, ఉంటే అండర్‌వేర్‌ని నువ్వు విప్పాల్సి ఉంటుంది జాగ్రత్త.’’
  ‘‘ఒద్దొద్దు. దాని బదులు కాల్చండి.’’
  ‘‘వార్! నువ్వు నిప్పుతో చెలగాటమాడుతున్నావు అని తెలీక ఆటలాడుతున్నావు. వాళ్ళకి మా డిమాండ్స్ చెప్పు.’’
  ‘‘సరే.’’
  వానర్ మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి గట్టిగా చెప్పాడు - ‘‘వాళ్ళు తమ డిమాండ్స్‌ని చెప్పమంటున్నారు. అంటే వాళ్ళ డిమాండ్స్‌ని నేను చెప్తున్నాను. అంటే నా ద్వారా చెప్తున్నారు తప్ప నా డిమాండ్స్ కావు.’’
  ‘‘మేము వినడానికి సిద్ధం వార్. కాని లోపల ఎవరికీ హాని జరక్కపోతేనే ఆలోచిస్తాం అని చెప్పు’’ లౌడ్ స్పీకర్‌లోంచి వినిపించింది.
  ‘‘గుడ్. అది సమంజసం. తెలివైన నిర్ణయం. మీరు చెప్పేది నాకు నచ్చింది’’ వానర్ బదులు చెప్పాడు.
  ‘‘షటప్! షటప్!’’ లోపల నించి నాయకుడి కంఠం వినిపించింది.
  ‘‘కాల్చక! నా అభిప్రాయం చెప్పానంతే.’’
  ‘‘మా డిమాండ్స్ తప్ప నీ అభిప్రాయాల్ని చెప్పక. ముందు చుట్టుపక్కల మేడల మీది షార్ప్ షూటర్స్‌ని తొలగించాలని కోరుతున్నాం అని చెప్పు’’ నాయకుడు ఆజ్ఞాపించాడు.
  ‘‘తప్పకుండా. మంచి ఆలోచన... మేడల మీది గన్‌మెన్‌ని వెంటనే తొలగించాలన్నది మొదటి డిమాండ్. ఇది చెప్పేది నేను కాదు... నేనే కాని నేను కాదు... అంటే నా ద్వారా అని! అర్థమైందా?’’
  ‘‘అయింది. ఇంకా?’’
  వానర్ బేంక్ తలుపు వైపు చూస్తూ అడిగాడు.
  ‘‘ఇంకా?’’
  ‘‘వెంటనే వాళ్ళు బేంక్‌కి కుడివైపు వీధి చివర ఆపిన పోలీస్ వేన్‌లని తొలగించాలి.’’
  వానర్ ఆలోచించి అడిగాడు - ‘‘నా కుడివైపా?’’
  ‘‘కాదు. మా కుడి వైపు.’’
  ‘‘సరే.’’
  వెనక్కి తిరిగి చెప్పాడు.
  ‘‘దొంగలు తమ కుడివైపు వీధి చివర ఆగి ఉన్న పోలీస్ వేన్‌లని వెంటనే తొలగించమని డిమాండ్ చేస్తున్నారు.’’
  ‘‘వాళ్ళు మాకు కనపడటం లేదు. వారి కుడి చేతిని చూపించమనండి.’’
  ‘‘వాళ్ళని బయటకి రమ్మననా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘రమ్మను.’’
  వానర్ మళ్ళీ వెనక్కి తిరగ్గానే లోపల నించి నాయకుడి కంఠం కోపంగా ఉపయోగించింది - ‘‘మేము రాం. మేం అడిగింది తప్ప ఇంకోసారి ఎక్స్‌ట్రా మాట్లాడితే కాల్చేస్తాం. నీ కుడి వైపు అని చెప్పు.’’
  ‘‘ఇటు వైపా?’’ కుడి చేతిని చాపి అడిగాడు.
  ‘‘అవును.’’
  వానర్ మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగి చెప్పాడు.
  ‘‘క్షమించాలి. వాళ్ళు బయటకి రారట. ఇటువైపు వాహనాలని వెంటనే తొలగించమని డిమాండ్’’ తన కుడి చేతిని చాపి చూపిస్తూ చెప్పాడు.
  నాయకుడు తల పట్టుకుని చెప్పాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు నీకు ఎడం వైపు అని చెప్పు.’’
  ‘‘నా ఎడం వైపు’’ వానర్ తన ఎడమ చేతిని కూడా చాపి చెప్పాడు.
  ‘‘అంటే రెండు వైపులానా?’’ స్పీకర్‌లోంచి వినిపించింది.
  ‘‘కాదు. ఒక వైపు. ఇప్పుడు నాకు ఎడం వైపు. కదా?’’ వెనక్కి తిరిగి అడిగాడు.
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 69
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘అర్థమైందా?’’ నాయకుడు అడిగాడు.
  ‘‘అయింది.’’
  వానర్ ఓసారి కాలర్ సర్దుకుని తలుపు వైపు నడిచాడు.
  ‘‘మేము గమనిస్తూనే ఉంటాం. జాగ్రత్త’’ నాయకుడు హెచ్చరించాడు.
  వానర్ బయటకి నడిచి చేతులు పెకైత్తి గట్టిగా అరిచాడు - ‘‘కాల్చకండి. నేను దొంగల్లో ఒకర్ని కాదు.’’
  చుట్టూ చూశాడు. ఆ వీధిలో కొన్ని పోలీస్‌వేన్‌లు, ఓ బస్ అటు, ఇటు నిలబడి ఆ రోడ్‌ని రెండుపక్కలా మూసేశాయి. నాలుగైదు పోలీస్‌కార్లు ఎదురుగా ఆగి ఉన్నాయి. వాటి వెనక దాక్కున్న పోలీసుల చేతుల్లోని తుపాకీ గొట్టాలు వానర్ వైపు గురిపెట్టి ఉన్నాయి. అంతా తన వంకే చూస్తున్నారని వానర్ గ్రహించాడు. చుట్టుపక్కల మేడల మీద టెలిస్కోప్స్ అమర్చిన గన్స్‌తో పోలీసులు ఉన్నారని కూడా గ్రహించాడు. రెండు అంబులెన్స్‌లు, పక్కనే తెల్ల కోట్లు ధరించిన వైద్యులు కనిపించారు. ఓ పోలీస్ అధికారి అతన్నే జాగ్రత్తగా గమనిస్తున్నాడు.
  వానర్ బేంక్‌లోని దొంగలతో చెప్పాడు - ‘‘మీరూ కాల్చకండి. మీ డిమాండ్స్ గురించి మాట్లాడాలిగా!’’
  ‘‘నువ్వెవరు?’’ లౌడ్ స్పీకర్లోంచి పోలీస్ అధికారి కంఠం వినిపించింది.
  ‘‘నేను మనిషిని.’’
  ‘‘కన్‌ఫ్యూజ్ అవక. భయపడక. నేనడిగింది నువ్వు బేంక్ కస్టమర్‌వా లేక ఉద్యోగివా అని’’ మళ్ళీ వినపడింది.
  ‘‘ఆ రెండూ కాదనుకుంటా.’’
  ‘‘సరే. నీ పేరు?’’
  ‘‘వార్. ఆంగ్లో ఇండియన్‌ని.’’
  కొద్దిసేపు నిశ్శబ్దం. తర్వాత అదే కంఠం స్పీకర్లోంచి వినిపించింది - ‘‘లోపల ఎలా ఉంది?’’
  ‘‘అంతా బావుంది. తుపాకీ గుళ్ళతో లోపల రంధ్రాలు పడి కొన్ని పెచ్చులు నేల మీద పడ్డాయి. తర్వాత స్వచ్ఛభారత్ వాలంటీర్లని పిలిపించండి.’’
  ‘‘ఎవరికైనా హాని జరిగిందా?’’
  ‘‘లేదు. వీళ్ళు అహింసా సిద్ధాంతం గల దొంగలు.’’
  ‘‘కాదని చెప్పు’’ లోపల నించి అతనికి వినిపించింది.
  ‘‘ముందు అందరి మానసిక వత్తిడిని తగ్గించాలని, అది ముఖ్యం అని అలా చెప్పాను. ఇంత దాకా మీరు ఎవరికీ హాని చేయలేదని వాళ్ళకి తెలిస్తే మీ మీద గౌరవం కలుగుతుంది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  దొంగలు ఒకరితో మరొకరు చర్చించుకున్నాక నాయకుడు కసిరాడు - ‘‘పెరగాల్సింది గౌరవం కాదు. భయం’’ అని!
  ‘‘లోపల అసలేం జరిగింది?’’ పోలీస్ ఆఫీసర్ అడిగాడు.
  ‘‘నేను ఇప్పుడే లోపలకి వచ్చాను. కాబట్టి నాకు తెలీదు.’’
  ‘‘ఇప్పుడే వచ్చావా వార్? బేంకులోకి దొంగలు ప్రవేశించిన రెండున్నర గంటల నించి నువ్వు అక్కడ ఉన్నావు.’’
  ‘‘అవునవును. రెండున్నర గంటలూ రెండున్నర నిమిషాల్లా గడిచిపోయాయని చెప్పదలచుకున్నాను’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘చేతులు దించి మా వైపు రా. మేం కాల్చం.’’
  వానర్ చేతులు దింపి చెప్పాడు.
  ‘‘నొప్పిగా ఉంటే దింపా తప్ప మీరు దింపమన్నందుకు కాదు. నేను పేవ్‌మెంట్ దిగితే దొంగలు నన్ను కాల్చేస్తారు. వీరు అహింసావాదులు కారు. హింసావాదులు అని చెప్పమన్నారు.’’
  ‘‘ఇక్కడ బేంక్ ఉద్యోగస్థులు, కస్టమర్ల బంధుమిత్రులు ఆదుర్దాగా ఉన్నారు. లోపల ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవాలి. కాబట్టి వారి అనుమతి తీసుకుని ఇక్కడికి రా. మళ్ళీ వెనక్కి వెళ్ళచ్చు.’’
  దొంగలు మళ్ళీ ఒకళ్ళని మరొకరు సంప్రదించుకున్నారు
  ‘‘వార్! వార్!’’ లోపల నించి వినిపించింది.
  ‘‘ఏమిటి?’’ వెనక్కి తిరిగి అడిగాడు.
  ‘‘వాళ్ళెవరు - చేతులు దింపమనడానికి? చేతులు పెకైత్తే ఉంచు. లేదా...’’
  వెంటనే వానర్ చేతులు పెకైత్తి చెప్పాడు - ‘‘ఎత్తకపోతే దొంగలు కాల్చేస్తామంటున్నారు. వాళ్ళు హింసావాదులు.’’
  ‘‘నీకు చెవుడా, ఇందాకటి నించి పిలుస్తూంటే? ఇంకోసారి మేం చెప్పింది నీకు వినపడకపోతే నీ కాళ్ళ మీద కాలుస్తాం. నువ్వు రోడ్డు మీద పడిపోయి రక్తం కారుతూ మా డిమాండ్స్ చెప్తావో లేక నించుని చెప్తావో నీ ఇష్టం’’ లోపల నించి నాయకుడు అరిచాడు.
  వెంటనే వెనక్కి తిరిగి తలుపు వైపు అడుగులు వేసి చెప్పాడు.
  ‘‘సారీ! వినపడలేదు. మీరు కూడా ఇక్కడికి వచ్చి నిలబడితే నా పరిస్థితి అర్థం అవుతుంది. వాళ్ళలా లౌడ్ స్పీకర్‌లో చెప్తారా? అది మీ డిమాండ్ అని అడగనా?’’
  ‘‘ముందు చేతులు పెకైత్తు.’’
  ‘‘ఓ! సారీ. మరిచాను.’’
  వెంటనే రోడ్డు అవతల గుమిగూడిన వారి నించి ప్రశ్నలు గట్టిగా వినపడ్డాయి - ‘‘మా వారెలా ఉన్నారు?... మా కూతురు ఎలా ఉంది?... ఎర్ర షర్ట్‌లోని బట్టతలాయనకి ఇంకా ఏం కాలేదుగా?’’
  
