అది 1983 జూలై 24, అమెరికా, లాస్‌ఏంజెలెస్‌ శివార్లలో డంప్‌యార్డ్‌లో అదే ఏడాదికి చెందిన ఒక డైరీ చెత్తకుప్పలో తెరిచినట్లుగా పడుంది. దానిలోని పేజీలు గాలికి రెపరెపలాడుతున్నాయి. అటుగా వచ్చిన అటెండెంట్‌ అప్రయత్నంగా ఆ డైరీ తీసి, పేజీలు తిప్పుతుంటే, అతడి చూపు ఒక వాక్యం దగ్గర ఆగిపోయింది. ‘ఈ అమెరికన్స్‌ సహృదయులు. వీరి మనసులు ఎంతో స్వచ్ఛంగా ఉన్నాయి’ అనే లైన్‌ చదివి అతడు గర్వంగా నవ్వుకున్నాడు. ఆ డైరీలోని రాతలు జూలై 21తో ఆగిపోయాయి. వెంటనే అతడు తలెత్తి చుట్టూ చూశాడు. అప్పుడే కాస్త దూరంలో చెత్తకుప్పల మధ్య ఒక హ్యాండ్‌ బ్యాగ్‌ కనిపించింది. దానిలో రెండు పాస్‌పోర్టులు, అంతకుముందు ట్రావెల్‌ చేసిన కొన్ని టికెట్స్‌ ఉన్నాయి. ఒక పాస్‌పోర్ట్, డైరీ రాసిన మారియా వాహిన్స్‌ అనే 25 ఏళ్ల అమ్మాయిది, రెండవ పాస్‌పోర్ట్‌ ఆమె స్నేహితురాలు మేరీ లిలియన్‌బర్‌(23)ది. ఇద్దరూ స్వీడిష్‌ యువతులే! ‘పొరబాటున వారెక్కడో వీటిని పారేసుకుంటే, ఇక్కడికి చేరి ఉంటాయి’ అని భావించిన ఆ అటెండెంట్‌ వాటిని పోలీసులకు ఇచ్చి, ఆ అమ్మాయిలకు అందించాలని కోరాడు.అయితే పదిరోజులు గడిచేసరికి మేరీ, మారియాలు ఏమయ్యారో తెలియడంలేదని స్వీడన్స్‌ నుంచి వారి పేరెంట్స్‌ అమెరికాకి వచ్చి, కాలిఫోర్నియా అధికారులకు కంప్లైంట్‌ ఇవ్వడంతో, పత్రికలు మొదటిపేజీ వార్తకు సిద్ధమయ్యాయి. అప్పటికే వారి వివరాలు రికార్డ్స్‌లో ఉండటంతో విచారణను డంప్‌యార్డ్‌ నుంచి మొదలుపెట్టారు.స్వీడన్‌ నుంచి వచ్చిన మేరీ, మారియా.. కొలరాడో, వైల్‌లోని ఒక రిసార్ట్‌ హోటల్‌లో చాంబర్‌ మెయిడ్స్‌గా పని చేసేవారు. ఒకే దేశానికి చెందినవారు కావడంతో స్నేహితులుగా మారడానికి ఎంతోకాలం పట్టలేదు. వారి స్నేహం ఇరు కుటుంబాలకు.. ఒకరికొకరు ఉన్నారన్న ధైర్యానిచ్చేది. అయితే వారిద్దరికీ పర్యాటకంపై ఆసక్తి ఉండటంతో, వారిలో హిచ్‌ హైకింగ్‌ (అపరిచితులను లిఫ్ట్‌ అడుగుతూ, పలు ప్రాంతాలను సందర్శించడం) చేయాలనే ఆశ మొదలైంది. హిచ్‌ హైకింగ్‌తో కాలిఫోర్నియా మొత్తం తిరగాలని ఇద్దరూ ప్లాన్స్‌ చేసుకున్నారు. పర్వతాలు, అడవులు ఉండే చోట హిచ్‌ హైక్‌ చేయడం అమ్మాయిలకు అసలు సురక్షితం కాదని తోటి స్వీడిష్‌ స్నేహితులతో పాటు పలువురు అమెరికన్లు కూడా వారిని హెచ్చరించారు. లాంటి ప్రమాదాన్నైనా, ఎవరి మోసాన్నైనా ముందే గ్రహించే శక్తి, తెలివి తమకున్నాయని వారు సమాధానమిచ్చేవారు. ఆత్మరక్షణ కోసం కత్తి కూడా ఉందని తీసి చూపించేవారు. అలాంటి ట్రిప్స్‌కి పోవద్దని మేరీని ఆమె తండ్రి ఓవ్‌ ఫోన్స్‌ లో బతిమాలాడు. ‘ఈ ఒక్క సారికే’నని మేరీ మాటివ్వడంతో ఓవ్‌ ఒప్పుకున్నాడు. జూలై 12 నుంచి వారి ట్రిప్‌ మొదలైంది.పోలీసుల విచారణకు మారియా డైరీ చాలా ఉపయోగపడింది. ఏరోజు ఎక్కడ తిరిగారో డైరీలో పరిశీలిస్తూ, చాలామంది డ్రైవర్స్‌ని అధికారులు ప్రశ్నించారు. వారిలో కొందరు మేరీ, మారియాల ఫొటోలు చూసి గుర్తుపట్టారు. మార్క్‌ అనే ఒక ట్రక్‌ డ్రైవర్‌.. ‘వీళ్లకు నేను శాన్స్‌ డియాగో నుంచి లాస్‌ ఏంజెలెస్‌లోని కాంప్టన్స్‌ వరకు లిఫ్ట్‌ ఇచ్చాను. ఇలాంటి ప్రయాణాలు అమ్మాయిలు చేయడం మంచిది కాదని సలహా కూడా ఇచ్చాను’ అని చెప్పాడు. అలా రకరకాల ఆధారాలను సేకరించిన పోలీసులు.. శాంటా మారియా సమీపంలో హైవే 166పై ఒకచోట వారి బట్టలు, ఇతర వస్తువులను కనుగొన్నారు. మరో 4 వారాల తర్వాత శాంటా బార్బరా సమీపంలో వేటగాళ్లకు కుళ్లిన రెండు మృతదేహాలు కనిపించాయి. సమాచారం అందగానే అక్కడకు చేరుకున్న పోలీసులు మృతదేహాలను డీఎన్‌ఏ పరీక్షలకు పంపించారు. అవి మేరీ, మారియాలవేనని, వారిపై లైంగిక దాడులు జరిగాయని, ఆపై కత్తితో పొడిచి చంపేశారని తేలింది. కానీ కేసు అంతకుమించి ముందుకు పోలేదు.సుమారు ఏడెనిమిదేళ్ల తర్వాత(1991లో) కాలిఫోర్నియాలోని శాన్స్‌ డియాగోలో ఉన్న స్వీడిష్‌ కాన్సులేట్‌కి ఒక అజ్ఞాత వ్యక్తి కాల్‌ చేసి.. ‘మేరీ, మారియాలను చంపిన కిల్లర్‌ ఎవరో నాకు తెలుసు!’ అనడంతో అధికారులు అలర్ట్‌ అయ్యారు. ‘కిల్లర్‌ పేరు లోరెన్స్‌ , అతడు కెనడాకు చెందినవాడు. ఆరడుగులుంటాడు. ప్రతి ఏడాది శీతకాలం అమెరికాలోని శాన్స్‌ డియాగో మీదుగా మెక్సికోకు తన వ్యాన్స్‌ లో ట్రెక్కింగ్‌కి వచ్చేవాడు. అలా వచ్చినప్పుడే నాకు పరిచయమయ్యాడు. అతడు తీవ్రమైన స్త్రీ ద్వేషి. సుమారు ఆరేళ్ల క్రితం తాను నన్ను కలిసినప్పుడు ఇద్దరు స్వీడిష్‌ అమ్మాయిలకు తన వ్యాన్స్‌ లో లిఫ్ట్‌ ఇచ్చానని చెప్పాడు. మేరీ, మారియాల మర్డర్‌ కేసు గమనిస్తుంటే.. లోరెన్‌ లిఫ్ట్‌ ఇచ్చిన స్వీడిష్‌ అమ్మాయిలు వీరే కావచ్చనిపిస్తోంది. అతడు స్త్రీ ద్వేషి కాబట్టి అతడే వారిని ఏమైనా చేసి ఉండొచ్చు’ అని అజ్ఞాత కాలర్‌ చెప్పాడు. అయితే అధికారులు అతడ్ని ‘మీ పేరేంటి?’ అని ఆరా తీయడంతో భయపడి ఫోన్‌ పెట్టేశాడు. కొంతకాలానికి అధికారులు టెక్నాలజీని ఉపయోగించి ఆ కాల్‌ చేసిన అజ్ఞాత వ్యక్తిని కనిపెట్టగలిగారు. మరోసారి ఆరా తీసి, అతడు అబద్ధం చెప్పడం లేదని నిర్ధారించుకున్నారు. అయితే అది కేవలం అతడి అనుమానం కావచ్చని భావించారు.1999లో స్పీడ్‌ ఫ్రీక్‌ కిల్లర్స్‌గా కాలిఫోర్నియాను వణికించిన ఇద్దరు నరరూప రాక్షసులను వేరే పలు కేసుల్లో అరెస్ట్‌ చేసి, నేర నిర్ధారణ చేయడంతో వారిద్దరికీ జీవిత ఖైదు పడింది. వారిద్దరూ కలిసి సుమారు 15 హత్యలు చేసినట్లు తేలింది. అయితే ఆ ఇద్దరు కిల్లర్స్‌లో ఒకడి పేరు లోరెన్స్‌ (అజ్ఞాత కాలర్‌ చెప్పిన పేరు). పూర్తి పేరు లోరెన్స్‌ హెర్జోగ్‌. ఇతడే మేరీ, మారియాలను చంపి ఉంటాడని అధికారులు నమ్మడం మొదలుపెట్టారు. అయితే ఈసారి సాక్ష్యమివ్వడానికి.. ఆ అజ్ఞాత కాలర్‌ అధికారులకు చిక్కలేదు. మరోవైపు అరెస్ట్‌ అయిన మూడేళ్లకే లోరెన్‌ జైల్లో ఆత్మహత్య చేసుకుని చనిపోయాడు. దాంతో ఈ కేసు మిస్టరీగానే మిగిలిపోయింది. ఏదేమైనా పెద్దలు, శ్రేయోభిలాషుల హెచ్చరికలను పక్కనపెట్టి, సరదా కోసం మొండితనంతో మేరీ, మారియాలు జీవితాలనే పోగొట్టుకున్నారు. ‘ఈ అమెరికన్స్‌ చాలా స్నేహస్వభావులు’ అని మేరీ చాలాసార్లు తన తండ్రి ఓవ్‌తో చెప్పేదట. మారియా అవే మాటలు డైరీలో రాసుకుంది. నిజానికి వారి నమ్మకం అపనమ్మకమైన క్షణాల్లో.. వారి జీవితాన్ని మట్టుబెట్టిన అమెరికన్‌ క్రూరులెవరో నేటికీ ప్రపంచం తెలుసుకోలేకపోయింది. అసలు డైరీ, హ్యాండ్‌బ్యాగ్‌ డంప్‌యార్డ్‌లో ఎందుకు పడున్నాయి? హైవేపై బట్టలు, అడవిలో మృతదేహాలు దొరికాయంటే.. వారికి, కిల్లర్‌కి మధ్య ఎంతటి ఘర్షణ జరిగుంటుందో? అతడి నుంచి తప్పించుకోవడానికి ఎంత ప్రయత్నించి ఉంటారో?! ఇలా వేటికీ సమాధానాలు లేవు.∙సంహిత నిమ్మన

‘జీవితం విలువైన బహుమతి, ఒక్కసారి మీ కుటుంబం గురించి ఆలోచించండి. దయచేసి ఒంటరిగా ఇక్కడ తిరగొద్దు.. వెంటనే క్షేమంగా తిరిగి వెళ్లిపోండి’ ఇవి ఔకీగహారా సమీపంలో కనిపించే ప్రమాద హెచ్చరికలు. ‘పో.. దూరంగా పో.. తిరిగి వెళ్లిపో.. బతుకు..’ అంటూ గమనిక బోర్డులనిండా రాతలు. అవి స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నా.. అడవి మాత్రం ‘రా.. ఇటువైపు రా.. ఇక్కడే, ఈ క్షణమే చచ్చిపో’ అని పిలుస్తుందట. టోక్యోకు పశ్చిమంగా దాదాపు 100 కిలోమీటర్ల దూరంలో.. ఫుజి అనే ఎత్తైన పర్వతానికి ఆనుకుని.. ఔకీగహారా అనే ఫారెస్ట్‌ ఉంది. అక్కడ ప్రతి మొక్కలో, ప్రతి మలుపులో విషమ గీతమే వినిపిస్తుంది. ఏదో తెలియని క్రూరత్వం రారమ్మంటూ వల విసురుతున్నట్లుగా ఉంటుంది. ‘అవన్నీ ఆత్మహత్యలకు ఆహ్వానాలే’ అంటుంటారు చాలామంది. ఈ అడవి భూమ్మీద అత్యంత భయంకరమైన ప్రదేశాల్లో ఒకటి. ప్రపంచంలోనే ఆత్మహత్యల రేటులో ఈ అడవిది రెండో స్థానం. ఏటా ఇక్కడి నుంచి సుమారు వందకు పైగా మృతదేహాలను వెలికితీస్తుంటారు. ఇది ఇంత ప్రమాదకరమైన ప్రదేశమని తెలిసి కూడా కొందరు .. ఇక్కడికే హైకింగ్‌కి వస్తుంటారు. పురాణ కథనం పురాణాల ప్రకారం.. కొన్నేళ్ల క్రితం కొంతమంది పేదలు ఇక్కడ ఆకలితో మరణించి ఆత్మలుగా మారారని ఒక కథనం. ఆ ఆత్మలు కొత్త ఆత్మల కోసం వెదుకుతూ ఉంటాయని.. అందుకే అవి అడవి సమీపానికి వచ్చిన మనుషుల్ని ఆత్మహత్యలకు ప్రేరేపిస్తుంటాయని చాలామంది నమ్ముతారు. అయితే ఈ అడవిలో చనిపోయిన శవాలు కదులుతాయని.. భీకరంగా కేకలు వేస్తుంటాయని స్థానికులు చెబుతుంటారు. మరో కథనం ప్రకారం.. పూర్వం స్థోమత లేని కుటుంబాల్లోని  వృద్ధులు లేదా అనారోగ్యంతో బాధపడే బంధువులను ఈ అడవికి తీసుకొచ్చి వదిలేసేవారని.. వారంతా అక్కడే ఆకలితో చనిపోయేవారని.. వారి ఆత్మఘోషే ఈ విషాదానికి కారణమని మరో కథనం. 'సీచో మాట్సిమోటో' అనే రచయిత.. 1961లో రచించిన ‘ది టవర్‌ ఆఫ్‌ వేవ్స్‌’ అనే నవల వల్ల.. ‘ఔకీగహారా’ అడవి విశేషాలు బాగా పాపులర్‌ అయ్యాయని కొందరి అభిప్రాయం. అప్పటి నుంచే ఈ అడవి మిస్టరీని కథాంశంగా తీసుకుని.. అనేక చిత్రాలు, కథనాలు పుట్టుకొచ్చాయి. ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రాచుర్యం పొందింది. శాస్త్రవేత్తల మాట్లలో.. కొందరు శాస్త్రవేత్తలు మాత్రం.. ‘ఇక్కడి ఇనుప నిక్షేపాల కారణంగా అవి దిక్సూచిగా మారి దారి తప్పించడంతో అడవిలోనే చనిపోతున్నారు. అందుకే ఈ అడవిలోకి వెళ్లాలి అనుకునే హైకర్స్‌.. టేప్‌ లేదా స్ట్రింగ్‌ని ఉపయోగించడం మంచిది’ అని సూచిస్తున్నారు. అడవి ప్రాంతం విస్తారంగా, దట్టంగా ఉండటంతో.. ఇక్కడ అడుగుపెట్టిన చాలామంది శవాలు కూడా దొరకట్లేదు. మిస్‌ అయిన వాళ్లని కనిపెట్టడంలో రెస్క్యూ టీమ్‌ కూడా ఫెయిల్‌ అవుతూ వచ్చింది. దాంతో ఆత్మహత్యలను, మిస్సింగ్‌లను నివారించడానికి.. అటవీ ద్వారాల ముందు భద్రతా కెమెరాలతో పాటు.. సెక్యూరిటీనీ పెంచారు. నిర్మానుష్యమైన ఈ అడవిలో.. నిర్ఘాంత పోయే దృశ్యాలు భయపెడుతూ ఉంటాయి. చెల్లాచెదురుగా పడి ఉన్న షూలు, బట్టలు, టోపీలతో పాటు భీతికలిగించే బొమ్మలు కూడా ఉంటాయి. అవన్నీ చెట్టు కొమ్మలతో తాళ్లు మెలిపెట్టి బొమ్మల్లా అల్లినట్లు ఉంటాయి. చూడటానికి రాక్షసుల్లా కనిపిస్తూ ఉంటాయి. అయితే వాటిని ఎవరు అలా పెట్టారో ఎవరికీ తెలియదు. మనిషి పుర్రెలు, ఎముకలు అక్కడక్కాడా అగుపిస్తూ హడలెత్తిస్తుంటాయి. చనిపోయిన వారి శవాలు కూడా దిష్టిబొమ్మల్లా.. ఊడలమర్రిపై దయ్యాల్లా వేలాడుతూ భయపెడుతూ ఉంటాయి. ఏదిఏమైనా ఈ అడవి.. మనుషుల్ని ఆత్మహత్యలకు ఎలా ప్రేరేపిస్తోంది? అక్కడ తాళ్లతో రాక్షసుల రూపాలను ఎవరు తయారు చేశారు? వంటివన్నీ మిస్టరీలుగానే మిగిలిపోయాయి. - సంహిత నిమ్మన

భళ్లారి: నాలుగేళ్ల కుమారుడిని మైండ్‌పుల్ ఏఐ సీఈఓ సుచనా సేథ్ హత్య చేసిన కేసులో కీలక విషయాలు వెలుగులోకి వస్తున్నాయి. బాలుని మృతదేహాన్ని ఉంచిన బ్యాగులో ఓ లేఖ లభ్యమైనట్లు పోలీసులు తెలిపారు. విడిపోయిన భర్త తన కుమారున్ని కలవడానికి అనుమతించిన కోర్టు తీర్పుపై ఆవేదన వ్యక్తం చేస్తూ సుచనా నోట్‌లో పేర్కొన్నట్లు పోలీసులు వెల్లడించారు. టిష్యూ పేపర్‌పై ఐలైనర్ వాడి సుచనా లేఖ రాసినట్లు తెలుస్తోంది. ' ఏం జరిగినా సరే కుమారుడు నా వద్దే ఉండాలి.  కోర్టు విడాకులు మంజూరు చేసినా సరే.. కస్టడీ హక్కు నాకే దక్కాలి. " అని ఆమె అందులో పేర్కొంది. హత్య అనంతరం బాలుని మృతదేహం వద్ద ఈ లేఖ పెట్టినట్లు తెలుస్తోంది. సుచనా మానసిక పరిస్థితిపై అనుమానాలు వ్యక్తమవుతున్నాయి. మరోవైపు పోలీసుల విచారణకు సుచనా సహకరించడం లేదని సమాచారం. కుమారున్ని చంపినందుకు ఆమెలో కొంచెం కూడా మానసిక పశ్చాత్తాపం కనిపించడం లేదని పోలీసులు తెలిపారు. ప్రస్తుతం ఆమెకు ఆరోగ్య, మానసిక పరీక్షలు చేస్తున్నట్లు తెలిపారు. బ్యాగులో దొరికిన లేఖను ఫోరెన్సిక్ ల్యాబ్‌కు పంపినట్లు తెలుస్తోంది. భార్య-భర్తల మధ్య విబేధాల కారణంగా కొడుడు కస్టడీ విషయంలో కోర్టు ఇచ్చిన తీర్పు కారణంగానే ఈ హత్య జరిగినట్లు పోలీసులు భావిస్తున్నారు.  పశ్చిమ బెంగాల్‌కు చెందిన సుచనా సేథ్‌ 2010లో కేరళకు చెందిన వ్యక్తిని పెళ్లి చేసుకుంది. తొమ్మిదేళ్ల తర్వాత కుమారుడు జన్మించాడు. ఆ తర్వాత భార్యాభర్తల మధ్య గొడవలు మొదలయ్యాయి. 2020లో దంపతులిద్దరు కోర్టు నుంచి అనుమతి తీసుకొని దూరంగా ఉంటున్నారు. ప్రతి ఆదివారం కుమారునితో కాసేపు తండ్రి గడిపేవాడు. ఇది ఏమాత్రం ఇష్టంలేని కసాయి తల్లి.. కొడుకును చంపేయాలని, తద్వారా భర్తపై ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలని నిర్ణయించినట్లు తెలుస్తోంది. ఇదీ చదవండి: Suchana Seth Planned Murder: భరణంగా నెలకు రూ.2.5 లక్షలు

ఓ తండ్రి అంతులేని ప్రేమకు నిదర్శనమే ఈ గాథ. కూతురు ఆకస్మిక మరణం ఆ తండ్రిని నిలువనీయలేదు. ఎందుకు చనిపోయింది? ఎలా చనిపోయిందన్న ప్రశ్నలు అతడ్ని కుదురుగా ఉండనివ్వలేదు. తానే ఓ డిటెక్టివ్‌లా దర్యాప్తు చేసేలా పురిగొల్పాయి. ఒకటి, రెండు కాదు ఏకంగా 37 ఏళ్లు తన కూతురికి న్యాయం జరగాలని తపించి నిరీక్షించాడు. దేశం కానీ దేశంలో వందసార్లుకు పైగా పర్యటించాడు. డబ్బును కూడా లెక్కచేయకుండా నీళ్లలా ఖర్చుపెట్టాడు. కానీ ఇప్పటికి అతడి కూతురు హత్య చిక్కుముడి వీడని మిస్టరీలో ఉండిపోయింది. ఐతే ఆ తండ్రి తపన, ఆశ, అలుపెరగని ప్రయత్నం చివరికి ఫలించాయా అంటే... అసలేం జరిగిందంటే..తన కూతురుని చంపిన హంతకుల కోసం హీరోలా అన్వేషించిన వ్యక్తి ఇంగ్లాండ్‌కు చెందిన జాన్‌ వార్డ్‌ మరణించిన అతడి కూతురు పేరు జూలీ వార్డ్‌. ఆమె వైల్డ్‌లైఫ్‌ ఫోటోగ్రాఫర్‌. జూలీ మరణించేనాటికి ఆమె వయసు 28 ఏళ్లు. ఆమె బరీ సెయింట్‌ ఎడ్మండ్స్‌లోని పబ్లిషింగ్‌ కంపెనీలో ఉద్యోగం చేసేది. అయితే జూలీ మాసాయి మారా గేమ్‌ రిజర్వ్‌లో జంతువుల ఫోటోలు తీసి పేరు తెచ్చుకోవాలనే ఉద్దేశంతో ఆరు నెలలు కెన్యా పర్యటనలోనే ఉండిపోయింది. అయితే ఆమె చిరిసారిగా సెప్టెంబర్‌ కనిపించింది. ఆ తర్వాత నుంచి ఆమె ఆచూకి కనిపించడంలేదని తెలిసిన కొద్ది క్షణాల్లోనే ఆమె మరణించిందనే వార్త వచ్చింది. దీంతో ఏం అర్థకాని జూలీ తండ్రి ఆఘమేఘాలపై కెన్యా వెళ్లిపోయాడు. నా కూతురు ఎందుకని చనిపోయిందని అని ఆ తండ్రి ఒకటే ఆత్రుతో వెళ్లగా..అక్కడ అధికారులు ఆమెపై క్రూరమృగాలు దాడి చేసి చంపేశాయని చెప్పారు.  ఐతే జూలీ తండ్రికి అధికారులు చెబుతున్నవన్నీ కట్టుకథల్లా తోచాయి. కనీసం కూతురి చివరి చూపు దక్కలేదు, పైగా ఆమె మృతదేహం కూడా కనిపించకపోవడం ఇవన్నీ జాన్‌ని కుదురుగా ఉండనివ్వలేదు. అధికారుల మాటలను నమ్ముతూ కూర్చొంటే.. ఏం లాభం లేదని నిర్ణయించుకుని జాన్‌ వార్డ్‌ స్వయంగా డిటెక్టివ్‌లా రంగంలోకి దిగి దర్యాప్తు ప్రారంభించాడు. జూన్‌వార్డ్‌ దంపతులు, జూలీ(కుడివైపు), ఇన్‌సెట్‌లో ఇద్దరు సోదరులతో దిగిన చిన్ననాటి చిత్రం అందులో భాగంగా ఫోరెన్సిక్‌ గురించి తనకు తానుగా నేర్చుకుని మరీ కూతురి మృతదేహం కోసం అన్వేషించాడు. జూలీని చివరిగా కనిపించిన ప్రాంతంలో ఏకంగా ఐదు విమానాలతో జల్లెడ పట్టించాడు. చివరికి ఆమె మృతదేహం ఆ రిజర్వ్‌కి దాదాపు 10 మైళ్ల దూరంలో కనిపించింది. జాన్‌ తన కుమార్తె దవడ, ఎడమ కాలు తదితర భాగాలను గుర్తించాడు. అయితే అవి రెండు కాలిపోయి పోదల్లో ఉన్నాయి. ఎలా చనిపోయిందనే దాని గురించి అలుపెరగకుండా దర్యాప్తు చేస్తూనే ఉన్నాడు. జూలీ అవశేషాలను ఫ్రిజర్‌లో భద్రపరిచి ఎలాగైనా హంతకులను పట్టుకోవాలని తన కూతరుకి న్యాయం చేయాలని ఎంతగానో తపించాడు. జాన్‌ దర్యాప్తు ఓ కొలిక్కి రాడమే కాకుండా ఆమె ఎలా చనిపోయిందో కనుకున్నాడు. దర్యాప్తులో కెన్యా అప్పటి అధ్యక్షుడు కుమారుడు జోనాథన్‌ మోయి జూలీపై క్రూరంగా అత్యాచారం చేసి చంపేశాడని కనుగొన్నాడు. ఆమె మృతదేహాన్ని అడవిలో పడేసి జంతువుల దాడిలో చనిపోయిందని నమ్మించాడని తెలుసుకున్నాడు. అయితే దాన్ని నిరూపించేందుకు బలమైన సాక్ష్యాధారాలు జాన్‌ వద్ద లేవు. ఎంతాగనో అధికారులను ప్రాధేయపడి చర్యలు తీసుకోమని చెప్పినా..కానీ వారు అధ్యక్షుడి కొడుకు కావడం వల్ల ఈ ఘటనను మభ్యపెట్టి తారుమారు చేసే కుట్రకే తెరతీశారు. ఐతే జాన్‌ తగ్గేదేలా అంటూ.. చేసిన దర్యాప్తు కారణంగా అధికారులు సైతం జూలీది హత్యేనని ఒప్పుకోక తప్పుకోలేదు. దీని కోసం కెనడా కోర్టులో ఏకంగా 22 సార్లు క్రాస్‌ ఎగ్జామిన్‌ని జాన్‌ ఎదుర్కొన్నాడంటేనే వాస్తవం ఏంటో క్లియర్‌గా అర్థమవుతుంది.                                            ఇద్దరు సోదరులో జూలీ వార్డ్‌(ఫైల్‌ఫోటో) ప్రభుత్వమే తమే చేతిలో ఉన్నవాళ్లతో పోరాడటం ఎంత కష్టం అనేదానికి ఈ జూలీ కేసు ఓ ఉదాహరణ. ఆ తండ్రి కూతురు కేసు దర్యాప్తు కోసం ఏకంగా తన సొంత డబ్బు రూ. 16 కోట్ల దాక నీళ్లలా ఖర్చుపెట్టాడు. చివరి శ్వాస వరకు కూతురుకి న్యాయం జరగాలని పోరాడాడు. జూన్‌ వయసు ఇప్పుడూ 79 ఏళ్లు ఇటీవలే అతన మరణించాడు. అతడు మరణించడానికి రెండు వారాల ముందే అతడి భార్య జేన్‌ కూడా చనిపోయారు. తమ తండ్రి జాన్‌ ఆశ అడియాశగానే మిగిలిపోయిందని అతడి కొడుకులు బాబ్‌, టిమ్‌ చాలా ఆవేదనగా చెప్పుకొచ్చారు. తమ సోదరి కేసును తాము క్లోజ్‌ చేయనివ్వమని తమ తండ్రి ఎలా కెన్యా ప్రభుత్వంతో పోరాడుతూనే ఉన్నాడో అలానే తాము పోరాడతామని, ఆ బాధ్యతను తాము తీసుకుంటామని చెబుతున్నారు జాన్‌ కొడుకులు.                                             జాన్‌ వార్డ్‌ కొడుకు బాబ్‌ వార్డ్‌ న్యాయం కోసం తన తండ్రి చూపిన పట్టుదల, తెగువ నమ్మశక్యం కానివని అన్నారు. జాన్‌ మరణించడానికి ఆరునెలల ముందు వరకు కెన్యా వెళ్లోచ్చారని చెప్పుకొచ్చారు. అంతేగాదు తన తండ్రి ఈ కేసుపై ఓ పుస్తకం కూడా రాశారని, అందుకు తాను సహకరించినట్లు బాబ్‌ చెప్పుకొచ్చారు. తాను, తన సోదరుడు టిమ్‌ దీనిపై డాక్యుమెంటరీ కూడా తీస్తామన్నారు. ఇక ఈ జూలీ కేసులో తగిన సాక్ష్యాధారాలు లేకపోవడంతో 1992లో ఆమె హత్య కేసులో అనుమానితులుగా అదుపులోకి తీసుకున్న ఇద్దరు గేమ్ రేంజర్లు నిర్దోషులుగా విడుదలయ్యారు. కెన్యా పోలీసు అధికారుల్లో కొత్త బృందం 1997లో ఈ కేసును మళ్లీ పరిశీలించింది. 1999లో ఒక గేమ్‌కీపర్‌ని ఈ కేసులో విచారించారు. కానీ, ఆయనను నిర్దోషిగా విడుదల చేశారు. 2004లో ఈ హత్యకు సంబంధించిన తీర్పును రికార్డ్ చేశారు. మళ్లీ 2010లో లండన్‌ డిటెక్టివ్‌ల సాయంతో కెన్యా  స్థానికుల పోలీసుల ఈ కేసులో కొంత పురోగతి సాధించారు. జూలీ అవశేషాలు కనిపించిన ప్రదేశంలో జరిగిన క్రైమ్‌ గురించి ఓ అవగాహనకు వచ్చారు. అలాగే డీఎన్‌ఏ పరీక్షలు కూడా కొంత వరకు పురోగతి సాధించనట్లు తెలిపారు బాబ్‌. అలసు నిందితులను కనిపెట్టి ఈ కేసును చేధిస్తామని జాను కుమారుడు బాబ్‌ నమ్మకంగా చెబుతున్నారు. కాగా, పాపం ఆ తండ్రి కూతురుకి న్యాయం జరగాలని తపించి, తపించి అలిసిపోయి మత్యుఒడిలోకి వెళ్లిపోయాడు. కనీసం ఇప్పటికైన జూలీ కేసులో నిందులెవరనేది తెలుస్తుందా? అంతుపట్టిని మిస్టరీలా మిగిలి.., ఆ తండ్రి ‍ప్రయత్నం వృధాగాపోతుందా? అనేది వేచి చూడాల్సిందే...!  --ఆర్‌ లక్ష్మీ లావణ్య (చదవండి: ఆ ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టడమే..తూలుతూ, ఊగిపోతాం! సైన్సుకే అంతుచిక్కని మిస్టరీ ప్రదేశం..)  

నిస్సహాయతను, నిర్వేదాన్ని నింపుకున్న గుండెలో.. ఓ వెర్రి నవ్వు నిస్తేజంగా తొణికిసలాడుతుంది. ఆ నవ్వులో.. సమాజాన్ని నిలువునా కాల్చి బూడిద చేయగలిగేంత ఆవేశం ఉంటుంది. 43 ఏళ్ల వెనెస్సా బెన్నెట్‌ని కదిలిస్తే అచ్చం అలాంటి నవ్వే నవ్వుతుంది. ఎందుకంటే.. తనకు ఊహ తెలియక మునుపే.. క్రూరమైన చావు పరిచయం అయ్యింది. ఊహ తెలిసేసరికి.. ఆ చావే శరణమనిపించింది. చెల్లాచెదురైన తన బతుకుని చక్కదిద్దుకోవడానికి కొన్నేళ్లు పట్టింది. బతుకుపోరాటంలో ఇప్పటికీ తన మనసుతో తాను యుద్ధం చేస్తూనే ఉంది. ఇంతకీ ఎవరీ వెనెస్సా? అసలు తన జీవితంలో ఏం జరిగింది? వెనెస్సా గురించి ఒక మాటలో చెప్పాలంటే.. దురదృష్టానికి, అదృష్టానికి మధ్య నలిగిన ఒక జీవితం. తనకు అసలేం జరిగిందో తెలియని వయసులోనే.. తోటివాళ్ల రూపంలో.. వెకిలినవ్వులు, ఎగతాళి చూపులు తన ఆత్మస్థైర్యాన్ని దెబ్బతీశాయి. ఆ పరిస్థితికి కారణం ఎవరో తెలియక, తను ఎందుకలా ఉందో తెలియక తల్లడిల్లింది. ఊహ తెలిశాక తన కథ తనకే కన్నీళ్లు తెప్పించింది.1984 జనవరి 16 అర్ధరాత్రి ఓ రాక్షసుడు సుత్తి చేత పట్టుకుని.. అమెరికా, కొలరాడోలోని అరోరాలో.. వెనెస్సా ఇంట్లో అడుగుపెట్టాడు. ఆమెకప్పుడు మూడేళ్ల వయసు. వాడు లోపలికి అడుగుపెట్టగానే.. వెనెస్సా తండ్రి బ్రూస్‌ బెన్నెట్‌(27)ని అత్యంత క్రూరంగా సుత్తితో కొట్టి చంపేశాడు. మూడేళ్ల చిన్నారిపై లైంగికంగా.. తర్వాత తల్లి డెబ్రా(26), అక్క మెలిస్సా(7)లపై  లైంగికంగా దాడి చేసి.. అదే సుత్తితో వాళ్లనూ హత్య చేశాడు. కొన్ని గంటల వ్యవధిలోనే ఆ ఇంటిని శ్మశానంగా మార్చాడు. అసలేం జరుగుతోందో తెలియని స్థితిలో వెనెస్సా ఒంటరిగా ఆ కిల్లర్‌ చేతికి చిక్కింది. కనికరంలేని ఆ క్రూరుడు మూడేళ్ల వెనెస్సాపై కూడా లైంగికదాడి చేసి.. సుత్తితో తీవ్రంగా కొట్టాడు. అందరిలానే ఆ పాపా చనిపోయిందనుకుని తెల్లారేసరికి పారిపోయాడు. ఉదయం పది దాటేసరికి వెనెస్సా నాన్నమ్మ కొన్నే బెన్నెట్‌.. ఆ ఘోరాన్ని చూసి గుండెలవిసేలా ఏడ్చింది. కాసేపటికే పోలీసులు, వైద్యులు అంతా అక్కడికి చేరుకున్నారు. రక్తపుమడుగులో పడి ఉన్న వెనెస్సా కొన  ఊపిరితో ఉందని గుర్తించి.. వెంటనే ఆసుపత్రికి తరలించారు. 16ఏళ్లకే డ్రగ్స్‌కు అలవాడుపడి.. కిల్లర్‌ దాడికి.. వెనెస్సా దవడ, పుర్రె పగిలిపోయాయి. కాళ్లు, చేతులు విరిగిపోయాయి. శరీరం మొత్తం ఛిద్రమై.. ప్రాణం మాత్రమే మిగిలింది. రెండేళ్లకు కోలుకున్న వెనెస్సా.. తీవ్రమైన ఒత్తిడి, కోపం, అసహనం లాంటి ఎన్నో మానసిక రుగ్మతలతో బాధపడుతూ నాన్నమ్మ దగ్గరే పెరిగింది. అయితే ఇంతటి ఘోరం చేసిన కిల్లర్‌ ఎవరో.. ఎవరికీ తెలియలేదు. దర్యాప్తు జరుగుతున్నా.. సరైన సాక్ష్యాధారాల్లేక.. కోల్డ్‌ కేసుల సరసన చేరిపోయింది. కాలక్రమేణా తన కథను తెలుసుకున్న వెనెస్సా.. సమాజంపై ద్వేషాన్ని పెంచుకుంది. చెడుదారుల్లో నడిచింది. 16 ఏళ్లకే డ్రగ్స్‌కు అలవాటుపడింది. 17 ఏళ్ల వయసులో.. జీవితం మీద విరక్తి పుట్టి.. చనిపోవాలని మణికట్టుని కోసుకుని ఆత్మహత్యాయత్నం చేసింది. జీవితం విలువ తెలిసొచ్చింది ఏళ్లుగా కిల్లర్‌ కోసం.. పోలీస్‌ ఇన్వెస్టిగేషన్‌ కొనసాగినా.. ఆ అగంతుకుడు ఎవరో తేలలేదు.18 ఏళ్ల వయసులో తన ఇష్టపూర్వకంగానే గర్భవతి అయిన వెనెస్సా.. కొడుకు పుట్టిన 3 నెలలకు ‘తల్లిగా ఎలా ఉండాలో తెలియట్లేదు’ అంటూ చిల్డ్రన్స్‌ వెల్ఫేర్‌ అధికారులకు బాబుని అప్పగించేసింది. రోజురోజుకీ మానసిక ఒత్తిడి పెరుగుతూ వచ్చింది. తను, తన బాయ్‌ఫ్రెండ్‌ కలసి వంతెన కింద జీవించడం మొదలుపెట్టారు. తలస్నానం చెయ్యాలన్నా.. దగ్గరల్లోని ఆసుపత్రికి వెళ్లాల్సిన పరిస్థితుల్ని ఎదుర్కొంది. దొంగతనాలు, మాదకద్రవ్యాల కేసుల్లో జైలుకి కూడా వెళ్లింది. 30 ఏళ్లు వచ్చేసరికి.. ఆమెలో మార్పు మొదలైంది. జీవితం అంటే ఇది కాదు అనే ఆలోచన వచ్చింది. మనిషిగా బతకడానికి.. గతంతో సంబంధం లేదనిపించింది. దాంతో మాట, తీరు అన్నీ మార్చింది. ఫ్రాంకీ విల్లార్డ్‌ అనే వ్యక్తిని వివాహం చేసుకుంది. మోటివేషనల్‌ స్పీకర్‌గా పని చేస్తూ మంచి గుర్తింపు తెచ్చుకుంది. సాటి మనిషికి సాయం చెయ్యాలనే ఆలోచనతో తన కథను ప్రపంచానికి చెప్పడం మొదలుపెట్టింది. డ్రగ్‌ కౌన్సెలర్‌ అయేందుకు డిగ్రీ కళాశాలలో చేరింది. 2018లో సుమారు 20 ఏళ్ల వయసున్న తన కొడుకుని కూడా కలుసుకుంది. ఆ రోజు వెనెస్సా మనస్పూర్తిగా నవ్వింది. ‘నేను ఒకరికి ప్రాణం పోశాననే ఆనందం.. నేనో తల్లిననే అనుభూతి చాలా గొప్పగా ఉంది’ అంటూ పొంగిపోయింది. 2018 వరకూ ఈ కేసు మిస్టరీగానే ఉంది. సరిగ్గా 34 ఏళ్ల తర్వాత.. డీఎన్‌ఏ ఆధారంగా కిల్లర్‌ ఎవరనేదానిపై ఓ స్పష్టత వచ్చింది. డీఎన్‌ఏతో హంతకుడు ఎవరో తేలింది షాకింగ్‌ విషయం ఏంటంటే.. ఆ కిల్లర్‌.. పరారీలో ఉన్న నిందితుడు కాదని.. 1984 ఆగస్ట్‌ 9 నుంచి జైలు జీవితాన్ని అనుభవిస్తున్న నేరగాడని తేలింది. అతడు సీరియల్‌ కిల్లర్‌ అలెక్స్‌ క్రిస్టోఫర్‌ ఎవింగ్‌ అని అందరితో పాటు వెనెస్సా అప్పుడే తెలుసుకుంది. 1984లో అతడు చేసిన అరాచకాలు అన్నీ ఇన్నీ కావు. అందులో బెన్నెట్‌ ఫ్యామిలీ విషాదగాథ కూడా ఒకటని.. ముందు నుంచి అనుమానాలున్నా.. డీఎన్‌ఏతో 2018లో క్లారిటీ వచ్చింది. 1984 జనవరి 10న లేక్‌వుడ్‌లో ప్యాట్రీషియా స్మిత్‌ అనే మహిళపై హింసాత్మకంగా లైంగిక దాడి చేసి, హత్య చేశాడు. అదే ఏడాది ఆగస్టు 9న నెవాడా, హేండర్సన్‌లో గొడ్డలితో నాన్సీ, క్రిస్‌ బ్యారీలపై దాడిచేసి పారిపోయాడు. ఆ కేసులోనే అతడు అరెస్ట్‌ అయ్యాడు. అప్పటి నుంచి నిర్బంధంలోనే ఉన్నాడు. అతడికి హ్యామర్‌ కిల్లర్‌ అనే పేరు కూడా పెట్టాయి అప్పటి వార్తా పత్రికలు. మూడు వేర్వేరు రాష్ట్రాల్లో ప్రజలపై దాడి చేసినట్లు ఆధారాలు ఉండటంతో అతడికి పెరోల్‌ కూడా లభించలేదు. 2021 నాటికి అతడు బెన్నెట్‌ కేసులో దోషిగా రుజువు కావడంతో కోర్టు.. మూడు జీవితకాలాల కారాగార శిక్షను విధించింది. దాంతో అతడు జీవితంలో బయటికి వచ్చే అవకాశాన్నే కోల్పోయాడు. ఈ కథ తెలిసిన వాళ్లంతా న్యాయం జరిగింది అన్నారు. కానీ వెనెస్సా మాత్రం.. తనకు జరిగిన అన్యాయం పూడ్చలేనిదని, అతడిలో నేను పశ్చాత్తాపం చూడలేదని చెప్పింది. సమాజంపై గౌరవం కోల్పోయింది ‘అతడి కారణంగా నేను నా వాళ్లని మాత్రమే కాదు.. సమాజంపై నమ్మకాన్నీ, గౌరవాన్నీ కోల్పోయాను. నా వ్యక్తిత్వాన్నీ కోల్పోయాను. ఇప్పటికీ నేను ప్రతిరోజూ అద్దంలో చూసుకుని.. తట్టుకోలేని వేదనను అనుభవిస్తున్నాను. తెలియని కోపం, ద్వేషం, మానసిక వేదన ఇలా అన్నీ నన్ను కుంగదీస్తూనే ఉన్నాయి. నా జీవితం నాశనమైపోయింది. దానికి ఏ పరిష్కారం లేదు’ అంటూ ఎందరో మనసుల్ని మెలిపెట్టింది. సరైన సాక్షులు లేని ఈ కథలో కిల్లర్‌ కేవలం డీఎన్‌ఏ ఆధారంగానే దొరికాడు. లేదంటే ఇప్పటికీ ఈ కథ మిస్టరీగానే ఉండిపోయేది.  ∙సంహిత నిమ్మన 

