తీపి: తెలుగు సాహిత్యంలో నాకు సంబంధించి ఆ మాధుర్యాన్ని తలపించే రచన యద్దనపూడిగారి ‘సెక్రటరీ’. అది ప్రేమలోని మాధుర్యాన్ని సమతూకంలో ప్రదర్శించిన నవల.  అలాగే మంచి హాస్యం ఉన్న పుస్తకాన్ని కూడా నేను తీపిగానే భావిస్తా.
  పులుపు: సామర్‌సెట్ మామ్ రాసిన ‘రేజర్స్ ఎడ్జ్’ పులుపు రుచికి చక్కని ఉదాహరణ. కారణం హిందూమతానికి సంబంధించిన వైరాగ్యాన్ని దీంట్లో బాగా రాశారు.
 
 వగరు: నేను రాసిన ‘అనగనగా అతిథి’. ఇది అతీంద్రయ శక్తులు, ఊజాబోర్డ్ (మరణించిన వారిని పిలిపించి సంభాషించే బోర్డ్) వంటి విషయాల మీద రాసిన నవల. చెడ్డ విషయాల మీద రాశానని చాలా ఆలస్యంగా గ్రహించాను. అందుకే ఈ నవల నాకు వగరును తలపిస్తుంది.
 
 ఉప్పు: ఆనె ఫ్రాంక్స్ డైరీ మంచి ఉదాహరణ. ఆహారంలో ఉప్పు ఎక్కువైనా తక్కువైనా తినలేం. మనిషికి స్వేచ్ఛ అలాంటిదే. ఎక్కువైనా, తక్కువైనా సమస్యే. అలా  రెండో ప్రపంచ యుద్ధ నేపథ్యంలో  స్వేచ్ఛ విలువను చక్కగా చెప్పిన నవల ఇది. కరువైన స్వేచ్ఛకు  సోవియెట్ యూనియన్ ఒక ఉదాహరణైతే, దుర్వినియోగమవుతున్న స్వేచ్ఛకు మనదేశం ఉదాహరణ.
 
 కారం: ఓ టిబెటియన్ మాంక్ రాసిన ‘ఆర్ట్ ఆఫ్ డైయింగ్’ పుస్తకం. మరణించబోయే ఆర్నెల్ల ముందు నుంచి మనిషి ప్రవర్తన ఎలా ఉండాలో చెప్పే రచన ఇది. షడ్రుచుల్లో కారం ఎంత అవసరమో జీవితంలో అలాంటి రుచిని పోలిన ఇలాంటి రచనలూ అంతే ముఖ్యం. అందరూ తప్పక చదవాల్సిన పుస్తకం ఇది.
 
 చేదు: నేను రాసిన తేనేటీగ. నాకు మంచి నవలగా అనిపించినా సమాజం నుంచి చాలా విమర్శలెదుర్కొన్న రచన ఇది.
  ముక్తాయింపు: ప్రతి యేడూ ఉగాది పండుగ కోసం ఎదురుచూస్తూ దాన్ని ఎంత ఆనందంగా స్వాగతిస్తామో సాహిత్యానికి సంబంధించి కొత్త రచనల కోసమూ అంతే ఉత్సాహంగా ఎదురుచూడాలి. కొత్త రచయితలనూ అంతే సాదరంగా ఆదరించాలి.
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి


 మల్లాది వెంకట కృష్ణమూర్తి గారు నవలా రచయితగా అందరికీ సుపరిచితులు. ప్రస్తుతం సాక్షి దినపత్రికలో సీరియల్‌గా ప్రచురితమైన త్రీ మంకీస్‌ని నేను కూడా చదివాను. త్రీ మంకీస్ అనగానే చెడు వినవద్దు, మాట్లాడద్దు, చూడద్దు అనే గాంధీ గారి కోతులు గుర్తుకు వస్తాయి. కాని ఏ కవి అయినా కాలానుగుణంగా మారాలి కనుక వీరు కూడా వానర్, మర్కట్, కపీష్‌లని దొంగ పనులు చేసి జైలుకి వెళ్ళేవారుగా చిత్రీకరించారు.
 
 మల్లాది రచనలు అనగానే సస్పెన్స్, థ్రిల్స్, లాజిక్, రీజనింగ్, మేజిక్ మొదలైనవి కలిపి హ్యూమరస్‌గా చిత్రీకరించడమని అందరికీ తెలుసు. ఈ నవలని కూడా అదే పద్ధతిలో రాశారు. పేరుకి వ్యతిరేక లక్షణాలు గల పాత్రలని మొదట్లోనే ప్రవేశపెట్టి పాఠకులని నవ్వించారు. ఉదాహరణకి లక్ష్మీపతి, గుండూరావు, లావణ్య. గొలుసు మింగిన దొంగకి అరటిపళ్ళ తీర్పు, దుర్యోధన్ నామకరణం, తర్వాత వచ్చే పాత్రలు పేరుకి తగ్గట్టుగా మూలిక, వైతరణి, రుధిర. కోర్టు సీన్‌లు, దొంగలు, పోలీసులు అత్యంత రక్తి కట్టించాయి. సత్తి పండు కేసు బీర్బల్ కథని గుర్తుకి తెచ్చింది. నవల చదివాక పరవస్తు చిన్నయసూరి గారు పంచతంత్రం ద్వారా రాజకుమారులకి నీతిని బోధించినట్లుగా మల్లాది గారు చెడిపోతున్న సమాజానికి, యువతకి ఈ కథని విష్ణశర్మ గారిలా అందించారు అనిపిస్తోంది. ఈనాటి సమాజాన్నంతటినీ పట్టి పీడిస్తున్న పెద్ద జబ్బు డబ్బు. దానికోసమే ఈ సమాజంలో అనేక అక్రమాలు. కష్టపడకుండా జల్సా చేయడం అలవాటైంది. విద్యార్థి స్థాయి నుంచి మంచి లక్షణాలు రావాలంటే ఇలాంటి రచనలు విద్యార్థులు తప్పకుండా చదవాలి. ఇందులో ముఖ్యమైన విషయాలు సెల్‌ఫోన్ వాడటం, ఫేస్‌బుక్. వీటి దుర్వినియోగం వల్ల ఎన్నో అనర్థాలు జరుగుతున్నాయి. ప్రతి చిన్నదానికి నెట్ మీద ఆధారపడటం (పలుగు, పార కోసం గూగుల్ చేయడం) కథలో చూపించారు. నైతికంగా నేటి యువతీయువకులు ఎలా పతనమైపోతున్నారో చక్కగా వివరించారు. పెద్ద చదువులు చదివి తక్కువ ఉద్యోగాలు చేయలేక, అర్హతగల ఉద్యోగాలు దొరక్క, దశాదిశా చూపించేవారు లేక యువత పడే ఇబ్బందులు ఈ నవలకి పునాది అనే చెప్పాలి.
  ‘తన కోసం బతికే వాడు కుక్కని పెంచుతాడు. సమాజం కోసం బతికేవాడు మొక్కని పెంచుతాడు’ లాంటి కొటేషన్స్ బావున్నాయి.
  - ఐ. వి. సుబ్బాయమ్మ,
  విశ్రాంత ఉపాధ్యాయని, లక్సెట్టిపేట,
  (ఆదిలాబాద్ జిల్లా)
  
 త్రీమంకీస్ సీరియల్‌పై పాఠకుల అభిప్రాయాలు
  
 మా ప్రకటనకు స్పందనగా త్రీ మంకీస్ సీరియల్ మీద చాలామంది పాఠకులు తమ విలువైన అభిప్రాయాలను పంపించారు. వాటిలో నుంచి ఉత్తమమైనవిగా రచయితమల్లాది వెంకట కృష్ణమూర్తి ఎంపిక చేసిన మూడిటిలో ఇది చివరిది. ఎంపిక చేసిన ముగ్గురికి ముందుగా ప్రకటించినట్లు తలో రూ. 500/- నగదు బహుమతి రచయిత పంపుతారు. వీటిని పుస్తక రూపంలో వచ్చే నవలలో  కూడా ప్రచురిస్తారు.
  
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 84
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘ఎఫ్‌ఈఏఆర్ ఫియర్‌కి రెండు ఫుల్‌ఫార్మ్‌లు ఉన్నాయి. ఒకటి ఫర్‌గెట్ ఎవ్విరిథింగ్ అండ్ రన్. మరోటి ఫేస్ ఎవ్విరిథింగ్ అండ్ రైజ్. మనం పోలీసులతో ఏం చెప్పాలంటే...’’
  కపీష్ చెప్పేది ఇద్దరూ శ్రద్ధగా విన్నారు.
  ‘‘అవును. అలా చెయ్యచ్చు’’ వానర్ సంభ్రమంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నిజమే. భలే’’ మర్కట్ కూడా మెచ్చుకున్నాడు.
  మరోసారి ముగ్గురూ కపీష్ చెప్పిన పథకాన్ని పునరావలోకనం చేసుకున్నాక అందులో ఎలాంటి లొసుగులూ లేవని నిశ్చయించకున్నారు.
  ముగ్గురూ ఉత్సాహంగా ఎయిర్‌పోర్ట్‌లోని పోలీస్ బూత్ వైపు నడవసాగారు.
  (భశుం)
  
  ముగింపుగా ఓ చిన్న మాట
  
  నేను రచనలు ఆరంభించిన నలభై ఐదేళ్ళ క్రితానికీ, నేటికీ సమాజంలో ఎంతో మార్పు వచ్చింది. ప్రేమ విషయంలో కానివ్వండి, సంపాదన విషయంలో కానివ్వండి, మరి దేంట్లోనైనా, మనం దిగజారి ‘అధర్మంగా ఉండకూడదు’ అనే నియమం చాలా వరకూ వీగిపోయింది. ఆ ప్రభావం సమాజంలోని భాగమైన నేటి యువత మీద కూడా పడి, వారు షార్ట్‌కట్ సంపాదన మీద అధికంగా ఆశ పడుతున్నారని, జల్సాల డబ్బు కోసం తప్పులు చేయడానికి వారు వెరవడం లేదు అని దినపత్రికల్లోని అనేక వార్తలు చెప్తున్నాయి. ఎక్కువమంది యువతలో ప్రేమబంధం కూడా గతంలోలాగా బలంగా ఉండటం లేదు. ఈ సామాజిక నేపథ్యంలో అలాంటి పాత్రలతో రాసిన క్రైం, కామెడీ నవల ‘త్రీ మంకీస్’ అందరికీ నచ్చిందనే ఆశిస్తున్నాను.
 
  కేటాయించిన తక్కువ చోటులో సస్పెన్స్‌ని సృష్టించి నిలబెట్టగలగడం కష్టం. అందువల్ల పాఠకుడి చేత నిత్యం చదివించడానికి సస్పెన్స్‌తో పాటు హాస్యం మీద కూడా ఆధారపడ్డాను. గతంలో సీరియల్స్‌లో కావాలని ఓ తప్పు రాస్తూండేవాడిని. పాఠకులు దాన్ని పట్టుకుని పాయింట్ అవుట్ చేస్తే వారు బాగా చదువుతున్నారనే అంచనా కోసం కమర్షియల్ రైటర్‌గా నేను అప్పట్లోని ప్రతీ సీరియల్లో తేలిగ్గా దొరికే ఓ తప్పు రాసేవాడిని. అలాగే దీంట్లో కూడా ఓ తప్పు రాశాను. ఓ పాఠకురాలు మాత్రమే దాన్ని వివరించమని కోరుతూ రెండు మెయిల్స్ పంపారు. ప్రియా చెన్నారెడ్డి గారూ! కోకోకోలా స్పెల్లింగ్ కరెక్ట్ మేథ్స్ ఫార్మూలా ‘హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఫుల్ సర్కిల్ (పూర్తి సున్నా=ఓ) హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఏ (కోకో) హాఫ్ సర్కిల్ (అర సున్నా= సి) ఫుల్ సర్కిల్ (పూర్తి సున్నా=ఓ) రెక్టాంగిల్ (ఎల్) ఏ (కోలా) వెరసి కోకోకోలా అవుతుంది. నేను దీన్ని తప్పుగా మార్చి రాశాను. థాంక్స్ ఫర్ పాయింటింగ్ అవుట్. ఓ పాఠకుడు పాకిస్థాన్ మీద జోక్స్ రాసి వారిని కించపరచడం నా స్థాయికి చెందింది కాదని, అలాగే ఫేస్‌బుక్‌లో కనపడే జోక్స్‌ని సీరియల్‌లో రాయడం దేనికని విమర్శించారు. ఏది ఏమైనా సీరియల్ మీద స్పందించి తమ అభిప్రాయాలని తెలియచేసిన వందల కొద్దీ పాఠకులకి, మంచి బొమ్మలు గీసిన శ్రీ అన్వర్‌కి, నాకీ అవకాశాన్ని ఇచ్చిన ‘సాక్షి’ సంపాదక వర్గానికి నా కృతజ్ఞతలు తెలియచేస్తూ,
  - మల్లాది వెంకట కృష్ణమూర్తి
  హైద్రాబాద్
  8 జనవరి 2015
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 83
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘దేవుడంటే ప్రేమ. ప్రేమ గుడ్డిది. మా తాతయ్య గుడ్డివాడు. కాబట్టి ఆయనే దేవుడు. నీకో సత్యం చెప్తా. ఎవరికీ చెప్పక. దేవుడు లేకపోతే నాస్తికుడే ఉండడు.’’
  ‘‘అది సరే. ఈ రోజు నా జీవితంలో చాలా చెడ్డరోజు. మీరు కొద్దిగా...’’
  ‘‘పిచ్చివాడా! చెడ్డ రోజనేదే నీ జీవితంలో ఇంతదాకా రాలేదు. అది వచ్చిన రోజు నువ్వుండవు. ఎందుకంటే నువ్వుండటం ఆగిన రోజే నీకు చెడ్డ రోజు.’’
  ‘‘ఇప్పుడు నాకో సమస్య ఉంది. మీరు కొద్దిగా సహాయం చేేన్త...’’ మర్కట్ అర్థించాడు.
  ‘‘... దేవుడితో నీకో సమస్య ఉందని చెప్పక. సమస్యకి నీకో దేవుడు ఉన్నాడని చెప్పు చాలు. నీకో ఆఖరి సందేశం. జననం - మరణం ఆనందకరమైనవి. ఆ మధ్యదే బాధాకరం. అందువల్ల హరిః ఓం’’ చెప్పి ఆయన వెళ్ళిపోయాడు.
  ‘‘జరిగినదానికి బాధపడకుండా ఆనందంగా ఉండండి’’ వానర్ కన్నీళ్ళని చూసి చెప్పాడు కపీష్.
  ‘‘పోయింది. ఆరు కోట్లు. అదెలా సాధ్యం బ్రదరూ? ఎవరి దగ్గరైనా చాక్లెట్ ఉందా?’’
  ‘‘ఏం?’’
  ‘‘అది తింటే ఆనందంగా ఉంటారని కేడ్‌బనీస్ ప్రకటనలో చూశాను’’ కన్నీళ్ళని తుడుచుకుంటూ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘వెనకటికి ఒకడికి లేండ్ ఫోన్ లేదు. స్మార్ట్ ఫోన్ కొంటానన్నాట్ట’’ కపీష్ విసుక్కున్నాడు.
  ‘‘నీకూ, నీళ్ళకి ఏదో అవినాభావ సంబంధం ఉన్నట్లుంది. భయం వేస్తే నీకు నీళ్ళు కింద నించి, దుఃఖం వేస్తే పైనించి వస్తాయన్నమాట’’ మర్కట్ విసుక్కున్నాడు.
  ‘‘నాకు అర్జెంట్‌గా ‘హాఫ్ సర్కిల్ ఒన్ సర్కిల్ హాఫ్ సర్కిల్ ఏ. హాఫ్ సర్కిల్ ఒన్ సర్కిల్ రెక్టాంగిల్ ఏ’ తాగాలని ఉంది. అంతే కాదు. మన ముగ్గురి జీవితాలని ఎడిట్ చేయాలనిపిస్తోంది. ఒకడి ప్రియురాలు కుక్క ప్రేమికురాలు. ఇంకొకడి ప్రియురాలు మగరాయుడు. మరో వెధవకి ఆకులు, అలాలు మాత్రమే ఒండి పెట్టే ప్రియురాలు. నాకు మన జీవితాలు నచ్చడం లేదు. వాటిని వెంటనే ఫోటోషాప్‌లో ఎడిట్ చేసి తీరాలి. మార్ఫింగ్ చేసి తీరాలి’’ వానర్ ఆవేదనగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఆనందంగా ఉండేవారు ఆనందంగా ఉండటానికి కారణం వారి జీవితంలో అంతా సరిగ్గా ఉందని కాదు. వారి దృక్పథం సరిగ్గా ఉండటమే కారణం. బానిసత్వం మానవ నిర్మితం తప్ప పేదరికం కాదు. దాన్ని ఎవరికి వారు ప్రయత్నంతో బద్దలు కొట్టాలి. మనం బాధపడటానికి కాని, ఆనందంగా ఉండటానికి కాని పట్టే సమయం, వెచ్చించే పని ఒకటే. ఇండిగో కంపెనీ వాళ్ళు ఇచ్చిన ఓచర్‌ని కేష్ చేస్తే ఎంత వస్తుందో చూడు. కోకోకోలాని తాగుదాం’’ కపీష్ ధైర్యం చెప్పాడు.
  జేబులోంచి దాన్ని తీసి చూసి ‘థూ’ అంటూ వానర్ దాన్ని చింపి డస్ట్‌బిన్‌లో పడేశాడు.
  ‘‘ఏ?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘అది తర్వాతి ఫ్ల్లైట్‌కి ఓచర్ తప్ప కేష్ వాపస్ ఇచ్చే ఓచర్ కాదు.
  ‘‘సినిమా టిక్కెట్ ఐతే సగం రేటుకి అమ్మేవాళ్ళం. దీనికి ఐడెంటిటీ కార్డు, బొచ్చు, భోషాణం... ఎన్ని రూల్సో’’ మర్కట్ తన ఓచర్‌ని నలిపి చెత్త బుట్టలో పడేశాడు. తర్వాత అందులో పడ్డ ఓ బోర్డింగ్ పాస్‌ని, దాని మీది వేమన పేరుని చూసి తలెత్తి ఆశ్చర్యంగా వేమనని అడిగాడు.
  ‘‘మీ విమానానికి కూడా బాంబ్ బెదిరింపు వచ్చిందా?’’
  ‘‘ఊహు. హిందూ సేవా సంఘం వారు నన్ను విమానం ఎక్కకుండా ఆపేశారు’’ ఆయన చెప్పాడు.
  ‘‘అదేం?’’
  ‘‘క్రితంసారి నా ప్రవచనం విన్న నూట డెబ్బై ఏడు మంది వేరే మతం పుచ్చుకున్నారుట. అందుకనిట. వెన్ ఐ వజ్ ఎట్ బాంబే రైల్వేస్టేషన్, ఐ గాట్ ది ఇన్‌ఫర్‌మేషన్ దట్ ది మెట్రిక్యులేషన్ ఎగ్జామినేషన్ వజ్ ది గ్రేట్ బాదరేషన్ ఫర్ ది యూత్ జనరేషన్ ఆఫ్ ది ఇండియన్ నేషన్ హూన్ ఆక్యుపేషన్ వజ్ కల్టివేషన్’’ చెప్తూ ఆయన వారి జీవితాల్లోంచి శాశ్వతంగా నిష్ర్కమించాడు.
  ‘‘మన జాతకాలు బాలేవు’’ మర్కట్ బాధగా చెప్పాడు.
  ‘‘జాతకాలు, శకునాల మీద నాకు నమ్మకం లేదు. అవన్నీ ఉత్తి మూఢనమ్మకాలు. మైక్రోస్కోప్, టెలిస్కోప్‌లలో పరీక్షించినా హరోస్కోప్ ఉందనే స్కోపే కనిపించదు. పైగా నాది తులా రాశి. మా రాశి రెండో పాదం వాళ్ళు జాతకాలని, జ్యోతిష్యాన్ని నమ్మరని రాశిఫలాల్లో రాశారు కూడా’’ వానర్ చెప్పాడు.
  రెండడుగులు వేశాక కపీష్ అకస్మాత్తుగా ఆగాడు. మిగిలిన ఇద్దరూ కూడా ఆగి అడిగారు.
  ‘‘ఏమైంది? నీ మొహం చూస్తూంటే రేపు ప్రపంచం అంతం కాదని అనిపిస్తోంది’’ కపీష్ చిరునవ్వుని చూసి మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘బానిసత్వంలా మనిషి సృష్టించుకునేది కాదు. కాని పేదరికం మానవ నిర్మితం’’ కపీష్ స్థిరంగా చెప్పాడు.
  ‘‘మన ముగ్గురిలో ఉండుండి సీరియస్ డైలాగ్స్ వేసేది నువ్వొక్కడివే గురూ.’’
  ‘‘అవును. వేమన వెళ్ళబోతూ ఏమన్నాడో గుర్తుందా? దేవుడితో నీకో సమస్య ఉందని చెప్పక. సమస్యకి నీకో దేవుడు ఉన్నాడని చెప్పు చాలు. నేను దేవుడ్ని నమ్మను కాబట్టి నా మెదడుకి ఓ సమస్య ఉందని చెప్పాను. మన సమస్యా పరిష్కారానికి నాకో అద్భుతమైన ఆలోచన వచ్చింది’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమిటది?’’
  ‘‘మనం పట్టుబడకుండా మళ్ళీ ఆ డబ్బుని వెంటనే ఎలా స్వాధీనం చేసుకోవచ్చంటే...’’
  మిగిలిన ఇద్దరూ అతను చెప్పేది శ్రద్ధగా విన్నారు.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 81
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘అదింకా అర్థం కాలేదా అంకుల్! విమానాశ్రయ అధికారులకి ఫోన్ చేసి మీరు ముంబై వెళ్ళే విమానంలో బాంబ్ పెట్టామని చెప్పాం తప్ప పోలీసులకి ఫోన్ కొట్టి పారిపోయిన ముగ్గురు ఖైదీలు ఆ విమానంలో ఉన్నారని చెప్పలేదు అంటే ఇంకా మీమీద మాకు కొద్దిగా ప్రేమ ఉండబట్టే కదా!’’
 