  (దొంగలు పెట్టిన డిమాండ్స్...?)
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 68
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  కదిలితే వాళ్ళు తమని కాల్చచ్చనే భయంతో గదిలోని ప్రతి ఒక్కరూ నిశ్చలంగా నిలబడ్డారు. ఎవరూ మాట్లాడకపోయినా వారి నాయకుడు గట్టిగా అరిచాడు.
  ‘‘షటప్! మాట్లాడితే కాల్చేస్తాను.’’
  వెంటనే బేంక్ మేనేజర్ ముక్కు మీద వేలు వేసుకున్నాడు.
  ‘‘బయట పోలీసులు ఉన్నారు. మేం బేంక్ దోపిడీకి వచ్చినట్లు ఎలా తెలిసింది?’’
  ఎవరూ మాట్లాడక పోవడంతో టీ అమ్మే కుర్రాడు చెప్పాడు - ‘‘ఆలస్యం చేస్తే మా టీ షాప్ ఓనర్ నన్ను ఉద్యోగం లోంచి తీసేస్తాడు. నన్ను వెళ్ళనీండి.’’
  ‘‘అర్థమైంది. మీ ఓనరే పోలీసులకి కబురు చేసి ఉంటాడు. పోలీసులతో ఎవరైనా మాట్లాడాలి.’’
  నాయకుడు అందర్నీ పరీక్షించి చూశాడు. అతని దృష్టి వానర్ మీద నిలిచింది.
  ‘‘ఏమిటి మొహం నిండా ఆ దుమ్ము?’’ అడిగాడు.
  ‘‘భయంతో నాకు చెమటలు పడుతూంటే ఈమె హేండ్ బేగ్‌లోని పౌడర్ తీసి రాసుకున్నాను’’ వానర్ నిర్భయంగా చెప్పాడు.
  మానసిక ఒత్తిడిలో ఉన్న ఆ నాయకుడు దాని గురించి ప్రత్యేకంగా ఆలోచించలేదు.
  ‘‘నీ పేరేమిటి?’’ అడిగాడు.
  ‘‘వార్.’’
  ‘‘అదేం పేరు?’’
  ‘‘మేము ఆంగ్లో ఇండియన్స్..’’
  ‘‘సరే. నాతో రా.’’
  వానర్ తలుపువైపు నడుస్తూ మిగిలిన వారి వంక చూశాడు. అసిస్టెంట్ మేనేజర్ పొడవు అకస్మాత్తుగా నాలుగు అడుగులు తగ్గడం గమనించాడు. అతను అందరి వెనకా దాక్కునే ప్రయత్నంలో ఉన్నాడు. చిన్నగా లేడీ క్లర్క్‌కి కన్ను కొట్టాడు. ఓ దొంగ స్ట్రాంగ్ రూమ్ తలుపుని బయటి నించి మూసి గడియపెట్టాడు. ముందు వానర్, వెనక అతన్ని అనుసరించే ముగ్గురూ బేంక్ హాల్లోకి నడిచారు. అక్కడ మొహాలకి తొడుగులు ఉన్న ఇంకో ముగ్గురు సబ్‌మెషీన్ గన్స్‌తో కనిపించారు. నేల మీదంతా కాగితాలు చెల్లాచెదురుగా, చెత్త బుట్టలు, ఫ్లవర్ వేజ్‌లు తలకిందులుగా పడి ఉన్నాయి. గోడ మీద తుపాకీ గుళ్ళు దిగిన రంధ్రాలు ఐదారు కనిపించాయి. వాటి పెచ్చులు కింద రాలిపడ్డాయి. అదృష్టవశాత్తు నేల మీద ఎక్కడా శవాలు కనపడలేదు.
  గోడ గడియారం ఐదుంపావు చూపిస్తోంది. వానర్ లెక్క ప్రకారం ఆ సరికి బేంక్ మూసేసి ఇళ్ళకి వెళ్ళిపోవాలి. కాని బేంక్ దొంగలు బేంక్‌ని దోచుకోడానికి తమ ముహూర్తాన్నే ఎన్నుకుని వాళ్ళని ఆపేయడంతో తమ పథకం దెబ్బతినడం వానర్‌ని బాధించింది. అతని వీపుకి వెనక నించి తుపాకీ గొట్టం బలంగా గుచ్చుకుంది.
  ‘అవర్ స్పెషల్ గోల్డ్ లోన్ ఇంట్రెస్ట్ రేట్స్’ అనే పోస్టర్‌కి ఆనుకుని నిలబడ్డ ఓ వ్యక్తి చెప్పాడు.
  ‘‘నువ్వు ఇప్పుడు బయటకి వెళ్ళాలి. పోలీసులు నిన్ను దొంగగా భావించి కాలుస్తారో లేదో చూడాలి.’’
  ‘‘కాని నేను దొంగని కానుగా’’ వానర్ భయంగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఆ విచక్షణ నీకుంది. వాళ్ళకి ఉందా, లేదా అని తెలుసుకోడానికే. నిన్ను కాల్చకపోతే మా తరఫున మా డిమాండ్స్‌ని నువ్వు వినిపించాలి.’’
  ‘‘అప్పుడు నేను మీలో ఒకణ్ణని భావించి కాల్చచ్చుగా?’’ వానర్ రెట్టింపు భయంతో అడిగాడు.
  ‘‘నీ పేరేమిటి?’’
  ‘‘వార్. ఆంగ్లోఇండియన్‌ని.’’
  ‘‘మేం లోపల. పోలీసులు బయట. ఇలా ఎంతకాలం ఉండగలం? కాబట్టి మేము పారిపోయే ఏర్పాట్లు చేయడం మొదలెట్టాలి. బయటకి నడు.’’
  కాళ్ళు ఒణికి పడిపోబోతున్న వానర్‌ని వెనక నించి ఓ దొంగ పడిపోకుండా పట్టుకున్నాడు.
  ‘‘మూర్ఛని ఆపుకో. లేదా నిన్ను కాల్చేస్తాం. నువ్వు స్పృహలో ఉండాల్సిన సమయం ఇది. నిజానికి నువ్వు చేయాల్సింది చాలా తేలిక. ఊ.’’ నాయకుడు తన అనుచరుడికి సౌంజ్ఞ చేశాడు.
  వెనక నించి అతను వానర్ ముఖానికి నల్లటి సాక్స్‌ని తొడిగాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు బయటకి నడు’’ నాయకుడు చెప్పాడు.
  ‘‘కాని ఇలా చూస్తే వాళ్ళు నన్ను మీలో ఒకరు అనుకుంటారు కదా?’’ వానర్ సందేహంగా చెప్పాడు.
  ‘‘అదే మాక్కావాల్సింది. పోలీసులు నిన్ను షూట్ చేయకపోవడం కూడా మాక్కావాలి. వారు ఎలా స్పందిస్తారో తెలుసుకోడానికే నీకు ముఖానికి అలంకారం తొడిగింది.’’
  ‘‘కాని గుళ్ళు దిగితే నొప్పి పుడుతుంది. కనీసం క్షమాపణ కోరి పంపచ్చుగా?’’
  ‘‘ఇంకేం మాట్లాడక బయటకి నడు’’ నాయకుడు కోపంగా అరిచాడు.
  వానర్ కదల్లేదు.
  ‘‘ముందు నీ పాదాల మీద కాల్చనా? తర్వాత పాక్కుంటూ వెళ్తావా?’’ నాయకుడు తన సబ్‌మెషీన్ గన్‌ని వానర్ కాళ్ళకి గురి పెట్టాడు.
  ‘‘ఆగాగు. కాల్చకు. ఒన్, టు, త్రీ చెప్పి కాల్చు. ఇదిగో వెళ్తున్నాను. నాకు ఇష్టం లేకపోయినా వెళ్తున్నాను. నాకేమైనా అయితే బాధ్యత మీది.’’
  వానర్ తలుపు వైపు నడిచాడు.
  ‘‘పేవ్‌మెంట్ దాకానే. అది దిగి రోడ్డెక్కావంటే నీ వీపులో గుళ్ళు దిగుతాయి. నడిచినా, పరిగెత్తినా సరే. అక్కడే కదలకుండా నిలబడు’’ ఓ దొంగ హెచ్చరించాడు.
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 67