ఆత్మల మధ్య అనుసంధానమనేది మనిషి చావుపుట్టుకలకు అతీతమైనది. జ్ఞాననేత్రంతో దివ్యదృష్టిని (సిక్త్‌ సెన్‌ ‍్స) సాధించడం, ఎలాంటి ప్రసార సాధనం లేకుండా మనిషి నుంచి మనిషికి సమాచారాన్ని చేరవేయడం (టెలిపతీ) వంటివన్నీ మనిషి జీవితంలో ఎప్పటికీ అబ్బురాలే! అలాంటి ఊహాతీతమైన మిస్టరీ ఈవారం మీకోసం. ఇది రెండు వేరు వేరు చోట్ల, రెండు వేరు వేరు సందర్భాలను కలిపి చెప్పే సినిమా కథలాంటిది. అది 1978 అక్టోబర్‌ 31. అంతా హాలోవీన్‌  సెలబ్రేషన్‌ ్సలో ఉన్నారు. సాయంత్రం ఆరు తర్వాత, 19 ఏళ్ల కర్రన్‌, కాథీ అనే కవలలు.. తమ అక్క షారోన్, కాథీ బాయ్‌ఫ్రెండ్‌ లూకాస్‌తో కలసి స్థానిక క్లబ్‌కి వెళ్లారు. అక్కడ కొందరు స్నేహితుల్ని కలసి ఎంజాయ్‌ చేశారు. సరిగ్గా 8 అయ్యేసరికి లూకాస్‌తో కలసి కాథీ ఇంటికి బయలుదేరింది. కర్రన్‌  తన అక్క షారో తో ఇంకాసేపు క్లబ్‌లోనే గడపాలని నిర్ణయించుకుంది. అయితే కాథీ, లూకాస్‌లు ఇంటికి సమీపిస్తుండగా, ఇద్దరు ముసుగు దుండగులు వాళ్లను అడ్డుకున్నారు. తుపాకీ చూపించి.. వారి దగ్గరున్న విలువైన వస్తువులను, డబ్బును లాక్కున్నారు. అదే సమయానికి క్లబ్‌లో ఉన్న కర్రన్‌  ఉన్నట్టుండి తనకు తెలియకుండానే భయంతో వణికిపోయింది. కారణం లేకుండానే బాగా ఏడ్చింది. వెంటనే ఇంటికి వెళ్లాలని పట్టుబట్టింది. పక్కనే ఉన్న షారోన్‌కి ఏం అర్థం కాలేదు. కాథీ ఏదో ప్రమాదంలో పడిందని కర్ర  మనసుకు తెలుస్తూనే ఉంది. తీరా ఇంటికి చేరేసరికి దగ్గర్లో లూకాస్‌ గాయాలతో కనిపించాడు. ఆ పరిసరాల్లో ఎక్కడా కాథీ కనిపించలేదు. కాథీని చంపేస్తామని బెదిరించి, దాడికి తెగబడిన దుండగులు ఆమెను కారులో బలవంతంగా ఎక్కించుకుని పోయారని లూకాస్‌ చెప్పాడు. సమాచారం అందుకున్న పోలీసులు రంగంలోకి దిగారు. కాసేపటికి కాథీ నుంచి కర్రన్‌కి డైరెక్ట్‌ సందేశాలు రావడం మొదలయ్యాయి. టెలిపతీ మాదిరి.. ప్రమాదం తాలూకు ఆనవాళ్లు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. ‘కాథీ ఓ కారులో బందీగా వెళుతోందని, ఆ కారు సీట్‌ కలర్‌తో పాటు కారులో ఉన్న కార్పెట్‌ కలర్‌ కూడా చెప్పింది కర్రన్‌. మొదట ఎవ్వరూ ఆమె మాటలు నమ్మలేదు. పోలీసులైతే ఆమెకి పిచ్చి అనుకున్నారు. కానీ కర్ర  ఎంతో తీక్షణంగా కనురెప్పలు వాల్చకుండా, కళ్లతో చూస్తున్నట్లుగా కాథీ పరిస్థితి గురించి ప్రతి అంశాన్నీ వివరంగా చెబుతూనే ఉంది. కాథీని తీసుకెళ్తున్న కారు సమీపంలోని ఎయిర్‌వేస్‌ బూలవాడ్‌ వైపు వెళుతోందని చెప్పింది కర్రన్‌. అయితే కాథీ తలపై ఆ దుండగులు గట్టిగా కొడుతున్నారని కర్ర  ఆ నొప్పిని అనుభవిస్తూ చెప్పింది. కాథీకి దెబ్బలు తీవ్రంగా తగలడంతో కర్రన్‌ తట్టుకోలేక విలవిల్లాడింది. తన అక్కను చంపేస్తున్నారనే భయం ఆమెను క్షణం కూడా కుదురుగా ఉండనివ్వలేదు. కానీ ఏం చేయలేని పరిస్థితి. ఆమె బాధ చూసి పోలీసులు కూడా కరిగిపోయారు. ఆమె చెప్పిన చోటికి ఆమె వెంటే పయనమయ్యారు. అయితే కాసేపటికి కాథీ నుంచి కర్రన్‌కి పరోక్ష సందేశాలు ఆగిపోయాయి. పుట్టినప్పటి నుంచి అదే బంధం.. కాథీ– కర్రన్‌లు 1959 ఏప్రిల్‌ 25న అమెరికా, టెనసీలోని మెంఫిస్‌లో జన్మించారు. సాధారణంగా కవలల్లో ఒకరికి జ్వరం వస్తే మరొకరికి జ్వరం రావడం.. ఒకరికి ఆకలేస్తే మరొకరికి ఆకలేయడం లాంటివి జరుగుతూ ఉంటాయి. కానీ కాథీ, కర్రన్‌ లకు ఎంత దూరంలో ఉన్నా మొదటి నుంచి ఒకరి భావోద్వేగాలు మరొకరికి అనుభవంలోకి వచ్చేవి. ఒకసారి కాథీ తన బాయ్‌ఫ్రెండ్‌తో గొడవ పడుతుంటే.. చాలా దూరంలో ఉన్న కర్రన్‌కి విపరీతమైన కోపం పొంగుకొచ్చింది. కాథీ ప్రసవవేదనను కర్రన్‌ కూడా అనుభవించి, అల్లాడిపోయింది. అవన్నీ సాధారణమే అనుకున్న కాథీ, కర్రన్‌ల జీవితంలో కాథీ కిడ్నాప్‌ ఘటన.. ఆ కవలల మధ్యనున్న అతీంద్రియ అనుబంధాన్ని బయటపెట్టింది.  ఆ సమయంలో ఓ చోట అకస్మాత్తుగా కాథీ వెళ్తున్న కారులో ఇంధనం అయిపోయింది. కారు ఆగిపోయింది. దాంతో దుండగులు భయపడి, కారును ఓ పక్కకు నెట్టారు. ఆ దారిలో పార్క్‌ చేసి ఉన్న మరో కారు నుంచి ఒక దుండగుడు ఆయిల్‌ దొంగలిస్తుంటే, మరో దుండగుడు కాథీని అదుపుచేసే పనిలో ఉన్నాడు. ఆ గందరగోళాన్ని పసిగట్టిన కొన్ని కుక్కలు భీకరంగా మొరగడం మొదలుపెట్టాయి. ఆ అలికిడికి పక్కనే ఉన్న ఇంట్లోంచి దంపతులు బయటికి వచ్చి ‘ఎవరది’ అంటూ గద్దించారు. వెంటనే ఆ దుండగులు వారి మీద కూడా కాల్పులు జరిపి పెద్ద హంగామా సృష్టించారు. ఆ అరుపులకి ఇంకొంత మంది రావడంతో దుండగులు భయపడి.. కారు వదిలిపెట్టి, కాథీని తీసుకుని అక్కడి నుంచి పరుగుతీశారు. కాసేపటికి కర్రన్‌కి మళ్లీ కాథీ నుంచి సందేశాలు రావడం మొదలయ్యాయి. కాథీ ఎక్కడో ఓ రోడ్డు మీద పరుగు తీస్తున్నట్లుగా కర్రన్‌ మెదడుకు సందేశాలు వచ్చాయి. దాంతో కాథీ బతికే ఉందనే ఆనందం కర్రన్‌లో మళ్లీ ఉత్సాహాన్ని నింపింది. అయితే కాథీ ఒళ్లంతా చల్లగా ఉందని, ప్రాణాపాయ స్థితిలోనే ఉందని మనోనేత్రంతోనే గుర్తించి తనతో ఉన్నవాళ్లకు చెప్పింది. దాంతో కాథీ కోసం కర్రన్, షారో లతో కలసి ఆ పోలీస్‌ బృందం వెతుకుతూనే ఉంది. సీన్‌ కట్‌ చేస్తే.. దుండగుల కాల్పుల హంగామా, దంపతుల ఫిర్యాదుతో మరో పోలీస్‌ బృందం ఆ పరిసరాలను జల్లెడపట్టే పనిలో పడింది. పోలీస్‌ సైరన్‌లకు బెంబేలెత్తిన ఆ దుండగులు కాథీని వదిలి పారిపోవడం.. చావుబతుకుల మధ్య ఉన్న కాథీ ఆ పోలీస్‌ బృందానికి దొరకడం, ఆమెను ఆసుపత్రిలో చేర్పించడం అంతా కొన్ని నిమిషాల వ్యవధిలోనే జరిగిపోయింది. కాసేపటికి కర్రన్, షారోన్‌లకు, వారితో ఉన్న పోలీస్‌ బృందానికి ఈ సమాచారం అందింది. ప్రమాదం తర్వాత ఆ ఆసుపత్రిలోనే కాథీ, కర్రన్‌ కలుసుకున్నారు. కాథీ కోలుకున్నాక కర్రన్‌ చెప్పిన ప్రతి అంశం నిజమేనని కాథీ నిర్ధారించింది. దుండగులు దాడి చేయగానే భయంతో ఏడవడం దగ్గర నుంచి కారు సీట్‌ కలర్, కార్పెట్‌ కలర్‌ వరకూ అన్నీ.. కర్రన్‌ చెప్పినట్లే ఉన్నాయని తేలింది. దాంతో పోలీసులు సైతం నివ్వెరపోయారు. ఏదేమైనా ఈ అద్భుతం గురించి మీడియాలో పెద్దగా కథనాలేమీ రాలేదు. కాథీ, కర్రన్‌ల మధ్య ఉన్న బంధం శాస్త్రీయంగా నిరూపితం కాలేదు. వారికి చెందిన మరే ఇతర వివరాలు ప్రపంచానికి తెలియలేదు. అలాగే కాథీని కిడ్నాప్‌ చేసిన దుండగులు ఎవరూ ఇప్పటికీ పట్టుబడలేదు. దాంతో ఈ ఉదంతం మిస్టరీగానే మిగిలిపోయింది. గాంట్స్‌ కవలల అన్వేషణ లీసా గాంట్స్, డెబ్బీ గాంట్స్‌ అనే ట్విన్స్‌.. కవలల జీవితాల్లోని రహస్యాలను అర్థం చేసుకునేందుకు.. ప్రపంచవ్యాప్తంగా వేలాది మంది కవలలను ఇంటర్వ్యూ చేశారు. ఆ సమయంలోనే కాథీ, కర్రన్‌ల అనుబంధం గురించి వారికి తెలిసింది. గాంట్స్‌ సిస్టర్స్‌ రాసిన ‘ద బుక్‌ ఆఫ్‌ ట్విన్స్‌’ అనే ఈ పుస్తకంలో ఆ వివరాలున్నాయి. కవలల మధ్య టెలిపతిక్‌ కమ్యూనికేషన్‌ ఉంటుందని చెబుతూ కాథీ, కర్రన్‌ల కథను ఆధారంగా చూపించారు. మొదటి నుంచి కర్రన్‌, కాథీలు మానసికంగా అనుబంధాన్ని కలిగి ఉన్నారని, ఒకరి బాధను మరొకరు అనుభవించగలరని గాంట్స్‌ సిస్టర్స్‌ పేర్కొన్నారు.   సంహిత నిమ్మన  (చదవండి: సైనికులు ప్రాణాలు పోతుంటే..పుతిన్‌ పట్టనట్లు చేస్తున్న పని చూస్తే..షాకవ్వతారు) 

ఆకస్మిక అదృశ్యాలను, అసహజ మరణాలను తిరగదోడేటప్పుడు.. ప్రతి కోణం ఉత్కంఠగానే ఉంటుంది. కానీ కొన్నింటికి ముగింపే ఉండదు. ఎంత వెతికినా దొరకదు. ఎందుకంటే అవి కల్పితాలు కావు, నిజ జీవిత కథలు. పైశాచికత్వం ముందు ఓడిపోయిన బతుకులు. అలాంటి మరో మిస్టరీనే ఇది..   48 ఏళ్ల క్రితం.. పిక్నిక్‌కి వెళ్లిన కూతురు, అల్లుడు, పిల్లలు.. తన ఇంటి దగ్గర ఆగి, డిన్నర్‌ చేసి వెళ్తారని ఆశపడింది ఆ తల్లి. ఎందుకంటే అమెరికాలోని ఒరెగన్‌ రాష్ట్రం, కాపర్‌లోని తనింటికి.. 2 కిలో మీటర్లలోపే ఉన్న సిస్కియో పర్వతాల్లో క్యాంప్‌గ్రౌండ్‌కే వాళ్లు వెళ్లింది. రుచికరమైన వంటకాలు సిద్ధం చేసి, ఎదురు చూడసాగింది. ఎంతకూ రాకపోయేసరికి మనసెందుకో కీడు శంకించింది. దగ్గరే కావడంతో ధైర్యం చేసి క్యాంప్‌గ్రౌండ్‌కి నడిచేసింది. అక్కడ క్రీక్‌ రోడ్‌ సమీపంలోని క్యాంప్‌గ్రౌండ్‌కి వెళ్లి, తనవాళ్ల టెంట్‌ని గుర్తుపట్టింది. తీరా లోపలికి వెళ్తే అందులో ఎవ్వరూ లేరు. చిన్న టేబుల్‌ మీద సగం ఖాళీ చేసిన పాలడబ్బా, వెహికిల్‌ తాళం చెవి, అల్లుడు రిచర్డ్‌ కౌడెన్‌(28) పర్స్‌ కనిపించాయి. రిచర్డ్‌.. కూతురు బెలిండా(22), మనవడు డేవిడ్‌(5), ఐదు నెలల మనవరాలు మెలిసా సహా ఎవ్వరూ కనిపించలేదు. వాళ్ల వెంటవెళ్లిన పెంపుడు కుక్కలు కూడా కనిపించలేదు. దాంతో ఆ పెద్దావిడకు టెన్షన్‌ పెరిగిపోయింది. పైగా ఆ టెంట్‌లో వస్తువులన్నీ చెల్లాచెదురుగా కనిపించాయి. పర్స్‌లో 21 డాలర్లు సురక్షితంగా ఉన్నాయి. వెంటనే కూతురు, అల్లుడు వచ్చిన వాహనం కోసం వెతకడం మొదలుపెట్టింది బెలిండా తల్లి. క్రీక్‌ రోడ్‌పై పార్క్‌ చేసి ఉన్న ట్రక్కులో బాతింగ్‌ సూట్లు తప్ప అన్ని బట్టలూ ఉన్నాయి. బహుశా వాగుల్లో స్నానానికి వెళ్లినప్పుడు ఏదైనా ప్రమాదం జరిగిందా? ఆ ఆలోచనే ఆమెను కుదురుగా ఉండనివ్వలేదు. వెంటనే పోలీస్‌ స్టేషన్‌కి పరుగుతీసింది.  పాలడబ్బా సాక్ష్యం సంఘటన స్థలానికి అధికారులు వచ్చారు. అక్కడ ఎలాంటి హింసాత్మక వాతావరణం కనిపించకపోవడంతో ఆ రాత్రి విచారణను అశ్రద్ధ చేశారు. మరునాడు వాళ్ల పెంపుడు కుక్కలైన బాసెట్‌ హౌండ్, డ్రూపీలు ‘కాపర్‌ జనరల్‌ స్టోర్‌’ ముందు తచ్చాడుతూ కనిపించాయి. సెప్టెంబర్‌ 1న ఉదయం 9 గంటలకు రిచర్డ్, కొడుకు డేవిడ్‌ కలసి వచ్చి.. తమ స్టోర్‌లో పాల ప్యాకెట్‌ కొనుక్కుని వెళ్లారని ఆ స్టోర్‌ యజమాని చెప్పాడు. దానికి టెంట్‌లో టేబుల్‌ మీదున్న సగం పాలడబ్బానే సాక్ష్యం. చరిత్రలోనే.. కౌడెన్‌ కుటుంబం వైట్‌ సిటీలో ఉండేవారు. 1974 ఆగస్టు 30న వీకెండ్‌ ట్రిప్‌ అంటూ ఓరెగన్‌​ లోని అత్తగారి ఇంటి నుంచే క్యాంప్‌గ్రౌండ్‌కి వెళ్లారు. సెప్టెంబర్‌ 1 సాయంత్రానికల్లా  అత్తగారి ఇంటికి చేరుకుని, అటు నుంచి తిరిగి వైట్‌ సిటీకి వెళ్లాలనేది వారి ప్లాన్‌. కానీ అలా జరగలేదు. వాళ్లు వెళ్లిన చోటికి పర్యాటకులు వస్తూపోతూ ఉంటారు. రిచర్డ్‌ ఫ్యామిలీ మిస్‌ అవడంతో ఆ ప్రాంతం నిఘా నీడలోకి చేరింది. జాతీయ మీడియా దీనిపై కవరేజ్‌ ఇవ్వడంతో కౌడెన్‌ కుటుంబం పట్ల సానుభూతి మొదలైంది.  హైకర్స్‌ వల్ల..  స్థానిక వాలంటీర్లు, ఎక్స్‌ప్లోరర్‌ స్కౌట్స్, ఫారెస్ట్‌ సర్వీస్‌ అధికారులు, ఒరెగన్‌ నేషనల్‌ గార్డ్స్‌ విచారణాధికారులకు గట్టి సహకారమే అందించారు. ఫారెస్ట్‌ సర్వీస్‌ క్యాంప్‌ సైట్‌ చుట్టూ అణువణువూ గాలించారు అధికారులు. హెలికాప్టర్ల సాయంతో క్షుణ్ణంగా పరిశీలించినా ఫలితం లేదు. 1975 ఏప్రిల్‌ 12న ఒరెగన్‌ లోని ఫారెస్ట్‌ గ్రోవ్‌ నుంచి ఇద్దరు హైకర్స్‌ కొండపైన ఓ చెట్టుకు కట్టేసిన వ్యక్తి శవాన్ని చూశారు. అది బాగా కుళ్లిపోయింది. రంగంలోకి దిగిన పోలీసులు సమీపంలోని గుహలో ఒక మహిళ, ఇద్దరు పిల్లల శవాలను గుర్తించారు. ఆ మృతదేహాలు కౌడెన్‌ కుటుంబానివేనని పరీక్షల్లో తేలింది. నిజానికి ఆ ప్రదేశం వారి క్యాంప్‌సైట్‌ నుంచి దాదాపు 11 కిమీ దూరంలో ఉంది. శవపరీక్షల్లో బెలిండా, డేవిడ్‌లను తుపాకీతో కాల్చి, మెలిసాను బండకు బాది చంపారని తేలింది. చెట్టుకు కట్టిన తర్వాతే రిచర్డ్‌ చనిపోయాడని, బెలిండాతో పాటు ఇద్దరు పిల్లల్నీ వేరే చోట చంపి, గుహలో పడేశారని వైద్యులు భావించారు. షాకింగ్‌ విషయం సెప్టెంబర్‌ 1న క్యాంప్‌గ్రౌండ్‌లో ఉన్న పర్యాటకుల్ని విచారించినప్పుడు ‘ఓ లాస్‌ ఏంజెలెస్‌ ఫ్యామిలీ ఆ రోజు సాయంత్రం 5 గంటలకు పార్కులో నడుచుకుంటూ వెళుతుండగా ఇద్దరు మగవారు, ఒక మహిళ పికప్‌ ట్రక్‌లోంచి దిగడం చూశాం. వారు మమ్మల్ని భయాందోళనకు గురిచేశారు. అక్కడి నుంచి మేమెప్పుడు కదులుతామా అన్నట్లు  ప్రవర్తించారు. అందుకే జనావాసం ఉండే చోటికి వెళ్లిపోయాం’ అంటూ  చెప్పారు. అప్పుడే ఓ స్థానికుడు మరో షాకింగ్‌ విషయాన్ని బయటపెట్టాడు. ‘సెప్టెంబరులో కౌడెన్‌ కుటుంబం కోసం శోధించినప్పుడు ఆ గుహ మొత్తం నేను వెతికాను. అప్పుడు అక్కడ ఏ మృతదేహాలు లేవు’ అంటూ. ఈ క్రమంలోనే రూష్‌కు చెందిన డ్వైన్‌ లీ లిటిల్‌(25) అనే ఖైదీని నిందితుడిగా భావించారు. అతడు పదహారేళ్ల వయస్సులో ఓ యువకుడిపై అత్యాచారం, హత్య చేసిన నేరంపై శిక్షను అనుభవిస్తూ, కౌడెన్స్‌ కుటుంబం అదృశ్యానికి 3 నెలల ముందే పెరోల్‌ మీద విడుదలయ్యాడు. మిస్‌ అయిన రోజు అతడు కాపర్‌లోనే ఉన్నట్లు పోలీసులు నిర్ధారించారు. పైగా 1975 జనవరిలో లిటిల్‌ దగ్గర తుపాకీ ఉందని తేల్చుకున్న పోలీసులు పెరోల్‌ రద్దు చేశారు. మళ్లీ 1977 ఏప్రిల్‌లో బయటికి వచ్చిన లిటిల్‌.. ఓ గర్భవతిపై లైంగికదాడి చేసి, తీవ్రంగా కొట్టాడు. కొంచెంలో ఆ తల్లి, బిడ్డా ప్రాణాలతో బయటపడ్డారు. ఆ కేసులో కోర్టు లిటిల్‌కి 3 జీవిత ఖైదులను విధించింది. ఇప్పటికీ మిస్టరీనే.. విచారణలో లాస్‌ ఏంజెలెస్‌ ఫ్యామిలీ చెప్పినట్లుగా పార్క్‌ సమీపంలో ట్రక్‌లో వచ్చిన ఇద్దరు మగవారు, ఒక మహిళ ఎవరో కాదని.. లిటిల్, అతని తల్లిదండ్రులేనని పోలీసులు బలంగా నమ్మారు. కానీ సాక్ష్యాలే లేవు. 1974 సెప్టెంబర్‌ 2 సోమవారం నాడు లిటిల్‌ కుటుంబం క్యాంప్‌ గ్రౌండ్‌ సమీపంలోనే ఉన్నారని, గెస్ట్‌ బుక్‌లో సంతకం కూడా చేశాడని ఓ మైనర్‌ సాక్ష్యమిచ్చాడు. అయితే లిటిల్‌ కుటుంబం ఆ ఆరోపణలను అంగీకరించలేదు. మరోవైపు లిటిల్‌తో సెల్‌ పంచుకున్న ఓ ఖైదీ.. కౌడెన్‌ కుటుంబాన్ని చంపింది తనేనని లిటిల్‌ తన ముందు ఒప్పుకున్నట్లుగా చెప్పాడు. కానీ నేరం రుజువు కాకపోవడంతో కౌడెన్‌ కుటుంబాన్ని హతమార్చింది ఎవరో? నేటికీ మిస్టరీనే.  ∙సంహిత నిమ్మన  

సాక్షి, హైదరాబాద్‌: మాదాపూర్‌లో రేవ్‌ పార్టీ నిర్వహిస్తూ తెలంగాణ స్టేట్‌ యాంటీ నార్కోటిక్స్‌ బ్యూరోకు (టీఎస్‌–నాబ్‌) చిక్కిన ‘ఫిల్మ్‌ ఫైనాన్షియర్‌’కారుమూరి వెంకట రత్నారెడ్డికి సంబంధించి మరో వ్యవహారం బయటపడింది. క్రైమ్‌ కథనాలే స్ఫూర్తిగా నకిలీ ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారం ఎత్తాడని పోలీసులు గుర్తించారు. రేవ్‌ పార్టీ కేసులో ఇతడిని కస్టడీలోకి తీసుకోవాలని నిర్ణయించామని అధికారులు తెలిపారు. ఆ తర్వాతే నిందితులు ఎందరనే అంశంపై స్పష్టత వస్తుందని చెబుతున్నారు.  వెన్నెముక విరగడంతో కథ అడ్డం...  గుంటూరు నగరానికి చెందిన కె.వెంకట రత్నా రెడ్డి అలియాస్‌ రత్నారెడ్డి అలియాస్‌ కేవీఆర్‌ రెడ్డి బీఎస్‌సీ పూర్తి చేశాడు. ఆపై కొన్ని కంప్యూటర్‌ కోర్సులు కూడా చేసి బిల్డింగ్‌ ఎలివేషన్స్‌ డిజైనర్‌ గా స్థిరపడ్డాడు. 2007 లో ఓ బిల్డింగ్‌ వర్క్‌ చేస్తుండగా... ప్రమాద వశాత్తూ జారి పడటంతో వెన్నుముకకు తీవ్ర గాయమైంది. ఈ గా యంతో చాలా కాలం పాటు మంచం పట్టిన రత్నారెడ్డి అప్పట్లో వార్తా పత్రికలు, చానళ్లలో వచ్చే క్రైమ్‌ కథనాలను ఆసక్తిగా చూసేవాడు. ఈ నేపథ్యంలోనే అనేక మంది ప్రభుత్వ అధికారులుగా చెప్పుకుంటూ అమాయకులను మోసం చేసి భారీగా దండుకుంటున్న వైనంపై వెలువడిన కథనాలు ఇతన్ని ఆకర్షించాయి. ఆ స్ఫూర్తితోనే తానూ అదే రకంగా మోసాలు చేసి తేలిగ్గా డబ్బు సంపాదించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.  కేవీఆర్‌ రెడ్డిగా అవతారం...  అనుకున్నదే తడవుగా మోసాలు ప్రారంభించేందుకు అవసరమైన సరంజామా సిద్ధం చేసుకున్నాడు. కేవీఆర్‌ రెడ్డి పేరుతో ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారిగా పేర్కొంటూ ఓ బోగస్‌ గుర్తింపుకార్డు తయారు చేశాడు. ఇదే పేరు, హోదాలతో కొన్ని విజిటింగ్‌ కార్డులు సైతం రూపొందించుకున్నాడు. తనకు తానే హైదరాబాద్‌లో ఉన్న సెంట్రల్‌ విజిలెన్స్‌ కమిషన్‌లోని కమిషనర్స్‌ ఫర్‌ డిపార్ట్‌మెంట్‌ ఎక్వయిరీస్‌లో సూపరెంటెండెంట్‌గా హోదా క్రియేట్‌ చేసుకున్నాడు. నగరంలోని కృష్ణనగర్‌ ప్రాంతానికి చెందిన నర్సింహ నుంచి రూ.6 వేలు వెచ్చించి ఓ బొమ్మ పిస్తోలు కొనుగోలు చేశాడు. గుంటూరులోని ఓ షోరూమ్‌లో ఫైనాన్స్‌పై కారు కొన్నాడు. దానిపై ప్రభుత్వ చిహ్నం ఏర్పాటు చేయడంతో పాటు నెంబర్‌ ప్లేట్లపై గవర్నమెంట్‌ వెహికిల్‌ అని రాయించడం ద్వారా ఉన్నతాధికారిగా ‘కలర్‌’ఇచ్చాడు. వీటి సాయంతో తాను ఐఆర్‌ఎస్‌ ఆఫీసర్‌ అని నమ్మిస్తూ ప్రభుత్వంలో మంచి పలుకుబడి ఉందని, అనేక ప్రాజెక్టులు ఇప్పిస్తానని మోసాలకు తెరలేపాడు.   వరుస పెట్టి నేరాలు...  తాను ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారినంటూ నగరానికి చెందిన పి.వెంకటరామ్‌ అలియాస్‌ భీష్మాజీతో పరిచయం చేసుకున్నాడు. రాష్ట్ర ప్రభుత్వం నుంచి ‘గవర్నమెంట్‌ హాస్పిటల్స్‌ ఆన్‌ లైన్‌’ అనే ప్రాజెక్టు ఇప్పిస్తానని, దీని విలువ రూ.5 కోట్లకుపైగా ఉంటుందని నమ్మబలికి ఆయన నుంచి రూ.11 లక్షలు వసూలు చేశాడు. వరంగల్‌కు చెందిన బాల్‌కిషోర్‌రెడ్డికి, ఆయన సంబందీకులతో ఉన్న సివిల్‌ వివాదాన్ని సెటిల్‌ చేయడానికి రూ.4 లక్షలు తీసుకున్నాడు. ఓ ఆర్థిక వివాదంతో కూకట్‌పల్లికి చెందిన గోపి అనే వ్యక్తిని బెదిరించాడు. తాను సెంట్రల్‌ విజిలెన్స్‌ కమిషన్‌ అధికారినంటూ  ప్రభుత్వ కార్యాలయాలకు వెళ్లి పైరవీలు చేయడం ప్రారంభించాడు.

సాక్షి, హైదరాబాద్‌: మొద­ట్లో భూకబ్జాలు, సెటిల్‌­మెంట్లు చేశాడు.. అవి సెట్‌ కాలేదు...దీంతో ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారి అవ­తా­రం ఎత్తి సినీ ప్రొడ్యూ­సర్లను బెదిరించాడు.. చివరకు వ్యభిచారదందా కూడా నిర్వహించాడు.. మోసాలు, బెదిరింపులకు లెక్కేలేదు. మాదాపూర్‌లోని ఓ అపా­ర్ట్‌మెంట్‌లో రేవ్‌పార్టీ నిర్వహిస్తూ గురువారం తెలంగాణస్టేట్‌ నార్కోటిక్స్‌ ఎన్‌ఫోర్స్‌మెంట్‌ బ్యూరోకు (టీఎస్‌–నాబ్‌) చిక్కిన ఫిల్మ్‌ ఫైనాన్షియర్‌ కారు­మూరి వెంకటరత్నారెడ్డి అలియాస్‌ వెంకటర­మణారెడ్డి ఘనచరిత్ర ఇది. ఇతడితోసహా చిక్కిన ముగ్గురిని జ్యుడీషియల్‌ రిమాండ్‌కు తరలించిన గుడిమల్కాపూర్‌ పోలీ­సులు తదుపరి విచారణ నిమిత్తం తమ కస్టడీలోకి తీసుకోవాలని నిర్ణయించారు. గుంటూరులోని నెహ్రూనగర్‌కు చెందిన వెంకటరత్నారెడ్డి డిగ్రీ కూడా పూర్తి చేయలేదు. చేసేందుకు ఏ ఉద్యోగమూ దొర కలేదు. దీంతో బతుకుతెరు వుకు స్నేహితులతో కలిసి భవన శిథిలాల తొలగింపు వ్యాపారంలోకి దిగాడు. అందులోనూ నష్టాలు రావడంతో మోసాలు చేసి డబ్బు దండుకోవాలని పథకం వేశాడు.   నకిలీ ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారిగా అవతారమెత్తి.. నకిలీ ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారి అవతారం ఎత్తిన వెంకటరత్నారెడ్డి ఆ పేరుతో సినీ నిర్మాతలు సి.కల్యాణ్, రమేష్‌ల నుంచి రూ.30 లక్షలు వసూలు చేశాడు. దీనిపై బంజారాహిల్స్‌ ఠాణాలో కేసు నమోదైంది. తిరుమలలో దర్శనానికి కేవీ.రత్నారెడ్డి పేరుతో ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారిగా నకిలీ గుర్తింపుకార్డు తయారు చేసుకున్నాడు. దీని ఆధారంగా తనతో సహా 9 మందికి బ్రేక్‌ దర్శనం టిక్కెట్లు ఇవ్వాలని దరఖాస్తు చేసి చిక్కాడు. ఓ ఐఆర్‌ఎస్‌ అధికారిణిని వివాహం చేసుకొని మోసం చేసిన ఆరోపణలు ఉన్నాయి. ఎన్నారై మహిళలను టార్గెట్‌ చేసి.. ఎన్నారై మహిళలను టార్గెట్‌గా చేసుకుని, తానూ ఎన్నారైనే అంటూ నమ్మబలికి పెళ్లి పేరుతో మోసా­లకు తెరలేపాడు. భర్త నుంచి విడాకులు తీసుకుని అమెరికాలో ఉంటున్న నగరానికి చెందిన ఓ మహిళ భారత్‌మాట్రిమోనీలో ఇతగాడి ప్రొఫైల్‌ చూసి వివా­హమాడింది. ఆమెతో పాటు అమెరికా వెళ్లిన వెంకట్‌ కేవలం 20 రోజులే కాపురం చేశాడు. ఆపై అత్య­వసర పని ఉందని,  ఆమె నుంచి రూ.20 లక్షలు తీసుకుని ఇక్కడకు వచ్చాడు. ఆ తర్వాత పత్తా లేకపోవడంతో ప్రొఫైల్‌ను ఇంటర్‌నెట్‌లో సెర్చ్‌ చేసిన బాధితురాలి మేనమామ అతడికి నేరచరిత్ర ఉందని, తల్లి, భార్య, ఇద్దరు కుమార్తెలు ఉన్నట్టు తెలుసుకున్నాడు. దీంతో ఆయన సిటీ సైబర్‌ క్రైమ్‌ పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేయడంతో అరెస్టు చేశారు. మరో ముగ్గురు ఎన్నారై మహిళలకు ఇతగాడు ఎర వేసినట్టు అప్పట్లో తేలింది. వెంకట్‌పై జూబ్లీహిల్స్‌ పరిధిలో వ్యభిచార కేసు కూడా ఉంది. విదేశీ మద్యం అక్రమఅమ్మకం, తాను గుంటూరు ఎస్పీ గన్‌మెన్‌ అని చెప్పి మోసం చేయడం, దొంగ పాస్‌పోర్టు పొందడం సహా ఇతడిపై ఏపీ, తెలంగాణల్లోని వివిధ ఠాణాల్లో 25 కేసులు నమోద­య్యాయి. వీటిలో కొన్ని రాజీ కాగా, మరికొన్ని వీగిపోయాయి. 10 కేసులు వివిధ దశల్లో ఉన్నాయి. ఆ 18 మంది కోసం వేట ముమ్మరం వెంకట్‌తోపాటు అరెస్టు అయిన బాలాజీ కాల్‌డేటాను పరిశీలించిన టీఎస్‌–నాబ్‌ అధికా­రు­లు 18 మంది డ్రగ్స్‌ వినియోగ­దారులను గుర్తించారు. విశాఖకు  చెందిన రామ్‌తో పాటు బెంగళూరులో ఉంటున్న నైజీరియన్లు అమ్మోది చికూడి ముగుముల్, ఇగ్వారే, థామస్‌ అన్హాల నుంచి వీరు డ్రగ్స్‌ ఖరీదు చేస్తున్నట్టు నిర్ధారించి గాలిస్తున్నారు. వీరి కస్టమర్లు రామ్‌చంద్, అర్జున్, రవి ఉప్పలపా టి, సుశాంత్‌రెడ్డి, ఇంద్ర­తేజ, కల్హర్‌రెడ్డి, సురే ష్, రామ్‌కుమార్, ప్రణీత్, సందీప్, సూర్య, శ్వేత, కార్తిక్, నర్సింగ్, ఇటాచి, మహ్మద్‌అ జామ్, అమ్‌జద్‌ల కోసం ప్రత్యేక బృందాలు రంగంలోకి దిగాయి. వెంకట్‌ దగ్గర డ్రగ్స్‌ కొన్నవారిలో నటులు, ప్రముఖులున్నట్టు అనుమానిస్తున్న అధికారులు ఆరా తీస్తున్నా రు. గతంలో ఇతగాడు ఏపీకి చెందిన ఓ ఎంపీ పేరు చెప్పి నగరంలో భారీ వసూళ్లకు పాల్పడినట్టు తెలుస్తోంది. సినీ, రాజకీయ ప్రముఖులను పార్టీలకు పిలిచి బురిడీ కొట్టించేవా­డు. కొన్నాళ్లుగా ఫిల్మ్‌ ఫైనాన్షియర్‌ అవతారం ఎత్తి డ్రగ్స్‌ పార్టీలు నిర్వహిస్తున్నాడు.