  ‘‘అసలు మీకు మా ప్లాన్ మొత్తం ఎలా తెలుసు?’’ కపీష్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘మగాడి చేతిలో మోసపోయిన ఆడది సీబీఐ కన్నా సమర్ధవంతంగా పని చేస్తుంది. ఇంక మేం మగాడ్ని నమ్మకూడదని నిశ్చయించుకున్నాం. గుర్తుంచుకోండి. ఇందిరాగాంధీ, సోనియా, మమత బెనర్జీ, జయలలిత నించి మేం ఓ పాఠం నేర్చుకున్నాం. తమని డిస్టర్బ్ చేసే భర్త లేకపోవడం వల్లే చక్కగా జీవించగలమని వాళ్ళు ఋజువు చేశారు’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘నిజమే. కాని భారతీయులు కూడా ఆ నలుగురు ఆడవాళ్ళ నించి ఓ పాఠం నేర్చుకున్నారు. అది వాళ్ళు కోట్లాది మంది భారతీయులని డిస్టర్బ్ చేస్తున్నారనే పాఠం. మీరూ అ పని చేయద్దని భారతీయుల తరఫున కోరుతున్నాను’’ మర్కట్ కోరాడు.
  ‘‘మీ ముగ్గురికీ ఓ ఉచిత సలహా ఇచ్చి వెళ్తాం. అన్ని వ్యాధులకి మందు నవ్వు’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘నవ్వని వారు ఉన్నంతకాలం లోకంలో డాక్టర్లు ఉంటూనే ఉంటారు’’ మూలిక చెప్పింది.
  ‘‘కారణం లేకుండా నవ్వేవారికి మాత్రం మందు అవసరం’’ రుధిర చెప్పింది.
  ‘‘మా ముగ్గురి మనసులోని మాటని నేను చెప్తా వినండి. ‘మీతో మాకు పెళ్ళయితే మా ఇల్లే జైలు. మా భార్యే జైల్ వార్డెన్’’ మర్కట్ కసిగా చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. అది మా మనసులోని మాటే’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘నేనూ కన్‌ఫం బటన్‌ని నొక్కాను’’ వానర్ కూడా చెప్పాడు.
  ‘‘ఏమిటి గొణుగుతున్నావు? నువ్వు నన్ను ద్వేషిస్తున్నావనా?’’ డాక్టర్ మూలిక అడిగింది.
  ‘‘లేదు. నేను నిన్ను ద్వేషించడం లేదు. నువ్వు జీవించడం నాకు నచ్చడం లేదని అంటున్నాను’’ వానర్ అరిచాడు.
  ‘‘కుక్కలకి కుక్కభాషలోనే చెప్తాను. వినండి. మీరు లక్ష రూపాయలు పెట్టి కొన్నా ఓ కుక్క మిమ్మల్ని చూసి తోకాడించదు. అది మీ స్వంతం కాకపోయినా మీరు దాన్ని ప్రేమతో చూస్తేనే అది మిమ్మల్ని చూసి తోకాడిస్తుంది’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఈమె కుక్కల రాణి’’ మర్కట్ ఎకసక్కెంగా చెప్పాడు.
  ‘‘సగటు మనిషి కంటే సగటు కుక్క మంచిదని ఋజువు చేశావు. నువ్వు ఎందుకు నిజాయితీగా ప్రవర్తించలేదో నేను అర్థం చేసుకోగలను మర్కట్! నువ్వు మనిషివే తప్ప కుక్కవి కావు’’ వైతరణి కోపంగా అరిచింది.
  ‘‘నువ్వు మా మనుషుల్ని అవమానిస్తున్నావు’’ మర్కట్ ఎర్రబడ్డ మొహంతో చెప్పాడు.
  ‘‘నిజం చెప్తున్నాను. ఆకలికి అన్నం పెట్టిన కుక్క ఎన్నటికీ పెట్టిన వాళ్ళని కరవదు. బహుశా మీ ముగ్గురూ పందుల్ని పెంచుతున్నారని నా అనుమానం’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఎందుకని? మీ ఇంట్లో నేను ఎక్కువ తిన్నానా?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. కుక్కకి రోజూ తల దాచుకోడానికి చోటిచ్చి రోజూ ఇంత అన్నం, కాసిని మంచినీళ్ళు, కాస్తంత ప్రేమ ఇస్తే మనల్ని దేవుడిగా భావిస్తుంది. అదే పంది అలాంటి వారిని తనతో సమానంగా చూస్తుంది. మీరు పందుల్లాంటి వాళ్ళు కాబట్టి పందినే పెంచారని అనుకున్నాను. మీలాంటి వారు సమాజంలో చీడపందులు.’’
  ‘‘మేమేం చీడపందులం కాము. మేం ముగ్గురం మూడు మొక్కలని నాటాం.’’
  ‘‘అంటే?’’
  ‘‘తన గురించి ఆలోచించేవాడు కుక్కని పెంచుతాడు. సమాజం గురించి ఆలోచించేవాడు మొక్కని పెంచుతాడు’’ వానర్ అరిచాడు.
  ‘‘పందులతో మనకేంటే మాటలు. పోదాం పద’’ రుధిర చెప్పింది.
  చంద్రుని మీదికి ఆర్మ్‌స్ట్రాంగ్‌ని పంపించి ఇవాళ్టికి సరిగ్గా ఏభై మూడేళ్లయింది. దారి కనుక్కున్నాక మగాళ్ళందరినీ అక్కడికి పంపించొచ్చుగా?’’ డాక్టర్ మూలిక గొణిగింది.
  వాళ్ళు ముగ్గురూ వైతరణి ఏక్టివా ఎక్కి పోలీసుల పక్క నించి వెళ్ళిపోయారు.
  ‘‘చీర విప్పిన వీర వనిత పథకం ఇదంతా’’ వానర్ కోపంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నన్నడిగితే చీర కట్టిన వీర వీరుడు అనడం సబబు.’’
  ‘‘ఎవరిదైనా నష్టపోయింది మనమేగా. ఇంకా నయం. మన మీద బాంబుల్ని వేయడమో, ఏసిడ్ చల్లడమో చేయలేదు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘అది మగాళ్ళు చేేన... నిజమే. రుధిరకి ఆ ఆలోచన వచ్చి ఉండదు.’’
  ‘‘ఆఖరి క్షణంలో అంతా బూడిదలో పోసిన పన్నీరైపోయింది. పోన్లే. నువ్వు ఓ పాఠం నేర్చుకున్నావు’’ మర్కట్ వానర్‌తో చెప్పాడు.
  ‘‘మనల్ని ప్రేమించిన ఆడదాన్ని వదిలి వెళ్ళకూడదనా?’’ వానర్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘కాదు. ఏర్‌పోర్ట్‌లో ఒంటరిగా కూర్చున్న అమ్మాయి పక్క సీట్ ఖాళీనా అని అడక్కూడదని.’’
  కళ్ళు మూసుకుని చేతులు జోడించి వానర్ ఏదో ప్రార్థించడం చూసి కపీష్ అడిగాడు - ‘‘ఏమిటా ప్రార్థన?’’.
  (ఏమని జవాబిచ్చి ఉంటాడో ఊహించండి)
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 80
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘మీకే పేరు ఇష్టమైతే అదే నా పేరు. బై.’’
  ఆమె సెల్‌ఫోన్ లైన్ కట్ చేసి ఆ యువకుడికి ఇచ్చి చెప్పింది - ‘‘సమయానికి మీరు సహృదయంతో ఈ సహాయం చేయకపోతే ఓ విమానం గాల్లోకి లేచేది కాదు. థౌజండ్ అండ్ ఒన్ థాంక్స్.’’
  ‘‘నో ప్రాబ్లం. థౌజండ్ సరే. ఒన్ దేనికి?’’ అతను అడిగాడు.
  ‘‘ఒన్ ఫోన్‌ని ఇచ్చినందుకు. థౌజండ్ మీ అమ్మకి. ఇంత అందమైన అబ్బాయిని ప్రపంచానికి ఇచ్చినందుకు. సేఫ్ లేండింగ్.’’
  ‘‘మీ సెల్ నంబర్?’’ అతను మురిసిపోతూ అడిగాడు.
  కుడి ముంజేతి మీద రాసుకున్న ఫోన్ నంబర్ని చెప్పింది. అది ఇందాక బాంబు ఉందని చెప్పడానికి ఆమె ఓ ప్రయాణీకుడి నించి తీసుకున్న మొబైల్ నంబర్.
  అతను లోపలకి వెళ్ళగానే చాటునించి చూసే మరో ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఆమె దగ్గరకి వచ్చారు. వాళ్ళవంక చూసి మినీ స్కర్ట్ అమ్మాయి థంప్స్ అప్ సైన్‌ని చూపించింది.
    
  ‘‘దుర్మార్గులు! ఎవరా ఫోన్ చేశారో?’’ కపీష్ వానర్‌తో ఆక్రోశంగా అన్నాడు.
  ‘‘వాళ్ళకి మూడు కానుపుల్లో ట్రిప్‌లెట్స్ పుట్టాలి అని నా శాపం’’ వానర్ కోపంగా చెప్పాడు.
  ‘‘మేమే.’’
  ముగ్గురూ ఆ ఆడకంఠం వినపడ్డ వైపు వెనక్కి తిరిగి చూశారు. స్తంభం పక్కనించి మూడు తలలు ఒకదాని తర్వాత మరొకటి బయటకి వచ్చి వీరి వంక చిరునవ్వుతో తొంగి చూడసాగాయి.
  ‘‘అరె! మీరా?’’ మర్కట్ నివ్వెరపోయాడు.
  ‘‘మేమే. మాకు ఎందుకు చెప్పలేదు?’’ డాక్టర్ మూలిక ప్రశ్నించింది.
  ఆమె ధరించిన టి షర్ట్ మీద ఐ ఏమ్ ఏ సెక్స్ ఇన్‌స్ట్రక్టర్. ఫస్ట్ లెసన్ ఫ్రీ అని రాసి ఉంది.
  ‘‘ఓ ఆడదాని చెవిలో చెప్పింది వంద మైళ్ళ దూరంలో కూడా వినిపిస్తుందని.’’
  ‘‘ముగ్గురు ట్రిప్‌లెట్స్ పుట్టడం ఏమిటి? నీ శాపం మాకు అర్థం కాలేదు’’ డాక్టర్ మూలిక మళ్ళీ ప్రశ్నించింది.
  ‘‘అదా? మూడు కానుపుల్లో ముగ్గురు చొప్పున పుడితే ప్రతీ కానుపు తర్వాత వారానికి నూట డబ్బై ఐదు నేపీలు మార్చాలి. ప్రతి రాత్రి తలకో బాటిల్ చొప్పున వారానికి ఇరవై బాటిల్స్ పాలు కలపాలి. ప్రతి కానుపు తర్వాత వాళ్ళు ఇలా కష్టపడాలి... మీరేంటి? అసలు ఇక్కడ ఎందుకు ఉన్నారు?’’
  ‘‘మాకు చెయ్యిచ్చి పారిపోతూంటే ఆపడానికి వచ్చాం’’ రుధిర కోపంగా చెప్పింది.
  ‘‘అసలు మేమీ విమానంలో వెళ్తున్నామని నీకు ఎవరు చెప్పారు?’’ కపీష్ నిర్ఘాంతపోయాడు.
  ‘‘నేనే కనుక్కున్నాను. ఆటోలోంచి దిగి ఏ బేంక్‌లోకి వెళ్ళి వచ్చారో అదే బేంక్ దోచుకోబడుతోందని టీవీలో చూడగానే మాకు మీ పథకం అర్థమైంది. రావణ్ మిమ్మల్ని చంపి పారేస్తాడు కాబట్టి మీరు పారిపోతారని ఊహించాను. డబ్బుంది కాబట్టి విమానంలోనే పారిపోతారన్న వైతరణి ఊహ కరెక్ట్ అయింది. ఇక్కడ ఉదయం నుంచి మీ కోసం మాటేశాం. ఆడది ఈ ప్రపంచంలో అత్యంత సెల్ఫ్ కంట్రోల్డ్, వెల్ మేనర్డ్, అన్‌డిస్టర్బ్‌డ్, నాన్ వయోలెంట్ హ్యూమన్ బీయింగ్- ఆమె నెయిల్ పాలిష్ ఆరే దాకా. నా నెయిల్ పాలిష్ ఆరగానే వీళ్ళకి మీరు ఎక్కిన విమానంలో బాంబుందని ఫోన్ చేసి మిమ్మల్ని ఆపేశాను’’ రుధిర చెప్పింది.
  ముగ్గురు మిత్రుల మొహాలు వెంటనే పాలిపోయాయి.
  ‘‘అంతేకాదు, ఏ డబ్బు మీద ప్రేమతో మా ప్రేమని కాదని మమ్మల్ని విడిచి వెళ్ళిపోవాలని అనుకున్నారో ఆ డబ్బుని మీకు కాకుండా చేశాం’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ఆమె ధరించిన టీ షర్ట్ మీద ఓనర్స్ ప్రైడ్. నైబర్స్ ఎనిమీ అని రాసి ఉంది.
  ‘‘బదులుకి బదులు. ఇక మీకూ, మాకూ రాం రాం’’ డాక్టర్ మూలిక చెప్పింది.
  ‘‘ఇంక మీ జీవితం వైన్ అండ్ విమెన్ నించి వాటర్ అండ్ వైఫ్ స్థాయికి పడిపోయింది’’ వైతరణి చెప్పింది.
  ‘‘ఎందుకిలా చేసారు? మాతో మీ ఇమోషనల్ అటాచ్‌మెంట్ ఏమైంది?’’ డాక్టర్ మూలిక దుఃఖంగా ప్రశ్నించింది.
  ‘‘ఎటాచ్‌మెంటా? అదేమిటో నీకు అసలు అర్ధం తెలిేన మాట్లాడుతున్నావా? ఇద్దరూ ఒకర్నొకరు చూసుకోకుండా ఉండలేకపోవటం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఇద్దరూ ఒకరి సమీపంలో మరొకరు లేకుండా ఉంటే ఊపిరి ఆడకపోయినట్లు ఉండటం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఇద్దరు పెళ్ళవకుండా సెక్స్‌లో పాల్గొనడం అటాచ్‌మెంటా? కాదు. ఎన్నటికీ కానే కాదు. ఎవరైనా నీకో ఫైల్‌ని ఈమెయిల్ చేస్తే ఉత్తరంతో పాటు వచ్చే ఆ ఫైల్‌ని అటాచ్‌మెంట్ అంటారు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీరు చేసింది అన్యాయం’’ కపీష్ ఆక్రోశించాడు.
  ‘‘డోంట్ బ్రేక్ మై హార్ట్ అని ఎప్పుడో నిన్ను వారించాను కప్. నా గుండెని బద్దలు కొట్టినందుకు బదులుగా నీకున్న రెండు వందల ఆరు ఎముకల్లో ఒకదాన్నైనా బ్రేక్ చేసే ఏర్పాటు చేయనందుకు సంతోషించు’’ రుధిర క్రోధంగా చెప్పింది.
  ‘‘రేపు దినపత్రికలో బేంక్ సొమ్ము పట్టుబడిందన్న వార్త వస్తుందని పందెం’’ వైతరణి నవ్వుతూ చెప్పింది.
  ‘‘అంటే మా డబ్బుని పట్టించడానికేనా బాంబ్ ఉందనే అబద్ధపు ఫోన్ కాల్ చేసింది?’’ వానర్ అడిగాడు.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 79
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘మన ఎయిర్ బేగ్స్‌ని కూడా తెరిచి చూస్తారంటావా?’’ మర్కట్ సందేహంగా అడిగాడు.
  ‘‘మనం విఐపీలం కాము కాబట్టి తప్పకుండా తెరిచి చూస్తారు. చూడనీ’’ బాత్ రూం నించి తిరిగి వచ్చిన వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అప్పుడు మనం అంత డబ్బుని ఏ బేంక్ నించి డ్రా చేశామో, లేదా మనకి ఎలా వచ్చిందో ప్రూఫ్ చూపించమంటారు. మనం సరైన వివరణ ఇవ్వకపోతే అంతే సంగతులు. అరెస్ట్ చేస్తారు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘అదే నా భయం. ఇప్పుడు మనం ఏం చేయాలి?’’ మర్కట్ ఆందోళనగా అడిగాడు.
  ‘‘మనం ఆ డబ్బుకి నీళ్ళు ఒదలాలా? మనం పడ్డ కష్టమంతా వృథాయేనా?’’ వానర్ ఏడుపు గొంతుతో అడిగాడు.
  ‘‘ఇప్పుడు ఛాయిస్ మనది. డబ్బు ఎటూ మనకి ఇవ్వరు. ఇటు స్వతంత్రం కోల్పోయి ఒన్... టు... త్రి... ఫోర్ అంటూ సెవెన్ దాకా జైలు ఊచలు లెక్కపెట్టాలి. లేదా పారిపోవాలి. నేను అసలా ఊచలనే చూడాలనుకోవడం లేదు. బయకి వెళ్తున్నాను. తర్వాత మీ ఇష్టం’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘కపీష్ చేసేది తెలివైన పని. పద’’ మర్కట్ సలహా ఇచ్చాడు.
  ‘‘ప్లీజ్ వెయిట్. ఐ ఏమ్ అవుటాఫ్ మైండ్. ఐ విల్ బి బేక్ ఇన్ ఫైవ్ మినిట్స్’’ వానర్ చెప్పాడు.
  వానర్‌ని రెక్క పట్టుకుని ఇద్దరూ లాక్కెళ్ళారు. ముగ్గురూ ఏర్‌లైన్స్ కౌంటర్‌కి వెళ్ళి రిఫండ్ కూపన్స్ తీసుకుని బాధగా బయటకి నడిచారు. వానర్ ఏరో బ్రిడ్జి తలుపు వైపు బాధగా చూశాడు.
  ‘‘ముంబై బౌండ్ పేసెంజర్స్. యువర్ అటెన్షన్ ప్లీజ్... మిస్టర్ కపీష్, మిస్టర్ మర్కట్ అండ్ మిస్టర్ వానర్. దయచేసి వచ్చి మీ తోపు రంగు ఏర్ బేగ్స్‌ని ఐడెంటిఫై చేయ ప్రార్థన’’ ప్రకటన వినిపించింది.
  ‘‘కనుక్కున్నారు. మనం పారిపోవాలి’’ కపీష్ ఆదుర్దాగా చెప్పాడు.
  విమానాశ్రయం బిల్డింగ్‌లోంచి బయటకి వచ్చే దాకా పోలీసులు తమని ఆపి ‘ఇది మీ లగేజేనా?’ అని తమ ఎయిర్ బేగ్స్‌ని చూపిస్తారని ముగ్గురి గుండెలూ దడదడలాడుతూనే ఉన్నాయి. రిఫండ్ కూపన్స్‌ని చూసి కాని సెక్యూరిటీ పోలీసులు వాళ్లని బయటికి పంపలేదు.
  ఆ విమానంలో బాంబ్ ఉందని ఫోన్ చేయడానికి ఉపయోగించిన సెల్ ఫోన్‌లో మాట్లాడే ఇరవై రెండేళ్ళ యువకుడ్ని పోలీసులు నిర్బంధంలోకి తీసుకోవడం వాళ్ళు గమనించారు. వాళ్ళ ప్రశ్నకి ఓ ప్రముఖ పారిశ్రామికవేత్త కొడుకైన అతను చెప్పిన జవాబు విన్నారు.
  ‘‘ఇందాక ఎవరో అమ్మాయి తన సెల్‌ఫోన్ బేటరీ అయిపోయిందని, నా సెల్‌ఫోన్‌లోంచి ఓ కాల్ చేసుకుంటానంటే ఇచ్చాను. చివరలో నా నంబర్ అడిగి ముంజేతి మీద రాసుకుంది కూడా.’’
  ముగ్గురూ బయటకి వచ్చారు. వానర్ మొహం ఆముదం తాగినట్లుగా ఉంటే, మర్కట్ మొహం పది లంఖణాలు చేసిన వాడిలా ఉంది. కపీష్ మొహం ఎలా ఉందంటే...
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ! ఇంకాసేపట్లో ప్రపంచం అంతం అవుతుందని మీకు ఎవరు చెప్పారు?’’ అనేకమంది అతన్ని ఆపి అడిగారు.
  మూడు ఎయిర్ బేగ్స్‌తో కోటీశ్వరులుగా లోపలకి వెళ్ళిన ఆ ముగ్గురూ ఉత్త చేతులతో బికారులుగా బయటకి వచ్చారు.
    
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ! మీ సెల్‌ఫోన్‌ని ఓసారి ఉపయోగించుకోవచ్చా? నాది బేటరీ డౌన్ అయింది. ఐ మీన్ నాది కాదు. నా సెల్ ఫోన్‌ది. నాది బానే ఉంది’’ మినీ స్కర్ట్, టాప్‌లోని ఓ ఇరవై రెండేళ్ళ అమ్మాయి డిపార్చర్ గేట్ లోపలకి వెళ్తున్న ఓ యువకుడ్ని అడిగింది.
  ఒంటి మీంచి మస్క్ పెర్‌ఫ్యూమ్ వాసన వచ్చే అతని టీ షర్ట్ మీద ‘బ్యూటీ లైన్ ఇన్ ది హేండ్స్ ఆఫ్ బీర్ లవర్’ అనే మాటలు ముద్రించి ఉన్నాయి.
  ‘‘తప్పకుండా. మీకుందో లేదో కాని నాకు నోమో ఫోబియా ఉంది.’’
  ‘‘అంటే?’’
  ‘‘సెల్‌ఫోన్ లేకుండా ఉండటం లేదా సిగ్నల్ ఉండదనే భయం. నాకూ అప్పుడప్పుడూ అలా జరుగుతూంటుంది. అతను చిరునవ్వుతో తన స్మార్ట్ ఫోన్‌ని జేబులోంచి తీసి ఇచ్చాడు.
  ‘‘ఐనా డౌన్ అవడానికి మీ ఒంట్లో బేటరీ లేదుగా. మీ సెల్‌ఫోన్ గురించి కదా మీరు చెప్పింది. ఏమ్ ఐ రైట్?’’ ఆమె నవ్వుతూ అడిగింది.
  ‘‘ఎస్ అఫ్‌కోర్స్. యు హేవ్ లాట్స్ ఆఫ్ సెన్సాఫ్ హ్యూమర్.’’
  ‘‘పాస్‌వర్డ్?’’
  అతను ఇంగ్లీష్‌లో ఓ అంకె, ఓ బూతు మాట, స్టార్ సైన్‌ని చెప్పాడు. ఆమె ఎడం చేతి ముంజేతి మీద రాసుకున్న ఓ నంబర్ని డయల్ చేసింది. అది నాలుగైదుసార్లు మోగాక అవతల నించి ఓ మగ కంఠం వినిపించింది. ఆమె అతనితో ‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ’ అని పక్కకి వెళ్ళి చెప్పింది.
  ‘‘హలో. ఇందాక మీకు ఫోన్ చేసి ముంబై ఫ్లైట్‌లో బాంబ్ ఉందని చెప్పింది నేనే. అందులో అస్సలు బాంబ్ లేదు. తమాషాకి అలా ఫోన్ చేశానంతే. పాపం. ఆ విమాన ప్రయాణీకులకి నేను సారీ చెప్పానని చెప్పండి. విమానానికి రైట్ చెప్పండి. మళ్ళీ ఎప్పుడైనా ఇలాగే ఫోన్ చేస్తూంటాలెండి.’’
  ‘‘మీ పేరు?’’
  (ఏమని చెప్పి ఉంటుంది?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 78
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
 
 విమానం బయల్దేరబోతున్నట్లుగా ఎయిర్‌హోస్టెస్ ప్రకటన వినిపించింది. కొద్ది నిమిషాలకి తర్వాత విమానం స్టార్ట్ అయిన చప్పుడు వినిపించింది.
  ‘‘నలభై వేల అడుగుల ఎత్తున, గంటకి ఏడు వందల మైళ్ళ వేగంతో దూసుకుపోయే కోటి అరవై లక్షల డాలర్లు ఖరీదు చేసే ఈ విమానంలోని ప్రయాణీకులు ఏం తాగాలి? షాంపేన్. ఏం తినాలి? జీడిపప్పు పకోడీలు. కాని మనం ఏం సర్వ్ చేస్తాం? డైట్ పెప్సీ, సాల్టెడ్ పీనట్స్.’’ ప్రకటన ముగించాక ఓ ఏర్ హోస్టెస్ మరో ఏర్ హోస్టెస్‌కి చెప్తూండగా ఇంటర్ కం మోగింది. అవతల నించి పైలట్ కంఠం ఆదుర్దాగా వినిపించింది.
  