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘మేము సిఐడి సీరియల్ చూస్తున్నాం. సిఐడిలకి యూనిఫారాలు ఉండవని మాకు తెలుసు. నేనీ బేంక్ మేనేజర్ని. నా పేరు హేమాంబరధరరావు’’ టై కట్టుకున్నతను చెప్పాడు.
  ‘‘సిఐడిలు ఎవరూ తాము సిఐడిలమని చెప్పరు. మీరు దొంగలని చెప్పడం మంచి జోక్. నేను అసిస్టెంట్ మేనేజర్ పుండరీకాక్షయ్యని. మీకు ఆహ్వానం పలకడం మాకు ఆనందంగా ఉంది.’’
  ‘‘అవును. నిజానికి దొంగలు పక్క గదిలో ఉన్నారు’’ ఓ లేడీ క్లర్క్ చెప్పింది.
  ‘‘ఎంతమంది?’’ కపీష్ పరిస్థితిని అర్థం చేసుకునే ప్రయత్నం చేస్తూ అడిగాడు.
  ‘‘ఆరుగురు. మమ్మల్ని ఈ గదిలో బంధించారు. వాళ్ళ దగ్గర తుపాకులు ఉన్నాయి’’ పుండరీకాక్షయ్య చెప్పాడు.
  ‘‘తుపాకులే?’’ కపీష్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘ఐతే పెద్ద దొంగలే అయి ఉంటారు.’’
  చేతిలో కెటిల్, డిస్పోజబుల్ గ్లాసులు ఉన్న ఓ కుర్రాడు ముగ్గురికీ టీని వంచి ఇచ్చాడు.
  ‘‘నువ్వెక్కడి నించి వచ్చావు?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘స్టాఫ్‌కి టీ ఇవ్వడానికి వచ్చాను. దొంగలు నన్ను మళ్ళీ బయటకి వెళ్ళనివ్వలేదు. చల్లారకుండా టీని అమ్ముదామని.’’
  ‘‘కోక్ లేదా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘షాపులో ఛిల్లర్‌లో ఉంది. నన్ను బయటకి వెళ్ళనిస్తే తెస్తాను’’ వాడు చెప్పాడు.
  ‘‘అది కుదిరే పని కాదు. మొత్తం మీరు ఎంతమంది ఉన్నారు?’’ మేనేజర్ టీ తాగే కపీష్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘ముగ్గురమే’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇక్కడ కాదు. సొరంగంలో ఇంకా ఎంతమంది ఉన్నారు అన్నది నా ప్రశ్న.’’
  ‘‘సొరంగం ఖాళీ.’’
  ‘‘మీ వెంట తుపాకులు తీసుకురాలేదే?’’ అసిస్టెంట్ మేనేజర్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘దేనికి?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘మా బేంక్ మీద దొంగలు దాడి చేశారనేగా మీరు మమ్మల్ని రక్షించి వారిని పట్టుకోడానికి రహస్యంగా సొరంగం తవ్వి వచ్చింది?’’
  ‘‘అవును’’ కపీష్ తన మిత్రులు ఇద్దరి వంకా అర్థవంతంగా చూస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘అవునవును’’ ఇద్దరూ వత్తాసు పలికారు.
  ‘‘మరి వారిని పట్టుకోడానికి తుపాకులు అవసరం కదా? అసలు మీరు నిజంగా పోలీసులేనా?’’ అసిస్టెంట్ మేనేజర్ అడిగాడు.
  ‘‘పూర్తిగా. నేను సర్కిల్ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ని. వీరిద్దరూ సబ్ ఇన్‌స్పెక్టర్లు’’ వెంటనే కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీ పేరు?’’
  ‘‘క... కష్. ఇతను ఎస్సై మట్. ఇతను ఎస్సై వార్.’’
  ‘‘అలాంటి పేర్లు కూడా పెట్టుకుంటారా?’’
  ‘‘మేము ఆంగ్లోఇండియన్ సంతతికి చెందిన నాలుగో జెనరేషన్ వాళ్ళం.’’
  ‘‘నేను కలకత్తా బ్రాంచ్‌లో పని చేశాను. కాని ఆంగ్లోఇండియన్స్‌కి ఇలాంటి పేర్లు ఉంటాయని తెలీదు’’ అసిస్టెంట్ మేనేజర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు మీకు తెలిసింది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీ దగ్గర కనీసం కత్తులైనా ఉన్నాయా?’’
  ‘‘లేవు. మేము హోస్టేజ్ రెస్క్యూ టీంకి చెందినవాళ్ళం. అంటే బాధితుల్ని రక్షించే బృందమని అర్థం. తుపాకులు పేలడం మాకు ఇష్టం ఉండదు. అందువల్ల బాధితులకి ప్రమాదం’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఐతే మీది సూక్ష్మబుద్ధి కావచ్చు. కాని అవి ఉంటే రక్షించడం ఎక్కువ తేలిక అయ్యేదేమో?’’ పుండరీకాక్షయ్య అసంతృప్తిగా చెప్పాడు.
  ‘‘మనం ఇప్పుడు ఓ లైన్‌లో సొరంగం ముందు క్యూలో నిలబడి అందులోకి దిగుదాం’’ మేనేజర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. ముందు మిమ్మల్ని రక్షించి తీసుకెళ్తాం. తర్వాత వాళ్ళ సంగతి చూడటానికి తుపాకులతో మామూలు పోలీసులు వస్తారు. పదండి’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  లేడీ క్లర్క్ కపీష్ మొహాన్ని తన చున్నీతో సిమెంట్ పోయేలా శుభ్రంగా తుడిచింది. తర్వాత అడిగింది.
  ‘‘మిమ్మల్ని ఎక్కడో చూసినట్లుంది?’’
  ‘‘ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలో చూసి ఉంటారు.’’
  ‘‘అక్కడ కాదు.’’
  ‘‘ఐతే జైల్లో చూసి ఉంటారు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘మేం ఖైదీలని అప్పగించడానికి నిన్న జైలుకి వెళ్ళాం’’ కపీష్ వెంటనే వానర్ కాలు తొక్కుతూ చెప్పాడు.
  ‘‘కాదు. ఫొటో చూశాను’’ ఆమె మళ్ళీ చెప్పింది.
  ‘‘ఫేస్‌బుక్‌లో చూసి ఉంటారు.’’
  ‘‘నాకు ఎఫ్‌బి లేదు. ఇంకెక్కడో చూశాను.’’
  ‘‘గుర్తు తెచ్చుకోండి’’ మేనేజర్ చెప్పాడు.
  ‘టీవీలో’ అని అంటుందని ముగ్గురు మిత్రులూ భయపడ్డారు. కాని ఆమె ఇలా చెప్పింది.
  ‘‘గుర్తు రావడం లేదు. బహుశ ఇంజనీరింగ్ కాలేజీలోనే చూశానేమో?’’
  ‘‘వాళ్ళొస్తున్నారు’’ అంతదాకా వారికి దూరంగా లాకర్ రూం తలుపు దగ్గర నిలబడ్డ ప్యూన్ గుసగుసలాడుతున్నట్లుగా చెప్పాడు.