నిజాలను అబద్ధాలుగా.. అబద్ధాలను నిజాలుగా మార్చేయడం నేరగాళ్లకు వెన్నతో పెట్టిన విద్య. అలాంటివాళ్ల గారడీలో చిక్కిన అమాయకుల కథ ప్రపంచానికి తెలియకుండానే ముగిసిపోతుంది. చరిత్రలో మిస్టరీగా మిగిలిపోతుంది. కాథీ ఫోర్డ్‌ వ్యథ అలాంటిదే. వెస్ట్‌ వర్జీనియాలోని గోర్మానియా, మేరీల్యాండ్‌ సమీపంలో ఉన్న ఓల్డ్‌మిల్‌ రెస్టారెంట్‌ అది. 1988 ఫిబ్రవరి 17 మధ్యాహ్నం ఒంటిగంటకు ఓ ఫోన్‌ మోగింది. అందులో వెయిట్రెస్‌గా పని చేస్తున్న కాథీ ఫోర్డ్‌ అనే 19 ఏళ్ల అమ్మాయి ఆ ఫోన్‌ లిఫ్ట్‌ చేసింది. ఆ రెస్టారెంట్‌ ఆమె తల్లిదండ్రులదే. అందులో తను పార్ట్‌టైమ్‌ జాబ్‌ చేస్తూ ఉండేది. ఫోన్‌ పెట్టెయ్యగానే ఆమె చాలా కంగారుగా, అందులో పనిచేసే మరో ఉద్యోగినితో ‘కాల్‌ చేసింది ఓ మేజిస్ట్రేట్‌ అట, మైనర్‌లకు మద్యం అమ్ముతున్న బార్‌లు, రెస్టారెంట్లపై పోలీస్‌ విభాగం కఠినంగా వ్యవహరిస్తోందని అతడు హెచ్చరించాడు’ అని ఇతర వివరాలేమీ చెప్పకుండా అక్కడి నుంచి పరుగుతీసింది. ఆమె అదే కంగారుతో ఇంటికి వెళ్లి స్నానం చేసి, డ్రెస్‌ మార్చుకుని.. సరిగ్గా గంటకి రెస్టారెంట్‌కి తిరిగి వచ్చింది. అంతే వేగంగా తన పర్స్‌ అందుకుని, తన తండ్రి కారులో బయలుదేరింది. అదే ఆమె కనిపించిన ఆఖరి దృశ్యం. సాయంత్రం దాకా ఆమె కోసం ఎదురు చూసిన తల్లిదండ్రులు.. పోలీసులకు కంప్లైంట్‌ ఇచ్చారు. మరునాడు కాథీ బాయ్‌ఫ్రెండ్‌ డార్విన్‌ పోలీసుల్ని కలసి.. గోర్మానియాకు చెందిన డిప్యూటీ షెరీఫ్‌ పాల్‌ ఫెర్రెల్‌పై తనకు అనుమానం ఉందని, కాథీకి అతడితో పరిచయం ఉందని చెప్పాడు. పైగా గతరాత్రి కాథీని ఫెర్రెల్‌ నివాస గృహానికి సమీపంలో చూశానని సాక్ష్యమిచ్చాడు. దాంతో అదేరోజు ఫెర్రెల్‌ని అదుపులోకి తీసుకుని పోలీసులు విచారించారు. ‘కాథీ నాకు ప్రియురాలి కంటే ముందు గొప్ప స్నేహితురాలు.. గత రాత్రి ఎనిమిదిన్నర సమయంలో స్థానిక క్లబ్‌హౌస్‌కి నా కోసం కాథీ కాల్‌ చేసి, కలుద్దాం అంటూ ఏడ్చింది. హైస్కూల్‌ పార్కింగ్‌ స్థలంలో ఎదురుచూస్తా త్వరగా రా అన్నాను. సుమారు 20 నిమిషాలు ఎదురు చూసినా తను రాలేదు’ అంటూ ఫెర్రెల్‌ బదులిచ్చాడు. ఫెర్రెల్‌ అప్పటికే బెర్నార్డ్‌ అనే మహిళతో రిలేషన్‌లో ఉన్నాడు. వారికి ఇద్దరు పిల్లలు కూడా ఉన్నారు. 1988 జనవరిలోనే ఫెర్రెల్‌ వెస్ట్‌ వర్జీనియాలోని గ్రాంట్‌ కౌంటీలో డిప్యూటీ షెరీఫ్‌గా జాయిన్‌ అయ్యాడు. సరిగ్గా నెలకు కాథీ మిస్‌ అయ్యింది. ‘1987 నుంచే మా మధ్య పరిచయం ఉంది. మా కలయిక చాలా రహస్యంగా నడిచేది. ఇటు బెర్నార్డ్‌కి కానీ, అటు కాథీ బాయ్‌ ఫ్రెండ్‌కి కానీ తెలియకుండా జాగ్రత్తపడేవాళ్లం. జాబ్‌ వచ్చిన తర్వాత కాథీకి సమీపంలో బిస్మార్క్‌ రోడ్‌లో ఇల్లు అద్దెకు తీసుకుని ఒంటరిగా ఉండేవాడ్ని. అప్పుడప్పుడు కాథీ నా దగ్గరకు వచ్చేది’ అని ఫెర్రెల్‌ చెప్పాడు. ఆధారాలు లేక అతడ్ని వదిలిపెట్టేశారు. సరిగ్గా వారానికి ఓల్డ్‌మిల్‌ రెస్టారెంట్‌కి ఓ లేఖ వచ్చింది. అందులో ‘నేను క్షేమంగానే ఉన్నాను.. నా కోసం వెతకొద్దు’ అని కాథీ రాసినట్లుంది. అయినా డార్విన్‌.. కాథీ కోసం వెతకడం ఆపలేదు. మరో రెండు వారాలకు ఫెర్రెల్‌ నివాసం ఉండే ఇంటికి కిలోమీటర్‌లోపే, అడవిలో కాథీ తీసుకెళ్లిన కారు కాలి బూడిదై కనిపించింది. ఎక్కడా కాథీ ఆనవాళ్లు కానీ, మృతదేహం కానీ కనిపించలేదు. వెంటనే.. రెస్టారెంట్‌కి వచ్చిన లేఖలోని చేతిరాతపై నిఘా పెట్టారు అధికారులు. అది ఫెర్రెల్‌ చేతిరాతేనని తేలడంతో కేసు బిగుసుకుంది. అయితే ఫెర్రెల్‌ ఇంకో షాకిచ్చాడు.. ‘ఆ కారు అక్కడున్న విషయం నాకు ముందే తెలుసు. కాథీ కేసు విషయంలో నన్ను విచారించి, వదిలిపెట్టిన మరునాడే కాథీ కోసం వెతుకుతుంటే.. ఆ కారు అక్కడ కనిపించింది. కాథీ శవం కారులో ఉందేమోనన్న భయంతో ఎవరికీ చెప్పలేదు. ఎవరో నన్ను ఇరికిస్తున్నారని అర్థమై ఆ లేఖ రాసి తప్పించుకోవాలని అనుకున్నా’ అన్నాడు. మరోవైపు ఫెర్రెల్‌ బెడ్‌రూమ్‌లో గోడ మీద రక్తం మరకలు ఉండటంతో ఆ శాంపిల్స్‌ ల్యాబ్‌కి పంపించారు పోలీసులు. అది ఓ మహిళ రక్తమని తేలింది కానీ కాథీదో కాదో తేల్చలేకపోయారు. దాని గురించి ఫెర్రెల్‌ని అడిగితే.. ఆ మరకలు తాను అద్దెకు రాకముందు నుంచే ఆ గోడ మీద ఉన్నాయని చెప్పాడు. ఇక ఫెర్రెల్‌ నివాసానికి పొరుగున ఉండే కిమ్‌ నెల్సన్‌ అనే మహిళ.. ఫిబ్రవరి 17 రాత్రి తనకు సమీపంలో ఓ అమ్మాయి అరుపులు, తుపాకీ శబ్దాలు వినిపించాయని సాక్ష్యమిచ్చింది. దాంతో కాథీని చంపి మృతదేహాన్ని ఫెర్రెల్‌ ఎక్కడో దాచేశాడని నమ్మేవాళ్లు పెరిగిపోయారు. అలా సుమారు పదిహేనేళ్లు జైల్లోనే ఉండిపోయాడు ఫెర్రెల్‌. మరోవైపు అతడు.. పరిచయస్తులైన ఆడవారికి అజ్ఞాత ఫోన్‌ కాల్స్‌ చేసి.. అసభ్యకరమైన మాటలు మాట్లాడేవాడని తేలింది. తను చెప్పిన చోటుకు రావాలని బెదిరించేవాడని కొందరు మహిళలు సాక్ష్యమిచ్చారు. ఆ ఆరోపణలను ఫెర్రెల్‌ అంగీకరించినప్పటికీ.. ఈ ఫోన్‌ కాల్స్‌కి, కాథీ మిస్సింగ్‌కి సంబంధం లేదని వాదించాడు. అయితే కాథీకి ఆ రోజు కాల్‌ చేసింది ఫెర్రెలే అయ్యుంటాడని, ఏదో చెప్పి బెదిరించడంతోనే ఆమె వెళ్లి ఉంటుందని.. గతంలో ఇద్దరి మధ్య ఉన్న స్నేహపూర్వకమైన సంబంధాన్ని అతడు కావాలనే తప్పుగా క్రియేట్‌ చేసి చెబుతున్నాడని కొందరు అధికారులు భావించారు. అయితే అతడు నిర్దోషి అనేందుకు మార్టిన్‌ అనే ఇన్వెస్టిగేటివ్‌ జర్నలిస్ట్‌ ఓ జంటను సాక్ష్యంగా తీసుకొచ్చాడు. కాథీ కనిపించకుండా పోయిన ఏడాదికి.. టెన్నెసీ గుండా వెళుతుంటే మార్గంమధ్యలో ఓ రెస్టారెంట్‌లో కాథీ.. వెయిట్రెస్‌గా పనిచేయడం చూశామని ఆ జంట చెప్పుకొచ్చింది. ‘మీరు కాథీనే కదా?’ అని అడ గటానికి ప్రయత్నించినప్పుడు ఆమె కిచెన్‌లోకి పారిపోయిందని వాళ్లు చెప్పారు. మరోవైపు తనతో ఆ రోజు పోలీసులు బలవంతపు సాక్ష్యం చెప్పించారని కిమ్‌ వెల్లడించింది. దాంతో ఫెర్రెల్‌ పట్ల సానుభూతిపరులు పెరిగారు. 2002లో అతడికి పెరోల్‌ లభించింది. అయితే కాథీ తమని వదిలి ఉండాలనుకునే మనిషి కాదని.. తనను ఎవరో చంపేసి ఉంటారని ఆమె కుటుంబం నమ్మింది. ఈ కేసులో కాథీ స్నేహితులు కొందరు అసలు నేరస్థుడు డార్విన్‌ కావచ్చన్నారు. ఎందుకంటే కాథీ నిత్యం డార్విన్‌కే భయపడుతూ బతికేదని వాళ్లు గుర్తుచేసుకున్నారు. ఈ ఉదంతంలో కాథీ చనిపోయిందా? లేక పారిపోయిందా? డార్విన్‌ చంపేసి.. కేసు ఫెర్రెల్‌ని చుట్టుకునేలా ప్లాన్‌ చేశాడా? లేక ఫెర్రెలే చంపేసి.. అమాయకంగా నాటకం ఆడాడా? కాథీకి ఆ రోజు మధ్యాహ్నాం కాల్‌ చేసింది ఎవరు? ఇలా అన్నీ మిస్టరీగానే మిగిలాయి. --సంహిత నిమ్మన  (చదవండి: కూతుర్నే పెళ్లాడిన ఓ నీచపు తండ్రి కథ..ఆఖరికి ఆమె కొడుకుని సైతం..)

జాలి, దయ, తప్పు, ఒప్పు తెలియని పశుత్వం మనిషిరూపంలో ఉంటే.. అమాయకమైన జీవితాలు ఎలా ఆగమవుతాయో చెప్పే ఉదంతమే ఇది. ‘ఫ్రాంక్లిన్‌ డెలానో ఫ్లాయిడ్‌’ అనే రాక్షసుడు.. తన ఇష్టానుసారంగా కాలరాసిన కొందరి అభాగ్యుల తలరాత ఇది.  1994 సెప్టెంబర్‌ 12, ఉదయం పదకొండు దాటింది. అమెరికా ఓక్లహోమాలోని చోక్టావ్‌లో ‘ఇండియన్‌ మెరిడియన్‌ ఎలిమెంటరీ స్కూల్‌’లో ఒక్కసారిగా పిల్లలంతా పెద్దపెద్దగా కేకలేస్తున్నారు. కొందరైతే భయంతో ఏడుస్తున్నారు. స్కూల్‌ టీచర్స్‌ అంతా వెనక్కి అడుగులేస్తుంటే.. ప్రిన్సిపల్‌ జేమ్స్‌ డేవిస్‌ మాత్రం చేతులు పైకెత్తి నెమ్మదిగా ముందుకు అడుగులేస్తున్నాడు. నిజానికి అతడి తలకు గురిపెట్టిన తుపాకీనే.. అతడ్ని గదమాయిస్తూ ముందుకు తోస్తోంది. గన్‌  పట్టుకున్న ఆ ఆగంతకుడి ఆజ్ఞలే అక్కడున్న అందరినీ వణికిస్తున్నాయి. అతడు చెప్పినట్లే ప్రిన్సిపల్‌.. ఓ క్లాస్‌రూమ్‌లోని ఆరేళ్ల మైకేల్‌ హ్యూజ్‌ అనే బాబు దగ్గరకు వెళ్లాడు. క్షణాల్లో ఆ బాబుని తన చేతుల్లోకి తీసుకున్న ఆ ఆగంతకుడు.. సరాసరి ప్రిన్సిపల్‌ని ఓ కారు దగ్గరకు నడిపించి, డ్రైవ్‌ చెయ్యమన్నాడు. అతడి ఆదేశాలతోనే ఆ కారు ముందుకు కదిలింది. కిడ్నాప్‌ అయింది ప్రిన్సిపల్‌తో పాటు మైకేల్‌ అని పోలీసులకి తెలియగానే.. ఆ ఆగంతకుడు వారెన్‌ జడ్సన్‌ మార్షల్‌ అని వాళ్లకు క్లారిటీ వచ్చేసింది. వెంటనే పోలీస్‌ రికార్డ్స్‌ నుంచి ఓ ఫొటో తీసి.. కొందరు ప్రత్యక్ష సాక్షుల(టీచర్స్‌)కి చూపించి నిర్ధారించుకుని మరీ వేట మొదలుపెట్టేశారు. ఐదు గంటల తర్వాత.. ఓ అడవి సమీపంలో ‘హెల్ప్‌ హెల్ప్‌’ అనే అరుపులు జేమ్స్‌ని గుర్తించేలా చేశాయి. అతణ్ణి ఎవరో చెట్టుకు కట్టేశారు. అయినా, సురక్షితంగానే ఉన్నాడు. జేమ్స్‌ని ‘మైకేల్‌ ఎక్కడ?’ అని అడిగితే.. ‘నన్ను కట్టేసి.. బాబుని తీసుకుని అతడు (వారెన్‌) పారిపోయాడ’ని సమాధానమిచ్చాడు. నిజానికి మైకేల్‌ తల్లి షారోన్‌ మార్షల్‌ అనుమానాస్పద మృతిలో వారెన్‌ (ఆమె భర్తే) ప్రధాన నిందితుడు. తల్లి మరణం తర్వాత మైకేల్‌ని సంరక్షణ  కేంద్రానికి తరలించి.. ఆమె భర్త వారెన్‌ని అరెస్ట్‌ చేశారు. పలు ఆంక్షలతో పోలీసులు వదిలిపెట్టిన ప్రతిసారి వారెన్‌.. నేను నా భార్య షారోన్‌ ని చంపలేదు.. నా కొడుకు మైకేల్‌ను నాకు తిరిగి అప్పగించండి అని రచ్చ చేసేవాడు. నాలుగేళ్లుగా అదే మాట మీదున్న వారెన్‌.. చివరికి మైకేల్‌ని కిడ్నాప్‌ చేసి తీసుకెళ్లిపోయాడు. ఇక్కడే మరో ట్విస్ట్‌ ఉంది. షారోన్‌ కేసు విచారణ సమయంలోనే మైకేల్‌.. వారెన్‌ కన్నకొడుకు కాదని డీఎన్‌ఏ రిపోర్ట్‌లు తేల్చాయి. షారోన్‌ కి రహస్యంగా మరో వ్యక్తితో సంబంధం ఉందని, అతడే మైకేల్‌ తండ్రి అని అధికారులు నమ్మారు. అదే నమ్మకంతో వారెన్‌.. షారోన్‌ ని చంపేసి ఉంటాడని కూడా భావించారు. బాబు కిడ్నాప్‌ అయిన రెండు నెలలకు వారెన్‌  పోలీసులకు దొరికేశాడు. అయితే మైకేల్‌ అతడితో లేడు. మైకేల్‌ ఎక్కడ? అనే ప్రశ్నకు అతడు సరైన సమాధానం ఇవ్వలేదు. పోలీస్‌ ట్రీట్‌మెంట్‌ మొదలైంది. అయినా నోరు విప్పలేదు. కొన్ని రోజులకి ‘మైకేల్‌ సురక్షితంగానే ఉన్నాడు.. కానీ అతడి వివరాలు ఎప్పటికీ చెప్పను’ అని మొండికేశాడు. నిజం చెప్పకపోవడంతో కస్టడీలోనే ఉండిపోయాడు. అప్పుడే అతడు చేసిన మరిన్ని అకృత్యాలు ఒక్కొక్కటిగా బయటపడ్డాయి. ఇంతలో ఫ్లోరిడాకు చెందిన షీరల్‌ కమెస్సో అనే పద్దెనిమిదేళ్ల అమ్మాయి మిస్సింగ్‌ కేసులో అనుమానితుడైన క్లారెన్స్‌ హ్యూజ్, ఈ వారెన్‌ ఒక్కరేనని తేలింది. పైగా షీరల్, షారోన్‌ ఇద్దరూ మంచి స్నేహితులు. వారెన్‌  (క్లారెన్స్‌)తో షీరల్‌కి ఏదో విషయంలో వాగ్వాదం జరిగిందట. తర్వాత కొంత సమయానికే ఆమె కనిపించకుండా పోయిందట! ఆమె మిస్‌ అయిన కాసేపటికే వారెన్‌ కుటుంబం ఫ్లోరిడా నుంచి ఓక్లహోమా షిఫ్ట్‌ అయ్యారట! పైగా పేర్లు కూడా మార్చేసుకున్నారు. అన్నీ అనుమానించదగ్గ అంశాలే కావడంతో వారెన్‌ (క్లారెన్స్‌) చుట్టూ కేసు బిగుసుకుంది. ఇక అతడి భార్య షారోన్‌ అతడి కంటే పాతికేళ్లు పైనే చిన్నది కావడంతో.. మైకేల్‌ని ఎత్తుకెళ్లినట్లే.. షారోన్‌ ని కూడా ఎత్తుకొచ్చాడా? అనే అనుమానం వారెన్‌ నేరపుటల్ని కదిలించింది. వారెన్‌ (క్లారెన్స్‌) అసలు పేరు ఫ్రాంక్లిన్‌ డెలానో ఫ్లాయిడ్‌ అని తెలిసినప్పటి నుంచి అతడి నేరాల చిట్టా ఒక్కొక్కటిగా బయటపడటం మొదలైంది. ఫ్రాంక్లిన్‌ ఊరికో పేరు మార్చేవాడని తేలింది. విచారణలో ఉన్న ఫ్రాంక్లిన్‌ రోజుకో అబద్ధం చెప్పేవాడు. పొంతనలేని సమాధానాలతో పిచ్చెక్కించేవాడు. అయితే 1995లో దొరికిన కొన్ని ఆధారాలతో 2002లో షీరల్‌ని హత్య చేసింది ఫ్రాంక్లిన్‌నే అని నిర్ధారణ అయ్యి అతడికి జీవితఖైదు పడింది. ఇక జైల్లోనే మగ్గిపోయాడు.‘షీరల్‌ మర్డర్‌ కేసులో శిక్షపడింది కాబట్టి.. ఎలాగో నీ జీవితం జైల్లోనే ముగుస్తుంది. ఇప్పుడైనా మైకేల్, షారోన్‌ ల గురించి నిజం చెప్పు’ అంటూ 2014లో ఎఫ్‌బీఐ ఏజెంట్స్‌ ఫ్రాంక్లిన్‌ ని మళ్లీమళ్లీ ప్రశ్నించారు. దాంతో మైకేల్‌ని ఆ రోజే చంపి ఓక్లహోమా/టెక్సాస్‌ సరిహద్దు సమీపంలో పాతేశానని చెప్పాడు ఫ్రాంక్లిన్‌. అయితే ఆ పరిసరాల్లో ఎక్కడా మైకేల్‌ అవశేషాలు కూడా దొరకలేదు. దాంతో అతడు చెప్పింది నిజమో అబద్ధమో తేలలేదు. ఇక ఫ్రాంక్లిన్‌ బయటపెట్టిన షారోన్‌ కథ ఎందరినో కంటతడి పెట్టించింది. షారోన్‌ అసలు పేరు సుజానే సేవకీస్, తను నా మొదటి భార్య శాండీ బ్రాండెన్‌  పెద్ద కూతురు, అంటే సుజానే(షారోన్‌)కి నేను సవతితండ్రిని, ఆమెకి ఐదేళ్ల వయసున్నప్పుడు 1975లో కరోలినా నుంచి ఎత్తుకొచ్చా అని చెప్పాడు. వెంటనే ఆధారాల కోసం శాండీ కథను, ఫ్రాంక్లిన్‌ గతాన్ని లోతుగా తవ్వడం మొదలుపెట్టారు పోలీసులు. ఫ్రాంక్లిన్‌ 17 ఏళ్ల నుంచి 31 ఏళ్ల వరకూ చేసిన నేరాలు ఒక ఎత్తయితే.. 31 ఏళ్ల నుంచి చేసిన కుట్రలు మరో ఎత్తు. అమెరికాలోని జార్జియా నుంచి ఇల్లినాయీ వరకూ ఎన్నో లైంగిక, హత్య నేరాలకు పాల్పడి.. కొన్నింటికి శిక్షలు అనుభవించి.. మరికొన్నింటికి పాల్పడినా, చిక్కకుండా తప్పించుకుని పారిపోయి.. 1974 నాటికి కరోలినా చేరుకున్నాడు. అక్కడ పరిచయం అయ్యింది శాండీ బ్రాండెన్‌ అనే నలుగురు పిల్లల తల్లి. ఫ్రాంక్లిన్‌ ఆమెని ప్రేమించి, పెళ్లి చేసుకున్నాడు. కొన్ని నెలలు గడిచే సరికి.. శాండీ ఏదో చెక్‌ విషయంలో 30 రోజులు జైలు శిక్ష అనుభవించాల్సి వచ్చింది. ఫ్రాంక్లిన్‌ అసలు స్వరూపం తెలియని శాండీ.. జైలుకి వెళ్తూ వెళ్తూ తన పిల్లలందరినీ ఫ్రాంక్లిన్‌ కే అప్పగించి వెళ్లింది. ఆమె తిరిగి జైలు నుంచి వచ్చేసరికి ఇంట్లో తన పిల్లలు, భర్త ఫ్రాంక్లిన్‌ ఎవ్వరూ కనిపించలేదు. కొన్ని రోజులకి తన నలుగురు పిల్లల్లో.. ఇద్దరు ఆడపిల్లలు స్థానిక సంరక్షణ కేంద్రంలో ఉన్నారని తెలుసుకుని వారిని చేరుకుంది. మరి పెద్ద కూతురు సుజానే, కొడుకు ఫిలిప్‌ని ఫ్రాంక్లిన్‌ ఎత్తికెళ్లాడని గుర్తించి.. కంప్లైంట్‌ ఇవ్వడానికి ట్రై చేసింది. అయితే సవతి తండ్రికి పిల్లలపై హక్కు ఉంటుంది కాబట్టి కేసు నమోదు చెయ్యలేమని అధికారులు చెప్పారు. దాంతో శాండీ కొన్నేళ్లకు తన ఇద్దరు పిల్లల మీద ఆశలొదులుకుని బతకడం మొదలుపెట్టింది. 1987లో కూతురుగా పెరిగిన సుజానే(షారోన్‌)ని.. ఫ్రాంక్లిన్‌ (వారెన్‌) రెండో పెళ్లి చేసుకున్నాడు. అప్పుడు ఆమె వయసు 16. సరిగ్గా ఏడాదికి మైకేల్‌ జన్మించాడు. మైకేల్‌ తన కొడుకు కాదని తెలిసి, హిట్‌ అండ్‌ రన్‌ సాకుతో సుజానేని చంపేసే ఉంటాడని అధికారులు అంచనా వేశారు. ఇదంతా 2014లో ఫ్రాంక్లిన్‌ చెప్పిన ఆధారాలతో వెలికి తీసిన కథ. మరి సుజానే తమ్ముడు ఫిలిప్‌ని ఏం చేశావ్‌? అని ఫ్రాంక్లిన్‌ని ప్రశ్నిస్తే.. అప్పట్లోనే ఓ జంటకు దత్తత ఇచ్చానని చెప్పాడు. ఇక 2019లో ఫిలిప్‌ స్టీవ్‌ అనే వ్యక్తి.. సుజానే నా అక్క,  ఫ్రాంక్లిన్‌ ఎత్తుకొచ్చిన శాండీ కొడుకుని నేనే అని డీఎన్‌ఏ పరీక్షకు సిద్ధమయ్యాడు. 2020లో అది నిర్ధారణైంది. దాంతో ఫిలిప్‌ తిరిగి శాండీ కుటుంబాన్ని కలుసుకున్నాడు. మరోవైపు ఫ్రాంక్లిన్‌ 79 ఏళ్ల వయసులో 2023 జనవరి 23న ఫ్లోరిడాలోని జైల్లోనే మరణించాడు. ఏది ఏమైనా సుజానే, మైకేల్‌లను నిజంగానే ఫ్రాంక్లిన్‌ చంపాడా? మరి మైకేల్‌ అవశేషాలు ఏమయ్యాయి? అనే ప్రశ్నలు నేటికీ మిస్టరీనే. --సంహిత నిమ్మన  (చదవండి: సాక్స్‌ కిల్లర్‌..జంటలే టార్గెట్‌గా హత్యలు! అతడెవరనేది ఇప్పటకీ మిస్టరీనే!)

ఒక ముగింపు అస్పష్టమైనప్పుడు.. దాని చుట్టూ అల్లే అల్లికలు అనంతాలై.. దట్టంగా అలముకుంటాయి. ఆధారాలు లేక.. ఉన్నా సరిపోలక.. ఎంతో అప్రతిష్ఠను మూటగట్టుకుంటాయి. 26 ఏళ్ల కిందట అమెరికా మీడియాను ఓ ఊపు ఊపిన కథ ఇది. ప్యాట్రీషియా రామ్‌సే(పాట్సీ), జాన్‌ బెనే రామ్‌సే దంపతుల అందాల కూతురు జాన్‌ బెనే ప్యాట్రీషియా రామ్‌సే కథ ఇది. తను 1990 ఆగస్ట్‌ 6న జన్మించింది. ముద్దుగా ఆమెను జూనియర్‌ పాట్సీ అని కూడా పిలిచేవారు. తన అన్న బుర్కే రామ్‌సే.. ఆమె కంటే మూడేళ్లు పెద్దవాడు. ఈ కుటుంబం అమెరికా, కొలరాడోలోని బౌల్డర్‌లో నివాసం ఉండేవారు. ప్యాట్రీషియా మాజీ మిస్‌ వెస్ట్‌ వర్జీనియాగా అప్పటికే ప్రపంచానికి సుపరిచితం. ఆమె భర్త జాన్‌ బెనే పెద్ద వ్యాపారవేత్త, రచయిత కూడా. అతను 1978లో మొదటి భార్య లుసిండాకి విడాకులు ఇచ్చి.. ప్యాట్రీషియాను పెళ్లి చేసుకున్నాడు. జూ. పాట్సీ కూడా ఎన్నో వెల్‌ బేబీ షో పోటీల్లో విజేతగా నిలిచింది. ఒక్క మాటలో చెప్పాలంటే అదో సెలెబ్రిటీ ఫ్యామిలీ. ఏమైందో ఏమో.. 1996 డిసెంబర్‌ 26న జూ. పాట్సీ తన ఇంట్లోనే శవమై కనిపించింది.  అసలేం జరిగింది? డిసెంబర్‌ 26, తెల్లవారు జామున రామ్‌సే దంపతులు.. తమ కూతురు పాట్సీ అంతకు ముందు రోజు కి డ్నాప్‌ అయిందని పోలీసులను ఆశ్రయించారు. ముందురోజు వారు అందుకున్న కిడ్నాపర్స్‌ లేఖను కూడా చూపించారు. ‘మిస్టర్‌ రామ్‌సే (జాన్‌ బెనే).. శ్రద్ధగా వినండి! మాదొక విదేశీ సంఘం. మేము మీ కూతురును కిడ్నాప్‌ చేశాం. ఆమె 1997ను చూడాలనుకుంటే, మీరు మా సూచనలను తప్పనిసరిగా పాటించాలి. మాకు 1,18,000 డాలర్లను చెల్లించి మీ అమ్మాయిని తిరిగి తీసుకెళ్లొచ్చు. మిగిలిన వివరాలు రేపు ఉదయం 8 నుంచి 10 గంటల మధ్య కాల్‌ చేసి చెబుతాం. ఈలోపు మీరు బ్యాంక్‌ అధికారులను కానీ పోలీసులను కానీ అప్రమత్తం చేస్తే.. పరిణామాలు తీవ్రంగా ఉంటాయి’ అనేది ఆ లేఖ సారాంశం. విషయం మీడియాకి చేరడంతో రిపోర్టర్స్, స్నేహితులు, చుట్టు పక్కల ప్రజలు ఇలా చాలామంది రామ్‌సే ఇంటికి చేరుకున్నారు. ఆరాలు, విచారణ, కిడ్నాపర్స్‌ నుంచి తదుపరి ఆదేశాలు.. ఇలా ఓ పక్క హంగామా నడుస్తూనే ఉంది. మరో వైపు జాన్‌ బెనే కిడ్నాపర్స్‌ కోరినట్లు డబ్బు సిద్ధం చేసే పనిలోపడ్డాడు. మధ్యాహ్నం కావస్తున్నా.. పాప ఆచూకీ తెలియకపోవడంతో డిటెక్టివ్‌ అర్ట్‌.. జాన్‌ బెనే స్నేహితుడు ఫ్లిట్‌ వైట్‌తో.. ‘ఎందుకైనా మంచిది ఒకసారి ఇల్లంతా వెతుకు’ అని చెప్పడంతో.. ఫ్లిట్‌ వెతకడం మొదలుపెట్టాడు. ఆ క్రమంలోనే తాళం వేసి ఉన్న బేస్‌మెంట్‌ రూమ్‌ని బలవంతంగా తెరచి చూశాడు. ఆ గదిలో శవమై కనిపించింది జూ. పాట్సీ. పాప నోటికి డస్ట్‌ టేప్‌ చుట్టి ఉంది. విరిగిన పెయింట్‌ బ్రష్‌తో ముడివేసిన నైలాన్‌ తాడు చేతికి, మెడకు బలంగా బిగించి ఉంది. బాడీ అంతా తెల్లటి దుప్పటితో కప్పి ఉంది. వెంటనే మృతదేహాన్ని పట్టుకుని బయటికి వచ్చాడు ఫ్లిట్‌. అనుమానాస్పద ప్రాంతం నుంచి మృతదేహాన్ని తీసుకుని రావడం.. ఈలోపే అందరూ పాపను పట్టుకోవడంతో  వేలి ముద్రలు, కీలక ఆధారాలు అన్నీ నాశనమైపోయాయి. జూ. పాట్సీ తలపై బలమైన గాయం ఉందని.. ఊపిరాడకుండా చేíసి చంపేశారని, లైంగికదాడి జరగలేదు కానీ.. ప్రయత్నించినట్లు ఆధారాలు ఉన్నాయని రిపోర్ట్స్‌ తేల్చాయి. దాంతో కేసు వివాదం రామ్‌సే ఫ్యామిలీనే చుట్టుముట్టింది. దానికి కొన్ని బలమైన కారణాలున్నాయి. జూ. పాట్సీ మృతదేహం దగ్గర లభించిన పెయింట్‌ బ్రష్‌కి సంబంధించిన మరో ముక్క.. తల్లి మేకప్‌ కిట్‌లో దొరకడంతో కేసు బిగుసుకుంది. మరోవైపు ఎన్నో పత్రికలకు ఇచ్చిన ఇంటర్వ్యూల్లో బుర్కేతో సహా ప్యాట్రీషియా, జాన్‌ బెనేలు చెప్పిన విషయాలకు, జరిగిన సంఘటనలకు పొంతన కుదరలేదు. చనిపోయే ముందు జూ. పాట్సీ పైనాపిల్‌ తిన్నదని వైద్యపరీక్షల్లో తేలింది. పైగా పైనాపిల్‌ ముక్కలతో మిగిలి ఉన్న బౌల్‌పై బుర్కే వేలి ముద్రలు ఉన్నాయి. అయితే ఆ రోజు పైనాపిల్‌ తిన్నట్లు గుర్తులేదని చెప్పారు ముగ్గురూ. పాపను వెతికే సమయంలో బుర్కే అసలు బయటికే రాలేదు. ఎందుకు రాలేదు? అంటే నిద్రపోయాడని చెప్పారు తల్లిదండ్రులు. బుర్కేది అదే మాట. నిజానికి ఇంట్లో అంత అలజడి రేగుతుంటే.. అంతా చెల్లెల్ని వెతుకుంటే తొమ్మిదేళ్ల బాలుడికి మెలకవరాకపోవడమేంటీ? అనేది చర్చనీయాంశంగా మారింది. దాంతో ఆ కిడ్నాపర్స్‌ లేఖను తల్లి సీనియర్‌ పాట్సీనే రాసుంటుందనే అనుమానాలు బలపడ్డాయి. మరి పాపను ఎవరు చంపి ఉంటారు అనేదానికి చాలా వాదనలు రాద్ధాంతాలుగా మారాయి. ‘పాపపై తండ్రి జాన్‌ బెనే లైంగిక దాడికి యత్నించాడని కొందరు.. బుర్కే అనుకోకుండా బలమైన వస్తువుతో చెల్లెలు జూ. పాట్సీని కొట్టడంతో ఆమె తీవ్రంగా గాయపడిందని.. కొడుకుని కాపాడుకునే క్రమంలోనే పాపను చంపేసి తల్లిదండ్రులు డ్రామా ఆడారని మరికొందరు తమ ఊహాగానాలను మొదలుపెట్టారు. ఆ దిశగానే క్రిమినల్‌ ఇన్వెస్టిగేషన్‌ బ్యూరో కూడా విచారణ  జరిపింది. ఆ రోజు రాత్రి ఎవరో ఆగంతకుడు బేస్‌మెంట్‌ గది కిటికీని పగలగొట్టుకుని లోపలికి వచ్చి ఉంటాడని.. వాడే పాపని కిడ్నాప్‌ చేసి చంపేసి ఉంటాడని మరో వాదన పుట్టుకొచ్చింది. అయితే కిటికీ పరిసరప్రాంతాల్లో చాలాకాలంగా ఉన్న సాలిగూడు చెక్కుచెదరలేదంటూ ఆ కథను కొట్టిపారేశారు విశ్లేషకులు. ఇక్కడే మరో అంశాన్ని లేవనెత్తారు అధికారులు. జూ. పాట్సీ చిన్నప్పటి నుంచి ఉన్న హెల్త్‌ రిపోర్ట్‌ని బయటికి తీశారు. 1994లో అంటే పాపకు నాలుగేళ్ల వయసున్నప్పుడు బుర్కే ఆమె ముఖం మీద బలంగా కొట్టాడని హెల్త్‌ రికార్డ్‌లో ఉంది. 1995, మేలో పాప ముక్కు పగిలిందని, అదే ఏడాది నవంబర్‌లో ఎడమ కన్నుకు గాయమైందని.. 1996లో ఎడమ చేతివేలు దెబ్బ తిన్నదని.. ఇలాంటివన్నీ బుర్కే నేరస్థుడనేందుకు ఆధారాలుగా మారి నమ్మకాన్ని బలపరిచాయి. మరోవైపు1996 ఆగష్టు 27న పాప పునరుత్పత్తి సామర్థ్యాన్ని గురించి తల్లి ప్యాట్రీషియా.. డాక్టర్‌ను ఆరా తీసినట్లు కూడా ఆధారాలు సంపాధించారు అధికారులు.  అయితే 2003లో పాప బట్టల మీద దొరికిన మరో డీఎన్‌ఏ.. కుటుంబసభ్యులది కాకపోవడంతో కథ అడ్డం తిరిగింది. డిఏ(డిస్ట్రిక్ట్‌ అటార్నీ) 2008లో పాప హత్యతో ఆ కుటుంబానికి సంబంధం లేదంటూ రామ్‌సే ఫ్యామిలీకి క్షమాపణ పత్రాన్ని కూడా పంపించింది. అయితే కొందరు అధికారులు.. దీన్ని తప్పుబట్టారు. కేసు దారి తప్పిందని విమర్శించారు. మరోవైపు దర్యాప్తు సమయంలోనే.. జాన్‌ బెనే ఇంట్లో పనిమనిషి ఆత్మహత్య కూడా అప్పట్లో వివాదంగానే నిలిచింది. 2006లో అలెక్సిస్‌ వాలోరన్‌ రీచ్‌ అనే ట్రాన్స్‌జెండర్‌.. జూ. పాట్సీ కథలోకి ఊహించని ఎంట్రీ ఇచ్చింది. తను మగవాడిగా ఉన్నరోజుల్లో తనే పాపకి మత్తుమందు ఇచ్చి.. లైంగిక దాడిలో పొరపాటున చంపేశానంటూ లొంగిపోయింది. అయితే శవ పరీక్షలో పాపకు మత్తుమందు ఇచ్చిన ఆనవాళ్లు లేకపోవడంతో రీచ్‌ చెప్పేదాన్ని తోసిపుచ్చారు నిపుణులు. అదే ఏడాది ప్యాట్రీషియా అండాశయ క్యాన్సర్‌తో తన 49 ఏళ్ల వయసులో కన్నుమూసింది. తండ్రి జాన్‌ బెనే.. ఇంకా ఈ కేసుపై దర్యాప్తు గురించి పోలీసుల్ని ఆరా తీస్తూనే ఉన్నాడు. బొర్కే ఇన్వెస్టిగేషన్‌ బ్యూరోపై 750 మిలియన్‌ డాలర్లు పరువు నష్టం దావా వేశాడు. ఏదిఏమైనా.. బుల్లి అందాల రాణిగా మెరిసిన జూ. పాట్సీ మరణం.. ఆ కుటుంబానికి తలవంపులను మిగిల్చింది. పాప మృతికి ఆ కుటుంబమే కారణమా? లేక నిజంగానే కిడ్నాపర్స్‌ చంపేశారా? మరింకేదైనా కుట్ర ఉందా? అనేది నేటికీ తేలలేదు.  ∙సంహిత నిమ్మన 