 ‘‘మనం కొద్దిసేపట్లో వైర్‌లెస్ అవబోతున్నాం’’ కపీష్ ఉత్సాహంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నేను విమానం దిగాక ఇక ఆకాశంలో ఎగిరే పక్షుల వంక అసూయగా చూడను’’ వానర్ ఆనందంగా కిటికీలోంచి చూస్తూ చెప్పాడు.
  కాని అది ముందుకి కదలకుండానే ఇంజన్లు ఆగిపోయాయి. మళ్ళీ ఎయిర్ హోస్టెస్ కంఠం ఇంగ్లీష్‌లో వినిపించింది - ‘‘లేడీస్ అండ్ జెంటిల్‌మెన్. వి ఆర్ సారీ. యాంత్రిక లోపం వల్ల షెడ్యూల్ ప్రకారం ఈ విమానం టేకాఫ్ కావడం లేదు.’’
  ‘‘ఛ! మొదటిసారి విమానం ఎక్కితే నాకు ఇలా అవాలా?’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘... దయచేసి ప్రయాణీకులంతా బయటకి వచ్చి డిపార్చర్ గేట్‌లో కూర్చుని మా తర్వాతి ప్రకటన కోసం ఎదురుచూడండి. మీ కేరీ ఆన్ లగేజ్‌ని విమానంలోనే వదిలి వెళ్ళండి.’’
  ‘‘ఇప్పుడేం చేద్దాం?’’ వానర్ అడిగాడు.
 
  ‘‘ఇదే’’ కపీష్ లేచి చెప్పాడు.
  అందరూ లేచి ఓవర్‌హెడ్ లాకర్లోని తమ లగేజ్‌ని తీసుకోబోతే ఎయిర్ హోస్టెస్‌లు వారిని వద్దని వారించారు. కపీష్ ఎయిర్ హోస్టెస్‌ని తమ ఎయిర్ బేగ్స్ ఇవ్వమని అడిగితే ఆమె చెప్పింది.
  ‘‘కొద్ది నిమిషాలే ఆలస్యం. మళ్ళీ ఇదే విమానంలో మీరు ముంబై వెళ్తారు. సామాను తీసుకోవడం, పెట్టడం వల్ల ఆలస్యం పెరుగుతుంది. ఇలాంటి సందర్భాల్లో హేండ్ లగేజ్‌ని ఉంచే వెళ్ళాలి’’ ఆమె చెప్పింది.
  ‘‘దీసీజ్ టెరిబుల్.’’
  ‘‘ఐ కాంట్ బిలీవ్ ఇట్.’’
  
 ‘‘దిస్ ఆల్వేస్ హేపెన్స్ వెన్ ఐ యాం ఎబోర్డ్.’’
  ‘‘వై డోంట్ దే చెక్ ఎహెడ్?’’
  ప్రయాణీకుల రకరకాల కామెంట్స్ మధ్య ముగ్గురు మిత్రులూ ఏరోబ్రిడ్జ్ మీదుగా మళ్ళీ డిపార్చర్ గేట్‌కి చేరుకున్నారు.
  
  ‘‘ఒకందుకు నాకు సంతోషంగా ఉంది’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇంత జరిగితే సంతోషమా? దేనికి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నా కాళ్ళు భూమిని తాకుతున్నందుకు’’ వానర్ జవాబు చెప్పాడు.
  
 ఆలస్యానికి కొందరు రిఫండ్ అడిగితే వారికి అక్కడి ఉద్యోగిని ఓచర్స్ ప్రింటౌట్లని ఇవ్వసాగింది. పావు గంటైంది. అరగంటైంది. ఐనా మళ్ళీ ప్రకటన లేదు.
  ‘‘ఇంకెంతసేపు?’’ ఒకరు గేట్ ఏజెంట్‌ని కోపంగా అడిగాడు.
  ‘‘మాకూ తెలీదు. చెప్పడం కష్టం.’’
  ‘‘ఎందుకు చెప్పలేరు? ముప్పావు గంట దాటింది. నేను బరోడాకి కనెక్టింగ్ ఫ్ల్లైట్ పట్టుకోవాలి.
 
 అసలు సమస్య ఏమిటి?’’ అతను నిగ్గదీశాడు.
  ‘‘ఆలస్యం అని మీరు ఫిర్యాదు చేస్తున్నారు. ఒకప్పుడు హైద్రాబాద్ నించి బాంబేకి వెళ్ళడానికి తొంభై రోజులు పట్టేది. దారిలో ఒకరిద్దరికి కానుపులు అయ్యేవి. ఒకరిద్దరు గర్భవతులే అయ్యేవారు. అక్కడికి చేరుకునేసరికి ఒకరిద్దరు మరణించేవారు. ఇప్పుడో? ఓ సినిమాని సగం చూసే టైంలోనే విమానం దిగిపోయి ఇంటికి చేరుకుంటున్నారు. నలభై నిమిషాలు ఆలస్యం అయితే భరించలేరా?’’
  
 ‘‘ప్లీజ్. కారణం నాకు చెవిలో చెప్పండి’’ వానర్ ఆమెని అడిగాడు.
  ‘‘జస్ట్ మెకానికల్ ప్రాబ్లం’’ ఆమె బయటకే చెప్పింది.
  పోలీస్ కుక్కతో ఇద్దరు పోలీసులు విమానంలోంచి బయటకి రావడం గమనించిన వానర్ అకస్మాత్తుగా బాత్‌రూంలోకి పరిగెత్తాడు.
  ‘‘అసలు సమస్య ఏమిటి? పోలీసులు ఎందుకు వచ్చారు?’’ కపీష్ ఆమెని అడిగాడు.
  ఆమె ఇటు చూసి గొంతు తగ్గించి అతని చెవిలో చెప్పింది.
  
 ‘‘విమానంలో బాంబ్ ఉందని బెదిరింపు కాల్ వచ్చింది. హేండ్ లగేజ్‌లో ఉందేమోనని పోలీస్‌లు, బాంబ్ డిస్పోజల్ స్క్వేడ్ వాళ్ళు తనిఖీ చేస్తున్నారు. అది పూర్తవగానే విమానం బయలు దేరుతుంది. సాధారణంగా ఫోన్ కాల్ బెదిరింపుల్లో ఇంత దాకా ఎలాంటి బాంబ్‌లూ దొరకలేదు. ఎవరో పోకిరీ వాళ్ళు ఇలాంటి కాల్స్ చేస్తూంటారు.’’
  ‘‘పోకిరీ వాళ్లైతే మరి వెళ్ళచ్చుగా? దింపేశారే?’’
  
 
 ‘‘ఫోన్ కాల్ వచ్చినప్పుడు మేం తప్పనిసరిగా చెక్ చేయాలి. అది రికార్డ్ అవుతుంది. లగేజ్‌ని కూడా చెక్ చేస్తారు. అది సాధారణ జాగ్రత్త. చెకింగ్ పూర్తవగానే విమానం బయలు దేరుతుంది అనడంలో ఎలాంటి సందేహం లేదు. కాకపోతే హేండ్ లగేజ్ అంతా తెరిచి చూడటానికి టైం పడుతుంది. అందుకే ఎక్కువమంది ఆ పని చేస్తున్నారు’’ ఆమె చెప్పింది.
  కపీష్, మర్కట్‌లు వెంటనే పక్కకి వెళ్ళి చెవులు కొరుక్కున్నారు.
  
  మళ్లీ  రేపు
  
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్,  
  సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3ఝౌజుజ్ఛీట.ట్చజుటజిజీఃజఝ్చజీ.ఛిౌఝ
  
  లెటర్స్
   The story is awesome. The characters are awesome. Excellent selection by the editor. Thanks to MALLADI garu and SAKSHI. - vijay bhaskar (vijay.bhaskar161995@gmail.com)
  
  పాఠకులకు ఆహ్వానం!
  ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ అనే కొత్త చర్చావేదికను సాక్షి ‘ఫ్యామిలీ’ త్వరలో ప్రారంభించబోతోంది. చర్చనీయాంశం మీ ఇష్టం. ఏ సామాజిక అంశాన్నయినా, ఆలోచననైనా మీరు చర్చకు పెట్టొచ్చు.  మీ వాదనను వినిపించవచ్చు. దానిని ఫ్యామిలీ ప్రచురిస్తుంది. దానిపై మిగతా పాఠకులనూ చర్చకు ఆహ్వానిస్తుంది. వెంటనే రాసి పంపండి. చర్చలో పాల్పంచుకోండి.  మీ చర్చనీయాంశం పంపవలసిన చిరునామా:   ‘ఈ కాలమ్ మీదే’ సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34  ఇ-మెయిల్: sakshireaders@gmail.com


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 77
  మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘ఇక నుంచి నేను రోజుకో టూత్ బ్రష్‌ని వాడదలచుకున్నాను. డ్రాయర్, బనీన్లని కూడా. మిగిలిన డబ్బుతో మినరల్ వాటర్ బాటిల్స్‌ని కొని ఇక ఆ నీళ్ళతోనే స్నానం, తాగడం అన్నీనూ. ఇంట్లోని లైట్లని మాటిమాటికీ వేసి ఆర్పను. వాటన్నిటినీ ఎప్పుడూ వేేన  ఉంచుతాను’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇది వింటే స్వచ్ఛ వీడిని ప్రేమించేది. నువ్వు?’’ కపీష్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘ఇక నేను దేనికీ బేరం ఆడను. ఏపిల్స్ కొన్నా, ఇల్లు కొన్నా సరే. సగం జీవిత కాలం బేరాలకే సరిపోయింది. చెప్పిన ధరకి కొనేస్తాను. నీ సంగతేమిటి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నేను మీలా కాదు. గోల్డ్ కంచంలో తిని, గోల్డ్ గ్లాసుతో తాగి, అన్నంలో గోల్డ్ రేకులని వేసుకుని తిని, ఆఖరికి టాయిలెట్ పేపర్ని కూడా గోల్డ్‌తో తయారు చేయించి దాన్నే వాడతాను’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  వానర్ తనతో తెచ్చుకున్న దినపత్రికలోని ఓ వార్తని చదివి తర్వాత మిత్రులు ఇద్దరికీ ఆశ్చర్యంగా చెప్పాడు.
  ‘‘బేంక్‌కి సొరంగం తవ్వింది దుర్యోధన్. ఆ సంగతి తెలీక వాడి అన్న రావణ్ అదే బేంక్‌లోకి సమయానికి ఆయుధాలతో, తన అనుచరులతో ప్రవేశించాడట.’’
  ‘‘అంటే మనం బేంక్‌లోకి వెళ్ళిన సమయంలో అక్కడ ఉన్నది రావణ్ అన్న మాట!’’
  ‘‘అవును. సిసి కెమేరా ఫుటేజ్‌ని చూసి అతని నడకని బట్టి, ఒడ్డూ పొడుగుని బట్టి పోలీసులు అతన్ని గుర్తించి అరెస్ట్ చేశారట’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అంటే దుర్యోధన్‌ని పోలీసులు పట్టుకోకపోతే వాడు ఆ సొరంగంలోంచి మన బదులు తన అనుచరులతో వెళ్ళి ఉండేవాడు. వాడు వెళ్తే మనం వెళ్ళలేంగా. అప్పుడు అన్నదమ్ములు ఇద్దరూ బేంక్ సొత్తుని పంచుకునే వారు. అవునా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. వాళ్ళ మధ్య రక్తపాతం జరిగేదిట. వాళ్ళు ఆజన్మ శత్రువులట’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘దేనికి?’’
   ‘‘వాళ్ళ తండ్రి ఒకరే కాని తల్లులు వేరట. దాయాదులన్నమాట. అందుకని.’’
  ‘‘అంటే పోలీసులు దుర్యోధనుడ్ని పట్టుకుని అన్నదమ్ముల ఇద్దరి ప్రాణాలని కాపాడారన్నమాట!’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘అనే ఇందులో రాశారు. అంతేకాదు. బేంక్ సొమ్ము మోసం చేసి దోచుకుపోయిన మనం ఎవరో తెలుసుకునే ప్రయత్నం చేస్తున్నారట. సాక్షులతో మన ఊహాచిత్రాలని గీయించి తెలుసుకుంటారుట’’ వానర్ గొంతు తగ్గించి చెప్పాడు.
  ‘‘తెలుసుకోమను. ఆ సరికి మనం ఇక్కడ ఉండం.’’
  మర్కట్ ఆ పేపర్ అందుకుని ఆ వార్తని చదివి చెప్పాడు.
  ‘‘పోలీసులు ఆ అన్నదమ్ములు ఇద్దర్నీ చెరో జైల్లో పెట్టారుట.’’
  పైలట్ గ్రైప్ షీట్‌ని అందుకుని చదివాడు. అంతకు మునుపు ఆ విమానాన్ని నడిపిన పెలైట్ తను అందులో గమనించిన లోపాలని రాసే షీటే గ్రైప్ షీట్. గ్రౌండ్ స్టాఫ్ దాన్ని చదివి ఆ లోపాలని సవరించాలి. తర్వాత తను హాజరైన లోపాల సర్దుబాటు మీద కామెంట్స్ రాయాలి. పైలట్ అలా రాసిన వాటిని చదివాడు.
  పైలట్: ఆటో లేండింగ్ గేర్ సరిగ్గా పడటం లేదు.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: ఈ విమానంలో ఆటో లేండింగ్ గేర్ లేదు.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో ఎలుక ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో పిల్లిని ఇన్‌స్టాల్ చేశాం.
  పైలట్: విండ్ స్క్రీన్‌లో పగులు ఉన్నట్లు అనుమానంగా ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: మీ అనుమానం నిజమే.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో ఏదో లూజ్‌గా ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో ఏదో బిగించాం.
  పైలట్: విండ్‌షీల్డ్ మీద చచ్చిన పురుగులు ఉన్నాయి.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: విండ్‌షీల్డ్ మీదకి బతికున్న పురుగులని ఆర్డర్ చేశాం.
  పైలట్: రేడియో స్విచ్‌లు అంటుకుంటున్నాయి.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: కాక్‌పిట్‌లో ఇక మీదట జామ్ సర్వ్ చేయబడదు.
  పైలట్: కాక్‌పిట్‌లో వింత వాసన.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: మీ పెర్‌ఫ్యూమ్‌ని మార్చండి.
  పైలట్: ఏర్ కండిషన్డ్ మెషీన్ నా భార్యలా అరుస్తోంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: విడాకులు రికమెండ్ చేస్తున్నాం.
  పైలట్: ఫ్రిక్షన్ బ్రేక్స్‌ని త్రాటిల్ లివర్ పట్టుకుంటోంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: త్రాటిల్ లివర్ చేసే పని అదే.
  పైలట్: రైట్ మెయిన్ లేండింగ్ గేర్‌లో ఏదో కారే సాక్ష్యం ఉంది.
  గ్రౌండ్ మెయిన్‌టెనెన్స్: రైట్ మెయిన్ లేండింగ్ గేర్‌లో ఏదో కారే సాక్ష్యం తొలగించబడింది.
  పైలట్ దాని మీద తన ఇనీషియల్ వేసి సంతకం చేసి విమానం ఇంజన్లని స్టార్ట్ చేయసాగాడు. అకస్మాత్తుగా అతనికి కంట్రోల్ టవర్ నించి వైర్‌లెస్‌లో ఓ ముఖ్యమైన సమాచారం అందింది.
  (దాని పర్యవసానంగా ఏం జరిగింది?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 76
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  వానర్ తిరిగి వచ్చి తన మిత్రుల పక్కనే కూర్చున్నాడు. కాలికి ఏదో తగిలితే తీసి చూశాడు. కట్టుడు పళ్ళు.
  ‘‘దాన్ని ఎవరు మర్చిపోయారో?’’ మర్కట్ ఆశ్చర్యపోయాడు.
  ‘‘అల్జిమెర్స్ రోగి అయి ఉంటారు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘విమాన ప్రయాణాల్లో సెక్యూరిటీ పెద్ద న్యూసెన్స్’’ వెనక వాళ్ళ మాటలు వినపడుతున్నాయి.
  ‘‘సెక్యూరిటీ వాడి వల్ల క్రితంసారి నా ప్రాణాలు నిలిచాయి.’’
  ‘‘ఎలా?’’ పక్కన కూర్చున్నతను అడిగాడు.
  ‘‘వాడు నన్ను థరోగా తనిఖీ చేసేసరికి నా విమానం వెళ్ళిపోయింది. అది కాస్తా కూలి చచ్చింది.’’
  ‘‘విమాన ప్రయాణం అంటే నాకు భయం. ఐనా తప్పదు కాబట్టి వచ్చాను’’ కాసేపాగి వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘దాన్ని ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్ల్లైయింగ్ అంటారు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నాకు ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్లైయింగ్ లేదు. ఫియర్ ఆఫ్ క్రాషింగ్ ఉంది. ఇంకా చాలా భయాలు ఉన్నాయి. విమానాశ్రయానికి టైంకి చేరుకోలేననే భయం. ఫ్లైట్ హైజాక్ అవచ్చని భయం. విమానంలో భోజనం బావుండదని భయం. విమానం పైకి లేచాక వాంతి రావచ్చని భయం. విమానంలో ఏడ్చే పిల్లలు ఉంటారని భయం. దాంతో ప్రశాంతత కోసం బయటకి వెళ్ళి నడుస్తానేమోనని భయం.’’
  ‘‘నాకు కోర్టు కేసులన్నా, ఆపరేషన్ టేబిల్ అన్నా, విమానం లేండింగ్ అన్నా భయం. ఒద్దనుకుంటే అక్కడ నించి లేచి వెళ్ళలేం కదా’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘డైటింగ్, ఎక్సర్‌సైజ్, విమాన ప్రయాణాలు మంచివే. కాని అవి నాకు జరగాలని అనుకోను. దేవతల్లా మనమూ ఎగరగలిగితే బావుండేది’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘వారిలా మనకి పాపభారం లేకపోతే మనమూ ఎగరగలిగే వాళ్ళం. వేమన నాకోసారి చెప్పాడు. అంతేకాదు... విమాన ప్రయాణాల్లోనే మనుషులు దేవుడికి దగ్గరవుతూంటారు. విమానంలోంచి భద్రంగా దిగాక దూరం అవుతూంటారు అని కూడా వేమన చెప్పాడు’’
  ‘‘బటర్‌ఫ్లైకి ఫ్లైయింగ్ ఫ్లవర్ అనే పేరు పెట్టాను...’’
  ఆ మాటలు వినిపించిన వైపు చూసి వానర్ వెంటనే చెప్పాడు... ‘‘కప్. అటు చూడు.’’
  కపీష్ తల తిప్పి చూస్తే స్వచ్ఛ కనిపించింది. సెల్‌ఫోన్‌లో మాట్లాడుతూ వెళ్ళే ఆమె ఒంటి మీద నలిగిన చీర. అలసిన మొహం. చేతిలో తడిసిన నేప్కిన్. చంకలో చీమిడి ముక్కుతో తొమ్మిది నెలల బిడ్డ.
  ‘‘పెళ్ళయ్యాక ఎంతటి వారైనా ఎలా మారతారో?’’ మర్కట్ జాలిగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఇంకా నయం. మనల్ని చూసి అంతా జాలిపడేలా మనకి పెళ్ళిళ్ళు కాలేదు’’ వానర్ చెప్పాడు.
  బోర్డింగ్ కాల్ విని ముగ్గురూ లేచారు. వానర్ ఎవరో వదిలేసినఓ దినపత్రికని తీసుకున్నాడు. ముగ్గురూ ఏరో బ్రిడ్జ్ మీంచి లోపలకి వెళ్ళారు. గుమ్మం దగ్గర నిలబడ్డ ఎయిర్‌హోస్టెస్ వానర్ చేతిలోని ఎరికా జోంగ్ నవల ‘ఫియర్ ఆఫ్ ఫ్లైయింగ్’ని చూసి నవ్వింది. వారి బోర్డింగ్ కార్డులని చూసి చెప్పింది.
  ‘‘వెల్‌కం టు ది నాన్-స్టాప్ ఫ్లైట్ సర్.’’
  ‘‘ఇది నాన్ స్టాప్ ఫ్లైటా? ఐతే బాంబేలో ఆగదా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘గుడ్ జోక్. ప్లీజ్ గో స్ట్రెయిట్ ఎహెడ్ అండ్ టర్న్ రైట్ సర్.’’
  మరో ఎయిర్‌హోస్టెస్ వాళ్ళకి సీట్లని చూపించింది. ముగ్గురివీ పక్కపక్క సీట్లే.
  ‘‘విమానం ఏది? కనపడలేదు’’ వానర్ కపీష్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘మనం విమానంలోనే ఉన్నాం.’’
  ‘‘ఇది నిజంగా విమానమే అంటావా? సినిమాల్లో నాగార్జున మెట్లెక్కి వెళ్ళడం చూశానే?’’
  అటుగా వెళ్ళే ఎయిర్ హోస్టెస్ ముగ్గురి ఒళ్ళల్లో భద్రంగా ఉన్న ఎయిర్ బేగ్స్‌ని చూసి చిరునవ్వుతో చెప్పింది - ‘‘లెట్ మీ కీప్ దెమ్ ఇన్ ది ఓవర్‌హెడ్ లాకర్ ఫర్ యు ప్లీజ్’’
  ‘‘నో. నో. ఐ కీప్. ఐ కీప్’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘నో సర్. యు కాంట్ కీప్ ది కేరీఆన్ లగేజ్ విత్ యు. ఇట్ షడ్ గోటు ఓవర్‌హెడ్ లాకర్.’’
  ఆమె మూడిటిని అందుకుని ఓవర్‌హెడ్ లాకర్లో ఉంచి తలుపు మూసింది. ఆమె మర్కట్ టి షర్ట్ మీది కొటేషన్‌ని చదివింది - ‘ఇన్ లైఫ్ యు ఆర్ ఏ వైఫ్ ఆర్ ఏన్ ఎయిర్ హోస్టెస్ ది ఛాయిస్ ఈజ్ యువర్స్’.
  ‘‘ఎక్స్‌క్యూజ్ మీ. విమానంలో టీవీ ఏది?’’ వానర్ ఎయిర్ హోస్టెస్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘సారీ సర్. డొమెస్టిక్ ఫ్లైట్స్‌లో ఉండవు’’ ఆమె జవాబు చెప్పింది.
  ‘‘మొత్తానికి సాధించాం’’ కపీష్ రిలాక్స్‌డ్‌గా కూర్చుని ఆనందంగా చెప్పాడు.
  ‘‘గంటన్నరలో మనం దుర్యోధన్‌కి దూరం అయిపోతాం’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘తెలంగాణా పోలీస్‌లకి కూడా! మనం ఈ డబ్బు మీద ఇన్‌కంటేక్స్ కట్టాలా?’’ వానర్ గొంతు తగ్గించి చెప్పాడు.
  ‘‘వాళ్ళ జోలికి పోకూడదు. ఇన్‌కంటేక్స్ వారు టైస్ట్‌ల లాంటివారు. మనింటికి వచ్చి వారికేం కావాలంటే అది తీసుకెళ్తారు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నీ భాగంతో ఏం చేయదలచుకున్నావు?’’ కపీష్ మర్కట్‌ని అడిగాడు.
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 53
  
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 కపీష్‌కి దూరం నుంచి సన్నగా వెలుగు కనిపించడంతో తను దాని చివరికి చేరుకున్నానని గ్రహించాడు. కొద్ది క్షణాల్లో కపీష్ తల సొరంగం కోసిన గుంటలోంచి రోడ్డు ఉపరితలం మీదకి వచ్చాక చుట్టూ పరిశీలనగా చూశాడు. కపీష్ చుట్టూ చూసి రోడ్డు రిపేర్లో ఉందని గ్రహించాడు. రోడ్ మీది సిమెంట్‌ని చెక్కేయడంతో మట్టి కనపడుతోంది. వాహనాలు రాకుండా రోడ్‌కి అటు, ఇటు తారు డ్రమ్ములు అడ్డుపెట్టి ఉన్నాయి. రోడ్ వేసే కంకర రాళ్ళ గుట్టలు రోడ్డుకి రెండు వైపులా పోసి ఉన్నాయి. ట్రాఫిక్ లేకపోవడంతో సొరంగం కంత ఎవరి దృష్టిలో పడదు. ఎవరి కంటైనా పడ్డా అది మేన్‌హోల్ అనుకుంటారు.
 