  వెంటనే అక్కడి నలుగురు భయంగా కదిలారు. వారు సొరంగం రంధ్రం కనపడకుండా దాన్ని కాళ్ళతో కవర్ చేస్తూ నిలబడ్డారు. ముగ్గురు బలిష్టమైన వ్యక్తులు లాకర్ గదిలోకి వచ్చారు. వారందరి మొహాలకి నల్లటి సాక్స్ తొడిగి ఉన్నాయి. ఖాకీ షర్ట్‌లు, పేంట్లు, కేన్వాస్ బూట్లు. ప్రతి వారి చేతిలో సబ్‌మెషీన్ గన్స్ ఉన్నాయి.
  (ముగ్గురు మిత్రులు బేంక్ నుంచి
  ఎలా తప్పించుకున్నారు?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 66
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘పని మీద వెళ్ళేప్పుడు శవం ఎదురు రావడం మంచి శకునం అని మా నానమ్మ చెప్పేది’’ వానర్ ఉత్సాహంగా చెప్పాడు.
  ముందుగా ముగ్గురూ మేక్‌డోనాల్డ్స్ రెస్టారెంట్‌కి వెళ్ళారు.
  ‘‘మేక్‌వెజీ ట్విస్ట్ తొంభై నాలుగు రూపాయలా? కాస్ట్లీ. దీంతో చక్కటి ఉల్లి రవ్వ దోసె, ఇంకా చిల్లర వచ్చేవి’’ బిల్ చూసి వానర్ అసంతృప్తిగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు కాస్ట్‌లీ అనిపిస్తుంది. మరికొన్ని గంటల్లో మనం ధనవంతులయ్యాక తొంభై నాలుగేనా అనిపిస్తుంది. అప్పుడు కూడా డబ్బుండీ లేని వాళ్ళల్లా పిసినారిగా ఉంటే అది నీ ఖర్మ’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమాటకామాట చెప్పాలి. తొంభై నాలుగైనా రుచి బావుంది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇక్కడ విందు ముగిశాక కారుని దొంగిలించాలి.’’
  ‘‘చదువుకునే రోజుల్లో మనకి గది అద్దెకి ఇచ్చినాయన కారుందిగా? ఆయన దాన్ని షో కోసం కొన్నాడు. ఇంట్లోనే వదిలి ఆఫీసుకి మోటార్ సైకిల్ మీద వెళ్తూంటాడు కదా?’’ మర్కట్ గుర్తు చేశాడు.
  ‘‘అవును. నేనూ అదే అనుకున్నాను’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘నేను కూడా. మేథావులు ఒకేలా ఆలోచిస్తారంటే ఇదే’’ వానర్ కూడా చెప్పాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు మనం ఒన్ సర్కిల్ టు సర్కిల్ హాఫ్ సర్కిల్ ఏ. ఒన్ సర్కిల్ టు సర్కిల్ రెక్టాంగిల్ ఏ తాగుదామా?’’ వానర్ చెప్పాడు.
  కోక్ గ్లాసులని తాకించి ముగ్గురూ ఛీర్స్ చెప్పుకున్నారు.
  ముగ్గురూ అనుకున్నట్లుగా ఎలాంటి ఇబ్బందీ లేకుండా తమ పాత ఇంటి యజమాని కారుని దొంగిలించాక దాంట్లో రాణిగంజ్‌కి వెళ్ళి నాలుగైదు దుకాణాలు తిరిగి వర్కింగ్ కండిషన్‌లో ఉన్న ఎలక్ట్రిక్ డ్రిల్‌ని, ఇతర పరికరాలని కొన్నారు. వారు సంపాదించిన డబ్బు బొటాబొటీగా సరిపోయింది.
  బయటకి వచ్చాక కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు మనకి కావలసింది కారులో పది లీటర్ల డీజిల్‌ని నింపడం.’’
  ‘‘దానికన్నా ముందు మనకి బియ్యం సంచీలు కావాలి’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘దేనికి?’’ కపీష్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘వాటిలో డబ్బు నింపుకోడానికి.’’
  ‘‘ఖాళీ సంచీలని చెప్పవే?’’ మర్కట్ విసుక్కున్నాడు.
  ఇంకో అరగంటలోనే వారు ఆ సొరంగంలోకి ప్రవేశించేది.
 20
  కారుని మర్కట్ డ్రైవ్ చేశాడు. దాన్ని ఓ చోట పార్క్ చేశాక ముగ్గురూ ఖాళీ బియ్యం సంచులతో, అందులో కావాల్సిన పరికరాలతో రైట్ టైం వాచీల దుకాణం దగ్గరకి వెళ్ళి అటు, ఇటూ చూసి కిటికీ తలుపుని తెరిచి అందులోకి దూకారు. మళ్ళీ కిటికీని మూసేశారు. లోపల ఖాళీ కౌంటర్లు బోసిపోతున్నాయి. సరాసరి కిటీకి పక్కన నేల మీద ఉన్న సొరంగం ఉందని కపీష్ నమ్మిన చోట కాలితో కింద పరచిన కార్పెట్‌ని కొద్దిగా పక్కకి తొలగించి, బూటు కాలితో కొట్టాడు. శబ్దం బోలుగా వినిపించింది.
  ‘‘డెప్త్ టెస్టర్ అబద్ధం ఆడలేదు’’ కపీష్ తృప్తిగా చెప్పాడు.
  దాని మీద ఉన్న వెట్రిఫైడ్ రాతిని తొలగించాడు. కింద కంత కనిపించింది. చీకటి. బియ్యం బస్తాలోంచి టార్చ్ లైట్‌ని తీసి లోపలకి ప్రసరింప చేసి చెప్పాడు.
  ‘‘ముందు నేను వెళ్తాను. వెనక మీరు రండి. ఆఖరుగా వచ్చే నువ్వు రాతిని మళ్ళీ యథాస్థానంలో ఉంచు’’ వానర్‌కి సూచించాడు.
  ‘‘సరే.’’
  ‘‘గుడ్ లక్ టు అజ్’’ చెప్పి కపీష్ సొరంగంలోకి దిగాడు. టార్చి వెలుగులో ముందుకి పాకసాగాడు. అది జైల్లోని సొరంగం కన్నా కొద్దిగా విశాలంగా ఉంది. జైల్లో లభించిన తక్కువ పరికరాలతోనే వాళ్ళు తవ్వడం వల్ల ఆ తేడా అనుకున్నాడు. వెనకాల నించి మర్కట్, వానర్‌ల మాటలు అతనికి వినిపించాయి.
  సొరంగం చివర కపీష్ తల పెకైత్తి పరిశీలించి అప్పటికే బేంక్ స్ట్రాంగ్ రూమ్ నేల మీది కాంక్రీట్ చాలా భాగం చెక్కేసి ఉండటం గమనించాడు. కపీష్ వెనకాల సొరంగంలో బోర్లా పడుకున్న మర్కట్, వానర్లకి బేటరీతో ఆపరేట్ చేసే ఎలక్ట్రానిక్ డ్రిల్ శబ్దం వినపడసాగింది. ఆ శబ్దాన్ని వినలేక ఇద్దరూ చెవులు మూసుకున్నారు. ఆ పరికరంతో సొరంగం మీది మిగిలిన కాంక్రీట్‌ని గుండ్రంగా మనిషి పట్టేంత మేరకి చెక్కసాగాడు. అరగంటలో పైనించి సన్నటి వెలుగు రేఖ సొరంగంలోకి పడింది.
    