‘నీకు మతిపోయిందా? దెయ్యం హత్య చేయడం ఏమిటి?’ కసిరాడు సీఐ మహంకాళి. ‘అలా కొట్టిపారేయకండి సర్‌. నా మాట కాస్త వినండి. ఈ ఫైల్‌ చూడండి.. నా కష్టం మీకే తెలుస్తుంది! ముమ్మాటికీ అది హత్యే. అయితే ఆ పని దెయ్యం కాకుండా వేరెవరూ చేసినట్లు ఆధారాలు లేవు. విదేశాల్లో అనేక అన్‌సాల్వ్‌డ్‌  కేసుల విషయంలో, కొన్ని హత్యలు దెయ్యాలే చేసి ఉండవచ్చుననే అభిప్రాయాలూ ఉన్నాయి. 1999లో బోస్టన్‌లో ఇలాంటి కేసే...’ అని ఎస్సై అంబరీష్‌ చెప్పబోతుండగా, అడ్డుతగిలి, .. ‘ఆ పుక్కిటి పురాణాల గురించి చెప్పొద్దు. ఇప్పుడు మొదటి నుంచి వివరంగా చెప్పు’ అన్నాడు  సీఐ మహంకాళి. ‘హత్యకు గురైన ముకుందం, అతని భార్య శ్రావణి, చాలా ఏళ్లుగా లండన్‌లో ఉంటూ, ఆరు నెలల కిందటే ఇండియా వచ్చారు. ముకుందం తాతగారు, వందేళ్ళ క్రితం కట్టించిన ‘వేట బంగళా’లో నివాసం ఉంటున్నారు. ఆ బంగాళాలో ముందు మనం అడుగుపెట్టేది, పెద్ద హాల్లోకి. హాల్లోంచే పైకి మెట్లున్నాయి. హాలుని ఆనుకొని, డైనింగ్‌ రూమ్, దాని పక్కన కిచెన్‌ ఉన్నాయి. పై అంతస్తులోని గదే ముకుందం, శ్రావణిల బెడ్‌రూమ్‌. అప్పటికి ఆ బంగాళా ఊరికి దూరంగా, అడవికి దగ్గరగా ఉండేది. ఇప్పుడు అక్కడంతా బాగా డెవలప్‌ అయిపోయింది. గత ఆరేళ్లుగా ఆ బంగాళా పోషణను చూస్తున్న రాములు, కమల అక్కడే అవుట్‌ హౌస్‌లో ఉంటున్నారు. గత ఏడాదిగా ఆ బంగళాలో దెయ్యం తిరుగుతున్నట్లు .. వాళ్ళు ముకుందానికి ముందుగానే చెప్పినా అతను పట్టించుకోలేదట’ వివరించాడు అంబరీష్‌. ‘అక్కడ దెయ్యం తిరుగుతుందని వాళ్లకు ఎలా తెలిసిందట?’ అని అడిగాడు మహంకాళి. ‘పగలు ఏ హడావిడీ ఉండేది కాదట. రాత్రుళ్లు మాత్రం లైట్లు వెలిగి ఆరుతూ ఉండడం, ఎవరో మసలుతున్నట్లు నీడ కనిపించడం, శబ్దాలు వినిపించడం జరిగేదట. నలుగురైదుగుర్ని తోడు తీసుకొని లోపలికి వెళ్లి చూస్తే, ఏమీ కనిపించేది కాదట. అలా మూడు నాలుగు సార్లు చేసి, ఆ ఇంట్లో దెయ్యం ఉందని, నిర్ధారణకు వచ్చేశారట’ అని అంబరీష్‌ అనగానే, ‘అంతా ట్రాష్‌. ఆ పనులు మనుషులు కూడా చెయ్యొచ్చు కదా?’ అన్నాడు మహంకాళి.  ‘అప్పుడే ఒక నిర్ణయానికి వచ్చేయకండి. శ్రావణి స్టేట్‌మెంట్‌ కూడా వినండి మరి. ఆ ఇంట్లో దిగాక, మేడమీద పడుకున్న ఆ దంపతులకు కూడా అర్ధరాత్రి వేళ శబ్దాలు వినిపించేవట. ముకుందానికి ధైర్యం ఎక్కువే కాబట్టి, అతను కిందకువెళ్లి చూస్తే, ఎవరూ కనిపించేవారు కాదట. దిగువన, హాల్లో ఉంచిన గాగుల్స్, ఇయర్‌ ఫోన్స్, వాచీ, ఐపాడ్, సెల్‌ఫోన్‌ లాంటి కాస్టీ›్ల వస్తువులు మాయమయ్యేవట. డైనింగ్‌ టేబ్‌ల్‌ మీదున్న ఆహారపదార్థాలతో పాటు, ఫ్రిజ్‌లో పెట్టిన పదార్థాలు  కూడా మాయమవుతూ ఉండేవట. ‘ఇదేదో దొంగల పనే’ అని భావించిన ముకుందం దంపతులు ఎంతగా గాలించినా ఏ ఆధారమూ దొరకలేదట. ఒకరాత్రి, ఆ శబ్దాల సంగతి ఏమిటో తేల్చేద్దామని, భార్య ఎంత వారించినా వినకుండా టార్చి పట్టుకొని కిందకు దిగాడట ముకుందం. చేసేదేమీ లేక ఆమె కూడా అతన్ని అనుసరించిందట. కిచెన్‌ లోపల శబ్దాలు గట్టిగా వినిపించేసరికి ముందుకు అడుగు వేసిన ముకుందానికి నల్లని రూపమేదో కనిపించేసరికి, జడుసుకొని గబగబా వెనక్కి పరిగెత్తాడట. వెంటనే భార్యాభర్తలిద్దరూ రూమ్‌లోకి దూరి తలుపేసుకున్నారట. కాస్సేపటికి తలుపు దగ్గర కూడా ఎవరో తచ్చాడుతున్నట్లు అనిపించేసరికి మరింత భయపడిపోయారట. అలా ప్రతిరాత్రి భయపడుతూనే గడిపారట.  దుర్భేద్యమయిన ఆ ఇంట్లో ఎవరూ దూరే అవకాశమే లేదు. తలుపులు, కిటికీలు మూసి ఉన్నా, వస్తువులు ఎలా మాయమవుతున్నాయో వాళ్లకు అర్థంకాక, ‘ఇది దెయ్యం పనే అయి ఉంటుంది’ అనే నిర్ధారణకు వచ్చేసి, ‘త్వరలోనే ఇల్లు మారిపోదాం’ అనుకుంటుండగానే ఈ ఘోరం జరిగిపోయింది’ ఆపాడు అంబరీష్‌. ‘సరే ముకుందం మరణం గురించి వివరాలు చెప్పు’ అన్నాడు కాళి. ‘ఆరోజు ఉదయం నిద్రలేచిన శ్రావణి, పక్కనే  భర్త లేకపోవడంతో, అతని కోసం గదిలోంచి బయటకు వచ్చి, హాల్లో మెట్ల దగ్గర శవమై పడున్న భర్తను చూసి కేకలు పెట్టింది. వెంటనే రాములు, కమల వచ్చి, మన స్టేషన్‌కి ఫోన్‌ చేశారు. ముకుందం మెట్ల మీద నుంచి జారి పడ్డాడని, అదొక యాక్సిడెంట్‌ అని మొదట నేనూ అనుకున్నాను. అయితే అది యాక్సిడెంట్‌ కాదు. దెయ్యమే మెట్లమీద నుంచి తోసేసింది. మావారికి అరవై ఏళ్ళు వచ్చినా, చాలా యాక్టివ్‌గా ఉంటారు. రోజూ ఆరేడుసార్లయినా మెట్లెక్కి దిగుతూ ఉంటారు. జారిపడే ప్రసక్తి లేదు. మా ఇంట్లో దెయ్యం ఉంది. ఇది దాని పనే’ అని వాదించింది శ్రావణి. బాగా పరిశీలించి చూస్తే, అతను మెట్లమీద నుంచి జారిపడలేదని తెలిసింది. పాతకాలపు చెక్క మెట్లమీద నుంచి జారిపడితే, పెద్ద శబ్దమే వస్తుంది. ఆ శబ్దానికి శ్రావణి లేచి ఉండేది. ముకుందానిది భారీ శరీరం కాబట్టి, చెక్కమెట్లు గానీ, రెయిలింగ్‌ గానీ కొద్దిగానయినా డామేజ్‌ అయి ఉండాలి. అదేమీ లేదు. తలపై ఎవరో గట్టిగా కొట్టడం వల్లనే చనిపోయాడని నిర్ధారణకు వచ్చాను కానీ, హంతకుడెవరనేది తెలియలేదు. ఎంత పరిశోధించినా క్లూ దొరకలేదు. అందుకే శ్రావణి చెప్పినట్లు ..’అని అంబరీష్‌ అంటుండగా పెద్ద పెట్టున నవ్వాడు మహంకాళి.  ‘దెయ్యమే చంపింది అని నిర్ధారణ చేసేశావన్నమాట. పిచ్చోడా? నీకు శ్రావణి మీద అనుమానం రాలేదా?’ అడిగాడు కాళి. ‘ఆ కోణంలోనూ ఆలోచించాను సర్‌.. శ్రావణిని చూశారు కదా? సన్నగా రివటలా ఉంటుంది. ఆమె ఎలా చంపుతుంది? వేరే అవకాశాల గురించి కూడా ఆలోచించాను. హత్య వేరే ఎవరయినా చేసి ఉండొచ్చని, శ్రావణి అతనికి సహకరించి ఉండవచ్చని, ఆమే తలుపు తీసి ఉండవచ్చని, అలా లోపలికి వచ్చిన వ్యక్తి హత్య చేసి ఉండొచ్చునని ... అలా చాలా రకాలుగా ఆలోచించి, ఆ దిశలో దర్యాప్తూ  చేశాను. ఆమెను అనుమానించదగ్గ ఆధారాలేవీ దొరకలేదు’ అన్నాడు అంబరీష్‌.. తను సేకరించిన వివరాల ఫైల్‌ను అందిస్తూ.‘వెరీ గుడ్‌. చాలా బాగుంది నీ పరిశోధన. కానీ దెయ్యం హత్య చేసిందంటేనే నమ్మలేకపోతున్నాను’ అన్నాడు మహంకాళి. ఎన్నో కేసులను చాకచక్యంగా సాల్వ్‌ చేసిన మహంకాళికి, ఈ కేసు ఒక పెద్ద సవాల్‌ అయింది. దెయ్యాలే హత్య చేశాయి అని తేల్చేసిన కేసుల వివరాలను అంబరీష్‌ అందించాక, అదే నిజమేమోనన్న అభిప్రాయమూ బలపడుతున్న సమయంలో కేసు మలుపు తిరిగింది. కారణం ముకుందం శవాన్ని పోస్ట్‌మార్టమ్‌ చేసిన డా. త్రివేది అసిస్టెంట్‌ డా. సరిత. ఆమె కోరినట్లు, ఆమెను రహస్యంగా కలిశారు సీఐ, ఎస్సైలు. ‘డాక్టర్‌ త్రివేది.. పోస్ట్‌మార్టమ్‌ రిపోర్ట్‌ని, మార్చి మీకు రేపు సబ్‌మిట్‌ చేయబోతున్నారు’ అనగానే.. ఇద్దరూ షాకయ్యారు. ‘వ్వాట్‌.. నిజమా?’ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించాడు మహంకాళి. ‘నూటికినూరు శాతం నిజం. రెండేళ్ల నుంచి ఆయన దగ్గర పనిచేస్తున్నాను. ఎప్పుడూ ఇలా జరగలేదు. పోస్ట్‌మార్టమ్‌ చేస్తున్నప్పుడు నేనూ ఉన్నాను. అప్పటికి ఆ రిపోర్ట్‌ మార్చాలనే ఐడియా లేదనుకుంటాను. ఉన్నదున్నట్లే నాతో డిస్కస్‌ చేశాడు. ముకుందం మెట్లమీద నుంచి జారిపడిపోవడం వల్ల చనిపోలేదు. ఎవరో దేనితోనో తలపై కొట్టడం వల్ల మరణించాడు. కానీ, ఇవాళ తయారుచేసిన కొత్త రిపోర్టులో ‘మెట్లమీద నుంచి పడిపోవడం వల్లనే ముకుందం మరణించాడని, అతని ఒంటి మీదున్న కముకు దెబ్బలు.. మెట్లతాకిడి వల్ల తగిలాయని మార్చి రాశాడు. ఆ కొత్త రిపోర్ట్‌ నాకు కనబడకుండా దాచినప్పుడే నాకు అనుమానం కలిగింది. కానీ, అతనికి తెలియకుండా చాటుగా ఆ రిపోర్ట్‌ను చదివాను. ఇదే కాదు చాలా కీలకమైన విషయాన్ని కూడా దాచి పెట్టాడు’ అని చెప్పింది డా. సరిత. ఇద్దరూ ఒకేసారి ‘ఏమిటి? ఏమిటి?’అని ఆత్రుతగా ప్రశ్నించారు.‘ముకుందం పంటి మీద రక్తపు మరక కనిపించింది. దాని శాంపిల్‌ని ఫోరెన్సిక్‌ లాబ్‌కి పంపి, పరీక్ష చేయిస్తే, ఆ రక్తం అతనిది కాదని, వేరే ఎవరిదోనని తెలిసింది’ అని చెప్పింది ఆమె. ఆ మాట విని ఇద్దరూ నోరెళ్లబెట్టారు.  ‘ఇప్పుడా విషయాన్ని దాచేసి, ఆ రిపోర్ట్‌ మాయం చేసేశాడు. చాలాకాలంగా అతని లైంగిక వేధింపులతో నరకం అనుభవిస్తున్నాను. ఇప్పుడు అతని పీడ వదిలిపోతుంది’ అంది కసిగా. సరితతో మరికాస్త సేపు మాట్లాడాక కేసుకు కావలసిన కొత్త విషయాలు కూడా తెలియడంతో కేసు సాల్వ్‌ చేయడానికి మార్గం సుగమం అయింది. వారం రోజుల తర్వాత, వేటబంగాళా ముందు పోలీసు జీపులు ఆగాయి. పోలీసులు నేరుగా కిచెన్‌లోకి వెళ్ళారు. కిచెన్‌లోని అటక వైపు చూస్తూ,  ‘ఒరేయ్‌ నరసింహం నీ ఆట కట్టించేశాం. కిందకు దిగిరా. నీ అంతట నువ్వు వస్తే మంచిది. లేకపోతే, మా తూటాలతో అటకంతా ముక్కలు ముక్కలు అయిపోతుంది. నీకు రెండు నిమిషాల టైమ్‌ ఇస్తున్నాను’ హెచ్చరించాడు మహంకాళి. భయపడి, తాడు సహాయంతో కిందకు దిగాడు  నరసింహం. బేడీలు వేశాడు అంబరీష్‌. కేసు వివరాలు తెలుసుకోవడానికి మర్నాడు స్టేషన్‌కి రమ్మని శ్రావణికి చెప్పి వెళ్ళిపోయారు పోలీసులు. మర్నాడు చెప్పడం మొదలుపెట్టాడు, మహంకాళి.. ‘మీ వారిని చంపింది, దెయ్యంలా  భయపెట్టింది ఇతనే. ఈ నరసింహం పెద్ద కేడీ.  కిందటేడాది జైలు నుంచి తప్పించుకుపోయి, మీ ఇంట్లో దూరాడు. ఆ రోజుల్లో కట్టిన పెద్ద అటక, పెద్ద జాగాలో ఉన్న మీ ఖాళీ బంగాళా ఇతనికి బాగా కలసి వచ్చాయి. ఇంట్లో దెయ్యాలు ఉన్నట్లు నాటకం ఆడితే, సేఫ్‌గా ఉండొచ్చు అని ప్లాన్‌ వేశాడు. దెయ్యాలకు భయపడి మీ బంగళాలో ఎవరూ దిగరు అనే ధీమాతో ఉన్నాడు. కానీ దెయ్యాలు, భూతాలు ట్రాష్‌ అనుకునే మీ దంపతులిద్దరూ ఇంట్లో దిగిపోయారు. ఎప్పటి నుంచో మీ బంగళాను కొని, పెద్ద అపార్ట్‌మెంట్‌ కట్టాలనే ఆశతో ఉన్న ‘బిల్డర్‌ పోతరాజు’..  బంగాళా అమ్మమని మిమ్మల్ని ఒత్తిడి చేస్తున్నాడని, భోజనం చేస్తున్నప్పుడు మీవారు మీకు చెప్పడం నరసింహం చెవిన పడింది. వీలు చూసుకొని పోతరాజుని కలసి, మిమ్మల్ని దెయ్యంలా భయపెట్టి, ఇల్లు అమ్మేసేలా చేస్తానని బేరం కుదుర్చుకున్నాడు. హత్య జరిగిన రాత్రి, సహజంగా ధైర్యవంతుడయిన ముకుందం, తెగించి కిందకు దిగివచ్చినపుడు, నరసింహం దొరికిపోయాడు. వెంటనే నరసింహం.. చేతికి దొరికిన గిన్నెతో మీవారి తల మీద కొట్టాడు. ఆయన కింద పడిపోయారు. మెట్ల దగ్గర పడేస్తే, జారి పడ్డాడని అనుకుంటారని, ఆయన్ని మెట్ల దగ్గరకు ఈడ్చుకుంటూ వస్తున్నప్పుడు ముకుందంగారికి తెలివి రావడంతో, వాడి చేతిని కొరికారు. వాడు మళ్ళీ తలమీద బలంగా కొట్టి చంపేశాడు. హత్యకు ఉపయోగించిన గిన్నెను అటక మీద దాచేశాడు. ఇవేమీ తెలియని మేము కేసును ఎలా సాల్వ్‌ చేయాలో తెలియక బుర్ర బద్దలు కొట్టుకుంటున్న సమయంలో మాకు కీలకమైన ఆధారం దొరికింది. ముకుందంగారి బాడీని పోస్ట్‌మార్టమ్‌ చేసిన డాక్టర్‌ త్రివేది, తప్పుడు రిపోర్ట్‌ ఇచ్చాడని, అతని దగ్గర పనిచేసే జూనియర్‌ డాక్టర్‌ సరిత మాకు చెప్పింది. ముకుందంగారి పంటికి ఎవరిదో రక్తం అంటిందన్న విషయం ఒరిజినల్‌ పోస్ట్‌మార్టమ్‌ రిపోర్ట్‌లో ఉంది.  హత్య జరిగాక, ఒక కొత్త వ్యక్తి త్రివేదిని కలవడానికి వచ్చేవాడని, వాళ్ళిద్దరూ రహస్యంగా మాట్లాడుకొనేవారని ఆమె చెప్పింది. ఆమె చెప్పిన గుర్తుల ఆధారంగా, బిల్డర్‌ పోతరాజుని పట్టుకోగలిగాం. త్రివేదిని, పోతరాజుని కస్టడీలోకి తీసుకొని, మా పద్ధతిలో విచారణ జరిపేసరికి, అన్ని విషయాలూ బయటపడ్డాయి. ముకుందంగారి పంటి మీద ఉన్నది మానవ రక్తం అని తెలిసిపోతే, ఆ హత్య దెయ్యం పనికాదని కనిపెట్టేస్తామని, ఆ రిపోర్ట్‌ మార్పించేశాడు పోతరాజు, త్రివేదికి డబ్బాశ చూపించి. ఎప్పుడయితే దెయ్యమే హత్య చేసిందని అందరూ నమ్మేస్తారో, అప్పుడే తన పని సులువు అయిపోతుందని మీ బంగళాను చవకగా కొట్టేసి కోట్లు సంపాదించాలనుకున్నాడు పోతరాజు. పాపం ఇప్పుడు నరసింహంతో కలసి జైల్లో ఊచలు లెక్కపెడుతున్నాడు’ అంటూ ముగించాడు కాళి.  -కొయిలాడ రామ్మోహన్‌ రావు

అది 1984 జూలై 21, అమెరికాలోని మోంటానా.. రోసన్‌డన్‌ లోని సేక్రడ్‌ హార్ట్‌ క్యాథలిక్‌ చర్చి. అక్కడంతా ఫాదర్‌ జాన్‌ కెర్రిగన్‌(58) కోసమే వెతుకుతున్నారు. ముందురోజు రాత్రి 11 గంటలకు అతడ్ని చర్చ్‌కి ఎదురుగా ఉన్న బేకరీలో చూశామని, మాట్లాడామని, కాసేపట్లో వెళ్లి పడుకుంటాను అంటూ గుడ్‌నైట్‌ కూడా చెప్పారని కొందరు ప్రత్యక్షసాక్షులు చెప్పారు. ఎంతసేపటికీ జాన్‌ ఆచూకి తెలియక పోవడంతో.. చర్చ్‌ నిర్వాహకులు పోలీసులకు సమాచారం ఇచ్చారు. ఆ వెంటనే విచారణ మొదలైంది. మరుసటి రోజు, ఫ్లాట్‌హెడ్‌ సరస్సు సమీపంలో హైవే వెంబడి రక్తంతో తడిసిన షర్ట్, షూస్, చలికోటు దొరికాయి. అవి కెర్రిగన్‌వే కావడంతో మిస్సింగ్‌ కేసు కాస్తా మర్డర్‌ కేసుగా మారిపోయింది. ఆ చోటంతా జల్లెడపట్టారు అధికారులు. అప్పుడే కోట్‌  హ్యాంగర్‌ ఒకటి కనిపించింది. దాన్ని కిల్లర్‌.. కెర్రిగన్‌ని బంధించడానికి లేదా గొంతు కోయడానికి ఉపయోగించి ఉంటాడని అంచనాకొచ్చారు. అయితే కెర్రిగన్‌ బాడీ మాత్రం దొరకలేదు. సరిగ్గా వారం తర్వాత జూలై 29న, కెర్రిగన్‌ కారు రక్తపు మరకలతో కనిపించింది. కొద్ది అడుగుల దూరంలో కారు తాళం పడేసి ఉంది. డిక్కీ తెరిచే ఉంది. దానిలో పార, దిండుతో పాటు కెర్రిగన్‌ వాలెట్‌ కూడా రక్తంతో ముద్దయ్యాయి. వాలెట్‌ నిండా డబ్బులుండటంతో.. ఈ నేరం డబ్బు కోసం జరగలేదని.. పగ, ప్రతీకారంతోనే జరిగిందని కేసు దర్యాప్తు అధికారులకు క్లారిటీ వచ్చేసింది. ఈ క్రమంలో 1982లో జరిగిన మరో ఇద్దరు చర్చ్‌ ఫాదర్స్‌ మిస్సింగ్‌ అండ్‌ మర్డర్‌ కేసులు మళ్లీ చర్చనీయాంశాలుగా నిలిచాయి. ఆ రెండు కేసులకి, ఫాదర్‌ కెర్రిగన్‌ అదృశ్యానికీ.. ఏదో సంబంధం ఉందనే అనుమానంతో.. ఆ దిశగా విచారణ మొదలుపెట్టారు.  అంతకు ముందు ఏం జరిగింది? 1982 ఆగస్ట్‌ 7న న్యూ మెక్సికోలోని శాంటా ఫేలో సెయింట్‌ ఫ్రాన్సిస్‌ కేథడ్రల్‌ చర్చ్‌కి ఓ ఫోన్‌ కాల్‌ వచ్చింది. ‘నా పేరు మైకేల్‌ కార్మెల్లో, చావుబతుకుల మధ్య ఉన్న మా తాతకు ఎక్స్‌ట్రీమ్‌ అంక్షన్‌(క్యాథలిక్‌ మతకర్మల ప్రకారం తీవ్ర అనారోగ్యానికి గురైనవారి కోసం, చివరి దశలో ఉన్న వృద్ధుల కోసం చర్చ్‌ ఫాదర్స్‌ ప్రార్థనలు చేస్తారు) ఇవ్వాలని కోరాడు. మొదట ఫోన్‌ లిఫ్ట్‌ చేసిన ఓ ఫాదర్‌.. నాకు వీలుపడదు కానీ..మరో పదిహేను నిమిషాలు ఆగి కాల్‌ చేయమని చెప్పాడు. సరిగ్గా పదిహేను నిమిషాలకి ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి కాల్‌ చేశాడు. ఈసారి ఫోన్‌ లిఫ్ట్‌ చేíసిన.. రెనాల్డో రివెరా(57) అనే ఫాదర్‌ ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి కోరికను కాదనలేకపోయాడు. వస్తానని అతడికి మాటిచ్చాడు. ఎక్కడికి రావాలని రివెరా అడిగితే.. ‘న్యూ మెక్సికోలోని వాల్డో సమీపంలో రెస్ట్‌ స్టాప్‌లో ఉంటాం’ అని వివరాలు చెప్పాడు ఆ వ్యక్తి. దాంతో రివెరా వాల్డోకు వెళ్తునట్లు చర్చ్‌ మఠాధిపతికి సమాచారం ఇచ్చి చర్చ్‌ నుంచి బయలుదేరాడు. ఆ తర్వాత అతడు తిరిగి రాలేదు. సరిగ్గా మూడు రోజుల తరువాత, ఫాదర్‌ రివెరా మృతదేహం రెస్ట్‌ స్టాప్‌ నుంచి మూడు మైళ్ల దూరంలో బయటపడింది. కాస్త దూరంలో కారు కూడా దొరికింది. ఫాదర్‌ కెర్రిగన్‌ అదృశ్యానికి, ఫాదర్‌ రివెరా హత్యకు మధ్య అనేక సారూప్యతలు ఉన్నాయి. ఇద్దరి కార్లూ నేరస్థలానికి దూరంగానే విడిచారు. రెండు కేసుల్లోనూ కోట్‌ హ్యాంగర్స్‌ కామన్‌గా నిలిచాయి. అవి కూడా ఒకే కంపెనీకి చెందినవి. ఇన్ని సరిపోలిన తర్వాత రెండు హత్యలకు సూత్రధారులు ఒక్కరనే నమ్మకానికి వచ్చేశారు పోలీసులు. పైగా ఈ హత్యలకు క్యాథలిక్‌ వ్యతిరేకవర్గాలే ప్రేరణగా నిలుస్తున్నాయని.. చాలా మంది నమ్మారు. అయితే అందుకు సరైన ఆధారాలు లభించకపోవడంతో ఆ ఊహాగానాలను పోలీసులు కొట్టి పడేశారు. రివెరాతో ఫోన్‌లో మాట్లాడిన.. మైకేల్‌ కార్మెలో అనే వ్యక్తి కోసం పోలీసులు ఓ రేంజ్‌లో వేట మొదలుపెట్టారు. మోంటానా రాష్ట్ర సైనికుల సాయం కూడా తీసుకున్నారు. హత్యలో కనీసం ఇద్దరు వ్యక్తుల ప్రమేయం ఉందని చాలామంది భావిస్తున్నారు. కొందరు అనుమానితుల్ని పట్టుకుని నిలదీశారు. స్థానికంగా కొందరు యువకుల్ని అదుపులోకి తీసుకుని ప్రశ్నించారు. అయినా ఎలాంటి ఆధారం దొరకలేదు. అయితే కొన్ని నివేదికల ప్రకారం ఆగస్ట్‌ 8న చివరిసారిగా ఫాదర్‌ కెర్రిగన్‌ను చూశామని తేలడంతో.. అసలు కెర్రిగన్‌ చనిపోలేదా? బతికే ఉన్నాడా? అనే అనుమానాలు మొదలయ్యాయి. పైగా 1982లో మిస్‌ అయిన మరో ఫాదర్‌ జేమ్స్‌ ఓటిస్‌ ఆండర్సన్‌.. కెర్రిగన్‌ స్నేహితుడే కావడం కూడా ఈ కథలో రక్తికట్టించే అంశమే. మరో ఫాదర్‌ కథ? జేమ్స్‌ ఓటిస్‌ 1982 జూన్‌ 13న మోంటానాలోని టౌన్‌సెండ్‌లోని హైవే 12వైపు కారులో వెళ్తూ కొందరికి కనిపించాడు. అదే చివరిసారి. ఆ తర్వాత అతడి కారు టౌన్‌సెండ్‌కు ఈశాన్యంలో ఉన్న బిగ్‌బెల్ట్‌ పర్వతాలలో పెద్దపెద్ద చెట్ల మధ్య దొరికింది. అతడి భార్య.. జేమ్స్‌కి డ్రైవింగ్‌ అంతగా రాదని.. అలాంటి పర్వతాల మధ్య అస్సలు డ్రైవ్‌ చేయలేడని చెప్పింది. దాంతో అప్పట్లో.. కారు ఎవరో కావాలనే అక్కడికి తీసుకుని వెళ్లారనే కోణంలో విచారణ చేశారు. అలాగే ఆ పరిసర ప్రాంతాలను క్షుణంగా పరిశీలించగా.. జేమ్స్‌కి సంబంధించిన బైబిల్స్, కళ్లజోడు, టోపీ, క్లరికల్‌ కాలర్‌ ఇలా చాలా వస్తువులు దొరికాయి. కానీ జేమ్స్‌ మాత్రం దొరకలేదు. కెర్రిగన్‌ మిస్సింగ్‌ తర్వాత.. పోలీసులు ఈ మూడు కేసుల్ని చాలెంజింగ్‌గా తీసుకున్నారు. కానీ ఎలాంటి క్లూస్‌ లభించలేదు. అయితే 2015లో రోమన్‌ క్యాథలిక్‌ డియాసెస్‌ ఆఫ్‌ హెలెనా నిర్వహించిన సర్వే ఒకటి బయటికి వచ్చింది. అందులో పశ్చిమ మోంటానాలో పిల్లలను లైంగికంగా వేధింపులకు గురిచేసిన ఎనభై మంది మాజీ ఉద్యోగుల పేర్లు ఉన్నాయి. వారిలో ఫాదర్‌ కెర్రిగన్‌ ఒకడు. ఒక్కసారిగా కేసు ఆ దిశగా తిరిగింది. లైంగిక వేధింపులతో సంబంధం ఉండటం వల్లే ఆ బాధితుల్లో ఎవరో చంపేసి ఉంటారని ఊహాగానాలు పుట్టు కొచ్చాయి. అయితే కొందరు పరిశోధకులు ఆ ఆరోపణలను కొట్టిపారేశారు. ఏదిఏమైనా కెర్రిగన్, జేమ్స్‌లు ఎప్పుడూ, ఎవరికీ కనిపించ లేదు. కనీసం మృతదేహాలు కూడా కానరాలేదు. మరి ముగ్గురి అదృశ్యానికి, మరణానికి ఒక్కడే సీరియల్‌ కిల్లర్‌ కారణమా? లేక వేరువేరు కథలను కన్ఫ్యూజన్‌తో పోలీసులు ఏకం చేయడానికి ప్రయత్నించారా? అనేది నేటికీ మిస్టరీగానే ఉంది.  ∙సంహిత నిమ్మన 

అది 1922, ఏప్రిల్‌ నెల. నార్త్‌–వెస్ట్‌ ఫ్రాన్స్‌.. బ్రిటనీ ప్రాంతంలోని గోవాస్‌ అల్‌ లూడూ. ఆ గ్రామంలో ఊహించని అలజడి మొదలైంది. వందల మంది సందుగొందుల్లో పరుగులు తీస్తున్నారు. గుంతల్నీ, చెట్టు తొర్రల్నీ వేటినీ వదిలిపెట్టకుండా అణువణువు వెతుకుతున్నారు. ‘పాలిన్‌.. పాలిన్‌..’ ఇదే పేరు ప్రతి ఒక్కరి నోట. పక్కనే ఉన్న అడవినీ జల్లెడ పట్టేశారు. ఎటు చూసినా పాలిన్‌ పేరే మారుమోగసాగింది. కానీ పాలిన్‌ మాత్రం దొరకలేదు. పాలిన్‌ పికార్డ్‌.. రెండేళ్ల చిన్నారి. పొలంలో ఆడుతూ ఆడుతూ ఉన్నట్టుండి మాయమైంది. అడవివైపు వెళ్లిందా? అక్కడ తప్పిపోయి.. చలికి తట్టుకోలేక ఎక్కడైనా పడిపోయిందా? లేక అడవి పందులేమైనా లాక్కెళ్లాయా? అనుకుంటూ పాలిన్‌ కుటుంబంతో పాటు చుట్టుపక్కల జనమంతా వెతుకుతూనే ఉన్నారు. లాభం లేదని పోలీసులకు ఫిర్యాదు చేశారు. పోలీసులతో పాటు సైనిక బృందం కూడా రంగంలోకి దిగింది. ఎవరెన్ని ప్రయత్నాలు చేసినా.. పాలిన్‌ ఆచూకీ దొరకలేదు. దాంతో ‘ఎవరైనా ఎత్తుకెళ్లారా?’ అనే అనుమానాలు బలపడ్డాయి. ఆ దిశగా విచారణ మొదలుపెడితే.. పాలిన్‌ మిస్‌ అయిన రోజు.. పొలానికి సమీపంలో ఇద్దరు అపరిచితుల్ని చూశామంటూ పొరుగువారు గుర్తుచేసుకున్నారు. మరోవైపు కెరమాన్‌ అనే గొడుగులు అమ్మే వ్యక్తిని అరెస్ట్‌ కూడా చేశారు. పాలిన్‌ అంటే కెరమాన్‌ చాలా ఇష్టంగా ఉండేవాడని.. పాలిన్‌ అదృశ్యమైన రోజు అతడు పాపని కలిశాడని తేలడంతో అతడ్ని గట్టిగానే విచారించారు. సరైన ఆధారాలు లేక విడిచిపెట్టారు. గోవాస్‌ అల్‌ లూడూ గ్రామంలో పాలిన్‌ కుటుంబం ఉండే ఇల్లు ఊరికి దూరంగా  సింగిల్‌గా ఉండేది. మే నెల చివర్లో పోలీసులు ఒక చిన్న పాప ఫొటోతో వచ్చి.. పాలిన్‌ కుటుంబాన్ని కలిశారు. ‘ఈమేనా మీ పాప?’ అని అడిగారు. ఫొటోని బాగా పరికించి చూసిన పికార్డ్‌ దంపతులు.. ‘అవును’ అంటూ ఏడ్చేశారు. ‘ఈ పాప రూ కోయ్పెల్‌లో దొరికింది. చినిగిన బట్టలతో ఉన్న ఓ మహిళ ఈ పాపని వదిలేసి పారిపోయింది, పాపని షెర్బోర్గ్‌లోని ధర్మశాలకు తరలించారు’ అంటూ జరిగింది చెప్పుకొచ్చారు పోలీసులు. నిజానికి పాప దొరికిన ప్రాంతం.. గోవాస్‌ అల్‌ లూడూ గ్రామానికి 217 మైళ్ల (350 కిమీ) దూరంలో ఉంది. అంత దూరం పాలిన్‌ ఎలా వెళ్లిందో? ఎవరికీ అంతుపట్టలేదు. పోలీసులు చెప్పింది విన్న వెంటనే పాలిన్‌ పేరెంట్స్‌ షెర్బోర్గ్‌కు రైలెక్కారు. పాప ఉన్న ధర్మశాలకు వెళ్లారు. అక్కడ పాపని చూస్తే.. గుర్తుపట్టలేనంతగా  చిక్కిపోయింది. తనే పాలిన్‌ అంటే.. పాప తల్లిదండ్రులు నమ్మలేకపోయారు. అయితే అదే జుట్టు, అవే నీలి కళ్ళు కావడంతో ఏడుస్తూ గుండెలకు హత్తుకున్నారు. ‘ఇన్నిరోజులుగా సరైన ఆహారం అందకపోవడం వల్లే పాలిన్‌ అలా అయ్యింది’ అని వైద్యులు చెప్పారు. పాప పోషకాహార లోపంతో బాధపడుతోందని, వైద్యపరమైన ఎలాంటి సమస్యలు లేవని తేల్చేశారు. తల్లిదండ్రులు పాపతో స్థానిక భాషలో మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించినప్పుడు.. పాప వాళ్లని గుర్తుపట్టలేదు. మొత్తానికీ పాపని ఇంటికి తెచ్చుకున్నారు. పాప దొరికిన రోజు పాప ఒంటి మీదున్న దుస్తులు పాలిన్‌వి కాకపోవడంతో.. బహుశా పాపని ఎత్తుకెళ్లినవాళ్లు దుస్తులు మార్చి ఉంటారని అనుకున్నారు. రావడం రావడమే పాపను చూసిన తోబుట్టువులు ఆమెను పాలిన్‌గానే గుర్తించారు. అయితే పాప మాత్రం మౌనంగానే ఉండేది. తినడానికి రొట్టెలు అడుగుతుందని, స్థానిక భాషలో పెంపుడు పిల్లిని పిలుస్తుందని నెమ్మదిగా.. పాత పాలిన్‌ లా యాక్టివ్‌ అవుతుందని కుటుంబసభ్యులంతా నమ్మడం మొదలుపెట్టారు. కొన్ని రోజులకు.. గోవాస్‌ అల్‌ లూడూలో మరో అలజడి రేగింది. పాలిన్‌ ఇంటికి మైలు దూరంలో ఉన్న పొలంలో.. ఓ రైతుకు.. తల, చేతులు, కాళ్లు లేని కుళ్ళిపోయిన చిన్న శరీరం కనిపించింది. ఆ పక్కనే పొందిగ్గా మడతపెట్టిన బట్టలు కనిపించాయి. వెంటనే ఆ రైతు పోలీస్‌ స్టేషన్‌ కి పరుగుతీశాడు. పోలీసులు వచ్చి పరిశీలించగా ఆ బట్టలు పాలిన్‌ వేనని తేలాయి. దాంతో అది పాలిన్‌ శవమని గుర్తించారు. డెడ్‌ బాడీకి కాస్త దూరంలో పూర్తిగా రూపురేఖలు లేని తల కనిపించింది. అయితే అప్పటికే పాలిన్‌ని వెతికే క్రమంలో.. మృతదేహం దొరికిన ఆ ప్రాంతాన్ని పోలీసులు, ప్రజలు పలుమార్లు వెతికారు. అప్పుడు దొరకని మృతదేహం, బట్టలు ఇప్పుడు దొరికాయంటే.. ఎవరో కావాలనే వాటిని అక్కడ వేశారని అర్థమైంది. అది కచ్చితంగా పాలిన్‌ ని మాయం చేసిన నేరస్తుల పనేనని తేలిపోయింది. కానీ నేరగాడు మాత్రం పట్టుబడలేదు. తీరా వైద్యపరీక్షలు చేస్తే.. ఆ తల, శరీరం ఒకే వ్యక్తివి కావని.. శరీరం చిన్న పాపదే కానీ తల మాత్రం ఒక పురుషుడిదని, తలను నక్కలు పాక్షికంగా తినడం వల్లే అలా తయారైదని తేలింది. కేసులో ట్విస్ట్‌ల మీద ట్విస్ట్‌లు కనిపిస్తుండడంతో పోలీసులు తలలు పట్టుకున్నారు. పాలిన్‌  శరీరంలో కాళ్లు, చేతులు, తల ఏమయ్యాయి? తల మాత్రమే దొరికిన పురుషుడు ఎవరు? అతడి శరీరం ఏమైంది? అసలు ధర్మశాల నుంచి తెచ్చుకున్న పాప ఎవరు? ఇలా అన్నీ ప్రశ్నలే మిగిలాయి. మరణానికి గల సరైనకారణం వైద్యపరీక్షల్లో తేలలేదు. అయితే పాలిన్‌ని కిడ్నాప్‌ చేసిన వారు.. పాపను దాచిపెట్టి కేసును తప్పుదోవ పట్టించడానికే ఇలా మృతదేహాలతో ఆడుకుంటున్నారని నమ్మడం మొదలుపెట్టారు కొందరు. షెర్బోర్గ్‌లో దొరికిన పాప.. పారిపోయిన ఆ మహిళ కూతురేనని.. పోషించలేకే పాపను వదిలి, ఆమె తన భర్తతో కలసి అమెరికా వలసపోయిందని ఊహాగానాలు వచ్చాయి. ఇక జూన్‌ నెల మధ్యలో పికార్డ్‌ దంపతులు.. ఆ పాపను దత్తత తీసుకోవడానికి సిద్ధపడ్డారు. కొన్ని రోజులకు  వైవ్స్‌ మార్టిన్‌ అనే మతి చలించిన వ్యక్తి.. పికార్డ్‌ దంపతుల్ని కలసి.. వారి దగ్గరున్న చిన్నపాపను చూపిస్తూ.. ‘ఇది పాలిన్‌ అని మీరు నమ్ముతున్నారా? దేవుడా నన్ను క్షమించు, నేను దోషిని’ అని పెద్దగా నవ్వుతూ అడవిలోకి పారిపోయాడు. ఆ మరుసటి రోజు అతణ్ణి పిచ్చి ఆసుపత్రికి తరలించారు. అతడే పాలిన్‌ను హత్య చేసి ఉంటాడని చాలా మంది నమ్మారు. ఏది ఏమైనా పాలిన్‌ కథలో అసలు నేరగాడు ఎవరు? ఆ మృతదేహాలు ఎవరివి? అక్కడకి ఎలా వచ్చాయి? మతిచలించిన ఆ వ్యక్తే నేరం చేశాడా? వంటివన్నీ మిస్టరీగానే మిగిలాయి.  - సంహిత నిమ్మన 