 ఇద్దరు కానిస్టేబుల్స్ ఆ సొరంగానికి నాలుగు అడుగుల దూరంలో నిలబడి ఉండటం చూశాడు. వాళ్ళు నించుని అటు తిరిగి యూరిన్ పోస్తూండటం చూసి గుసగుసగా చెప్పాడు.
  ‘‘నిశ్శబ్దంగా బయటకి రండి.’’
  మర్కట్, వానర్‌లు కూడా కపీష్ వెంట బయటకి వచ్చారు.
  ‘‘ష్! దూరంగా కనపడ్డ పోలీస్‌వేన్‌ని కపీష్ చూపించి సైగ చేశాడు.
 
 అందులోకి పోలీసులు ఆరుగుర్ని ఎక్కించడం చూశాడు. వాళ్ళు, దుర్యోధన్, అతని అనుచరులు. పోలీసులకి తెలిసే మాటు వేశారా? లేక పెట్రోలింగ్ చేస్తూ ఆ సమయానికి అటుగా వచ్చారా? అతనికి అర్థం కాలేదు.
 
  ముగ్గురూ ఓ రాళ్ళ గుట్ట వెనక్కి పాక్కుంటూ వెళ్ళారు. మీద రాళ్ళని కప్పుకున్నారు. ఓ ఎస్సై వేన్‌లోంచి తెచ్చిన రిబ్బన్‌ని ఆ కంత చుట్టూ కట్టాడు. ఆ రిబ్బన్ మీద పోలీస్ అన్న అక్షరాలు ముద్రించి ఉన్నాయి. టార్చిలైట్ వెలుగులో నేలంతా క్షుణ్ణంగా పరిశీలించాడు. మరో ఇద్దరు కానిస్టేబుల్స్ వచ్చి కాపలాగా నిలబడితే కొందరు పోలీసులు ఒకరి వెనక మరొకరు అందులోకి దిగారు. కపీష్ పక్కనే ఉన్న పార్క్ వైపు చూపించి రమ్మని సైగ చేశాడు. ముగ్గురు ఒంగొని అటువైపు పరిగెత్తారు.
  ‘‘అబ్బ! ఇక్కడ గాలి ఎంత బావుంది?’’ మనసారా పీలుస్తూ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అది సులభ్ మీంచి వచ్చే గాలి గురూ’’ మర్కట్ చిరాగ్గా చెప్పాడు.
  ‘‘కాదు. స్వేచ్ఛా గాలి.’’
  ‘‘గ్రామర్ తప్పు. స్వేచ్ఛా వాయువు అనాలి. ఆ జైల్లో చచ్చాం. ’’
  ‘‘అదేం కాదు. చిన్న జైల్లోంచి పెద్ద జైల్లోకి వచ్చాం’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘మీ ఇద్దరి కన్నా నేను గ్రేట్’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఏం?’’
  ‘‘చూడండి. వంద రూపాయలకే జైలు గార్డ్ వాచీని కొట్టేశాను’’ అక్కడ నించి కనిపించే జైలు గోడని చూస్తూ చెప్పాడు.
  కొద్దిసేపట్లో ఆ ఏరియా ఏసీపీ, డీసీపీలు వచ్చారు. వాళ్ళ మాటలు వినిపించాయి.
  ‘‘ఎంతమంది తప్పించుకున్నారో తెలిసిందా?’’ ఓ అధికారి అడిగాడు.
  ‘‘మొత్తం తొమ్మిది మందిట సార్. ఆరుగుర్ని సొరంగంలోంచి బయటకి రాగానే పట్టుకున్నాం. ఇంకో ముగ్గురి కోసం వెదుకుతున్నాం.’’
  ‘‘ఆ పార్క్‌లో, చుట్టుపక్కల ఇళ్ళల్లో కూడా వెదకండి. ఆట్టే దూరం పారిపోయి ఉండరు’’ ఏసీపీ చెప్పాడు.
  ‘‘ఎస్సార్.’’
  ఇద్దరు పోలీస్ కానిస్ట్టేబుల్స్, ఓ ఎస్సై పార్క్‌లోకి దారి తీశారు. అక్కడి పొదల్లో, గుబుర్లలో తుపాకీ బాయ్‌నెట్స్‌తో పొడిచి మరీ వెదికారు. తర్వాత పార్క్‌లోని విగ్రహాల ముందు కూర్చున్నారు. ఒకడు తన గన్‌ని విగ్రహానికి ఆనించి సిగరెట్ వెలిగించి చెప్పాడు.
  ‘‘పార్క్‌లో లేరు. అయ్యగారు ఇళ్ళల్లోకి వెళ్ళి వెదకమన్నారు. సెర్చ్ వారెంట్ లేకుండా ఎలా వెళ్తాం?’’
  ‘‘నిజమే. పత్రికలు ఇలాంటివి వదలవు. రేపు వాటిలో మనల్ని ఏకాక ఆర్డర్ జారీ చేసిన ఏసీపీ, డీసీపీలు బానే ఉంటారు. మన స్థాయి నించి, సీఐ స్థాయి దాకా సెస్పెండ్ చేస్తారు’’ ఇంకో కానిస్ట్టేబుల్ చెప్పాడు.
  ఒంటికి తారు పూసుకుని, యుద్ధ సైనిక విగ్రహాల్లా నిలబడ్డ ఆ ముగ్గురు మిత్రులూ వాళ్ళ మాటలని వింటున్నారు. మర్కట్ మధ్యలో మోకాళ్ళ మీద కూర్చుంటే, అటు ఇటు చూస్తూ అతని పక్కన చేతిలో తుపాకీలు ధరించిన పోజ్‌లో వానర్, కపీష్‌లు విగ్రహాల్లా నిలబడ్డారు. వానర్‌కి భయంతో... ఆపుకోలేపోయాడు.
  ‘‘ఏమిటా వాసన?’’ ఓ కానిస్టేబుల్ ముక్కు మూసుకుని అడిగాడు.
  ‘‘అవును. ఎవరో నంబర్ ఒన్ పోశారు.’’
  ‘‘ఆ దొంగల్లో ఇది ఎవరో ఒకరి పనై ఉండి ఉంటుంది. సులభ్ కాంప్లెక్స్ గోడ చాటున ఉండి ఉంటాడు. మీరు లోపలకి వెళ్ళండి. నేను గోడ చాటున వెదుకుతాను’’ ఎస్సై ఇద్దరికీ చెప్పి సర్వీస్ రివాల్వర్‌ని అటువైపు గురి పెట్టి పిల్లిలా నడిచాడు.
  అక్కడ తనకి ఆనించి ఉంచి వెళ్ళిన గన్‌ని మర్కట్ అందుకుని కాల్చడానికి సిద్ధమైన సైనికుడి పోజ్‌లో దాన్ని పట్టుకున్నాడు.
  ‘‘గన్‌ని అక్కడ పెట్టేయ్’’ కపీష్ గుసగుసగా చెప్పాడు.
  కొద్దిదూరం వెళ్ళాక ఒకడు తన చేతిలో గన్ లేకపోవడం చూసి వెనక్కి వచ్చాడు. మర్కట్ మోకాలికి ఆనించి ఉన్న గన్‌ని ఆ కానిస్టేబుల్ తీసుకుని వెళ్ళాడు.
    
  (ముగ్గురు మిత్రులు పోలీసుల కంటపడకుండా
  ఎలా తప్పించుకున్నారు?)
  
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 52
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
 
 15
 వానర్‌కి టెన్షన్‌గా ఉంది. తెల్లవారు ఝామున తన చేతి గడియారం వంక మరోసారి చూసుకున్నాడు. మూడు నించి అలా దాని వంక చూస్తూనే ఉన్నాడు. మూడుంపావుకి తన బెర్త్‌లో లేచి కూర్చున్నాడు. ‘మన్నించండి. నిద్రపోయేవాడిని, భోజనం చేసేవాడిని, మైధునంలో పాల్గొనే వాడిని, పెళ్ళి పీటల మీద కూర్చున్నవాడిని రాజైనా లేపడం పాపమేనని మీకు తెలిసే ఉంటుంది. అందుకని మిమ్మల్ని లేపి వెంట తీసుకెళ్ళడం లేదు’ ముందే రాసిన ఆ కాగితాన్ని వానర్ గాఢనిద్రలో ఉన్న పట్టయ్యకి కనపడేలా ఉంచాడు. ఆయన గురక వినిపిస్తోంది.
  మూడున్నర దాటుతున్నా ఎక్కడా అలికిడి లేదు.
 
 బయట ఏం జరుగుతోందో అతనికి అర్థం కాలేదు. దుర్యోధన్ ముఠా వాళ్ళు తప్పించుకుని వెళ్ళిపోయారా? తను అరవాలా? ఆ మీమాంసలో ఏం చేయాలో ఎటూ తేల్చుకోలేకపోయాడు. దుర్యోధన్ తమని మోసం చేశాడు అనుకుంటూండగా అకస్మాత్తుగా అతనికి అలికిడి వినిపించింది. చెవులు రిక్కించి విన్నాడు. ఓ సెల్ తలుపు తాళం తీస్తున్న చప్పుడు లీలగా వినిపించింది. గుసగుసలు. మళ్ళీ ఇంకో సెల్ తలుపు తాళం తీస్తున్న చప్పుడు. మళ్ళీ గుసగుసలు. వానర్‌లో ఉత్కంఠ అధికం అయింది.
  
 ‘‘దుర్యోధన్! మా సంగతేమిటి? అరవనా?’’ గొంతు తగ్గించి అడిగాడు.
  ‘‘అరవక. పనవుతోంది’’ కపీష్ కంఠం వినిపించింది.
  ‘‘అంతా సవ్యంగా జరుగుతోంది’’ మర్కట్ మాటలు కూడా వినిపించాయి.
  ఓ నిమిషం తర్వాత గార్డ్ వచ్చి వానర్ సెల్ తలుపు తాళం తీశాడు.
  అప్పుడే తన సెల్‌లోంచి బయటకి వచ్చే మర్కట్ నిద్రలో ఉన్న వేమనని చూసి, ‘గుడ్ బై మిత్రమా! మే గాడ్ బ్లెస్ యు - ఆయన అంటూ ఉంటే’ నెమ్మదిగా చెప్పాడు. మర్నాడు ఈ విషయం తెలిశాక ఆయన ‘ఏం పారిపోవడమో? ఏం జైలో?’ అంటాడని అనుకున్నాడు.
 
 కాని ఆయన ‘ఎక్కడికి పారిపోగలరు? ఈ ప్రపంచమే ఓ జైలైతే’ అంటాడని ఊహించలేకపోయాడు. ముగ్గురూ టు ఒన్ టు సెల్‌లోకి వెళ్ళారు. అది ఖాళీగా ఉంది. గబగబా సొరంగం కోసం వెదికారు. గోడ రంగులోని ఓ సిమెంట్ అచ్చు సొరంగం ముఖద్వారం పక్కన నిలబెట్టి ఉంది. గోడలోంచి కిందకి సొరంగం చేయబడింది. అది కనపడకుండా అక్కడ అచ్చుతో మూసి ఉంచుతున్నారని ముగ్గురూ గ్రహించారు.
  ‘‘వాళ్ళేరి?’’ మర్కట్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘వాళ్ళు ఆరుగురూ ముందే దిగి వెళ్ళిపోయారు. రెండు నిమిషాలాగి మనల్ని రమ్మన్నారు. పదండి.’’
  
 కపీష్ టార్చ్ లైట్‌ని వెలిగించి, లోపలకి ప్రసరింపచేసి చూసి చెప్పాడు.
  ‘‘ముందుగా నేను వెళ్తాను. ఓ నిమిషం గేప్ ఇచ్చి మర్కట్, మళ్ళీ ఓ నిమిషం తర్వాత వానర్ రండి. బయట కలుద్దాం.’’
  కపీష్ లోపలకి దిగాడు. అది చాలా సన్నటి సొరంగం. మనిషి పడుకుని పాకేంత మేరకే ఉందా సొరంగం. అతను మట్టి నేల మీద ముందుకి పాకాడు.
  ‘‘నా నెత్తి మీద ఈ తుపాకీ బానెట్‌తో, పుర్రె పగలకుండా నెమ్మదిగా కొట్టి వెళ్ళు’’ మర్కట్ కూడా వెళ్ళాక గార్డ్ వానర్‌ని కోరాడు.
  ‘‘కాని అది నేరం కదండి’’ వానర్ సందేహించాడు.
  ‘‘లేకపోతే నేను చిక్కుల్లో పడతాను.’’
  వానర్ అతను అందించిన తుపాకీని తీసుకుని నెమ్మదిగా కొట్టాడు.
  ‘‘అంత నెమ్మదిగానా? నాకు స్పృహ తప్పాలిగా.’’
  ‘‘ఐతే బొప్పి కనపడేలా కొడతాను. మీకు మీరే స్పృహ తప్పించుకోండి.’’
  వానర్ అతని నెత్తి మీది టోపీని తీసి తుపాకీ మడమతో నెత్తి మీద గట్టిగా కొట్టాడు.
  ‘‘ఎంత దెబ్బ కొట్టావురా’’ చెప్పి అతను స్పృహ తప్పిపోయి కిందపడ్డాడు.
  ఆ సమయంలో సొరంగం మధ్యలో ఉన్న దుర్యోధన్ తన అనుచరులతో చెప్పాడు.
  ‘‘సొరంగం లోంచి బయటకి రాగానే ఆ ముగ్గుర్నీ చంపి వెళ్దాం.’’
  ‘‘తప్పకుండా. నువ్వా మాట అంటావని తెలిేన  చెంచా కత్తులు తెస్తున్నాను’’ ఓ అనుచరుడు చెప్పాడు.
  
 దాదాపు నాలుగైదు నిమిషాల సేపు అలా పాకాక కపీష్‌కి దూరంగా వెలుగు కనిపించింది. టార్చ్ లైట్ వెలుగులో అతనికి సొరంగంలో మడిచిన ఓ కాగితం కనిపించింది. దాన్ని అందుకుని మడతలు విప్పి చూశాడు. అది మేప్. ఓ బిల్డింగ్ ముందు బేంక్ అని రాసి ఉంది. పక్కనే ఉన్న ఇంకో బిల్డింగ్‌లోని ఓ కిటికీ దగ్గర ‘రైట్ టైం’ అని రాసి ఉంది. అదేమిటో అర్థం కాకపోయినా, అది ఎవరి జేబులోంచో బయటకి పడిపోయి ఉంటుందని ఊహించాడు. అతను దాన్ని జేబులో ఉంచుకుని ముందుకి పాకాడు. ముందు నించి నూతిలోంచి వినిపించినట్లుగా మాటలు వినిపించాయి.
  
 ‘‘బేంక్‌లోకి కూడా ఇలాగే పాక్కుంటూ వెళ్ళాలి.’’
  ‘‘అవును. అందుకు ఇది ప్రాక్టీస్ అనుకో.’’
  ఆ తర్వాత నిశ్శబ్దం. కొద్దిసేపటికి మళ్ళీ వినిపించింది.
  ‘‘రేపేగా?’’
  ‘‘అవును. ఈసారి టార్చ్‌లైట్ తీసుకెళ్ళాలి.’’
  
  (సొరంగం నుంచి బయటకు రాగానే
  ముగ్గురు మిత్రుల కంటపడిన దృశ్యం ఏమిటి?)
  
 -  మళ్లీ  రేపు
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
  లెటర్స్
 తరానికి కావలసినట్లు ‘వాటర్ విత్ ఎండ్స్’ లాగా చల్లగా అక్షర ప్రవాహం చేయడం, అప్పటికీ ఇప్పటికీ బియాండ్ ఎండ్స్‌కి వెళ్లకుండా బ్యాలెన్స్‌డ్‌గా రాయడం మల్లాది సొంతం. అంతర్లీన సూత్రం.
  - శశికళ వి, నాయుడుపేట
  3 మంకీస్ థ్రిల్లింగ్‌గా, కామెడీగా, సస్పెన్స్‌తో సాగుతోంది. థ్యాంక్స్ టు సాక్షి.
  అరవింద్‌రెడ్డి (naniaravind101@hotmail.com)


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 51
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘కాదు. రేపే పంపుతాను.’’
  ‘‘రేపటికల్లా బెయిల్ రాదే?’’
  ‘‘అవును. రాదు. మనిషి ఆశాజీవి కదా? రేపు కూడా ఇదే డైలాగ్ చెప్తాను. జైల్లో ఉన్నన్ని రోజులూ మర్నాడే విడుదల అని నమ్ముతూంటే జైలు జీవితం చులాగ్గా సాగిపోతుందని ఎవరో ఫేస్‌బుక్‌లో పెడితే చదివాను.’’
  ‘‘మంచి ఫిలాసఫీ.’’
  ‘‘నీ మెళ్ళోని అదేమిటి? తాయెత్తా?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘కాదు. జెహర్ మోడీ అనే చెట్టు బెరడు. దీన్ని సర్పగంధి అని కూడా అంటారు.’’
  ‘‘దేనికది?’’
  ‘‘పాము కాని, తేలు కాని కరిచిన చోట దీన్ని నీళ్ళల్లో అరగదీసి రాస్తే చాలు. విషం దిగుతుంది. ఓసారి శ్రీశైలం అడవులకి వెళ్ళినప్పుడు తెచ్చాను. అక్కడ చాలా ఔషధ చెట్లుంటాయి. ఆర్నెల్లకోసారి వెళ్ళి కావలసినవి తెచ్చుకుంటూంటాను.’’
  ‘‘ఈసారి మనిద్దరం కలిసి వెళ్దాం.’’
  ‘‘మన హనీమూన్ అక్కడే చెంచుల గూడెంలో. అది మిగిలిన అన్ని ప్రదేశాలకన్నా గొప్పగా ఉంటుందని గేరంటీ.’’
  ‘‘ఎలా చెప్పగలవు?’’
  ‘‘వీర్యవృద్ధికి, స్తంభనా శక్తికి అక్కడ మంచి ఔషధ చెట్లు ఉన్నాయి.’’
  ‘‘గ్రేట్.’’
  ‘‘మీకు ఆస్తమా లేదుగా?’’
  ‘‘ఊహూ. ఏం అలా అడిగారు?’’
  ‘‘ఫాంస్‌ఫాసిస్ అనే ఆయుర్వేదం మందు దానికి నా దగ్గర సిద్ధంగా ఉంది. ఇంకా అల్సర్, కుష్ఠు, సోరియాసిస్, డయాబెటిస్, తామర లాంటివి ఉంటే చెప్పండి. ఔషధ మొక్కలతో నేనే స్వయంగా మందులు చేశాను.’’
  ‘‘దైవవశాత్తు అలాంటివేం ఇంకా లేవు.’’
  ‘‘ధన్వంతరీ పూజ చేసి హనీమూన్‌కి వెళ్దాం.’’
  ‘‘ధన్వంతరిలా ప్రేమ కూడా మనుషులకి చికిత్స చేస్తుంది.’’
  ‘‘అవును. దాన్ని తీసుకునే వారికే కాదు, ఇచ్చే వారికి కూడా ప్రేమ చికిత్స చేస్తుంది వార్’’ మూలిక చెప్పింది.
    
  ‘‘ఇక్కడ వాచీ దొరుకుతుందా?’’ తిరిగి వస్తూ వానర్ గార్డ్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘దేనికి? ఏదైనా అపాయింట్‌మెంట్ ఉందా? దాన్ని మిస్ అవుతావనా?’’ గార్డ్ వెటకారంగా అడిగాడు.
  ‘‘అవును. భలే కనిపెట్టావే. ఎంత?’’
  ‘‘స్వంతానికా? అద్దెకా?’’
  ‘‘అద్దెకి కూడా దొరుకుతాయా?’’
  ‘‘సరైన అద్దె చెల్లిస్తే ఇక్కడ అద్దెకి అమ్మాయి కూడా దొరుకుతుంది. సెల్‌ఫోన్ అద్దె రోజుకి ఐదు వందలు. అందులోనే టైం కూడా ఉంటుంది’’ గార్డ్ చెప్పాడు.
  ‘‘సెల్‌ఫోన్‌లో నేను మాట్లాడటానికి బయట నాకు తెలిసిన వాళ్ళెవరూ లేరు. అంతా లోపలే ఉన్నారు. వాచీ చాలు. రోజుకి ఎంత అద్దె?’’
  ‘‘వంద. నిజంగా నీ దగ్గర డబ్బుందా?’’ గార్డ్ ఆశగా అడిగాడు.
  ‘‘నిజంగా వాచీ ఉందా?’’ జేబులోంచి వానర్ వంద రూపాయల నోటుని తీసి చూపించి అడిగాడు.
  ‘‘ఉంది. సరే. అరగంటలో తెస్తాను.’’
  ‘‘ఇదిగో సామీ వాచీ’’ ఇరవై నిమిషాల్లో గార్డ్ వానర్‌కి కటకటాల్లోంచి ఓ వాచీని అందించాడు.
  ‘‘ఇది కరెక్ట్ టైమేనా?’’ అది నడుస్తోందో లేదో పరీక్షించాక వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘అవును. డబ్బివ్వండి.’’
  ‘‘మళ్ళీ రేపు వచ్చి వంద తీసుకో. ఉంటే’’ వంద నోటు ఇచ్చి చెప్పాడు.
  ‘‘ఏం? రేపటికి వాచీ ఉండకుండా ఏమవుతుంది?’’
  ‘‘వాచీ కాదు. నువ్వుండకపోవచ్చు. లేదా నేను ఉండకపోవచ్చు.’’
  ‘‘నువ్వెక్కడికి వెళ్తావు? నేనెక్కడికి వెళ్తాను?’’ అతను పెదవి విరిచి చెప్పాడు.
  ‘‘ఎవరు ఎక్కడికి వెళ్తారో ఎవరికి తెలుసు?’’ వానర్ నవ్వాడు.
    