  దాదాపు గంట తర్వాత సిమెంట్‌తో మట్టి కొట్టుకుపోయిన కపీష్ తను చేసిన రంధ్రంలోంచి తలని పైకి తీసుకెళ్ళి చూశాడు. అనేక కాళ్ళు కనపడ్డాయి. చాలామంది దాని చుట్టూ నిలబడి ఒంగొని తన వంకే చూడటం గమనించాడు. వారిలోని ఒకరు కపీష్‌కి చేతిని అందించి పైకి లాగాడు. తర్వాత మిగిలిన ఇద్దర్నీ కూడా. కపీష్ ఎడం చేతిలోని సుత్తి, టార్చ్ లైట్‌ని ఇంకొకరు అందుకున్నారు.
  కపీష్ చుట్టూ చూశాడు. అది బేంక్ స్ట్రాంగ్ రూమే.
  ఇన్‌షర్ట్ వేసుకుని టై ధరించిన ఓ ఏభై ఏళ్ళ వ్యక్తి కపీష్‌తో కరచాలనం చేస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘ప్రుడెన్షియల్ బేంక్ మేనేజర్ వెల్‌కమ్స్ సిఐడి పోలీస్’’
  ‘‘మేము పోలీసులం కాము’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నిజానికి దొంగతనానికి వచ్చిన వాళ్ళం’’ వానర్ చెప్పాడు.
  