చెన్నై, తాంబరాన్ని దాటి ఇరవైకిలోమీటర్ల దూరంలోనున్న ఆ ఇంటిని కొనుక్కునేటప్పుడే కాస్తంత ఆలోచించి ఉండాల్సింది. ‘రెండు గ్రౌండుల ఇంటిని ముప్పై లక్షల రూపాయలకు, ఇంత చౌకగా అమ్ముతున్నాడేమిటి ఈ కళ్ళజోడువాడు?!’ అంటూ ఇరుగుపొరుగువాళ్ళు మాట్లాడుకుంటున్నప్పుడే వెనక్కి తగ్గివుండాల్సింది. ‘అమెరికాలో సెటిల్‌ అవుదామనుకుంటున్నామండీ. డబ్బు ప్రధానం కాదు, మనుషులే ప్రధానం’ అంటూ అతను గడగడమని వాగుతున్నప్పుడే వెనక్కి తగ్గివుండాల్సింది. తక్కువ ధరకు ఇల్లు దొరుకుతోంది కదాని తొందరపడ్డందుకు బాగానే ఏడ్వాల్సి వస్తోంది. కారణం.. ఆ ఇంట్లో తిరుగాడుతున్న దెయ్యం. దాన్ని ఇంట్లో నుంచి తరిమేందుకు దెయ్యంలా చక్కర్లు కొడుతోన్న నేను సాఫ్ట్‌వేర్‌ ఇంజినీర్‌ని.  ఈ ఇంటిని చూసిన వెంటనే నా భార్య సీతకు, నా సుపుత్రుడు హరికి బాగా నచ్చింది. రెండు పడకగదులతో చిన్న ఇల్లు. ఇంటి చుట్టూ విశాలమైన ప్రదేశం. భవిష్యత్తులో చేతికి తగినన్ని డబ్బులు అందితే విశాలమైన ఇంటిని మరింత పెద్దగా కట్టుకోవచ్చు. తోటను పెంచవచ్చు. ఇంటిముందున్న వేపచెట్టుకు ఊయలను కట్టొచ్చు. ఆడొచ్చు.. పాడొచ్చు.. అరవొచ్చు.. పరుగెత్తొచ్చు! ఇలా అనేక విధాల ‘వచ్చు’లతో అంతా బాగానే ఉంది. ఆ ఇంట్లో మొదటిరాత్రి గడిపేంతవరకు.  ఉదయాన్నే పూజాకార్యక్రమాలన్నీ చక్కగా జరిగాయి. భోజనాలనంతరం.. సాయంకాలం  వరకు వచ్చిన వాళ్లంతా నెమ్మది నెమ్మదిగా వెళ్లిపోగా.. రాత్రికి నేనూ, నా భార్య, మా అబ్బాయి, ఇంకా నా భార్య కాలేజ్‌ తమ్ముడు మాత్రం మిగిలిపోయాం. రాత్రి భోజనం.. నాలుగు కిలోమీటర్ల దూరంలోనున్న ఓ హోటల్లో. ఇంటికి సంబంధించిన ప్రత్యేకతలను మాట్లాడుకుంటూనే భోంచేశాం.  ‘ఇది నా సొంతిల్లు’అని కాలర్‌ను ఒక అంగుళం పైకి లేపి, ఇంటికి చేరుకుని తలుపు తాళం తీయగానే బెదిరిపోయేంతటి పని. ఒక బూడిదరంగు ఆకారం గభాల్న వంటగదివైపు వెళ్తున్నట్లుగా అనిపించింది. అది నిజమా? లేక భ్రమా? ఒక ఆకారమా? లేక కదలికనా? ఒక మిల్లీసెకండ్‌ మాత్రమే. లైట్‌ స్విచ్‌ వేశాను. మల్లెపూల వాసన. పొద్దున్నే పూజ చేసిన ఇల్లు. పూజకు విచ్చేసిన చాలామంది మహిళలు పట్టు చీరలు, మల్లెపూలతో వచ్చి వెళ్ళినందుకు గుర్తుగా ఈ మల్లెపూల వాసన. నన్ను నేను సమాధాన పరచుకున్నాను. హరి, సీత లోపలిగదిలో పడుకోగా.. నేనూ, మా బావమరిది హాల్లో పడుకున్నాం. కిటికీలు తెరిచే ఉన్నాయి. పక్కనే కట్టడాలు లేనందున కాస్తంత గాలివాటంగా అనిపించింది. గేటు దగ్గర లైట్లను ఆర్పేయలేదు. అలసటతో వెంటనే గాఢ నిద్రలోకి జారుకున్నాం.  అర్ధరాత్రి. మెదడులోని నరాలను దడదడలాడించిన ఒక పెద్ద అరుపు. ‘ఆ... ఆ... ఆ... ఆ... ఆ... ఆ... ఆ... ఆ...!’ అరిచింది మా బావమరిది. అదిరిపోయి లేచాను. ‘ఏయ్, ఏమైయ్యింది?’ అంటూ నిద్రలోనున్న తనను కుదిపాను.  ‘ఎవరో నా మీద కూర్చుని గొంతు నులుముతున్నారు’ తను మాట్లాడలేక పోతున్నాడు. దీర్ఘశ్వాస తీసుకుంటున్నాడు. చెమటతో తడిసి ముద్దయిపోయాడు. ఆలోపు కేకలను విన్న సీత పరుగుపరుగున హాల్లోకి వచ్చింది. లైట్లన్నీ వెలిగించాం.  ‘గొంతు నులుముతున్నారా? ఎవరు? నేను నీ పక్కనే పడుకున్నాను కదా?’అంటూ నేను మాట్లాడుతుండగా, కిటికీవైపు ఓ చిన్న సంచలనం. అటువైపు తీక్షణంగా చూస్తే, వేపచెట్టు గాలికి అటు ఇటు ఊగుతుండటం కనిపించింది. ఆ క్షణంలో వేపచెట్టుపై పొగలు.. నిజంగా అది పొగేనా లేక నా భ్రమా అని ఆలోచించేలోపు, గదిలో ఒక విచిత్రమైన వాసన వ్యాపించి, క్షణంలో మాయమైపోయింది.   ‘రోజంతా కంప్యూటర్లో మనుషులను నరకడం, పొడవటం వంటి గేమ్స్‌ ఆడటం, రాత్రిపూట కేకలు పెట్టడం..’ తమ్ముడి కేకలకు తగిన కారణాన్ని చెప్పింది సీత. సీత ధైర్యవంతురాలు. తన తండ్రిది కేంద్ర ప్రభుత్వ ఉద్యోగం కావడం వలన పలు ప్రాంతాల్లో, పలువిధాలైన ఇళ్ళల్లో నివసించింది. కొత్త ప్రదేశాలు, కొత్త ముఖాలు, కొత్త పరిస్థితులు ఆమెనేమాత్రం ఇబ్బంది పెట్టవు. నాకైతే రాత్రిపూట కిటికీలోంచి చూసేందుకే భయంగా ఉంది.  ‘ఏం లేదు. ఏదో కల. లైట్‌ ఆఫ్‌ చేసి నిద్రపోండి’అంటూ మా భయాన్ని వెనక్కి నెట్టేసింది సీత. అయినప్పటికీ, ఆ తరువాత ఎవ్వరికీ నిద్రపట్టలేదు. ఇంటి చుట్టూ ఏదో తిరుగాడుతున్నట్లుగానే భావించాం. పొద్దున్నే పాలు కొనుక్కొచ్చేందుకు మెయిన్‌ రోడ్డు దుకాణానికి వెళ్ళినప్పుడు, ఎంతో ఆసక్తిగా అడిగాడు ఆ దుకాణాదారుడు. ‘నాలుగోవీధి ఇంట్లోకి కొత్తగా వచ్చారా?’ ‘అవును’ ‘రేటు తక్కవనగానే వెంటనే కొనేశారా?’ ఆ ప్రశ్నలో ‘మోసపోయారులే!’అనే ధోరణి.  ‘లేదు, ఇల్లు మాకు బాగా నచ్చింది.’ ‘ఆ ఇంట్లో ఉండేవాళ్ళు ఒక్కరోజు కూడా ప్రశాంతంగా నిద్రపోయింది లేదని చెబుతుండేవారు. చాలామంది ఆ ఇంటిని ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోయారు’ అంటూ ఆ దుకాణాదారుడు పాలప్యాకెట్‌ను అందించేలోపు, ఆ ఇంటి స్థల పురాణాన్ని వివరించాడు.  ‘అలాంటిదేమీ లేదే!’ అని చెప్పి, పాలప్యాకెట్‌తో అక్కడ్నుంచి బయటపడ్డాను. ఇంటికి చేరుకోగానే ఆ దుకాణాదారుడు చెప్పిన విషయాన్ని సీతకు చెప్పాను. ఆమె ఏమాత్రం చలించలేదు. ‘ఇళ్ళ ధరలను తగ్గించేందుకు బ్రోకర్లు చేసే మాయాజాలం ఇది. దెయ్యం లేదు, గియ్యం లేదు. మీరు ఏకాలంలో ఉన్నారు?’ అంటూ ప్రశ్నల వర్షాన్ని కురిపించింది.  ‘ఈరోజు రాత్రి కూడా ఇక్కడే నిద్రపోదాం’అని సీత గట్టిగా చెప్పడంతో, ‘నేను కాలేజ్‌కు వెళ్తున్నాను’అంటూ బావమరిది బయలుదేరాడు.  రాత్రయ్యింది. దేవుళ్ళ పటాలకు స్పెషల్‌ పూజలు చేసింది సీత. లోపలిగదిలో పడుకోకుండా హాల్లోనే పడుకున్నాం. జీరోవాట్‌ బల్బ్‌ వెలుగుతూనే ఉంది. తల పక్కన చీపురును, చెప్పులను పెట్టుకున్నాం. దెయ్యాన్ని తలచుకుంటూ పడుకోవడం వలన భయంతో కూడిన కలత నిద్ర. ఏదో ఒక క్షణంలో నిద్రలోకి జారుకుంటుండగా, పక్కన అటు ఇటు కదిలిన మోతలను విని, క్రీగంట చూడగా, సీత లోపలి గదిలోని బాత్రూమ్‌కు వెళ్తుండటం కనిపించింది. ఆమె మరలా వచ్చి పడుకుంది. కళ్ళు మూసుకోవడానికి ప్రయత్నించాను. కళ్ళు పూర్తిగా మూతబడలేదు. అంతలోపు.. అదేంటి?! ఒక ఆకారం. నలుపా, తెలుపా, బూడిద రంగా.. తెలియడం లేదు. గదిలో ఒక మూల నిలబడి ఉంది. క్షణంలో సదరు ఆకారం అక్కడ్నుంచి మాయమైపోయింది. ఒకవిధమైన వేడిగాలి నన్ను రాసుకుంటూ వెళ్ళినట్లనిపించింది.  ‘సీతను లేపుదామా?’అని అనుకుంటున్నంతలో... ‘ఆ.. ఆ.. ఆ.. ఆ.. ఆ.. ఆ.. ఆ.. ఆ..’ సీత పెద్దగా కేకలు పెట్టింది. ‘ఎవరో గొంతు నులుముతున్నారు.. నులుముతున్నారు.. ’ అంటూ కేకలు. అంతకుమించి మాట్లాడలేక పోతోంది. కిటికీవైపు ఏదో ఆకారం కదులుతోన్న విషయాన్ని ఇద్దరం గమనించాం. కిటికీ తలుపులు మెల్లగా కదిలాయి. గభాల్న ట్యూబ్‌లైట్‌ స్విచ్‌ వేశాను. సీత కూర్చుని ఉంది. ఒళ్ళంతా చెమటలు. తెల్లగా పాలిపోయి నట్లనిపించింది. కిటికీలోంచి ఎవరో మమ్మల్ని చూస్తున్నట్లుగా ఓ భావన. కిటికీ తలుపులు మూయడానికి భయంగా అనిపించింది.  ‘వద్దు, ఈ ఇల్లు మనకొద్దు’ సీత వణుకుతూనే చెప్పింది.  ఆ రాత్రంతా జాగారమే. సూర్యోదయం కోసం కాచుకుని కూర్చున్నాం. ఆ రోజే పాత ఇంటికి చేరుకున్నాం (ఆ ఇంటిని ఖాళీ చేయకపోవడం వల్ల). ఆ తరువాత నా జీవితమే మారిపోయింది. నా ముఖపుస్తకం స్నేహితుల పట్టికలో జ్యోతిష్యులు, పూజారులు, స్వామీజీల సంఖ్య పెరిగింది. కొత్త ఇంట్లో దెయ్యాలను తరిమే పూజలు వరుసగా చేయబడ్డాయి. ఒక్కో పూజా కార్యక్రమం ముగియగానే ‘దెయ్యం పారిపోయిందా?’ అనుకుంటూ, ఆరోజు రాత్రి ఆ ఇంట్లో బసచేసి పరీక్షించడం వాడుకగా మారిపోయింది. ముప్పైలక్షల రూపాయలు లోను తీసుకున్నందుకు నెలకు ముప్పైవేలు ఇన్‌స్టాల్‌మెంట్‌ కట్టాల్సి వస్తోంది.  ఏదో ఒకటి చేయమని మనస్సు గొడవపెడుతుండటంతో నాకు శీను గుర్తుకొచ్చాడు. నేను చదువుకున్న కాలేజ్‌ హాస్టల్లోని ఒక గదిలో ఓ దెయ్యం ఉండేది. ఆ గదిలోకి ఎవరు వెళ్ళినా మెడపట్టుకుని బయటకు నెట్టేస్తుండేదట. నాకు ఆ అనుభవం లేదు. కానీ ఆ గదిలో పడుకున్నవారు, అర్ధరాత్రి దాటగానే గడప దగ్గరకొచ్చి పడిపోతుండేవారు. దాంతో గదివైపు వెళ్ళేందుకు ఎవ్వరూ సాహసించేవారు కాదు.  అయితే ఆ గదిలో ఒకడు బస చేశాడు. అతడే శీను. మా క్లాస్‌మేటే. తరగతులకు హాజరయ్యేవాడు కాదు. బోల్డన్ని అరియర్స్‌. ఆ విషయమై ఏమాత్రం కలత చెందేవాడు కాదు. ఒకరోజు నుదుటిపై నామాలతో దర్శనమిచ్చేవాడు. ఇంకోరోజు మెడలో రుద్రాక్షమాలతో. వేరొకరోజు మెడలో శిలువతో. ఒకరోజు భుజానికి వేలాడే సంచి, ఇంకోరోజు చేతిలో చిన్న బ్రీఫ్‌కేస్‌. తను, ఏరోజు, ఎలా దర్శనమిస్తుంటాడనేది ఎవ్వరికీ తెలియదు. చొక్కాజేబులో ఒక అమ్మాయి ఫొటో తెలిసీతెలియనట్లుగా కనబడుతుండేది. ఎవరు అని అడిగితే, ‘నేను పెళ్ళి చేసుకోబోతోన్న అమ్మాయి, ఊర్లో ఉంది’ అని చెప్పేవాడు.  ఒకరోజు.. ‘సినిమాకెళ్దాం, వస్తావా?’అని అడిగినంత ఈజీగా ‘ఈ రాత్రి శ్మశానానికి వెళ్తున్నా.. వస్తావా?’ అంటూ క్యాంటిన్‌లో టీ తాగుతోన్న నన్ను అడిగాడు.  ‘శ్మశానమా?’ ‘ఏం భయపడనక్కర్లేదు. ఒక దారాన్ని టెస్ట్‌ చేయబోతున్నాను.’ ‘దారమా?!’ అని నేను అడుగుతుండగానే జేబులోనుంచి రకరకాల రంగుల్లోనున్న దారాన్ని తీశాడు. దానికి ఒక చివర ఒక చెట్టు ఆకును కట్టి, ఇంకొక చివర గోరును కట్టాడు. ‘దీనిని నేపాల్లో ఒక స్వామిజీ దగ్గర తీసుకున్నాను. మెడలో వేసుకుని చూస్తే, దెయ్యాలు మన కళ్ళకు కనబడుతాయట, చూద్దాం, వస్తావా?’ ‘సరే’నంటూ ఊరకనే తలాడించాను. అయితే ఆ రాత్రి తనూ రాలేదు, నేనూ తనకోసం వెదకలేదు. మరసటిరోజు అందరం క్యాంటిన్లో‌ టీ తాగుతుండగా వచ్చాడు. రాత్రి శ్మశానంలో ఒక దెయ్యంతో మాట్లాడానని చెప్పాడు. జేబులో బూడిదను చూపించాడు. వెంటనే తన మాటలను విన్న రఘు, ‘పొయ్యిలోని బూడిదను తీసుకొచ్చి సినిమా చూపిస్తున్నావా?’ అంటూ శీనుని ఎగతాళి చేశాడు. శీనుకి కోపం పొంగుకొచ్చింది. ‘వానస చూడు, ఇది పొయ్యిలో బూడిదా?’ అంటూ ఆ బూడిదను ముక్కు దగ్గర పెట్టగానే, గాడ్‌ ప్రామిస్‌గా అది పొయ్యిలో బూడిద వాసన కాదు. శ్మశానంలో శవాలను కాల్చుతున్నప్పుడు వచ్చే వాసన. వెంటనే అక్కడ్నుంచి ముందుకు కదిలాం.  అయితే రఘు వదల్లేదు. ‘ నువ్వు నిజంగా దెయ్యంతో మాట్లాడి ఉంటే.. మన హాస్టల్‌ రూములోనున్న దెయ్యంతో కూడా మాట్లాడి, దాన్ని అక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపోమ్మని చెప్పు మరి’ అన్నాడు.  హాస్టల్లోని దెయ్యం సంగతి శీనుకి అప్పటిదాకా తెలియదు.  విన్నవెంటనే, రాత్రికి రాత్రే దెయ్యాన్ని తరిమేస్తానని చెప్పాడు. చెప్పినట్లుగానే ఆరోజు రాత్రి ఓ సంచితో దెయ్యం గదిలో బసచేశాడు. పొద్దున్నే నవ్వుతూ బయటకు వచ్చాడు. ‘దెయ్యాన్ని వెళ్ళిపొమ్మన్నాను. ఇకమీదట ఆ గదిలోకి రాదు. పాపం, తల దాచుకునేందుకు చోటులేక ఈ రూముకు వచ్చిందట’ అంటూ శీను  చెబుతోన్న మాటలు విన్న హాస్టల్‌ నోరెళ్ళబెట్టింది. ఆ తరువాత స్టూడెంట్స్‌కు కొంచెం ధైర్యం కలగి ఆ గదిలో బస చేయసాగారు.  అప్పటి నుంచి ‘వాడికి మంత్రవిద్యలు తెలుసు. చేతబడులు చేస్తాడు’ అంటూ శీను గురించి రకరకాల కథనాలు సర్వత్రా వ్యాపించసాగాయి. తనని చూస్తేనే చాలు, స్టూడెంట్స్‌ అందరూ  పక్కకు తొలగిపోవడం మొదలెట్టారు. కాస్తోకూస్తో నేనే మాట్లాడేవాడిని. పరీక్షలప్పుడు నోట్స్‌ ఇవ్వడం, తను చెప్పే చిత్రమైన కథలను ఆస్తకిగా వినడం చేస్తుండేవాడిని. నన్నొక్కడినే తన స్నేహితుడిగా భావిస్తుండేవాడు.   అలా హాస్టల్లోని దెయ్యాన్ని తరిమేసిన శీను ఇంట్లోని దెయ్యాన్ని తరిమేయలేడా?! శీనుని వెదకాలి! అతనికి సంబంధించిన ఎటువంటి కాంటాక్ట్స్‌ లేవు. ఫేస్బుక్‌లో వెదికాను. దెయ్యం శీను తప్ప ఎంతోమంది శీనులున్నారు. ఫ్రెండ్స్‌ను అడిగినా ‘తెలియదు’అనే చెప్పారు. నమ్మకాన్ని కోల్పోతోన్న సమయంలో ఓ చిన్న జ్ఞాపకం. ఈ–మెయిల్‌ వాడుకలోకి వచ్చిన కొత్తలో తనకొక మెయిల్‌ను పంపించాను. జి–మెయిల్‌ రాని హాట్‌మెయిల్‌ కాలమది. వెదికాను. దొరికింది.  ‘డియర్‌ శీనూ, నేను గుర్తున్నానా? ఎలా ఉన్నావ్‌? ఎక్కడున్నావ్‌? నీ సాయం కావాలి..’ నాలుగే వాక్యాలు నా నుంచి. మరుసటిరోజే శీను నుంచి జవాబు స్పష్టమైన ఆంగ్లంలో.. ‘నిన్ను మరచిపోగలనా? సెమిస్టర్‌ పరీక్షలప్పుడు నువ్వు సాయం చేయకపోయుంటే పాసయ్యేవాడినే కాదు. ఏం హెల్ప్‌ కావాలి?’ అంటూ! నా దయనీయమైన పరిస్థితి వివరిస్తూ మరొక మెయిల్‌ పంపించాను. దానికీ జవాబు వచ్చింది.. ‘వచ్చే శనివారం చెన్నైకి వస్తున్నాను. కలుద్దాం. మీ దెయ్యం ఇంటి అడ్రసు పంపించు’ అంటూ.  ∙∙  శీను వస్తానన్న రోజు వచ్చేసింది. కొత్త ఇల్లున్న వీధిలో ఎదురు చూడసాగాను అతని కోసం. దూరంగా ఒక ఆకారం వస్తూ కనిపించింది. శీనూ!! పెద్దగా మారలేదు. భుజానికి ఒక సంచి వేలాడుతోంది. ‘శీనూ, బాగున్నావా? ఎక్కడ ఉంటున్నావ్‌? అడగ్గానే వచ్చినందుకు థ్యాంక్స్‌’ ఉత్సాహంగా పలకరించా.  ‘థ్యాంక్స్‌గీంక్స్‌ ఎందుకు రామ్‌! ఈ ఇల్లేనా?’ ‘అవును. కొని రెండు నెలలైంది. ఒకటే గొడవ. నువ్వే ఆ దెయ్యాన్ని తరిమేయాలి’ నవ్వుతూ ‘నో ప్రాబ్లం. ఈ రాత్రే తరిమేస్తాను. నువ్వు ఇంటికెళ్ళి పొద్దున్నేరా. నేనిక్కడే పడుకుంటాలే’ అన్నాడు.  ‘నీకేమైనా హెల్ప్‌ కావాలంటే, నేను ఉండాలి కదా’ మనస్సులో భయంగా ఉన్నప్పటికీ అడిగాను.   ‘అవసరం లేదులే’ అని శీను చెప్పగానే  ఊపిరి పీల్చుకుంటూ ‘రా.. హోటల్‌కెళ్ళి తినొద్దాం’ అన్నాను. ‘నో థ్యాంక్స్‌. నేను తినే బయలుదేరాను. ఒక పూజ చేయాలి. నువ్వెళ్ళు’ అన్నాడు. ‘ఓకే. రేప్పొద్దున్నే వస్తాను’ అంటూ ఇంటికి బయలుదేరాను. మరుసటిరోజు ఉదయం నేను వచ్చేసరికే ఇంట్లో శీను లేడు. తలుపు మీద మాత్రం ఓ చీటీ అతికించి ఉంది.. ‘రామ్, నన్ను మన్నించు. నువ్వు వచ్చేంతవరకు వేచివుండలేకపోయాను. వేరే పనిమీద వెళ్తున్నాను. ఇకమీదట ఈ ఇంట్లో దెయ్యం గొడవే ఉండదు. నీ ఋణశేషాన్ని తీర్చుకున్నట్లయ్యింది. – ప్రేమతో..  శీనూ’ అంటూ. ‘అయ్యో శీను మొబైల్‌ నంబర్‌ కూడా తీసుకోలేదే’ అని నొచ్చుకున్నాను. తను వెళ్ళడం కంటే, దెయ్యం పారిపోయిందా? లేదా? అన్నదే నా అనుమానం. ఆరోజు రాత్రి బంధువులతోపాటు ఆ ఇంట్లో బస చేశాం. మల్లెపువ్వుల వాసన, వేడిగాలులు లేవు. విచిత్రమైన కదలికలూ లేవు. నెలరోజుల నుంచి ఆ ఇంట్లోనే ఉంటున్నాం. ప్రశాంతంగా గడవసాగింది ఓరోజు నా కాలేజ్‌మేట్‌ను కలిసేంతవరకు. ఐదు నిమిషాల సంభాషణ తరువాత, శీనుని కలుసుకున్న సందర్భాన్ని గురించి చెప్పాను.  ‘ఏ శీనూ?!’.. ‘రేయ్, శీనూనే మరిచిపోయావా? మన హాస్టల్లో దెయ్యాన్ని తరిమిన శీనూ’ ‘వాడా?’.. ‘అవును’.. ‘ఎప్పుడు కలిశావు?’.. ‘పోయిన నెల ఇక్కడకు వచ్చాడు!’ ‘ఏందీ.. పోయిన నెలా? వాడు చచ్చిపోయి ఐదారు సంవత్సరాలవుతుందే?! ప్రేమించిన పిల్ల దొరకలేదని ఆత్మహత్య చేసుకున్నాడు!’   -రంజన్‌ చదవండి: కథ: చివరి ప్రయాణం.. నేను ఇంకెంతో కాలం బతకనని డాక్టర్లన్నారు! గొప్ప క్షణాలు కథ: భార్య, ఇద్దరు పిల్లలతో కేరళ టూర్‌.. అశ్వతితో నాకున్నది ప్రేమ కాదు! ఐతే!

హైదరాబాద్, జూబ్లీ హిల్స్‌.. రోడ్‌ మీద నడుస్తున్నాడు విక్రమ్‌. అగర్వాల్‌ కంపెనీ బోర్డు చూసి ఆగాడు. లోపలికెళ్ళాడు. స్టాఫ్‌ ఇంకా వచ్చినట్టులేరు. గుమాస్తా ఒక్కడే ఉన్నాడు. అతని దగ్గరకెళ్ళి ‘మీ పేరు?’ అడిగాడు గుమాస్తాను.  ‘రామకృష్ణ’ అని చెప్పాడు అతను.   ‘మీ జీతమెంత?’ విక్రమ్‌.  ‘ఎందుకు?’ ఎదురుప్రశ్న వేశాడు అతను. ‘చెప్పు బ్రదర్‌. సొల్యూషన్‌ చెప్తాను’ విక్రమ్‌.  ‘పదివేలు’ అతను.  ‘ఈ మహానగరంలో పదివేలు ఏ మూల?’ విక్రమ్‌.  ‘అయితే ఏం చేయమంటావ్‌?’ అతను. ‘నాకో సాయం చేస్తే లక్షరూపాయలిస్తాను. స్పాట్‌ పేమెంట్‌’ చెప్పాడు విక్రమ్‌. ‘ఇంతకీ మీరెవరు?’ అడిగాడు రామకృష్ణ. తనను పరిచయం చేసుకున్నాడు విక్రమ్‌. ఆలోచనలోపడ్డాడు రామకృష్ణ. లక్షరూపాయలు చేతికొస్తే దూరంగా వెళ్ళిపోయి ఏదో వ్యాపారం చేసుకోవచ్చని ఆశపడ్డాడు. ఆ çసంబరంతో ‘ఏం చేయాలి? రిస్క్‌ ఉండదు కదా?’ సంశయంగా రామకృష్ణ.   ‘రిస్క్‌ చేయకపోతే జీవితమే లేదు’  ధైర్యం చెప్పాడు విక్రమ్‌.  ఏం చెబుతాడోననే కుతూహలంతో  అతనివైపు చూశాడు రామకృష్ణ. ‘అగర్వాల్‌ సంతకం ఓసారి నాకు చూపించాలి’ అడిగాడు విక్రమ్‌.  ‘ఓస్‌ ఇంతేనా!’ అంటూ అగర్వాల్‌ సంతకమున్న బిల్‌ ఒకటి చూపించాడు రామకృష్ణ. జేబులోంచి సెల్‌ఫోన్‌ తీసి అగర్వాల్‌ సంతకాన్ని ఫొటో తీసుకున్నాడు విక్రమ్‌.  ‘ఫొటో ఎందుకు తీశావ్‌?‘ ఆశ్చర్యపోతూ అడిగాడు రామకృష్ణ. ‘లక్షరూపాయలు నీ చేతికి రావాలంటే ఇప్పుడు నువ్వు మరో పనిచేయాలి’ చెప్పాడు విక్రమ్‌.    ‘ఏంటది?’ ఈసారి గొంతు తగ్గించాడు రామకృష్ణ.   ‘అగర్వాల్‌ చెక్‌బుక్‌లోంచి ఖాళీ బ్యాంక్‌ చెక్‌ ఒకటిస్తే హార్డ్‌ క్యాష్‌ నీకిస్తాను’ విక్రమ్‌. ఆ మాట విని ఒక్కసారిగా నిర్ఘాంతపోయాడు రామకృష్ణ. ‘రిస్క్‌ చేస్తేనే నీకైనా నాకైనా లైన్‌ క్లియరయ్యేది!’ అన్నాడు విక్రమ్‌.   కాసేపు మౌనంగా ఉండిపోయాడు రామకృష్ణ.   ‘టైమ్‌ లేదు. కాసేపట్లో మీ ఆఫీస్‌ స్టాఫ్‌ వచ్చేస్తారు’ తొందరపెట్టాడు విక్రమ్‌.  చివరకు చెక్‌ ఇవ్వడానికే నిర్ణయించుకున్నాడు రామకృష్ణ.  బీరువా తెరచి చెక్‌బుక్‌లోంచి ఓ లీఫ్‌ తీసి బయటకొచ్చాడు రామకృష్ణ. రోడ్డుమీద నిల్చొని ఉన్న విక్రమ్‌కి చెక్‌ ఇచ్చి అతనిచ్చిన లక్షరూపాయలు తీసుకుని లోపలకొచ్చాడు రామకృష్ణ.  ఆటోలో బయటకు వెళ్ళిపోయాడు విక్రమ్‌. అది జూబ్లీహిల్స్‌ మెయిన్‌ రోడ్‌.. జనంతో బిజీగా ఉంది.  స్టేట్‌బ్యాంక్‌ ముందు ఆటో దిగాడు విక్రమ్‌. బ్యాంక్‌ వైపు చూశాడు. ఆటో ఫేర్‌ ఇచ్చి వాచ్‌ చూసుకున్నాడు. మధ్యాహ్నం పన్నెండు. తనకు కలిసొచ్చే టైమ్‌.  పక్కనే ఉన్న రెస్టారెంట్‌కి వెళ్ళి ఎవరూ లేని చోట కూర్చున్నాడు విక్రమ్‌.  బేరర్‌ రాగానే టీ ఆర్డరిచ్చాడు. ‘బేరర్‌ వచ్చేలోపు తన పని పూర్తిచేసేయాలి’ అనుకుని సెల్‌ఫోన్‌ ఓపెన్‌ చేసి రఫ్‌ పేపర్‌ మీద అగర్వాల్‌ సంతకం ప్రాక్టీస్‌ చేశాడు.  తర్వాత  జేబులోంచి చెక్‌ తీసి సంతకం చేసి.. పదిలక్షల ఫిగర్‌ రాశాడు చెక్‌ మీద. విక్రమ్‌ మనసు కుదుటపడింది.  బేరర్‌ తెచ్చిన టీ తాగి బిల్‌ పే చేసి  అక్కడ నుండి బయటకొచ్చాడు.  బ్యాంక్‌లోకి వెళ్ళి క్యాష్‌ కౌంటర్‌ ముందు నిలబడ్డాడు.  కౌంటర్‌ బిజీగా ఉంది. క్యాషియర్‌కి చెక్‌ ఇచ్చాడు. ‘ఇంతకు ముందు మిమ్మల్ని చూడలేదే. అగర్వాల్‌ ఆఫీసులో మీరు కొత్తగా చేరారా?’ అడిగాడు క్యాషియర్‌.  ఔనంటూ తలూపాడు విక్రమ్‌.  చెక్‌ అటూ ఇటూ చూశాడు క్యాషియర్‌.  విక్రమ్‌ గుండెలో రైళ్ళు పరిగెత్తాయి. ‘వెనకాల సంతకం చేయండి’ అని క్యాషియర్‌ అనగానే గుండె మీద కుంపటి దించేసుకున్నాడు విక్రమ్‌.  గబగబా సంతకం చేసి చెక్‌ క్యాషియర్‌ చేతికిచ్చాడు.  చెక్‌ ఇచ్చిన నుండి తిరిగి క్యాష్‌ తీసుకునే వరకు విక్రమ్‌లో టెన్షన్‌. బీపీ పెరిగిపోయింది. కర్మకాలి అటువైపు పోలీస్‌ రాలేదు కదాని చుట్టూ చూశాడు.  క్యాషియర్‌ ఇచ్చిన పదిలక్షలు తీసుకుని బ్యాగ్‌లో పెట్టుకుని అక్కడనుండి రోడ్డుమీదకి వచ్చాడు విక్రమ్‌.  బాగా ఆకలిగా ఉంది. దగ్గర్లో ఉన్న హోటల్‌కి వెళ్ళి భోజనం చేశాడు. అక్కడే కాసేపు విశ్రాంతి తీసుకుని మళ్ళీ బ్యాంక్‌కి వచ్చాడు. అది లంచ్‌ అవర్‌. స్టాఫంతా లంచ్‌ కెళ్ళారు. అటూ ఇటూ చూసి క్యాష్‌ కౌంటర్‌ దగ్గరకెళ్ళాడు విక్రమ్‌. లోపలంతా చూశాడు. ఎవరూ లేరు.    క్యాషియర్‌ టేబుల్‌ మీదున్న క్లియరెన్స్‌ చెక్కులను పరిశీలించాడు. అందులోంచి తను ప్రెజెంట్‌ చేసిన చెక్‌ నెమ్మదిగా తీసి జేబులో పెట్టుకున్నాడు. తనని ఎవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని చుట్టూ చూశాడు. ఎవరూ లేరు.  బతుకు జీవుడా అనుకుంటూ అక్కడ నుండి మెయిన్‌ గేట్‌ దగ్గరకు వచ్చాడు. ‘ఇది లంచ్‌ అవర్‌ సార్‌. రెండు గంటలకు రండి’ వాచ్‌మన్‌ చెప్పాడు.  ‘మళ్ళీ వస్తాను’ అంటూ  బయటకొచ్చి ఆటోలో సికింద్రాబాద్‌ రెల్వేస్టేషన్‌ చేరుకున్నాడు విక్రమ్‌.  ప్లాట్‌ఫామ్‌ రద్దీగా ఉంది. టికెట్‌ కౌంటర్‌కెళ్ళి విజయవాడకి టికెట్‌ తీసుకున్నాడు. ప్లాట్‌ఫామ్‌ మీద సిద్ధంగా ఉన్న రైలెక్కి కూర్చున్నాడు. టీసీ రాగానే బెర్త్‌ రిజర్వ్‌ చేసుకుని ‘హమ్మయ్య! ప్లాన్‌ సక్సస్‌’ అనుకున్నాడు.  విజయవాడలో రైలు దిగి బయటకొచ్చాడు విక్రమ్‌. స్టేషన్‌కి వచ్చిన భార్య కారులో ఇంటికి బయలుదేరాడు. ఇంటికి చేరాక ‘హమ్మయ్యా’ అంటూ ఊపిరిపీల్చుకుని ‘మీరు వచ్చేదాక నాకు ఒకటే టెన్షన్‌’ అంది అతని భార్య రమ్య.  ‘ఇలాంటి పనుల్లో రిస్క్‌ తప్పదు. అలాగని అన్ని రోజులూ మనవి కావు. ఎక్కడో ఒకచోట దీనికి గుడ్‌ బై చెప్పాలి’ అన్నాడు విక్రమ్‌.  ‘ఈ డబ్బుతో ఎక్కడో ఒకచోట భూమి కొనేయండి. భవిష్యత్తులో అదే మనకు భరోసా’ చెప్పింది రమ్య.  విజయవాడ ఇంజనీరింగ్‌ కాలేజీలో బిటెక్‌ చదివాడు విక్రమ్‌. సినీమాలు షికార్లతోనే కాలేజీ జీవితం గడిచిపోయింది. ఇంజనీరింగ్‌ మాత్రం పూర్తవలేదు. పెళ్ళయ్యింది. ఉద్యోగం లేదు. బతకాలి. ఏదో ఒక పనిచేయాలి. అప్పుడు ఈ రూట్‌ ఎంచుకున్నాడు.  ‘క్లియరెన్స్‌ చెక్కుల్లో పదిలక్షల చెక్కు కనిపించట్లేదు సార్‌’ క్యాషియర్‌తో అన్నాడు అటెండర్‌.  ‘సరిగ్గా చూడు అక్కడే ఉంటుంది’ క్యాషియర్‌.   ‘చూశాను సార్‌. ఎక్కడా లేదు’ అటెండర్‌ మాటలకు ఖంగుతిన్నాడు క్యాషియర్‌. సొరుగులో ఉన్న పేపర్లన్నీ వెతికాడు. చెక్‌ కనిపించ లేదు. అప్పుడే విషయాన్ని మేనేజర్‌కు చేరవేశారెవరో. ‘సార్‌ మిమ్మల్ని మేనేజర్‌గారు రమ్మంటున్నారు’ అటెండర్‌ చెప్పగానే మేనేజర్‌ గదిలోకి వెళ్ళాడు క్యాషియర్‌.  ‘ఆ క్లియరెన్స్‌ చెక్‌ దొరికిందా?’ మేనేజర్‌.  ఏం చెప్పాలో తెలియక మౌనంగా ఉండిపోయాడు క్యాషియర్‌. ‘క్యాష్‌తో ఆటలాడకు. నీ నిర్లక్ష్యం విలువ  పది లక్షలు. నా సర్వీస్‌లో ఇలా చెక్‌ మిస్సవడం ఇదే మొదటిసారి. ఏదైనా సమస్య ఉంటే సెలవు పెట్టి ఇంట్లో కూర్చోండి. బ్యాంకుకొచ్చి మాకు తలనొప్పి తేకండి. మరోసారి ఇలాంటి తప్పు జరిగితే శాశ్వతంగా ఇంటికెళ్తారు’ అంటూ వార్నింగిచ్చి ఎవరికో ఫోన్‌ చేశాడు మేనేజర్‌.  తల దించుకుని మేనేజర్‌ గది నుండి బయటకొచ్చాడు క్యాషియర్‌. ‘ఇందులో బ్లాంక్‌ చెక్‌ ఒకటి మిస్సయింది’ అగర్వాల్‌ కంపెనీ మేనేజర్‌ ఎకౌంటెంట్‌ను అడిగాడు.  ‘నాకేం తెలియదు సార్‌’ చెప్పాడు. ‘గుమాస్తా ఎక్కడ?’ అడిగాడు మేనేజర్‌.  ‘నిన్నటి నుండి ఆఫీస్‌కి రావట్లేదు సార్‌. సెలవు కూడా పెట్టలేదు’  చెప్పాడు ఎకౌంటెంట్‌. ‘ఇది వాడి పనే అయ్యుంటుంది’ అనుకుని రామకృష్ణకు ఫోన్‌ చేశాడు మేనేజర్‌. ‘ఈ నెంబర్‌  ప్రస్తుతం పని చేయట్లేదు’ అని వాయిస్‌ వచ్చింది. చెక్‌ పేమెంట్‌ ఆపేయమని బ్యాంక్‌కి ఫోన్‌ చేశాడు మేనేజర్‌. చెక్‌ పేమెంట్‌ అప్పటికే జరిగిపోయిందని బ్యాంక్‌ స్టాఫ్‌ చెప్పగానే  నీరుగారిపోయాడు మేనేజర్‌. ‘ఏం సార్‌ మళ్ళీ రమ్మన్నారట?’ మేనేజర్‌తో అన్నాడు క్యాషియర్‌. ‘ఆ పది లక్షల చెక్‌ మీద సంతకం ఫోర్జరీ అట. సంతకం వెరిఫై చేశారా?’ అడిగాడు మేనేజర్‌.  ‘వెరిఫై చేశాను సార్‌. సంతకం సరిపోయింది’ క్యాషియర్‌.  ‘కొంప మునిగింది. నువ్వు కొత్త తలనొప్పి తెచ్చావు’ అంటూ తలపట్టుకున్నాడు బ్యాంక్‌ మేనేజర్‌.  పదిలక్షలు పెట్టి ఇచ్చాపురంలో రెండెకరాల ల్యాండ్‌ కొన్నాడు విక్రమ్‌ భార్య పేరు మీద. ఆస్తులయితే సంపాదించాడు గాని ఆత్మస్థయిర్యాన్ని కోల్పోతున్నాడు రోజురోజుకీ. ఆ భయంతోనే భార్యకు చెప్పాడు ‘ఇక ఇలాంటి పనులు చేయదల్చుకోలేదు. ఇప్పటికే చాలా చోట్ల వ్యక్తుల్ని, బ్యాంకుల్ని మోసంచేసి ఆ డబ్బుతో నీ పేర ఎకరాల కొద్దీ భూములు కొన్నా. అవి చాలు’ స్పష్టం చేశాడు విక్రమ్‌.  ‘వైజాగ్‌ చుట్టుపక్కల భూముల రేట్లు బాగా పెరుగుతున్నాయి. అక్కడ కూడా కొంత భూమి కొనేస్తే భవిష్యత్తులో అక్కడే స్థిరపడొచ్చు. ఈ ఒక్కసారి చూడండీ.. ఇదే మీ లాస్ట్‌ డీల్‌. ఇంక జీవితంలో ఇలాంటి పనులు చేయించను’ బతిమాలింది రమ్య.  భార్య ముందు ఓడిపోయాడు విక్రమ్‌. చివరి ప్రయత్నంగా కాకినాడలోని వెంకట్‌ మోటార్స్‌ను ఎంచుకున్నాడు వెంటాడుతున్న భయంతోనే. వెంకట్‌ మోటార్స్‌ ఆఫీస్‌లోకి అడుగుపెట్టాడు విక్రమ్‌. ఎవర్ని ఎలా డీల్‌ చేయాలో విక్రమ్‌కి కొట్టిన పిండి. అందులో పనిచేసే కార్మికులకు తక్కువ జీతాలు ఇస్తారనే అపవాదు ఆ సంస్థ యాజమాన్యానికి ఉంది. ఆ బలహీనతే విక్రమ్‌కి కలిసొచ్చింది.  ఆఫీస్‌లో స్టాఫ్‌ లేని టైమ్‌లోనే విక్రమ్‌ ఇలాంటి దందాలు నడుపుతాడు. ఓ ఏభై ఏళ్ళ వ్యక్తి అక్కడ గుమాస్తాగా పనిచేస్తున్నాడు. అతని గురించి ముందుగానే అన్నీ తెలుసుకున్నాడు. అతని దగ్గరకు వెళ్ళి తనెవరో ఎందుకొచ్చాడో చెప్పాడు.  విక్రమ్‌ చెప్పిన పని చేయడానికి ముందు అతను నిరాకరించాడు. ‘నీ జీతంతో ఈ జన్మలో నీకూతురి పెళ్ళి చేయలేవు. నేను చెప్పినట్టు చేస్తే రెండు లక్షలిస్తాను. దాంతో నీ కూతురి పెళ్ళి చెయ్యొచ్చు’ ఆశ చూపాడు విక్రమ్‌.  ‘నాకు కూతురుందని నీకెలా తెలుసు?’ ఆశ్చర్యపోయాడు అతను.  ‘నీ గురించే కాదు. మీ బాస్‌ గురించి కూడా తెలుసు. ఈ అవకాశం వదులుకోకు. మీ ఎండీ గారి బ్లాంక్‌ చెక్‌ ఒకటి ఇస్తే నీ దరిద్రం మొత్తం తీరిపోతుంది. చెక్‌ మిస్‌ అయిందని అనుకుంటారు. నీకేమీ కాదు’ ధైర్యం చెప్పాడు విక్రమ్‌.  మనసు మార్చుకున్నాడు గుమాస్తా. చెక్‌బుక్‌లోని లీఫ్‌ ఒకటి తీసి విక్రమ్‌కిచ్చాడు.  ‘మీ ఎమ్‌డీ సంతకం ఓసారి చూపించు’ అని అడగ్గానే సంతకాలు చేసున్న ఫైల్‌ విక్రమ్‌ చేతికిచ్చాడు. ఆ సంతకం ఉన్న పేపర్ని మొబైల్‌లో ఫొటో తీసుకున్నాడు విక్రమ్‌.  ‘డబ్బిస్తాను, ఓసారి బయటకు రండి’ చెప్పాడు విక్రమ్‌.  గుమాస్తా బయటకు రాగానే ఎవరూ చూడకుండా రెండు లక్షల కవరు అతని చేతికిచ్చాడు.  ఇంటికి వెళ్ళి డబ్బు ఇంట్లో పెట్టి మళ్ళీ ఆఫీస్‌కి వచ్చేశాడు గుమాస్తా. మున్సిపల్‌ ఆఫీస్‌ పక్కనున్న పార్క్‌లోకి వెళ్ళాడు విక్రమ్‌. ఆ టైమ్‌లో పార్కులో జనం ఉండరు. వెళ్ళి ఖాళీ బెంచీ మీద కూర్చున్నాడు. ఫొటో తీసిన సంతకాన్ని ప్రాక్టీస్‌ చేసి ఖాళీ చెక్‌ మీద సంతకం పెట్టి అమౌంట్‌ వేశాడు. అప్పుడు సమయం పన్నెండు దాటింది.   పక్క రోడ్‌లో ఉన్న ఆంధ్రాబ్యాంక్‌ ముందు ఆగాడు విక్రమ్‌.  కస్టమర్స్‌తో బ్యాంక్‌ రద్దీగా ఉంది. లోపలకు వెళ్లాడు. క్యాష్‌ కౌంటర్‌ బిజీగా ఉంది. లైన్‌లో నుంచున్నాడు. తన వంతు రాగానే చెక్‌ క్యాషియర్‌ చేతిలో పెట్టాడు.  కంప్యూటర్‌లో బ్యాలెన్స్‌ చెక్‌ చేసి సంతకం టాలీ చేశాడు. అన్నీ సరిపోయాయి.  క్యాషియర్‌ అప్పటికే బాగా అలసిపోయాడు. చెక్‌ ఎవరు తెచ్చారన్న సంగతి మర్చిపోయి పది లక్షలు విక్రమ్‌ చేతిలో పెట్టాడు.  ఆ డబ్బుతో వెనక్కి తిరిగి చూడకుండా బయటపడ్డాడు విక్రమ్‌.  ఆటోలో సుబ్బయ్య హోటల్‌కి వెళ్ళి భోంచేశాడు. అదే ఆటోలో తిరిగి ఆంధ్రాబ్యాంక్‌కి వచ్చాడు.  లంచ్‌ అవర్‌. బ్యాంక్‌లో జనం పలచబడ్డారు. క్యాష్‌ కౌంటర్‌ దగ్గరకెళ్ళాడు విక్రమ్‌.  లోపలికి చూశాడు. ఎవరూ లేరు. మేనేజర్‌ గది వైపు చూశాడు. అక్కడా లేరు. గేటు వైపు చూశాడు.  సెక్యూరిటీ గార్డు బయట ఎవరితోనో మాట్లాడుతున్నాడు. ముందుకు వంగి టేబుల్‌ మీదున్న క్లియరెన్స్‌ చెక్కులు ఒకొక్కటీ చూస్తున్నాడు. తనిచ్చిన చెక్‌ అక్కడే ఉంది.  ఎప్పుడూ లేనిది విక్రమ్‌ చేతులు అవాళ వణికాయి. చెక్కును బయటకు తీసేలోపు అక్కడున్న పేపర్‌ వెయిట్‌ కిందపడింది. చెక్‌ చేతిలోకి తీసుకుని బ్యాగులో పెట్టడం దూరంగా ఉన్న బ్యాంక్‌ స్టాఫ్‌ ఒకతను చూశాడు.  ఎమర్జెన్సీ అలారం నొక్కాడు. ఆ శబ్దంతో బ్యాంక్‌  మారుమోగిపోయింది. గేటువైపు పరిగెత్తాడు విక్రమ్‌.  సెక్యూరిటీ గార్డు ఎలర్టయ్యాడు. షట్టర్‌ కిందికి దించేలోపు ఒక్క ఊపుతో షట్టర్‌ కింద నుంచి దూకి రోడ్డు మీదకు పారిపోయాడు విక్రమ్‌. సెక్యూరిటీ గార్డు విక్రమ్‌ వెంటపడ్డాడు.  పోలీస్‌ కంట్రోల్‌ రూమ్‌కి ఫోన్‌ చేశాడు మేనేజర్‌.  విక్రమ్‌ శక్తికొద్ది పరిగెత్తుతున్నాడు. వెనక పోలీసులు. విక్రమ్‌ సందులోకి దూరాడు. ఇక పరిగెత్తే ఓపిక లేదు. అలిసిపోయాడు. పోలీసులు దగ్గరగా వచ్చేశారు. విక్రమ్‌ పోలీసులకి దొరికిపోయాడు.  హైటెక్‌ దోపిడీ అంటూ మరునాడు అన్ని పేపర్లలో, టీవీల్లో పతాకశీర్షికన విక్రమ్‌ ఫొటోతో పాటు వార్తలు వచ్చాయి.  ఆ వార్తలు చూసి రమ్య విజయవాడ నుండి ఎవరికీ తెలియని మరోచోటుకి రహస్యంగా మకాం మార్చేసింది.  విక్రమ్‌ను రాజమండ్రి సెంట్రల్‌ జైలుకి తరలించారు పోలీసులు.                