  ఎప్పటిలానే సాయంత్రం జైలర్ రోల్ కాల్ తీసుకున్నాక మర్కట్ వైతరణి దగ్గరకి వెళ్ళాడు.
  ‘‘హలో’’ ఆమె పలకరించింది.
  ‘‘హలో. నువ్వు ఈ డ్రెస్‌లోకన్నా టి షర్ట్, జీన్స్‌లలో బావుంటావు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘మళ్ళీ ఊహల్లో విప్పి కట్టావా?’’
  ‘‘ఎప్.’’
  ‘‘నేను చీరలు కట్టను. ఇంటి దగ్గర అవే వేసుకుంటూంటాను.’’
  ‘‘మినీ స్కర్ట్, టాప్‌లలో కూడా నువ్వు అదరహో.’’
  ‘‘పిచ్చివాడా! అసలవేం లేకపోతే ఇంకా టాప్‌గా ఉంటాను.’’
  జైలర్ గట్టిగా ఈల వేసి చెప్పాడు.
  ‘‘టైమప్. అంతా మీమీ సెల్స్‌కి వెళ్ళండి.’’
  ‘‘రేపు మళ్ళీ కలుద్దాం’’ వైతరణి చెప్పింది.
  తను ఆ రాత్రే సొరంగంలోంచి జారుకుంటున్నాడని, మర్నాడు కలవడని మర్కట్ వైతరణికి చెప్పలేదు.
  ‘‘అలాగే. రేపు కలుద్దాం’’ చెప్పాడు.
  ఈలోగా కపీష్ దుర్యోధన్ దగ్గరకి వెళ్ళి చెప్పాడు - ‘‘తాబేలు, కుందేలు గుర్తున్నాయిగా? మమ్మల్ని కూడా కలుపుకుని తీసుకెళ్ళారా సరే. లేదా మీరూ వెళ్ళలేరు. పైగా అంత పెద్ద సొరంగం తవ్వినందుకు మీ ముఠాని తీహార్ జైలుకి తరలిస్తారు. జాగ్రత్త.’’
  (తప్పించుకునేటప్పుడు సొరంగంలో
  వారికి ఏమి కనిపించింది?)
  
  - మళ్లీ  రేపు
 
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
  లెటర్స్
   ఆసక్తిగా, ఆహ్లాదంగా సాగే కథ రాస్తున్న మల్లాది గారికి కృతజ్ఞతలు.
  - గౌస్ మీరావలి (gmgousemeeravali@gmail.com)
  l All thanks to Malladi venkatakrishna Murthy garu.
  Amazing series novel which is very entertaining and can read it daily with smile on our faces. - priya thakur


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 50.
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 14
  ఉదయం పదకొండున్నరకి గార్డ్ వానర్ సెల్ తలుపు తాళం తీసి తలుపు తెరచి అతనితో చెప్పాడు.
  ‘‘డాక్టరమ్మ నిన్ను తీసుకురమ్మంది.’’
  ‘‘రోజూ వెళ్తున్నావు. నీకేమైనా దీర్ఘరోగం కాని, ప్రాణాంతక రోగం కానీ ఉందా?’’ పట్టయ్య అడిగాడు.
  ‘‘అది ఇవాళ తెలుస్తుంది.’’
  వానర్ గార్డ్ వెంట నడిచాడు.
  ఆమె గదిలోకి వెళ్ళాక వానర్‌ని చూసి ఆమె అడిగింది.
  ‘‘హలో. ఎలా ఉన్నావు?’’
  ‘‘రాత్రి సరిగ్గా నిద్ర పట్టలేదు.’’
  ‘‘వేడి చేసి ఉంటుంది.’’
  ‘‘మీరు పదేపదే గుర్తుకు వస్తూంటే నాకు నిద్రెలా పడుతుంది?’’
  ‘‘నిజంగానా అంతగా గుర్తొచ్చానా?’’ డాక్టర్ మూలిక పమిట సర్దుకుంటూ అడిగింది.
  ‘‘యప్. చాలా.’’
  ‘‘నా గురించి ఆలోచిస్తూంటే నిద్ర పట్టలేదన్నమాట.’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘ఏం ఆలోచించావు?’’
  ‘‘షేక్స్‌పియర్ కన్నా అతని భార్య పెద్దదైనప్పుడు నా భార్య నాకన్నా పెద్దదైతే ఏం? అని ఆలోచించాను. మీ జుట్టు అక్కడక్కడ నెరిసినట్లుంది.’’
  ‘‘బాల నెరుపు మా వంశంలో ఉంది. అందుకే మందార ఆకులతో కాచిన నూనెని రాసుకుంటున్నా. సగం పైనే నల్లబడ్డాయి. నిజంగా కాంప్రమైజ్ అయ్యావా?’’
  ‘‘బాగా.’’
  ‘‘అమ్మయ్య.’’
  ‘‘మూలీ’’ ప్రేమగా పిలిచాడు.
  ‘‘ఏమిటి?’’
  ‘‘నాకో ప్రేమ కానుక ఇవ్వవా?’’
  ‘‘ఏమిటది?’’
  ‘‘నీ టార్చ్ లైట్.’’
  ‘‘అది దేనికి?’’
  ‘‘దాన్ని ఆర్పి వెలిగించి చూస్తూంటే నువ్వే నా జీవనజ్యోతి అని గుర్తుకు వస్తూంటుంది.’’
  ‘‘అవును. నన్ను తేలిగ్గా గుర్తు తెచ్చుకునే మార్గం అది. కాని నేను ఖైదీలకి ఏమీ ఇవ్వకూడదు అనే నియమం ఒకటి ఉంది.’’
  ‘‘ఓసారి నియమం తప్పాక ఎన్నిసార్లయినా తప్పచ్చుగా?’’
  ‘‘నియమం తప్పి ఇంతదాకా నేనేం ఇవ్వలేదే నీకు?’’
  ‘‘నీ మనసు ఇచ్చావుగా?’’
  ‘‘అది నువ్వు దోచుకున్నావు తప్ప నేను ఇవ్వలేదు.’’
  ‘‘ఐతే కళ్ళు మూసుకో.’’
  ‘‘దేనికి?’’
  ‘‘టార్చి లైట్‌ని కూడా దోచుకుంటాను.’’
  డ్రాయర్ సొరుగులోంచి దాన్ని తీసి బల్ల మీద ఉంచి కళ్ళు మూసుకుని ఒకటి నించి ఐదు లెక్క పెట్టసాగింది. వానర్ దాన్ని అందుకుని జేబులో ఉంచుకున్నాడు. కళ్ళు తెరచి చూసి చెప్పింది.
  ‘‘అరె! ఇక్కడ టార్చి లైట్ ఉండాలే? నువ్వు కాని చూశావా?’’
  ‘‘చూళ్ళేదు.’’
  ‘‘తీసుకున్నావా?’’
  ‘‘లేదు.’’
  ‘‘దాంతో ఎందరో చెవులని, నోళ్ళని, గొంతుకలని, కళ్ళని పరిశీలించాను. ఇప్పుడు అది ఎవరి దగ్గరకి వెళ్ళిందో వారి మనసుని పరిశోధిస్తుందన్నమాట.’’
  ‘‘అవును. నాకు నీ వాచీ కూడా ఇవ్వవా?’’ వానర్ అర్థించాడు.
  ‘‘వాచీనా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘దేనికి?’’
  ‘‘నీ గుర్తుగా నీ శరీరాన్ని తాకిన వాచీ నా చేతిని తాకుతూంటే నాకు హాయిగా నిద్ర పడుతుంది.’’
  ‘‘సారీ వార్. ఇవ్వలేను.’’
  ‘‘ఏం?’’
  ‘‘టార్చ్ లైట్ జైలుది. వాచీ నా స్వంతం కాబట్టి. అదీకాక టార్చ్ లైట్ సెర్చ్‌లో పట్టుపడ్డా నువ్వు దొంగిలించావని చెప్తే నమ్ముతారు. నా వాచీని నువ్వు దొంగిలించావంటే, నాకు తెలీకుండా అది ఎలా జరిగిందన్న ప్రశ్న వస్తుంది. నువ్వు నాకు తెలీకుండా నా చేతిలోంచి కొట్టేసావంటే నమ్మరు. ఐనా నీ కోరికని కాదనలేను.’’
  ‘‘థాంక్స్’’ వానర్ చేతిని చాపాడు.    
  అతని చేతిలో తన చేతి నించి తీసిన గాజుని ఉంచింది.
  ‘‘బంగారం గాజా?’’
  ‘‘కాదు. బంగారం రంగు గాజు గాజు.’’
  ‘‘ఐతే ఒద్దులే. ఇంకొన్ని రోజులేగా. బెయిల్ మీద బయటకి రాగానే మనం కలిసే ఉంటాంగా’’ వానర్ నిరాకరించాడు.
  ‘‘పోనీ నా బొట్టు బిళ్ళ ఇవ్వనా?’’
  ‘‘ఒద్దు. నాకు జ్వరం ఉందా?’’
  అతని నాడిని పట్టుకుని చూసి చెప్పింది.
  ‘‘లేదు.’’
  ‘‘ఫేస్‌బుక్ అకౌంట్ ఉందా మీకు?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘ఉంది.’’
  ‘‘మీ పేరుతోనేనా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘మీకు రేపు ఫ్రెండ్ రిక్వెస్ట్ పంపితే నన్ను ఏడ్ చేసుకుంటారా?’’
  ‘‘అలాగే. అది బెయిల్ వచ్చాక కదా?’’
  (జైల్లో అద్దెకు ఏమేం దొరుకుతాయి?)
 - మళ్లీ  రేపు
 
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్, సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
  లెటర్స్
 మల్లాది సీరియల్ చాలా బాగుంది. ముఖ్యంగా సమకాలీన సంఘటనలు జోడించి రచయిత రాసిన తీరు చాలా నచ్చింది. అన్వర్ గీత, మల్లాది రాత మన పాఠకులకు పండుగే పండుగ. - ఎం. అజయ్, రామచంద్రాపురం, గుంటూరు జిల్లా
  l "Three Monkeys" so far is a fun ride. I laughed out loud when one character says that a pregnant woman should be nicely referred as "Body Builder". There are many other hilarious jokes too in this serial.
  - Giridhar G Saint Louis (USA)


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 49
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘రేపు రాత్రి లోగా మళ్ళీ అనేకసార్లు కలుసుకుందాం’’ చెప్పి మళ్ళీ వచ్చి యథాస్థానంలో కూర్చున్నాడు.
  మర్కట్ లడ్డూని మూడు ముక్కలు చేసి పంచాడు.
  ‘‘ఇక మనం రేపు రాత్రి పారిపోయే విషయం చర్చించుకుందాం. మనకో టార్చ్‌లైట్ కావాలి’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘దేనికి?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘సొరంగంలో చీకటిగా ఉంటుంది కాబట్టి.’’
  ‘‘నీ ప్రియురాలు డాక్టర్ మూలిక దగ్గర అది తప్పకుండా ఉంటుంది. అడిగి తీసుకో’’ మర్కట్ సూచించాడు.
  ‘‘అలాగే. కాని అది ఒన్-వే-ట్రాఫిక్ మాత్రమే.’’
  ‘‘సరైన టైంకి బయలుదేరాలంటే మనకి వాచీ కూడా అవసరం. జెంట్స్ వాచీ ఆమె దగ్గర ఉండదు. తనది ఇస్తుందని నేను అనుకోను. నీకు మూలిక ఐదు వందలు ఇచ్చిందన్నావుగా? బయట నించి వాచీని తెచ్చిస్తాడేమో గార్డ్‌ని అడిగి చూడు. సెకండ్ హేండ్ వాచీ సరిపోతుంది’’ కపీష్ సూచించాడు.
  ‘‘అలాగే.’’
  ‘‘అవును. మన ముగ్గురిలో ఒకరికి టైం తెలిేన్త చాలు. మిగతా ఇద్దర్నీ అలర్ట్ చేసి తీసుకెళ్ళచ్చు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  పారిపోయే అంశం మీద కపీష్ వారికి మరి కొన్ని సూచనలు చేసాడు.
  భోజనం అయ్యాక అంతా మళ్ళీ గంట విని తమ తమ సెల్స్‌కి చేరుకున్నారు. కాేనపు మర్కట్ ఆ చిన్న సెలో అటూ ఇటూ నడిచాడు. అతనికి విసుగ్గా ఉంది. వేమనని అడిగాడు.
  ‘‘దేవుడికి కూడా మనలా సమస్యలు ఉంటాయా వేమన గారు?’’
  ‘‘దేవుడి సమస్య ఒక్కటే. అదృశ్యంగా మాత్రమే ఉండగలగడం. కనపడటం ఆయనకి చేత కాదు. మనకి ఉన్న సమస్య ఒక్కటే. అదృశ్యంగా ఉండలేకపోవడం. కనపడకుండా ఉండగలిగితే మన చాలా సమస్యలు మాయం అవుతాయి.’’
  ‘‘దేవుడు మనకి ఎందుకు కనపడడు?’’ కాసేపాగి మర్కట్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘నువ్వు కనపడు. నేను నిన్ను నమ్ముతా’ అంటాడు మనిషి. ‘కాదు. ముందు నువ్వు నమ్ము. తర్వాత నేను కనపడతా’ అంటాడు దేవుడు.’’
  ‘‘చైనా మొహాలన్నిటినీ దేవుడు ఒకేలా ఎందుకు చేసాడు?’’ కొద్దిసేపు ఆలోచించి అడిగాడు.
  ‘‘దేవుడు ప్రతీ దేశానికి వెళ్ళి మనుషుల్ని వేరువేరుగా తయారు చేశాక చైనాకి వెళ్ళేసరికి విసిగిపోయాడు కాబట్టి.’’
  ‘‘స్వామీ! దేవుడికి మన మీద ప్రీతి కలగాలంటే ఏం చేయాలి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘పెంగ్విన్ పక్షులకి ఆహారం వేయాలి.’’
  ‘‘అదేమిటి?’’ మర్కట్ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు.
  ‘‘దేవుడు భూమిని మనుషుల కోసం నిర్మించాడు. ఒక్క అంటార్కిటికా ఖండాన్ని మాత్రం పెంగ్విన్ పక్షుల కోసం నిర్మించాడు. ఎందుకంటే ఆయనకి ఆ పక్షులంటే ప్రేమ. కాబట్టి వాటికి ఆహారం పెడితే దేవుడికి ప్రీతి కలుగుతుంది’’ వేమన చెప్పాడు.
  ‘‘దేవుడ్ని నవ్వించడం ఎలా?’’
  ‘‘నీ భవిష్యత్ ప్రణాళికలని ఆయనకి చెప్పి.’’
  ఇంకేం అడగాలా అని మర్కట్ ఆలోచిస్తూంటే వేమన శూన్యంలోకి చూస్తూ అకస్మాత్తుగా అడిగాడు.
  ‘‘నీ ఆత్మోన్నతికి నువ్వేం చేస్తున్నావు?’’
  ‘‘నన్నా?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘ఇక్కడ ఆత్మధారులు మరెవరైనా ఉన్నారా?’’
  ‘‘చపాతీలో బగారా బైంగన్ నంచుకుని తినాలని అనుకుంటున్నాను.’’
  వేమన అతని వంక జాలిగా చూసి, మళ్ళీ శూన్యంలోకి చూసి నిట్టూర్చి చెప్పాడు.
  ‘‘నీ జీవితాన్ని వృథా చేసుకుంటున్నావు.’’
  ‘‘ఇది ఆఖరి ప్రశ్న. మీరు బయట ఉన్నప్పుడు నిత్యం ఆలయానికి వెళ్తూండేవారా?’’
  ‘‘లేదు. ఆలయానికి దగ్గరయ్యే వారంతా దేవుడికి దూరం అవుతారు. మనం దేవుడితో మాట్లాడితే భక్తులం. దేవుడు మనతో మాట్లాడితే పిచ్చివాళ్ళం..’’
  ఆయన తన బెర్త్ మీద పడుకుని చెప్పాడు.
  ‘‘వెన్ ఐ వజ్ ఎట్ బాంబే రైల్వేస్టేషన్, ఐ గాట్ ది ఇన్‌ఫర్‌మేషన్ దట్ ది మెట్రిక్యులేషన్ ఎగ్జామినేషన్ వజ్ ది గ్రేట్ బాదరేషన్ ఫర్ ది యూత్ జనరేషన్ ఆఫ్ ది ఇండియన్ నేషన్ హూస్ ఆక్యుపేషన్ వజ్ కల్టివేషన్.’’
  ‘నేను నేను కాకుండా మరొకరైతే బావుండేది. నన్ను మరొకర్నిగా చెయ్యి’ అని మర్కట్ దేవుడ్ని ప్రార్థించాడా రాత్రి.
  (వానర్‌కి డాక్టర్ మూలిక ఇచ్చిన గిఫ్ట్ ఏమిటి?)
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 48
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి    
  
  తాబేలు ఓటమిని అంగీకరించలేదు. ఆలోచించి కుందేలుని మళ్ళీ పోటీకి పిలిచింది. ఈసారి కుందేలు వేగంగా పరిగెత్తి ఫినిష్ లైన్‌కి ముందున్న ఓ చెరువు దగ్గర ఆగిపోయింది. దానికి ఈత రాదు. తాబేలు నింపాదిగా వచ్చి, చెరువులోకి దూకి, ఈది అవతల ఒడ్డున ఉన్న ఫినిష్ లైన్‌కి చేరుకుని గెలిచింది. ఈసారి నీతి ఏమిటి? గెలుపు కోసం నీ మార్గాన్ని మార్చుకో.
 