  (ముగ్గురు మిత్రులు వచ్చిన బేంక్‌లో
  అప్పటికే దొంగలు ఉన్నారా?)
  
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 65
  
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘ఒబామా, బిన్ లాడెన్‌లు నా కోసం నక్కబొక్కలపాడులో ఎదురు చూస్తూంటారు. నేను గాడిదని ఎక్కి విమానాశ్రయానికి వెళ్ళాలి. అక్కడ విమానాన్ని లాగడానికి రోడ్డింజను సిద్ధంగా ఉందా?...’’
  ‘‘మా వాడ్ని చూస్తే గుండె తరుక్కుపోతోంది. ఇన్ని రోజులు మీరు ఏమయ్యారు?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నాస్త్తిక మహాసభలకి వెళ్ళి ఇవ్వాళే వచ్చాను.’’
  ‘‘మీ పేరు?’’
  ‘‘రామదాసు’’ ఆయన చెప్పాడు.
  ‘‘మనం వెంటనే కవాడీగూడా స్మశానానికి వెళ్ళాలి’’ రుధిర ఇంట్లోంచి బయటకి వచ్చాక కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘అరె పాపం? వానర్‌కి ఏమైంది? ఇంకా సర్దుకోలేదా?’’ మర్కట్ ఆందోళనగా అడిగాడు.
  ‘‘ఏమీ కాలేదు. పోలీసులు మన కోసం వెదకని చోటు అదే. మనం అక్కడ ఉన్నామని తెలిసినా కొద్దిసేపట్లో కాల్చేస్తారనుకుని రారు. ఎక్కడో ఓ చోట దాక్కోవాలిగా’’ కపీష్ సూచించాడు.
  ‘‘మనం మా బాబాయ్ ఇంటికి వెళ్ళచ్చు. ఆయన శబరిమలైకి వెళ్ళాడు. మరో పది రోజుల దాకా రాడు. ఒకటే సమస్య’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీ పిన్నమ్మ వంట బావుండదా?’’
  ‘‘పిన్నమ్మ ఏనాడో టపా కట్టింది. ఇంటి తాళం చెవి నా దగ్గర లేదు.’’
  ‘‘పిల్లల్ని అడిగి తీసుకో.’’
  ‘‘ఒకరు విజయవాడ గాంధీనగర్‌లోని మేకా వారి వీధిలో, ఇంకొకరు సత్యనారాయణపురం లోని సింహాల మేడలో ఉంటున్నారు. ఇద్దరికీ ఉప్పూ నిప్పూ. ఒకరు ఉండగా ఇంకొకరు రారు.’’
  ‘‘తాళం చెవి సంగతి నాకు వదులు. రేపు రైట్ టైం షాప్ తలుపు తాళాన్ని కూడా తెరవాల్సింది నేనేగా. ఆయనుండేది ఎక్కడ?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘కొంతకాలం సైనికుడిగా పనిచేసి సైనిక్‌పురిలో ఉన్నాడు. తర్వాత ఎయిర్‌ఫోర్స్‌లో ఉద్యోగం వస్తే అక్కడ చేరి వాయుపురిలో ఉన్నాడు. ఆ తర్వాత మళ్లీ నేవీలో ఉద్యోగం వస్తే అందులో చేరి రిటైరవబోయే ముందు పానీపురిలో ఇల్లు కొనుక్కున్నాడు.’’
  మర్కట్ బాబాయ్ ఇంటి తలుపుని కపీష్ ఆట్టే శ్రమపడకుండానే తెరవగలిగాడు. ముందుగా ముగ్గురూ ఫ్రిజ్ దగ్గరకి వెళ్ళి చూస్తే అందులో వారు ఆశించిన కోక్ బాటిల్ లేదు. వెతికితే డబ్బు ఎక్కడా కనపడలేదు కాని అదృష్టవశాత్తు ఓ కార్టన్‌లో ఆరు కోక్ జీరో ఫోర్ హండ్రెడ్ మిల్లీలీటర్ల పెట్ బాటిల్స్ కనిపించాయి. వాటిని డీప్ ఫ్రీజర్‌లో ఉంచాడు కపీష్.
  ‘‘ఇవాళ మనకి చాలా బిజీ డే. డబ్బు కోసం ఏం అమ్ముదాం?’’ వానర్ ఇంట్లోని వస్తువులని చూస్తూ మిత్రులని సలహా అడిగాడు.
  ‘‘అన్నీ అమ్మినా రెండు వేలు కూడా రావు.’’ మర్కట్ విచారంగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఐడియా.’’
  ‘‘ఏమిటి?’’
  ‘‘మేమోసారి ఏభై రూపాయలు మోసపోయాం. అదే ఇప్పుడు మనకి శ్రీరామరక్ష. మనకి కొన్ని ప్రింటవుట్స్ కావాలి’’ కపీష్ డిక్టేట్ చేస్తూంటే వానర్ దాన్ని వర్డ్‌లో టైప్ చేశాడు.
    