18 నవంబర్‌ 1996. ఆ రోజు దినపత్రిక చదువుతున్న సీఐ ష్రఘ్వీ తన స్టేషన్‌ పరిధిలో ఉన్న సహన ఫార్మాస్యూటికల్‌ కంపెనీ డైరెక్టర్‌ సరితాదేవిని ఎవరో హత్య చేశారని ఫోన్‌ రావడంతో తన సిబ్బందితో సంఘటన స్థలానికి చేరుకున్నాడు. హత్య జరిగిన గదిలోకి వెళ్లి, అన్నీ పరిశీలించి, పోస్ట్‌మార్టమ్, ఫింగర్‌ ప్రింట్స్‌ ఏర్పాట్లు చూడమని, అక్కడ ఉన్న అన్ని వస్తువులూ, ఫైల్స్‌ కూడా స్టేషన్‌కి పంపమని అక్కడ నుండి బయటకు వచ్చాడు సీఐ. బయట ఉన్న మేనేజర్‌ని కలుసుకుని, కొన్ని విషయాలు సేకరించి, ఇంకో డైరెక్టర్‌ నరేష్‌ రూమ్‌ వద్దకు వెళ్లాడు సీఐ.. రాత్రి పడిన వర్షానికి చిత్తడిగా ఉన్న నేల మీద నెమ్మదిగా నడుస్తూ. ‘ఈ కంపెనీ, చనిపోయిన ఈవిడదేనా? ఈ క్వార్టర్‌లో ఈవిడతో పాటు ఎవరు ఉంటారు? కొంచెం వివరంగా చెప్పండి’  నరేష్‌ని అడిగాడు సీఐ ష్రఘ్వీ,  ‘సార్, ఐదేళ్ల క్రితం సరితాదేవి, హరనాథ్, నరేష్‌ అనే నా పేరునూ కలిపి, మా పేర్లలో మొదటి అక్షరాలు కలిసి వచ్చేలా కంపెనీకి సహన అని పేరు పెట్టి ప్రారంభించాం. సరిత ఒక్కరే ఈ క్వార్టర్‌లో ఉంటారు. హరనాథ్‌  చెన్నైలో ఉంటాడు. నేను ఇక్కడే సిటీలో ఉంటాను’ చెప్పాడు నరేష్‌.    ‘మిస్టర్‌ నరేష్, గదిలో ఎటువంటి వస్తువులు చోరీకి గురి కాకపోవడం చూస్తూంటే, నిందితుడు కేవలం ఆమెను చంపడానికే వచ్చినట్టుంది. సూటిగా అడుగుతున్నా.. సరితాదేవికి కుటుంబ సభ్యులనుంచి కానీ, బిజినెస్‌ పరంగా కానీ ఎవరైనా శత్రువులున్నారా?’ ‘ఆమెకు కుటుంబ సభ్యులు ఎవరూ లేరు. తల్లి కూడా ఈ మధ్యనే మరణించింది. ఇక బిజినెస్‌ పరంగా అంటే, మా పార్ట్‌నర్‌ హరనాథ్‌ తనను తరచూ ఫోన్‌లో బెదిరిస్తున్నాడు అని చెబుతూండేది. ఇంకో విషయం, అతను కాలేజీ రోజుల నుంచి కూడా ఆమెను ప్రేమించేవాడు. అమె అతడిని దూరంగా ఉంచింది. అందుకే అతను ఇక్కడ ఇమడలేక చెన్నైలో ఉంటున్నాడు. అంతే కాదు, మొన్న జనవరిలో అయితే ఏకంగా ఓ బెదిరింపు లెటర్‌ వచ్చిందని కూడా చెప్పింది’ చెప్పాడు నరేష్‌. ‘ఆమె హత్య వలన హరనాథ్‌కి ఏమిటి ప్రయోజనం?’  ‘ఏముంది సార్, మా బిజినెస్‌ బావుంది. దాని మీద ఇతని కన్ను పడింది. ఒకే దెబ్బకు రెండు పిట్టలు. ఆమెను హత్య చేసి, ఆ నేరం ఇదే ఊర్లో ఉంటున్న నా మీదకు తోసేసి, మా ఇద్దరినీ అడ్డు తొలగించి, కంపెనీ తన అధీనంలోకి తీసుకోవచ్చుగా?’ ‘అయితే, ఆయనే హత్య చేశాడంటారా?’ అడిగాడు సీఐ. ‘లేదు, చేయించి ఉంటాడు. ఎందుకంటే నిన్ననే అతను చెన్నై నుంచి వచ్చి, లాడ్జిలో ఉన్నాడు. రాత్రి నాకు ఫోన్‌ చేసి, ‘నేను వేరే బిజినెస్‌ పనిమీద ఇక్కడకు వచ్చేను. నీకు తెలుసుగా, సరితకు చెన్నై సాంబార్‌ అంటే ఇష్టమని. ఓ సాంబార్‌ పౌడర్‌ ప్యాకెట్‌ తెచ్చాను. అది ఆమెకు అందచేయాలి. మీ మనిషిని పంపిస్తావా?’ అని అడిగాడు. దానికి నేను, ‘ఎవరూ లేరు. అయినా వర్షం వస్తోంది కుదరదు’ అని చెప్పాను. అయినా కానీ రాత్రి ఎవరో మనిషిని ఇచ్చి  పంపేడుట. నాకు తెలిసి, ఆ వచ్చిన మనిషి కిరాయి హంతకుడు అయి ఉండవచ్చు’  చెప్పి కంటి నీరు తుడుచుకున్నాడు నరేష్‌. నరేష్‌ రూమ్‌లోంచి బయటకు వచ్చిన ష్రఘ్వీ, సెక్యూరిటీ ఆఫీస్‌ వద్దకు వచ్చి, ‘రాత్రి మేడమ్‌ గారిని కలుసుకోవడానికి ఎవరు వచ్చారో చెప్పగలవా?’  రాత్రి డ్యూటీ చేసిన సెక్యూరిటీ గార్డుని అడిగాడు. అతను చెప్పిన వివరాలు అన్నీ సేకరించి, చివర్లో  ‘అతడిని గుర్తు పట్టగలవా?’ అడిగాడు సీఐ. ‘చలి మూలంగా మొహం అంతా మఫ్లర్‌ చుట్టుకున్నాడు, గుర్తు పట్టలేను సార్‌. అయితే నేను ఇక్కడ చేరి పదిరోజులే అయ్యింది సార్‌’ చెప్పాడు గార్డు. ఆ రోజు సాయంత్రం అంతవరకూ లభించిన ఆధారాలతో, లాడ్జిలో ఉన్న హరనాథ్‌ను అదుపులోకి తీసుకుని, స్టేషన్లో విచారణ మొదలెట్టాడు ష్రఘ్వీ. ‘సీ.. మిస్టర్‌ హరనాథ్‌! ఏ విధంగా చూసినా సరితాదేవి హత్యలో మీ ప్రమేయం కనబడుతోంది. ఆఫీసులో ఫోన్‌ బిల్లులు వెరిఫై చేసిన తర్వాత తెలిసింది ఏమిటంటే, ఆవిడ మిమ్మల్ని తిరస్కరించిందన్న కోపంతో, ఆమెను కంపెనీ షేర్లు అమ్ముకుని బయటకు పొమ్మని బెదిరిస్తూ తరచుగా ఫోన్‌ చేస్తున్నారని’ చెప్పాడు సీఐ. ‘సార్, అంతా అబద్ధం. ఆమెను ప్రేమించి, ఆమెచే తిరస్కరించబడ్డది నేను కాదు, నరేష్‌! అతను లైంగికంగా వేధిస్తున్నాడని తరచుగా ఫోన్లో నాతో చెప్పుకుని బాధపడేది. నేను ధైర్యం చెప్పేవాడిని. అందుకే మా ఫోన్‌ బిల్లుల మీద మీకు అనుమానం వచ్చి ఉంటుంది’ చెప్పాడు హరనాథ్‌. ‘ఇదే విషయం నీ గురించి నరేష్‌ కూడా చెప్పాడు కానీ, మరి నిన్న రాత్రి ఆమెను హత్య చేసిన ఆ కిరాయి హంతకుడిని ఎందుకు పంపినట్లు?’ అడిగాడు సీఐ. ‘సార్, సరితాదేవిని హత్య చేయమని నేను ఏ మనిషినీ పంపలేదు. నరేష్‌ తన డ్రైవర్‌ని పంపడం కుదరదని చెప్పడంతో నేను హోటల్లో ఉన్న ఓ కుర్రాడికి ఓ ప్యాకెట్‌ ఇచ్చి పంపించాను. కానీ మార్గమధ్యంలో ఎవడో బైకుతో ఆ కుర్రాడిని ఢీకొట్టి, ఆ ప్యాకెట్‌తో ఉడాయించాట్ట. నాకు ఆ విషయం ఈ ఉదయమే తెలిసింది. ప్రస్తుతం ఆ కుర్రాడు హాస్పిటల్లో ఉన్నాడు. కావాలంటే మీరు వెరిఫై చేసుకోవచ్చు’ అసలు విషయం చెప్పాడు హరనాథ్‌. ‘సరే, అది అలా ఉంచు. మరి నువ్వు సరితాదేవిని బెదిరిస్తూ రాసిన ఈ లెటర్‌ మాట ఏమిటి?’ అడిగాడు ష్రఘ్వీ, ఆ లెటర్‌ హరనాథ్‌ చేతికిచ్చి. తన ఇంటి అడ్రసుతో ఉన్న లెటర్‌ హెడ్‌ మీద తెలుగులో ఉన్న ఆ లెటర్‌ చదవడం మొదలెట్టాడు హరనాథ్‌. చెన్నై ,30.12.1995. డియర్‌ సరితా,  నూతన ఆంగ్ల సంవత్సర శుభాకాంక్షలు. నీకు మొన్న ఫోన్లో చెప్పిన విధంగా, కనీసం ఈ కొత్త సంవత్సరంలోనైనా, కంపెనీలో నీ వాటాలు విక్రయించి డైరెక్టర్‌ పోస్ట్‌కు రాజీనామా చేసి వెడతావని ఆశిస్తున్నా. తరువాత బాధపడి ప్రయోజనం లేదు. ఇట్లు (ఏ.హరనాథ్‌) ‘సరే, లెటర్‌ చదివేవు కదా! ఇప్పుడు చెప్పు, ఇది నువ్వు పంపినదేనా?’ అడిగాడు సీఐ ష్రఘ్వీ. ‘ఈ లెటర్‌ హెడ్‌ నాదే కానీ, సంతకం నాది కాదు. ఎవరో ఫోర్జరీ చేసినట్లు ఉంది. ఈ లెటరూ నేను పంపలేదు’ ఆశ్చర్యంగా చెప్పాడు హరనాథ్‌. ‘నిజానిజాలు త్వరలో తెలుస్తాయి కానీ, అంతవరకూ మా అధీనంలో ఉండాలి. ఔనూ ఇంతకీ నిన్న సరితాదేవికి పంపిన ఆ ప్యాకెట్‌ ఏమిటి? అందులో ఉన్నది సాంబార్‌ పౌడరేనా లేక..’ అడిగాడు సీఐ. ‘ఒహ్‌.. అదా సార్‌? ఆ ప్యాకెట్లో..’ అంటూ మొత్తం విషయం వివరించాడు హరనాథ్‌. ‘ఓ ఐసీ. ఆ ప్యాకెట్‌ ఇంకా మా దగ్గరే ఉంది. ఇంకా ఓపెన్‌ చేయలేదు’ అంటూ స్టేషన్‌ నుంచి బయటకు నడిచాడు సీఐ ష్రఘ్వీ. ∙∙l మర్నాడు ఉదయం, పక్కా ఆధారాలు, సాక్ష్యాలు లభించడంతో నరేష్‌ ఇంటికి వెళ్లి, అతడిని అరెస్టు చేశాడు ష్రఘ్వీ. ‘దారుణం, నాకేమీ తెలియదు. కావాలనే ఆ హరనాథ్‌ నన్ను ఇందులో ఇరికిస్తున్నాడు’ భోరుమని విలపించసాగేడు నరేష్‌. ‘నీ దొంగ ఏడుపు ఆపు మిస్టర్‌ నరేష్‌. అసలు జరిగింది ఏమిటో నేను చెబుతాను విను. హరనాథ్‌ తన సొంత పనిమీద హైదరాబాద్‌ వస్తున్నాడన్న విషయం నీకు మూడు రోజుల ముందే తెలిసింది. వెంటనే సరితాదేవిని హత్య చేసి ఆ నేరం హరనాథ్‌ మీదకు మళ్లేలా పథకానికి రూపకల్పన చేశావు. అందులో భాగంగా నీ దగ్గర ఉన్న హరనాథ్‌ కొత్త లెటర్‌ హెడ్‌ మీద పాత తేదీతో, మొన్ననే ఓ లెటర్‌ సృష్టించావు.’ ‘అంతా అబద్ధం’ గట్టిగా అరిచాడు నరేష్‌. ‘కంగారు పడకు. నాకు అనుమానం వచ్చి, నేను అదే లెటర్‌ను మళ్లీ మీ టైపిస్ట్‌ చేత ఈరోజు టైప్‌ చేయించా. మీ ఆఫీసు టైప్‌ మిషన్‌లో  ‘ర’, ‘ ?’ అనే అక్షరాలకు దుమ్ము పట్టేయడం వలన మూడు రోజుల క్రితం నువ్వు  సృష్టి్టంచిన లెటర్‌ మీద, అలాగే ఈరోజు లెటర్‌ మీద కూడా  ఒకలాగే వచ్చాయి. మీ టైపిస్ట్‌ను గట్టిగా అడిగేసరికి అతను మీరే ఈ పని చేయించారని ఒప్పేసుకున్నాడు. అతను ప్రస్తుతం మా అధీనంలో ఉన్నాడు.’ ‘బ్రహ్మాండంగా అల్లారు క«థని. ఇంకెందుకు ఆలస్యం. ఆ కిరాయి హంతకుడిని కూడా నేనే పురమాయించేను అని చెప్పండి’ అన్నాడు ఉడికిపోతూ. ‘ఔను. అదీ నిజమే. ఎప్పుడైతే హరనాథ్‌ మీ మనిషి కోసం ఫోన్‌ చేశాడో, నువ్వు అనుకోని అదృష్టం కలసివచ్చిందని భావించి, మీ కంపెనీకి తరచూ అద్దెకు టాక్సీని నడిపే కిరాయిహంతకుడు అప్పారావుని ఈ పనికి పురమాయించేవు. మాకు లభ్యమైన ఆధారాలతో అతడిని కస్టడీలోకి తీసుకున్నాం. మా పద్ధతిలో విచారించేసరికి, అతడు జరిగింది అంతా చెప్పి లొంగిపోయాడు’ చెప్పాడు ష్రఘ్వీ. అంతా విన్న నరేష్‌ చేసేదేమీ లేక మౌనంగా తల వంచుకున్నాడు.‘సీ, మిస్టర్‌ నరేష్‌! నేరస్థుడు ఎప్పటికైనా దొరక్కపోడు. కానీ, ఆ ఫోర్జరీ లెటర్, అలాగే కిరాయి హంతకుడు విషయంలో నువ్వు చేసిన పొరబాట్లే నిన్ను పట్టించేశాయి.’ ‘ఔనా! ఏమిటి సార్‌ ఆ పొరబాట్లు?’ అమాయకంగా అడిగాడు నరేష్‌. ‘అవీ..’ అంటూ మొత్తం అంతా చెప్పాడు ష్రఘ్వీ. చేసేదేమీ లేక పోలీస్‌ జీపు ఎక్కాడు నరేష్‌. ‘మిస్టర్‌ నరేష్, నిన్ను చూస్తే జాలేస్తోంది. హత్య జరిగిన ఆ ఒక్క రోజూ నువ్వు కొంచెం ఓపిక పట్టి, కొంచెం తెలివి ఉపయోగించుంటే, నువ్వు ‘ఒక్క దెబ్బ’  వేయనక్కర లేకుండానే ఆ ‘రెండు పిట్టలు’ ఎగిరి పోయేవి’ స్టేషన్‌లోపలికి వస్తూ చెప్పాడు సీఐ ష్రఘ్వీ. ‘ఏంటి సార్‌ మీరనేది?’ కుతూహలంగా అడిగాడు నరేష్‌. ‘ఔను. సరితాదేవి హత్య జరిగిన రోజు సాయంత్రం, హరనాథ్‌ ఆమెకు ఫోన్‌ చేసి, కంపెనీ డైరెక్టర్‌గా తను రిజైన్‌ చేస్తున్నాననీ, షేర్లు కూడా అమ్మేస్తున్నానీ వాటికి సంబందించిన కాగితాలు ఒక ప్యాకెట్‌లో పెట్టి, ఓ కుర్రాడితో పంపిస్తున్నానీ, వీలైతే ఆమెను కూడా రిజైన్‌ చేసి బయటకు వచ్చేయమనీ చెప్పడంతో ఆమె కూడా అంగీకరించిందట. ఇవిగో ఆ సాంబారు పౌడర్‌ ప్యాకెట్‌తో పాటు  ఉన్న రాజినామా కాగితాలు’ అంటూ చూపించాడు.  ∙∙l మర్నాడు ట్రైనీ ఎస్సైలతో సమావేశం అయిన సీఐ ష్రఘ్వీ, ఈ కేసు గురించి చెప్పి ‘ఓకే, ఫ్రెండ్స్‌ అంతా విన్నారుగా! ఇప్పుడు చెప్పండి. నేను ఈ కేసును సునాయాసంగా సాల్వ్‌ చేయగలిగేలా, నరేష్‌ చేసిన ఆ రెండు తప్పులు ఏమిటి?’ అడిగాడు. ‘పాత తేదీతో లెటర్‌ క్రియేట్‌ చేయడం’ చెప్పాడు ఓ యస్సై. ‘ఆ కిరాయి హంతకుడి వేలిముద్రలు’ చెప్పాడు వేరొకతను.  ‘మీరు చెప్పింది కొంచెం వాస్తవమే కానీ, అసలు విషయమేమిటంటే ఆ ఫోర్జరీ లెటర్‌ తయారు చేసింది 30.12.1995 తేదీతో. అప్పటికి మద్రాసు అనే పేరే వాడుకలో ఉంది. చెన్నై పేరు అమల్లోకి వచ్చింది 17.07.1996 నుంచి. అంటే, ఇతను మర్చిపోయి, రెండు నెలలు క్రితం హరనాథ్‌ కోసం వేయించిన కొత్త లెటర్‌ హెడ్‌ మీద  పాత తేదీతో ఆ మేటర్‌ టైప్‌ చేయించాడు’  చెప్పాడు సీఐ ష్రఘ్వీ. ‘సార్, అతను చేసిన రెండో తప్పు?’ అడిగాడు ఇంకో ఔత్సాహికుడు.  ‘మీరన్నట్టు హంతకుడి వేలిముద్రలు ఎక్కడా లేవు. కిరాయి హంతకుడు కాబట్టి, ముందుగానే జాగ్రత్త పడ్డాడు. కానీ, ఆ రోజు రాత్రి, వర్షంలో తడిసిన రైన్‌ కోటు, రైన్‌ షూస్‌ గేట్‌ వద్దే విప్పి వెళ్లమని సెక్యూరిటీ గార్డు చెప్పడంతో,  బూట్లు లేకుండా మట్టి కాళ్లతో మేడమ్‌ రూమ్‌లోకి వెళ్లడం వలన అక్కడ అతని పాద ముద్రలు దొరికాయి. ఆ పాదముద్రలను చూపించి, కంపెనీలో వారిని ఎంక్వయిరీ చేస్తే కొంతమంది గుర్తుపట్టి చెప్పారు అతను తరచూ వచ్చే టాక్సీ డ్రైవర్‌ అప్పారావని’ చెప్పాడు సీఐ. ‘వాళ్లు, పాదముద్రలు బట్టి ఎలా గుర్తు పట్టేరు సార్‌?’ ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు ఓ ఎస్సై. ‘ఆ కిరాయిహంతక డ్రైవర్‌ రెండు పాదాలకీ నాలుగో వేలు భూమికి ఆనకుండా కొంచెం పైకి లేచి ఉంటుంది’ అసలు విషయం చెప్పాడు ష్రఘ్వీ .  

అమెరికన్స్‌ను వణికించిన అపరిష్కృత మిస్టరీల్లో ఈ కథొకటి. అది 1991 డిసెంబర్‌ 6. రాత్రి 11 దాటింది. అమెరికాలోని టెక్సాస్‌ రాష్ట్ర రాజధాని ఆస్టిన్‌లో ‘ఐ కాంట్‌ బిలీవ్‌ ఇట్స్‌ యోగర్ట్‌’ అనే క్లోజ్‌ చేసి ఉన్న షాపులోంచి మంటలు రావడం పెట్రోలింగ్‌ పోలీసుల కంటపడింది. వెంటనే అగ్నిమాపక సిబ్బందికి సమాచారం ఇవ్వడంతో, కొద్దిసేపటికే ఫైర్‌ ఇంజన్ల మోతమోగింది. మంటలార్పేటప్పుడు కనిపించిన భయంకరమైన దృశ్యాలు సంచలనానికి తెరతీశాయి. షాపు వెనుక గది మధ్యలో ఒక అమ్మాయి నగ్నంగా శవమై ఉంది. తన చేతులు వెనక్కి కట్టేసి ఉన్నాయి. ఆమె బట్టలతోనే ఆమెని ఎవరో బంధించారు. షాపులో చెలరేగిన మంటలకు సగానికి పైగా శరీరం కాలిపోయింది. వెనుక గదికి వెళ్లి చూస్తే, మరో ముగ్గురు అమ్మాయిలు అదే రీతిలో నగ్నంగా ఓ మూలన పడి ఉన్నారు. తెల్లారేసరికి చనిపోయిన వారి వివరాలను తేల్చేశారు పోలీసులు. మరునాడు దేశమంతా ఇదే వార్త. చనిపోయిన నలుగురిలో జెన్నిఫర్‌ హార్బిసన్‌(17), ఎలీజా థామస్‌(17) ఇద్దరూ ప్రాణస్నేహితులు. అదే షాపులో పార్ట్‌టైమ్‌ ఉద్యోగులు. ఆ రాత్రి నైట్‌ షిప్ట్‌లో ఉన్నారు. మిగిలిన ఇద్దరిలో సారా హార్బిసన్‌(15) జెన్నిఫర్‌ సొంత చెల్లెలు. మరో అమ్మాయి అమీ అయర్స్‌(13) సారా స్నేహితురాలు. ఈ నలుగురూ జీవితంలో తమకంటూ ప్రత్యేకత ఉండాలని కలలు కన్నవారే. సారా, జెన్నిఫర్‌ ఇద్దరూ స్పోర్ట్స్‌లో ఎన్నో అవార్డ్స్‌ సాధించారు. ఇద్దరూ అక్కా చెల్లెల్లా కాకుండా స్నేహితుల్లా కలిసుండేవారు. అమీ కూడా ఎప్పుడూ వారి స్నేహాన్నే కోరుకునేది. తను చిన్నప్పటి నుంచి ప్రకృతి ప్రేమికురాలు. ఫిషింగ్, హార్స్‌ రైడింగ్, పెట్స్‌ ట్రైనింగ్‌.. ఇలా తనదో ప్రత్యేక ప్రపంచం. ఇక ఎలీజా చాలా అందగత్తె. మోడల్‌ కావాలని కలలు కనేది. మోడలింగ్‌ కాంపిటీషన్‌లో పాల్గొనేందుకు కావలసిన డబ్బుల కోసమే పార్ట్‌ టైమ్‌ జాబ్స్‌ చేస్తూ కష్టపడేది. ఒక్కోక్కరిదీ ఒక్కో కల. కానీ రాత్రికిరాత్రే అంతా తారుమారై, జీవితాలే ముగిసిపోయాయి.  పోస్ట్‌మార్టమ్‌ రిపోర్ట్‌లో నలుగురినీ తీవ్రంగా హింసించి, లైంగిక దాడి చేశారని, తర్వాత తలలపై తుపాకీలతో కాల్చి చంపారని తేలింది. నేరస్థులు షాపు వెనుక డోర్‌ నుంచి పారిపోయినట్లుగా నిర్ధారించారు. కొన్ని సాక్ష్యాలు కాలి బూడిదైతే, మరికొన్ని మంటలార్పే క్రమంలో కొట్టుకుపోయాయి. దాంతో ఎవ్వరినీ అరెస్ట్‌ చేయలేకపోయారు.  1999 నాటికి బాధిత కుటుంబాల పోరు పెరిగింది. కేసు దర్యాప్తు చేసే అధికారులూ మారారు. అనుమానితుల్లో మారిస్‌ పియర్స్, ఫారెస్ట్‌ వెల్‌బోర్న్, మైకేల్‌ స్కాట్, రాబర్ట్‌ స్ప్రింగ్‌స్టీన్‌ అనే పాతికేళ్లలోపు యువకుల్ని అదుపులోకి తీసుకున్నారు. వీళ్లు ఎవరో కాదు హత్యలు జరిగిన ఎనిమిదో రోజు తుపాకీతో పట్టుబడి, తగిన సాక్ష్యాలు లేక విడుదలైన వాళ్లే! ఈసారి మెక్సికన్‌ అధికారులు విచారించినప్పుడు నేరాన్ని ఒప్పుకున్నారు. అయితే, కీలకమైన మరే సాక్ష్యాధారాలు లేకపోవడంతో.. ఆ తర్వాత పోలీసులే తమతో బలవంతంగా ఒప్పించారని చెప్పారు. ఇలాంటి సాక్ష్యం చెల్లదని కోర్టు కొట్టేసింది. పైగా అదే ఏడాది అమీ లైంగిక దాడిలో బయటపడిన డీఎన్‌ ఏ ఆ నలుగురిలో ఏ ఒక్కరితోనూ సరిపోలేదు. మరి అసలు నేరస్థులెవరని కోర్టు అధికారులను నిలదీసింది. ఈ నలుగురిపై అభియోగాలను కొట్టేసింది.  అయితే 2010 డిసెంబర్‌ 25 రాత్రి 11 గంటల సమయంలో మారిస్‌ పియర్స్‌ పెట్రోలింగ్‌ పోలీసుల కంటపడ్డాడు. అతడి కంగారు చూసి... పట్టుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తే, కత్తిదూశాడు. అధికారుల్లో ఒకరైన ఫ్రాంక్‌ విల్సన్‌ తుపాకీతో కాల్చి అతడ్ని చంపేశాడు. జెన్నిఫర్, ఎలీజాల డ్యూటీ తర్వాత పార్టీకి వెళ్లాలనేది ఆ నలుగురు అమ్మాయిల ప్లాన్‌. అందుకే అమీ, సారాలూ వాళ్లతో ఉన్నారు. షాప్‌ క్లోజ్‌ చేసే టైమ్‌కి చివరిగా ఉన్న కస్టమర్స్‌ని కూడా పోలీసులు విచారించారు. సుమారు 52 మంది ఆ సమయంలో షాప్‌కి వచ్చి పోయారని ప్రత్యక్షసాక్షుల కథనం. అయితే క్లోజింగ్‌ టైమ్‌ కాబట్టి షాప్‌ ఫ్రంట్‌ డోర్‌ జెన్నిఫర్‌ మూసేసి, ఇతర కస్టమర్స్‌ లోనికి రాకుండా చేసిందని, ఆ టైమ్‌లో ఓ వ్యక్తి వాష్‌రూమ్‌ లోపలికి వెళ్లడం గమనించినా, తిరిగి రావడం తాము చూడలేదని కొందరు చెప్పారు. మరోవైపు చివరిగా షాప్‌ నుంచి బయటపడిన ఓ జంట.. షాప్‌లో ఇద్దరు మగవాళ్లు నక్కి నక్కి ఉన్నట్లు అనిపించిందని, వారిలో ఒకరు గ్రీన్‌ కలర్‌ జాకెట్, మరొకరు బ్లాక్‌ కలర్‌ జాకెట్‌ వేసుకున్నారని చెప్పారు. అయితే విచారించిన కస్టమర్స్‌లో ఆ ఇద్దరూ మిస్సయినట్లు పోలీసులు గుర్తించారు. వాళ్లే ఈ ఘాతుకానికి ఒడికట్టి ఉంటారని అంచనాలు వేశారు. మరోవైపు సీరియల్‌ కిల్లర్స్‌ పాత్రపై దర్యాప్తు చేసినా, ఫలితం దక్కలేదు. పైగా ఈ ఘటన జరిగిన రోజు షాప్‌లో 540 డాలర్లు గల్లంతైనట్లు యాజమాన్యం గుర్తించింది. అయితే అది నేరస్థుల డైవర్  టెక్నిక్‌లో భాగమేనని, వాళ్లు వచ్చింది డబ్బులు కోసం కాదని, అమ్మాయిల కోసమేనన్నది డిటెక్టివ్స్‌ నమ్మకం. అయితే ముప్పయ్యేళ్లు దాటినా ఈరోజుకీ నేరుస్థులెవరో తేలలేదు. నేటికీ యోగర్ట్‌ షాప్‌ పక్కనుంచి వెళ్లే వాళ్లు అక్కడ ఓ క్షణం ఆగుతారు. ఆ నలుగురు అమ్మాయిల స్మారక ఫలకంపై పూలు ఉంచి, ఎప్పటికైనా న్యాయం గెలవాలని కోరుకుంటారు. ∙సంహిత నిమ్మన 

‘కిరణ్మయి చనిపోవడం ఏమిటి?ఈ రోజు సాయంత్రం కూడా తనతో మాట్లాడాను. ఎంతో చలాకీగా ఉంది. ఇంతలోకే ఏమైంది?’ అంటూ కిరణ్మయి ఇంటి ఆవరణలోకి అడుగు పెట్టింది పక్కింటి పావని.  ‘నిజమేనమ్మాయ్‌. ఆరోగ్యంగా హుషారుగా తిరిగే పిల్ల ఇలా అర్ధాంతరంగా..’ అంటూ కన్నీళ్లొత్తుకుంది ఆ వీథిలోనే ఉంటున్న జానకమ్మ. వాళ్ళిద్దరూ లోపలికి వెళ్లేసరికి, అప్పటికే చాలా మంది జనం పోగయ్యారు.  ‘కిరణ్మయి, రాజీవ్‌ల జంట భలే ఉండేది ఆదర్శ దాంపత్యానికి ఉదాహరణగా! కాలనీలో అందరితో సఖ్యంగా ఉండేవారు!’ అంటూ అక్కడి జనసందోహం సానుభూతి కనబర్చసాగారు.  ‘ఇంతకూ ఏం జరిగింది?’ ఆరా తీసే ప్రయత్నం జరుగుతోంది గుమిగూడిన ఆ గుంపులో.  ‘పది గంటలప్పుడు ఇంటికొచ్చి కాలింగ్‌  బెల్‌ కొట్టాడట రాజీవ్‌. ఎంతకీ తలుపు తీయకపోయేసరికి భార్య నిద్రపోయి ఉంటుందని భావించి తన దగ్గరున్న తాళంతో తలుపు తీసి.. బెడ్‌ రూమ్‌లోకి వెళ్ళాడట. అక్కడ అపస్మారకస్థితిలో చావు బతుకుల మధ్య కొట్టాడుతున్న కిరణ్మయిని చూసి బెంబేలెత్తిపోయాడట. పక్కింటి మహేంద్రకి ఫోన్‌చేసి సాయం కోరాడట. వాళ్ళిద్దరూ ఆమెకు సపర్యలు చేస్తుండగా వాంతి చేసుకుందట. శుభ్రం చేసేలోగానే ఆమె ప్రాణం పోయిందట. అప్పుడే సింగపూర్‌ నుంచి ఆమె తమ్ముడు వసంత్‌ వచ్చాడట’ అని ఎవరో చెబుతుంటే ఇంకెవరో అడ్డుపడి ‘ఆ అబ్బాయి అప్పుడే రావడం ఏమిటి?’ అని ప్రశ్నించారు మరొకరు. ‘రేపు కిరణ్మయి పుట్టిన రోజుట. సర్‌ప్రైజ్‌ చేద్దామని చెప్పాపెట్టకుండా వచ్చాడుట’ అని ఇంకెవరో వివరమిస్తుండగానే పోలీసు జీప్‌ వచ్చింది. గుంపులో కలకలం ‘పోలీసులు వచ్చారేంటి?’ అని. ఆ కలకలానికి బయటకు వచ్చిన వసంత్‌.. ‘రండి సార్‌.. కంప్లైంట్‌ ఇచ్చింది నేనే’ అంటూ ఎస్సై అంబరీష్‌కు ఎదురెళ్లాడు. అది విన్న అక్కడున్నందరికీ మతిపోయింది.  ‘మీరు కిరణ్మయికి ఏమవుతారు? ఇది హత్యని మీకెందుకు అనుమానం వచ్చింది?’ ప్రశ్నించాడు ఎస్సై లోపలికి నడుస్తూ.  ‘నా పేరు వసంత్‌. నేను కిరణ్మయికి సొంత తమ్ముడిని. మీ ఫార్మాలిటీస్‌ పూర్తయ్యాక చెప్తాను అన్నీ’ అంటూ ఎస్సైని అనుసరించాడు. సరే అన్నట్టుగా తలూపుతూ శవం ఉన్న గదిలోకి ప్రవేశించాడు ఎస్సై. అక్కడ రాజీవ్, మహేంద్రతోపాటు మరో ముగ్గురు ఉన్నారు. పోలీసులు ఎందుకొచ్చారో తెలియక తికమకపడుతున్నారు. పోలీస్‌ టీమ్, ఫోరెన్సిక్‌ టీమ్‌.. వాళ్ళ పనుల్లో మునిగిపోయింది. రాజీవ్, వసంత్‌లను తప్ప మిగిలినవాళ్ళను బయటకు పంపేశాడు ఎస్సై. బెడ్‌ మీద పడుకొని ఉన్న శవాన్ని పరిశీలనగా చూశాడు. ఏదో వాసన వస్తున్నట్లు గ్రహించి అటూ ఇటూ చూశాడు. అది గమనించిన రాజీవ్‌ ‘చనిపోయే ముందు వాంతి చేసుకుంది. శుభ్రం చేసినా ఇంకా వాసన వస్తోంది’ అన్నాడు. ‘హత్యేమోనని అనుమానంగా ఉంది. దేన్నీ టచ్‌ చేయొద్దు’ హెచ్చరించాడు ఎస్సై. రాజీవ్‌ ఏదో చెప్పబోతుంటే ‘ఫార్మాలిటీస్‌ పూర్తయ్యాక మాట్లాడొచ్చు’ అంటూ ఇల్లంతా గాలించసాగాడు. ఏ క్లూ దొరక్కపోయేసరికి వసంత్‌ దగ్గరకు వచ్చి ‘ఇది హత్య అనడానికి ఏ ఆధారమూ కనబడ్డం లేదు. డాక్టర్‌ కూడా సహజ మరణమనే అంటున్నారు. మీకెందుకు డౌట్‌గా ఉంది?’ అడిగాడు ఎస్సై అంబరీష్‌. వసంత్‌  బదులు చెప్పబోతుండగా అతని మీద విరుచుకుపడ్డాడు రాజీవ్‌.. ‘అయితే పోలీసులను పిలిపించింది నువ్వన్నమాట. ఎక్కడో వేల కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉంటూ ఈ రోజే ఊడిపడ్డ నీకేం తెలుసని? ఈ ఇంట్లో హత్య జరగడమేంటి?’ అంటూ! అతణ్ణి అంబరీష్‌ అడ్డుకుంటేగానీ వసంత్‌ నోరువిప్పలేకపోయాడు. ‘సర్‌ నేను సింగపూర్‌లో ఫోరెన్సిక్‌ ఎక్స్‌పర్ట్‌గా పని చేస్తున్నాను. ఎన్నో క్రైమ్‌ కేసుల విషయంలో అక్కడి పోలీసులకు హెల్ప్‌ చేస్తూంటాను’  అంటూ తన ఐడీ కార్డ్‌ చూపించాడు వసంత్‌.   ఆ కార్డ్‌ తీసుకుంటూ ‘ఓ.. అలాగా? అయితే నేర పరిశోధనలో మీకు బ్రహ్మాండమైన అనుభవం ఉందన్న మాట. సరే. ఇప్పుడు చెప్పండి.. మీకెందుకు అనుమానం వచ్చింది ఇది హత్య అని?’ అడిగాడు ఎస్సై. రాజీవ్‌కి  సైలెంట్‌గా ఉండక తప్పలేదు.   ‘ఇలా రండి..  మా అక్క నోటిని పరీక్షగా చూడండి. మీకు క్లూ దొరకొచ్చు’ అన్నాడు మళ్లీ కిరణ్మయి డెడ్‌ బాడీ దగ్గరకు ఎస్సైని తీసుకెళుతూ. ఎస్సైతో పాటు ఫోరెన్సిక్‌ టీమ్‌ లీడర్‌ భాస్కర్‌ కూడా డెడ్‌బాడీ దగ్గరకు వచ్చి.. మళ్లీ పరీక్షగా చూసి, పెదవి విరిచారు.  ‘పెద్ద క్లూ ఏమీ కనబడట్లేదు. కింది పెదవి చివర రెండు మెతుకులు కనిపిస్తున్నాయి. వాంతి అయిందని వాళ్ళు ముందే చెప్పారు కదా? అది తప్ప ఏముంది?’ అన్నాడు భాస్కర్‌. అతన్ని సమర్థిస్తున్నట్లు తలూపాడు అంబరీష్‌. ‘అయితే అక్క పంటిలో ఇరుక్కున్న గులాబి రంగు దారప్పోగు మిమ్మల్ని ఆకర్షించలేదన్నమాట?’  అడిగాడు వసంత్‌.  ‘చూశాను. అయితే ఏమిటి?’ అడిగాడు ఎస్సై.  ‘ఏదో కర్చీఫ్‌నో.. లేదా గుడ్డనో అక్క నోట్లో కుక్కి ఉంటారని అనుమానం కలగడం లేదూ?’ వసంత్‌.  ఆ ఊహ తమకు తట్టనందుకు కాస్త సిగ్గుపడ్డారు అంబరీష్, భాస్కర్‌లు.  ‘అది కర్చీఫ్‌ అని నేను నిర్ధారణ  చేసుకున్నాను. రండి చూపిస్తాను. అది కార్‌ గ్యారేజ్‌లో ఉంది’ అంటూ అటు వైపు దారి తీశాడు వసంత్‌. గ్యారేజ్‌లోని కారుకి కాస్త దూరంలో పడున్న పింక్‌ కర్చీఫ్‌ను కర్రతో పైకి లేపి ‘ఇది ఎవరిది?’ అని రాజీవ్‌ని ప్రశ్నించాడు.  ‘కిరణ్మయిది’ అంటూ సమాధానం ఇచ్చాడు రాజీవ్‌. ‘కేవలం దీని ఆధారంతోనే హత్య అని తేల్చేస్తున్నారా?’ వసంత్‌ని అడిగాడు అంబరీష్‌.  ‘అన్నీ వివరంగా చెప్తాను సర్‌. అందరినీ బయటకు పంపేయండి’ అన్నాడు వసంత్‌.  ‘నేను కూడా ఉండకూడదా?’ కోపంగా అడిగాడు రాజీవ్‌.  ‘మిస్టర్‌ రాజీవ్‌ ప్లీజ్‌ కోపరేట్‌’ అంటూ బయటకు దారి చూపించాడు అంబరీష్‌. విసవిసా అక్కడి నుంచి వెళ్లిపోయాడు రాజీవ్‌. ‘నా అనుమానాలు ఒక్కొక్కటిగా బయటపడుతున్నాయి. ఇన్‌స్పెక్టర్‌.. ఒక రిక్వెస్ట్‌. అక్క రక్తం, సలైవాతోపాటు పెదవుల దగ్గర ఉన్న అన్నం మెతుకులను వీలయినంత తొందరగా టాక్సికాలజీ టెస్టులకు పంపండి’ అన్నాడు వసంత్‌.  ‘టాక్సికాలజీ టెస్టులు అంటున్నారు. ఆమె పై విషప్రయోగం జరిగిందని అనుమానమా?’ అడిగాడు ఎస్సై. ‘అవును సర్‌. రుజువులు చూపిస్తాను రండి’ అంటూ మళ్లీ శవం దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు. కిరణ్మయి బుగ్గలు, గోర్లను చూపిస్తూ ‘అస్పష్టంగా కనిపిస్తున్న ఈ చెర్రీ రంగు మచ్చలను చూడండి.. ఇవి విష ప్రయోగ సంకేతాలే. కానీ టెస్ట్‌ల ద్వారే ప్రూవ్‌ కావాలి. మా అక్క బాడీని క్షుణ్ణంగా పరీక్షించడానికి మీ అనుమతి కోరుతున్నాను’ అన్నాడు వసంత్‌. అంగీకరిస్తున్నట్లు తలూపాడు ఎస్సై. గ్లోవ్స్‌ వేసుకుని.. కిరణ్మయి చేతులను, కాళ్ళను చూపుతూ ‘ఈ గుర్తులను చూస్తే అర్థమవడం లేదా అక్క కాళ్లు, చేతులను కట్టేసి ఉంచినట్లు?’ అని వసంత్‌ చెపుతుంటే అంబరీష్‌ ఆశ్చర్యపోతూ  ‘ఈ వసంత్‌  నేర పరిశోధనలో ఆరితేరిన వాడై ఉండాలి. అతని ముందు నేను గానీ, భాస్కర్‌ గానీ, శవాన్ని పరీక్షించిన డాక్టర్‌ గానీ దిగదుడుపే’ అనుకున్నాడు. ‘ఇది చాలా క్రిటికల్‌ కేసులా ఉంది. విషప్రయోగం జరిగినట్లు తెలుస్తుంది గానీ, దాని కోసం నోట్లో గుడ్డలు కుక్కడం, కాళ్ళు, చేతులు కట్టేయడం ఎందుకో అర్థంకావడం లేదు. అటాప్సీ రిపోర్ట్‌ వస్తే గానీ, ఏ విషయమూ తేలదు. ఒకవేళ మీరు అన్నట్లు హత్యే అయితే గనుక ఎందుకు జరిగి ఉంటుంది? ఎవరు చేసి ఉంటారు? మీకు ఎవరి మీదనయినా అనుమానం ఉందా?’ అడిగాడు ఎస్సై.  ‘నేనిప్పుడు ఏమీ చెప్పలేను సర్‌. టెస్ట్‌ రిజల్ట్స్, అటాప్సీ రిపోర్ట్‌ చూశాకే మాట్లాడతాను. అవి వచ్చిన వెంటనే కబురుపెట్టండి’ అన్నాడు వసంత్‌. ∙∙  పోలీస్‌ స్టేషన్లో ఒక టేబుల్‌ ముందు కూర్చుని రిపోర్ట్‌లు పరిశీలిస్తున్నాడు వసంత్‌. ఎస్సై అంబరీష్, సీఐ మహంకాళి.. అతను చెప్పేది వినడానికి కుతూహలంతో ఎదురు చూస్తున్నారు. రిపోర్ట్‌లను క్షుణ్ణంగా పరిశీలించాక, రెండు చేతులతో బల్లను చరిచి.. ‘యస్‌.. నా అనుమానం నిజమయింది’ అన్నాడు. ‘కంగ్రాట్స్‌.. వివరంగా చెప్పండి’ అన్నాడు సీఐ కాళి.  ‘కార్బన్‌ మోనాక్సైడ్‌ పాయిజనింగ్‌ జరిగింది. ఇదిగో ఈ రిపోర్ట్స్‌ చూడండి.. కార్బాక్సీ హీమోగ్లోబిన్‌ శాతం ముప్పై. అంటే చాలా ఎక్కువ. మన శరీరం మూడు శాతాన్ని మాత్రమే తట్టుకోగలదు. స్మోకింగ్‌ అలవాటు ఉన్నవాళ్లు పది శాతం వరకూ తట్టుకుంటారు. కానీ ముప్పై శాతం చేరుకుందంటే ప్రాణాపాయమే.  మనం పీల్చుకునే ఆక్సిజన్, రక్తంలో ఉన్న హీమోగ్లోబిన్‌తో కలుస్తుంది. అలారక్తం, శరీరంలోని అన్ని భాగాలకు, అన్ని కణాలకు చేరడం వల్ల, వాటికి ఆక్సిజన్‌ నిరంతరంగా అందుతుంది. అయితే కార్బన్‌ మోనాక్సైడ్, ఆక్సిజన్‌ కన్నా తొందరగా, సులువుగా హీమోగ్లోబిన్‌తో కలసి కార్బాక్సీహీమోగ్లోబిన్‌ను ఏర్పరుస్తుంది. అందువల్ల ఆక్సిజన్‌ రక్తంతో కలవడం ఆగిపోతుంది. ఫలితంగా శరీర భాగాలకు గానీ, కణాలకు గానీ ఆక్సిజన్‌ అందదు. ఆ విధంగా కార్బన్‌ మోనాక్సైడ్‌  ఒక విషంలా పనిచేస్తుంది. అలా ఏర్పడే ఆక్సిజన్‌ కొరత వల్ల ఊపిరి అందకపోవడం, అపస్మారకంలోకి పోవడం, కొన్ని సార్లు కోమాలోకి వెళ్ళడం, మరణం సంభవించడం, వికారంగా అనిపించడం, వాంతులు కావడం, శరీరంలోని కొన్ని భాగాలపై చెర్రీ రెడ్‌ రంగు మచ్చలు ఏర్పడడం లాంటివి జరుగుతాయి. మనం ఆ ఇంటికి వెళితే, ఈ విషప్రయోగం ఎలా జరిగిందో తెలుసుకోవచ్చు’ అన్నాడు వసంత్‌.  ∙∙  నేరుగా కారు గ్యారేజ్‌లోకి దారి తీశాడు వసంత్‌ .. ఎస్సై అంబరీష్‌తో. గ్యారేజ్‌ అంతా క్షుణ్ణంగా పరిశీలిస్తూ గోడమీద ఉన్న ఓ  మచ్చను చూపిస్తూ ‘ఇది చూశారా? కారు సైలెన్సర్‌కి ఎదురుగా ఉంది. సైలెన్సర్‌ నుంచి వచ్చిన వాయువుల తాకిడికి ఈ మచ్చ ఏర్పడింది. అయితే ఇది ఇంత స్పష్టంగా ఏర్పడిందంటే, కారు ఇంజన్‌ను  కనీసం అరగంటయినా ఆన్‌లో ఉంచి ఉండాలి. అవునా?’ అడిగాడు వసంత్‌.  ‘అవును. అయితే?’ అడిగాడు అంబరీష్‌.  ‘హంతకుడు చాలా తెలివిగా ప్లాన్‌ చేశాడు. మా అక్క కాళ్ళు, చేతులూ కట్టేసి అరవకుండా నోట్లో కర్చీఫ్‌ కుక్కి, ఇదిగో ఈ సైలెన్సర్‌ ఎదురుగా తన ముఖం ఉండేటట్లు బంధించి చాలాసేపు సెలెన్సర్‌ నుంచి వాయువును పీల్చుకునేలా చేశాడు. ఇది పాతకారు కాబట్టి ఆ వాయువుల్లో కార్బన్‌ మోనాక్సైడ్‌ శాతం ఎక్కువగా ఉండే ఉంటుంది. ఆ విధంగా ఆ విషప్రయోగం చేశాడు. దాంతో మా అక్క అపస్మారక స్థితిలోకి వెళ్ళిపోయుంటుంది. అప్పుడు ఆమెను బెడ్‌ రూమ్‌లోకి మార్చి ఉంటాడు. కట్టిన తాళ్ళను మాయం చేశాడు గానీ, కర్చీఫ్‌ అక్కడే పడిపోయినట్లు గుర్తించి ఉండడు ఆ గాభరాలో. అదే మనకు ఆధారం అయింది. పాపం ఇదేమీ తెలియని మా బావ ఇంట్లోకి వచ్చి చూసేసరికి, మా అక్క చావు బతుకుల్లో కనిపించింది. కళ్ళ ముందే భార్య చనిపోవడం చూసిన మా బావ ఎంత క్షోభ అనుభవించి ఉంటాడో’ అన్నాడు బాధగా.  ‘మీరంత బాధ పడిపోకండి. హంతకుడు మీ బావేనని మా సీఐ అనుమానం’ అనగానే, తెల్లమొహం వేశాడు వసంత్‌. ‘ఇది హత్య కావచ్చనే అనుమానం వచ్చిన వెంటనే, ఆయన తనదైన శైలిలో దర్యాప్తు మొదలుపెట్టారు. చాలా విషయాలు బయటపడ్డాయి. మీ బావ ఒక మేకవన్నె పులి. భార్య మీద అనుమానం పెంచుకున్నాడు. అదే అతన్ని హత్యకు ఉసిగొల్పి ఉండవచ్చునని భావించాం. హత్య వేరే వాళ్లెవరూ చేసినట్లు ఆధారాలు దొరకలేదు. మీరు ఎప్పుడయితే రంగంలోకి దిగారో అప్పటి నుంచి అతనికి బెంగ పట్టుకుంది. అందుకే ఇక్కడి నుంచి వెళ్లిపోవడానికి ఏర్పాట్లు చేసుకుంటున్నాడని మా వాళ్ళు పసిగట్టారు. ఇప్పుడు హత్య ఎలా జరిగిందన్న విషయమూ స్పష్టమైంది. సాక్ష్యాలూ ఎదురుగా ఉన్నాయి. ఈ విషయం మా సీఐకి చెప్పాలి. వెంటనే రాజీవ్‌ను పట్టుకోవాలి’ అంటూ మొబైల్‌ ఫోన్‌ తీశాడు ఎస్సై అంబరీష్‌. చదవండి: Crime Story: మోస్ట్‌ వాంటెట్‌.. పరిణీత ఎందుకలా చేసిందో తెలిసి అందరూ షాక్‌! క్రైమ్‌ స్టోరీ: హంతకుడెవరు.. అసలు ట్విస్ట్‌ తెలిసిన తర్వాత!