  ‘‘కథ ఇంకా పూర్తి కాలేదు బ్రదర్. ఇది ముఖ్యమైన కథ. సరే. కుందేలు తాబేలుని మళ్ళీ పరుగు పోటీకి పిలిచి, తాబేలుతో - ‘చెరువు గట్టు దాకా నువ్వు నా భుజాన కూర్చో. చెరువుని దాటేప్పుడు నీ భుజం మీద నేను కూర్చుంటాను’ అని చెప్పింది. అందుకు తాబేలు ఒప్పుకుంది. ఆ ప్రకారం కుందేలు, దాని భుజం మీది తాబేలు చెరువు దాకా చేరుకున్నాయి. చెరువులోని నీళ్ళల్లో ఈదే తాబేలు వీపు మీద కుందేలు కూర్చుని చెరువుని దాటింది. ఆ రెండూ సమానంగా ఒకేసారి ఫినిషింగ్ లైన్‌ని చేరి రెండూ గెలిచాయి. నీతి ఏమిటి? ఎవరినైనా ఓడగొట్ట లేకపోతే వాళ్ళతో చేతులు కలిపి నెగ్గు. నన్ను నువ్వు నెగ్గలేవు. సఖ్యత వల్ల ఇద్దరికీ మంచిదే. శతృత్వం వల్ల నీకు మాత్రమే నష్టం. ఏమంటావు?’’
  మర్కట్, వానర్‌లు ఆ మాటల్ని మెచ్చుకుంటూ వెంటనే చప్పట్లు కొట్టారు.
  ‘‘సరే’’ కోపాన్ని దిగమింగుకుని దుర్యోధన్ చెప్పాడు.
  ‘‘జాగ్రత్త. మాట తప్పితే జైల్లోంచి ఒక్కరూ బయటకి వెళ్ళలేరు. జైల్లోంచి అంతా గమనిస్తూంటాం. రేపు రాత్రి పథకం ఏమిటి?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘రేపు రాత్రి గార్డ్ మా అందరి సెల్స్ తాళాలు తెరుస్తాడు. పోలీసులు మర్నాడు కట్టి పడేసిన అతన్ని చూస్తారు. తేలు తేలు అని అరిచినందుకు తెరిచానని చెప్తాడు’’ దుర్యోధన్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇందాక నువ్వు ఫోన్ చేసింది అతనికే నన్నమాట.’’
  ‘‘అదీ తెలుసా?’’ దుర్యోధన్ ఉలిక్కి పడ్డాడు.
  ‘‘మాకు అంతా తెలుసు. నువ్వు ఎన్ని మిల్లీ లీటర్ల మూత్రం పోసావో కూడా మాకు తెలుసు. ఏ సెల్ లోంచి సొరంగం తవ్వారు?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘టు నాట్ టు సెల్ లోంచి’’ దుర్యోధన్ ఓడిపోయిన వాడి మొహం పెట్టి చెప్పాడు.
  ‘‘సొరంగం ఏ మేరకి తీశారేమిటి?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘దేనికి?’’ దుర్యోధన్ కోపంగా ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘నేను చదివింది ఇంజనీరింగ్ కోర్స్. సొరంగం చుట్టు కొలత మూడు అడుగులు ఉంటే అంతకు రెట్టింపు సీలింగ్ పైన ఉండాలి. అంటే మూడడుగుల సొరంగానికి కనీసం ఆరు అడుగుల మట్టిపైన ఉండాలి. లేదా అది కూలే ప్రమాదం ఉంది. అదీ లెక్క.’’
  ‘‘నాకా లెక్కలు తెలీవు కాని నా చిన్నప్పుడు నేను మా నాన్నతో దొంగతనాలకి వెళ్ళేవాడిని. ఆయన కన్నపు దొంగ. ఇలాంటి వాటిలో నాకు అనుభవం ఎక్కువ. నేను తీసిన ఏ సొరంగం ఇంత దాకా కూల్లేదు.’’
  ‘‘ఇంకేం?’’
  అతను దూరంగా వెళ్ళాక మిత్రులు ముగ్గురూ తమకి జైల్లో తారసపడ్డ ముగ్గురు భామల గురించి ఒకరికొకరు చెప్పుకున్నారు.
  ‘‘డాక్టర్ మూలిక ప్రవర్తన మీతో ఎలా ఉంది?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘మామూలుగానే ఉంది. ఏం?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘నాతో మాత్రం పేషెంట్ - డాక్టర్‌ల మధ్య సంబంధంలా లేదు...’’ తన అనుభవాన్ని వివరించాడు.
  వెంటనే మర్కట్ సన్నగా ఈల వేసి చెప్పాడు.
  ‘‘నిన్ను రోజూ పిలుస్తోందా? నువ్వు చెప్పిన దాన్ని బట్టి మూలిక నీతో ప్రేమలో పడింది అని తెలుస్తోంది. ఏమంటావ్?’’
  ‘‘అవును. నాతో కూడా ఒకరు ప్రేమలో పడ్డారు. పేరు రుధిర’’ కపీష్ రుధిర గురించిన విషయాలు చెప్పాడు.
  ‘‘నా జోడీ గురించి మీ ఇద్దరికీ తెలుసు. ఆమె పేరు వైతరణి అని కూడా మీకు తెలుసు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘మనం పారిపోయేందుకు వాళ్ళేమైనా ఉపయోగిస్తారేమో చూద్దాం. లేదా కనీసం మనకి బెయిల్ అయినా ఇప్పించవచ్చు. కాబట్టి వాళ్ళని ఆ భ్రమలోనే ఉంచుదాం’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  జైలర్ రోల్ కాల్ తీసుకున్నాక విజిల్ ఊది చెప్పాడు.
  ‘‘అంతా మీ మీ సెల్స్‌కి వెళ్ళండి.’’
  13
  ఆ రాత్రి మెస్‌లో గార్డ్‌లు ఎప్పటిలా ఖైదీల మీద ఓ కన్నేసి ఉంచారు. భోజనాల దగ్గర ఎప్పటిలా మిత్రులు ముగ్గురూ ఒకేచోట కూర్చుని గొంతు తగ్గించి మాట్లాడుకోసాగారు.
  ‘‘అడుగో దుర్యోధనుడు. నేను వెళ్ళి మేజిక్ నేర్పి వస్తాను’’ చెప్పి కపీష్ లేచాడు.
  దుర్యోధన్ ముందు కూర్చుని చెప్పాడు.
  ‘‘నేనో మేజిక్ చేయనా? ఈ లడ్డూ ఉంది చూశావు? దీన్ని నువ్వు స్పెషల్ ఖైదీ అని పెట్టి ఉంటారు. దీన్ని ఎలా మాయం చేస్తున్నానో చూడు’’ చెప్పి దాన్ని కుడి చేత్తో అందుకుని, బల్ల కింది ఎడం చేతిలోకి దాన్ని పడేసి కుడి చేతిని పైకి విసిరేసి పైకి చూడసాగాడు. అంతా కూడా పైకి చూస్తూండగా ఆ లడ్డూని విసిరేస్తే మర్కట్ దాన్ని పట్టుకున్నాడు.
  ‘‘మాయం! లడ్డూ మేజిక్ బాలేదూ? కావాలంటే నన్ను వెతకండి’’ నవ్వుతూ రెండు చేతులూ పైకి ఎత్తి పెట్టి లేచి నిలబడుతూ చెప్పాడు. వాళ్ళల్లో కదలిక లేదు.
  అంతా కపీష్ ధైర్యానికి, దుర్యోధన్ స్పందించకపోవడానికి ఆశ్చర్యపోయారు. గుసగుసలు మొదలయ్యాయి.
  (దేవుడ్ని నవ్వించడం ఎలా?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 47
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘వాళ్ళతో పాటా? అది ఏ సెల్‌నించో కూడా మనకి తెలీదుగా?’’ మర్కట్ ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘దుర్యోధన్ దగ్గరకి పదండి.’’
  ‘‘అమ్మో!’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఆ భయం వాడికే ఉండాలి కాని పదండి.’’
  ఓ చోట కూర్చుని ఉన్న దుర్యోధన్ దగ్గరకి ఆ ముగ్గురు మిత్రులు వెళ్ళారు.
  ‘‘నువ్వు మాత్రం మడుగు చేయక’’ మర్కట్ వానర్‌ని హెచ్చరించాడు.
  ‘‘సారీ! పరిస్థితిని బట్టి నా ప్రమేయం లేకుండా జరిగిపోయే దాని మీద మాట ఇవ్వలేను.’’
  ‘‘ఏమిటి?’’ అతను వీళ్ళని చూసి అడిగాడు.
  ‘‘నీతో ఒంటరిగా మాట్లాడాలి’’ కపీష్ కోరాడు.
  ‘‘ఒంటరిగానా? నాతోనా? ఏం పని?’’
  ‘‘అవును. నేను మాట్లాడేది వీళ్ళంతా వింటే నీకే నష్టం.’’
  ‘‘దేని గురించి?’’ దుర్యోధన్ అనుమానంగా చూస్తూ అడిగాడు.
  ‘‘రేపు రాత్రి గురించి.’’
  దుర్యోధన్ వాళ్ళ వంక సీరియస్‌గా చూసి ఎవరూ లేని వైపు నడిచాడు.
  ‘‘ఏమిటి రేపు రాత్రి?’’ గద్దించాడు.
  ‘‘నీ రహస్యం మొత్తం మాకు తెలుసు. మాకూ ఆ సొరంగం లోంచి పారిపోయే అవకాశం ఇేన్త  సరే. లేదా మీరు బయటకి పోలేరు.’’
  ‘‘కుదరదు’’ దుర్యోధన్ వెంటనే చెప్పాడు.
  ‘‘ఐతే గట్టిగా అరిచి ఆ సంగతి ఇప్పుడే అందరికీ చెప్తాం.’’
  వెంటనే దుర్యోధన్ మొహం పాలిపోయింది. క్రోధంగా అడిగాడు - ‘‘అసలు నీకు ఏం తెలుసు?’’
  ‘‘సరే. మాకు ఏం తెలుసో వానర్ చెప్తాడు. వానర్! నువ్వు మన ముగ్గురిలో బాగా బిగ్గరగా మాట్లాడగలవు కదా? ఇదిగో అంతా వినండి. దుర్యోధన్ అండ్ గేంగ్ రేపు రాత్రి సెల్‌లోని సొరంగంలోంచి తప్పించుకుంటున్నారు కాబట్టి వచ్చి వాళ్ళకి వీడ్కోలు చెప్పండి’ అని అరు.’’
  ‘‘ఇదిగో వినండి...’’ వానర్ అరవగానే దుర్యోధన్ అతని నోటిని మూసి చెప్పాడు.
  ‘‘సరే. సరే. ఇప్పుడు అది బయట పడితే మేం నాలుగు నెలల నించి పడ్డ కష్టం వృథా అవుతుంది. నేను శనివారానికల్లా బయట ఉండాల్సిన అవసరం ఉంది.’’
  ‘‘నువ్వు డబ్బు చెల్లించే జైల్ గార్డ్ మా సెల్ తలుపు తాళాలు కూడా తీేన ఏర్పాటు చెయ్యి. రాత్రంతా మేలుకుని చూస్తూంటాం. మాకు చెయ్యిస్తే సరిగ్గా మూడూ ముప్ఫై ఒకటి కల్లా సెల్ లోంచి అరిచి అందర్నీ లేపి చెప్తాం. మన బ్లాక్‌లోని ఏభై రెండు మంది ఖైదీలు వింటారు. పెద్ద గోల మొదలవుతుంది. మీరు సొరంగంలో ఉండగానే పట్టుకుంటారు. ఆ సమయంలో రోడ్ మీద రద్దీ ఉండదు. కాబట్టి బయటైనా మీరు దొరుకుతారు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘దీనివల్ల మీకు కలిగే నష్టం ఏం లేదు కదా? లేదా మొదటికే మోసం’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఇది బ్లాక్‌మెయిల్’’ దుర్యోధన్ ఎర్రబడ్డ మొహంతో చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. మేం మంచివాళ్ళయితే అసలు జైల్లోకే వచ్చి ఉండేవాళ్ళ కాము’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘సరేనా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘సరే. కాని గుట్టుచప్పుడు కాకుండా రావాలి.’’
  ‘‘అలాగే. లేదా తేలు తేలు అని అరుస్తాను. అందర్నీ లేపాక మీరు తప్పించుకున్నారని చెప్తాను’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఒక వేళ అరిస్తే నేను జైల్లోనే ఉంటే నీ ప్రాణాలు పోతాయని తెలుసా?’’
  ‘‘పోవు. నువ్వు మమ్మలేం చేయలేవు. నిన్ను హై సెక్యూరిటీ సెల్‌లోకి తరలిస్తారు. కాని జైల్లోని ఆ సెల్‌లో నీ ప్రాణాలే పోతాయని తెలుసా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘ఎలా?’’
  ‘‘నువ్వు తాగే కాఫీలో గాజు పొడి కలవచ్చు. నువ్వు తినే గారెలో బ్లేడు ముక్క కలవచ్చు. కిచెన్ మా చేతిలో ఉంది. చంపడానికి కేవలం ఒక్క దేహబలమే అవసరం లేదు. దుర్యోధన్. పశుబలం కన్నా బుద్ధిబలం గొప్పది. నల్లిలా నలిపేస్తా జాగ్రత్త’’ కపీష్ హూంకరించాడు.
  ‘‘సరే అన్నాగా? ఇది మీకెలా తెలిసింది?’’
  ‘‘అనవసరంగా బాత్‌రూంలో, మెస్‌లో మాతో పెట్టుకున్నావు. అప్పటి నించి నిన్ను ఓ కంట కనిపెడుతున్నాం’’ వానర్ ధైర్యంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నీ అనుచరులు మట్టి పోయడం చూశాం’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  అతను ఏం మాట్లాడకపోవడంతో కపీష్ చెప్పాడు - ‘‘ఐతే ఈ కథ విను. నువ్వు స్కూల్‌కి వెళ్ళి ఉంటే, దీన్ని చిన్నప్పుడు క్లాసులో విని ఉంటావు. ఓ కుందేలు, తాబేలు పరుగు పందెంలో పోటీ వేసుకున్నాయి. కుందేలు తాబేలు కన్నా ముందు పరిగెత్తింది. ఫినిష్ లైన్‌కి చేరే ముందు తాబేలు చాలా వెనకపడటంతో కుందేలు కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకోవాలి అనుకుని ఓ చెట్టు కింద కూర్చుంది. అది మాగన్నుగా కునుకుతీసింది. మెళకువ వచ్చాక చూస్తే ఏముంది? తాబేలు ఫినిష్ లైన్‌ని దాటుతోంది. నీతి ఏమిటి? చేపట్టిన పనయ్యే దాకా విశ్రాంతి తీసుకోకూడదు. మీరు అలా సొరంగాన్ని తవ్వారు. కాని కథ పూర్తవలేదు బ్రదర్. విను. సరే. కుందేలు ఆలోచించి మళ్ళీ తాబేలుని పరుగు పందేనికి రమ్మంది. ఈసారి కుందేలు విశ్రాంతి తీసుకోకుండా ఫినిష్ లైన్‌కి చేరుకుని గెలిచింది. నీతి ఏమిటి? మళ్ళీ అదే. గమ్యం చేరేదాకా విశ్రమించకూడదు.
  ఇంకా కథ పూర్తి కాలేదు బ్రదర్. విను...
  (తమకి జైల్లో తారసపడ్డ ముగ్గురు భామల గురించి  మిత్రులు ముగ్గురూ ఏం చెప్పుకున్నారు?)
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 46
  
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘అవును. బెయిల్ టైం అయ్యాక తిరిగి లొంగిపోకపోవడం.’’
  ‘‘అయ్యో!’’
  ‘‘మీరెప్పుడు బయటకి వస్తారు?’’
  ‘‘ఏదీ? లోపలకి వచ్చి ఇవాళ్టికి నాలుగు రోజులేగా?’’
  ‘‘అలాగా? ఐతే రెండు, మూడేళ్ళు కేసు, ఒకటిన్నర ఏళ్ళ జైలు శిక్ష. మొదటి నేరమా?’’
  ‘‘అవును. మొదటి రెండు నేరాలు. బేంక్ దొంగతనం. బైక్ దొంగతనం.’’
  ‘‘మీతో మాట్లాడాలనిపించి వచ్చాను. మీకు బెయిల్ ఇచ్చే వాళ్ళు ఎవరూ లేరా?’’
  ‘‘లేరు.’’
  ‘‘బెస్ట్‌ఫ్రెండ్ ఒక్కడూ లేడా?’’
  ‘‘వాళ్ళంతా లోపలే ఉన్నారు.’’
  ‘‘అరె! నేనా ప్రయత్నం చేస్తాను. మా ఆస్థాన లాయర్ ఎటూ ఉన్నారు.’’
  కపీష్ మొహం వికసించింది.
  ‘‘నా ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరి సంగతి కూడా దయచేసి చూడండి. పాపం వాళ్ళిద్దరి బెస్ట్‌ఫ్రెండ్ జైల్లోనే ఉన్నాడు. వాడు వీడే’’ తన వంక వేలితో చూపించుకున్నాడు.
  ‘‘అలాగే. కేసు వివరాలు కోర్ట్‌లో తీసుకుంటాను.’’
  ‘‘ఫస్ట్ మెట్రోపాలిటన్ మెజిస్ట్రేట్ కోర్టు.’’
  ‘‘అక్కడి సిబ్బందంతా నాకు బాగా పరిచయం. మా అన్నయ్య మీద అక్కడ పదిహేడు కేసులు నడుస్తున్నాయి. మీకు పెళ్ళైందా?’’
  ‘‘మీరింత దాకా నాకు తారసపడకుండానే? ఇంకా లేదు.’’
  ‘‘ప్రామిస్?’’
  ‘‘ప్రామిస్ లేదా మీ అన్న... మీకూ కాలేదుగా?’’ నవ్వాడు.
  ‘‘ప్రామిస్ పెళ్ళైతే కాలేదు’’ అని చెప్పి వారిద్దరికీ మధ్య అడ్డుగా ఉన్న అద్దం మీద రుధిర తన అరచేతిని ఉంచింది.
  కపీష్ కూడా ఇవతల నించి అద్దం మీద ఆమె అరచేతి మీద తన అరచేతిని ఉంచాడు.
  ‘‘బై’’ చెప్పి లేచింది.
  ‘‘బై... అప్పుడప్పుడు వస్తూండండి.’’
  రుధిర వెళ్తూంటే అనుకున్నాడు, ఈమె సినిమాల్లో ట్రై చేస్తే హీరోయిన్ పక్కన గ్రూప్ డేన్సర్ వేషం దొరికేదని!
  తిరిగి వెళ్తూ గార్డ్‌ని అడిగాడు.
  ‘‘ఇక్కడ సెల్‌ఫోన్ ఎంతేంటి?’’
  ‘‘కావాలా? ఏభై వేలు. విత్ అన్‌లిమిటెడ్ ఫ్రీ టాక్ టైం. ఫ్రం బిఎస్సెన్నెల్ టు బిఎస్సెన్నెల్.’’
  ‘‘చవకే. ఆలోచిస్తాను.’’
  ‘‘హాఫ్ బాటిల్ రమ్ వెయ్యి. కిన్లే సోడా బాటిల్ నూట ఏభై. అదీ ఆలోచించు. సిగరెట్ కూడా కావాలా?’’
  ‘‘అబ్బే! సెల్‌ఫోన్ అలవాటైనట్లుగా ఆ రెండూ ఇంకా అలవాటు కాలేదు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘బయట బిజీగా ఉంటారుగా. ఏదైనా అలవాటు చేసుకోడానికి ఇది మంచి చోటు. ఓ రోజు ముందు అడిగితే చాలు.’’ గార్డ్ సూచించాడు.
  12
  ఉదయం నిద్ర లేచాక రోల్ కాల్‌కి వెళ్ళబోయే ముందు వానర్ బాత్‌రూంలోకి వెళ్ళాడు. అతనికి బాత్‌రూంలోని ఓ కేబిన్‌లోంచి దుర్యోధన్ మాటలు గుసగుసగా వినిపించడంతో ఆ తలుపు పక్కన ఆగి చెవి ఆనించి విన్నాడు.
  ‘‘రేపు రాత్రికే.’’
  ‘‘...’’
  ‘‘మూడున్నరకి.’’    
  ‘‘...’’
  ‘‘అవును. ఆ సెల్‌లోంచే. బయటకి వెళ్ళాక మిగిలిన సగం నీకు ముడుతుంది.’’
  ఫ్లష్ చేసిన నీళ్ళ శబ్దం వినపడగానే వానర్ పక్క కేబిన్‌లోకి వెళ్ళి తలుపు మూసుకున్నాడు. దుర్యోధన్ బయటికి వెళ్ళాక ఆ కేబిన్ తలుపుని తెరిచి లోపలకి వెళ్ళి వెదికాడు. అతను ఊహించినట్లుగానే ఫ్లష్ టేంక్‌లో వాటర్‌ప్రూఫ్ కవర్లోని సెల్‌ఫోన్ కనపడింది. జైల్లో ఆకస్మిక దాడులు జరిపినప్పుడు మొబైళ్ళ కోసం వెతుకుతారని దుర్యోధన్ దాన్ని అక్కడ దాచాడని వానర్‌కి అర్థమైంది. ఆఖరిసారి డయల్ చేసిన నంబర్ జైల్లో అతనికి సహకరించే సిబ్బందికి చెందిందని వానర్ ఊహించాడు.
  బయటికి వచ్చి ఆరుబయట రోల్ కాల్ కోసం వదిలిన రిమాండ్ ఖైదీల్లోని తన మిత్రులిద్దరి కోసం వెదికాడు. వాళ్ళిద్దరూ కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు.
  ‘‘నువ్వే బెటర్ బ్రదర్. నీకు బెయిల్ ఇప్పించే గర్ల్‌ఫ్రెండ్ దొరికింది. మేం ఇద్దరం ఉట్టి ఆవారాగాళ్ళం. మాకు బెయిల్ ఇచ్చేవాళ్ళు కూడా ఎవరూ లేరు’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘నిజమే. డబ్బు లేకపోతే డుబ్బుకి కొరగాడు అనేది మా నాయనమ్మ.’’
  ‘‘డుబ్బు అంటే?’’
  ‘‘అడగలేదు. పారిపోవడానికి ఇంకేదైనా ప్రయత్నం చేయాలి’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  వానర్ వాళ్ళ దగ్గరకి ఉత్కంఠగా వచ్చాడు. అతని మొహంలోని భావాలని గ్రహించిన కపీష్ అడిగాడు.
  ‘‘ఏమిటి?’’
  వానర్ వారి దగ్గరకి వెళ్ళి తను విన్న విషయాన్ని వివరించాడు.
  ‘‘అదా సంగతి’’ వెంటనే కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘ఓ! నీకు అర్థమైందా?’’
  ‘‘అయింది. సొరంగం తవ్వకం పూర్తయింది. రేపు రాత్రే వాళ్ళు పారిపోతున్నారు. సరే. మనం కూడా వాళ్ళతోపాటు ఆ సొరంగం లోంచి బయట పడదాం.’’
  (జైల్లోంచి తప్పించుకునేందుకు కపీష్ చెప్పిన ప్లానేంటి?)
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 45
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ‘‘లేదు. దుర్యోధన్ నోటి మాట తప్ప అందుకు అతన్ని గోలచందర్ నియమించినట్లు ఋజువులు, సాక్ష్యాలు లేకపోవడంతో అతన్ని అరెస్ట్ చేయలేదు. నిజానికి ఆ సమయంలో అతను ఇన్‌కం టేక్స్ ఆఫీస్‌లో కూడా లేడు. తనకి ఎలిబీ కోసం బేంక్ మేనేజర్‌తో మీటింగ్‌లో ఉన్నాడు. హత్య జరిగిన సమయంలో ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరంలోని ఆ బేంక్ లాకర్ని ఆపరేట్ చేశాడనే సాక్ష్యం ఉంది. దుర్యోధన్ ఎవరో తనకి తెలీదని, ఆ కవర్లోని డబ్బు గురించి కూడా తనకి తెలీదని అంతా తన భార్య మీదకి తోసేశాడు. ఆమె మాంచాలని చంపడానికి దుర్యోధన్‌ని నియమించిందనే అనుమానం కూడా పోలీసులకి ఉంది.’’
 
  ‘‘పాపం అసూయే లల్లేశ్వరి చేసిన నేరం’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘లోకంలో చాలామంది చేసే నేరం ఏదో జరుగుతుందని ఆశించి ఏదో చేయడం. చివరికి వారికి పడే శిక్ష నిరాశ’’ ఇదంతా విన్న కొద్ది దూరంలోని వేమన చిన్నగా నిట్టూర్చి చెప్పాడు.
  11
  