  గంటన్నర తర్వాత ముగ్గురూ మూడు అపార్ట్‌మెంట్ కాంప్లెక్స్‌ల్లోకి వెళ్ళి డోర్ బెల్స్ నొక్కారు. తలుపు తెరిచిన మహిళల వంక చూసి నవ్వి చెప్పారు.
  ‘‘గుడ్ మార్నింగ్ మేడం. గాయత్రీ హోమ్ లైబ్రరీ నించి వస్తున్నాం. నెలకి అరవై రూపాయలు ఇస్తే మీకీ పుస్తకాలన్నీ ఇంటికే తెచ్చిచ్చి, మళ్ళీ తీసుకెళ్తాం.’’
  వాళ్ళు ఆ కాగితం చదివారు. ఇంగ్లీష్, తెలుగు, హిందీ, అరవం పత్రికల లిస్ట్, ప్రముఖ ఆంగ్ల, తెలుగు రచయితల నవలల లిస్ట్ అందులో ఉన్నాయి.
  ‘‘ఉదయం మీకు సౌకర్యమా మేడం? లేక సాయంత్రమా? ఏ మేగజైన్ ఏరోజు కావాలో టిక్ చేయండి. ఇవాళ ఏం కావాలి?’’
  ‘‘గృహశోభ ఉందా?’’
  ‘‘ఉంది. మీరు ఏ రోజైనా బుక్ తీసుకోకపోతే రెండు ఛాయిస్‌లు. మర్నాడు రెండు తీసుకోవచ్చు. లేదా ఆ రోజు ఎమౌంట్ తర్వాతి నెల దాంట్లో కట్ చేసుకుని మిగిలింది ఇవ్వచ్చు.’’
  చాలామంది మహిళలు పుస్తకాలు చదవకపోవడానికి కారణం అవి అందుబాటులో లేకనే. ఒకప్పడు రెంట్ కార్నర్స్ నించి వాటిని తీసుకుని చదివేవారు. ఇప్పుడవి నాస్తి. నలభై పైబడ్డ మహిళల్లో ప్రతీ నలుగురిలో ఒకరే రిజెక్ట్ చేశారు. మిగిలిన ముగ్గురూ అరవై చొప్పున డిపాజిట్ చెల్లించారు.
  ‘‘పుస్తకాల బేగ్ కింద బండిలో ఉంది. మీకు గృహశోభ కావాలన్నారా? తెచ్చిస్తాను’’ చెప్పి డబ్బు తీసుకుని వాళ్ళు ఉడాయించసాగారు.
    
  ‘‘నే చెప్పలా? నువ్వు అనవసరంగా భయపడ్డావు. ఒక్కరూ మనల్ని గుర్తు పట్టలా. ఓసారి టీవీలో ఫొటోని అలా చూపించినంత మాత్రాన గుర్తుంచుకుని పోలీసులకి మన గురించి ఇన్‌ఫాం చేసే మహిళలు మన తెలుగు గడ్డ మీద ఎవరున్నారు?’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ముగ్గురూ ఆ మోసంతో సంపాదించిన డబ్బుని లెక్క పెట్టారు. ఎనిమిది వేల ఆరు వందల చిల్లర.
  ‘‘గుడ్. మనకి అవసరమైనవి ఇక కొనచ్చు’’ వానర్ ఉత్సాహంగా చెప్పాడు.
  ముగ్గురూ మర్కట్ బాబాయ్ ఇంట్లోంచి బయటకి నడుస్తూంటే ఓ శవం ఎదురొచ్చింది.
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 64
  
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘రేపు ఆదివారం సాయంత్రం నాలుగుకి బేంక్ మూసేస్తారు. సోమవారం శెలవు. అది ఆదివారం సగం పూట పనిచేసే బేంక్. కాబట్టి మనం నాలుగుకల్లా లోపలకి వెళ్తే మంగళవారం ఉదయం తొమ్మిదికి బేంక్ తెరిచే దాకా టైం ఉంటుంది. రేపు మనకి కొంత సామాను అవసరం ఉంటుంది. బేంక్‌లోని ఫ్లోర్‌ని సొరంగంలోంచి కట్ చేయడానికి ఎలక్ట్రిక్ డ్రిల్, సుత్తి, వర్క్ గ్లవ్స్, టార్చిలైట్లు మొదలైనవి.’’
  ‘‘ఐతే ఇంక ఇక్కడ మనకేం పని? కిందకి పదండి. వాటి సంగతి గూగుల్‌లో చూద్దాం’’ వానర్ చెప్పాడు.
 
  ‘‘సరే. నేను ఆమెని బెడ్‌రూంలోకి తీసుకెళ్తాను. మేం బయటకి వచ్చే లోగా నువ్వు మనకి ఎలక్ట్రిక్ డ్రిల్, సుత్తి, వర్క్ గ్లవ్స్, టార్చిలైట్లు మొదలైనవి కొనడానికి ఎంత అవసరమో చూడు’’ కపీష్ సూచించాడు.
 
  ముగ్గురూ రుధిర అపార్ట్‌మెంట్‌కి చేరుకున్నారు.
  ‘‘టీ చేస్తున్నాను’’ ఆమె చెప్పింది.
  ‘‘ఎనీ కోక్ ఇన్ ఫ్రిజ్ బై ఎనీ ఛాన్స్?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘సారీ. నో.’’
 