కొన్ని పరిచయాలు నివురుగప్పిన నిప్పులై..  నీడలా వెంటాడుతూ..  నిర్దాక్షిణ్యంగా ఉసురు తీసేస్తాయి. నిండు జీవితాన్ని నిలువునా కాల్చేస్తాయి.  ‘డోరతి జేన్‌ స్కాట్‌’ అనే సింగిల్‌ మదర్‌ హత్య కేసు కూడా అలాంటిదే.  అది 1980 మే 28, రాత్రి 9 గంటలు. కాలిఫోర్నియాలో యు.సి. ఇర్విన్‌ మెడికల్‌ సెంటర్‌లోని వెయిటింగ్‌ హాల్లో డోరతి జేన్‌ స్కాట్‌(32) చాలా టెన్షన్‌ పడుతూ వెయిట్‌ చేస్తోంది. డాక్టర్‌ బయటికి ఎప్పుడు వస్తాడా? ఎలాంటి వార్త చెబుతాడా? అనేదే ఆమె భయం. ఎందుకంటే తన సహోద్యోగి బోస్ట్రాన్‌.. ఎమర్జెన్సీ వార్డ్‌లో చికిత్స పొందుతున్నాడు. కాలిఫోర్నియాలోని స్టాంటన్‌లో తన నాలుగేళ్ల కొడుకు, అత్తతో కలసి జీవించేది డోరతి. తల్లిదండ్రులు ఉండే అనాహైమ్‌లోనే ఒక స్టోర్‌లో సెక్రటరీగా పని చేసేది. కొన్ని సార్లు తను పనికి వెళ్లేటప్పుడు తన బాబుని తల్లిదండ్రుల దగ్గరే వదిలి వెళ్లేది. తను డ్యూటీలో ఉండగానే బోస్ట్రాన్‌ అస్వస్థతకు గురయ్యాడు. వెంటనే మరొక సహోద్యోగి పామ్‌ హెడ్‌ సాయంతో తన కారులోనే బోస్ట్రాన్‌ను ఆసుపత్రికి తీసుకొచ్చింది డోరతి. మొత్తానికి డాక్టర్‌ బయటికి వచ్చాడు. ‘భయపడాల్సిన పని లేదు.. బ్లాక్‌ విడో స్పైడర్‌ కరవడం వల్లే బోస్ట్రాన్‌ అస్వస్థతకు గురయ్యాడు.. చికిత్స పూర్తి అయ్యింది. ఓ అరగంట తర్వాత ఇంటికి తీసుకుని వెళ్లొచ్చు’ అని చెప్పాడు. ఊపిరి పీల్చుకుంది డోరతి. రాత్రి 11 దాటింది. బోస్ట్రాన్‌ చాలా నీరసంగా ఉండటంతో.. డిశ్చార్జ్‌ సమ్మరీ పూర్తి చేసేలోపు కారు తీసుకొస్తానని డోరతి పార్కింగ్‌ ఏరియాకి వెళ్లింది. అయితే సమ్మరీ పూర్తి అయ్యి.. చాలా సేపు అయినా డోరతి కారు తీసుకుని రాకపోవడంతో.. బోస్ట్రాన్, పామ్‌ హెడ్‌ పార్కింగ్‌ దగ్గరకు వెళ్లారు. అప్పుడే డోరతి కారు వేగంగా వారి ముందు నుంచే దూసుకుపోయింది. కారు హెడ్‌లైట్స్‌ డైరెక్ట్‌గా వాళ్ల కళ్లల్లో పడటంతో.. డ్రైవింగ్‌ సీట్‌లో ఉన్నదెవరో చూడలేదు. అయితే.. బాబుకి అత్యవసర పరిస్థితి వచ్చి డోరతి అంత వేగంగా తమని వదిలి వెళ్లి ఉంటుందని వాళ్లు భావించారు. మరునాడు తెల్లవారుజామున 4:30 గంటల సమయంలో డోరతి కారు ఆసుపత్రికి పది మైళ్ల దూరంలో ఉన్న సందులో కాలిపోతున్నట్లు కనిపెట్టారు పోలీసులు. దాంతో డోరతి కిడ్నాప్‌ అంటూ కేసు నమోదు చేసుకుని విచారణ మొదలుపెట్టారు పోలీసులు. డోరతి నిబద్ధత కలిగిన క్రైస్తవురాలని.. సాయం చేయడంలో ముందుంటుందని, డ్రగ్స్, మద్యం వంటి చెడు అలవాట్లేవీ ఆమెకు లేవని సహోద్యోగులు, ‘డోరతికి అసలు బాయ్‌ఫ్రెండ్‌ కూడా లేడు’ అని డోరతి తండ్రి జాకబ్‌ చెప్పారు. తల్లి మాత్రం ఓ అజ్ఞాత కాలర్‌ గురించి వణుకుతూ చెప్పింది. నెల రోజులుగా ఏవో బెదిరింపు కాల్స్‌ వస్తున్నాయని చెప్పింది. గట్టిగా అడిగితే ‘ఒక వ్యక్తి డోరతికి చాలాసార్లు కాల్‌ చేసి.. ‘‘నిన్ను ప్రేమిస్తున్నా, త్వరలో నిన్ను చంపేస్తా’’ అనేవాడట. ఆ మాటలను పట్టించుకోని డోరతి.. ఒక్కసారి మాత్రం చాలా భయపడింది. ఎందుకంటే.. ఒకరోజు సడన్‌గా ఫోన్‌ చేసి ‘‘నీ కోసం బయట ఒకటి వెయిట్‌ చేస్తోంది.. వెళ్లు’’ అని చెప్పి ఫోన్‌ పెట్టేశాడట. వెళ్లి చూస్తే.. కారు విండ్‌షీల్డ్‌ పైన.. వాడిపోయిన గులాబీ ఉందట. ఆ రోజు నుంచే డోరతి భయపడటం మొదలుపెట్టింది. అప్పుడే నాకు ఆ వ్యక్తి ఫోన్‌ చేసి ఇబ్బంది పెడుతున్న విషయం చెప్పింది’ అంటూ జరిగింది రివీల్‌ చేసింది డోరతి తల్లి. ఆ భయంతోనే.. డోరతి తుపాకీ కొనాలని కూడా నిర్ణయించుకుందని, కిడ్నాప్‌కి వారం ముందే.. కరాటే క్లాసుల్లో చేరిందని ఆమె స్నేహితులు చెప్పారు. అయితే కిడ్నాప్‌ అయిన వారం తర్వాత.. డోరతి తల్లికి చాలాసార్లు ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి నుంచి కాల్స్‌ వచ్చాయి. ‘ఐ హావ్‌ హర్‌’ అని చెప్పి ఫోన్‌ పెట్టేసేవాడు. డోరతి తల్లి ఇంట్లో ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడు మాత్రమే కాల్స్‌ వచ్చేవి. ఒకవేళ డోరతి తండ్రి ఫోన్‌ లిఫ్ట్‌ చేస్తే ఫోన్‌ కట్‌ అయ్యేది. క్రమం తప్పకుండా డోరతి తండ్రే ఫోన్‌ లిఫ్ట్‌ చేయడంతో ఆ వ్యక్తి కాల్‌ చేసి వేధించడం మానేశాడు. అయితే అధికారులు అతడి లొకేషన్‌ను ట్రాక్‌ చేయడానికి చాలా ప్రయత్నించారు కానీ.. ఆ వ్యక్తి అతి తక్కువ సేపే ఫోన్‌ మాట్లాడేసరికి ఆ ఫోన్‌ కాల్‌ ట్రాక్‌ చేయడానికి పోలీసులకు వీలు కాలేదు. ఇతర ప్రయత్నాలు ఎన్ని చేసినా డోరతి ఆచూకీ దొరకలేదు. నాలుగేళ్లు గడిచింది. 1984 ఆగష్టు 6న.. శాంటా అనా కాన్యన్‌ రోడ్‌ నుంచి ముప్పై అడుగుల దూరంలో మనిషి ఎముకలు ఉన్నాయని పోలీసులకు  చెప్పాడు ఓ వ్యక్తి. 1982లో ఆ ప్రాంతాన్ని కార్చిచ్చు చుట్టుముట్టడంతో దేహం పాక్షికంగా కాలిపోయి ఎముకలు మాత్రమే మిగిలాయి. వాటితో పాటు ఒక ఉంగరం, వాచ్‌ దొరకడంతో ఆ అస్థిపంజరం డోరతిదేనని గుర్తించారు. శవ పరీక్షలో ఆమె మరణానికి గల కారణం తేలలేదు. అయితే ఎవరు చంపారు అనేది తెలియకపోయినా.. కచ్చితంగా ఫోన్‌ కాల్స్‌ చేసిన వ్యక్తే చంపి ఉంటాడని నమ్మారు చాలామంది. అందుకు బలమైన సాక్ష్యం లేకపోలేదు. డోరతి మిస్సింగ్‌ తర్వాత ఎన్నో ప్రత్యేక కథనాలను ప్రచురించిన.. ‘ఆరెంజ్‌ కౌంటీ రిజిస్టర్‌’ అనే న్యూస్‌ పేపర్‌ మేనేజింగ్‌ ఎడిటర్‌కి ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి కాల్‌ చేశాడట. ‘నేను డోరతి స్కాట్‌ను చంపేశాను. ఆమె నా ప్రియురాలు. కానీ ఆమె నన్ను మోసం చేసింది. వేరొక వ్యక్తితో ఆమె ఉండటం నేను చూశాను. అలాంటిదేం లేదని ఆమె ఖండించింది. అయినా నేను ఆమెను చంపేశాను’ అని చెప్పి ఫోన్‌ కట్‌ చేశాడట.  అయితే ‘మే 28 రాత్రి బోస్ట్రాన్‌ను స్పైడర్‌ కరచిన విషయం ఆ కాలర్‌కి ముందే తెలుసు’ అనేది ఆ మేనేజింగ్‌ ఎడిటర్‌ ఉద్దేశం. అదీ నిజమై ఉండొచ్చు. ఏదిఏమైనా.. డోరతి మరణానికి కారణం ఎవరో? ఆ అజ్ఞాత వ్యక్తి పేరేంటో నేటికీ తేలలేదు. దాంతో ఈ కేసు మిస్టరీగానే మిగిలిపోయింది. ∙సంహిత నిమ్మన

సాయంత్రం నుండి హోరున వర్షం కురుస్తూనే ఉంది. అక్కడికి ఎడమపక్కగా ఒక పోలీసుస్టేషన్‌.  ఆ స్టేషన్‌లో ఆకాష్‌ గుప్తా, రజని దంపతులు.. సీఐ నచికేత ఎదురుగా కూర్చుని ఉన్నారు. తన చేతిలో ఉన్న కంప్లైంట్‌ ను దీక్షగా చదువుతున్నాడు నచికేత. కొద్దిసేపటి తరువాత వారిని చూస్తూ.. ‘ఇది చాలా క్లిష్టమైన సమస్యలా ఉంది. మనం ఘోరా బాబా ఆశ్రమానికి వెళదాం. వారెంటుతో ఆశ్రమానికి వెళ్ళాలి కాబట్టి మీరు అప్పటివరకు నిరీక్షించక తప్పదు’ అన్నాడు.  ∙∙  ‘నేను దైవాంశసంభూతుడిని. నన్ను నమ్ముకున్న వారికి అంతా మంచే జరుగుతుంది. మీ సమస్యలు, కష్టాలు నాతో చెప్పుకోండి. నేను వాటిని తీర్చి మీకు ముక్తిని ప్రసాదిస్తాను’  ఎప్పటినుండో సాగుతున్న ఘోరాబాబా ప్రసంగం ముగిసింది.   అది గమనించిన బాబా ప్రధానశిష్యులు నలుగురు మెరుపువేగంతో కదిలి ఘోరాబాబా చుట్టూ కవచంలా ఏర్పడ్డారు. రక్షకవలయం నడుమ ఘోరాబాబా లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు. అక్కడున్న భక్తులు దూరం నుండే ఘోరాబాబాకి జై అని నినాదాలు చేయసాగారు. వారిని అనుక్షణం బాబా శిష్యులు అప్రమత్తులై డేగకళ్లతో కాపలా కాస్తున్నారు. చిన్న చీమ కూడా లోపలికి జొరబడకుండా ఆశ్రమం అంతటా కట్టుదిట్టమైన ఏర్పాట్లు చేసి ఉన్నాయి. ఘోరాబాబా దర్శనానికి అప్పుడప్పుడు వచ్చే పరిణీత.. గత కొంతకాలంగా  ఆశ్రమంలోనే ఉంటూ అక్కడికి వచ్చే భక్తులను, అక్కడి ఏర్పాట్లను పర్యవేక్షిస్తూ అన్ని పనుల్లో చురుకుగా పాల్గొంటోంది. ఘోరాబాబా మన్ననలు చూరగొని ప్రియమైన శిష్యురాలిగా మారిపోయింది.   అది ఒక విశాలమైన హాలు. అక్కడున్న వేదిక మీది వెండి సింహాసనంపై ఘోరాబాబా ఆసీనుడయ్యాడు.   ఘోరాబాబా చుట్టూ శిష్యులు కవచంలా నిలబడి ఉన్నారు. ఘోరాబాబా తల చుట్టూ తెల్లటి కాంతివలయం మెరిసిపోతూ ఉంది. అందరినీ చూస్తున్న ఘోరాబాబా ‘భక్తులారా..  మీ అందరిని ఉద్ధరించడానికే అవతరించాను. మీ మీ కష్టాలన్నీ నాతో విన్నవించుకోండి’ అని పలుకుతూ తన చేతిని గాలిలో తిప్పాడు. వెంటనే   విభూది ప్రత్యక్షమైంది. ఆ విభూదిని అక్కడున్న భక్తులు అందరి మీదా పడేటట్టు ఊదాడు ఘోరాబాబా. ఆ విభూది అందరి మీద పడగానే వారందరూ తన్మయత్వంతో వివశులై మంత్రముగ్ధుల్లా మారిపోయారు. తర్వాత ఘోరాబాబా ప్రసంగించడం మొదలుపెట్టాడు. ఆ ప్రసంగాన్ని అక్కడున్నవారందరూ ఎంతో శ్రద్ధగా వినసాగారు. వెండి సింహాసనం నుండి దిగిన ఘోరాబాబా సింహాసనం వెనుక భాగం వైపు ఉన్న ఒక మీటను నొక్కాడు. అది నొక్కగానే సింహాసనం పక్కకి జరిగి వేదిక కిందకు మెట్లు కనిపించాయి. అక్కడే ఉన్న పరిణీతను భక్తులు ఇచ్చిన కానుకల పళ్ళేన్ని పట్టుకుని తన వెంట రమ్మన్నాడు. అక్కడకు వచ్చిన పరిణీత ఆ వేదిక కింద ఉన్న మెట్లను చూసి ఆశ్చర్యపోయింది. ఇంతలో ఒక శిష్యుడు పరుగుపరుగున అక్కడికి వచ్చాడు.. ‘బాబా.. మీకోసం సీఐ వచ్చాడు’ అంటూ. అది వినగానే ఘోరాబాబా.. పరిణీతతో పాటు బయటకు వచ్చాడు. అక్కడ సీఐ నచికేతతో పాటు ఆకాష్‌ గుప్తా, రజని ఉన్నారు. వారిని చూసిన ఘోరాబాబా ఆశ్చర్యపోయాడు. వారందరినీ అక్కడ చూసిన పరిణీత ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడింది. కారణం ఆకాష్‌ గుప్తా, రజని.. ఆమె తల్లిదండ్రులు కావడమే. ఘోరాబాబా.. నచికేతను చూస్తూ ‘ సీఐ గారూ.. మా ఆశ్రమాన్ని సందర్శించడానికి కారణం?’ అని అడిగాడు. ‘నేను తమరి ఆశ్రమం సందర్శించడానికి రాలేదు. వారెంటుతో వచ్చాను. మీరు.. పరిణీత అనే అమ్మాయిని మీ ఆశ్రమం నుండి పంపించకుండా బంధించినట్టు మాకు కంప్లయింట్‌ వచ్చింది. అందుకుగాను మీ మీద, మీ ఆశ్రమం మీద చర్యలు తీసుకోవాల్సి ఉంటుంది’ అన్నాడు పీఐ నచికేత. ఆ మాటకు  తెలియని కలవరపాటుకు గురైనా కనిపించకుండా సర్దుకున్న ఘోరాబాబా..  ‘పరిణీత ఇక్కడే ఉంది. నేను కానీ మా ఆశ్రమంలో ఇంకెవరు కానీ ఆమెను బంధించలేదు’ అన్నాడు.   నచికేత.. పరిణీత వద్దకు వెళ్ళాడు.   ‘పరిణీతగారూ.. మీరిలా మీ తల్లిదండ్రులను వదిలి ఇక్కడ ఉండటం సమంజసం కాదు. మీరు వెంటనే మీ పేరెంట్స్‌తో వెళ్లడం మంచిది’ అని చెప్పాడు.  ‘చూడండి సర్‌.. నేనెక్కడ ఉండాలో నాకు బాగా తెలుసు. అదీ కాక నేను మేజర్‌ని. మేజర్‌కి తాను ఎక్కడ ఉండాలో నిర్ణయించుకునే హక్కు కూడా ఉంటుందని మీకు బాగా తెలుసనుకుంటాను. దయచేసి మీరందరూ ఇక్కడనుండి వెళ్లిపోండి’ అంది పరిణీత. జరుగుతున్నదంతా నిర్వికారంగా ఘోరాబాబా,  ఏం జరుగుతుందా అనే ఉత్కంఠ తో శిష్యులు, కన్నీటితో పరిణీత తల్లిదండ్రులు చూస్తున్నారు. ‘మీరు మేజర్‌ అవునో కాదో  తెలుసుకోవడానికి ఏవైనా ఆధారాలు ఉన్నాయా?’ అడిగాడు నచికేత. తన చేతిలో ఉన్న ఒక ఫైలును నచికేతకు అందించింది పరిణీత ‘ఇది చూడండి’ అంటూ. అందులో ఉన్న సర్టిఫికెట్స్‌ను పరిశీలనగా చూస్తున్న నచికేతకు ఒక కాగితాన్ని చూడగానే కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. అది పరిణీత జర్నలిజంలో మాస్టర్స్‌ చేసిన సర్టిఫికెట్‌. అప్పుడర్థమైంది నచికేతకు పరిణీత అక్కడ ఎందుకు ఉందో!  ఆ సంఘటన జరిగిన నెల రోజులకు..                                                               ఘోరాబాబా ఆశ్రమం అంతా గగ్గోలుగా ఉంది. ఆ ఆవరణంతా  పోలీసులు.. మీడియాతో నిండి ఉంది. కొద్దిసేపటిలో సీఐ నచికేత.. ఘోరాబాబాను అరెస్ట్‌ చేసి తీసుకెళ్లిపోయాడు. ∙∙  ఆ వేళ.. కోర్టు హాలు అంతా కిక్కిరిసి ఉంది. ఫైల్‌ చేయబడిన ఘోరాబాబా కేసు తీర్పు ఇవ్వబోతున్నారు జడ్జిగారు. సీఐ నచికేత.. ప్రత్యేక భద్రత నడుమ పరిణీత తల్లిదండ్రులను కోర్టుకు రప్పించాడు. ఒకపక్క కోర్టుబోనులో పరిణీత.. మరోపక్క బోనులో కళ్ళనిండా క్రోధంతో ఘోరాబాబా.. జడ్జిగారు పర్మిషన్‌ ఇవ్వగానే పరిణీత చెప్పడం మొదలుపెట్టింది. ‘జడ్జిగారూ.. నా పేరు పరిణీత. నేను జర్నలిజంలో మాస్టర్స్‌ చేశాను. ఒకరోజు నా ఫ్రెండ్‌..  ఘోరాబాబా ఆశ్రమానికి వెళదామని నన్ను తీసుకువెళ్ళింది. ఘోరాబాబా చుట్టూ ఉన్న వారందరూ భక్తి పేరుతో హిప్నాటిజమ్‌కు గురైనట్టు అనిపించింది. ఆశ్రమంలో దృశ్యాలు కుతూహలం కలిగించాయి. తెలుసుకోవాలనే ఆసక్తిని రేకెత్తించాయి. ఓ సామాన్యురాలిగా ఆశ్రమానికి రెగ్యులర్‌గా వెళ్లడం మొదలుపెట్టాను. ఘోరాబాబాకు ప్రియమైన శిష్యురాలిగా మారిపోయాను. అక్కడ భక్తి ముసుగులో ఎన్నో అక్రమాలు జరుగుతున్నాయని గ్రహించాను. వాటిని అందరికి తెలియచేసి ఘోరాబాబా నిజస్వరూపం బయటపెట్టాలని నిశ్చయించుకున్నాను. నిజానికి అది ఓ సాహసమే. అయినా నేను వెనకాడలేదు.   హిప్నాటిజం అనేది ఒక నమ్మకం. దాన్ని గారడిగా మర్చి.. మాస్‌ హిస్టీరియాను సృష్టిస్తూ..  చిన్న చిన్న ట్రిక్స్‌తో, తనకు తనే మహాయోగిగా ప్రచారం చేసుకుంటూ అమాయకులను టార్గెట్‌ చేస్తున్నాడు ఈ ఘోరాబాబా. ఆ ఘోరాలను నా కళ్లకు అమర్చిన ‘స్పై కెమెరా లెన్స్‌’ తో షూట్‌ చేశాను. ఘోరాబాబా చేసే ప్రతి గారడీ ప్రజలు చూడాలి. అందుకు అవకాశం ఇవ్వండి మిలార్డ్‌’ అంటూ తన దగ్గరున్న ఫుటేజీని జడ్జిగారికి  అందించింది పరిణీత.  ఆమె ధైర్యసాహసాలకు ముచ్చటపడ్డారు అక్కడున్నవారంతా.   ఆ ఫుటేజీని స్క్రీన్‌ మీద ప్లే చేయాల్సిందిగా జడ్జిగారు అనుమతినిచ్చారు.  అనుమతి అందడమే ఆలస్యం ఘోరాబాబా లీలలన్నీ ఒక్కొక్కటిగా ల్యాప్‌టాప్‌ స్క్రీన్‌ మీద కనిపించసాగాయి.   ‘ఒక గదిలో ఘోరాబాబా తన శిష్యులను హిప్నటైజ్‌ చేస్తున్నాడు. వారందరూ ఏదో మత్తులో ఉన్నట్టు ఊగిపోతున్నారు. ఘోరాబాబాను వాళ్ళందరూ దేవుడని పొగుడుతూ కాళ్ళమీద పడి మొక్కుతున్నారు. తెల్లటి విభూదిని తీసుకొచ్చి అందులో ఏదో కలిపాడు ఘోరాబాబా. ఆ విభూదిని భక్తుల మీద చల్లడానికి ఉపయోగిస్తున్నారు. మరొకచోట అక్కడున్న అమ్మాయిలను కొంతమంది శిష్యులు ఘోరాబాబాకు లొంగిపొమ్మని లేదంటే మీ కుటుంబాలను అన్యాయం చేస్తామని బెదిరిస్తున్నారు. మరొకచోట పెద్ద ఎత్తున స్మగ్లింగ్‌ వ్యాపారం చేస్తున్నారు. ఇవన్నీ ఘోరాబాబా ఆశ్రమం అండర్‌ గ్రౌండ్‌లో జరుగుతున్నాయి. ఆశ్రమానికి అండర్‌ గ్రౌండ్‌ ఉందని ఎవరికీ తెలియదని ఘోరాబాబా.. పరిణీతకు చెప్పడం కూడా అందులో ఉంది.  ప్రజల అమాయకత్వాన్ని.. భక్తివిశ్వాసాలను వ్యాపారంగా మార్చుకుంటున్న ఆ ఘోరమైన దృశ్యాలు ఘోరాబాబా వికృత ఆలోచనలకు అద్దం పడుతున్నాయి.  అంతా చూసిన జడ్జిగారు.. ఆ వీడియోలను తక్షణమే ప్రజాతీర్పు కోసం టెలికాస్ట్‌ చేయమని ఆదేశాలు ఇచ్చారు. ∙∙  టీవీల్లో ఘోరాబాబా అకృత్యాలు ప్రసారమవడం మొదలయ్యాయి. ఇది జరిగిన నిమిషాల వ్యవధిలోనే ఘోరాబాబా ఆశ్రమాలు, సంస్థలు భక్తుల ఆగ్రహానికి నేలమట్టమవసాగాయి. ∙∙  ప్రజా తీర్పు తర్వాత.. కోర్టు తీర్పూ వెలువడింది.   ఏడుచువ్వల మధ్య.. కటిక నేల మీద పడుకుని సీలింగ్‌ వంక వెర్రిచూపులు చూస్తూ కాలక్షేపం చేయసాగాడు ఘోరాబాబా. చదవండి: కథ: ఋణం.. తండ్రి ఋణం నుంచి పిల్లలు తప్పుకోగలరా?