  ‘‘మీ కోసం ములాఖాత్‌కి ఎవరో వచ్చారు. ఇక మీ కోటా అయిపోయింది. ఇంక వచ్చినా వచ్చేనెల దాకా ఎవరొచ్చినా రావద్దని చెప్పి పంపించేస్తాం’’ సెల్‌కి వెళ్ళబోయే ముందు గార్డ్ కపీష్‌తో చెప్పాడు.
  ‘‘లాభం లేదు. వాడు నన్ను వదలడు. నేను రానని చెప్పు’’ కపీష్ నిరాకరించాడు.
  ‘‘వాడు కాదు. అది.’’
  ‘‘అది?’’ కపీష్ ఆశ్చర్యంగా ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘అవును’’ ములాఖాత్‌కి వెళ్ళి వచ్చిన ఓ ఖైదీ చెప్పాడు.
  ‘‘మగాళ్ళకి వాడు, ఆడవాళ్ళకి ఆమె వాడాలి తప్ప అది అనడం తప్పు. నా కోసం ఏ ఆడది వస్తుంది చెప్మా? సరే. పద.’’
  కపీష్ కొద్దిగా ఆసక్తిగా వెళ్ళి గార్డ్ చూపించిన విండో ముందున్న కుర్చీలో కూర్చున్నాడు.
  ‘‘హలో’’ ఆమె చిరునవ్వుతో పలకరించింది.
  ‘‘హలో’’ కపీష్ కొద్దిగా తబ్బిబ్బయ్యాడు.
  గత రెండు రోజులుగా తన వంక చూస్తున్న ఆమె తనని చూడటానికి వస్తుందని అతను ఎదురుచూడలేదు.
  ‘‘మీరు వచ్చింది నా కోసమా? లేక... ఆయన ఎవరు?’’
  ‘‘అతను మా అన్నయ్య. ఇవాళ నేను వచ్చింది మాత్రం నీ కోసమే.’’
  ‘‘నా కోసం వచ్చేది మాత్రం మా అన్న గారు కారు. ఆ మార్వాడీ మా అన్న అనుకోకండి.’’
  ‘‘తెలుసు. మీ సంభాషణ విన్నాగా’’ నవ్వింది.
  ‘‘నా పేరు కపీష్.’’
  ‘‘నా పేరు రుధిర. ఎందుకో మిమ్మల్ని చూడాలని అనిపించింది. వచ్చాను.’’
  ‘‘ఎందుకో?’’
  జవాబుగా మధురంగా నవ్వింది.
  ‘‘మీ పేరేం అన్నారు?’’ అడిగాడు.
  ‘‘రుధిర.’’
  ‘‘కలం పేరా?’’
  ‘‘కాదు. మా నాన్న పెట్టిన పేరు.’’
  ‘‘రుధిర అంటే రక్తం అని మీ నాన్నకి తెలుసా?’’
  ‘‘తెలిసే ఆ పేరు పెట్టారు. డాక్టర్లు తమ కూతుళ్ళకి శుశ్రుత అని, నటీనటులు తమ కూతుళ్ళకి అభినయ, సితార అని, రచయితలు లిపి లేదా కావ్య అని పేర్లు పెడుతూంటారు చూశారా? అలా మా నాన్న గూండా కాబట్టి కావాలనే రుధిర అనే పేరు పెట్టారు.’’
  ‘‘ఓ! ఐతే సరే.’’
  ‘‘మీరేం చేస్తూంటారు?’’
  ‘‘ఇంజనీరింగ్ చదివాను.’’
  ‘‘అది కాదు. ఏం డిపార్ట్‌మెంట్?’’
  ‘‘ఇండస్ట్రియల్ ఇంజనీరింగ్.’’
  ‘‘అది కాదు. మర్డర్లా? జేబు దొంగతనాలా? చీటింగ్ కేసులా? చెయిన్ స్నాచింగ్‌లా?’’ నవ్వింది.
  ‘‘బేంక్ దొంగతనం.’’
  ‘‘ఐతే మా అన్న అభ్యంతరం చెప్పరు.’’
  ‘‘మీ అన్న కూడా గూండాయేనా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘ఏ డిపార్ట్‌మెంట్?’’
  ‘‘అన్నీ. లేండ్ సెటిల్‌మెంట్లు, బెదిరించడాలు, కాలో, చెయ్యో తీసేయడాలు... అలాంటివన్నీ. మీరు ఇంజనీర్ అన్నారు. నేను టెన్త్ ఫెయిల్డ్.’’
  ‘‘మీరేం చేస్తూంటారు?’’
  ‘‘ఎంబామింగ్.’’
  ‘‘సారీ?’’
  ‘‘మనుషులు చచ్చిపోతారు కదా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘వాళ్ళ దూరపు బంధువులు వచ్చే దాకా శవం పాడవకుండా ఎంబామింగ్ చేస్తూంటాను.’’
  ‘‘భయం వేయదా?’’
  ‘‘వాటికే నేనంటే భయం. ‘మెల్లిగా... మెల్లిగా’ అంటూంటాయి’’ నవ్వింది.
  ‘‘ఓ! మీ అన్న గారికి బెయిల్ ప్రయత్నం చేస్తున్నారా?’’
  ‘‘లేదు. అతను ఇప్పటికే బెయిల్ జంపింగ్ చేయడంతో బెయిల్ ఇవ్వరు.’’
  ‘‘బెయిల్ జంపింగ్ అంటే బెయిల్ మీద బయటకి వెళ్ళి...’’
  (డుబ్బు అంటే?)
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 44
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  ‘‘నే చెప్పలా? ఏవేవో ఊహించుకున్నావు. పాలు, చక్కెర కావాలా?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘వద్దు. రోజ్ టీ ఇలాగే తాగాలి.’’
  టీ కప్పుని నోటి ముందు ఉంచుకుని తాగబోతూ ఆగి లల్లేశ్వరి మళ్ళీ చెప్పింది.
  ‘‘పెళ్ళి జైల్లాంటిదే. కాని సెక్స్ ఉంటుంది.’’
  టీ కప్పుని నోటి ముందు ఉంచుకుని తాగడం మళ్ళీ ఆపి లల్లేశ్వరి చెప్పింది.
  ‘‘మా వారు వెల్లుల్లి మానేసినా లేక నాకు వెల్లుల్లి పడినా నా జీవితం మరోలా ఉండేది.’’
  టీని కొద్దిగా తాగి మొహం చిరాగ్గా పెట్టి చెప్పింది.
  ‘‘ఇది ఇంత చేదుగా ఉండడం నాకు గుర్తు లేదు.’’
  ‘‘అవును. నాకూ చేదుగానే ఉంది. నేను ఎక్కువసేపు కాచానేమో?’’ మాంచాల చెప్పింది.
  ‘‘అందువల్ల ఇంత తేడా ఉండదు. బాగా చేదుగా ఉంది’’ చెప్తూ దాన్ని సైడ్ టేబుల్ మీద పెట్టబోతే మాంచాల లేచి నవ్వుతూ వారిస్తూ చెప్పింది.
  ‘‘బాగా వేడిగా ఉంది. పూర్తిగా తాగు. సర్దుకుంటుంది.’’
  లల్లేశ్వరి టీని అతి కష్టం మీద పూర్తి చేసింది. కొద్ది క్షణాల్లో కడుపు పట్టుకుని మూలుగుతూ అరిచింది.
  ‘‘నాకు టీ పడినట్లు లేదు.’’
  ‘‘కొద్దిసేపట్లో అదే సర్దుకుంటుంది.’’
  కొద్దిసేపు బాధ పడ్డాక కోరింది.
  ‘‘నువ్వు డాక్టర్ మోహన్‌కి వెంటనే ఫోన్ చెయ్యి.’’
  మాంచాల ఆమె ఇచ్చిన సెల్‌ఫోన్‌ని అందుకుని కొన్నిసార్లు నొక్కి డాక్టర్ మోహన్ నంబర్ చూసింది. తర్వాత ఆ నంబర్ డయల్ చేసి వెంటనే కట్ చేసేసి మాట్లాడింది.
  ‘‘హలో డాక్టర్ మోహన్ గారి హాస్పిటలా? మిసెస్ గోలచందర్ ఇంటికి మీరు వెంటనే రావాలి...’’
  లల్లేశ్వరి కొద్దిసేపు కడుపు పట్టుకుని ఉండలు చుట్టుకునిపోయింది. తర్వాత మంచం మీద వెనక్కి వాలిపోయి కళ్ళు మూసేసింది.
  ‘‘లల్లీ’’ మాంచాల పిలిచింది.
  కానీ సమాధానం లేదు. నాడిని చూస్తే కొట్టుకోవడం ఆగిపోయింది. వెంటనే తను తాగిన టీ కప్పుని తీసుకెళ్ళి సింక్‌లో కడిగి యథాస్థానంలో ఉంచింది. విషం సీసాని తీసుకుని తన వేలిముద్రలు పోయేలా నేప్‌కిన్‌తో తుడిచి లల్లేశ్వరి వేలిముద్రలు పడేలా ఆమె అరచేతిలో ఉంచి దాన్ని టీపాట్ పక్కన ఉంచింది. తన హేండ్ బేగ్ అందుకుని తలుపువైపు నడుస్తూంటే అకస్మాత్తుగా డోర్ బెల్ మోగింది. ఆమె భయంతో ఆగిపోయింది. మరోసారి డోర్ బెల్ మోగింది.
  ‘‘మిసెస్ గోలచందర్!’’ బయటి నించి పిలిచే అతన్ని కిటికీలోంచి చూసింది.
  అతను వెయ్యి రూపాయల నోట్‌లా కనిపిస్తున్నాడు అనుకుంది- నకిలీ నోట్‌లా.
  ‘‘జస్ట్ ఎ మినిట్’’ చెప్పి శవం ఉన్న బెడ్ రూం తలుపు మూసివెళ్ళి భయంగా మెయిన్ డోర్ తెరిచింది.
  ‘‘మీ భర్త కవర్‌ని తీసుకురమ్మని నన్ను పంపారు. అది ఆఫీస్ టేబిల్ డ్రాయర్లో ఉందని చెప్పారు.’’
  అర్థం కానట్లుగా చూస్తున్న మాంచాలతో చెప్పాడు - ‘‘ఇన్‌కంటేక్స్ ఆఫీస్‌నించి ఫోన్ చేసి ఇప్పుడే విషయం నా ముందే మాట్లాడారు.’’
  ‘‘అవును. రండి’’ ఇందాక ఫోన్‌లో విన్నది గుర్తొచ్చి మాంచాల చెప్పింది.
  ఆమె డ్రాయర్ తెరుస్తూంటే చెప్పాడు.
  ‘‘నేను మీ భర్త దగ్గర చాలాకాలంగా పని చేస్తున్నాను.’’
  డ్రాయర్‌లోని కవర్ తీసి అతనికి అందించింది. అతను అందులోని డబ్బు లెక్క పెట్టి చెప్పాడు.
  ‘‘ఏభైవేల రూపాయలు. సరిపోయాయి. ఆయన నిక్కచ్చి మనిషి.’’
  ‘‘ఎవరు?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘మీ భర్త. కాని మీలాంటి అందమైన భార్యని అతను ఎందుకు చంపాలనుకుంటున్నాడో నాకు బోధపడడం లేదు.’’
  ‘‘ఏమిటి?’’ నివ్వెరపోతూ అడిగింది.
  దుర్యోధన్ తనతో తెచ్చిన కత్తిని ఎత్తి బలంగా మాంచాల ఎడమ ఛాతీలో కుడివైపు పొడిచాడు. అది గుండెలోకి దూసుకెళ్ళడంతో తక్షణం ఆ గుండె ఆగిపోయింది.
      
  ‘‘ఛ!’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘అరె పాపం!’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘తర్వాత?’’ కపీష్ ఆసక్తిగా అడిగాడు.
  ‘‘తన భార్యని చంపమంటే, ఆమెకి బదులు తన ప్రియురాలు మాంచాలని చంపినందుకు గోలచందర్‌కి దుర్యోధన్ మీద బాగా కోపం వచ్చింది. ఇది అతని పనై ఉండచ్చని పోలీసులకి చెప్పాడు. అతన్ని పార్క్‌లో అరెస్ట్ చేశారు. నేను చెప్పిందంతా దుర్యోధన్ పోలీసులకి చెప్పాడు. మాంచాలని తనే చంపానని ఒప్పుకున్నాడు. గోలచందర్ భార్యని, ప్రియురాలినీ అతనే చంపాడని పోలీసులు అనుమానిస్తున్నారు. కేసు నడుస్తోంది.’’
  ‘‘గోలచందర్ ఖర్చు చేసిన లక్ష, భార్య, ప్రియురాలు... అంతా నష్టమేనన్నమాట.’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘మరి కిరాయి హంతకుడ్ని నియమించిన నేరం మీద అతన్ని పోలీసులు అరెస్ట్ చేశారా?’’ కపీష్ అడిగాడు.
  (కపీష్‌తో ములాఖత్‌కి ఎవరొచ్చారు?)
  
  మళ్లీ  రేపు
  ఈ చిరునామాకి మీ అభిప్రాయాన్ని రాసి పంపండి: త్రీ మంకీస్ సీరియల్,  
  సాక్షి ఫ్యామిలీ, సాక్షి  టవర్స్, రోడ్ నంబర్ 1, బంజారాహిల్స్, హైదరాబాద్-34 3monkies.sakshi@gmail.com
  
  లెటర్స్
  l An utterly new concept.hilarious.enjoyable.Hats off to ring master Malladi. - Drggreddy Reddy (drggreddy44@gmail.com)
   మల్లాది గారి 3 మంకీస్ కొత్తగా ఉంది. ఈ ట్రెండ్‌కి, మా జనరేషన్‌కి తగ్గ కథను అందించిన సాక్షికి, మల్లాది గారికి నా హృదయపూర్వక అభినందనలు.
  - డి. రాజు (ds.raju009@gmail.com)


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 43
  
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
 ఆ రాత్రి అతను తన భార్య పడక గదిలోకి వెళ్ళాడు కానీ ఆమె మొహాన్ని దిండుతో అణచి గాలాడకుండా చేసి చంపే ధైర్యం చేయలేక బయటికి వచ్చేశాడు.
    
  ‘‘అది నా వల్ల కాదు. అందుకు ఎవర్నయినా నియమిస్తాను’’ మర్నాడు ఉదయం గోలచందర్ చెప్పాడు.
  ‘‘బహుశా నేనా పని చేయగలనేమో?’’ మాంచాల చెప్పింది.
  ‘‘వద్దు. నువ్వు దీంట్లో జోక్యం చేసుకోకు. ఎవరినైనా ఏర్పాటు చేస్తాను’’ గోలచందర్ తిరస్కరించాడు.
  ‘‘సరే. అది మీకే వదిలేస్తాను. కానీ దయాహృదయులైన మీరు ఎప్పటికీ చేయలేరని నా నమ్మకం’’ మాంచాల నవ్వుతూ చెప్పింది.
  ‘‘కొందరు ఎంత బీదవాళ్ళంటే వారి దగ్గర డబ్బు తప్ప ఇంకేం ఉండదు. మా ఆవిడ అలాంటిది. దేనికీ డబ్బు ఖర్చు చేయనీదు’’ గోలచందర్ కోపంగా చెప్పాడు.
  ‘‘ఐతే మీరీ ధైర్యం చేయక తప్పదు. రేపు మన ఇంటి అవసరాలని, వెల్లుల్లి కొన్న బిల్లుని ప్రేమతో చెల్లించగలరా?’’ మాంచాల అడిగింది.
  అతను వెళ్ళాక మాంచాల కొద్ది క్షణాలు ఆలోచించి తన స్నేహితురాలి ఇంటి నంబర్ తిప్పింది.
  బెడ్‌రూంలోని లల్లేశ్వరి రిసీవర్ ఎత్తి చెప్పింది.
  ‘‘హలో?’’
  ‘‘లల్లీ! మాంచాలని. నిన్ను నిద్రలేపానా?’’ అడిగింది.
  ‘‘లేదు. ఏమిటి విశేషం?’’
  ‘‘నువ్వు, గోలచందర్ హనీమూన్‌లో తాగిన గులాబీ రేకుల టీ గురించి ఓసారి చెప్పావు గుర్తుందా?’’
  ‘‘అవును?’’
  ‘‘అది ఓరియంటల్ రోజ్ పెటల్ టీ యేనా?’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘ఐతే వస్తున్నాను. నీకో సర్‌ప్రయిజ్’’ అని చెప్పి మాంచాల రిసీవర్ పెట్టేసి అలమార దగ్గరకి వెళ్ళింది. తలుపు తెరిచి ఆ టీ పెట్టెని, ఓ విషం సీసాని తీసుకుని లల్లేశ్వరి ఇంటికి వెళ్ళింది. బెడ్ రూంలో మంచం మీద దిగులుగా పడుకున్న లల్లేశ్వరికి ఆ పెట్టెని చూపించింది.
  ‘‘ఇదెక్కడిది?’’ ఆమె ఆనందంగా అడిగింది.
  ‘‘ఓ షాపులో దొరికింది. ఇది తాగితే నీకు హనీమూన్‌లోని బంగారు జ్ఞాపకాలన్నీ తిరిగి వస్తాయి అనిపించి నీ కోసం కొన్నాను.’’
  ‘‘మాంచాలా! నా మనసు బాగా లేదు. నిన్న రాత్రి మళ్ళీ మా వారి నించి వెల్లుల్లి వాసన వేసింది’’ బాధగా చెప్పింది.
  ‘‘అదంతా నీ ఊహ మాత్రమే’’ మాంచాల చెప్పింది.
  ‘‘ఇవాళ ఉదయం పదికి గోలచందర్ ఆఫీస్‌లోంచి బయటికి వెళ్ళాడు. ఇంతదాకా నా దగ్గరికి రాలేదు. అది ఊహా?’’
  ‘‘బహుశా అతను వ్యాపార పనుల మీద తిరుగుతూండి ఉండచ్చు.’’
  ‘‘అలాంటప్పుడు అతని సెక్రటరీకి ఆ విషయాలు ఎందుకు తెలియవు?’’
  ‘‘అతని క్లబ్‌కి ఫోన్ చేశావా?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘చేశాను. ఈ రోజంతా రాలేదు.’’
  ‘‘అతను ఆఫీస్‌లో లేకపోవడానికి ఓ డజను వివరణలు ఉండచ్చు. ఊరికే ఇదవక’’ మాంచాల ఓదార్చింది.
  ‘‘నిజమైన వివరణ నన్ను భయపెడుతోంది.’’
  ‘‘ఏమిటది?’’
  ‘‘బహుశా అతను ప్రేమించే అమ్మాయి అతనికి నేతిలో వేయించిన వెల్లుల్లి రేకలని తినిపిస్తూంటుంది.’’
  ‘‘భార్యకి ఓ భర్త మీద అనుమానం కలిగితే భయపెట్టే లక్షల కొద్దీ కారణాలు తడుతూంటాయి.’’
  ‘‘మాంచాలా! ఏం జరుగుతోందో నాకు ఖచ్చితంగా తెలుసు’’ లల్లేశ్వరి స్థ్థిరంగా చెప్పింది.
  ‘‘ఏం జరుగుతోంది?’’
  ‘‘ఏం జరుగుతోందో తెలుసు కానీ ఆ వంటగత్తె, పడకగత్తె ఎవరో తెలియడం లేదు.’’
  ‘‘నీకిప్పుడు కావలసింది వేడి టీ’’ చెప్పి మాంచాల లేచి టీ డబ్బాతో వంట గదిలోకి వెళ్ళింది.
  స్టవ్ మీద నీళ్ళ కెటిల్‌ని ఉంచి, అలమరలోంచి టీ పాట్, కప్పులని తీసి కౌంటర్ మీద పెట్టింది. జాకెట్‌లోంచి విషం సీసా తీసి దాని మూత తీసి ఓ కప్పులోకి కొంత పోసింది. ఆలోచించి మొత్తం అందులోకి కుమ్మరించేసి అందులో టీ బేగ్‌ని వేసి కెటిల్‌లోని వేడి నీళ్ళని పోసింది.
  సెల్‌ఫోన్ మోగడం, తర్వాత బెడ్ రూంలోంచి లల్లేశ్వరి మాటలు వినపడ్డాయి.
  ‘‘ఏమండీ! మీ కోసం చాలాచోట్లకి ఫోన్ చేశాను... ఏమిటి? ఇన్‌కంటేక్స్ ఆఫీస్‌లో ఉన్నారా? అలాగే. మీరు పంపే అతనికి టేబుల్ డ్రాయర్‌లోని కవరిచ్చి పంపుతాను. రాత్రి డిన్నర్‌కి వస్తున్నారుగా? వెల్లుల్లి వాసన వేస్తే మాత్రం మిమ్మల్ని చంపేస్తాను. అదంటే నాకు అలర్జీ. గుడ్ బై’’
  మాంచాల ట్రేతో అక్కడికి వచ్చి టీ కప్పుని ఇస్తూంటే లల్లేశ్వరి చెప్పింది - ‘‘చందూ ఇన్‌కంటేక్స్ ఆఫీస్‌కి వెళ్ళారుట.’’
  (మాంచాలని చంపిందెవరు?)
  
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 42
 
 - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘చందూ! ఆలస్యమైందేమిటి?’’ అతని భార్య లల్లేశ్వరి అడిగింది.
  ‘‘ఆఫీసయ్యాక క్లబ్‌లో ఆగాను’’గోలచందర్ అబద్ధం చెప్పాడు.
  ‘‘మీరు నిజంగా క్లబ్‌నించే వస్తున్నారా?’’ఆమె అడిగింది.
  ‘‘అవును. ఏం?’’
  ‘‘ఈ మధ్య మీ ప్రవర్తన ఇదివరకటిలా లేదు. మీకే అమ్మాయితోనైనా పరిచయమా?’’
  ‘‘ఇదేమిటి కొత్తగా?’’
  ‘‘సారీ. ఏంలేదు’’ లల్లేశ్వరి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.
    
  మాంచాల పేకముక్కని కింద పడేసి చెప్పింది.
  ‘‘నేను మళ్ళీ ఓడిపోయాను.’’
  తన హేండ్ బేగ్ తెరిచి లల్లేశ్వరికి రెండు వందల ఏభై రూపాయలని ఇచ్చింది.
  ‘‘మాంచాలా! నాలోని అందం ఏమైనా తగ్గిందా?’’ లల్లేశ్వరి అడిగింది.
  ‘‘లేదు. నిన్ను చూస్తే మీ వారు సెకండ్ హనీమూన్‌కి తీసుకెళ్తారు’’ మాంచాల నవ్వుతూ చెప్పింది.
  ‘‘అతనసలు నన్ను గమనిస్తాడని అనుకోను.’’
  ‘‘అదేమిటి ? గోలచందర్‌తో నీకు ఏమైనా ఇబ్బందా?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘లేదు. నాతోనే ఇబ్బంది. నాకు వెల్లుల్లి పడదు. అది ఆయనకి పరమ ఇష్టం.’’
  ‘‘ఐతే ఆయనతోనే ఇబ్బంది. మానేయచ్చుగా?’’
  ‘‘వెల్లుల్లి కోసం ఇంకెవరింటికో వెళ్తున్నాడని నాకు అనుమానంగా ఉంది.’’
  ‘‘ఎవరింటికి?’’
  ‘‘అదే అంతుపట్టని రహస్యమై కూర్చుంది. రహస్య టెలిఫోన్ కాల్స్ కానీ, చేతి రుమాళ్ళు మీద నిగూఢమైన లిప్‌స్టిక్ ముద్రలు కానీ అతని దగ్గర దొరకలేదు. ఐనా అతనికి వెల్లుల్లితో చక్కగా వండే ఇంకో అమ్మాయితో పరిచయమైందని అనుకుంటున్నాను.’’
  ‘‘అసలు నీకా అనుమానం ఎందుకు వచ్చింది?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘వెల్లుల్లి వాసనని బట్టి.’’
  ‘‘కానీ. అతను నిన్నెంతగా ప్రేమిస్తున్నాడో నీకు తెలుసు. నీది అనుమానమేనేమో? అతను వెల్లుల్లిని త్యాగం చేశాడేమో?’’
  ‘‘నన్నెంతగానో ప్రేమిస్తున్నానని, వెల్లుల్లిని దొంగతనంగా తినడం లేదని చెప్తున్నాడు. కాని ఒకోసారి ఆ వాసన? నా సలహా, నీకు నచ్చనివి తినేవాడ్ని ఎన్నడూ ఇంకో పెళ్ళి చేసుకోక.’’
  ‘‘అదే నిజమైతే గోలచందర్ నిన్ను మోసం చేయడం అన్యాయమే’’ మాంచాల తన ేన్నహితురాలితో చెప్పింది.
  ‘‘నా భర్త పనిచేసే కంపెనీకి నేనే యజమానురాలిని. అతను రాత్రుళ్ళు లేటుగా పని చేస్తున్నానని చెప్పడం అబద్ధమని నాకు తెలుసు. అతన్ని నా కంపెనీ చైర్మన్‌ని చేయడం నా పొరపాటేమో! అతనికి వెల్లుల్లి కారణంగా ఇంకొకరితో సంబంధం ఉందని తెలియగానే తీసేసి విడాకులిస్తాను’’ లల్లేశ్వరి చెప్పింది.
  ‘‘విడాకులా? నీ దగ్గర సాక్ష్యం లేదన్నావుగా?’’ మాంచాల కంగారుగా అడిగింది.
  లల్లేశ్వరి లేచి బయటికి వెళ్తూ చెప్పింది.
  ‘‘బేకరీ షాప్‌కి వెళ్ళి చికెన్ పఫ్స్ కొనాలి. అవి గోలచందర్‌కి బాగా ఇష్టం.’’
    
  ‘‘ఈ రాత్రి భోజనంలో మీరు చికెన్ పఫ్స్ తిన్నారు కదా?’’ మాంచాల నవ్వుతూ అడిగింది.
  ‘‘అవును. నీకెలా తెలుసు?’’
  ‘‘మీ ఆవిడ మిమ్మల్ని అనుమానిస్తోంది. కానీ ఆమె దగ్గర ఎలాంటి ఆధారాలు లేవు. అందుకని మనం త్వరపడి ఏమైనా చేయాలి.’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘విడాకుల తర్వాత మీకున్నదంతా పోతుంది.’’
  ‘‘అవును.’’
  ‘‘అవునని చెప్తే సమస్య తీరదు. నా దగ్గరకి వచ్చి వెల్లుల్లి తినడం అన్నా మానండి. లేదా నేను చెప్పినట్లయినా చేయండి.’’
  ‘‘సరే. నేనా పని ఈ రాత్రికే చేస్తాను’’ గోలచందర్ అయిష్టంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నేను మిమ్మల్ని ఇంకా ప్రేమించక మునుపు ఓరోజు ‘నువ్వు నన్ను ప్రేమించకపోతే నేను ఈ ప్రపంచంలోని అతి సెక్సీయెస్ట్ పర్సన్‌ని హత్య చేసేసి ఉండేవాడ్ని. కాని ఆత్మహత్య నేరం అని మానేశాను’ అన్నారు గుర్తుందా? హత్య కూడా నేరమే ఐనా దాన్ని మీరు ఆ ప్రేమకోసం చేయక తప్పదు’’ మాంచాల చెప్పింది.
  ‘‘మీకు లగ్జరీ ఇష్టమా?’’ కాసేపాగి అడిగింది.
  ‘‘ఎవరికి ఇష్టం ఉండదు?’’
  ‘‘ఐతే ఈ రాత్రికే ఆ పని పూర్తి చేయండి’’ మాంచాల కోరింది.
  


 డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 41
  
 మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘ఓ జంట. ప్రేమ జంట.’’
 ‘‘ప్రేమ జంట అంటే భార్యాభర్తలు కాదన్నమాట’’ వానర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అవును. గోలచందర్ భార్య పేరు లల్లేశ్వరి. అతని ప్రియురాలు మాంచాల. అతని భార్యకి బెస్ట్‌ఫ్రెండ్ కూడా. మాంచాల డైవోర్సీ. వాళ్ళిద్దరికీ జత కలిసింది. అందుకు కొంత కారణం లల్లేశ్వరికి వెల్లుల్లి వాసన పడకపోవడం. కాని గోలచందర్ మాత్రం రోజూ పాతిక వెల్లుల్లి రేకలని నేతిలో వేయించుకుని అన్నంలో కలుపుకుని ఓ ఆధరువుగా తింటాడు. బాల్యం నించి వచ్చిన ఆ అలవాటు పెళ్ళయ్యాక బంద్ అవడంతో భార్యకి మానసికంగా దూరం అయ్యాడు. మాంచాలకి శారీరకంగా దగ్గిరయ్యాడు. గోలచందర్‌కి మన దుర్యోధన్ గురించి ఓ మిత్రుడి ద్వారా తెలిసింది.’’
    