  ‘‘కోక్2హోమ్‌డాట్‌కామ్‌లో అకౌంట్ పెట్టుకోండి. ఫ్రీ డెలివరీ ప్లస్ కనీసం పది శాతం డిస్కౌంట్.’’
  వానర్ వాళ్ళ పథకం ప్రకారం లేప్‌టాప్‌లో గూగుల్ చేసి చూసి చెప్పాడు.
  ‘‘ఎలక్ట్రిక్ డ్రిల్, సుత్తి, వర్క్ గ్లవ్స్ కొనడానికి సుమారు ఎనిమిది వేలు కావాలి.’’
  ‘‘గూగుల్ చేసి ఆ డబ్బు కూడా ఎలా దొరుకుతుందో చూడు’’ మర్కట్ సూచించాడు.
  వానర్ ఆ ప్రకారం సెర్చ్ చేసి చెప్పాడు.
 
  ‘‘అన్ని ఆర్థిక అవసరాలకి తమ దగ్గరకే రమ్మనే ప్రుడెన్షియల్ బేంక్ ప్రకటనకి తీసుకెళ్ళింది గూగుల్.’’
  వానర్ సెకండ్ హేండ్ ఎలక్ట్రిక్ డ్రిల్స్ అమ్మే షాపుల వివరాల ప్రింటవుట్‌ని తీశాడు.
  డోర్ బెల్ వినపడగానే వానర్ వెళ్ళి తలుపు తీశాడు. ఎదురుగా గళ్ళ లుంగీకి బెల్ట్ పెట్టుకున్న ఓ శాల్తీ. రుధిర పోలికలతో ఉన్న ఆయన ఎర్రగా కాలిపోతున్న కళ్ళతో లోపలకి వచ్చాడు.
  ‘‘మీరెవరు? రుధిర ఏది?’’ ఉగ్రంగా చూస్తూ అడిగాడు.
 
  రుధిరతో ఆమె బెడ్‌రూం లోంచి బయటకి వచ్చిన కపీష్‌ని ఎగాదిగా చూసి రుధిరని నిలదీశాడు.
  ‘‘ఐతే నేను విన్నది నిజమేనన్న మాట. నువ్వు మళ్ళీ ఎవర్నో చేరదీసావన్నమాట.’’
  ‘‘మళ్ళీనా?’’ కపీష్ అదిరిపడ్డాడు.
  ‘‘మళ్ళీ, మళ్ళీ, మళ్ళీ. నువు నాలుగో మళ్ళీవి.’’
  ‘‘రుర్! ఇది నిజమా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
 
  ‘‘మీ కబుర్లు తర్వాత. ముందు నేనేం మాట్లాడదలచుకొని వచ్చానో అది మాట్లాడనీండి. చూడు. చూడు. నిన్ను ఎంత కష్టపడి పెంచానో ఓసారి చూడు.’’
  ఓ ఆల్బం అందించాడు. రుధిర ఒకో ఫొటోని చూడసాగింది. అన్నీ ఆమెకి నవ్వు తెప్పించాయి.
  ఆమె తండ్రి మెడ మీద కూర్చుని కాళ్ళని భుజాల మీంచి ముందు ఛాతీ మీదకి వేసింది. వీపు వైపు నుంచి తీసిన ఫొటోలో ఆయన టీ షర్ట్ ధారగా కిందకి తడిసి ఉంది.
 
  రెండో ఫొటోలో సోఫాలో కూర్చుని దినపత్రిక చదువుకునే తండ్రి జుట్టుని వెనక నించి పీకుతోంది.
  మూడో ఫొటోలో రెండేళ్ళ రుధిరని తండ్రి ఎత్తుకున్నాడు. అతని కుడి అరచేతిలో పసుపు పచ్చ రంగులో ఆమె వాంతి ఉంది.
  నాలుగో ఫొటోలో నాలుగేళ్ళ రుధిర బూజు కర్రతో కొడుతూంటే తండ్రి మంచం మీంచి నేల మీదకి దొర్లిపోయాడు.
  ఐదేళ్ళ రుధిర ఒంటి మీది బట్టల నిండా బురద. హాల్లో ఆమె నడిచిన మేర నేల మీద బురద పాదాల గుర్తులు కనిపిస్తున్నాయి.
  ఆరేళ్ళ రుధిర నిద్రపోతున్న తండ్రి వీపు మీద స్కెచ్‌పెన్‌తో పిచ్చిపిచ్చి గీతలు గీసింది.
 
  ఏడేళ్ళ రుధిర చక్కటి పెయింట్ వేసిన గోడంతా క్రేయాన్స్‌తో ఆల్ఫాబెట్‌ని, అంకెలని రాసి పాడుచేసింది.
  ‘‘ఇంత కష్టపడి నిన్ను పెంచాం. నా మాట ఏదీ నువ్వు వినలేదు. హాస్టల్‌లో చేరి చదవమంటే చేరకుండా ఇంట్లో చదివి డిమ్కీలు కొట్టావు. కుంగ్‌ఫు నేర్చుకోమంటే కరాటే నేర్చుకున్నావు. దొంగతనాలకి మర్డర్స్ కలపమంటే కలపనన్నావు. ఓ చిన్న మార్పు నీ జీవితాన్నే సుఖమయం చేసేస్తుందని సెక్స్ మార్పిడి ఒద్దంటే వినకుండా చేసుకున్నావు’’
  ‘‘వాట్! నిజమా?’’ కపీష్ అరిచాడు.
 
  ‘‘అవును. చూడు. సెక్స్ మార్పిడికి హాస్పిటల్‌లోకి వెళ్ళే ముందు తీసిన ఈ ఫొటో రుధిర్‌ది. నా బంగారు కొండా!’’ ఓ పంతొమ్మిదేళ్ళ యువకుడి ఫొటోని ముద్దు పెట్టుకుని చూపించి చెప్పాడా గళ్ళ లుంగీ.
  ‘‘కూతుర్ని అయినంత మాత్రాన కొడుకుగా విన్న మాటలు మర్చిపోయాననుకున్నావా? నువ్వేగా పదేపదే పెళ్ళయ్యే దాకానే కొడుకు కొడుకు. పెళ్ళయ్యాక కూడా కూతురు కూతురే అని అంటూండేవాడివి’’ రుధిర చెప్పింది.
  కపీష్ తన తలని గోడకేసి బాదుకోసాగాడు. సిమెంట్ పెచ్చులు రాలి పడటంతో రుధిర తండ్రి అతన్ని ఆపబోయాడు.
  
  (ముగ్గురు మిత్రులు ఏ మోసంతో  డబ్బు సంపాదించారు?)