పసలపూడిలోని ఓ పంటపొలంలోనున్న బావిలో ఓ అమ్మాయి శవం తేలిందన్న సమాచారం అందడంతో వెంటనే తన సిబ్బందితో ఆ ప్రాంతానికి బయలుదేరాడు సీఐ జయసింహ. పోలీసులను చూడగానే ఓ వ్యక్తి వాళ్ల దగ్గరకు వచ్చి ‘సార్‌! నా పేరు దుర్గారావు. ఆ దుర్మార్గుడు నా బిడ్డను ఈ బావిలోకి తోసి చంపేశాడు సార్‌’ బావి వైపు చూపిస్తూ భోరుమన్నాడు. నూతిలోంచి మృతదేహాన్ని బయటకు తీయమని తన సిబ్బందికి పురమాయించి, ‘మీ అమ్మాయి పేరు?’ దుర్గారావును అడిగాడు సీఐ.  ‘విశాల.. ఆ దరిద్రుడు గోపాల్‌ గాడు.. రెండేళ్లుగా  మా అమ్మాయి వెంటపడి, ప్రేమించమని వేధిస్తున్నాడు. ఈరోజు ఇక్కడికి రమ్మని ఉంటాడు. తను కాదనడంతో ఇదిగో ఇలా తోసేసి..’  నూతిలోంచి తీస్తున్న కూతురు మృతదేహాన్ని చూస్తూ గుండెలు బాదుకున్నాడు దుర్గారావు. ‘ఆ గోపాలే తోసేశాడని అంత కచ్చితంగా ఎలా చెప్పగలరు?’ అనుమానంగా అడిగాడు సీఐ. ‘సార్, వీడు మా తమ్ముడు గౌరీపతి. ఈ ఘోరం జరిగిన తరువాత ఆ గోపాల్‌ పారిపోవడం వీడు ప్రత్యక్షంగా చూశాడు’ అంటూ తమ్ముడి వైపు చూపిస్తూ.. కూతురి శవం దగ్గర కూలబడిపోయాడు దుర్గారావు.  ‘గౌరీపతిగారూ! ఏం జరిగిందో వివరంగా చెప్పండి’ అంటూ అతన్ని సంఘటన స్థలం నుంచి కొంచెం దూరంగా తీసుకెళ్లాడు సీఐ జయసింహ.  ‘సార్, మా అన్నయ్యకు ఈ విశాల ఒక్కతే కూతురు. ఎలా పడిందో తెలియదు కానీ మా విశాల ఆ గోపాల్‌ గాడి బుట్టలో పడింది. వాళ్లిద్దరూ కలసి తిరగడం చాలాసార్లు చూశాను. ఇద్దరినీ మందలించాను కూడా. అయితే ఈమధ్య ఎందుకో విశాల ముభావంగా ఉంటోంది. ఈరోజు నేను నా పొలం దగ్గరకు వస్తూండగా, విశాల కూడా మా పొలం వైపు వెళ్లడం  గమనించాను. కాసేపటికి ఆ గోపాల్‌ కూడా వచ్చాడు. దూరం నుంచి నన్ను చూసిన గోపాల్‌ అక్కడ నుంచి పారిపోవడం చూశాను. ఓ పావుగంట తరువాత విశాల ఏమైంది అన్న అనుమానంతో ఇక్కడకొచ్చి, ఆమె కోసం ఈ చుట్టుపక్కల అంతా వెతికాను. కాసేపటి తరువాత ఏదో అనుమానం వచ్చి నూతి దగ్గరకు వచ్చి చూస్తే..’ ఏడుపు దిగమింగుకుంటూ చెప్పాడు గౌరీపతి. ∙∙  అదే రోజు రాత్రి దుర్గారావు ఇంటికి వెళ్లాడు సీఐ.. ‘దుర్గారావు గారూ! ఈ సమయంలో మిమ్మల్ని బాధ పెట్టడం భావ్యంకాదు కానీ, మా డ్యూటీ మేం చేయాలికదా? ఒకసారి మీ అమ్మాయి విశాల గది చూపిస్తారా?’ అడిగాడు ఆ పరిసరాలను ఓ కంట పరిశీలిస్తూనే. ‘అలాగే.. రండి సార్‌! ఇంతకీ ఆ గోపాల్‌ గాడు దొరికాడా సార్‌?’ కూతురు గది చూపిస్తూ, గాద్గదిక స్వరంతో అడిగాడు దుర్గారావు. ‘లేదు. ఈ సంఘటన జరిగిన తర్వాత ఇల్లు వదలి పారిపోయాడుట. ఓ రెండు బృందాలు ఆ పని మీదే ఉన్నాయి. త్వరలో పట్టుకుంటాం’ అంటూనే ఆ గదిని క్షుణ్ణంగా పరిశీలించసాగాడు. అక్కడ దొరికిన కొన్ని వస్తువులను తీసుకుని వెళ్లిపోయాడు  సీఐ. ∙∙  హత్య జరిగిన మూడవ రోజు రాత్రి.. విజయనగరంలో తమ దూరపు బంధువుల ఇంట్లో రహస్యంగా తలదాచుకున్న గోపాల్‌ను అరెస్ట్‌ చేసి తీసుకొచ్చారు పోలీసులు. ‘గోపాల్‌! నువ్వు విశాలను నూతిలోకి తోసేస్తుంటే చూసినవాళ్లున్నారు. అందుచేత ఏం జరిగిందో చెప్పి తప్పు ఒప్పుకో. శిక్ష తగ్గించేలా చూస్తా’ ఇంటరాగేషన్‌లో భాగంగా ప్రశ్నించాడు సీఐ జయసింహ. ‘సార్‌! ఈ హత్యకు.. నాకు ఎలాంటి సంబంధం లేదు. నన్ను నమ్మండి.  విశాల.. నేనూ ప్రేమించుకున్నాం. మా పెళ్లికి మా ఇంట్లో వాళ్లకెలాంటి అభ్యంతరం లేదు. కానీ విశాల వాళ్ల నాన్న, చిన్నాన్నలకు మాత్రం మేం కలవడం ఇష్టం లేదు.. మేం వాళ్లకన్నా తక్కువ కులం వాళ్లమని! నన్ను మరచిపొమ్మని విశాలను హింసించేవారుట సార్‌. అంతే కాదు అవసరం అయితే నన్ను లేపేస్తామని కూడా బెదిరించారుట. తనే చెప్పింది ఈ విషయాలన్నీ’ కన్నీళ్లు తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు  ‘మరైతే ఆ రోజు సాయంత్రం దుర్గారావు పొలం దగ్గర నువ్వెందుకు ఉన్నావ్‌?’ అనుమానంగా  సీఐ. ‘సార్, ఆ రోజు మధ్యాహ్నం మూడు గంటలకు నన్ను, వాళ్ల పొలం దగ్గర కలుసుకొమ్మని కబురు పంపింది విశాల. నేను అక్కడికి వెళ్లగానే నా దగ్గరకు వచ్చి .. వెంటనే నన్ను అక్కడ నుండి వెళ్లిపొమ్మంటూ ఏడ్చింది. లేకపోతే వాళ్ల బాబాయ్‌ నన్ను చంపేస్తాడని అక్కడే దూరంగా ఉన్న తన బాబాయ్‌ని చూపిస్తూ చెప్పింది సార్‌. నాకేం అర్థంకాక అయోమయంగా అక్కడ నుండి వెళ్లిపోయాను’ చెప్పాడు గోపాల్‌. ‘మరి ఊర్లోంచి ఎందుకు పారిపోయావ్‌?’ కొంచెం వెటకారంగా అడిగాడు సీఐ. ‘నేను ఇంటికి చేరిన కాసేపటికే విశాల చనిపోయినట్టు తెలిసింది. అది హత్యనీ.. ఆ హత్య నేనే చేశానని ఊర్లో పుకారు పుట్టడంతో వణికిపోయాను. విశాల ఇంట్లో వాళ్లు నన్ను చంపేస్తారనీ.. అలాగని నన్ను ఒంటరిగా పంపిస్తే నేను ఏ అఘాయిత్యానికి ఒడిగడతానోనని భయపడి మావాళ్లు నాకు ఓ మనిషిని తోడిచ్చి అప్పటికప్పుడు విజయనగరం పంపేశారు సార్‌’ బెదురుతూ చెప్పాడు గోపాల్‌. గోపాల్‌ కళ్లల్లోకే సూటిగా చూస్తూ ‘గౌరీపతిని పిలిపించండి’ అంటూ కానిస్టేబుల్స్‌కు ఆర్డర్‌ వేశాడు సీఐ.  ∙∙  ‘మిస్టర్‌ గౌరీపతీ! విశాలను నూతిలోకి తోసి చంపింది నువ్వేనని బలమైన ఆధారాలు ఉన్నాయి’ అంటూ ఓ బాణం వేశాడు సీఐ జయసింహ. ‘ఏంటి సార్‌ మీరు మాట్లాడేది? మా పిల్లను నేను ఎందుకు చంపుతాను?’ ఆశ్చర్యపోయాడు గౌరీపతి. ‘ఎందుకంటే, ఆ గోపాల్‌ను విశాల పెళ్లి చేసుకుంటే మీ అమ్మాయికి పెళ్లి సంబంధాలు రావనీ.. ఆమె చనిపోతే మీ అన్నగారి ఆస్తికి నువ్వే వారసుడివి కావచ్చనీ’ అన్నాడు సీఐ క్రీగంట గౌరీపతి హావభావాలను కనిపెడుతూ.  ‘సార్‌! మీరేమైనా అనుకోండి..  నేను చెప్పింది మాత్రం నిజం. ఆ రోజు వాళ్లిద్దరినీ చూశాను. గోపాల్‌ పారిపోయాడు. విశాల నూతిలో పడుంది’ జరిగిన విషయం మరోసారి చెప్పాడు గౌరీపతి. ‘పోనీ మీ అన్నగారు ఎవరైనా కిరాయి మనుషులతో..’ అడగబోతున్న సీఐతో ‘సార్, అవసరం అయితే ఆ గోపాల్‌ గాడిని లేపేస్తాం కానీ, సొంత బిడ్డను చంపుకుంటామా సార్‌? ఇదంతా ఆ గోపాల్‌ గాడు చేసిందే సార్‌’  కరాఖండీగా చెప్పాడు గౌరీపతి.  ‘సరే.. నిజానిజాలను త్వరలోనే నిగ్గు తేలుస్తాం కానీ మీరు మాత్రం మాకు చెప్పకుండా ఈ పొలిమేర దాటకూడదు’ అంటూ స్టేషన్‌ బయటకు నడిచాడు సీఐ.  ∙∙  తన గుమ్మంలో సీఐని చూసిన దుర్గారావు.. ‘సార్, నా కూతుర్ని చంపిన ఆ గోపాల్‌ గాడిని వదలకండి సార్‌’ అంటూ బిగ్గరగా ఏడవడం మొదలెట్టాడు. ‘నీ దొంగ ఏడుపు ఆపు మిస్టర్‌ దుర్గారావ్‌. మీ విశాల.. గోపాల్‌ను  ప్రేమించడం ఇష్టం లేని నువ్వు, ఆ అమ్మాయిని  కిరాయి గూండాల చేత నూతిలోకి తోసేయించావని మీ తమ్ముడు వాంగ్మూలం ఇచ్చాడు. అందుకే, హత్యా నేరం కింద నిన్ను అదుపులోకి తీసుకుంటున్నాం’  చెప్పాడు సీఐ. ‘సార్‌! మా అమ్మాయిని నేను చంపుకోవడమేంటి సార్‌! ఆ గోపాల్‌ గాడే..’ చెప్పబోతున్న దుర్గారావుతో.. ‘స్టాపిట్, ఈ విషయాలన్నిటినీ విశాల ఓ లెటర్‌లో రాసింది. అది దొరికితే ప్రమాదమని ఆ ఉత్తరాన్ని దాచేశావ్‌’ అంటూ కానిస్టేబుళ్ల సహాయంతో దుర్గారావును స్టేషన్‌కు తీసుకెళ్లాడు సీఐ జయసింహ.  ∙∙  ‘గుడ్‌ మిస్టర్‌ జయసింహ! ఆ విశాల మర్డర్‌ కేసు సాల్వ్‌ చేశావుట. ఇంతకీ హంతకుడు ఎవరు? గోపాలా లేక గౌరీపతా?’ అడిగారు స్టేషన్‌కు వచ్చిన డీఎస్పీ రంగనాథ్‌.  ‘వాళ్లెవరూ కాదు సార్‌. అసలు ఇది హత్య కాదు, ఆత్మహత్య’ కూల్‌గా చెప్పాడు సీఐ. ‘వ్వాట్‌.. ఎలా కనిపెట్టావ్‌?’ అనుమానంగా అడిగారు డీఎస్పీ. ‘సార్‌! ఆ రోజు సీన్‌ ఆఫ్‌ అఫెన్స్‌ చూడగానే నాకు అనుమానం వచ్చింది ఇది హత్య కాకపోయుండొచ్చని. ఎందుకంటే నూతి దగ్గరున్న మట్టినేల మీద పెనుగులాట జరిగినట్లు ఆనవాళ్లు కానీ.. వేరే పాదముద్రలు కానీ లేవు. ఆమె ధరించిన జోళ్లు ఆ పాక దగ్గర నీట్‌గా పెట్టున్నాయి. అంతేకాదు నూతి గట్టు మీద విశాల పాదముద్రలున్నాయి. హత్య చేసినవాడు ఆమెను నూతిలోకి తోసేస్తాడు కానీ ఆమెను గట్టు మీద నిలబెట్టి తర్వాత నూతిలోకి తొయ్యడు కదా? విశాలే నూతి గట్టు మీద నిలబడి లోపలికి దూకి ఆత్మహత్య చేసుకుందని నా పరిశీలనలో తేలింది. అయితే ఆత్మహత్యకు గల కారణాలు తెలుసుకోవడం కోసమే ఈ ఇంటరాగేషన్‌ చేయవలసి వచ్చింది సార్‌’ అంటూ మొత్తం విచారణా వివరాలు డీఎస్పీకి వివరించసాగాడు సీఐ జయసింహ. ‘సార్, గోపాల్‌తో ప్రేమ వ్యవహారాలు మానేయమని, తమ కుటుంబం పరువు కాపాడమని లేకపోతే తాను ఆత్మహత్య చేసుకుంటానని కూతురిని చాలాసార్లు బెదిరించాడు దుర్గారావు. కానీ విశాల.. గోపాల్‌కు దూరం కాలేకపోయింది. ఆమె చనిపోయే రోజు ఉదయం.. తన తండ్రి, బాబాయ్‌లు.. గోపాల్‌ను హత్యచేసే విషయం గురించి మాట్లాడుకున్న మాటలను ఆమె రహస్యంగా విన్నది. వెంటనే ఓ స్థిర నిర్ణయానికి వచ్చి ఇదిగో ఈ లెటర్‌ రాసిపెట్టి ఆత్మహత్య చేసుకుంది’ అంటూ టేబుల్‌ మీదున్న ఫైల్లోంచి ఓ లెటర్‌ తీసి డీఎస్పీకిచ్చాడు సీఐ జయసింహ.    తను గోపాల్‌ లేకుండా బతకలేనని, అలాగని గోపాల్‌తో తను వెళ్లిపోతే తన తండ్రి, బాబాయ్‌లు పొందే అవమానాన్నీ తాను భరించలేనని, తన తండ్రి, బాబాయ్‌లు కలసి గోపాల్‌ను చంపాలని వేసుకున్న ప్లాన్‌ను తాను రహస్యంగా విన్నానని, గోపాల్‌ చాలా మంచివాడని, అతన్ని ఏం చేయొద్దని వేడుకుంటూ, ఈ సమస్యకు పరిష్కారం తన చావొక్కటేనని.. అందుకే నూతిలో దూకి ఆత్మహత్య చేసుకోబోతున్నాని.. విశాల రాసిన ఆ సూసైడ్‌ నోట్‌ సారాంశం.   ‘ఆ ఉత్తరం దుర్గారావు కంటబడేటప్పటికే విశాల నూతిలో శవమై పడి ఉందని, గోపాల్‌ పారిపోయాడనీ తన తమ్ముడు పంపిన సమాచారం అందింది. ఉక్రోషంతో ఊగిపోయాడు దుర్గారావు. అతనిలోని రాక్షసుడు మేల్కొన్నాడు. తన కూతురు చావుకు కారణమైన ఆ గోపాల్‌ మీద కక్ష తీర్చుకోవడానికి అదే మంచి సమయమని భావించాడు. ఈ ఆత్మహత్యని గోపాల్‌ చేసిన హత్యగా చిత్రీకరించి అతడిని కటకటాల పాలు చెయ్యాలనుకున్నాడు. ఆలెటర్‌ ఎవరికీ కనబడకుండా దాచేశాడు. యామై కరెక్ట్‌ మిస్టర్‌ జయసింహ?’ అడిగారు డీఎస్పీ రంగనాథ్‌. ‘కరెక్ట్‌ సార్‌. ఇదే విషయం దుర్గారావు కూడా చెప్పాడు నా విచారణలో’ డీఎస్పీ కన్‌క్లూజన్‌కు ఆశ్చర్యపోతూ అన్నాడు సీఐ. ‘ఓకే బాగానే ఉంది కానీ అసలు విశాల ఆ లెటర్‌ రాసుంటుందని నీకు ఎలా తెలిసింది?’ అడిగాడు డీఎస్పీ కుతూహలంగా.  ‘సార్, విశాలది ఆత్మహత్య అయి ఉండొచ్చన్న అనుమానం వచ్చిన వెంటనే.. అదే రోజు రాత్రి వాళ్లింటికి వెళ్లి విశాల గదిని పరిశీలించాను. టేబుల్‌ మీద పెట్టున్న స్క్రిబ్లింగ్‌ పాడ్, బాల్‌ పెన్నుల మీద నా కన్ను పడింది. అసలు అవి అక్కడ ఎందుకున్నాయన్న అనుమానం వచ్చి, ఆ పాడ్‌లోని మొదటి పేజీ చూడగానే, దాని ముందు పేజీ మీద బాల్‌పెన్‌తో గట్టిగా రాసిన అక్షరాల తాలూకు ఇంప్రెషన్స్‌ కనపడ్డాయి. నా అనుమానం నిజమయింది. అయితే ఆ లెటర్‌లో ఏముంది? ఆ లెటర్‌ ఎక్కడుంది? అసలు ఇది ఆత్మహత్య అని నిరూపించడం ఎలాగో రాబట్టడం కోసమే ఇంత టైమ్‌ పట్టింది సార్‌’ తన పరిశోధన వివరాలు చెప్పాడు సీఐ జయసింహ. ‘అయితే ఆ లెటర్‌ దుర్గారావు దగ్గరుందని  నీకు తెలియదు, అలాగే గౌరీపతి అన్నీ చెప్పేశాడని అతడిని జస్ట్‌ భయపెట్టావ్‌ అంతేనా?’ అడిగారు డీఎస్పీ. ‘ఔను సార్‌’ నవ్వుతూ చెప్పాడు సీఐ జయసింహ. చదవండి: కథ: అద్దం.. అప్పుడు అసహ్యంగా కనిపించింది.. ఇప్పుడేమో!  కథలో అయినా.. నిజ జీవితమైనా ఆత్మహత్య ఏ సమస్యకు పరిష్కారం కాదు.. తీవ్రమైన నిర్ణయం తీసుకునే ముందు ఒక్క క్షణం ఆలోచించండి, రోషిణి కౌన్సెలింగ్‌ సెంటర్‌ను ఆశ్రయించి సాయం పొందండి.  ఫోన్‌ నెంబర్లు: 040-66202000/040-66202001 మెయిల్: roshnihelp@gmail.com

రాత్రి.. పది గంటలు.. బయట జోరుగా వర్షం కురుస్తోంది.. తన ఫ్లాట్‌లో విస్కీ తాగుతూ హాలీవుడ్‌ మూవీ చూస్తున్నాడు శ్రీకర్‌. ఇంతలో సెల్‌ ఫోన్‌ రింగ్‌ అవటంతో తీసి ‘హలో’ అన్నాడు.   ‘మిస్టర్‌ శ్రీకర్‌ ఫారెన్‌ క్లయింట్స్‌కు సంబధించిన సర్వర్‌లో ఏదో టెక్నికల్‌ ఇష్యూ వచ్చిందంట. నువ్వు వెంటనే ఆఫీస్‌కు వెళ్ళి ఇష్యూ సాల్వ్‌ చేయి’ చెప్పాడు బాస్‌ వరుణ్‌. ‘సార్‌.. బయట బాగా వర్షం పడుతోంది. ఈ టైమ్‌ లో...’ అంటూ నసిగాడు శ్రీకర్‌. ‘నో మోర్‌ డిస్కషన్స్‌. డూ వాట్‌ ఐ సే.  కావాలంటే నైట్‌ సిఫ్ట్‌లో వున్న షీలా కూడా నీకు హెల్ప్‌ చేస్తుంది. ఆఫీస్‌కు వెళ్ళి నాకు ఇన్ఫామ్‌ చేయి’ అంటూ ఫోన్‌ కట్‌ చేశాడు వరుణ్‌. చేసేది లేక వెంటనే ఆఫీస్‌కు బయలు దేరాడు శ్రీకర్‌. ఇష్యూ సాల్వ్‌చేసి తెల్లవారు జామున సుమారు మూడు గంటల ప్రాంతంలో తిరిగి ఫ్లాట్‌కు చేరుకొని అలసటగా బెడ్‌ మీద వాలిపోయాడు. ∙∙  రాత్రి డెల్టా ఐటీ సొల్యుషన్స్‌లో జరిగిన షీలా మర్డర్‌ విషయం తెలుసుకున్న ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ తన సిబ్బందితో హత్య జరిగిన ప్రదేశానికి చేరుకున్నాడు. ‘సార్‌ నా పేరు మురళి. పొద్దున ఐదున్నర గంటలకు నేను డ్యూటీ ఎక్కాను. నైట్‌ డ్యూటీ వాచ్‌మన్‌ సైదయ్యను పంపించి ఆఫీస్‌ అంతా ఒకసారి చెక్‌ చేస్తుంటే కారిడార్‌లో షీలా మేడమ్‌ శవం కనిపించింది. వెంటనే మీకు ఫోన్‌ చేశాను సార్‌’ చెప్పాడు వాచ్‌మన్‌ మురళి. ‘నైట్‌.. ఆఫీస్‌లో ఎవరెవరు వున్నారు?’ అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ. ‘ఎంట్రీ బుక్‌లో రాత్రి పది గంటలకు షీలా మేడమ్‌ వచ్చిన తర్వాత , పదకొండు గంటలప్పుడు శ్రీకర్‌ సార్‌ వచ్చి .. మళ్ళీ తెల్లవారు జమున రెండున్నర టైమ్‌లో వెళ్ళిపోయినట్లు వుంది సార్‌’ చెప్పాడు మురళి ఎంట్రీ బుక్‌ చూసి.  ‘ఆఫీస్‌ బాస్, మిగతా స్టాఫ్‌ ముఖ్యంగా శ్రీకర్, సైదయ్య... అందరినీ స్టేషన్‌కు పిలిపించండి’ అని తన సిబ్బందికి చెప్పి క్లూస్‌టీమ్‌తో కలసి ఆఫీస్‌ చుట్టుపక్కల మెత్తం తిరిగి కొన్ని ముఖ్యమైన ఆధారాలను సేకరించి వుంచుకున్నాడు వంశీ. ఈలోపు.. ‘సార్‌ స్టాఫ్‌ మొత్తం స్టేషన్‌కు వచ్చారంట’ అని కానిస్టేబుల్‌ చెప్పడంతో షీలా బాడీని పోస్ట్‌ మార్టమ్‌కు పంపించి వంశీ స్టేషన్‌కు చేరుకున్నాడు. మొదట మొత్తం సిబ్బందిని విచారించి కొన్ని ఆసక్తికరమైన విషయాలను తెలుసుకున్నాడు వంశీ. ఇక విచారించవలసిన వాళ్ళు ఆఫీస్‌బాస్‌ వరుణ్, శ్రీకర్, సైదయ్య. వాళ్లనూ ఒకరి తర్వాత ఒకరిని విచారణకు లోపలికి పంపించమని కానిస్టేబుల్‌కు పురమాయించాడు వంశీ. ∙∙  ‘మిస్టర్‌ శ్రీకర్‌.. మీకు షీలాకు అస్సలు పడేది కాదని.. మీకు రావలసిన ప్రమోషన్‌ ఆవిడకు వచ్చిందని, అందుకే ఆమె పై మీకు  చాలా కోపం వుందని.. దానివల్లనే మీ మధ్య మాటలు కూడా లేవని మీ కొలిగ్స్‌ చెప్పారు. ఆ అక్కసుతోనే మీరు ఈ మర్డర్‌ చేశారని అనుకోవచ్చా? ఎందుకంటే ఆ రాత్రి ఆఫీసులో మీరు.. షీలా తప్ప ఇంక ఎవరు లేరు’ అని అడిగాడు వంశీ . ‘సార్‌.. ప్రమోషన్‌ నాకు రాలేదన్న బాధ వుంది కానీ దానికోసం మర్డర్‌ చేసేంత కిరాతకుణ్ని మాత్రం కాదు. ఎందుకో నాకు ఆమె పద్ధతి నచ్చలేదు. అందుకే తనతో మాట్లాడడం మానేశాను. ఆ రోజు రాత్రి నేను ఆఫీస్‌కు వెళ్లినప్పుడు కూడా అసలు తనున్న ఫ్లోర్‌ క్కూడా వెళ్లలేదు. నా పని నేను పూర్తి చేసుకొని రూమ్‌కు వచ్చేశాను’ చెప్పాడు శ్రీకర్‌. ఆ మాట విని సైదయ్య వైపు తిరిగి.. ‘చూడు సైదయ్యా.. నవ్వు ఒకసారి షీలా పట్ల అసభ్యంగా ప్రవర్తించినందుకు అందరిముందర ఆమె నిన్ను అవమానించిందన్న కోపంతో నువ్వే ఈ హత్య చేసి వుండొచ్చని మీ ఆఫీసులో కొందరు అనుకుంటున్నారు?’ అనుమానంగా అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ.   ‘అయ్యో.. లేదు సార్‌! తాగిన మైకంలో నేను.. ఆమె పట్ల అలా ప్రవర్తించినందుకు తర్వాత చాలా బాధపడ్డాను. పశ్చాత్తాపంతో ఆరోజు నుంచి తాగుడే మానేశాను సార్‌. సత్యప్రమాణకంగా నేను ఈ హత్య చేయలేదు సార్‌’ చెప్పాడు సైదయ్య. ‘సార్‌ నేను బాస్‌గా వున్న ఆఫీస్‌లో హత్య జరగడం చాలా బాధగా వుంది. ప్లీజ్, మీరు త్వరగా కేస్‌ సాల్వ్‌ చేయండి. లేకపోతే మా కంపెనీ ఇమేజ్‌ దెబ్బ తింటుంది’ అభ్యర్థిస్తున్నట్టుగా వరుణ్‌.  ‘ఓకే వరుణ్‌గారు.. ఒక పెద్ద కంపెనీ బాస్‌గా మీ ఇబ్బందిని అర్థం చేసుకోగలను. కానీ మాకు కొంచెం టైమ్‌ కావాలి. ఏదైనా అవసరం అనిపిస్తే మళ్లీ  మీ  ఆఫీస్‌కు వచ్చి కలుస్తాను. మీరు వెళ్ళండి’ అని చెప్పాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ.   ∙∙∙  షీలా మర్డర్‌ కేసుకు సంబంధించిన పోస్ట్‌మార్టమ్‌ రిపోర్ట్స్‌ పరిశీలిస్తున్నాడు వంశీ.  ఎవరో గొంతు నులిమి చంపేశారు. కానీ చంపిన వాళ్ల వేలి ముద్రలు డెడ్‌బాడీ పై లేవు. రిపోర్ట్‌లో వున్న ఒక ఆసక్తికరమైన అంశం మీద నిలిచిపోయాయి వంశీ చూపులు. డెడ్‌బాడీ తల వెంట్రుకల్లో అక్కడక్కడ కాల్చిన చుట్ట తాలూకు బూడిద వున్నట్లు ఆ రిపోర్ట్‌లో రాసుంది. ఆ పాయింటే వంశీని కాస్త లోతుగా ఆలోచింపచేసింది. హత్య జరిగిన ఆ కారిడార్‌లో ఒక చోట కాల్చిపారేయగా మిగిలిన చుట్టముక్క దొరికితే దాన్ని తీసివుంచాడు వంశీ. ∙∙  ‘హలో మిస్టర్‌ వరుణ్‌! షీలాను మర్డర్‌ చేసిన హంతకుడు దొరికేశాడు. నేను.. నా టీమ్‌తో మీ ఆఫీస్‌కు వస్తున్నాను. అక్కడే అతన్ని అరెస్ట్‌ చేస్తాను’ చెప్పాడు వంశీ.. వరుణ్‌కి ఫోన్లో. ‘ఒకే సార్‌ రండి. మేము కూడా వాడు ఎవడాని వెయిట్‌ చేస్తున్నాం’ అన్నాడు వరుణ్‌.   ∙∙  ‘ఓకే.. అందరికీ ఒకేసారి గుడ్‌బై చెప్పేస్తే మనం స్టేషన్‌కు బయలుదేరదాం’ అన్నాడు వంశీ... వరుణ్‌తో . ఆ మాటకు షాక్‌ అయ్యి ‘వాట్‌.. నేను స్టేషన్‌కు రావడం ఏంటి?’ అడిగాడు వరుణ్‌. ‘యెస్‌.. మిస్టర్‌ వరుణ్‌.. షీలాను మర్డర్‌ చేసింది తమరే’ చెప్పాడు నింపాదిగా ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ. ∙∙  ‘షీలా మర్డర్‌ కేస్‌ ఎలా సాల్వ్‌ చేశారు?’ అడిగారు విలేఖరులు వంశీని. ‘ముందుగా.. షీలా మర్డర్‌ జరిగిన ప్రదేశంలో ఒక చోట నాకు.. కాల్చిపారేసిన చుట్టముక్క దొరికింది. ప్రతిరోజూ సాయంత్రం ఆరు గంటల ప్రాంతలో ఆఫీస్‌ అంతా క్లీన్‌ చేస్తారని తెలిసింది నా ఎంక్వయిరీలో. అలాంటిది ఆఫీస్‌ కారిడార్‌లో నాకు చుట్టముక్క దొరికిందంటే క్లీన్‌ చేసిన తర్వాతనే ఎవరో పారేసి వుండాలి. పైగా ఆ చుట్టముక్క చుట్టూ వున్న బూడిద, షీలా తలవెంట్రుకల్లో దొరికిన బూడిద ఒకటే అని నిర్ధారణ అయింది. అంటే దీన్ని బట్టి ఆ చుట్టను తప్పకుండా హంతుకుడే కాల్చి పారేసి వుంటాడన్న ప్రాథమిక నిర్ధారణకు వచ్చాను.  ఆఫీస్‌ వెనుక ప్రాంతంలో బురదను పరిశీలిస్తే నాకు రెండు షూ గుర్తులు కనిపించాయి. గమనించవలసిన విషయం ఏమంటే ఆ రెండు షూ గుర్తులు వేరు వేరు సైజుల్లో వున్నాయి. అంటే హంతకుడి రెండు పాదాల సైజు ఒకటి కాదు. ఆఫీస్‌ వెనుక ప్రాంతలో చాలాసేపు ఒక కారు రోడ్డు పక్కన పార్క్‌చేసి వుందని అక్కడ వున్న వాళ్ళు చెప్పారు.  వీటన్నిటినీ అనుసంధానం చేస్తే వచ్చిన సమాధానమే వరుణ్‌. నేను మొదటిసారి విచారణ చేసినప్పుడు వరుణ్‌ పాదాలను గమనించాను. రెండు పాదాలు ఒకే పరిమాణంలో లేవు. చూస్తే చాలు తెలిసిపోయేంత తేడాగా ఉన్నాయి. పైకి మోడర్న్‌గా కనిపించిన వరుణ్‌కు చుట్ట తాగే అలవాటు ఎక్కువ వుందని మాకు ఆ చుట్టలు అమ్మే షాపు అతను చెప్పాడు. ఆఫీస్‌ వెనుక  చాలాసేపు పార్క్‌ చేసి వుంచిన ఆ కారు నంబర్‌ ఎంక్వయిరీ చేస్తే అది వరుణ్‌ది అని తేలింది.  ఇంకొక ముఖ్య విషయం ఆరోజు శ్రీకర్‌కు వరుణ్‌ ఫోన్‌ చేసింది ఆఫీస్‌ వెనుక నుండే. మేం ఆ సెల్‌ఫోన్‌ లొకేషన్‌ కూడా ట్రేస్‌ చేశాం. లాస్ట్‌ బట్‌ నాట్‌ లీస్ట్‌... షీలా డైరీ. దాన్ని మేం... ఆమె వుంటున్న వర్కింగ్‌ వుమెన్స్‌ హాస్టల్లో స్వాధీనం చేసుకున్నాం. ఆ డైరీని చదివితే... సదరు వరుణ్‌ ఆఫీస్‌కు సంబంధించిన చాలా ఇంపార్టెంట్‌ డేటాను డబ్బుల కోసం ఎవరికి ట్రాన్స్ఫర్‌ చేశాడో పసిగట్టిన షీలా ... డబ్బుల కోసం అతన్ని బ్లాక్‌మెయిల్‌ చేయసాగింది. షీలా నుండి తప్పించుకోవడాని ఆమెను మర్డర్‌ చేసి ఆ హత్యను శ్రీకర్‌ మీదకు తోసెయ్యడానికి తెలివిగా అతనిని ఆరోజు ఆఫీస్‌కు రప్పించాడు వరుణ్‌. దాని కోసం ముందుగానే క్లైంట్స్‌కు సంబంధించిన సర్వర్‌లో కావాలనే ఇష్యూను జనరేట్‌ చేశాడు. హంతకుడు తన చేతి గ్లోవ్స్‌ను ఆఫీస్‌ వెనుకున్న కాలనీ కాలువలో పడేశాడు. వాటినీ సంపాదించా. ఇవీ  వరుణ్‌ హంతకుడు అని చెప్పే... మాకు దొరికిన క్లూస్‌’ అంటూ తన ప్రెస్‌ మీట్‌ ముగించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వంశీ.     చదవండి: కథ: నీలం రంగు రాయి ఉంగరం    

చెక్‌ బౌన్స్‌ ఐంది. కేసులో ఇరుక్కున్నాడు స్వామి. రగిలిపోయాడు. తను ప్రలోభపరచినా  లొంగక.. తన మీద కేసు పెట్టిన.. రావుని చంపించేయాలని యత్నించాడు. ‘వాడు ఒకే దెబ్బకి చావాలి’ చెప్పాడు. ‘తప్పక సారూ.. నా చేతి కత్తి వాటం చూస్తారుగా’ వాడి వాలకమే కాదు.. వాచకం కూడా భయంకరంగా ఉంది. వాడు సోములు.. కిరాయికి మనుషులను చంపే కర్కోటకుడు! ‘అడ్వాన్స్‌ కాదు.. పూర్తి మొత్తం ఒకే మారు చెల్లిస్తున్నా’ అంటూ ఒక బ్యాగుని.. సోములుకి అందించాడు స్వామి.  బ్యాగులోని డబ్బుని తీసి.. లెక్కించుకున్నాడు సోములు. ‘సరిపోయింది’ అంటూ ఆ డబ్బుని బ్యాగులో సర్దుకున్నాడు. ‘పనితనం చూపు.. చావు తప్పకూడదు’ చెప్పాడు స్వామి. ‘రేపు ఈ పాటికి పనయిపోతుంది’ ధీమా చూపాడు సోములు. ∙∙  మర్నాడు.. గుండె పోటుతో స్వామి చనిపోయాడు. ఈ విషయం తెలిసిన సోములు.. రావు హత్యని విరమించుకున్నాడు! ∙∙  సరిగ్గా పక్షం రోజుల తర్వాత.. శకుంతల హత్య సంచలనం ఐంది. స్వామి భార్య.. శకుంతల.పోలీసులు పరిశోధన చేపట్టారు. ‘మీకు ఎవరి మీదైనా అనుమానాలు ఉన్నాయా?’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ అడిగాడు.కృపాకర్‌ తల అడ్డంగా ఆడించాడు. అతను స్వామి, శకుంతల ఏకైక సంతానం. ‘తలతో కాదు.. మాట్లాడాలి’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వాయిస్‌ ఫోర్స్‌గా ఉంది. ‘లేదు సార్‌. అమ్మ మంచిది. విరోధులు ఉండే అవకాశమే లేదు’ మాట్లాడేడు కృపాకర్‌. ‘మరి.. మీ తండ్రికి విరోధులు ఎవరైనా ఉన్నారా?’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ది మరో ప్రశ్న. ‘ఆయన కూడా మంచివారు. ఆయనకి విరోధులు ఉండరు’ కృపాకర్‌ జవాబు ఇచ్చాడు.విచారణ కొనసాగుతోంది. ∙∙  ఉదయం.. ఇంటి నుంచి స్టేషన్‌కి రాగానే ఇన్‌స్పెక్టర్‌.. కృపాకర్‌కి ఫోన్‌ చేసి పిలిపించాడు.  కృపాకర్‌ వచ్చి.. తన ముందున్న కుర్చీలో కూర్చోగానే..  ‘మీ ఇంటి పరిసరాల్లోని కొన్ని సీసీ కెమెరాల ఫుటేజీలను రాబట్టుకున్నాం. మీ వివరణ కావాలి’ అంటూ.. తన వైపు ఉన్న కంప్యూటర్‌ మానిటర్‌ను కృపాకర్‌ వైపు తిప్పాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘ఇతడు మీ ఇంటికి రావడం.. వెళ్లడం జరిగింది’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ వ్యాఖ్యానించాడు.. మానిటర్‌లోని విజువల్స్‌ చూపుతూ. కృపాకర్‌ వాటిని చూసి తలెత్తాడు. ఇన్‌స్పెక్టర్‌నే చూస్తూ.. ‘ఇతను.. ఇతను ఎవరు? నాకు తెలీదు!’ చెప్పాడు. ఇన్‌స్పెక్టర్‌.. మానిటర్‌ను  తన వైపు తిప్పేసుకుంటూ..‘వీడు సోములు. కిరాయి గూండా’ చెప్పాడు.  కృపాకర్‌ తలాడించాడు. అది గుర్తించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘ఇతడు వచ్చిన రోజున మీరు ఇంట్లో లేరా?’ అడిగాడు  ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘అదే.. ఆ రోజు ఏ రోజు? ఐనా అతడు నాకు తెలీదు. నేను చూడలేదు’ తంటాలు పడ్డాడు కృపాకర్‌. ‘మీ అమ్మగారి హత్య జరిగిన రోజు ఫుటేజీలు ఇవి’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ చెప్పడం ఆపాడు. ‘నేను క్యాంపులో ఉన్నాను. అమ్మ హత్య కబురు మా ఇంటి వాచ్‌మన్‌ ఫోన్‌ చేసి చెబితేనే తెలిసింది. ఎకాఎకీన వచ్చాను. ఆ తర్వాత.. నేను మీకు ఫోన్‌ చేసి చెప్పాను’ హైరానా పడుతూ చెప్పాడు కృపాకర్‌. ‘అవునా? మీ ఫోన్‌ కాల్‌తో మేము వచ్చేక.. అప్పుడు ఈ వివరాలేవీ మీరు చెప్పలేదు’ గుర్తుచేశాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘అవును. అప్పుడు నేను చాలా నెర్వసయ్యి ఉన్నాను. అమ్మ హత్య ఐనట్టే చెప్పగలిగాను’ తడబడ్డాడు కృపాకర్‌. ‘సరే. పాయింట్‌కి వద్దాం. ఆ రోజు ఏ ఊరు వెళ్లారు?’ అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ఆ అడిగే తీరు కృపాకర్‌లో దడ రేపింది. ‘చెప్పండి’ అదే రీతిని కొనసాగిస్తూ ఇన్‌స్పెక్టర్‌. నిమిషం పిమ్మట చెప్పగలిగాడు కృపాకర్‌. ‘ఎవిడెన్స్‌ చూపగలరా’ అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. కృపాకర్‌ బేలగా మొహంపెట్టాడు. ‘అదే.. టికెట్టు లాంటివి’ ఇన్‌స్పెక్టర్‌ క్లూ ఇచ్చాడు. ‘నేను నా కారులో వెళ్లాను’ చెప్పాడు కృపాకర్‌. ‘వెల్‌.. అక్కడి మీ స్టే ప్లేసెస్‌ గురించి.. అక్కడ మీరు కలిసిన వాళ్ల గురించి.. చెప్పండి’ మరో క్లూ ఇచ్చాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. నెమ్మదిగా జవాబు ఇచ్చాడు కృపాకర్‌. ‘సరే.. మీ ఇంటికి కాపలావాడు.. ఒక్కడేనా’ ప్రశ్నించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘ఇద్దరు. నైట్‌ డ్యూటీలో ఒకడు.. డే డ్యూటీలో ఒకడు’ చెప్పాడు కృపాకర్‌. ‘హత్య కబురు మీకు చెప్పింది ఎవరు?’ ‘డే డ్యూటీ అతను’ ‘వాచ్‌మెన్‌ డ్యూటీస్‌ ఏంటీ?’ టక్కున అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘గేట్‌ దగ్గర ఉండి.. లోనికి వచ్చే వారిని వాకబు చేయడం.. కొత్త వాళ్లెవరైనా వస్తే మాకు కబురు చేసి.. మా పర్మిషన్‌తో వాళ్లను లోపలికి పంపడం..  అంతే’ చెప్పాడు కృపాకర్‌. ‘మరి.. సోములు మీ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు.. వెళ్ళినప్పుడు.. వాచ్‌మన్‌ గేట్‌ దగ్గరున్న జాడే ఫుటేజీల్లో లేదే!’ ఆశ్చర్యపడ్డాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌.  ఆ మాటకు కృపాకర్‌ తికమక అవడం ఇన్‌స్పెక్టర్‌ గుర్తించాడు. వెంటనే ‘మీ ఇంట్లో ఎవరెవరు ఉంటారు’ అని ప్రశ్నించాడు. ‘అమ్మ, నేనే. నాన్న లేరుగా’ తడబడ్డాడు కృపాకర్‌. ‘ఇంట్లో పనివాళ్లు?’ ‘వంట మనిషి లేదు కానీ.. పనమ్మాయి ఉంది’ చెప్పాడు కృపాకర్‌.  ∙∙  స్వామి వాళ్లింటి కాపలావాళ్లను, పనావిడను స్టేషన్‌కి పిలిపించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘శకుంతల హత్య కబురును కృపాకర్‌కి ఎవరు చెప్పారు?’   ‘నేనే సార్‌..’  డే డ్యూటీ వాచ్‌మన్‌  చెప్పాడు. అతడ్నే చూస్తూ ‘శకుంతల హత్య జరిగిన రోజున నువ్వేనా డ్యూటీలో ఉంది?’ అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. తలాడించాడు వాచ్‌మన్‌. ‘నోరు తెరు’ చిరాకుపడ్డాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘యస్సార్‌. కానీ నేను అప్పుడు అక్కడ లేను. టీ తాగడానికి బయటికి వెళ్లాను. నేను తిరిగి వచ్చి డ్యూటీ ఎక్కేసరికి  పని మనిషి వచ్చింది. ఇంట్లోకి వెళ్లిన ఆవిడ.. గాభరాగా తిరిగొచ్చి.. నన్ను ఇంట్లోకి పిల్చుకెళ్లింది. నేను లోపలికి వెళ్లి చూశాకే  తెలిసింది.. మేడమ్‌ హత్య సంగతి. చూడగానే క్యాంపులో ఉన్న చిన్న సార్‌కి ఫోన్‌ చేశాను’ చెప్పాడు ఆ వాచ్‌మన్‌. ‘భేష్‌. నేను అడక్కుండానే చాలా చెప్పావే’ నవ్వేడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. తొట్రుపడ్డాడు ఆ వాచ్‌మన్‌.స్వామి వాళ్లింటి పనావిడను చూస్తూ.. ‘ఆ రోజు పనికి ఎన్ని గంటలకొచ్చావ్‌? ఆ రోజు ఏం జరిగింది’ అడిగాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌. ‘ఎప్పటిలాగే వచ్చాను సర్‌. ఇంట్లోకెళ్లి చూస్తే హాల్లోగానీ.. కిచెన్‌లోగానీ అమ్మగారు కనిపించలేదు. అమ్మగారిని పిలుస్తూ తన గదిలోకి వెళ్లా.  మంచం మీద పడి ఉన్నారు ఆవిడ. చుట్టూ రక్తం.. భయమేసింది. వచ్చి వాచ్‌మన్‌కి చెప్పి లోపలికి పిల్చుకెళ్లాను. ఇతను అమ్మగారిని చూసి.. చనిపోయారు.. ఎవరో చంపేశారు అన్నాడు’ అంటూ ఆగింది ఆవిడ. తను చూసిన ఫుటేజీలోవి.. పని వాళ్లు చెప్పేవి.. ట్యాలీ అవుతుండడం... కొత్త విషయమేదీ తెలియకపోవడంతో.. ఇన్‌స్పెక్టర్‌ దీర్ఘంగా నిట్టూర్చాడు. ఎంక్వయిరీ కొనసాగించాడు. ∙∙  విలేకర్ల సమావేశంలో.. ‘శకుంతల హత్య ముడి విప్పగలిగాం. స్వామి.. చెక్‌ బౌన్స్‌ తతంగాన్ని తట్టుకోలేకపోయాడు. దాంతో రావుని హత్య చేయించాలనుకున్నాడు. అందుకు సోములుకు సుపారీ ఇచ్చాడు. ఐదు లక్షల పైకం కూడా చెల్లించేశాడు. రావుని సోములు హత్య చేసేలోగా.. స్వామి చనిపోయాడు. స్వామి మరణం.. ఒక మంచి అదను అనుకున్నాడు రాంశేఖర్‌. ఇతడు స్వామి వ్యాపార భాగస్వామి. తమ వ్యాపార వాటాల్లో.. భారీ స్థాయి పెట్టుబడులు స్వామివి కావడంతో.. వాటిలో చాలా వరకు ఎలాగైనా చేజిక్కించుకోవాలన్న తలంపులో ఉన్న రాంశేఖర్‌.. తొలుత రావు ఇష్యూను తనకు  వీలుగా వాడుకోవాలనుకున్నాడు. రావును చంపేయమని స్వామిని ఉసికొల్పాడు. అందుకై సోములును స్వామికి పరిచయం చేశాడు. రావు హత్యతో.. స్వామిని జైలు పాలు చేసి.. స్వామిని హైరానా పెట్టి.. తన పేరున పవర్‌ ఆఫ్‌ పట్టా పొందాలని అనుకున్నాడు రాంశేఖర్‌. కానీ స్వామి గుండెపోటుతో చనిపోవడంతో తన ప్లాన్‌ మార్చుకున్నాడు. రావు హత్య విషయంలో.. స్వామికి, సోములుకి మధ్య జరిగిన బేరసారాలు తెలిసి ఉండడంతో రాంశేఖర్‌..  సోములును కలిశాడు. రావు బదులు శకుంతలను హత్య చేయమని కోరాడు. అదనంగా మరో మూడు లక్షలు ముట్ట చెప్పాడు కూడా. సోములు.. రాంశేఖర్‌ సూచనల ప్రకారమే ఇంట్లోకి చొరబడి.. శకుంతలను.. ఆవిడ గదిలోనే హత్య చేసి పోయాడు. ఆ సమయంలో కృపాకర్‌ క్యాంపులో ఉన్నాడు. స్వామి ఇంటి కాపలావాడు.. రాంశేఖర్‌ డైరక్షన్‌ ప్రకారం.. అప్పటికి బయటికి వెళ్లి ఉన్నాడు.  శకుంతల హత్య గురించి.. స్వామి ఇంటి కాపలావాడి ఫోన్‌ కాల్‌ ద్వారా తెలుసుకున్నాక.. ఆ హత్య కబురును.. ఆ వాచ్‌మన్‌ చేత.. కృపాకర్‌కి చేరవేయించింది రాంశేఖరే. ఆ వాచ్‌మన్‌కు డబ్బు ఎర వేశాడు. వాచ్‌మన్‌ ఫోన్‌కాల్‌ డేటా మూలంగానే రాంశేఖర్‌ మా దృష్టికి  వచ్చాడు. హత్య జరిగిన సాయంకాలం.. కృపాకర్‌ ఇంటికి వచ్చిన తర్వాత.. అప్పుడే తనకి శకుంతల హత్య వార్త తెలిసినట్టు.. ఊర్లో ఉన్న తాను తక్షణమే తిరిగి వచ్చేసినట్టు నటించాడు రాంశేఖర్‌. మరి కొద్ది రోజుల్లోనే కృపాకర్‌ హత్యకూ ప్లాన్‌ చేసిపెట్టుకున్నాడు.. దానికీ సోములునే పురమాయించాడు రాంశేఖర్‌. మేము తీగ లాగితే.. డొంక కదిలింది. సంబంధితులందర్నీ పట్టుకున్నాం. తదుపరి చర్యలు చేపట్టాం’ అంటూ  ముగించాడు ఇన్‌స్పెక్టర్‌.  -బివిడి ప్రసాదరావు