  ఆ రోజు దినపత్రికలోని పర్సనల్ కాలంలో ఓ ప్రకటనని దుర్యోధన్ చదివాడు.
  ‘ఎలమంద! అంతా క్షమించబడింది. ఎక్కడున్నా సరే. ఇంటికి రా. దస్తగిరి.’
  వెంటనే అతను ఆ ప్రకటనలో ఇచ్చిన ఫోన్ నంబర్‌కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు.
  ‘‘ఎలమందని. సాయంత్రం కలుద్దాం. ఎక్కడో తెలుసుగా?’’
  ‘‘తెలుసు. నా పేరు గోలచందర్. అలాగే.’’
  దుర్యోధన్ సాయంత్రం మూడున్నరకి ఎన్టీఆర్ గార్డెన్స్‌లోని ఓ బెంచీ మీద పేషన్స్ ఆడుకుంటూ కూర్చున్నాడు. ఓ ముప్ఫై రెండేళ్ళతను అతని దగ్గరకి వచ్చి అడిగాడు.
  ‘‘దగ్గరలో మినపరొట్టె ఎక్కడ దొరుకుతుంది?’’
  ‘‘నీ పేరు?’’ దుర్యోధన్ అడిగాడు.
  ‘‘గోలచందర్.’’
  ‘‘కూర్చో. నా గురించి నీకు ఎవరు చెప్పారు?’’ దుర్యోధన్ అడిగాడు.
  ‘‘కల్లయ్య చెప్పాడు.’’
  అతను ఇటీవల దుర్యోధన్ సేవని ఉపయోగించుకున్నాడు.
  ‘‘ఎవర్ని?’’ దుర్యోధన్ అడిగాడు.
  ‘‘నా భార్యని’’ అతను చెప్పాడు.
  ‘దేనికి?’’
  ‘‘నన్ను వెల్లుల్లి తిననివ్వదు. బయట తింటే పడకటింట్లోకి రానివ్వదు.’’
  ‘‘కష్టమే. సరే. మీ ఆవిడకి ఏం ఇష్టమో చెప్పు’’ దుర్యోధన్ అడిగాడు.
  అతని భార్య అభిరుచుల గురించి అడిగి తెలుసుకుని ఇంటి చిరునామా తీసుకున్నాడు.
  ‘‘పథకం రాత్రికల్లా చెప్తాను. డబ్బు తెచ్చావా?’’
  అతను దినపత్రిక చుట్టి, రబ్బర్ బేండ్ పెట్టిన ఓ చెప్పుల పెట్టెని ఇచ్చి చెప్పాడు.
  ‘‘సగం ఇప్పుడు, సగం పనయ్యాక అని కల్లయ్య చెప్పాడు.’’
  ‘‘అవును. ఏభై తెచ్చావా?’’
  ‘‘మరీ ఏభై అని చెప్పలేదే? ఏభై వేలని చెప్పాడు.’’
  ‘‘అర్థం చేసుకుంటారని వేలు చెప్పలేదు. పనైపోయిందనే అనుకోండి.’’
  ‘‘ముందే అనుకోను. అయ్యాక అనుకుంటాను’’ గోలచందర్ చెప్పాడు.
  ఆ రాత్రి దుర్యోధన్ చక్కటి పథకం ఆలోచించాడు. గోలచందర్‌కి ఫోన్ చేసి అది చెప్పాడు.
  ‘‘ఎల్లుండి ఆ సమయంలో నీకు మంచి ఎలిబీ ఉండేలా చూసుకో’’ సలహా ఇచ్చాడు.
    
  మాంచాల ఆఫీస్‌నించి వచ్చిన గోలచందర్  టైని లూజ్ చేస్తూ అడిగింది.
  ‘‘మీరు నిన్న తెచ్చిన హెర్బల్ రోజ్ టీ చేసివ్వనా?’’
  ‘‘ఒద్దు. అది మన హానీమూన్‌కే పరిమితం.’’
  ‘‘అలసిపోయినట్లు ఉన్నారు. స్నానం చేస్తారా?’’
  ‘‘తర్వాతా? ముందా?’’
  స్నానం తర్వాత వారి మధ్య సెక్స్ తర్వాత అడిగాడు.
  ‘‘కాఫీ ఇవ్వు.’’
  ‘‘రాత్రి భోజనానికి బయటకి వెళ్దామా?’’ మాంచాల కాఫీ కప్పు అందిస్తూ అడిగింది.
  ‘‘నాకూ వెళ్ళాలనే ఉంది. కాని...’’
  ‘‘కాని?’’
  ‘‘నా భార్యకి మన వ్యవహారం మీద అనుమానంగా ఉంది’’ గోలచందర్ చెప్పాడు.
  ‘‘అసలు ఆమెకి ఎలా తెలుసు?’’
  ‘‘ఎయిర్‌టెల్ నించి రహస్యంగా నా సెల్‌ఫోన్ కాల్స్ లిస్ట్ట్‌ని తెప్పించింది. నా క్రెడిట్ కార్డ్ అకౌంట్స్ కూడా.’’
  ‘‘ఐతే నా క్రెడిట్ కార్డ్ వాడి మనం జాగ్రత్తపడటం మంచిదైంది’’ మాంచాల చెప్పింది.
  ‘‘అంతేకాదు. ఎయిర్‌టెల్ నించి వచ్చిన కాల్స్ లిస్ట్‌లో కూడా నీకు ఫోన్ చేసిన వివరాలు లేవు. అందుకే ఇంకో ఫోన్ తీసుకున్నాను.’’
  ‘‘ఆమెకి నిజం తెలుస్తే ఏమవుతుంది?’’ మాంచాల అడిగింది.
  ‘‘ముందుగా నేను కంపెనీ ఛైర్మన్ కుర్చీలోంచి దిగాలి. ఆ కంపెనీ ఆమె తండ్రిది. ఏభై ఐదు శాతం షేర్లు వారివే కాబట్టి నన్ను దింపేసి విడాకులకి అప్లై చేస్తుంది. అప్పుడు మన పెళ్ళయ్యాక మనకి డబ్బుండదు. డబ్బు లేకపోతే ఆనందం ఉండదు’’ గోలచందర్ చెప్పాడు.
  ‘‘డబ్బులో ఆనందం లేదు. షాపింగ్‌లో ఉంది’’ మాంచాల నవ్వుతూ చెప్పింది.
  (వెల్లుల్లికి విడాకులకి ఏమిటి సంబంధం?)
  
  
 
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 40
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘నేనూ మీలా దురదృష్టవంతుడ్నే’’ పట్టయ్య చిన్నగా నిట్టూర్చి చెప్పాడు.
  ‘‘ఎలా పట్టుపడ్డారేమిటి?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  ‘‘చెప్తా. కూర్చోండి’’ పట్టయ్య ఓ మెట్టు మీద కూర్చుంటూ చెప్పాడు - ‘‘నేను కొన్ని ముఖ్యమైన రైళ్ళల్లో టికెట్లని మారు పేర్లతో బుక్ చేసి వాటిని ప్రీమియం ధరలకి స్టేషన్‌లో ప్రయాణీకులకి విక్రయిస్తూంటాను.’’
  ‘‘ఏదీ? సినిమా హాళ్ళల్లో బ్లాక్ టికెట్లలానా?’’
  ‘‘అవును. ఆ మధ్య ఓరోజు దీంట్లో భాగం ఉన్న రైల్వే క్లర్క్ పేర్లేం తట్టక ఏ నాగార్జున, అమలల పేర్లతో బుక్ చేసిన రెండు టికెట్లని నాకు ఇచ్చాడు. వాటిని ఓ జంటకి విక్రయించాను. రైలు కదులుతూండగా ఒకడు ఆ పెట్టె బయట అతికించిన లిస్ట్‌లోని ఆ పేర్లని చూశాడు. వెంటనే కాజీపేటలోని తన బంధుమిత్రులకి ఫలానా రైల్లో, ఫలానా బోగీలో, ఫలానా బెర్త్‌లో అక్కినేని నాగార్జున, అమలలు వస్తున్నారని ఫోన్ చేసి చెప్పాడు. ఒకరి నించి సమాచారం ఇంకొకరికి ఎలా పాకుతుందో అర్థం చేసుకోండి. ఆ బంధువులు ఇంకెవరో బంధుమిత్రులకి చెప్పారు. వాళ్ళు తమ బంధుమిత్రులకి చెప్పారు. ఇలా ఆ రైలు కాజీపేటకి చేరుకునే నాలుగున్నర గంటల్లోగా ఈ సమాచారం వరంగల్ అంతా పాకిపోయింది. సుమంత్, నాగచైతన్య, అఖిల్ పేర్లు కలపబడ్డాయి. చేతిలో దండలు, భోజనం, టిఫిన్ కేరియర్లతో తండోపతండాలుగా ప్రజలు వచ్చి తమ అభిమాన నటీనటుల్ని కలుసుకోడానికి రైల్వేప్లాట్‌ఫాం మీద గుమిగూడారు. అన్నిటికీ తగుదునమ్మా అంటూ వస్తారుగా. ఆయన గారు కూడా అక్కడికి చేరుకున్నారు.’’
  ‘‘ఎవరాయన?’’ వానర్ అడిగాడు.
  ‘‘ఇంకెవరు? స్థానిక ఎం ఎల్ ఏ అయుంటాడు’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘కరెక్ట్. రైలాగాక ఎంఎల్‌ఏ ఆ డబ్బాలోకి ఎక్కి అంతా వెతికినా వాళ్ళు కనపడితేనా? ఆ బెర్త్‌ల్లో, ఆ పేర్లతో ప్రయాణించే ఆ జంటని ప్రశ్నిస్తే అసలు రహస్యం బయటపడింది. తప్పు పేర్లతో ప్రయాణిస్తున్నందుకు వాళ్ళని దింపేశారు. కొందరు జాలిపడి వారికి భోజనం పెట్టారనుకోండి. దినపత్రికల్లో ఇది వార్తగా వచ్చింది. దాన్ని రైల్వే శాఖ పబ్లిక్ రిలేషన్స్ ఆఫీసర్ చదివాడు. విజిలెన్స్ వారికి చెప్తే వారు వెంటనే మొత్తం కూపీ లాగారు. రెండు రోజుల తర్వాత నేను సికింద్రాబాద్ ఒన్ నంబర్ ప్లాట్‌ఫాం మీద, మళ్ళీ అదే రైలుకి బ్లాక్‌లో టికెట్లు అమ్ముతూంటే విజిలెన్స్ వారు అరెస్ట్ చేసి ఇక్కడికి పంపారు. వాళ్ళు మారువేషాల్లో ప్రయాణీకుల్లా నటించి నన్ను రెడ్ హేండెడ్‌గా పట్టుకున్నారు. ఉన్నది కాస్తా ఊడింది... సర్వ మంగళం పాడింది... దాంతో అయ్యయ్యో అయింది నా పని’’ ఆ పాటని పాడి పట్టయ్య చెప్పాడు.
  ‘‘అయ్యో!’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘అయ్యో దేనికి? ఎంచక్కా పాత పాటలు పాడుకుంటూ గడుపుతున్నాను’’ పట్టయ్య చెప్పాడు.
  మిత్రులు ముగ్గురూ జాలిపడ్డారు.
  ‘‘ఈ రోజుల్లో మాకు ఆడుకోడానికి ఐ పేడ్, లేప్‌టేప్, బ్లూబెర్రీ, ఫేస్‌బుక్‌లు లాంటివి ఎన్నో ఉన్నాయి. మీ చిన్నప్పుడు ఏం ఉండేవి?’’ మర్కట్ అతని వయసుని గమనించి అడిగాడు.
  ‘‘మగవాళ్ళకి వీధి అరుగులు, ఆడవారికి వీధి పంపులు’’ పట్టయ్య నవ్వుతూ చెప్పాడు.
  ‘‘అతనెవరు?’’ దుర్యోధన్ వైపు చూపించి కపీష్ అడిగాడు.
  ఒకో ఖైదీని పరిచయం చేస్తూ పట్టయ్య చెప్పసాగాడు.
  ‘‘ఓ మనిషికి తుపాకీ ఇస్తే అతను ఓ బేంక్‌ని దోచుకోగలడు. అతనికి ఓ బేంక్‌ని ఇస్తే దేశాన్నే దోచుకోగలడు. ఆ సన్నపాటి ఖైదీ అలాంటి పని చేశాడు. ఆ పక్కతను చెక్ రాసి జైలుకి వచ్చాడు - బేంక్‌లో డబ్బున్నా తన అకౌంట్‌లో డబ్బు లేకుండా. ఇటువైపు అతనికి డబ్బంటే బాగా ఇష్టం. కాని డబ్బుకే అతనంటే ఇష్టం లేదు. దాంతో అది యాంటీ కరప్షన్ బ్యూరో వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్ళి పోయి అతను జైలుకి వచ్చాడు. ఆ లావుపాటి వాడు చెయ్యనిదానికి శిక్షని అనుభవిస్తున్నాడు. కాల్చాక రివాల్వర్ మీద తన వేలిముద్రలని తుడవలేదు. ఈ పక్కన వాడు చేసిందానికి శిక్షని అనుభవిస్తున్నాడు. కాలే ఇంట్లోంచి ముగ్గుర్ని బయటకి లాక్కొచ్చినందుకు.’’
  ‘‘ఎవర్ని లాక్కొచ్చాడు?’’
  ‘‘అగ్నిమాపక సిబ్బందిని. అతని పక్కతనికి డబ్బాఖరులో అధిక నెల ఉండటంతో డబ్బు కోసం ఫోర్జరీ చేసి పట్టుబడ్డాడు.’’
  ‘‘దుర్యోధన్ గురించి కూడా చెప్పు.’’
  ‘‘వస్తున్నా. అతనో హంతకుడు.’’
  ‘‘ఎవర్ని చంపాడు?’’
  ‘‘ఇద్దరు ఆడవాళ్ళని అని అభియోగం. కాని తను చంపింది మాత్రం ఒకరినే అంటాడతను...’’
  పట్టయ్య చెప్పేది ముగ్గురూ ఆసక్తిగా వినసాగారు.
  ‘‘దుర్యోధన్ ఎందుకు జైల్లో ఉన్నాడంటే ముందుగా గోలచందర్, మాంచాలల గురించి చెప్పాలి.’’
  ‘‘గోలచందర్ అనే పేరు ఎవరైనా తమ పిల్లలకి పెడతారా?’’ కపీష్ అడ్డుపడ్డాడు.
  ‘‘పెట్టరు. పెట్టలేదు కూడా. కాని బాలచందర్‌ని స్కూల్లో చేర్పించినప్పుడు రిజిస్టర్‌లో అతని పేరుని రాసిన ఉద్యోగి తప్పుగా విని బాల బదులు గోలగా రాశాడు. అదే స్థిరపడిపోయింది. పైగా క్లాసులో బాగా అల్లరి చేసేవాడు. దాంతో గోలచందర్ పేరుని హెడ్‌మాస్టారు మార్చలేదు.’’
  ‘‘ఈ గోలచందర్, మాంచాలలు ఎవరు?’’ మర్కట్ అడిగాడు.
  
  గోలచందర్ దేనికి తన భార్యని చంపాలనుకున్నాడు?
  మళ్లీ  రేపు
  


  డైలీ సీరియల్ - క్రైమ్ కామెడీ సస్పెన్స్‌థ్రిల్లర్ - 39
  
  - మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి
  
  ‘‘లేడీ గార్డ్.’’
  ‘‘పేరు వైతరణి.’’
  ‘‘యాక్! అదేం పేరు?’’
  ‘‘ఏం?’’
  ‘‘వైతరణి అంటే తెలీదా? నరకంలో చీము, నెత్తురు ప్రవహించే నది. దాన్ని ఆవు తోక పట్టుకుని మాత్రమే దాటగలరు కాబట్టి పదో రోజో, పదకొండో రోజో ఆవుని దానం చేస్తారని వినలేదా?’’
  ‘‘ఐతే మా పెళ్ళయ్యాక కృష్ణవేణి అని మార్చుకుంటాను’’ మర్కట్ చెప్పాడు.
  ‘‘అసలీ దుర్యోధన్ ఎవరు? ఎందుకు వచ్చాడో మనం ముందుగా తెలుసుకోవాలి’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ‘‘నా సెల్ మేట్ అంత్యాక్షరి పట్టయ్యని అడిగితే తెలుస్తుంది. ఆయన ఇక్కడ చాలా  కాలంగా ఉంటున్నాడు’’ వానర్ సూచించాడు.
  ‘‘సరే. సాయంత్రం ఎక్సర్‌సైజ్ సమయంలో మనం కలిసినప్పుడు అడుగుదాం.’’
  గార్డులు ఈలలు ఊదుతూ అందర్నీ సెల్స్‌కి వెళ్ళమని హెచ్చరించసాగారు. అంతా అక్కడ్నించి కదిలారు. మర్కట్ వైతరణిని చూసి చేతిని ఊపి కదిలాడు.
  11
  సాయంత్రం ఆరు.
  వేమన కళ్ళు మూసుకుని రెండు చేతులు కలిపి రకరకాల భంగిమలని ప్రదర్శించి కళ్ళు తెరిచాక మర్కట్ ఆయన్ని ప్రశ్నించాడు.
  ‘‘ఇంతసేపు కళ్ళు మూసుకుని మీరు ఏం చేశారు?’’
  ‘‘దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పాను.’’
  ‘‘దేనికి?’’
  ‘‘మర్చిపోకుండా నన్నీ ఉదయం నిద్ర లేపినందుకు. బ్రహ్మం ఎవరో నువ్వు చెప్పనే లేదు?’’
  ‘‘ఇంతకీ మీరు ఎవరు?’’
  ‘‘నేనెవరా? అది తెలుసుకుంటే నేనీ జైల్లో ఎందుకుంటాను? బ్రహ్మం ఏనుగా? లేక మావటివాడా? బ్రహ్మం నాగలా? లేక ఎద్దా? బ్రహ్మం సాకారమా? లేక నిరాకారమా? ఈ నిరంతర అన్వేషణలో ఉన్న వాడిని.’’
  ‘‘మా వానర్ సెల్‌మేట్ పట్టయ్యలా మీరూ నాతో అంత్యాక్షరి ఆడచ్చుగా? ఈ పిచ్చి ప్రశ్నలేమిటి?’’
  ‘‘వేదాంతం మీద అభిరుచి లేని వాళ్ళకి ఇది పిచ్చిలానే కనిపిస్తుంది. సోక్రటీస్‌కే విషం ఇచ్చి చంపిన ప్రపంచం ఇది. సక్కుబాయిని హింసలకి గురి చేసిన ప్రపంచం ఇది. ఏసుక్రీస్తునే శిలువ వేసిన ప్రపంచం ఇది.’’
  ‘‘ఆపండి. అసలే జైలు పాలయ్యానని నేను కుమిలిపోతూంటే’’ మర్కట్ అసహనంగా చెప్పాడు.
  ‘‘నువ్వు భయం అనే జైల్లోంచి ముందు బయటకి రా. ఇతరులు నీ గురించి ఏం అనుకుంటున్నారో అని నువ్వు భయపడేంత కాలం నువ్వు వారి ఖైదీవే. మనం మన జైలుని మనతోనే తీసుకు వెళ్తూంటాం.’’
  ‘‘నాకు వేదాంతం పడదు’’ మర్కట్ అరిచాడు.
  ‘‘అందుకే వేదాంతం మీద ఆసక్తి లేని వాడికి అది చెప్పకూడదని నియమం’’ మర్కట్ వంక సానుభూతిగా చూస్తూ చెప్పాడు.
  గార్డ్ వచ్చి సెల్ తాళం తెరుస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘బయటకి రండి. ఎక్సర్‌సైజ్ టైం.’’
  ‘‘వెన్ ఐ వజ్ ఎట్ బాంబే రైల్వేస్టేషన్, ఐ గాట్ ది ఇన్‌ఫర్‌మేషన్ దట్ ది మెట్రిక్యులేషన్ ఎగ్జామినేషన్ వజ్ ది గ్రేట్ బాదరేషన్ ఫర్ ది యూత్ జనరేషన్ ఆఫ్ ది ఇండియన్ నేషన్ హూన్ ఆక్యుపేషన్ వజ్ కల్టివేషన్’’ వేమన లేస్తూ చెప్పాడు.
    
  ‘‘ఒకటి. రెండు. మూడు. నాలుగు. ఐదు. ఆరు. ఏడు... ఒకటి. రెండు. మూడు. నాలుగు. ఐదు. ఆరు. ఏడు... ఒకటి. రెండు. మూడు. నాలుగు. ఐదు. ఆరు. ఏడు... ఒకటి. రెండు. మూడు...’’ వానర్ లెక్క పెడుతున్నాడు.
  ‘‘ఏమిటి లెక్క పెడుతున్నావు?’’  అంత్యాక్షరి పట్టయ్య అడిగాడు.
  ‘‘జైలు ఊచలని’’ వానర్ చెప్పాడు.
  గార్డ్ వచ్చి తలుపులు తెరుస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘జైల్లో కటకటాలకి ఆనుకుని కూర్చోకూడదని చెప్పానా? ఎక్సర్‌సైజ్ టైం. బయటకి రండి.’’
  అంతా అతన్ని అనుసరించారు.
  ‘‘జైల్లో చాలా ఇదిగా ఉంది నాకు’’ మర్కట్ తన మిత్రులతో బాధగా చెప్పాడు.
  ‘‘పాజిటివ్ సైడ్ చూడు బ్రదరూ! కార్ ఇన్‌స్టాల్‌మెంట్, రెంట్, భార్య, గర్ల్ ఫ్రెండ్ పీరియడ్. వీటిలో ఏది ఓ నెల లేట్ అయినా ఇబ్బందుల్లో పడ్డట్లే. జైల్లో మనకలాంటి ఇబ్బందులేం లేవు. కాకపోతే ఇతరులు మన గురించి ఏం అనుకుంటున్నారో అన్నది ఒక్కటే సమస్య’’ కపీష్ చెప్పాడు.
  ఆరు బయట అంతా ఎక్సర్‌సైజ్ చేస్తున్నారు. వానర్ తన సెల్‌మేట్ పట్టయ్యని తన ఇద్దరు మిత్రులకి పరిచయం చేస్తూ చెప్పాడు.
  ‘‘ఈయనే నేను చెప్పిన బ్లాక్ అండ్ వైట్ స్క్రీన్ సింగర్. వీళ్ళు నా బెస్ట్‌ఫ్రెండ్స్. ఇతను కపీష్. వీడు మర్కట్.’’
  ‘‘పాపం. పోలీసులకి పట్టుబడటంలో మీ ముగ్గురూ దురదృష్టవంతులన్న మాట’’ ఆయన చెప్పాడు.    
  ‘‘జైలుకి వచ్చిన ఎవరైనా దురదృష్టవంతుడే. అదృష్టవంతుడు జైలు గోడల బయటే ఉంటాడు’’ కపీష్ విసుగ్గా చెప్పాడు.
  (ఈరోజుల్లో కాలక్షేపానికి ఐపాడ్స్, లేప్‌టాప్‌లు, బ్లాక్‌బెర్రీస్, ఫేస్‌బుక్‌లు. మరి 50 ఏళ్ల క్రితం ఏంఉండేవి?)    
  మళ్లీ  రేపు